MENGELINGEN.
Gedurende een hevig onweder, dat Dingsdag te Liverpool gewoed
heeft, ziin twee fraaije kerken dier «ad zoo zwaar beschadigd, dat zij
langen tijd voor de dienst onbruikbaar zullen moeten blijven,
F R A N K R ij K,
Pakijs den 27 Augustus. HH. MM. de Koning en Koningin van Belgle
zijn over Duinkerken naar het kasteel van En vertrokken, waar zich de
Fransche Koninglijke famielje opHoudt.
Te Caen is door eene verzameling van tusschen de 2500 en 3000 Per
Jonen een ketelmnzijk aan den Minister Gulzot gegeven; er zijn troepen
inoeten aanrukken om de menigte uit een te drijven.
Volgens de laatste berigten nit Rijssel, was aldaar de rust geheel her.
Iteld e» hadden de algemeene Raadsvergaderingen eenen aanvang genomen,
bm de omschrijvingen van den Minister Humann te onderzoeker. Te Ton
lönse ging de zaak der omschrijving nog geenzins naar wensch.
De Generaal Bugeaud heeft tijdens zijn verblijf te Mostaganem een aan
Zienlijk inlander tot Bey van die stad eh van het onlangs veroverde Mascara
bèrhéven. Die inlandsche onder het gezag der Franschen geplaatste Vorst
zal een corps Inlanders van 300 ruiters en 800 man voetvolk mogen oprigtèn.
In een bijzonderen brief uit Algiers, van den 15 Augustus, die door
ben Fransch ministerieel blad wordt medegedeeld, leest men:
De uit de provincie Oran ontvangene tijdingen zijn zeer voldoende. Een
aanzienlijk smaldeel van den stam der Medjer is, in weêrwil der bedreigingen
en pogingen van Abdel-Kader om dit te beletten, aan Frankrijk in onderwer
ping gekomen. De Gouverneur-Generaal Bugeauddie, zoodra de goede
gezindheid der Medjer hem bekend was, zich naar Mostaganem had begeven,
is dus in de gelegenheid geweest om zelf de betrekking dezer inlanders tot
ons, te regelen. De gezinnen daarvan, die naar Mostaganem de wijk hadden
genomen, hebben zich bfj voorraad in den omtrek dier stad neêrgeslagen
hunne ruiters zijn op dezelfde voorwaarden als de Douairs en Zumela's tot
hulpbenden gevormd, Zij zullen eene soldij van 50 centimes daags trekken.
Men vleit zich, dat de overige gezinnen van den stam, die door Abdel-Kader
naar Mascara zijn teruggedreven, zich weldra bij hunne broeders zullen voe.
gen. Hoe belangrijk deze gebeurtenis ook zijzal zij toch geene nuttige
gevolgen hebben, indien wij daartoe niet het mogelijke doen. De magt van
Abiel Kader is nog zeer sterk, omdat zij eenen steun In de haristogten der
bevolking vindt. Om het fanatistnus te bestrijden, kunnen wij slechts het
stoffelijk belang der Arabieren doen werken. Wij moeten de öpgewondene
predikingen van den Emir door aanbiedingen van wezenlijke veiligheid aan
degeneD, die zich onder ons gezag scharen, beantwoorden. Nog twee
krachtige en snelle veldtogten, zoo als de laatste geweest Is, moeten plaats
hebben, aan de Medjer moet krachtdadige bescherming worden verleend,
en weldra zal hun voorbeeld onder de Arabieren talrijke navolgers vinden.
De magt onzer wapenen werkt met de gebeurtenissen zelve medeom de
begoochelingen te verdrijven, waarmede Abdel-Kader de stammen in slaap
wiegde. Na hnn de overwinning beloofd en die niet verworven te hebben,
hecfc hij hun diets gemaakt, dat de Keizer van Marocco hem te hulp stond
te komen, Toen ook die steun hem ontvielheeft hij hen hoop op eenen
apoedigen vrede gegeven. Maar de onvermoeide werkzaamheid van den
Gouverneur-Generaal, die In de provincie Oran door den Generaal Lamori
tibre zoo wel wordt ondersteund, opent aan de stammen de oogen; zij zien,
dat de Einir slechts door list en logen den oorlog tegen de Franschen kan
gaande houden.
Zie hier drie feiten, die door de meeste Europeanen onopgemerkt Zijn
gebleven, maar bij de Arabieren, en vooral bij degenen die Abdel-Kader ge
hoorzamen, groot opzien hebben gebaard. Zij maken den afval der stammen
verklaarbaar. Eeh groot aantal Douairs en Zumela's, inlandsche ruiters in
Fransche dienst, door de streken van Abdel-Kader om hen tot zijne partij te
te doen overgaan, aan het wankelen gebragt, hadden, vóór hec hervatten
der vijandelijkheden, eene boodschap aan den Keirer van Marocco afgezon.
den, om zekerheid te erlangen, of het waar was, dat de Muzelmannen, die
onder de Fransche heerschappij leefden niet meer onder de geloovlgen
konden worden geteld. De Keizer heeft een geheel ontkennend antivoord
gegeven, hetgeen ons van veel nut is geweest, om het overloopen der
Douairs en Zumela's te keer te gaan. Later heeft het Fransch bestuur van
den Keizer de magtiging verkregen, om in zijne staten meer dan 2000 ossen
te koopen, die naar Oran zijn vervoerd. Dat feit heeft aan de Arabieren
over de uitzigten op hulp van den Sultan vin Marocco de oogen geopend.
Eindelijk heeft een algemeen vereerd Marabout, Muzelmansche geestelijke
of ook somtijds heilige, die uit het westen te Oran was gekomen, na ain
de Douiirs en Zumeli'i een bezoek te hebben gegeven, te Mostaganem bij
een gevecht met de troepen en des Emirs, met ons gestreden. Dit zijn ge
betirtenissen, die op het gemoed der Arabieren een geheel anderen indruk
maken, dan het voorgewende lezen van artikelen in onze dagbladen. Ziet
daar den weg, dien men bewmdelen moet, om zeker en snel het doel onzer
pogingen, en onderwerping der Arabieren, die Abdel-Kader volgen, te
bereiken.
HET WÉRKEN DER KINDEREN IN DE FABRIJKEN.
(Kervolg en Slet.')
Aan deze zijde gerust gesteld, vervolgen wij onze beschouwingen
Na het eindigen der conceasien van Arkwrighl en Watt in Engeland, op
iet einde der achttiende eeuw, vermeerderden de groote katoen- en wolspin
nerijen eerst door water en later door stoom gedrevenal meer en meer.
Het geldelijk voordeel van een zeer gerekt dagelps werk deed zich gevoe
leh, en weldra gingen schraapzuchtige fzbrijkanten de mate der menschelijke
krachten te boven. Eene menigte jonge werklieden, arme kinderen, werden
door de parochie-besturen letterlijk verkocht en aan ondragelijke vermoeije-
nissen onderworpen.
Zoodanige gevaarlijke uitersten riepen weldra de weldadige tusschenkomst
dei wetgevers in. Maar in hunne proefondervindelijke wijsheid meenden de
Engelachen niet alle takken van nijverheid te gelijker tijd te moeten beper
ken, om dé buitensporigheden van eenige derzelve tegen te gaan zij ver
genoegden zich met bepalingen omtrent die eene. Wjj moeten de inleiding
♦in de eerste bill, die van 1802 aanhalen:
„Overwegende, dat in de fabrjjken met werktuigelijke bewerkers en andere
Werkplaatsen van wol en katoen, sedert kort de gewoonte is ingeslopen om
een groot getal leerlingen en werklieden van beide geslachten in hetzelfde
gebouw te bezigen, zoo vloeit daaruit voort, dar zekere reglementen noodig
Worden om de gezondheid dezer leerlingen en werklieden te bewaren.
„Dien ten gevolge ia de tegenwoordige HU van toepassing op elke fabrijk,
welke meer dan drie leerlingen en twintig werklieden zal tellen, voor zoo
zeel namelijk de bewerking van wol en katoen betreft."
Van 1802 tot 1833 bleef met eenige nletsbeduidende wijzigingen dezelfde
wetgeving alleen de bj) de eerste bill genoemde takken van nijverheid be.
hteren, maar In 1833 werden ook de spinnerijen en weverijen van zijde,
•hl en hennip, welke sedert het vermaarde Ministerie van ffuthisson eene
fuuienljjke uitbreiding hadden ondergaan, aan dezelfde bepalingen onderworpen.
Sedert nu bijna acht jaren bestuurt dit statuut de Britsche nijverheid. Zoo
ffleti sedert 1837 voorgesteld heeft hetzelve te wijzigen, is dit niet geweest
het te verzwakken, maar integendeel om nog nader het doel in 1802
lf 1. r>
aangewezen, té naderen. In veertig jaren tijd? kwam 'nee Parlement niét
acht malen op terug, het beginsel van deszeifs wetgeving telkens doof de
ondervinding verrijkende. Laten wij, zegt de heer Dupinvatt deZÉ onder
vinding getiruik maken, door te trachten dezelve op den staat onzer nijver
heid, op den aard van ohs Gouvernement en den geest onzer administratie
toe te passen.
Het ontwerp van Wet verklaartdat de overheid hare bescherming tot allé
kinderen beneden zestien jaren over het geheele rijk moet toepassen.
Het is voorzeker nuttig om den hoogsteti ouderdom tot welke zich de
bescherming ven het Gouvernement moet uitstrekken, te bepalen, maar nog
noodiger is het den tijd aan te wijzenwaarop de toelating der jongste
werklieden tot de vermoeijenissen van eenen dagelpschen en voortdurenden
arbeid kan worden gedoogd.
In Engeland ij de acte van 1819 de eerste, welke de jaren bepaalt tot
welke de maatregelen van bescherming zich uitstrekken; de leerlingen moe
ten minstgenomen negen jaren oud zijn en de wet beschermt hen tot op hun
zestiende jaar. Dezelfde bepaling omtrent den minsten ouderdom vindt men
in het statuut van 1833 weder,
In Pruissen zijn dezeifde grenzen van negen en zesties jaren officiéél aan.
genomen voor alle soorten van fabrijken, mjjnen, smederijen en werkplaatsend
In Oostenrijk daalt de laagste beperking tot op acht jaren.
Engeland staat, uitgezonderd voor het-katoen, in de weverijen en spinne
rijen het werken van achtjarige kinderen toemaar deze inwilliging strckc
zich tot zoo weinige gevallen uit, dat dezelve naauwelijks in aanmerking
kan komen.
Een rapport betreffende het getal kinderen en werklieden van zes tot zes.
tien jaren in de fabrijken waarin wol, linnen, zijde enz. bewerkt wordt,
werkzaam, welk rapport op last van het Britsch parlement is opgemaakt,
levert het volgende resultaat op:
Kinderen van zes tot zeven jaren 22.
Idem zeven acht 32.
Werklieden boven de 28,737.
Men Zoude dus zonder nadeel allen arbeid van kinderen beneden 11e acht
jaren kunnen verbieden.
Na de jaren bepaald te hebben, moeten wij nog om den dagelpschen
arbeid denken.
Onder de mogendheden, welke onze mededingers in nijverheid zijn, heeft
geene, voor kinderen beneden zestien jaren, eenen gewonen dagelijkschen
arbeid van meer dan twaalf uren toegestaan. Doch ook hierin moet weder
eene vermindering in evenredigheid der jaren wordeD daargesteld,
Eene ondervinding van één en dertig jaren heeft de Engelschen er toe ge.
brsgt, om twee uiterste beperkingen van werk voor de kinderen aan te ne
men, de eene van acht uren, welke zij op kinderen van negen tot dertien
jaren toepassen, de andere van twaalf uren, waataan die van dertien toe zes-
tien jaren onderworpen zijn. Wij stellen echter voor, den kortsten tijd toe
te passen op kinderen van acht tot twaalf, en den langsten op dié van
twaalf tot zestien jaren.
De mindere duur van werk der kinderendie hun twaalfde jaar niet te bo.
ven zijn, komt ons zeer geschikt voor, daar zij hierdoor hun onderwijs
kunnen voortzetten en voleindigen. Het cijfer, dat wij aangenomen hen.
ben, komt tnu voor aan de voegzame wenschen der fabrijkanten te voldoen,
daar wij op zeven kinderen, tusschen negen en zestien jaren, twee uren
meer werk dan Pruissen, en vier uren meer dan Engeland verleenen. Men
kan ons dus niet verwijten, de belangen der Fransche nijverheid aan vreemde
mededinging op te offeren.
Een ander punt van hoog belang is het nachtwerk, dat men op sommige
plaatsen regelmatig voortzet, zelfs voor kinderen van zeven tot negen jaren.
De Britsche wet beschermt met strengheid de werkzame jeugd tegen de
gevaren van het nachtwerk, een werk even gevaarlijk voor de zeden als voor
de gezondheid; zij strekt deze bescherming tot jonge lieden van zeventien
Of achttien jaar uit. Wij vergenoegen ons het gewoon nachtelijk werk te
ontzeggen aan kinderen en jonge lieden beneden de zestien jaren. Wij stel
len voor hetzelve in alle geval aan kinderen van acht tot twaalf jaren geheel
te ontzeggen. Alleen In buitengewone en tijdelijke gevallen, tot goedma.
king van feestdagen en herstelling van ongevallen, staan wij het nachtwerk
aan jonge lieden van twaalf tot zestien jaren toe, doch dan slechts wanneer
zij acht uren op de vter en twintig werken. Zoo de fabrijkant liever bij
dag het verlies der feestdagen wil herstellen, verleenen wij een uur meer
daags, tot op de compensatie der verloren uren, volgens de bepalingen der
Biitsche wet. Wij hopen, dat deze keuze aan de fabrijkanten overgelaten, In
bijna alle gevallen zal voldoende zijn, om de schadelijke gewoonte der
nacntelijke werkzaamheden te doen verlaten.
Wat betreft de werken, waarbij nacht en dag vuur noodig is, vragen wij,
dac daartoe des nachts geene werklieden van beneden zestien jaren worden
gebruikt. I11 dit geval zijn deze werklieden buiten onze amendementen.
Wij nemen in onzen tekst het stellige voorschrift op, van de verpligte
rust der kinderen en aankomende jonge lieden op de feestdagen voorgeschre
ven bij de Wet.
Wij behoeven ons hier niet met de volwassenen bezig te houden, maar bij
het ontwerpen eener wet tot bescherming der gezondheid en zeden van Je
Kinderen .bevelen wij als eene verpligting, waarvan niets vermag te onthou.
den, de vrijlating van den wekelijkschen rustdag. Op dien dag zullen de
werklieden hunne krachten herstellen, huiselijke pligten vervullen en onschul
dige vermaken genieten, na hunne ziel tot godsdienstige gedachten verheven
te hebbenwaartoe het dagelyks werk weinig of geene gelegenheid aanbiedt.
1 Dit zijn, mijne heeren, de algemeene voorwaarden, welke, naar ons ge
voelen, de kinderen en jonge lieden, met gelijkheid over geheel het Rijk
moeten beschermen.-
Om de uitvoering dezer maatrégelen te verzekeren, nemen wij het kind
bü deszeifs komst in de fabrijkwij vorderen dat het op dat oogenblik
gedurende twee jaren de lagere scholen bezocht hebbetenzij de fabrijkant
aan den jongen werkman het bezoeken van eene zoodanige school verzekere.
Boekjes voor de kinderen, een register in elke inrigting gehouden worden,
de, zullen bewijzen dat de voorschriften der wet naauwkeurig worden opge
volgd, of zilllen het ontdekken van overtredingen gemakkelijk maken.
Na met zorg het deel van den wetgever gemaakt te hebben, hebben wij
met niet minder ijver alle attributen opgezochtwelke op eeoe nuttige wijze
aan de uitvoerende magt kunnen worden toevertrouwd. Dezelve zal te waken
hebben, vooreerst, op de herstelling of handhaving der goede zeden in de
werkplaatsen: vervolgens op de voortzetting van het primair en godsdienstig
onderwijs. Het noodzakelijke hiervan valt niet zwaar te bewijzen.
Zoo wij uit den Elsas, Picardijë, Fransch-Vlaanderen en Normandijê,
negen der meest nijvere departementen nemen, en daartegen alle overige
departementen van Frankrijk, uitgezonderd Parijs, stellen, dan vinden wij
dac op 10,000 wettige kinderen er geboren worden
in de negen zeer nijvere departementen 949 onechte kinderen
in de overige departementen 383.
In een verslag over de verhouding der zeden tot het onderwijs en de
nijverheid heeft men negentien der rijkste en nijverste departementen met de
negen en zestig overige vergeleken. De negentien eerste tellen een zoo
groot getal handelaren en indnstriëelendat dezelve 17 millloen franken voor
belasting op de patenten betalen, terwijl de zeven en zestig overige slechts
13 millloen opbrengen. Wel nu! in de negentien nijverste departementen
js men verpligt voor de assises te vervolgen
1°. voor misdaden tegen personen, een beschuldigde op 10,805 inwoners;*
2°. voor idem tegea eigendommeneen op 4792
