NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN.
Uitgevers: Gebroeders Muré.
Onschuldig Veroordeeld.
PS
KS
fe;
lïc'«e Courant verschijnt dadelijks, behalve up Zuil- en Feestdagen.
A B 0 ftl M F. m E H T
Vooi Leiden, per 3 maandenJ 1.25.
Franco door bet geheele rijk, per 3 maanden l.OO.
Prijs per Summer 10 Cent.
Donderdag' 21 Februari IS39„ N". 44.
ADVERTEMTI'ER:
Van 16 regels0.90.
Elke regel meer0.15.
Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.
Dienstaanbiedingen, a contant, zonder rabat, per regel 0.10.
Bureel: Scheepuiakerssteeg 6.
LEIDEN, 20 Februari.
Nadat dus gistermiddag, na afloop
van het militair assaut in de Stads-gehoor-
zaal de leden van het Metalen Kruis op
Zomerlust een kameraadschappelijke bijeen
komst hadden gehouden, waar de heer Van
Ingeu Schenau, de president, woorden sprak
gloeiend van vaderlandsliefde en nog andere
sprekers den voorzitter opvolgden en waar
ter eere van den 845'™ verjaardag vau deu
eere-voorzitter, den heer M. Glasbergen, een
door den heer Jan Hogenkamp vervaardigd
ex-tempore, variant op ons volkslied, werd
gezongen na dat alles vond men elkan
der weêr in de Stads-gehoorzaal waar we
derom, nu voor dames en heeren geïntro-
duceerden, een groot militair assaut werd
gegeven, waaraan door infanterie en Kweek
school voor Zeevaart kranig werd gewerkt.
liet uitmuntende groot orkest, de kapel
van het 4e regiment, ouder leiding van
den heer Joh. Oostelaar, zorgde voor uit
stekende muziek, 't Ware wellicht niet
kwaad geweest als ook deze ijverige mede
werkers op het programma waren genoemd
geworden; ze hebbeu toch een niet gering
aandeel geleverd in het aangename van deu
avond, zoowel door geheele nummers van
het programma als door begeleiding.
Door infanterie en Kweekschool werd
uitmuntend gewerkt. Behalve gewrichts-
oefeningen door de Kweekschool werd de
geheele eerste afdeeling ingenomen, door
wapenoefeningen door de infanterie en eeue
voordracht van een op 't tooneel steeds
welkom oud-onderofficier. Na de pauze
werd er door de infanterie prachtig gewerkt,
vooral de keuze-oefeningen «aren even zoo
vele blijken van vasten wil en kranige lei
ding. De standen kwamen, hoe moeilijk
ook, elk op zich zelf geheel tot hun recht.
Ook in deze tweede afdeeling droeg de
straksbedoelde oud-onderoflicier een aller
aardigst nummer voor. Was 't vóór de
pauze „De oudstrijder," thans was 't „De
baanveger" die van harte werd toegejuicht.
Tableaux en Chineesche schimmen gaven
niet minder stof tot toejuiching.
Het 18de nummer van het zoo uitgebreide
programma was het kluchtspel van Van
der Stempel, getiteld „De Pruisen komen,
of de scherpschutters van St. Pietersdorp".
Slagzwaard, Hakkebord, Jochem, Dries, Pierre,
Gerard, de burgemeester en de scherpschut
ters, allen waren aanhoudend geheel in hun
rol en de samenwerking was volkomen, 't
Was een waardig slot aan deze belangwek
kende bijeeukomst. De dichtregelen door
den heer De Boer, als Slagzwaard, aan ons
vorstenhuis en ons dierbaar vaderland ge
wijd mogen vooral op zulk eeu avond niet
ongenoemd blijven.
Nu kwamen de liefhebbers van dansen
aan de beurtfluks was alles daartoe in ge
reedheid gebracht en een gezellig bal besloot
voor de onvermoeide dauslustigeu dezen
recht prettige» avond.
Ten bureele van den heer T. Bik
voorzitter der afdeeling Leiden der „Vereeni-
ging van gepensioneerde onderofficieren en
minderen van het Nederlandsché' leger", had
gisteren de periodieke uitkeering aan be
hoeftige oud-gepensioneerden en weduwen
van gepensioneerden plaats; 8 leden en 4
weduwen ontvingen ieder f 12 50, terwijl
aan 1 lid eene gratificatie van f 7.50 werd
uitgereikt.
De Vereeniging „Bouwkunst en Vriend
schap" alhier vierde gisteravond haar 50ja-ij
bestaan. Wel is 't hare gewoonte niet op
den stichtingsdag te vergaderen, doch dit
maal was de gewone jaarvergadering van
den eersten Woensdag in Januari verscho
ven naar den 19den Februari, omdat vooral
het jaar '89 voor dien datum een merk
waardig jaar in de memoires der vereeni
ging mag worden genoemd.
Hel 50jarig bestaan dan werd gevierd op
den Burcht in de nieuwe zaal. Op twee
na waren alle leden opgekomen om den
stichtingsdag feestelijk Ie herdenken in de
toepasselijk gedrapeerde zaal. Te I.altdrie
waren de leden verzameld en weldra nam
de president der vereeniging het woord om
don leden hartelijk welkom te heeteu op
dezen dag. Hierop gaf de heer Van Lith
het woord aan deu secretaris, den heer ft.
De Wilde.
llad bij het 25jarig en het 40jarig be
staan de toenmalige secretaris, de heer P.
J. Groen, een woord van opwekking ge
sproken, thans bekleedt de heer De Wilde
die betrekking eu was dus 't woord aau
hem. Uitmuntend werden door hem aan 't
licht gebracht de vruchten door de vereeni
ging afgeworpen eu uitstekend geschetst de
toekomst der vereeniging. Veel stof tot
danken gaven zijne woorden, maar opwek
kend in de hoogste mate voor de toekomst
waren ze tevens.
Is niet als een gevolg van de besprekin
gen in „Bouwkunst en Vriendschap" en
meer nog als een gevolg harer ijverige po
gingen, de Practische Ambachtsschool ont
staan en werd niet voor 't eerst in 't jaar
'85 door dezelfde vereeniging de wensche-
iijkheid besproken van het aanbrengen van
een telefoonverbinding in deze gemeente.
Alleraardigst werd ook nog de vriend
schap geschetst tusscnen de heeren P. J.
Groen en P. Marks, de oudste twee leden
der vereeniging, eene „Vriendschap" die als
van zelve der vereeniging ten goede kwam.
Na het einde der goed doorwerkte en
toegejuichte lede van den secretaris werden
de huishoudelijke zaken afgehandeld, de
voorzitter, ondervoorzitter en ondersecretaris
werden hei kozen eu tegen half zes ver-
eenigde men zich aan een kameraadschap-
pelijken maaltijd waar meuig woord werd
gesproken dat getuigde van warme sympathie
voor de Vereeniging „Bouwkunst en Vriend
schap".
Tot commissaris thesaurier van de
sociëteit Minerva is gekozen de heer G.
Michiels van Kessenichen lot quaestor
collegii de heer F. W. A. Hütschler.
BINÜ EHLANDSGHË BEKIOHTEN.
Z. M. de koning heeft benoemd tot
Hds. kamerheer in buitengewonen dienst
jotikhr. mr. F. Van R:;ckevorsel te's Bosch
administrateur van het door Z. M. gestichte
fonds tot ondersteuning der Nederlan fsche
arbeiders te llelenaveeu.
De schout-bij nacht W. F. II. Cramer,
directeur en commandant der marine te Am
sterdam, is door Z. M. den koning benoemd
tot grootoffleer in de orde van de Eikenkroon.
Aan den gala-maaltijd, door deu mi
nister van buitenlandsehe zaken, jhr. Hartsen,
ter eere van 's kouings verjaardag gegeven,
werd deelgenomen door de bij ons hof toe
gelaten gezanten der vreemde mogendheden,
of, voor zoover te 's-Gravenhage niet aanwe
zig, vertegenwoordigd door de zaakgelastigden.
Verder zaten aan de ministers, leden vau
de regeering; de vice-president van den raad
van state; de voorzitters van de beide ka-
mers der staten-generaal; de president van
de algemeene rekenkamer; de procureur-ge
neraal bij den hoogen raad; de burgemeester
van 's-Graveuhage; de generaal-majoor, waar
nemend gouverneur der residentie; de
minister resident, cbef van het kabinet van
den minister van buitenlandsehe zaken, en
de secretaris voor de zaken van het groot
hertogdom Luxemburg.
De deken van het corps diplomatique,
thans baron d'Anetban, gezant van België,
wijdde eeu dronk aan Z. M. den koning.
Alle gasten verschenen in groot ambts-
cosluum aan tafel.
Ten gevolge van de betere berichten
van het Loo is het gemeentevuuiwerk in de
residentie ter eere van 's konings verjaardag
te 9uur in de Maliebaan afgestoken ten
aanschouwe van een ontzaglijke menigte,
die het geheele veld innam. Dank zij het
gunstige weder kwamen alle stukken in on-
gemeene kleureupracht voortreffelijk uit, en
de slotdecoratie, gewijd aan Z. M.waarin
's i ouings beeld werd aanschouwd, viel zeer
in den smaak en werd, onder de tonen der
volksliederen, luide toegejuicht.
Omtrent de viering van 's konings
verjaardag in de Prins-Hendrik-Stichting te
Egmond aan Zee wordt het volgende ge
meld:
Aan den ochtenddisch bracht de directeur
's konings jaardag en diens ongesteldheid in
herinnering der ouden, en uitte hij de beste
wenschen voor een spoedig herstel, waarvan
per telegraaf aan Z. M. kennis werd gegeven.
Een extra maaltijd werd geschaft en daarbij
aan allen eene halve flesch bier en eenige
sigaren aangeboden, terwijl de gerechtigden
tot het dragen van het Metalen Kruis onder
ling een gouden Willem konden verdeelen,
hun door het hoofdbestuur van de vereeniging
van gepensiouneerde onderofficieren en minde
ren van het N.-I. leger geschonken. Ter
gelegenheid van dezen dag had de direc
teur de portretten der koninklijke familie
in de zaal doen ophangen als blijvende
wandversiering.
Door de Vereeniging tot ondersteuning
van hulpbehoevende gepensioneerde onder-
F EU ILL ETON.
VRIJ VERTAALD UIT HET ENGELSCH,
w. w. s.
191).
Hoe levendig Bella Rijders ook was,
toch was zij beheerschend; maar de schrik
en de daarop gevolgde opgewondenheid
Robert's lang geweuschte tegenwoordigheid
en de klank zijner stem, dit alles deed
haar hare bedaardheid verliezen en adem
loos vroeg zij
„Dus hebt gij mij niet ontwekenP zeg
mij de waarheid, ik wil niet om deu tuin
geleid worden."
Zij was zoo dicht bij hem gekomen, dat
hij den geur der roos inademde.
„U ontweken? Zeker niet," antwoordde
Leith, niet zonder verlegenheid. „Maar
gij beeft, gij zijt nog niet van den schrik
hersteld. Gij wilt u Ier rust begeven en
ik hinder u daarin. Sta mij toe u goeden
nacht te wenschen."
Hij stond op en keerde zich naar de
deur, maar zij hield hem tegen. Zij beefde,
doch niet tengevolgde van den schr k, en
hartstochtelijk riep zij uit:
„Wat hebt gij een haast. Gij haast u
te vertrekken, ofschoon gij mij zoo opge
wonden en ongelukkig ziet."
„Ongelukkig? Dat kau u geen ernst
zijn," luidde hel antwoord. „Gij bezit
rijkdom, eeu aantal vrienden, een aanzien
lijke plaats in de maatschappij met éen
woordalles wat gelukkig maakt."
Welk een spot ligt in uwe woorden
zei de weduwe scherp. „Mijn rijkdom
geeft mij verdriet genoeg. Mijne vrien
den? Wie onder hen heeft waarlijk met
mij op? Ik ben er erger aan toe da.ii eene
bedelaarster op straat. Ik heb alles,
behalve wat mijn hart 't vurigst verlangt.
Haar stem beefde en de glans harer oogen
werd door tranen verduisterd. Leith wist
niet wat hij zeggen moest en zweeg. Fluis
terend ging de schooue vrouw voort:
„Ik heb ergens gelezen, dat liefde
liefde wekt. Dat klinkt vol hoop, of
't waar is?"
„Ik verzeker u, dat 't niet waar is,"
zeide Robert Leith.
„Spreekt gij uit ondervinding?" vroeg
mevrouw Rijders scherp.
„Ja."
De weduwe trad een schrede nader, een
oogenblik wankelde baar buigzame gestalte
en toen lag zij voor Robert's voeten terwijl
zij smeekeud de handen naar hem ophief.
De lang teruggehouden hartstocht brak nu
bij haar los en was nitt te beteugelenen
haar hoofd zoo diep buigenddat haar
voorhoofd 't tapijt aanraakte, riep zij
snikkende:
„Heb medelijden met mij, Robert Leith,
toon mij erbarming 1 betuig mij een
weinig liefde, of laat mij aan uwe voeten
sterven."
De als in waanzin gesproken woorden
waren niet meer terug te roepen. Jeugd,
schoonheid, rijkdom, liefde, alles was
Robert aangeboden met een bede om mede
lijden. Hij behoefde -de hand er slechts
naar uit te steken. Zijn bruin gelaat was
bleek geworden als 't hare. Hij voelde zich
diep geschokt tegenover eene vrouw, die in
haren hartstocht haar waarde als vrouw
vergat eu hem aanbood datgene, waarnaar
anderen zoozeer verlangden en wat hij niet
mocht aannemen. Haar zoo zwaar verne
derd, door hartstocht opgewonden en tege
lijkertijd door schaamte gebogen, voor zich
te zien, greep hem smartelijk aan. Hij
richtte haar op en geleidde haar naar een
zitplaats. Zij waagde niet hare blikken
naar hem op te heffen, maar zij gevoelde
zijn pijnlijke verrassing.
Een paar minuten lang heerschte 't diep
ste zwijgen in 't schitterende vertrektoen
greep Leith de hand der weduwe, bracht
die eerbiedig aau zijne lippen en liet ze
weer zinken, terwijl hij zacht en op treurigen
toon zeide: „Lang, heel lang geleden heb
ik mijn hart aan een meisje geschonken,
voor wie 't geen waarde heeft. Voor mij is
er, even als er maar één God is, ook maar
ééue liefde. Ik bid u aan te nemen, wat
mij alleen mogelijk is u aan te bieden
mijn diepste vereering, mijn oprechte
vriendschap."
Dat was genoeg en met een onderdruk
ten kreet verborg de weduwe 't gelaat in
de handen. Met al haar rijkdom, haar
jeugd en schoonheid was zij versmaad.
Weer gingen eenige minuten voorbij zonder
dat er een woord gesproken werd. Diep
vernederd stond Bella op, met van schaamte
gloeiende wangen en half onverstaanbaar
mompelde zij
{Wordt vervolgd.)
