Dagblad voor Leiden en Omstreken.
STADSNIEUWS.
ODRANT
i- ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
TV AAR AGENTEN GEYESTIGD ZIJN
hER KWARTAAL .12.
WEEK f O,
PER POST PER KWARTAAL I 2.
j™* ER KWA
ER WEE
BANCO I
!ste JAARGANG' - ZATERDAG 8 5V3E3 1920. - No. 32
BUREAUHOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIEPRIJS
PER GEWONE REGEL f0.22Vi
DES ZATERDAGS f 0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF.
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 centZaterdags 75 cent,
bij vooruitbetaling.
tit nummer bestaat uit twee bladen
g Den hof bewaren!
Een van de grootste zegeningen door
gemeene genade aan het mensche-
jjlc geslacht geschonken is ongetwijfeld
gave van den arbeid
Dit wordt, mei name in onze dagen,
*eiiiet algemeen erkend. Velen beschou-
n^on den arbeid niet als een zegen \yaar-
wij 'hebben te danken, maar als
vloek die men moet trachten te
amtlöopen.
De l'eer van het „goddelijk! beroep"
jndl steed's minder aanhangers. De
oote vraag is bij velen niet meer: hoe
,n ik, óók in mijn arbeid: mijn God
snen en Zijn naam verheerlijken,
aar hoe kom ik op de gemakkelijkste
ijze van mijn arbeid
Morrend: en zuchtend wordit ctoor
>nderden en duizenden dien dagelijk-
ihen arbeid! verricht; het lied; van den
•beid wordt schier niet meer gehoord-
[Tal van oorzaken zijn hiervoor aan
I géven.
[Toen de zonde hare intrede deed! in
wereld is deze aarde gevloekt en
jk do arbeid ondervindt daarvan de
[volgen-
In het. zweet uws aanschijn», zoo
idido het vloekwoord,zult gij o
on ach brood eten en op hoe indruk
wekkende wijze is deze vloek in ver-
'ïl ng getreden!
De aarde bracht doornen en 'diistelen'
ort- De arbeid wérd een moeilijke
ik. Het verkrijgen van hot d&geiijksch
rwtd gaat gepaard met smart dijken
li id.
Overal en op elk' gebied! lie eft de
j-iensoh te worstelen met de gevolgen
n den goddelijken vloek, in huis en
hooi, in werkplaats en kantoor wor-
n ze gevonden do doornen en diste-
a van den ai beid.
Hierbij komt nog iets ancl'ers'. Het i's'
hela,as een niet te ontkennen .feit
Lj (luizende arbeiders gebukt gaan on-
hun werk. omdat de moeizame ar-
"id geen brood geeft voor den arbei-
i Pr en zijn gezin.
*"ftVaar de toestand zóó is, cn hoe me-,
«maal komt dit, niet voor, daar wordt
arbeid maar al te gaarne gezien niet"
s een zegen, maar als een vloek.
Overmatige arbeidsdagen, zoodat. het
ven één sleurgang wordt, zonder
%nige afwisseling, werken er ook niet
LJ)e mede om drn arbeid to zien in het
iste licht en om met opgewektheid en
iidsch'ap den arbeid te verrichten-
Slechte woningtoestanden, atrbe'ldsre
lingen waarbij niet met het recht is
'rekendl, maar alleen de macht den
)örsla.g geeft, zijn er evenmin -op be
kend! de lliefcle voor den arbeid aan
wakkeren.
Daarbij komt. nog dat door de invoe-
van allerlei machines, de wijze
n c#S)e'den in ilict geringe mate ver-
derde-
Zong in vroeger "dogen de handiworks'
Jan zijn vrooiük en opwekkend lied1,
Hf onzë dagen wordt dit lied diern-
niïines steeds meer overstemd1. Uren
dagen en weken aaneen staat thans
werkman on eenzelfde plaats, bii
nzelfde machine, altijd weer hetzelf-
jjjj1 geestdoodendc werk Ie vrniiéhlen.
'De poëw'e den arbeid is verdwe
en. De arbeider gevoelt zich niet meer
n kunstenaar, maar een verlengstuk
in de maéléne, d'ie niets zelfstandigs
lortbrcnErt. tv-, vreugde van den arbeid
heen. Het lied van den arbeid is vér-
imd.
Ook nog een andore oorzaak heeft
daartoe meegewerkt. De revolutie-theo
rie n hebben het hart van ons volk ver-
gi'itigd
Altijd weer wordt den mensclï «gepre
dikt dat niet het ïied van den arbeid
moet opklinken, maar de wilde zang
van den haat.
Opzettelijk wordt in woord en ge
schrift de werkman ontevreden ge
maakt mot zijn lot.
Zoo is men er toe gekomen 'den ar
beid met verkeerde ooigen te beschou
wen, en den arbeid te zien als een nood
zakelijk kwaad dat alleen gedaan wordt
omdat het nu eenmaal voor het onder
houd van het lichaam noodzakelijk is-
En toch, de arbeid is niet vlóék en
eon schande .maar een groole en on
waardeerbare zegen aan de kinderen
der menschen .geschonken.
De arbeid is ongetwijfeld "door 'de
zonde van karakter veranderd, maar
dit neemt niet. weg dat hij toch is van
goddelijke afkomst.
Immjys Adam, in d?n staat cl'er recht
heid. hi.i leefde niet voort in rustige
rust, maar hem werd opgedragen den
hof te bewaren en te bebouwen.
Daaraan' mocht, onder ons wel wat
meer worden gedacht-Wij hebben on
zen arbeid'te beschouwen als een god
delijk beroep.
Eerst wanneer wij dat doen, zullen
wij ook kunnen smaken de vreugde van
den arbeid, onvesehiilüg welk werk wij
overigens hebben te verrichten.
Dit. geldt ook van den hcurdenarbe'd.
Het. kan niet worden ontkend dat
Vaak' eenigsains u'it de hoogte op den
handenarbeid wordt neergezien, dat er
i* oen zekere minachting van de werk
kiel1.
In dit opzicht staan wij allen scliul-
diig. De werklieden cVe de hooee be-
teek'enis ook van dézen arl»- cl -voorbij
zien en de h'ooger geplaatsten die vaak'
hunne minachting voor dfen arbeid
niet"verbergen. Een absoluut verkeerde
voorstelling;
Van een EngelseH parlementslid" -elfo
zichzelf'bad omhoog gevlerkt wordt ver
haald, dat hij eens een debat had met
een collega van hoogt? afkomst. Toen
laatstgenoemd-? ten slotte geen andere
uitweg zag, boet hij zijn collega toe:
weet gij wel dat uw vaider voor mijn
vader de schoenen heeftr gepoetst? En
wat deed het. parlementslid. Schaam
de hij z:éh zijn geringe afkomst? Neen,
hij vroeg eenvoudig: en heeft, mrjn va
der dat. dan niét. goed gedaan?
Dat was seer juist opgemerkt.
De groot.e vraag is n'et vxtt wij "doen,
maar wel hoe- wij onzen arbeid verrich
ten.
.Worde dat onder ons steeds meer in
gezien-
Beschouwen ook wij, ook al' hebben
wii met evenals Adiam een rechtst.reek-
sche opdracht gekregen, onzen .arbeid,
onverschillig van welken a?rd overi
gens ook, als een 'goddelijk beroep.
Dan kunnen wij ons in onzen arbe:d
'gelukkig, gevoelen.
Dan kunnen wii ook den eenvoudi.gen
en nederilgén arbeid, in opgewektheid
en met een dankbaar haft. verrichten.
Dan ook zullen wij* kunnen krijgen
een meer gezonden, een minder ge
spannen maatsehappelijken toestand-
GEMEENTEZAKEN.
Aan dé agenda voor de a s. Raads
vergadering is nog toegevoegd de be
noeming van een hoofd der school 2de
klasse voor jongens en meisjes aan do
FEUILLETON.
angs donkere wegen.
„Zoo Dollie", zeide zij nogmaals., terwijl
met eene zenuwachtige liaast, die Inaar
m tij cis eigen was, haar werk opvouwde.
Mie had slechls even terloops geknikt
zich toen in een laag vouwstoeltje la-
a vallen. In een oogwenk wanen de
'&eögerande hoed en de grijze- oape naast
tel' op den grond geworpen cn vielen de
•zen één voor één in haar schoot.
Mrs. Mayinard raapte ze op en bracht- ze
'terwijl Dollie, met eene zekere jeug-
ge bevalligheid en loomheid, hare ar-
°'i boven haar hoofd uitstrekte. Zij was
te zeer aan gewend, dat hare moeder
lar bediende, dan dat ze er veel acht op
'eS; zij wist, dat haar cape opgevouwen
inde worden en de lange hondschoenen
dgestreken, zonder dat zijzelve er zich
'ige moeite voor gaf. Welk nut had men
m moeders, als zij niet zorgden voor hare
lilies"; en bovendien was Dollie de oog-
Tel barer moeder, de e enige kleine
l'at, die haar uit de stormen des levens
te overgebleven.
[Zoo lag Dollie dan met Iiaar blond
iofdje begraven in de groene kussens, en
kanaries zongen, terwijl Mrs. Maynard
inrijgend de rozen schikte. Het nette
kamermeisje bracht de thee binnen, zette
het kleine tafeltje dicht Dij Dollie en toen
raakte hare tong eensklaps los, zooals Mrs.
Maynard wel wist dat gebeuren zou, en
kwam er een woordenstroom, die veel
Syereenkomst had met een beekje, welks
am is doorgebroken.
En wat kon die Dollie praten! en over
zulke kleinigheden! Weinig meisjes, die
thuis kwamen van haar dagejijksch werk
of van eene wandeling 'buiten de stad,
hadden zoo'n rijke stof voor een gesprek
en wisten heit zoo vroolijk aan den maal
tijd op te disschen, als Dollie dit dag: aan
dag deed. Zij praatte zoo onderhoudend
over de bloemen en den zonneschijn; over
de menigte menschen in Exhibition Road;
over den lammen jongen in zijn rolstoel
onder de boomen in Kensington Gardens;
over den kreupelen straatveger, die altijd
'tot haar zeide: ,God zegene uw dief ge
zichtje", wat hem menig koperstuk van
Dollie bezorgde; over haar werk op de
kunstschool, gekruid door allerlei guitige
aanmerkingen over hare mede-leerlingen;
en Dollie wist, dat, wat zij ook zeide, hoe
onbeduidend liet ook mocht wezen, hare
stem toch altijd als muziek in de ooren
haver moeder klonk.
„Gij zijt vanavond zeer gelukkig, mijn
lieveling", zeide deze zuchtend.
„Gelukkig nu ja, dat geloof ik ook
wel", antwoordde Dollie onverschillig; liet
Heerenstraat en van een hoofd) der
school 4e klasse no. l.
Voorgedragen worden respectievelijk
de heeren G. W. Huübregtsen, hoofd
der school 4e klasse na 1, en J. Broere,
hoofd der school 3e klasse no. 5.
Een onzer lezers, ruim 75 jaar oud,
schrijft ons:
Ik kan .mij niet herinneren, dat in
het. laatst van April en begin Mei, de
rogge van eeni'ge hectaren groot, gelijk
thans onder Halfweg, volop in~.de aar
stonden.
Wel heugt het mij, 'dat eens in den
nacht van 6 op 7 Juni bijna de geheele
roggeoogst in ons land én de Rijnstreek
van Duilschland door een strenge
nachtvorst verloren ging (de rogge
stond in bloei). De boeren hebben toen
het land ved'er bereid en met zomer
koren, haver en boekweit .bezaaid,
waarvan de oogst zóó overvloedig-was,
dat men .de voorraad niet heeft, kunnen
bergen, dan met behulp van buiten
staand mijtert. Dit was vermeen ik in
het jaar 1578.
Politie.
De eigenares of eigenaar van het
'damesrijwiel, dat op 3 Mei i-1- le Lei
den werd gestolen nabij d:e wachtka
mer van dé N. Z. Holif tram, wordt ver
zocht zich bekend te maken op het po
litiebureau alhier.
Gisterenmiddag te half een wilde
op de Blauwpoortsbrug de 12-iarige H.
K-, wonende in dé v. d. Tasstraat op
een sleeperswagen klimmen. Ilii kwam
te vallen, met het gevolg, dat een wiel
van den wagen hem over- de borst eti-ng.
Hij werd naar het Acadi. Ziekenhuis
overgebracht. Hoewel niet ernstig ge
kwetst werd hij op advies van een der
doctoren ter observatie -aldaar gehou
den-
Gemeenlelijks Arbeidsbeurs.
Stads t immer-W ér f. Telefoon No. 227.
Geopend van 9—12 en ?s middags van 2—5 uur.
's Zaterdags van 9—12 uur.
I kalkbrander, 17 grondwerkers, 12 opperlie
den, 3 betonwerkers, 2 iizervSeclitérs, 1 witter,
1 cemetU'Wcrks-r, 1 sfucadoor. 1 metselaar, 1
'bteekersneclit, 1 aanbouwen 2 bankwerkers, 1
flcBirker, 'li eieoirlcyen,! 1 trri-frameritmaker, 6
wolkammers, 1 wever, 1 spinner, 2 katoendruk
kers, 1 dekenw'cver, 1 afvalsorteerder, 1 hand
drukker, 1 koekbakker, 1 banketbakker^ brood
bakkers, 7 stagers, 1 bierbotfelaarskr.echt, 89
sigarenmakers, 4 sigarensorteerders, 1 stripper,
,1 deksorteerster, -1 tabaksbewerker, 1 winkelbe
diende, 3 loopknechten, 3 koetsiers, 1 chauffeur,
1 keüner, 2 schippers, 1 moforschipper, 1' nacht
waker, 2 huisknechten» 76 losse werklieden.
V r o u w e n: 3. breisters (huis), 1 deksor-
teerster, 1 werkster, enz.
BlüENLAifêD.
De haringlevering sa» DuitscCiland.
Donderdag heat de 'heer P. Reumer te Kam
pen, lid van het Centraal Comité van de Zu!-
•derzeevisscherij -en controleur voor de Neder-
•landsche regeering bij de liaringlevering aati
Duitschland, nic den Haag bericht ontvangen,
dat .in de betalingsconartes eeuc voor beide par
tijen bevredgende regelt:? getroffen.
In het contract werd "rekening gehouden met
fivee soorten haring. De eerste (zwaarste) soort
moest een gewicht hebben van 19 a 20 K.G. pc
tal (200 stuks.) en zou betaald worden met f 4
per tal, franco an den waggon, waarvan de vis-
scherij i 2.75 zou ontvangen. De tweede soort
moest 17 a 18 K.G. wegen en zou f 3.75 op
brengen (2.50 aar. den vis§cher). 'Deze laatsie
kwaliteit gaf we! aanleiding tot de moeilijk
heden, daar ,zij meesta! beneden bet vereisc'nte
gewicht bleef en door de Duitsche agenten 'c
de verzendplaatsen geweigerd werd. Thans is
bepaald dat ook de lichtere visch (3e soort) za!
worden aangenomen, doch tegen f 2J85 (inplaafs
'van f 3.75) per tal; nader zal nog geregeld wor
den hoeveel daarvan aan den vischer wordt uit
betaald, doch geen lager percentage dan voor dé
eerste soort gecontracteerd is, dus ongeveer f 2.
Kampen en Enkhuizen hebben bij deze schik
king vee! minder belang dan Harlingen, Den
Helder en Yolendam, daar, iin verband met.de
grootsere diepte waarop gevischt wordt, in eerst
genoemde plaatsen bijna ■uitsluitend le soort
wo'rdt aangebracht. Van hier (centraal verzend-
kantoor) zijn reeds 66 waggons geladen met
400 a 450 ton haring, afgezonden.
Montessori-ondsrwijs.
Naar J. L. in „De School met den Bij
bel'" schrijït, zal de proef op een der ge
meentelijke bewaarscholen te 's-Graven-
ihage genomen als niet geslaagd, worden
beëindigd. De schrijver zegt verder;
„Een der Montessori-vereersters zegt in
een ingezonden in „De Nieuwe Courant":
„Mw. Maria Montessori was over geen der
scholen, die zij bezocht, tevreden.' Ze zei
o. a.: „Men heeft mij schijnbaar niet be
grepen, ik ga dus een nieuw boek schrij
ven."
Rijks suiker.
Het „Ned. weekblad voor den handel
in kruidenierswaren" verneemt, dat er
tuschen liet rijkskantoor voor suiker en
de grossier overeenstemming is bereikt,
inzake de bijbetaling op den suikerprijs
over het saldo op 1 October j.l. Het K. K. S.
heeft zich bei'eid verklaard met billijke re
clames inzake onderwicht, inwegingen etc.
rekening te ihouden. Alleen, die nog niet
hebben bijbetaald, zullen nogmaals een vor
dering ontvangen en gelegenheid tot re
clame" hebben. Tegen onwillige betalers
zal een procedure worden begonnen.
De wittcbroodkaarten.
Naar aanleiding van het protest var de zijde
van het hoofdbestuur der Nederlandsche Ver-
ecuiging van Werkgevers in het Bakkersbedrijf,
in zake -de handhaving der wiitebroodkaarten, en
voornamelijk wat betreft de bewering, „dat het
bakkersbedrijf niet langer de verantwoordelijk
heid voor een behoorlijke broodvooziening kan
dragen", indien de minister het broodbonsysteem
niet oogenbiikkelijk zou opheffen, deelt men van
bevoegde zijde mede, dat het zeer zeker mo
menteel niet in het belang der broodbakkerspa-
troons zou zijn, ind:en he: broodgebruik geheel
onbeperkt werd toegelaten. Zoodoende foch zou
den de beperkte hoeveelheden regeerinlgsblöem,
welke momenteel "tot f 36 per 100 kilo geleverd
kunnen worden, te spoedig verwerkt zijn, waar
door de bakkerij verplicht zou worden de zeer
sterk gestegen prijzen in den VFijen meelhandei
ui: te leggen. Een aanzienlijke broodprijsverhoo-
ging zou hiervan het gevolg zijn, en met grond
mag verwacht worden, dat onder de alsdan zich
otitwkkelende omstandigheden; de broodomzet
in hei algemeen een dalende lijn zou vertonnen,
hetgeen toch zeker niet in het belang der bak
kers mag geacht worden.
Wat betreft „de verantwoordelijkheid voor de
broodvoorziening" kan er nimmer spfake van
zijn. dat deze bij de bakkers oi broodfabrikan-
ten zou berusten, zoolang van overheidswege
de benoodigde hoeveelheden grondstoffen ver-
Strekt worden.
Die verantwoordelijkheid heeft gedurende de
qrisTs-jaren steeds bij de overheid berust, en
wordt ook thans nog van die zijde volstrekt
niet verloochend. Iets anders wordt het echter,
wanneer de meetvoorraden bij de bakkers uitge
put zouden raken, ten gevolge van het steeds
weer verkoopen van brood zonder bons, van
welke afwijking var. de voorschrliien der aistri-
buticregeling voor brood, bloem, mee! en rogge,
de voormannen in het bakkersbedrijf, nu de
zaak er voor sommige bakkers ernstig begr.'t
uit te zien, wel gaarne de- schuld op de schou
ders van „het publiek" -willen1 leggen, maar
waarvan niettemin de bakkers zelven de oor
zaak zijn. Door zeer misplaatsten concurrentie
zucht toch zoo verzekerde men ons werd
■het van lieverlede een wedijver van de bakkers
Aan het Zoeklicht.
IV.
Leiden, 8 Mei 1900
Laat ons eten en drinken en vroolijk
zijn!
Dat is van velen in onze-oude sleutel
stad. de lijfspreuk.
Wie ook hebben te klagen, de inriclï-
tingen voor vertier en vermaak zeker
niet.
Enkele dagen geleden had het circus
Hagenbeek op*het Schuttersveld' zijne
tenten omgeslagen.
De entree was hoog en liet circus
reusachtig groot maar toch was het
avond aan avond dii'cht bezet.
En het was nog niet verdwenen of
een andere inrichting was alweer bezig
zijne tenten op te slaan'-
Schreeuwerige helgekleurde aanplak
biljetten melden de pretlustigen dat he
den een saloncaroussel"zal worden ge
opend-
En ook' diéar zaJ bet aan belangstel
ling wel niet ontbreken.
Het leven is duur.
Het epook van de werkloosheid grijnst
aan alle zijden.
En toch worden 'duizenden wegge
smeten aan nutteloos vermaak.
De tijden zijn donker en bang.
En tóch schalt de kreet: Iaat ons eten1
en drinken en vroolijk zijn.
Als in de dagen van Noach--..
onderling, wie wei hel .vrijmoedigs!" durfde op
treden, wat den broodverkoop zor.dcr bon be
trof.
■Indien er nu bakkers zijn. d> dusdoende niet
in staat zijn de hun verstrelclc hoeveelheden *e-
geeringsgronastoffen behoorlijk :n bons :c ver
antwoorden, dan berust de ver., ^woordelijkheid
daarvan 'bij "hen, en niet bij de bureaux, die hun
■de grondstoffen verstrekten.
Intilsschen blijkt uit nader ingewonnen inlich
tingen, dat de voorstelling van zaken, door een
der vakorganisaties gegeven, sterk, overdreven
mag genoemd worden. „Tel."
Wittebroodkaarten.
De directeur van het Rijks!niveau voor
de Distributie van Graan en Meel maakt
hetend,, dat als wittebrood ka art voor liet
136ste tijdvak, hetwelk loopt van 10 tot en
met 18 Mei a.s., zal dienen de Riiksbrood-
-kaart in de bruine kleur op paarsen on
dergrond.
Uitvoer boter.
De Minister van Landbouw heeft be
paald dat van de boter,^bereid door pro
ducenten, bedoeld in art. 1 en 2 van zijn
beschikking van 15 Augustus, welke zich
schriftelijk hebben verbonden tot nako
ming der verplichtingen, hun ingevolge
genoemde artikelen opgelegd, zal mogen
worden uitgevoerd 40 pet. van de produc
tie over de week van 25 April2 Mei j.l.
De suikerprijs.
Het: ,.Ned. Weekblad voor den Handel in
Kruidenierswaren" verneemt, dat er tus-
schen het Rijkskantoor voor suiker en de
grossiers overeenstemming is bereikt inza
ke de bijbetaling op den suikerprijs over
ihét' saldo op 'i October j.l. liet R. K. S.
hééft zich bereid verklaard met billijke re
clames inzake 'onderwicht, inwegen, etc*
rekening te houden.
Allen die nog niet hebben bijbetaald, zul
len nogmaals een vordering ontvangen en
gelegenheid tót reclame hebben. Tbgon on
willige betalers zal een procedure worden
begonnen.
De ex-keizerin peet geworden.
De ex-keizerin, die een dezer dagen een be
zoek bracht aan de Oude Mannen- en Vroawen-
iüuis in de gemeente Amerongen. is bij d e ge
legenheid peet geworden over het kind van den
helpt niets of men zicli al ongelukkig voelt
omdat men jarig is. Ik dacht straks onder
liet loopen, dait liet prettig zou wezen, om
ails andere meisjes te zijn, cn eene massa
geschenken en mooie kleeren te krijgen
eri naar bals te gaan; wij leven zco een
voudig en ouderwetscli en hebben met nie
mand omgang dan mof den dominé, den
dokter en een paar oude dames. Wat mij
betreft", vervolgde Dollie, met innemende
vrijmoedigheid, „ik lieb genoeg van oude
dames; en oude heeren zijn bijna even ver
velend; misschien niet heelemaal zoo erg,
want zij zeggen iemand aangename din
gen, hetgeen oude dames van liiin leven
niet doen."
„Houdt ge niet van Mrs. Trelav.nev,
Dollie?"
„Van de oude Mis. Trelawney! o! dat is
eene lieve oude dame, en ik 'houd veel van
haar; zij is een pareltje onder de oude da
mes. Als dk haar langzaam over de straalt
zie loopen, met haar dik hazewlndje achter
zich aan, dan vind ik haar bepaald een
engel, alleen zijn engelen niet kortade
mig. maar zij is goud waard."
„Miss Lamartine is cok goud waard."
Dollie krulde hare lippen en schudde
heftig met het hoofd.
„Dat is zij; denk maar eens aan met*
hoeveel toewijding zij haar bedlegerigen
vader oppast."
„Dat is wel mogelijk, maar zij is eene
oude vrijster en met oude vrijsters kan
men niet omgaan."
„Als uw lot. dan eens gelijk zal zijn aan
het hare, zoudt ge beter doen niet zoo
hardvochtig over Miss Lamartine te spre
ken."
„Hoe, hardvochtig?" en Dollie sperde^
hare oogen wijd open. „Ik zedde alleen
maar, dat zij een oude vrijster was! Ann
mensch! Waarom verstopt ze heur dun
haar niet onder een muts en draagt zij
geen .eenvoiudige, zwarte japon en zorgt zij
niert, dat zij er behoorlijk gekleed uitziet?
Als ik een oude vrijster ben, ga ik altijd
een muts dragen; en ik zal niet verdragen,
dat jonge meisjes mij beklagen; ik zal het
kinderziekenhuis gaan bezoeken arme
zieke kinderen! Die zullen tenminste blij
zijn mij te zien.
„Lieveling", viel haar moeder liaar in de
rede, praat ge nu niet wait dwaas?"
„Dwaas?" nu misschien wel, maar zijt
ge zelf niet over dit onderwerp begonnen,
madre mia? en zelfs, terwijl ge weet, dat
ik een hekel heb aan Miss Lamartine? O,
lieve deugd, wat ben ik onrustig! Ik zou
wel eens willen weten of het slecht is, dan
wel heel natuurlijk, als het daarbinnen zoo
gist en kookt; als er toch maar eens iets
bijzonders gebeurde; maar er gebeurt na
tuurlijk nooit iets."
„Wees daar maar niet zoo zeker van
mijn kind", zeide Mrs. Maynard, terwijl
hare lippen beefden. „Mijne Dollie is van
daag jarig, en dat fis juist e>en geschikte
dag voor een prettige verlossing. Men
moet nooit zoo stellig iets beweren."
Dollie staarde hare moeder met hare
groote blauwe oogen a^n. „Meent gij, dat
ge een aangename verrassing voor mij
hebt, moeder?En toen glimlachte zij een
weinig spotachtig over hare eigen woor
den, want haar still, eentonig leventje be
vatte geen geheimen, cn zij was eenigszins
ongeloovig over veranderingen. Een ver
andering zou zij heerlijk vinden, zij had ze
liever dan de meeste dingen in haa»* leven,
maar voor haar zou er toch wol nooit eeK
komen!
„Dat moet gij zelf maar uitmaken", ant
woordde hare 'moeder bedaard. „Hier ia
een brief, dien dk pas gekregen heb, en
waarover .ik uwe meening moet liooren;
of liet prettig is of nieit, toch zult ga moe
ten toestemmen, dat het een verrassing is.
.Weet ge nog wel, dat ik vroeger wed eens
gesproken heb over mijne tante, Mrs.
Reid"
Dollie knikte toestemmend; zij was te
nieuwsgierig om zich tijd tot antwoorden
te gunnen; hare handen beefden van op
winding, toen zij liet dunne, vreemde pa*
pier openvouwde.
'Tvirdt vervolgd)*
