to cl M 3 tr. a. c*
re
to
re
M Ö.J! H
N 2 TO
Nj 5
3
w
«■9
pt re
O? 3'
re TO
n re
la
,U.
w
50
e
00
fc- -i
-
O. -V.1
'j> S?> -
o 0 5
(5 W ft (1
TO *D* S'
a ö- ft 3
5 -
3 *- ^7* qi -1 r
asr* 3 I-
- 3
3
r* re
re Z S3 3
2 fr
2
3
rr 3
2 3
2 53
2
c.2
0 r
fc!
5S
f® 3 TO CL 2-
3 £2.» <E
■§32. iT"
S 5 g-
7T 3 g
O 35
J3 3 3
1 a *3
O
O* re rr J2
m 3 n,13
2" a-
T? n»
O
3 D 5
-o e
"O 3
O a.
2 to'
re
2-
re °-
2
a- to
i± ft
e O' pr
-» a c re
3" I 2
s O re O
5 C?
a. 3
-•
M
5-TO -
- 0
2 *r 3
52
«ia.
ft C B
S 0 -
Z!_
M O
B S
g £3
c m a
^1"
2.
»b 3 c
•f? s
t» C5 2
<0.3
8*
*"S
"2 2 to
S c ft
3
3
re re
-. cr 3
re 2"
^3
re
K-g S
«TO S
2"
2L a
M -3- 2
U3 3 3
re
2 m 1™
^->
Jo O"
3 uüT. re
re i3
O. 2.
re re
3 3 =3
2 TO
0
»!>55
2 3
3 J? 2.
«■B-3
-; re
2 3 2
w re
a' 1
Q-TO
re o m
■c 3
w
a N
re a
a.«-
l 2 j?-o
?«S
N
o 2L
HMD.
3
CO
r3 2
w Sj'3*®
w q.
Cl- re
f» r> "t
0 -1 TO
2 ft
•E-o
2 "o
o- 2'
re <-» o
EL 2.TO*
.re 3» re
re -1 O 2
in
re -. cl
«-. a a re
re to 3
2
TO w*
re a.
re 3
o- re
?S3
re -* s
^>1
3 3?o
re
cl re re
3 TO
S - S 8
S a n
h a
c 3
5 S-zo a.
re re B"3? to
C*. V •-—
<0 re re
re a" st
2 S"f.f'a
:5v S-3
o- st m
s 3 to 2 -
2 p re
N O-Ci
3 2-TOto
r-. re re
a. n 3
1 5
a o Jf X
O
ts;
I D TO
3 2
1 =r
fS?
1 C L*
1 zr-
'^3^
o re
i.?
5" -
j?2.
C."M N
re
-» re
r-. C"1
S
*4 3 re 1
Rj re
a cr
3fa
TO
m, re
3
2
22^2.3
to a
0 re
si?!*,
8 «O g
S ff.» S I
re_ O Z'
v* 3.
,°o ^,3 N
ren. —<3:
3
2 ^^5 5
S 3 2 -
o
e? re re 5 -,
2
j£ CM
5» 2.
*1
3
3-?'
<•^2
a.
re
fir
s.®
o«r-
-- re 2 re
N Q. 2 re
ft Js 2 P?
S S I S-. g- S
I 3b 2 e= c Dg
Cl CL _tr!
S-B- 2*
a.
4. to o a
rN
r 3 3 cl
2 s
-* «3- 3.TO
r re -1
Q- 5. 2"
1 S 2 5
3 TO
3 re 7 S
w3S TO
- o >1 k
*ré
*5
r 5 3
Cl is re
►a 03
■b< ts re "t
3 re. re t" cr o 7~ 3
Sêr,ócr3--,*reo
al 2 2 s9 3 S.
nO 2 -
■O 2 O rr n-S"
S-l" 2
5S v
S-S»HS&-8Ï4
o- ?r re J?"re
Z-geï cr 2. 2- 3 rr
re 3 °2 re fb O K. re
S.£s 1
»3 =-S-3 S.I»
1." s ;:n2 3
2 '8- 0-5 a a 3
73 .n -«; w Z!
IS-
S7 5S?7- 7 *o
a
sr n
re tA 3
ns re o
N 3 M
"Si
C M S3
O 9 3
re
3 I s*
3 -«
I 2
B 3
f» 3
S5S.
3 - re
•t?. re
si re re
O cr-
N'
a.
re *0
r. 2*
re m 2
-» 3
9den des raorgeüs ift-ê uren, zonder weerstand, de
nad binnen welke de generaal Succhiin den nacht
met 600 tot 700 mar, troepen verlaten had.
Scheeps kapiteineD, den u, van A neona te Trieste
aangekomen berigten dattoen men den 9. te Ancona
het binnenrukken der Oorrenriiksche ctoepen te Ferrara
vernam een korps opstandelingen van 400 man, het
welk tegen Rome stond op mars.cb te gaan tegenbevel
had ontvangen en dat de uitvoer van granen doof de
haven van Ancona verboden was.
Uit Weenen schrijfc men den 15 Maart Van
wege de Franscbe regering zou meti de verzekering
ontvangen hebben, dat men niets doeo zonde tegen de
maatregelen ter bereugeling door onze regering in Ita
lië genomen. Overigens beert onzelregering het be
ginsel der niet tuwhenkomt voor zich, met betrekking
tot Italië, nooit erkend, en zoude zij het ook bezwaar-
lijk erkenneD, daar het naar omstandigheden en ge
legenheid door diegenen zelve wordt aangewend,
bij wien het zijne geboorte kreeg. Het onscond name
lijk in Engeland, en werd het eerste door lord Caitle-
reagh, bij gelegenheid van den veldcogt der Franschen
tegen de Spaansche Cortesals een wettelijk voorschrift
voor her Engebche ministerie aangevoerd, en nu leze
men de uitlegging, welke lord Paltnerston onlangsover
deszeifs aanwending, in het Parlement gaf."]
fRANKRIJK.
Parijs den 19 Maarr.
Kamer der Afgevaardigden.
Zitting van Vrijdag den 18 Maart.
De heer Cazimir Perier oeklimt, als president van
de* raad der ministers, het spreekgestoelte, ten einde
aan de vergadering de beginselen open te leggen, die
geheeischt hadden bij de zkrhenstelling van het nieuwe
kabinet, en die zijn gedrag bestieren zèudenj men
wenschte toch van de vergadering de noodige midde
len te erlangen voor de tussChenru:mtewelke het einde
der tegenwoordige zitting scheidde van de zamenroeping
eener nieuwe kamer; het was dus een vertrouwen,
hetwelk men verzocht, en de kamer diende dan met
kennis van zaken te kunnen stemmen en te wecen,
aan welk staatkundig stelsel zij haae ondersteuning ver
leende.
Het ministerie was op eene geheel constitutionele wijze
gevormd gewonden; het ontleende zijne sterkte uit de
verantwoordelijkheid zelve. Al zijne voorstellen, al zijne
maacregeleR zouden de u tdrukking zijn der onafbanke.
lijke beraadslaging van eenen gemeenschappelijke!) wil.
De dag, waarop deze overeenstemming mogte ophou
den, zoude die zijner ontbinding wezen. Men had
Frankrijk getart; men had het uitgedaagd; het had zich
verdedigd, en zijne overwinning was die van het ge
krenkte regt- De eerbied voor de gezworen trouw,
de eerbied voor het regt, waren dan de beginsels der
omwenteling van Julij; en dit waren de beginsels van
het gouvernement, dat zij gevestigd had.
Want zij had een gouvernement gevestigd en geen
zins de regeringloosheid ingesteld. Zij bad niet de
maatschappelijke orde omver gestootenzij had slechts
de staatkundige orde aangeraakt. Haar doel was, om
een vrij, maar geregeld, gouvernement daar te stellen.
Het geweld moest dus noch binnenlands, noch naar
buiten, de karaktertrek vsri het gouvernement zijn.
Binneniancs was alle geweidadigheidnaar buiten was
alle opruiiing tot volksopsrsnd eene verkrachting van dat
beginsel. Dit was de gedachte, dit de regel der inwen
dige en buitenlandsche scaaikui.de van hei ministerie.
Binnenlands was zijne pligc eenvoudig. De instellin
gen waren door het charter van 1830 geregeld. De
tegenwoordige kamer had reeds verscheidene gewigtige
vraagstukken van wetgeving beslist. De kamer, die haar
stond op te volgen, zou degenen, die voor haar be
waard bleven, stellen en beslissen. Van haar, en van
haar alleen, moest men voortaan, de zoo dringend ver
langde verbeteringen verwachten. Tot den dag dat zij
zich vereenigen zoude, kon Frankrijk van het gouver-
nement werking eischeidat de orde gehandhaafdde
wetten uitgevoerd, de magt geëerbiedigd werden. Orde
en magt was het, wat de maatschappij behoefde, teo
einde het wantroowen te doen ophouden, als de eenige
bron der moeijelijkbeden en gevaren van hec oogenblik,
waardoor eene ongerustheid en ontmoediging verwekt
werden, welke de factiën behendig aanstookten, om er
partij van te trekken; want inderdaad waren zij zwak. De
eerzucht van hec gouvernement strekte om het vertrou
wen te herstellen, en het bezwoor al de welgezinde
burgers, om zich zelve niet te ontvallen; het gouver
nement, verre van ze te verlaten, zou nimmer aarze
len, om zich aan hun hoofd te stellen. Ztj mogien
vertrouwen, dat het gouvernement onverzettelijk be
sloten had, om geene inbreuk, hoe geaaamdop-de
openbare rust, geene de minste krenking van het ge
zag der wet te gedogen. Frankrijk had zijne regten
verwonnen: het was vrijmaar door de wanorde zoude
het ophouden inderdaad vrij te wezen. Er heerschtte
geere wanorde zonder tegenstand, en de magt, die de
openbare orde handhaafde, verzekerde inderdaad de
vrijheid.
Hec gouvernement kende de factiën. Die der ver
vallen regering wroette in de duisternis en zocht de
openbare zaak te bezoedelen door hare verdedigers te
verbitteren. Gestreng bewaakt en beteugeld zoude
zij weldra hare onmagt gevoelen, waarin zij alleen haar
be'nood kon vinden. Even zoo als hec gouvernement
voornemens was om geen geweld ongestraft te laten
even zoo wilde men geen het minste voorwendsel over
laten tot geweld. Alle oproer was misdadig, evenveel
order welken standaard. Alle geweld was een begin
van regeringloosheid. Men stelde dus wetten voor om
het geweld en het oproer ce beteugelen. De zekerheid
en de rust moeste* terug keeren. Dit wenschten aller
belangenbet openbare crediet en was noodzakelijk
voor de verkiezingen. Met weinigen, de rust en voor.
ai de eer van Frankrijk vorderden, dat hetzelve aan
het gebéelal niet den aanblik opleverde van eene maat*
achappij, bebeerselit door geweld en drift.
De buitenhnihche #tautkHr.de verbond zich, in het 1
wezen der zaak mer de inwendigewant voor beiden
bestonden hetzelfde kwaad en dezelfde hulpmiddelen.
Ook hier was het kwaad al weder het wantrouwen.
Men zoude Frankrijk, aan Europa willen verdacht ma
ken, en men zocht te verspreiden, dat Europa onze
omwenteling mistrouwt.
Ware dit zoo, dan zou Europa zich vergissen, en
het zou de taak van Frankrijk en zijn gouvernement
zijn, om het hier van te overtuigen. Nog eenmaal
de omwenteling had niet de regering van het geweld
ingevoerd.
Ter verdediging zijner regten gewapend wist Frank
rijk die der anderen te eerbiedigen. Wij willen,"
zegt de spreker, den vrede zoo ooodzakelijk voor
de vrijheid; maar wij zouden den oor! -g willen en
voeren, indien de zekerheid en de eer van Frankrijk
in gevaar waren wnnc dan zoude ook de vrijheid be.
dreigd worden en zooden wij mee een vaderlandslie
vend vertrouwen den moed der natie inroepen. Op
hec eerste teeken zou Frankrijk gereed zijn, en de
Koning heeft niet vergetendat hij hec eerste in de
legerplaatsen het vaderland leerde redden.
Mijnbeeren hec beginsel van niet tussehenkomst is
gesteld. Wij nemen het aan; dat wil zeggen, wij be
weren, dat de vreemdeling bet regt niet heefcom
gewapenderhand tusschen beide te komen in dè binnen-
landsche zaken eener natiein hec belang van dezen
of genen regeringsvorm dit beginsel zullen wij, voor
zoo veel ons zelve betreft, beoefenen, wij zuilen het
in alles belijden: Beteekenc dit, dat wij ons verbin
den om overal onze wapenen te voeren, waar mea
hec niet eerbiedigen zal
n Frankrijk zal de wereld niet tot de vrijheid ver
manen, dan door hec vreedzame voorbeeld der regel
matige ontwikkeling zijner instellingen, en door zijnen
eerbied voor de regcen van allen.
Maar, indien Europa, hetwelk den vrede wil (wij
hebben, er, in naam van al de Mogendheden, de stel
ligste verzekeringen van), ooit de regtschapenheid van
onze staatkunde miskende; indien onze grenzen be
dreigd wierden, indien men de waardigheid van Frank
rijk hqt geringste krenkte; zoo zijt verzene.rdmijn
beeren, dat Frankrijk dadelijk zoude verdedigd en ge
wroken zijn. Talrijke maatrfgelen zijn reeds genomen
om ons land op eenen ontzagverwekkenden voec te
brengen door de zoig van eenen doorluchtigen veld
maarschalk, wiens roem, bij oorlogskansen, niet zoude
kunnen vermeerderen, en die in de werkzaamheden van
hec ministerie de gelegenheid weet te vinden tot eene
nieuwe vermaardheid."
De minister van oorlog doet daarna eene redevoering
als ter voorbereiding van hec voorscel van wet, hetwelk
de minister van financiën staat te doen. Men had groote
hulpbronnen noodig, degenen, welke hec nieuwe mi
nisterie gevonden hadwaren klaarblijkelijk ontoerei
kende om in al de kansen van hec toekomende te voor
zien. Het koos dus de partij om dadelijk aan de natie
te bevoegdheid te verzoeken om weder op de directe
belastingen datgene te brengen waarmede men dezelve
verligt had. Men mogt hec beraadslagen staken over
de wet op de vooloopige twaalfde gedeeltendie
slechts om voldoende uitkomsten geven kon en eene bij.
zondere kommi.sie benoemen ten einde den staat der
schatkist, hare benoodigdhedeo en hulpbronnen naauw-
keurig op te nemen.
Men moest wel letten dat hec ministerie slechts hec
stelsel van verdediging wilde volcooijen j zonder eenlgen
tak van openbare dienst te benadeelen. Men wilde
slechts den vrede wapenen en de onafhankelijkheid ver
zekeren. Men bepaalde zich tot nogcoe alleenlijk tot
zuivere voorbereidselen ter verdediging. Wat ook voor
barige voorspellingen zeggen mogtende noodzakelijk
heid van den oorlog was nog niet gekomen. Hec mi-
nisterie zou zich niet laten wegslepen om denzelven voor
uit te snellen. De luiddruchcige vorderingen der factiën
zouden het de besluiten niec voorset) rij ven. Hec ministerie
erkende aan de oproerige zamenscbolingen evenmin hec
regt toe om het tot den oorlog te dwingen, ais om
het den weg der nieuwigheden te doen inslaan. Hec
gouvernement eener beschaafde natie vond elders de
beginselen zijner handelingen en raadpleegde slechts de
regtvaardigheid en het belang van den staat.
De minister van financien draagt daarna het voorstel
eener wee voor, strekkende ter heffing van 55 centime»
op de hoofdsom der grondbelasting en van 50 centimes
op de belasting der patenten. Terwijl, laatstelijk, de
zegelbewaarder minister van justitie een ontwerp van
strafwet aanbiedt tegen dezulken, die, bij eene zaaien,
scholingaan de eerste wettelijke oproeping om uit-
een te gaan niet mogcen gehoo'zamen.
Na deze onderscheidene redevoeringen outstonden er
zeer levendige discussieni in welke de staatkunde van hec
ministerie ernstig aangevallen werd, waartoe, eensdeels
anderdeels het toelaten der tusschenkomst aan Oostenrijk m
de zaken van Italië, enhet niec ondersteunen der Pohn
de onderwerpen opleverden het welk den generaal Sebas-
tiani deed aanmerken dat men het ministerie eer zelf-
der tijd ten laste legden het beginsel van niet-tu^ehen»
komst niet te handhaven en niec ce schenden. Frankrijk
erkende hec beginsel voor zich zelf, maar beteeke.:de
dit dat men den oorlog moesc aan doen aan al wie het
niet eerbiedigde; men had verklaard, niet re zullen
toestemmen in de tusschenkomst van Oostenrijk in de
zaken van Italië; maar werd de daad, waartoe men
verklaard had zijne toestemming niec te zullen geven
daarom een casus belli voor dengenen, die dezelve oiec
goedkeurde. De generaal Lafayettehad een aantal
plansbrieven ontwerpei en aantekeningen van ge
houden gesprekken, voorgelezen, die in de arcnieven
vad Warschau gevonden waren, ten bewijze, dat Rus
land zich wel degeljjk gewapend had om Frankrijk te
beoorlogenmaar de minister van buitenlandsche zaken
legde een volledig afschrift van al het gevondene over,
en beweerde, dat het tegendeel daaruit bleek.
[Vervolg op den kant van deze klad*."}
