aanmerkelijk wordt "uitgebreid. Ofchoon Het loffelijk oogmerk dan uit ver
drag algemeen erkend wordten men in de medewerking van Frankrijk een
nieuw oewijs opmerkt, dat de staat van afzondering, in welken die Mogend*
heid sedeft esnigen tijd verkeerd heeft, geheel heeft opgehouden, vindt
men echter velen die het doel niet bereikt achten, zoolang Spanje, Porto-
gal, Brazilië en de Vereenigde Staten, wier onderdanen den grootsien sla.
venhandel drijven, dezellde beginselen niet aannemen, en daarmede overeen,
homstig handelen. Men vermoedt dan ook, dat de Regeringen dier Landen,
en wel eerstelijk die der Vereenigde Staten, door de vijf groote Europesche
Mogendheden daartoe uirgenoodigd zullen worden,
Zatordag hebben omstreeks aoo schepen, die tot nogtoe door
tegenwind «eerden opgehouden, de haven van Liverpool verlaten, om naar
hunne bestemming te vertrekken.
In de Globe leest men het volgende:
Eindelijk is de bekendwording van het ministeriele plan voor de coekoms-
tige regeling van den invoer van buitenlandsche koorn veroorloofd geworden,
en daar men onderstelt, dat dit plan de goedkeuring van de hoofden der
landbouwende partij heeft bekomen, zoo mogen wij onderstellen, dat zij,
wanneer het Parlement is zaamgekomen, hetzelve zullen aannemen. De af
en toenemende schaal van regten is behouden, doch in veranderden vorm,
vermin de belasting slechts 14 sh. mag doboeren. Het maximum van het
inkomend regt zal namelijk 18 ah. en het minimum 4 sh. per quarter bedra
gen, zoodat hetzelve, bij elk stijgen of dalen der midden-prijzen, insgelijks
I sh. daalt of stijgt; voor den hoogsten toltax is daarbij de prijs van 54 sh.
of daaronder per quarter en voorden laagsten de prijs van 68 sh. per quar
ter of daarboven tot grenspunt vastgesteld. Het plan omvat ook
eenige omzigtige bepalingen wegens het opnemen en vaststellen der weke-
ljjksche middenprjjzen, met oogmerk om de kunstgrepen te verijdelen,
welke thans door belanghebbende personen bij het opmaken van hunne
berigten nopens verkoopen en prijzen worden in het werk gesteld. Wij
behoeven niet te zeggen, dat een vast regt-boven de veranderlijke schaal
ware te verkiezen geweest; doch te oordeelen naar de geweldige vijande
lijkheid, welke door de in het Parlement bovendrijvende partij tegen dezen
voorslag is te kennen gegeven, twijfelen wij, dat een zoodanig regt thans
zal kunnen worden doorgezet. Gaarne willen wij dus deze wijziging der
op- en afgaande schaal als toenadering tot onzen wensch aannemen. Zij is
eene zeer groote verbetering van het oude stelsel, want zij zal een bepaald
bedrag van de ontvangst van het graan vaststellen, vermits het gemiddelde
regt per quarter 11 sh. bedraagt, zijnde het midden tusschen 18 en 4; zij
zal de verzoeking tot aankoop op speculatie en tot het opstellen van on
naauwkeurige marktberigten verminderenzij zal, eindelijk, eenen vasteren
omzet in dit artikel, geregelde aanvoeren en mindere dobbering der prijzen
waarborgen,
F R A N K R IJ K.
Onder de dagteekenlng van den ai December bevat het Journal dei Dibats
het volgende
Het Hof der Pairs heeft heden op den middag zijne beraadslaging hervat.
Ten drie en een halt uur verspreidde zich het gerucht, dat het arrest des
avonds zou worden uitgesproken en dadelijk verzamelden zich eenige nieuws
gierigen voor de poort van het Luxembourg. Omstreeks vier ure was de
menigte reeds talrijk, doch dezelve is uiteen gegaan op het berigt, dat het
Hof zijne verdere beraadslaging tot den volgenden dag verschoof.
Men verzekert desniettemin, dat het Hof omtrent alle beschuldigden reeds
bepaald heeft, en dat slechts de redactie van het arrest moet geëindigd
worden, opdat de Pairs hunne onderteekening er onderzetten, ten einde de
Kanselier er in openbare audiëntie lezing van geve.
Wij meenen, da't alle deze formaliteiten ten twee ure geëindigd zullen
zijn en dat het arrest eenige oogenblikken daarna zal worden uitgesproken.
Onder dagteekening van den 33sten meldt voornoemd Journaldat het
Hof der Pairs dien dag zijne beraadslagingen gesloten en zijn openbaar arrest
heeft uitgebragt, volgens heiwelke Quenisset, Colombier en Just Brazier tot
de doodstraf, Petit Jarasse en Dufour tot deportatie, Boggio en Mallet tot
15, Boucheron en Launois tot 10, Dupoty, Hoofdredacteur van het Journal
du Peuple en Bazin lot 5 jaren gevangenisstraf veroordeeld en PrioulMar
tinFougeray, Bouzer en Considère vrijgesproken zijn.
Hoewel door sommige bladen is tegengesproken, dat, wegens de
bekentenissen van Dufour en Colombier geene nieuwe gevangennemingen
geschied zijn, zoo schijnt dit daaraan alleen te moeten worden toegeschre
ven, dat de personen, die gevangen genomen moesten worden, zich bjj
tijds uit de voeten gemaakt hadden.
Aan een Parijsch dagblad wordt het volgende uit Amsterdam geschreven
Het Gouvernement heeft eenen maatregel van het grootste aanbelang
ten aanzien van onzen koophandel, genomen. Het heeft bevolen, zoodra
mogelijk eene geregelde dienst van stoombooten tusschen Amsterdam en
Batavia, hoofdstad van het eiland Java, in te rigten. Deze vaartuigen zul
len op hunnen jheen- en weertogt op vier punten stilhoudenwaar, ten
hunnen dienste, groote magazijnen van steenkolen en levensmiddelen zul.
len geplaatst worden. Deze punten zijn: Kaap St. Vincent, in Portugal,
St. George del Mina, op de kust van Guinea, Kaap de Goede Hoop en
het eiland St. Paul, gelegen op omstreeks 600 geographische mijlen van
Java en hetgeen bijna woest is.
De laatste brieven uit Batavia, onder dagteekening van iz Augustus mel
den, dat vier kleine eilanden, namenlijk Mafntvang, Mislar, Baria en Bias,
gelegen op korten afstand van de westelijke kust van Sumatra, zich uit eigen
beweging aan ons Gouvernement hebben onderworpen. Deze eilanden, het
is waar, hebben te zamen slechts de uitgestrektheid van 40 vierkanten
mijlen, maar op allen zijn er voortreffelijke havens, waar de grootste sche
pen in ieder saizoen kunnen binnenvallen.
Een aantal steden en gemeenten, langs welke de ontworpen spoorweg-
lijnen vermoedelijk zullen loopen, hebben sommen bestemd of toezeggingen
gedaan om dien grootschen arbeidwelke zoogrooten, regtstreekschen invloed
op de onderlinge gemeenschap en den bloei der plaatsen moet uitoefenen, te
bevorderen. Zoo heeft bijvoorbeeld de stad Rheims eene som van 200,000 fr.
gesterad voor den spoorweg van Parijs naar Straatsburg; St. Quentin wil den
intrest tegen 4 pCt. van een kapitaal van vier millioenen waarborgen voor
een zijtak van den noordelijken spoorweg; de stad Besanpon geeft een mil.
lioen kapitaal voor den weg van Dyon naar Mulhausen; de stad Vesoul,
die eene bevolking van 6000 zielen telt, heeft 75,000 fr. gestemd, enz. In
het departement Haute Saone hebben vele gemeenten het terrein vrijwillig
afgestaan. Dergelijke blijken van belangstelling der onderscheidene plaatsen
denkt men, dat eengnnstigen indruk op de besluiten der Kamers zullen maken.
Een brief uit Parijs bevat de volgende bijzonderheden:
Men herinnert zich, dat eene commissie van geleerden In de laatste jaren
van de 18de eeuw belast is geweest, met het doen eener naauwkeurig op
meting van een vierde vsn den Meridiaan. Deze commissie nam het tien
millioenste gedeelte van het vierde van dezen boog en bepaalde den Meter
die sedert beschouwd is geworden als de grondslag van ons decimaal stelsel.
Dezelfde bewerking moest steeds diezelfde grondmaat opleveren, maar zie
daar, na verloop van dertig jaren, nu dat stelsel wel gevestigd is en dat men
hetzelve met groote kosten in onze gewigten en maten heeft ingevoerd,
zoo ontdekt een geleerde eene vergissing van 300 Fransche roeden (toisesj,
In de opmeting van den boog des Meridiaans, of beter gezegd, in oe bere.
keningen volgens welke men de maat daarvan bepaald heeft.
Het is de Heer Deipretz, die de ontdekking gedaan heeft van deze ver
gissing, die het onderwerp uitmaakt van een, aan de Academie van weten,
schappen, gerigt rapport.
PR Ohio tl EN Aas de LE YD C it N O O ft ft S C ft f) 6 L.
Den 23 Decamber, de 'teer D* van Lankf.ran Matru-svat Amsterdamin de
Letteren, m de verdediging zijner Dissertacie: ie !H. Pipscnii Aeripoac in Remp.
Ron. meritis, r'
Dien zeilde dagde Meer L. H. Liebert van Sas van Gtnd, ih de ftegtcn,
na de verdediging zijner Theses Jur.
MENGELINGEN.
ITALIAANSCHE SCHOUWÜURGEN-LETT ERKUNDE-MUZtjfC.
Milaan. Men zoude waarlijk h:er, zonder de schouwburgenmee de
tvonden geenen weg Weten, Niettegenstaande de groote torcüinêh en het
algemeen welvaren der inwoners, acht niemand zich verpligt eenlgen toon
te voeren; de verschillende' revolution, welke dit land sedert dertig jaren
heeft ondergaan, en de onvermijdelijke reacciën welke er liet gevolg van
geweest zijn, schijnen er het gezellig leven vernietigd te hebben* Die
kamer-opstand, die vrijheid, in de opinie der groote wereld geweken welke
men bij de verschillende partijen in onze noordelijke landen steeds gevonden
heelt, daar waar het oppergezag mishaagde, bestaan in Italië niet. De Icali.
aansche oppositie is verbannen, zij is onvermogend; zij reisc en zwijgt.
Van eene andere zijde, is hec klein gekweel der loges van |a Scala gedurig
afgebroken door de koms; der eenen-en het gedwongen vertrek der anderen,
uit hoofde van de kleine ruimte, niet zeer geschikt, om bet gesprek té
omwikkelen. AI is de opera ook slechts een bijkomend iets (toe groote
verwonderingen verontwaardiging der reizigers,) toch wordt bij oogenblik.
ken naar dezelve geluisterd en wanneer de mode-cavatine of duo zich doen
hooren, kan er geen aaneengeschakeld gesprek meer plaats vinden. Deze
vreemde wijze van elkander te zien, heeft niettemin veel voor zich. De
vele betrekkingen, welke deze levenswijze medebrengtdaar deze bezoeken
bijna dagelijks plaats hebben, stellen eene soort van welwillende gemeen,
zaamheid daar, welke aangenaam is. De gewoonte van in den schouwburg
ie ontvsngen, zoo nadeelig voor den geest van conversatie, is 111 Italië
niet uit te roeijen: elke vrouw heerscht in hare loge, en, gelijk Cesar,
zal zij de eerste plaats van dit kleine Rijk, waarvan de onderdanen zich
gedurig vernieuwen, verkiezen boven de onzekere opleccendhetdwaarvan
zu in een met vrouwen opgevuld vertrek, het voorwerp zoude zijn. Men
kan hier bijvoegen, dat deze gewoonte voor eenen vreemdeling bijzonder
aangenaam is, en dat dezelve een ieder tot eene voegelijke kleeding nood
zakende, de aanblik der zaal daardoor veel in luister wint. Daar men zich
niet zoude veroorloven, dames met een twijfelachtig toilet te gaan bczue.
ken, zijn de mannen ailen bijzonder goed gekleed, en wanneer men in her
uitgestrekt pa.'terre wandeltwaaruit een ieder met den kijker gluurt, zoude
men zch op ecu brillant bal gelooven te zijn.
De schouwburg Carcano is een komiek tooneel,dat voornamelijk door den
ntam van een zijner acteurs bestaat. De wijze, waarop zich de Milanesche
komiek voordoet, is echter geheel plaatselijk. Men schrijft voor hem stuk
ken, waarin hij altoos dezelfde personaadje is, en eeuwig Meneghino heet,
In alle stukken is er Meneghino arme oude knecht, tuinman, dronkaard,
dobbelaar, hij verandert niet. Zijne kleeding is altoos dezelfde, zijn talent
alleen wijzigt zich naar omstandigheden. Nu is hij dom, dan slim, nu
oproetig, dan gedienstig. Meneghino wordt in het stuk bij zijnen naam
genoemd, en jaar in jaar uit is hij, heczij te huis, hetzij op hec tooneel,
Meneghino. Nog eene vreemde zaak is, dat de goede man, die oud wordt
en etn glazen oog heeft, Milaneesch spreekt, een plaatselijke gemeene taal j
ce midden der andere acteurs, die Italtaanschspreken. Men schrijfc hem zijne
rol in het Italiaansch even als aan de anderen, en hij schikt dit in het Mila.
neesch, en op eene allerbespoctelijkste wijze. Ook is Meneghino de volks-
acteur bij uitscek, en men lachc alleen van hem te zien verschijnen. Gednrig
doet hij eenige onhandigheid, niet uit berekening, maar omdat hij onhandig is.
Er is in vele steden van Italië een afzonderlijk dialect, hetgeen natuurlijk
een groote hinderpaal voor de volmaking en verspreiding der tooneelsiukken
of elite andere soort van letterkunde moet zijn. Behalve dat, gevende
Italiaansche zeden, welke geene heerschzucht of staatkundige bartstogren
aanbieden, niet veel stof tot hec goede blijspel. Er is geene genoegzame
verscheidenheid in de Ijdele neigingen om de lessen noodig te maken, en
toch houdt men zich dddr, bij gebrek aan oorspronkelijke stnkkenmet
vertalingen van Ftansche weiken op. Scribe heelt hier, gelijk overal,
eenen bijzonderen toeloop.
Men reept van alle kanten: de Letterkunde verkwijnt in ItaliëWel,
geen wonder! Hec talent is daar op den index gesteld, het denkvermogen
wordt eene bedreiging tot ballingschap, en genie eene kapitale misdaad f
Arme Iratianenl meer dan alle andere volken bezitten zij het vermogen
van te bewonderen en te gevoelen, en toch schijnen zij niets meer te
kunnen voortbrengen; zoo werken de staatkundige maatregelen. Toen na
MetastatioGoidoni en Al fieri schreven, had Italië regt zich onder de let-
terkundige natiën hoog te verheffen. De eerste dezer manoen, wiens too.
neelstukken nog gespeeld worden, en die misschien ongelijk had, van de
Ftansche blijspelschrijvers te veel te bestuderen, behield toch altijd zijne
volle zuidelijke warmte en zijne geheel Venetiaansche vindingrijkheid.
Hoewel hij hervorm-r was, wachtte hij zich wel den ouden Icaliaanschetr
geest, mee deszelfa zonderlinge grillen en bijtende scherts, af te zweren,
en het schiereiland bevindt zich geheel in hem. De andere, Alfieritroc.
sche en onafhankelijke geest, bragt op het tooneel de edelmoedigste ge.
dachten eener arme en edele naiie, welke alle, vrienden en vijanden, al.
roos hebben belasterd. Alfieri was de hooge verwezentlijking van Italië,
die ontwapende leeuw, die zijne klaauwen beschouwt en zwijgende sid.
dert van dezelve niet sterk genoeg meer gevonden te hebben voor het
gevecht.
Zoo men vraagt, welke namen Italië thans kan aanwijzen, om hare ver
standelijke magc te vertegenwoordigen, herinneren wij alleen aan Manzoni
en Silvio Pellico. Dit zijn zonder twijfel namen, welke men met eerbied
moet begroeten, maar eene juiste beschouwing zoude cocb aanduiden die
deze twee goudstukken eenen vreemden stempel dragen, Manzoni, han
dige navolger van Walter Scott, brengt weinig voort. Zijne Promessi sptnl
maken hec schoonste sieraad zijner letterkundige kroon uic. Pellico, die
zijne poëzy geput heeft uit de lange folteringen van het Carcere duro
wiens godsdienstig: en lijdzame onderwerping niet meer van onzen tijd
is, die zijne christelijke ziel geene enkele verwensching tegen zjjne beulen
heeft kunnen vinden, schijnt eer een martelaar der oude tijden, dan de
uitdrukking van het letterkundig Italië in de negentiende eeuw te zijn.
Manzoni woont te Milaan, het is een man wiens maatschappelijke toe
stand en persoonlijk vermogen uitleggen, zonder daardoor echter verschoo
ning te gevenwaarom hl] zoo weinig vruchtbaar is. Silvio Pellico woonc
te Turijn, gelijk mede Romans, tragisch dichter, de Scribe van Italië voor
de libretti der operas.
Nu wij van opera-teksten sprekenkunnen wij in het voorbijgaan doen
opmerken, dat het nog door leeningen is, dat men in de buitengewone con
sumptie voorziet, welke daar hiervan gedaan wordt. Shakespeare, Fictor
Hugo, Dumas, Anceiot en vele anderen hebben hunne dramas hierop rouzijk
gezet. Men speelt: H. Bravo (Ja FinitiennejH. Giuramenta (Angela, tyran
de Padouc~)Gemma di Vergy (Charles fll, chez ses grands vassaux), Roberto
Devereux (Elisabeth d'AngletterrejLucrece Borgia (Marie Tudoren vele
andere nog, behalve de weglatingen door de Poücie bevolen. Alleen Rotnani
schrijft van tijd tot tijd oorspronkelijke libretti, zelfs de baletten worden
door Noordsche romans cu dramas ingegeven. Om die gebrek aan oorspron.
