Dagblad voor Leiden en Omstreken.
- ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
TER KWARTAAL f 2.50
I'ER WEEK f 0.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2.90
Iste JAARGANG. - WOENSDAG 14 APRIL 1920. - No. II
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIEPRIJS
PER GEWONE REGEL f 0.22i/a
DES ZATERDAGS f 0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF.
KLE1XE ADVERTENTIES- rail hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent,
s bij vooruitbetaling.
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
Tuchtelooze jeugd.
Luider en luider wordt de klacht over
de tuchteloosheid en bandeloosheid van de
jeugd.
In een schrijven van de Tucht-Unie,
onlangs aan 35 van de grootste gemeen
ten in ons land verzonden, wordt o. m.
erklaard, dat de scholen voor lager on
derwijs leerlingen, tellen, die door hun
vergaande koppigheid, brutaliteit, onge
hoorzaamheid of doordat zij een ernstig
gevaar opleveren voor de opvoeding hun
ner mede-leerlingen, ongesohikt zijn voor
het gewone onderwijs; alsmede leerlingen,
die zich aan hardnekkig schoolverzuim
schuldig maken, zonder dat de ouders of
onderwijzers hiertegen voldoende kunnen
waken.
Dit euvel, zoo heet het verder, reeds
verergerd sinds de invoering der Leer
plichtwet, waardoor allerlei onhandelba-
ivn en verdorvencn, die vroeger de school
niet bezochten daarheen worden gezonden
heeft de laatste jaren angstwek
kende afmetingen aangenomen.
Wie gewoon is zijn oogen den kost te
geven en kennis neemt van wat er om
zich heen gebeurt, zal zich over deze klacht
niet verwonderen.
De bandeloosheid van de jeugd grenst
inderdaad aan het ongelooflijke.
De Tucht-Unie schrijft dit verschijnsel
voor een groot deel toe aan den volks-
cn kinderverruwc-nden oorlogstoestand en
geeft dan aan als middel om deze kwaal
t? bestrijden:
le. het oprichten van een of meer spe
ciale scholen of klassen en
2e. het nemen van maatregelen waar
door het bezoek van deze speciale kla.s&en
of scholen zooveel mogelijk bevorderd
wordt.
En over de hier aangegeven oorzaak èn
over het aanbevolen geneesmiddel valt wel
een en ander op te merken.
Ongetwijfeld, de oorlogstoestand heeft
op ons volksleven een verderfelijken in
vloed uitgeoefend. Deugd en ondeugd had
den volgens veler besef stuivertje gewis-
s id. Met het gezag werd héhias'ook
vaak in Christelijke kringen gespot. De
zucht naar geld en goed bracht en brengt
vaak alle moreele overwegingen tot zwij-
gen.
Bovendien leidden dé vaak gemakkelijk
^verkregen rijkdommen menigmaal tot
uitspattingen op groote schaal.
Dit alles is niet zonder invloed gebleven
op onze jeugd.
Maar ook andere oorzaken zijn hier aan
te wijzen.
Niet te Becijferen is b.v. vooral de in
vloed van de bioscoop die in bond met de
prikkellectuur en de overal uitgestalde
zcclekwetsende platen, zijne slachtoffers
bij duizenden telde, inzonderheid onder
de kinderen van ons volk.
Voeg daarbij de invloed van de instel-
lectualistiscbe opvoedkunde.
Er komt ecnige kentering, maar jje da
gen liggen toch nog niet zoover achter
ons,- dat verstandelijke ontwikkeling als
het middel voor zedelijke verbetering
werd aangeprezen.
De vruchten van dit stelsel worden thans
geplukt. En het zijn waarlijk geen koste
lijke vruchten.
Eenn van- de grootste oorzaken van de-
lieerschende bandeloosheid is echter, dat
het .gezinsleven steeds meer wordt onder
mijnd en dat op die wijze de invloed van
hei kind steeds minder wordt.
De Staat moet het doen! Dat is de leuze
die ook in het stuk der opvoeding wordt
gehoord. De natuurlijke huiselijke opvoe
ding in het gezin, moet worden vervangen
door de kunstmatige opvoeding door of
vanwege den staat.
Ook de Tucht-Unie weet zich aan dezen
invloed niet te onttrekken. Gevraagd wor
den speciale scholen of klassen.
Nu kunnen dergelijke inrichtingen,
mits gevestigd op een deugdelijken grond
slag en mits geen neutrale opvoeding
wordt toegepast, ongetwijfeld hun nut
hebben.
Maar vergeten we niet, dat dit toch
eigenlijk niets anders is dan peuteren
aan den omtrek. De gevolgen worden
eenigszins verzacht; de kwaal niet weg
genomen.
En daarom moet het toch te doen zijn.
Zal het opgroeiend geslacht dat door
den geest van onzen revolutionairen tijd
zoo sterk' beinvloed wordt, voor algemee-
ne verwildering worden bewaard, dan is
noodig een C h r i s t e 1 ij k e opvoeding.
In de eerste plaats in het gezin. Dat
is het voornaamste. En dan in aansluiting
daaraan óók in de school.
De school is langzamerhand geworden
in hoofdzaak ontwikkelingsinstituut. Dat
is óók noodig. Maar de opvoeding
mag evenmin uit het oog worden verloren.
Huisgezin en school hebben hier een
gemeenschappelijke taak. Innig? samen
werking is daarom noodzakelijk.
V Deputatendag.
De Dinsdag te Utrecht gehouden en zeer
druk bezochte Deputatenvergadering der
A. R. Partij was van meer dan gewone
be teekenis.
Voor de eerste maal kwam men onder
een anderert voorzitter bijeen.
Lange jaren heeft Dr. A. Kuiper de voor
zittershamer gehanteerd.
Thans is hij afgetreden.
Maar vergeten is. hij daarom nog
niet.
Dat bleek wel bij de geweldige uitbars
ting van geestdrift, toen de voorzitter vooi"-
•stelde aan den afgetreden leider een te
legram te zenden, waarin de vergadering
allereerst haar diep leedwezen uitspreekt,
dat diens gezondheidstoestand hem noopt
als "voorzitter te bedanken, met innige
dankbaarheid herdenkt de arbeid van dr.
Kuyper gedurende hijkans een halve eeuw
voor het Christenvolk en' hem het eere
voorzitterschap van het comité wordt aan
geboden.
Maar nog duidelijker kwam het uit. toen
de heer Idienburg in een aangrijpend slot
woord de groote verdiensten van Dr. Kuy
per voor de propageering van onze be
ginselen in het lioht stelde.
De tranen die toen werden weggepinkt
waren meer welsprekend dan het meest
luidruchtige applaus.
Van beteekenis was verder dat de heer
H. C o 1 ij n met overweldigende meerder
heid tot voorzitter werd gekozen.
Leider ben ik niet, zoo verklaarde
hij, maar ik wil mijn best doen een goed
voorzitter te zijn.
Wij vertrouwen dat het wel los zal loo-
pen.
Colijn moge geen Kuyper zijn, vast staat,
dat hij van zijne schouderen en opwaarts
grooter is dan al het volk.
De Deputatendag was mede van betee
kenis, doordat voor de eerste maal vrou
welijke afgevaardigden aanwezig waren.
Een bewijs.dat we leven in een nieuwen
tijd.
Moge in dien nieuwen tijd, de oude
liefde en geestdrift voor onze beginselen
in ruime mate worden gevonden.
Sterke God den nieuwen voorzitter om
in dezen nieuwen tijd met zijne nieu
we eischen het Antirevolutionaire
volk te voeren langs de oude paden.
BINNENLAND.
Een nieuw Oranjeboefc.
Binnenkort zal, naar gemokl wordt, een
nieuw Oranieboek verschijnen. Het zal de ver
schillende diplomatieke (bescheiden bevatten, be
trekking hebbende op den laa'.sten tijd van den
grootert wereldoorlog, o.m. omtrent de onder
handelingen over de levering van veevoeder
door Amerika en over het z.g. genera', agree
ment.
De ex-Keizerin.
De Deufsohe Tagesz'.?. verneemt van zijn
Hollandsclien oörresondeiii, dat de toestand van
•de Duitsohe ex-keizerin, thans alhier, zoodanig
is verergerd, dat ieder oogenblik de dood zou
kunnen worden verwacht
De Havenbedrijven.
In dc afgeloopen week zijn te Amsterdam de
voigende'schepen naar zee vertrokken, nadat de
lossing of lading was volfoo'd:
Gooiland, Sumatra. Bob,, Olympia. Pom-
•mern, Gretaben Muiter. Jugend, Koboid, Ino,
C;:o, Zuidwijk, Troostwijk.
Maandagmorgen is het werk aangevangen of
voortgezet op 28 schepen:
Hundsvago, Redondo, Lydio, Joshida Maru,
H. A. Nolze, Wiharfe, Delfland, Frisia, Hollan-
dia, Grotius, Kambangan, Lombok, Jason, Tel
lus, Vuteanus, Hebe. Van Rensselaer, Minerva,
Hclefia, Dido, Ewijk, Storrspwijk, Wijkdienst 5,
Wijkdienst 8. Wijkdienst 9, Risteihuber 7, Ris-
telhuber 9, Winterswijk, ij
Een veertiental dezer schepen za! ia den loop
van deze week afwerken en de haven verlaten.
In totaal zijn tihans 2000 werkwilligen in de
Amsterdamsche haven aan den arbeid.
Te Rotterdam in de Waalhaven liggen 20
schepen te lossen, acht te laden. Daaronder 'be
vindt zich de „Sumatra die ballast heeft inge
nomen en naar Ircdi'ë vertrekt. Ook op ver
schillende London- en Hutl-booten, die onregel
matig binnenkomen', doch blijkbaar niet ge
boycot zijn. wordt gearbeid.
Binnengekomen zijn ier schepen, waaron
der een Nederlamlsch stoomschip me; steenkool
uit Amerika, verder een Grieksch, een Ameri
kaanse'! en drie Japanschc schepen met stuk
goed uit Soerabaja.
Vertrokken zijn vijf schapen, waaronder liet
Neder sïoomsohlp „Iris" met benzine naar
Hamburg. Verder een Engelsoh, twee DuUsche
en een Japansdh.
«He; 'uuis.e was -geiathflfBnet steenkolen en
vertrok naar Tèmeuzen, om -daar te worden
gelost.
Nederland en België.
Het protest-comité tegen het Nederlandscli-
Bejgisch verdrag, dat sedert eenige dagen te
Brussel gevestigd is, beweert dat in acht dagen
tijds reeds talrijke vereenigingeu en duizenden
personen zich bij liet comité hebben aangeslo
ten.
De officieren-vereenlging van Brabant heeft
een dagorde aangenomen waarin gezegd wordt
da: 'het huidige ontwerp-verdrag in mets den
nadeeligen toestand van 1839 voor Belgic her
stelt en het uitzicht voor een wettig en meer
volledig herstel sluit, dat de Kamers het ont
werp derhalve moeten verwerpen en dat de
buitenlandsohe politiek zich bij die van Frank
rijk moeten aansluiten.
De middenstandersbond Leeft nagenoeg een-
Tweede Kamar,
De lieer B. Nierstrasz, benoemd tot lid
der Tweede Kanier als opvolger van den
heer J. W. Niemeyer, is toegelaten.
Werkeloosheid.
Het wetsontwerp tot regeling der verze
kering tegen werkeloosheid zal nog dit jaar
worden ingediend
Colijoi woer in de politiek.
Naar de ..Rolt." van we lgerichte zijde ver
neemt heeft de heer H. Golijii het voornemen
zich binnen oen jaar los !e maken van de Ba-
taafsche Petroleum-Maatsohappij en izal hij zich
dan e.v.t. als voorzitter der a.r. partij geheel
aan de "politiek gaan wijden.
Zuiderzeewerken.
De voorbereidende werkzaamheden voor de
uitvoering van de Zuiderzeewerken worden
reeds te Wieringen getroffen. Met een groote
motorboot en een tjalk, wordt het rijshout voor
de Zuiderzee droogmaking aangcbracf.it.
De schepen worden gelost in de haven van
de Hauwkes, vaar het rijshout binnendijks
wordt opgeslagen. Op een gedeelte land der
voormalige Quarantaineplaats is men met de
betonnen onderbouw voor de .plaatsing van een
directieverbüjf voor het personeel (belast met het
toezicht op de Zuiderzeewerken, begonnen.
Zaandam.
Bij de behandeling van een interpella
tie in den Zaandamschen Gemeenteraad,
betreffende de uilkeering uit de tijdelijke
werklooslieidskassen, deelde burgemeester
Ter Laan mede, dat de Minister van Fi
nanciën toezegging had gedaan, dat het
Rijk Zaandam aan kasgeld zal helpen tot
een bedrag van een millioen gulden.
Blijvend gedeelte-
Nu ook de miliciens, in opleiding voor
verlofsonderofficier, aan de loting'voor het
blijvend gedeelte moeten deelnemen en de
mogelijkheid derhalve bestaat, dat velen
van hen voor het blijvend gedeelte zullen
worden bestemd, waardoor dit niet aan
zijn bestemming zou beantwoorden, is
thans nader bepaald, dat de sterkte van
het 'blijvend gedeelte van het eerste lich-
tingsdeel der lichting 1920 Dij de Infante
rie wordt vastgesteld van 381G op 4054.
Stakingsgevolgen.
Daar door de bootwerkersstaking geen
grondstoffen (lijnzaad) meer kunnen wor
den aangevoerd, is Zaterdagavond aan
bijna het geheele personeel van de firma
Naury en v. d. Lande, Olie- en Veekoeken-
fabrieken te Sneek, welke met dag- en
nachtploeg werkte, gedaan gegeven. De
fabriek staat stop.
Een offsrjaar.
„Het Volk" van gisteravond bevat aan
den koop den volgenden oproep: „Offer
week aan week, opdat het N. V. V. de be
schikking krijgt over het millioenenfonds,
dat noodig is om nu de Transporlarbei-
dersstaking te financieren. Het brengen
der offers moet doorgaan tot ieder lid min
stens f5 heeft gestort. Daarna zullen wel-
lioht nog verdere offers noodig zijn. Mak
kers, besef wel, dat wanneer ge 1920 niet
maakt tot e>en offerjaar, de werkgevers er
een jaar van nederlagen van maken. Gij
moet kiezen tufsschcn offeren en verlie
zen.
Lager Onderwijswet.
De heer De Savornin Lobman heeft
eenige amendementen ingediend op de
Lager Onderwijswet:
a. om in te voegen een nieuw artikel
9bis, beoogende, dat Ged. Staten zullen
kunnen verklaren, „dat dc onderwijzer,
die bij het geven van onderwijs leeringen
verspreidt, strijdig met de goede zeden of
aansporende tot ongehoorzaamheid aan
de wetten des lands, zijn bevoegdheid tot
het geven van onderwijs verloren heeft".
Deze bepaling zal ook van toepassing zijn
op den onderwijzer, die zich aan een er
gerlijk levensgedrag schuldig maakt.
b. op" artikel 25, met de strekking om
niet door een wetsbepaling invloed uit te
oefenen op de keuze tusschen mannelijke
en vrouwelijke onderwijzers, maar aan
de natuurlijke ontwikkeling den vrijen
loop te laten, en voorts om de benaming
hulponderwijzeres te vervangen door le
klasseonderwijzeres
Aiwezige Kamerleden.
Bij de Tweede Kamer is bericht ingeko
men van de heeren Treub en Schaper, dat
zij wegens verblijf in het buitenland de
vergaderingen voorloopig niet kunnen bij
wonen.
DE TWEEDE KAMER.
Na een 'korte Paaschvacantie heeit de Tweck
de Kamer Dinsdag haren arbeid hervat.
De belangstelling der leden was niet evenredig
aan de belangrijkheid van het onderwerp dat
aan de orde was: de herziening van de wet op
het Lager Onderwijs.
Terecht werd er door een der spreker, de
heer Ketelaar, op gewezen, dat de tijden veel
veranderd zijn.
Toen enkefe jaren geleden het ontwerp van
Dr. Kuyper aan dc orde kwam, leefde heel het
land mee en waren aüe partijen in de Kamer
•vol belangstelling.
Van de toen waarneembare spanning was mi
geen sprake.
Slechts weinige Kamerleden waren op het
appèl, en de enke'en die er waren hadden nog
voor het meerendee! bun (tévak in de koffieka
mer opgeslagen.
De gewijzigde stemming bleek ook bij de re
devoeringen die gehouden werden.
Vier mannen van links kwamen aan het
woord. o.a. de Iberuolvte frontmakers Otto en
Ossendorp, maar van de vroegere scherpte was
nu seen spoor te ontdokken.
iNtemamf <tte blijkbaar moed heeft zich tegen
de gelijkstelling van openbaar en bijzonder on
derwijs met kracht te verzetten.
Zelfs kwam de heer Ter Laan met de verbluf
fende mededeel:ivg dat geen enkele partij zóó
veel heeft gedaan voor de pacificatie op on
derwijsgebied. als de S. D. A. P.
Natuurlijk is er niemand die er aan denkt dit
tegen te spreken.
Waren het niet de socialisten die de Ministers
Kuyper en 'Heemskerk, toen zij slechts enkele
schreden wilden doen op den weg naar de be-
vred ging, trouw ter zijde stonden, hunne om
werpen verdedigden en er vol vuur vóór
stemden?
Of laat ons geheugen ons i:i den steek?
Maar dan had de heer Ter Laan zeker een
zwak oogeivbi k.
Hoe dit zij. tee-kencud is dit optreden wel.
Wie J'.tad zulks enkele jaren geleden durven ver-
waoli ten-
Gelijk gezegd, kwamen vier leden aan het
woord, ii.l. de heeren Ossendorp, Otto, Ketelaar
en Ter Laan.
Dankbaar, maar r.iet gehoeV voldaan, dit was
zoo ongeveer het thema vair hunne redevoer n-
gen.
Erkend werd dat dit ontwerp groote verbe
teringen brengt, maar voldaan was men tcch
niet.
Zoo bepleitte de heer Os:.endorp een uit
breiding van den leerplicht tot 8 jaren; de wen-
sche'rijklieid daarvan werd mede uitgesproken
in eene door den 'heer Ketelaar Ingediende
motie.
Dc regeling*van de onderwijzers-salarissen is
gelijk men weet uit tiet ontwerp gelicht cn over
gebracht naar liet bezoldigingsbesluit.
Daarmede is aan veler verlangen voldaan,
maar toch werden nu ook nog weer bezwaren
gehoord. De heer Otto b.v. wees er op. dat de
Kamer nu ook zoo goed als geen itwloed mixr
kan uitoefenen.
Wij zouden zoo zeggen gelukkig maar.
Vooreerst hebben onze onderwijzers aan het
optreden der Kamer weinig profijt 'gehad. cn
bovendien, (blijven nu dan .misschien bewaard
voor beweringen als van den heer OSsendorp
dat minister De Visser de onderwijzers nog al
meer omlaag heeit gehaald.
Namens alle ffbclies der linkerzijde diende
deze Spr. een motie in waarin gevraagd de on
derwijzers in klasse A van tiet bezoldigingsbe
sluit onder te brengen.
Verder bepleitte 'hij het georganiseerd overleg
en werd aangedrongen op maatregelen om het
onmogelijk te maken dat bijzondere schoen uit
particuliere fondsen aan de onderwijzers ecu
toelage geven. Aan zulke betreurenswaardige
dingen meer.de hij, moest een einde worden ge
maakt.
De heer Otto, vurig palstaander ais hij iL*
was het minst bevredigd, en had allerlei grie
ven.
De vrijheid inzake, de oprichting van bijzon
dere scholen w hij meer beperkt aten, de las-
FEUILLETON.
EEN VERWOEST LEVEN
door HUGO KINGMANS,
(Nadruk verboden.)
11)
„Nu dan, juffrouw Lokkerse, ik zeg de
waarheid lioor. Ik zal u even aan de voor
deur brengen."
Marie verliet het huis, vol van den leu
ken advocaat, die zoo vriendelijk voor
haar was geweest, hoewel zij toch maar
een dienstbode is!
Het eerste zaad was door de booswich
ten gestrooidhet zaad, dat geen leven
zou vormen, maar een leven verwoesten
Marie Lokkerse had in haar hart den
eerston slap naar het verderf gezet
HOOFDSTUK X.
Het „Tehuis voor dienstboden", waar
van de dame van het „Stationswerk" haar
zoo vriendelijk het adres had verstrekt,
had Marie op haar vrije avonden enkele
malen bezocht.
Maar het beviel haar niet.
Nu, ja, ongezellig was het niet. Integen
deel. Maar het was toch eigenlijk niet,
wat zij wilde hebben.
'I Was toch feitelijk onzin, je daar in de
enkele vrije uren, die je per week hadt,
tusschen de vier muren van dat lokaal op
te sluiten, vond zij.
Je bent blij, dat je er eens „uit" bent,
uit je dienst en daar wordt er onder me
kaar over gesproken, gaan de respectieve
lijke mevrouwen over de tong.
Nu was dat alleen wel vóór den aan
vang en in de "pauze, maar het gebeurde
toch maar.
Neen, dat stond haar niet aan.
Iedere week kwam er een dominee en
daar het een Protestantsch-Christelijke
inrichting was, was liet nu eens een Gere
formeerd, dan weer een Hervormd predi
kant, maar altijd vrijzinnige leeraars, naar
één der meisjes haar had verzekerd.
Dominee las dan een gedeelte uit den
Bijbel voor, wat hij vervolgens uitvoerig
besprak.
Maar dat kon zij immers in een kerk
hooren? Daarvoor behoefde zij toch niet
daarheen te gaan.
En dan, het waren alle dominees van
het slag van haar moeder. Ze had zich
verbeeld in de stad van dat „gezeur", zoo
als zij het oneerbiedig noemde, af te zijn
en nu zou zij zich vrijwillig onder zulk
gezelschap begeven?
Ze dacht er niet aan. Toen ze tweemaal
het tehuis had bezocht, nanf zij zich voor,
er niet weer heen te gaan.
De mensoh is maar éénmaal jongj— re
deneerde zij luchthartig en daarom
bleef bet Bijbeltje, dat moeder haar had
meegegeven roet 'n vermaning, er dage
lijks in te lezen, kalm onder in haar kof
fer.
Daarom ging zij ook niet naar de kerk,
wat mevrouw, die zich eveneens niet om
den godsdienst bekommerde, uitstekend
vond, want dan liad zij dienaangaande ook
geen verplichtingen jegens haar dienstbo
de na te komen.
Daarom ging Marie uit.
Genieten moest zij het schoone, het
heerlijke van het leven, dat is naar zij
zou ervaren een fata-morgana; dat is
•schijnschoon, klatergoud
Al heel spoedig had zij kennis gemaakt
met de dienstbode van de benedenverdie
ping. Dat was eerst eens oon leuke mei(l.
Een cn al vroolijkheid. Dat zong van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat, de leukste
mopjes, wijsjes, die Marie nooit had ge
hoord, maar die haar bekoorden door het
luchtige rytlime.
De uitgaansiircn hadden zij op denzelf
den avond. Dat trof uitstekend, vond het
meisje. Want zij kon zich voorstellen, dat
het niet meeviel „als je moederziel-alleen
in een groote stad staat".
Haar ouders woonden in de stad. Die
zouden haar met plezier ontvangen. Daar
over behoefden zij niet ongerust te zijn.
Zoo gebeurde het, dat die twee, warme
vriendinnen werden.
„Ik zal je ontgroenen, hoor", lachte het
meisje.
Marie begreep die uitdrukking niet al
te best.
„Je moet weten", onderrichtte de ander,
„het is hier een universiteitsstad en de
nieuwe studenten, die er ieder jaar ko
men, moeten ontgroend worden. Dan moe
ten zij het kunnen, hoor. Je lacht je 'n
aap soms. Soms gaat het er beestachtig
toe. Ja, die heeren-studenten ook! Toch
wel leuk! Ik ben wel 'es 'n paar maal met
'n student uitgeweest. Tof, hoor. Maar als
je er soms mee uitgaat, hou ze op 'n af
stand, want er schuilen rare heertjes
oi\der.
Marie antwoordde er niet op; dacht on
willekeurig aan mijnheer Van Oostrum,
die zoo vriendelijk voor haar was ge
weest
Toch wel aardig, een vriendin te heb
ben, die de stad op haar duimpje kende!
En als die haar wilde meenemen naar
haar ouders, had zij in éénen een tehuis
ook.
Die nam haar dan ook mee, de eersten
avond al, dat zij samen uitgingen.
Zij ratelde de namen van de straten
op, die zij doorgingen, wat Marie toch niet
kon volgen; bekeek de winkels; becriti-
seerde de nieuwe hoeden, die in de étala
ges waren uitgestald; groette verschillen
de kennissen; hield een paar jongens
staande, met wie zij een gesprek hield,
dat Marie maar matig beviel, om dan
lachend te zeggen: „Neen. heeren, er komt
vanavond niets van. Ik ga gehoorzaam
naar moeder."
Erg luchthartig, vond Marie bij zichzelf.
Maar paaide zij zich dan weer dat
zat er maar bovenop. In den grond was
zij niet kwaad.
Toen zij 'n bioscoop passeerden, zei het
meisje minachtend: „Niet veel zaaks deze
week. Ik heb het program in de courant
gelezen. Zeg, daar hen-je zeker nog niet
vaak in geweest?"
„Nog nooit", moest Marie bokennen.
„Och, wat 'n onbedorven meisje", spotte
de ander. „Och, op 'n dorp heb-je die din
gen natuurlijk niet. Hier wordt je d'r van
vergeven. Je kunt er je geld wel kwijt,
't Is een onsculildig vermaak, vooral als
liet regent of als je met je ziel onder den
arm op straat loopt. Dan is een bioscoop
een waar toevluchtsoord. Maar deze week'
is het programma niet veel bijzonders. Oni
langs was de zaal avond aan avond stamp
vol. Maar 't was ook een reuzenstuk! Ho*
heette liet ook weer? O, ja: „Vrouwenlip
den". En dan is er 'n tijd geleden nog zoC
iets geweesh „Mogen wij zwijgen?" lieettC
het. Eenig meid."
(Wordt vervolgd)»
