Ged. Staten om lot bovengemeld einde een maximum van ƒ2,000 te be
stemmen tot bel in behoorlijken slaat brengen van gezegden dijk.
Na eenige beraadslaging heeft de vergadering zich met 48 tegen 14 stem
men met het prae-advijs der Commissie vereenigd.
De Commissaris des Konings heeft daarna deze buitengewone vergadering,
in naam van Z. M.gesloten.
's HERTOGEN BOSCH. 21 Februarij.
Zeer zelden zal de Iïegter te beslissen hebben over de wettigheid of onwet
tigheid van een testament, waarmede bijna ƒ500,000 gemoeid zijn; dit was
echter hier in de verledene week het geval.
Ilct provinciaal geregtshof in Noordbrabant velde een vonnis in hooger be
roep, in zake E. J. C. van Goor den Oosterling en andere eischers en appel
lanten, legen K. 11. Bode, Notaris te Princenhagc en andere geintimeerden.
Met voorbijgang van het vonnis ter eerste instantie, door de Arr.-Regtbank
te Breda gewezendat door het eindvonnis van het hof vernietigd iskomt
de zaak hierop neder
51r. M. C. E. Versluys, in leven particulier, woonachtig te Princenhage,
liet op den ll<ten September 1844 door den Notaris Bode, aldaar, zijne uiterste
wilsbeschikking opmaken.
De testateur had daarin onderscheidene schenkingen gemaakt aan zijne dienst
boden en vrienden waarvan aan sommigen ten bedrage van een ton gouds.
De wettige erfgenamen van Mr, Versluys kwamen na zijnen dood tegen de
uitbetaling dier schenkingen op, en beweerdendat de legale vorm bij het pas
seren der acte niet in acht genomen en dus het testament nietig was.
Zij staafden die bewering op grond, dat op bet oogenblik, toen de erflater
zijne beschikkingen zakelijk en omstandig aan den Notaris Bode, in bijwe
zen van 2 getuigen, bekend maakte, deze getuigen, na gehoord te hebben,
door anderen moesten vervangen wordenomdat zij zeiven als gelegateerden
in het testament voorkwamen.
De testateur herhaalde nu, in tegenwoordigheid der laatst verschenen be-
langlooze getuigen, niet meer zakelijk en omstandig zijne beschikkingen
de acte, die bereids was opgemaakt werd slechts voorgelezen, en alleen door
den erflater met ja bevestigd.
Het hof heeft die bewering als wettig en overtuigend bewezen aangenomen
en daarmede verklaard, dat er eene formaliteit ontbreekt, waarvan de inacht
neming bij art. 1000 van het burgerlijk wetboek wordt voorgeschreven.
Regtdoende in hooger beroep, verklaarde het genoemde hof, dat het testa
ment van Mr. Versluys den llde» September 1844 te Princenhage voor den
N(taris Bode verleden, is nietig en van onwaardeen heeft mitsdien den
eisch den appellanten toegewezen. Hhlad
BufTEIVLANDSCHE BERIGTEN.
ENGELAND.
LONDEN, 22 Februarij.
Eergisteren avond sprak de Heer Cobden in het Lagerhuis voor het eerst
over de oostersche zaak. Hij begon met de komst van Lavalette in 1851 te
Konstanlinopel. Hij beweerde dat Turkye in de laatste jaren geenszins
verbeteringen bad ondergaan, en dat Engeland thans vóór den Sultan maar
tegen den wensch van de overgroole meerderheid zijner onderdanen zoude
strijden; betreurende hij het daarbij dat Europa in vuur en vlam gezet zou
wordendoor een zoo ellendigen twist als die welke tusschen Rusland en
Frankrijk gerezen was. Vooral zocht de spreker zijnen steun in het stelsel
van meerderheid bij eene natie als de tegenwoordige Ottomanische bevolking.
Hij ontkende geenszins dat de Russische politiek verwerpelijk was, maar hield
staande dat de omstandigheden Engelands tusschenkomst niet regtvaardigen
die bovendien voeren moest tot eene houding der AVestersche Mogendheden
overeenkomstig aan die, welke zij aan Rusland betwistten. Daarbij werd
een opstand der Christenen in Turkye als waarschijnlijk beschouwd. Het
zenden eener landmagt tot bestrijding der Russische troepen vond de Heer
Cobden ongerijmd zonder de medewerking van andere Europesche natiëndie
grooter belang hadden bij de stuiting van Russische overheerscbing dan En
geland. De Heer Cobden besloot met eene ondubbelzinnige verklaring tegen
een oorlog met Rusland, die aan een bijna onziglbaren draad hing wat
de beweegredenen betrof, en wenschte terug te komen tot de AVeener nota
nemende voor zijne eigene rekening al de impopulariteit die zijne tegenkan
ting ten gevolge zou hebben, terwijl hij de populariteit van hen die den
oorlog voorstondengeen zes maanden zou willen waarborgen. De rede ver
wekte geene toejuichingen.
De Minister van Oorlog weerlegde den Heer Cobden.
De Heer d'Israeli nam daarop het woord, en wenschte open te leggen
waarom men eigenlijk zou strijden, zoo als bleek uit de officiële correspon
dentie. Ruslands bedoeling was, volgens het gevoelen der voornaamste staats
lieden, niet om Turkye met geweld te veroveren, doch door zijdelingsche
middelen hetzelfde resultaat te verkrijgenals een bezit van Konstantinopel
opleverde. Hij hekelde het Ministerie in vele opziglen en waarschuwde de
vergadering tegen bet goedkeuren van een oorlog, die, volgens zijn gevoelen,
uit ligtgeloovigheid of uit oogluiking werd toegestaan.
Hierna voerde Lord Palmerston het woord. Hein werd gevraagd of hij
nog volhield dat naauwelijks in eenig land in even korten jijd hel binnen-
landsche bestuur zooveel vooruitgegaan was als in Turkye. Hij antwoordde, ja.
Eene verklaring die van beide zijden der vergadering toegejuichd werd. Het
is waar, zeide bij, dat Turkye nog lang niet op de hoogte van Fingeland en
Frankrijk gekomen ismaar daarom mogen wij niet vergeten hoeveel hooger
het nu staat dan tijdens Sultan Mohammed.
Maar men zegt dal het niet de moeite waard is Turkye te verdedigen om
dat de Christenen er niet in alles met de Turken zijn gelijkgesteld. Ik ge
loof dat, voor zooveel de wetgeving betreft, het groote onderscheid tusschen
de beide volksstammen thans is, dat de Christenen het hoofdgeld betalen en
vrij van de krijgsdienst zijn; ook bestaat er ongelijkheid, in zoover als het
getuigenis van Christenen voor den burgerlijken regter niet als bewijs geldt
maar ten aanzien der strafregtspleging slaan zij thans, naar ik meen, op
denzelfden voet als de Mohammedanen. Zijns oordeels was alzoo de toestand
der Christenen in Turkye geen reden voor de AVestersche Mogendheden om
de gewigtige staatkundige gronden voorbij te zien die de instandhouding van
het Turksche rijk wenschelijk maken. A'erdcr geloofde hij dat Turkye op
den weg des vooruitgangsniet zal stilstaan, en dat de Christenen er met de
Mohammcdaansche onderdanen zullen worden gelijkgesteld; zulks te bewerken
is het streven van Engeland. Men zegge daarom niet, ging hij voort, dat
wij ons in de binnenlandsche aangelegenheden van Turkye mengen zooals
Rusland verlangtwij geven den Sultan raadmaar vragen geen bescherm
heerschap over zijne onderdanen; wij hebben hem alleen voorgehouden, dat
hij door den toestand van een deel zijner onderdanen te verbeterenben
naauwer aan zijne Regering verbinden en tot nuttiger burgers maken zou;
het beschermheerschap dat de Keizer van Rusland verlangdezou ten ge-
volge gehad hebbendat de Rajahs zich met hunne grieven naar Petersburg
zouden wenden om herstel van Ruslands bescherming, niet van des Sultans
regtvaardigheid te vragen.
Verder sprekende over de kansen van den naderenden strijd met Rusland
zeide Lord Palmerston ,m
Er is, geloof ik, nimmer een groote Staat geweest wiens vermogen om
aan te vallen met grooter overdrijving is voorgesteld dan Rusland. Wij heb
ben door de geschiedenis gezien dat Piusland sterk is in de verdediging, en
wij hebben daaruit afgeleid dat het ook sterk is in den aanvalmaar dezelfde
omstandigheden waaraan het zijne inwendige sterkte te danken heeft, maken
het zwak naar buiten. De groote uitgestrektheden lands die een leger het
welk in Rusland valtdoortrekken moeten het gevaarlijke van zoodanigen
logt, maken de kans voor een invallend 'eger ongunstig, maar zij beletten
ook dat Rusland sterk zij in den aanval. Ook is het een belangrijk verschil
of men een groot leger te velde of wel slechts een groot leger op papier
heeft. De sterkte der Russische troepen in de Donau-Vorstendommen is op
een zeer groot cijfer geraamd; maar het schijnt dat de Russen er nimmer
eene zeer aanzienlijke krijgsmagt gehad hebben, gelijk daaruit blijkt dal zij
in alle ontmoetingen met den vijand het onderspit gedolven hebben, en dat
bet hun nog niet gelukt is den Donau over te trekken. Van den anderen
kant zien wij dc Turken meer kracht ontwikkelen dan hun algemeen toege
schreven werd en hetgeen door de Russen de dweepzucht der Turken ge-
heeten wordt, moet veeleer vaderlandsliefde worden genoemd.
Mijne overtuiging is dat, indien eene Mogendheid die zooveel strijdkrachten
ter zee en te land bezit als Frankrijk of Engeland, de zaak van Turkye
tegen Rusland zou opnemenzij zonder hulp van bondgenooten den strijd
zou kunnen winnenmaar nu Engeland en Frankrijk beide voor Turkye op
komen, beweer ik dat de kans voor den Keizer van Tvusland geheel hopeloos
staat. Thans nu Rusland de legers en vloten van Engeland en Frankrijk en
het oordeel van gansch Europa tegen zich heeft, zonder een enkelen Staat
aan zijne zijde te zien, nu is mijns erachtens de uitslag der worsteling niet
twijfelachtig.
Aran de Kwakers, met een zoo vredelievend doel naar Petersburg ver
trokken, zijn hier, zegt de Timesreeds verscheiden brieven uit die hoofd
stad ontvangen. Zij vernamen daar dat al de leden der Keizerlijke Familie,
zelfs de Grootvorst Konstantynden vrede wenschlen en dat Graaf Nesselrode
van het begin af, den oorlog ontraden had. Den B'160 dezer zijn de Heer
Sturge en zijne vrienden door dien Staatskanselier uiterst beleefd ontvangen.
Hij deelde hun mede, reeds met den Keizer over hun voornemen gesproken
te hebben en hoe Z. M. zich bereid verklaard had hun gehoor te verleenen.
De Kwakers lazen hem hun adres voor, van hetwelk zij ook eene Fransche
overzetting vervaardigd hadden, en de Staatskanselier maakte de opmerking
dat dit ook zijne denkbeelden en die des Keizers waren. Tot den ll<ten dezer
waren zij echter nog niet bij den Keizer toegelaten.
Lord Raglan is tot Bevelhebber benoemd over de expeditie naar Turkye;
twee regementen van de garde, welke deze expeditie zullen uitmaken, zijn
te Southampton ingscheept en zullen vooreerst naar Malta worden overgevoerd.
Een tiende gedeelte van de manschappen tot die expeditie behoorende, zijn
gehuwden daar van regeringswege voor hunne huisgezinnen nog niet is ge
zorgd zullen hunne vrouwen, zegt de Timeswelhaast in het armenwerk-
liuis komen en hunne kinderen van de school worden weggenomen.
FRAWAKIJH.
PARIJS23 Februarij.
Volgens een Keizerlijk besluit zijn de manschappen der ligtingen van 1849
en 1850 tot de active dienst opgeroepen.
De leening is, naar men zegt, thans bepaald gesloten met het huis
Rothschild, tegen een hoogeren prijs dan 64 pCl.en met rente-vergoedin
gen die dit bedrag tot 62 a 63 doen verminderen.
Aan de Indépendance Beige wordt uit Parijs gemeld, dat bet naar
Turkye bestemde corps vooreerst niet meer dan 30,000 man sterk zal zijn;
15,000 man zullen uit de in Algerië, en 15,000 uit de in het moederland
dienstdoende troepen genomen wordenonder de eersten zullen 1500 inboor
lingen van Algerië zijn. Maar vervolgens zullen meerdere troepen worden
afgezonden. Ook bevat dat blad nog
