f-v.i foeelrijter gedschre«ls, door de kamer der Pairs met UerMehtende aman-
vel,S demeoteD van nieuw aangeboden. De kamer der Pairs heeft met 78 tegen
eel1-6 stemmen zich gevoegd met het voorstel, om drie nieuwe twaalfde-
K'l gedeelten aan het gouvernement te verleenen.
NEDERLANDEN.
Gravenhage den 24 Maart. De ledenwelkelaatstleden Donderdag
j, de Tweede Kamer der Staten-generaaltegen de wet tot het verleenen
,jn vrijdom van accijns op de azijnen voor de fabriiken, hebben gestemd,
,jjn geweest de heeren van Dam van Isseltvan Sytsama, IVarinLemker
van Reenen.
j De veranderingen die de wet van den accijns op de zeeponder-
heeften waarover thans de afdeeiingen van de Tweede Kamer der
.'isaten-generaal delibererenbepalen zich voornamelijk bij het vermelden
t ivdèr fabrijken welke vrijdom van dien accijns zuilen genieten, waaronder
fa bleelterijen zullen behooren. In den loop der aanstaande week verwacht
r ;Ltn (je publieke discussie over dit ontwerp van wet.
J Het ontwerp van algemeene wet over de heffing der regten van in-
ti(., en doorvoer en van de accijnsenbenevens het ontwerp van wet
waarbij de zee-schepen aan eene belasting onder de benaming van tonne-
worden onderworpen, zijn thans, met de daarbij beboorende memo-
van toelichtinggedrukt en aan de leden rondgedeeld. Eerscgemelde
ijdloopig en bevat niet minder dan 284 artikelen. In de
tsell
tei
10 flj.
iuia,
jien
datj
1 FT
yon :I
is zeer wl;
Tjnemorie van toelichting, omtrent het tonnegeld wordt gezegd dat dit
U iantwerp letterlijk overgenomen is uit de thans bestaande algemeene wet van
[lit Aognstes 1822; dat alleen daaruit is weggelaten de verpligcingom de
e-schepen om de twee jaren te doen hermeten
ooid,
ijnetil
tonnegeiden welke bij den uitvoer van steenkolen
Eeltij
ming,
en dat de vrijdom van
iv—o - - was toegekend, als nn
k eer,en omgekeerden zin verleend is aan de Nederiandsche schepen door
:e!ke cie steerkoicn het rijk worden ingevoerd, welne beide wijzigingen
'lirekhen tot bc-vorriering der belangen van eigene scheepvaart.
Door Zijne Mat. zijn benoemd tot leden der advijserende kommissie,
lichtens hoogstdeszelfs beslnit Van den 2 December 1823, bij bet depar-
van binnenlaedsche zaken zuile; de bestaan, ten aanz en van onder-
—ujflffllBt
•I—ren, rakende stichtingen voor het onderwijs: Mr. A. J. Borret, lid
dm raad van state, president; mr. H. van der Burghkamer-president
Iet hoog-geregtshof te 's Gravenhage; mr. H. !P. de Creve, mr. J.
fail en mr. /I, C. de Hertoghc iluber, raadsheeren in hetzelve hoog-
iregisfcofvoorts jhr. mr. A. G. A. van Rappard, referendaris bij het
iprtement van oinnenlandsche zaken, aan wien cevens de fnnctien van
jitetaris der kommissie zijn opgedragen.
-Bij beslnit Zs. Mt. van den 13 dezer, zijn benoemd en aangesteld;
jjliet korps ingenieurs, minenrs en sappenrs: tot directeur der 2de forti-
jne.directiehoofdplaats Deventer, de generaal- majoor E, Evers, direc-
e ot«Br *^er e 'orll®catle-'l'reclie i tot directeur deriste fortificatie-directie,
deBloWpiaats Utrecht, de kolonel W. Ialterdirecteur der 2de fonificatie-
ieldeil"tl'etot 'io'onel en directeur der 3de fortificatie-directiehoofdplaats
^Sniagen de luitenanr-kolonel-iiigeoieur H. Camerlingh; tot luitenant kolo.
I.icgenitur, de majoor-ingenieurs J. C, van de Polder en D. Bos; tot
ie kapiieins-ingfnieursde 2de kapiteins-ingenieurs C. AK van Oordt
g, Merkes en J. E. Duivetiitot 2de kapiteins-ingenieurs, de ïstelul-
inü-'n;eriiturs P, Noot, J. Larsten J. M. Brocx, A. H. Dibketz, en
li, van Kerksvyk; tot iste luitenants-ingenieurs, de 2de luitenants-inge-
roegal
policii
:p vnr
\^%s Al. SnoeckG. F. Keer, G. A. J. baron van RanduryckC. P.Comp,
C. van Resteren, en A. Canncmanallen van het korps ingenieurs,
Iturs en sappeurs.
het korps minenrs en sappenrs: i°. benoemd en aangesteld, tot iste
teins, de 2de kapiteins-ingenieurs P'. G. graaf van Limburg Stirum en
ij, Henreauin, beide van het korps: 20. gepensionneerdde generaal-
™"'L IA. A. Snoeck, directeur der iste fortificatie-directie: 30. op trac-
'ïnt van non-activiteit geplaatstde majoor D. C. Muller en de luitenant
aegn
ien h
eo 01
1 de
H. Knibkebeide van het korps mineurs en sappeurs, en znlks in af-
1 h?' hti-Dgdat hun het pensioen zal worden toegekend.
l1, In oe Steats-courant van den 22 Maart, wordt het koninglijk besluit
C-e J nbaar gemaakt van den ióden te voren houdende verordeningen omtrent
V grootboek van werkelijke schnidrentende vijf ten honderddaar te
J Ien volgens de wet van den 6 januarij 1832.
5or'1!i Leger-berigten,
sen; 6 s
ine't 1P Zeeland zijn dezer dagen onderscheidene benoemingen en overpiaatsin-
tn geschied bij de geneeskundige dienst der marine. De koortsen schenen
iWdtji«4de en 5de district weder toe te nemen; te Vlissingen kwamen vele
nporten met zieken aan. De generaal - majoor Guicherit had de ver-
jllttde korpsen binnen die vesting naanwkenrig in oogenncbouw geno-
Z. K. H. de Kroonprins veldmaarschalk opperbevelhebber, daartoe
lelielijk uit 'sGravenhage overgekemen beeft Zondag den 18 Maart,
lit! Z. M. den Koning, aan Z. D. H. den Hertog van Saksen-ikeimar
iade vesting 's Hertogennosch aangeboden eeren gouden eeredegen,
«1 met diamanten als eene erkentelijken goedkeuring wegens het roemrijk
Ing door den Hertog ir, den beroemden tiendaagscben veldtogcaan
g gelegd. De waarde van den degen wordt omtrenc op 10,000 be.
De knop vormt eene kroon van bnllauten het gevest is met een
ma diamanten steen en verder met vele kleine .diamanten bezet. Het
ii voortreffelijk naanwkeurig bewerkt en van een eigenaardig toepas -
ik opschrift voorzien.
itellea.
:n g
tve
kt,
n set
een
an,
;l eci
ngeli
1 vot
komü|
pai
1 moetl
rengti|
besla
in
dnl
BELGISCHE AANGELEGENHEDEN.
Den 17 Maart trok men te Londen, uit de redeneringen van den
riifjover die onderwerp, het gevolg, dat het doel der tegenwoordige
se vnh (ihindellngen zoude zijn, om de geschtllen tnsschen Holland en Belgie
zallen s,en slechten vóór de ratificatien en dat de Conferentie niet, dan als
n M ifddende tusschen de partijen, optraden, om de zaken tot een vol-
11 s°° ad besluit te brengen. In de zitting van den 22 Maart, te Brussfd,
an !t de minister van hnitenlandsche zaken nogmaals verklaard, dac het
««nemer,t geene medeceeling van eenigen aard, omtrent wijzigingen in
eskadi 14 artikelen te brengeD, ontvangen had. Hij bad ten grondregel ann
uo men en aan de agenten te Londen gesreld om alle voorafgaande wijzi-
ie ref! ta sis onmogelijk te bescnonwenen zulks bij elke gelegenheid te ver-
divisic jyjen geloofde 0p het punt te ziin, de vruchten der onderhandelin-
Rf hikken, sedert de aanneming der artikelen begonnen. De weifelingen
stoord. «ttsgingen lagen niet aan het gouvernement. In weerwil der niet-rati-
«le dag ieder dtie overige Mogendhedenvan welke men echter nog geene stel-
rk v» «tigering had, was het traktaacnogians verbindend voor Belgie, Frankrijk
terie he ingeland geworden. De ratificatien ten aanzien der vestingen waren,
vertoigi i de Mor.iteur vroeger aankondigde, verlengd geworden. Dit punt was
t{zat,m geschikt, en vóór den 31 Maart, voegde de minister er bij,
isdadig' tij EOg andere zeer belangriike mededeelingen aan de kamer te doen
eden.'u. Den 22 Maart is te 's Gravenhage 's morgens te elf uren,
:a det Htbinetsraad gehouden; doch van het aldaar verhandelde was niets uit-
Alleenlijk wilde men weten, dat graaf Orlof, den volgenden dag,
itegea mnlen stor.d te vertrekken welke reize imen hoopte dat eene gnnstige
er asiik'rg aan onze zaken geven zou. Onze correspondent schrijft ons
HsGEden 24Maarr: Men verneemt oat graaf Örlojf op zijn vertrek
net 233'""
ta: Londen, en dat de secretins - generaal der Russische ambassade
ijlten W aaar Petersburg vertrekt."
MENGELINGEN.
het BOEKDRUKKEN en de BOEKHANDEL 45
in CHINA.
In de jaarboeken van China wordt ergens gezegd i
Men had reeds lang begonnen, boeken te schrijven, toen Kungdso
(iConfucius'zijne uittreksels en andere werken vervaardigde;* en op eene
andere plaats: Men heeft aangevangen, boeken teschriiven'zoodra men
de schrijfkunst hsd uitgevonden." Ofschoon du deze uitdrukkingen veel
te onbepaald ziin, om er «enige meening op té gronden, en vooral de
laatste niet leitefliik waar kan zijn, zoo mag men toch wel stellig beweren
dat de letterkunde der Chinezen tot zeer vroege tijden opklimt. Daar be
staannamelijk, nog werken, die gerekend worden, 2,500 of 2,000 jaren
vóór de geboorte van Christus geschreven te zijnen derzelver niterlijke
gedaante bewijst duidelijk, dat het geene eerste proeven waren, daar het
schrift toen reeds den hoogsten trap van volkomenheid had bereikt, en alle
veranderingenweike in iateren tijd gemaakt werdenden vorm der lette
ren eigenlijk niet betroffen. Bovendien bestaat er bij dit volk eene over
leveringdat er boeken geweest zijn, die veel onder waren CO - dan de
oudstendie wij thans bezitten. En boeken zullen het wel niet geweest
zijn, waarin de eerste proeven van schrift genomen werden; maar alles
doet vermoeden, dar men met opschtiften op fteenen is begonnen, gelijk
onder anderen Klaproth voldingend bewezen heeft.
Van de vroegste schrijfwijze nu blijkt zoo veeldat men in de eerste
tijden zich bediende van kleine bordjes uit bamboesdie zeer dun maar -
vrfi hard warenop welke mep de schrijfteekens inet een puntig ijzeren
werktuig of met een mesje insneed. Zoo schreef men nog ten tijde van
den grooten boekenbrand door welke schrijfwijze het opzoeken der ver-
bodene boeken wel zeer gemakkelijk, maar het geheimhouden derzelven
bijna onmogelijk gemaakt werd. Zoodanig waren ook de in het buis van
Cor.fueius later gevondene handschriften. Ik weet niet, of men er nog van
bewaart io de Keizeriijke verzamelingen; het zoude mij echter zeer ver
wonderen zoo dit niet het geval waredaar de Chinezen met groote
zorgvuldigheid alles opzoeken en in veilige bergplaats brengenwat slechts
eenigermate sporen van oudheid draagt. Zoo veel is zekerdat men niet
zelden koperen platen ziet, op welke letterteekens gesneden zjjn, die ver
scheidene eeuwen vóór de geboorte van Christus gemaakt schijnen te zijn.
Overigens kan geschiedkundig bewezen worden dat men inzonderheid zulke
platen gebruikte voor boekendie men voor de late nakomelingschap be
waren wilde. Men schreef bovendien ook op lijnwaad, en op eene stof
van boomwol of zijde; maar dit is nooit algemeen geweest, en bepaalde
zich welligt tot enkele plegtige gelegenheden.
Eene groote verandering in de schrijfwijze had plaats, toen men het
papier uitvondwant nu kon men zich niet meer van ijzereji griffels be
dienen, maar moest eene stof uitvinden, die geschikt is, om er letters
mede te teekenen.
Het papier werd en wordt nog uit boomschors gemaakt. Men gebruikt
daartoe vooral bamboes. Het is gewoonlijk geelachtig; men heeft echter
ook zeer wit papier, dat met het leste en fijnste uit Europa vergeleken
ma; worden. Het is ongemeen fijn en bijna doorzigtig, zoo dat men
slechts op de eene zijde kan schrijven of drukken; daarom zijn alle bladen
dnbbeid. en zoo zamengevoegddat men de onbeschrevene zijden niet
bemerkt. Het ergste van dit papier is, dat het de vochtigheid zoo ligt
aantrekt, roet stof overdekt en door de houtwormen verteerd wordt.
Daarom moet men de boeken dikwerf afstoffen en uitkloppen. Men maakt
ook papier nit boomwol; en dit is schooner en ook ligter te bewaren,
dan het uit boomschors vervaardigde.
De Chinezen schatten in het algemeen alles hoog, wat op de bevorde
ring der letterkunde betrekking heeft. Zoo noemen zij Ssepao, of de vier
Kostbaarhedenbet papier, het penseeldat zij, in plaats van pen, tot het
schrijven gebruiken, den inkten bet marmeren napje, waarin zij den
inkt bereiden.
Het papiet werd in de laatste eeuw vóór de geboorte van Christus uit
gevonden, en hierop volgde weldra de uitvinding der boekdrnkkunst;
Men drukt thans nog In Cnina, als ten tijde toen men de kunst het eerst
uitvond, en gelijk de eerste drukKers in Enropa gedrukt hebben; name
lijk met eene soort van houtsnede. De boeken worden door een bekwaam
schoonschrijver op dun, zacht en doorschijnend papier geschreven, het
welk dan door den houtsnijder op harde, maar zoo veel mogelijk glad
gemaakte bordjes gelijmd wordr. Daarna snijdt h(j houdt tusscben de let
ters weg, zoo dat deze eindelijk alleen uitkomen.
De Chinezen hebben geene drukpersen; het fijne papier zou er niet
bestand tegen zijn; maar een goed werkman kan evenwel eiken dag bi)
de tien duizend vellen leveren, dewijl hij niets meer te doen heeft,
dan de borden met inkt te bestrijken, het papier daarop te leggen en dan
eene daartoe vervaardigde borstel zachtkens over het papier te laten gaan,
hetwelk den inkt ligt aanneemt.
Voorts kennen de Chinezen het drukken met beweegbare letter# ook,
en de Keizerlijke nieuwspapieren in Peking, gelijk mede de Staats-almanak;
worden op deze wijze gedrukt. Zekerlijk is dit wegens de groote menigte
van schrijfteekens moeijelijker en kostbaarder, dan de bovengenoemde ma.
nier. Wanneer men iets met grooten spoed moet gedrukt worden, be.
strijkt men een bord met geele was, snijdt of trekt de letters daarin, en
drukt het dan zoo af.
Neemt men nu in aanmerking, dat de Chinesche letterkunde eenen tijd
van bijna vier duizend jaren bestaat; dat daar de boekdrukkunt voor reedi
meer dan vijftien eenwen uitgevonden isdat voorts alle»wat tot ver»
spreiding van boeken dient, bijzonder goedkoop Is, zoo zal men zich niec
verwonderen, waDneer beweerd wordtdat in Cnina de menigte van boe-
Ven ontelbaar is en alle boeken van Enropa te zamen genomen verre overtreft.
Het Chinesche volk, zegt Abel Remusat, dat sedert drie duizend jaren
de echoore wetenschappen en de geschiedkunde beoefent, wordt door een
groot aantal geleerden bestuurddie nit smaak of pligt schrijvers zijn.
Zelfs de geringste ambtenaar moet in zijn leven verscheidene werken schrij
ven die voor eene strenge regtbank de uitgave waardig gekeurd worden.
De Keizer rekent het zich tot eere, over belangrijke onderwerpen te
schrijvenen voortbrengselen zijnet Akademien onder zijnen naam te laten
verschijnen. Zoodanig volk moet wel eene uitgebreide letterkunde bezitten,
en bezit die werkelijk. Men denke aan de menigte boeken, welke sedert
de uitvinding der boekdrukkunsc in Europa uitgegeven zijn; men verbeelde
zich de landen van dit werelddeel zoo sterk bevolkt als Chinaen men
stelle in plaats van onze Genootschappen Akademien, Universiteiten, enz.,
die zoo even genoemde handelwijze, volgens welke alle ambten, alle waar
digheden van den geringsten afschrijver tot den eersten staatsdienaar en
van den onder-officier tot den opperbevelhebber, ten gevolge van openlijke
mededinging toegewezen worden waarbij men geenszins op rijkdom of adel
of lengte van dienstijd ziet, maar alleen op ware verdienste. Slechts die
gene wordt tot de hoogste eerposten verheven, die de geleerdste is, of
zijne taal het best verstaat, of de klassische boeken het best kent en weec
te verklaren. Dit alles in aanmerking nemende, zal men eenigermate mis
schien zich kunnen veibeelden welk eenen schat van geleerdheid de Chi
nezen moeten bezitten. Men zal zich dan niet verwonderen, wanneer men
leestdat de voorganger van den thans regerenden Keizer bevolen heeft
uittreksels uit de beste boeken te maken, en die in 180,000 banden uitte geve0.
{Jeet volg en slot in het eerstkomend Mengelwerk
(l) Metr weet, dat de Chinezen, zich gaarne eene hooge oudheid toe-
eigenen, en dat derhssie. j—
