F R A N K R IJ K.
MENGELINGEN.
Waren zoo sterk, dat in de hoogere verdiepingen meubels van hunne plaats
Waren gerukt en muren gescheurd. Onderscheiden torenklokken hadden aan
geslagen. Tusschen de beide schokken, die eerie rigting van het Noord
oosten naar het Westen hadden, waren 15 seconden verloopen.
GROOT-BRIT ANNIE.
Londen den 22 Maart. In de zitting van het Lager-Huis van den 2osten
heeft de heer Maclean aan de Ministers gevraagd, of er reeds officiële tijding
van het gevecht van den idden ni Spanje aangekomen waren. De heer Wood
Secretaris van de Admiraliteit heeft, daar Lord Palmenton afwezig was'
geantwoorddat die tijdingen er nog niet waren. De heer Price heeft daar
op willen weten of het waar was, dat zelfs Koninglijke mariniers binnens.
land waren gezonden om tegen de Carlisten te oorlogen, hetgeen hij meende
geheel tegen den geest van het viervoudig contract te zijn. De heer Wood
heeft hierop ontwijkend geantwoord.
Het Lager-Huis heeft thans in committé de voordrage öopens de Ier-
'sche Gemeente-Besturen aangenomen.
De Timeseen Toryblad, gispt de houding van Engeland ten aanzien
van Don Cat los hevig. Het meent, dat de Ministers zich in het geheel met
Spanje niet moesten bemoeid hebbenen betreurt het dat de Engelsche
wapenroem, in bat land door Lord Wellington zoo dapper gehandhaafd thans
zoo verloren gaat.
Parijs den 21 Maart. In de Kamer der Afgevaardigden houdt men zich
nog bezig met de wetten over het Openbaar Onderwijs.
In de Kamer der Pairs heeft men beraadslaagd over een ingediend ver
zoekschrift, om de verkoop van alle tooneelstukken te verbieden waarin
de geestelijken van onderscheiden gezindheden in een hatelijk of verachtelijk
daglicht werden gesteld. Hoewel velen er zich tegen verzetten, is echter
besloten het verzoekschrift naar den Minister van Binnenlandsche Zaken
te zenden.
De Generaal Bugeaud maakte te Oran toebereidselen om den togt naar
Tlemecen te doen. Abdel-Kader scheen bij voortduring vredelievende gè.
zindheden te koesteren.
Den 43 Maart. De heer Janvier heeft in de Kamer der Afgevaardig
den gisteren het verslag wegens de supplementaire credieten voljr de be
hoeften van de knjgsmagt van Afrika nitgebragt. Hetzelve was zeer lanv
Het gedrag van den Maarschalk Clausei wordt in het verslag zeer berisDt en
de geheele expeditie tegen Constantine voor nutteloos verklaard De Maar
schalk heeft een uitgewerkt vlugschrift over zijn beheer in Afrika door den
druk bekend gemaakt.
In den Staatsraad van den aisten is bepaald, dat de Aartsbisschop van
Parijs en het Kapittel van die stad zich aan misbruik van magt-hadden schuldiv
gemaakt, door zich tegen de vervreemding van grond, waarop eertijds het
Bisschoppelijk paleis gestaan hadte verzetten. Hierop is de volgende Ko
ninglijke ordonnantie in den Moniteur verschenen:
Wij Lodevyk Philips, Koning der Franschen,
Overwegende enz.
Op het rapport van onzen Groot-Zegelbewaarder, Minister-Secretaris van
Staat bij het Departement van Justitie en der eerediensten-
Gehoord onzen Staatsraad;
Hebben wij bevolen en bevelen hetgeen volgt:
Art. 1. Er is misbruik in de verklaring van den Aartsbisschop van Pariis
gedagteekend van den 4den Maart 1837, en in al de handelingen die ie'
diend hebben om haar werking en openbaarheid te geven.
De gezegde verklaring is en blijft vernietigd.
Art. 2. Er is misbruik in de beraadslaging van het kapittel der hoofdstad
gedagteekend van den 6den Maart 1837, houdende aankleving aan de vrr'
klaring van den Aartsbisschop van Parijsmitsgaders in het registreren Hi»-
beraadslaging in de notulen van het kapittel.
De gezegde beraadslaging is en blijft vernietigd; de registratie die van
dezelve in de notulen is geschied, zal beschouwd zijn als van nul en
waarde. scene
Gegeven te Parys den 2isten Maart 1837.
(se0 Lodewyk Philips.
- Het dagdblad de Mode bevat het volgtndT P£RSIt"
Na tot een zesjarig ongehuwd leven te zijn gedwongen geweest- na twaalf
top het touw gezette en weder afgesprongen huwelijken, na drie ieldtogten
namelijk twee militaire promenaden in Belgieen eene harddraverij naar he?
moskeetorentje van Mascara; na twee bezoeken, dén in Weenen en één in
Berliin, gedaan te hebben, treedt mijnheer de Hertog van Chartrcs in het
huwelijk; de zaak is zeker, tenzij dezelve nog wederom worde gelogen
straft; de echtverhindtenis is ditmaal zeker, of zij moest wederom als de
vroegeren, in duigen vallen.
En met wie zal miinheer de Hertog van Chartrcs huwen Met eene Kei-
Zers-dochrer, als Napoleon? Helaas! het is er verre van af' Met eene Ko'
nings-dochter, als de Hertog van Berry? Helaas, neengij moet nog verder
afdalen. Maar dan toch voor het minst met de dochter van eenen Aartsher
tog? Helaas, nog eenige sporten lager, als u belieft! Mijnheer de Hertog
van Chartrcs gaat trouwen met de dochter van miinheer den Hertog van
Mecklemburg, eene Souvereiniteit van de zeventiende klasse, een Tnram
dom in miniatuur, welks erfdochter hem eene bruidschat van 2e,00o francs"
rente zal aanbrengen, .ets minder dan het vierde gedeelte van hetgeen de
heet- Canneron aan zijne dochters geeft, en nagenoeg met denzelfden staat
kundigen invloed, welken Sancho-Panpa, van uit zijn eiland, op de wereld
GODSDIENSTIGE SEKTEN van RUSLAND.
(Vervolg en slot.')
Er bestaat in hetzelfde gedeelte des Russischen Rijks eene sekte, die aan
die gewiiden in de geheimen van Ceres doet denkenwier woede zich tegen
hen zeiven keerde, en die eene heilige zaak meenden te doen door zich te
verminken. Deze sekte, waarvan het bestaan slechts van weinige jaren dag-
teekent. heeft grootere vorderingen gemaakt dan men zoude kunnen denken.
Onze oen weigert de bijzonderheden der ceremonien te schetsen welke deze
erfoeiliike offers vergezellen. Eene onde vrouw is gewoonlijk met de func-
ien van offer-Priesteres belast. Het schijn- dat zii hunne leer op een vers van
bet F.vangelie vestigen, dat zegt: Ende indien uwe ooge u ergertwerpt
ze uitenz." en op eene dergelijke plaats des Bijbels. Daar men aan eenen
ambtenaar van de Kanselarij te Odessa, die lid dezer sekte was, vroeg,
hoe hii zich aan eene zoo niinlijke verminking had kunnen onderwerpen, ant
woordde deze met eenen verschrikkeliiken grimlach: „Gij weet niet wat het
is den boozen geest te verjagen." Men heeft omstreeks achttien jaren ge
leden deze ongelukltigen door eene verbanning naar Siberie willen straffen:
een elk hunner heeft martelaar willen wezen, en men heeft de oogen moe
ten sluiten betreffende eene sekte, waarvan het algemeen bekend worden de
reeds te groote vorderingen, vooral onder de zeelieden der Keizerlijke vloot,
konden begunstigen.
Culdatistadieen Duitsch reiziger, d"e door Keizerin Catharina beliist wérd-,
de volken te bezoeken, die in de nieuwe veroveringenwelke zij ten zuiden
van haar Rijk gemaakt had, verspreid waren, spreekt ook van eene andere
zeer zeldzame sekte. Dezelve woont nabij de Sonlac, in eene bekoorlijke
vallei var. den Kaukaslis. 'Zij dóen zich opmerken door hunne matigheid en
werkzaam, karakterwelke hun eén fatsoenlijk vermogen hebben gegeven.
Hunne zeden en hunne Godsdienst verschillen gehéél van die hunner nabu
ren. Men dacht over het algemeen, dat Het eene kolonie was, welke vroe
ger in deze verre streken, door de Moravische broeders was gevestigd ge
worden. Deze omstandigheid noopte zelfs de Moraven van Saféptaoin
hun veertig jaren geledendrie personen te zenden om den band der broe
derschap nader met hen aan te knoopen. Maar, hetzij dat deze veronder
stelling niet gegrond was, hetzij dat twee ofdrie geslachten welke, sedert
hunne vestiging in de bergen, voldoende waren geweest om alle sporen van
hunne oorsprong, hunne taal en hunne eerste Godsdienst te doen verdwijnen,
de afgevaardigden kwamen te Sarepta terug, overtuigd dat zij met die stam
men niets gemeens hadden.
Er blijft ons geene plaats genoeg meer over, om, met omschrijving, vaii
de afgodendienaren te spreken die men in Rusland ontmoet, en nog veel
minder van de Miïzelmansche bevolking. De Muzelmannen beginnen de
evenredige zachtheid der Russische Regering, welke veel afsteekt bij de
geweldige en willekeurige daden der Aziatische Gouvernementen te bemer
ken. In 1820, trokken 7000 Perzische huisgezinnen over de grenzen vah
het Russische Rijkeu vestigden zich op de grondenwelke het Gouver
nement h'un aanwees. Sedert hebben Armeniërs en zelfs Turken niet opge
houden zich order de bescherming van Rusland te komen plaatsen.
liet is in de nabijheid van Bakou, dac zich die vermaarde tiaphfa-putteh
bevinden, welke-voor de inwoners de bron eens omnetelijken en onuitput-
telijken handels zijn, Want Rusland en Perzie verbruiken jaarlijks niet min
der dan acht miltioen ponden van dit natuurlijk product. De naphta of
aardpek, Wordt in deze landstreken, tót verlichting der huizen, het smeren
der wielen van de rijtuigen enz. gebruikt. De Géorgiers wrijven er ook de
bokken- en schapen-vellen mede, waarin zij hunnen wijn bewaren. Op
weinigen afstand van deze stad, is er een oud klooster, binrren welks muren
men nog de oude eeredien'st van Zoroaster belijdt, welke minstens zoo
oud als die van Moxes is. Een klein aantal personenwaarvan een gedeelte
in Indie geboren is, bidt dagelijks ddar bet vuur aan, dat zij gelooven bij
de schepping dér wereld aangestoken te zijn geweest, en haar overleven
moet. Op de vier hoeken van een groot altaar, brengen buizen van eene
aanzienlijke hoogte, het ontvlambare gaz naar het plint alwaar het wordt
aangestoken; hetzelve geeft een licht bijna gelijk aan dat, hetwelk onze
straten verlicht. Niet ver van daar bevindt zich El Bourz, de Verhevene
de hoogste berg van de Kaukasische keten, welke eene hoogte van 15 tot
16,000 Engelsche voeten boven de oppervlakce der Zwarte-zee heeft. Deze
berg wasvolgens de oude Perzische wijzen, de troon van Ormutz, de
plaats alwaar de hemelsche geesten zich verzamelden, de zuivere streek
van het licht, alwaar noch vijanden, noch duisternis, noch dood te vinden
zijn, maar alwaar alles licht, vrede en geluk is. Het was op dezen berg,
dat Zoroaster de wet ontving, even als Mozes op den berg Sinai, en al
waar hij zich afzonderde, om het overige zijns levens in de beschouwing
van het Opperwezen door te brengen. De hedendaagsche reizigers zijn min
der gelukkig, dan deze oude wijze, daar al hunne pogingen om zieh op den
dubbelen top vau El Bourz te verheffen, vruchteloos zijn geweest, vooral
omdat de bestijging bun door de woeste stammen, die de helling en den voet
van den berg bewonen, moeijeiijk werd gemaakt. Het Muzelmansche Perzie
alwaar zoo weinige sektarissen van de oude Godsdienst overig zijn, behoudt
echter nog eenen diepen eerbied voor dien berg. Al deze sekten leven in
de beste verstandhouding onder elkander, uitgezonderd de Raskolniks, en ze
kere Roomsche Priesters. Beide hebben eenen meer dan theologischen haat
voor de bestaande Grieksehe kerk.
De Raskolniks zijn voor de Grieksehe kerk, wat de godsdienstige geest
drijvers ten tijde van Cromwell, voorde Engelsche kerk, en de Wahabiten
voor bet Islamismus waren. Deze Russische puriteinen varen gedurig te
gen de verbastering der Grieksehe kerk uit, en zij leven Op eene zoo strenge
wijze, als men het in eenige klooster-orde zoude kunnen doen. Zij ontzeg
gen Zich alle vermaken, en voegen verscheidene vastendagen bij de twee
honderd dertig dagen, waaraan zij onderworpen zijn, die de Grieksehe kerk
leer volgen. De stichter van deze sekte bewoonde Yarvorsk in Volhinie
hetgeen hem den bijnaam van Yarvorski deed geven. Hij leefde onder de
regering van Foedor-Alexiewitz. Peter I, die met achterdocht de vorderin
gen dezer sektarissen zag, had hen genoodzaakt een stuk rood laken achter
op hunnen rok te dragen. Thans is dit bevel vervallen, dat ook werkelijk
geene goede uitwerking had. Over het algemeen is niets onvoorzigtiger
dan de godsdienstige sekten buiten den Staat te stellen; het is een juisi
middel, om er staatkundige sekten van te maken. De ukaze van Peter I
belette de Raskolniks niet, in getal en gehechtheid aan hunne godsdienstige
begrippen toe te nemen, zoodat hun getal in Rusland thans meer dan
3,000,000 beloopt. De vrijzinnige sekten zijn verre van zoo vele zielen te
winnen, daar zij veel minder op de verbeelding werken.
Wij kunnen dit stuk niet eindigen, zonder aan te merken, dat het ge
schrift des Doctors Henderson, dieniet, gelijk de heer Lyall en eenige andere
reizigers, bijzonderen wrok tegen Rusland had, en alleen de waarheid wil
doen kennen, een zeer voordeelig denkbeeld van liet Russisch Gouverne
ment achterlaat. Verre van eenen eigendunkelijken en tyranniscben lpop tè
hebben, ontvangt dat Gouvernement, bij alle gelegenheid, met veel zacht
heid, degenen, die zich onder deszelfs bescherming komen plaatsen; hetzij
het barbaren geldt, die zich dikwijls bij duizenden, op eejie onverwachte
wijze, aan eene of andere grens komen aanbieden; of wel mannen, die door
eene verhitte verbeeldingskracht en eenen verkeerd begrepen godsdienstigen
ijver genoopt zijn geworden, de beschaafde landen, alwaar zij geboren zijn;
te verlaten, in de ijdele hoop om bekeerlingen 111 Azië te maken.
Het Russisch Gouvernement is ontwijfelbaar despotisch; maar diér, even
als in Denemarken, is het despotismus zacht en gematigd. Zonder tegen
spraak oefent het persoonlijk karakter van den vorst eenen grooten invloed
op het bestuur der zaken uitniettemin zoude de dwingelandij aldaar niet
lang ongestraft kunnen voortduren. Een Rus vanjaanzien, die tegenwoordig
was bij een gesprek in Engeland, dat over de wijze liep, waarmede men
zich in zijn land van de alleenheerschers, die te lastig wordenontdoet, zeide
sottovore: „Het is natuurlijk dat gij de groote vrijpostigheid laakt, waar
mede wij somtijds onze Souvereinen behandelen; maar, wat ons betreft, wij
zien deze vrijpostigheid als onze magna charta aan."
Men kan niet ontkennendat het Russisch Gouvernement bij alle gele
genheden toont, dat het niet, gelijk Turkijen en Perzie, deszelfs onderda.
nen in eenen vóortdurenden staat van slavernij en onwetendheid wil houden.
Het zoekt integendeel werkdadiglijk den eenen te verzachten en den anderen
te doen ophouden, door, met eene voorbeeldelooze vrijgevigheid, de stich
ting van armen-scbolen aan te moedigen, terwijl collegienwaarvan het
bestuur in goede handen is gesteld, in alle steden des Iiijks, voor de jeugd
der hoogere klassen, geopend zijn. De Seminarien of geestelijke scholen
zoo als de heer Henderson dezelve noemt, zijn mogelijk te talrijk en be
vatten een te groot aantal leerlingen. De popes- of parochie-Priesters leven
in de grootste armoede, en het getal kerken gaat verre de behoefte der
eeredietist te boven. Het is, bij voorbeeld, onnoodig, dat eene stad van
twintig tot dertig duizend zielen, waarvan de helft niet tot de Grieksehe
kerk behoort, vijftig tot zestig kerken bezit, zoo als dit in sommige steden
het geval is. Niets is schadelijker voor de Godsdienst, dan de vernedering
