LEIDSCI1E
€01 It Ail.
IN
ire.
Cents,
1883.
.1°. 133.
WOENSDAG 30 MEI.
STADS -B EDI C H TEN
BINNENLANDSCHE BERICHTEN.
e ^instn
Sardou,
ien enj.
sor
en
les ?ert
EESTE
sbekoi
kO.VU
ilen,
lie Couranl verschijnt dagelijks, Zonen Feestdagen uitgezonderd. De prijs der Courant is per vierendeel ja ars f 1.50, franco p. p. f 2.-
afzonderlijke nommers zijn verkrijgbaar voor 5 cents.
De prijs der Advertentiën is van 14 regels 1.iedere regel meer 26 cents, groote letters berekend naar plaatsruimte.
S
Ct.
Ct. -
ld.
Ct.
Ct
111
61
t. 121
4C
142
29'
34;
15j
122:
42:
jlQl
113!
1431
103!
475
125
21.-
1.575
ii sla!
BAüi
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der Gemeente LEIDEN brengen ter
kennis van belanghebbenden dat te beginnen met Maandag 4 Juni tot en
met Zaturdag 9 Juni a. s. eenige herstellingen moeten worden verricht aan
de Plet-Clijzenbrug over de Haarlemmertrekvaart en dat mitsdien de
brug gedurende dien tijd niet kan worden gebruikt voor de passage met
Bij- en Voertuigen.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
DE KANTER, Burgemeester.
1.EIDEN, 28 Mei 1883. E. KIST, Secretaris.
Vergadering van den Gemeenteraad van Leiden, op Donderdag 31 Mei
1883. des namiddags te twee uren.
1». Benoeming van een leeraar in de Hoogduitsche taal- en letterkunde aan
de Hoogere Burgerschool voor Jongens. (89)
2°. Idem van een leeraar in de Staatswetenschappen aan de Hoogere Bur
gerscholen voor Meisjes en voor Jongens. (89)
3". Verzoek van A. L. Nagel, om restitutie van betaald schoolgeld. (86)
4». Idem als voren van F. H. Ritman. (105)
5". Idem van C L.VanDooren, ter bekoming in eigendom van een gedeelte
sloot langs het Delftscbe trekpad. (90 en 102)
6». Idem van C. Blansjaar, tot demping van een gedeelte sloot langs den
Zijlsingel. (90)
7°. Idem van J. Bijleveld, om ecne schoeiing te maken in de Haarlemmer
trekvaart. (97)
8*. Idem van F. Veelenturf, om duikers te leggen door het Utrechtsche
Jaagpad. (98)
9». Voordracht tol onderhandsche verpachting van de tienden onder Leider
dorp. (103)
10'. Suppletoire begrooting en staat van af- en overschrijving op de begroo
ting, dienst 1882, van het R. K Wees- en Oudeliedenhuis. (99)
li». Idem van het R. K. Armbestuur. (100)
12'. Kohier der plaatselijke directe belasting, dienst 1883. (91)
13'. Staat van af- en overschrijving op de gemeentebegrooting, dienst 1882.
(96 en 101)
14°. Voordracht betrekkelijk de verpachting van de haardasch enz. en van
het baggeren in de gemeenlewateren. (93)
15'. Voordracht betrekkelijk de plaatsing van het gedenkteeken van Leiden's
ontzet op de Ruïne. (64, 65. 78 en 92)
16'. Rekening over 1882 van het Gereformeerde Minne-of Arme oude Mannen-
en Vrouwenhuis. (87)
17°. Idem van de dienstdoende Schutterij. (88)
18°. Idem van het Evangelisch Luthersch Wees- en Oudeliedenhuis. (94)
19°. Idem van de Bank van Leening. (85)
20°. Idem van de Kamer van Koophandel en Fabrieken. (95)
LEIDEN, 29 Mei
Prinses Marianne is niet meer.
De hoop, dat de algemeene zwakleloestand der vorstin zou kunnen over
wonnen worden, heelt zich niet verwezenlijkt. Heden kwam plotseling,
vooral na de gunstige berichten der laatste dagen, de droeve lijding, dat
deze telg uit het Oranjegeslacht op haar kasteel te Rheinhartshausen bij
Erbach in de Rheingau is ontslapen.
Prinses Wilhelmina Frederika Louise Charlotte Marianne, was de dochter
van Neêrland's eersten koning. Geboren in het land der ballingschap, den
9ie° Mei 1810, zag zij te Berlijn het levenslicht, werd haar geboorte door
baar ouders met te meer vreugde begroetomdat zjj als eerste vrouwelijke
spruit uil l.mine echlverbindtenis hun huwelijksgeluk volmaakte. Met de
innigste terderheid verwelkomd, nam zij reeds in haar prille jeugd de harten
in, niet aUeui »;pn hare ouders, maar van allen die haar zagen. Toen na
de omwenteling haar ouders den troon van Nederland thans als koning
en koningin weer hadden beklommen, te midden van het dankbare volk
en zij den llaag tot residentie hadden gekozen, veroverde de kleine prinses
weldra de harten der Hagenaars door baar aangeboren minzaamheid en lief
talligheid zoowel als door haar goedheid van harte, die door haar ouders
vroegtjjdig aangekweekt, haar reeds als kind de vreugde van 't weldoen
deed smaken. Toen dan ook op elfjarigen leeftijd eene hevige zenuw zinking-
toorts de prinses aantastte, en haar leven in groot gevaar verkeerde, was
4e angst even groot en oprecht gemeend bij de armen iu dc hofstad, wier
oogelijn zij was, als bij haar leerbeminnende ouders. Dat zij toen het leven
behield, had zjj voor een groot deel te danken aan de voortreffelijke qppassing
en zelfopofferende liefde harer moeder, die dagen en nachten lang zich rust
noch slaap gunde en zich eerst naast het bedje van haar kind neervleide
'oen het levensgevaar geweken was.
Het lieftallige kind ontwikkelde weldra tot eene schpone maagd, wier
gaven van geest die van het hart evenaarden. Zij wijdde zich aan de schoone
kunsten, aan muziek, aan het vermaak ruimschoots door haar ouders en
omgeving haar bereid, maar haar armen vergat zij daarom niet. In den
bloeitijd van haar jeugd, op 19-jarigen leefljjd, nam zjj b. v. het initiatief
tot oprichting van eene Maatschappij van Weldadigheidbestemd om de armen
van 'sGravenhage te ondersteunen. Haar sympathieke persoonlijkheid was
reeds voldoende om die zaak te doen slagen, en bijgestaan door een aantal
aanzienlijke dames, smaakte zij het genoegen ip den eersten winter reeds
een 600-tal huisgezinnen voor gebrek te bewaren. Was het dan wonder
dat de burgerij haar als het ware op de handen droeg, en dat het stedeljjk
bestuur in April 1830. met toestemming en ingenomenheid van haar konink
lijken vader, haar de plechtige verklaring op perkament, voorzien van het
grootzegel der stad en gesloten in een gouden doos versierd met het wapen
van 'sGravenhage, aanbood waarbij haar ofschoon te Berljjn geboren
den titel werd verleend van -geborene burgeres van 'sGravenhage."
I Slechts ééne teleurstelling, maar diep genoeg om eene eerste wonde in haar
hart te slaan, was in dat gouden tijdperk van haar leven haar deel: de
verbindtenis met den jongeling die om haar hand had geworven en door
zijne hoedanigheden een diepen indruk had gemaakt op prinses Marianne,
prins Gustaaf van Zweden, werd om politieke redenen verbroken en ofschoon
de trouwbeloften reeds den a?"*0 Juni 1828 op het Loo waren gewisseld,
werd dit verlovingsfeest niet door een buweljjk met den Zweedschen
vorst gevolgd.
Korten tijd evenwel nadat baar de onderscheiding van bet stadsbestuur
der residentie was ten deel gevallenwerden nieuwe banden voor de prinses
geknoopt en wel met prins Frederik Hendrik Albert van Pruisenbroeder
van den legenwoordigen Duitschen keizer. Den 14den Sept. 1830 had de hu
welijksplechtigheid plaats. Maar de politieke omstandigheden, de ernstige
gebeurtenissen in België, waren oorzaak dat van feestvreugde geen sprake
kon zjjn. Onder voor het vaderland en voor haar ouders smartelijke om
standigheden verliet de prinses Nederland om baar gemaal naar Berljjn te
volgen.
Dat dit huweljjk niet gelukkig is geweest, dat na weinige jaren de band
tusschen beide echtgenooten voor goed werd verbroken door eene echtschei
ding, dat verschillende oorzaken hebben medegewerkt om jaren lang eene
verkoeling te doen ontstaan tusschen de prinses en hare vorstelijke verwan
ten, is van algemeene bekendheid. Na Jangen tijd in het buitenland te heb
ben doorgebracht, vestigde zich de prinses tè Voorburg op haar heerlijk
buitenverblijf Rusthof, en werd zjj als het ware de patrones van dat dorp,
gelijk zjj het vroeger was geweest van den Haag. Tal van instellingen
aldaar danken hun ontstaan of voortbestaan aan de mildheid van de prinses
en nimmer liet zij zich onbetuigd waar nood te lenigen was en smart te
troosten. Trouwens dit gold niet Voorburg alleen. Nooit werd er te ver
geefs een beroep op haar vrijgevigheid gedaan, waar algemeene of bijzon
dere rampen holpverieening tot plicht stelden cn haar waardige administra
teur, de heer J. H. Linlz, stelde er een eer in de prinses voor te lichten
omtrent de beste aanwending van gelden door haar voor liefdadige doelein
den bestemd.
Op Rusthof sleet prinses Marianne hare laatste jaren in stille ingetogen
heid wanneer zjj zich niet bjj bare kinderen en kleinkinderen in Duitsch-
land ophield. Behalve eene dochter, prinses Alexandrinaslechts korten tijd
gehuwd geweest met den hertog van Mecklenburg-Schwerin, had de prinses
een zoonprins Albert, generaal in lTuisischen dienst. Gehuwd met prin
ses Maria van Saksen-Altenburg, werd hun echt gezegend met drie zonen,
die in de laatste jaren vaak gedurende het badseisoen Ie Scheveningen door
brachten. Innig was de blijdschap van de vorstelijke grootmoeder, als zij
hetzij hare kinderen en kleinkinderen te Voorburg ontving of hen te Sche
veningen opzocht, en een troost is het voorzeker, dat zij ontslapen is om
ringd door liefhebbende harten. Verliezen hare naaste verwanten in prinses
Marianne eene dierbare nabestaande, Nederland heeft eene prinses verloren,
eene de glorie van hét koninklijk hol. eene vorstin, die in haar veelbewo
gen leven nooit heeft opgehouden hare gehechtheid aan het Nederlandsche
volk op ondubbelzinnige wijze te toonen en die om haar goedhartigheid en
weldadigheidszin diep en oprecht betreurd wordt.
Omtrent de laatste levensdagen van H. K. H. prinses Marianne verne
men wij nog het volgende:
De beterschap van de prinses was in die mate toegenomen, dal zjj het
verblijf in de ziekekamer met eene wandeling door den tuin mocht ver
wisselen. Zelfs bevond zij zich zoo weldat zjj de hoop koesterde weldra
naar het buitenverblijl Rusthof te Voorburg hier te lande terug Ie kegren.
Juist eergisteren kwamen op dat buitengoed eenige personen van haar
dienstpersoneel aan. De prinses gevoelde zich evenwel niet krachtig genoeg
de terugreis per spoor aan te nemen en van daar dat zjj gewaagde van het
plan om met eene boot langs den Rjjn het vaderland te bereiken. In de
laatste dagen had prinses Matiannc haar geliefkoosd handwerk, borduren,
eenige uren van den dag herval. In hare omgeving was de verwachting
algemeen, dat het volkomen herstel van de prinses nabij was Die hoop
werd niet verwezenlijkt.
