hetwelk in 1824, het Russische Bijbelgenootschap,
zoo plotse)i knis of het uit den hemel nedërviel,
getroffen heeft. Uit Rusland zou mer. zeker niets van
dien aard wachten maar ook het groote Engelsclte
Bijbelgenootschap heeft zich daarover niet slechts met in-
getoogenheid, maar altijd als over eene zaak van wefké
men niet gaarn spreekt, uitgelaten, om reden dametzelve
zich als de moeder van alle Bijbelvereenigen zeer sterk
daardoor moest getroffen vinden. Thans heeft men door
dèn Heer eerst ontdekt hoe geweldig de slag'was,
want mén móet uit zijne berigt'en eri tut nog meer an
dere in het voorbijgaan als bij wenken aangewezen om
standighedendit besluit trekken, dat de geheele.werk-
dadigheid van het Bijbelgenootschap verband of ge-
schorst is geworden, waarin deszelfs voorzitter, Vorst
Galizin. door eene andere Ukase van de directie der
geestelijke aangelegenheden des Rijks, die hij steeds
onder Zijn opperbestuur pleeg te hebbenverwijderd
is geworden. Maar men is nog bovendien in ervaring
gekemen dat zulks het gevolg was van inblazingen
welke men Keizer Alexander gedaan had even als of
er reden was om als zeker te stellen dat er eene ver-
bindtenis bestond tusschen de Bijbelgenootschappen en
de Carbonart in Italiëmet de zoogenaamde Burschen-
schaft in Duitschland en met deRadicalen in Engeland
gelijk men in het algemeen van het staatkundig gevaarlijke
eener algemeene verbinding onder de Leken, den Keizer
kwade gevolgen deed vreezen, voorgevende dat daar
uit ligteiijk demagogische grondstellingen zouden kunnen
geput worden. E11 daarbij is men tevens in ervaring
gekomen, dat deze inblazingen voornamelijk van de
lezuiten afkomstig waren, die door hunne, een tijd
jaug zeer magtige, partij ten Hove aan den val van Vorst
Cu lit.in reeds lang gearbeid hadden, thans 11a dcrzelver
verdrijving uit het Rijk, nog met de weerkracht eener
door wraakzucht aangevuurde hatelijkheid, rtisteloozer
daaraan voortwerktenen ook nog middelen genoeg
overig behielden, inzonderheid op de Congressen te
Laybach en Verona, door hunne handlangers en medé-
helpers eenen merkbaren invloed op Keizer Alexander
W'sten te bekomen. Bij dezê gelegenheid erlangt men
ook nog eenige nadere bevigten, wegens de verdrijving
der jezuitbn uit Rusland, dat zij ook te Petersburg,
even als voormaals te Madrid, alle in een' nacht, in
hnnue 'Kollegie opgepakt, in reeds gereed staande
sleden .ingepakten door de Gendarmen over de
Russische grenzen gebragt werden.
ALGEMEENE GESCHIEDENIS
VAN
NAPOLEON BONAPARTE.
Te Parijs bij Ponthieuen re Stuttgard bij J. G. Cotta,
is een Werk uitgekomen van een zeer belangwekken-
den inhoud getiteld Histoire générale de Napoleon
Ik mapartede sa vie privée et publique de sa carrière
politique et militairede son administration et de son
gouvernementpar PAuteur des Memoires sur le Consulat.
De schrijver van dit Werk zegt, dat men het daar
voor houden moet, dat destukken van het groot proces
hetwelk tusschen de volken gevoerd is van 1789 tot
1815 thans gesloten zijn, en het tegenwoordig tijdstip
als volkomen geschikt, om met eene volledige geschie
denis vau den hoofd-held dier periodeop te treden.
7,ch geheel aan de voorhanden zijnde echte stukken
houdende wil die schrijver slechts in de hoedanigheid
eens verzamelaars optreden die voorhandene stukken
on eene methodieke wijze aan een te schakelen en de
zelve getrouw aan de waarheid daar te stellen dit is
de taak., die hij zichzelven opgelegd heeft en tot welke
hij zich uitsluitend bepalen wil. Nu is de vraag., wat
noemt de schrijver echte stuaken, echte akten en do
cumenten? De schrijver geeft hierop dit antwoord:
Tegen de min getrouwe tafereelen van welke Na
poleon reeds het onderwerp geweest isen in welke
hii, volgens de eenen, te veel mishandeld is door
de haat, of volgens anderen, te veel opgehemeld
coor de bewondering zullen wij een tafereel voor-
stellerwaarin hij zichzelven schilderen zal door
ziii e daden door de stukken die hij uitgevaardigd
heeftdoor zijne briefwisselingenzijne proclama-
tien zijne redevoeringen gesprekken confidentien
SJ en geschriften het zal zijn Napoleon zelvedie het
grootste gedeelte van ons Werk zal uitmaken."
Wanneer men hier nu nog bij in aanmerking neemt
dat de schrijver voornamelijk de Memoires pour servir
a f Histoire de France sous Napoleon, écrits It St. Hélène,
Paris et Berlin 1724 en daar benevens de Werken van
den. Geneesheer Autamarchivan O'Mearavan las
Casasvan Courgaud en Montholongelijk ook de offi
ciële correspondendien proclamatien enz.eindelijk ook
den Moniteur als bronnen zijner geschiedenis gebruikt
heeft dan zal de lezer reeds bij^voorraad een besluit
k"nnen opmakenwelke verwachtingen hij van deze
algemeene geschiedenis kan opvatten. De schrijver zoekt
met eene zekere soort van angstige naauwgezetheid
elke schaduw van verwijthetwelk men zijnen held zou
de kunnen doen te verwijderen of ten minste te ver
zachten inzonderheid wanneer het zijn karakter en
bijzonder f privaat leven betreft. Napoleon zou met
de verschijning dezer geschiedenis niet ontevreden ge
weest zijnwanneer dezelve hem nog onder de oogen
gekomen was.
Van de 12 eerste Hoofdstukken des eersten deels
houden zich de vier eerste bezig met de lotgevallen
'van Bonaparte tot op den tijd dat hij het eerste opper
bevel der arme van Italië aanvaarde. Tegen het ver
wijt dat hii zijnen geboortedag op 15 Augustus 1769
gesteld heeftterwijl men elders verzekerdedat hij
op den 5 Februarij 1768 geboren was, en dat hii dit
a'teen gedaan had met oogmerk om voor een geboren
Franschtnan te kunnen doorgaan (want men weet dat
Corsica eerst in Junij 1769 metFrankryk vereenigd is)
breng; de schrijver bij: dat de dag van den 15 Aug. 1769
als dien der geboorte vau Napoleon vermeld staat in een
état des élêves de l'ècole des Brietme en dat in alle.be
kende documenten de geboortedag van zijnen ouderen
Broeder Josephop den 7 januarij 1768 erkend staat.
De tijdens van den 'joogsten glans Napoleon s verspreide
berlgten nopens de voorname afkomst zijner Fam.i.li^,
komen den .Schrijver toch ook wat verdacht voor. Hoe
wel de Keizer van Oostenrijk bij de zamenkomst in
1812 te Dresden zijnen Schoonzoon zelde da't de familie
Bonaparte weleer Soevereinen van Trevlso1 geweest
warén, eri de Beiiersche Gezant verzekerde, d'st in liet
archief te Mnnchen vele documenten in de Italiaansche
taal gevonden werden die de beroemdheid der Bonaparte's
bewijzen konden, de Schrijver wil echter de afkomst
dezer familie uit het huis van Este of uip den jtamdejr
Guetphen niet beweren, maar hij verzekert stellig dat
de familie Bonaparte tot den ouden Adel van Italië be
hoort. Als den- eerstenBonaparte die' 'zich onder de
Voorouderen van Napoleon een naam
wereld gemaakt heeft, noemt de Schrijver eenen Nlcolaus 3
Bonaparte die in 1568 een Blijspel uitgaf. Dat Napoléon' -g
zich eerst Buonaparte en later Bonaparte scheerf, geschied
de niet, zegt de Schrijver, om door weglating van de
letter u zijn Italiganschen oorsprong te verbloemen
want reeds reeds zijn Vader had zich dan eens Buona
parte dan eens Bonaparte onderteekend. In de registers
van den Burgerlijkèn stand van Ajaccio komt ook de
spelling van dien naam op beiderlei wijze geschreven,
voor. Van Napoleon's verblijf in dé Militaire Schoo
te Brienne, verhaalt hij de volgende bijzonderheid te
weten: dat Pichcgru aldaar, zijn quartier maitre was,
hem onderrigt in de rekenkunde gaf, en niet zelden
hard behandelde. Op den leeftijd van 17 jaar vervaar
digde hij zijn eerste werk: Petite histoire de la Corse,
die geheel den vrijheidsgeest eens Korsikaans ademde,
doch niet gedrukt isde Abt Raynal sprak daarvan
met lof.
In 1786 behaalde Napoleon de medaille wegens de
beantwoording eéner Prijsvraag reLyon uitgeschreven:
Quels sont les sentiments que Pon doit le plus recommander
afin de rendre l'homme heureux. Reeds Keizer zijnde
uilte hij eens tegen Talleyrand den wenschom dit zijn
jeugdwerk nog eens te herlezen. De Minister liet h.et
uil Lyon halen. Nadat Napoleon het gelezen had
wierp hij het in het vuur. om reden dat het al te Re-
pnblikeinsche de' kbeelden behelsde, en zoo heeft ook
de wereld dit tweede prodokt van den jeugdigen, letter
arbeid diens buiterigewonén man's Verloren echter
levert de Schrijver dezer verzameling in de piècesjusti-
ficatives eenige fragmenten uit deze Prijsverhandeling.
Twee geschriften van Napoleon bestaan nog-,- Lettre
él Buttafoco 4 Dole chez joly 1790). en, le Souper de
Beaucaire De Schrüver van deze algemeene geschie
denis beweert, dat Napoleon zich, al d'deiyit van den
aanvang der Revolutie af. geheel aan d1 Repnblike'in-
sche beginselen overgegeven haden dat hij in dien
geest volhard heeft tot dat zijne overwinningen-aan het
hoofd der Italiaansche armee de eerzucht bij hem gaande
gemaakt hebben, llat voorts Napoleon voor dat hem
de belegering van Toulon eenen anderen weg tot geluk
baande, het ontwerp koesterde om den troon der Bour
bons staande te houdenen dat hij tot dat einde een
plan aan den Oorlogs-Minister van Lodewik XFl. over
handigde, hetwelk onbeantwoord bleef, wordt-door
dezen verzamelaar geheel voorbij gezien en eyen zoo
trekt hii het vertelsel in twiifel dat hij het plan zoude
gehad hekben om in krijgsdienst des Konings van Spanje
te treden. Evenwel maakt hij melding van een ander
plan om in Turkye eenige vrijkorpsen op te rigten
en tegen de Russen, voor de belangen der Fransche
Republiek te gaan strijden. Uit zijne briefwisseling
met het Directoire in Parystoen hij het hevel voerde
over het leger van Italië, ziet m»n veelvuldig, dat hii-
>n weerwil van de tegenovergestelde betuigingen in de
door hem oilderteekende Proclamatienechter in het
stelsel 0111 de volken tot opstand tegen de wettige Re
geringen ep te stoken, in zijn hart behagen schepte.
Het vrijheifistel zei was niet overeen te brengen met,
zijne despotische denkbeelden en voornemens. Eene,
opmerkzame beschouwing der gedragingen van Bonaparte
reeds van den tijd af aandat men uit zijn' vroegeren
levenstijd, tot dat hij als Hoofd Acteur oct>ad. zekere
berigten bijeen kan zamelen, vertoonen hem als eenen
van hoogst mogelijke eerzucht, tot dweeperïi toe op
gewonden jongeling, die tusschen oudé begrippen van
pligtens, jegens hetgene reeds lang bestaan had, en
eene onmiskenbare neiging tot het nieuwere weifelde;
op het laatst kwam het er maar op aanhoe hij de
eerzuchtige droom-beelden zijner jeugd, het best in
het leven en tot werkelijkheid kon brengen. De Mo
narchie verstiet hem, en ging kort daarop ten gro-de.
De Republiek trok hem aan zich; hij diende haar
slechts zoo lang, als het zijn persoonlijk belang vorder
de. Zeer nadrukkelijk bestrijdt de schrijver h.t verwijt
hetwelk men zijnen held gedaan heeft, als of hij het
commando der Italiaansche arméehetwelk hem den
weg tot zijn volgend fortuin baande, alleenlijk aan de
toevallige omstandigheid ie dauken had, dat hii bewil
ligde, de afgeschafte Maitresse van Barras, de Weduwe
Josephine Beauharnais te willen huwen. Volgens zijne
verzekering ontstond de kennis van Napoleon met
Josephine op de volgende wijze,toen hem het opper*
bevel der armée van het inwendige opgedragen was,
kwam er een jong mensch van twaalf 'aren tot hem en
smeekte met tr-men in de oogen om de teru gave van
den degen zijns Vaders. Deze jonge niensch was Eugene
Beauharnais. Napoleon behandelde hem met zoo veel goed
heid dat zijne Moeder zien genoopt vond hem in persoon
haren dank te betuigen. Deze kenninsmaking gaf vervol
gens aanleiding tot zijn huwelijk. Het eerste denkbeeld om
Napoleon aan hét hoofd der Italiaansche armee te stellen,
is zegt de schrijver al verder, niet eens van Barras af
komstig; Carnot in, zijne Reponse au rapport fait sur la
Conjuration du 18 Fructidor an H, ve.zeKert zelf dezen
maatregel het eerst te hebben voorgeslagen. Doch de
Veldtogt van Italien brengt den schrijver tot ernstiger
onderwerpt-1. (Het is wonderbaar dat de schrijver in ueze
(.biet vervolg op de kant van deze blaaz
c 1 rt u f: si o i-< fr 2* a
Sï 'j r- id. ru ci >-O 0 IT" -0' -P
F - -O 0 N -s cj
S a o e .2 a g55 s «Lo gig
r- o i'.M N n,
S 3 o
O -C "O -
5i O S J3 r' - - p -. c 0-
- S
la G I'S
O.. o
-o 5. g :K»
P f 2
tXtlc - -
O
P W .VJ w n m n 1
WTE E '-5 s v e
CJ M1
"G C -G N; o h
-a E -a "O i!
tz N
v V G CU g.
- Q
S p W - S G
g S •R - n-0 5 S s.
f - g jj-o
Q "5 E CL, S iG-IG1 S O óflg,
C bO""-1 O N d) •-» .2 *5 "p 2
de geleerde -a S F a t
- S i" -'2 O g
Ss-g Ï5-5-0
2-£ o ,w>s
c (3 o KI w™ CJ3J3
O c
S.ü'S-l s._
O u-f C
<u p; o E
O
"2 T3 O» G -- a
g
P «-
?al-«aSsls#sw
2 S'ÏQS.vv -o -o^
O*!*
feO c
G G ers
L D O J-
OJ Xa Cu S!
bD 5
o O
CJ N (U, C Ji
«2 - c 5 cJ
o-'H c p cc -o g '5 2, -p
b£ Cu r-
"i tL -~' O O P -=!
p
- N ,^p c w
- ci
•o - o 'J M g c. 3
g-.ïï s S (E '5 - .2 -S A
P-S >-Sü a 0 S S os v
R-3 st5 8,-S 2 1 ÏÏ.E.S
O CS- i.— u CJ
E-oa
Ï.V ho1" o c p -- h J
fi o-P
5*'^ O dl Al ra ^5 S C3 CJ C' G
E' B 2 ÓJ< S*
F .Sc 8--S-.■'S-'S 5-= c 0
OJ J> p I
N O
CJ -C
Ir - G
C R u CJ o «1 a
c Cr bX) p <U "O
o CC
o - J2 u. g -O -v g
<D U Ci C N C ra
M Cdi G ïS _S
*—0 "a v 0 5^ !r - 1» c -o
.5 "-êSSrOSï '3 V
CO - 9S"K-G cit.-O o -
B, IS1 W n CJ 5 w.
H 9
Jy" bil c o f cc-
L r 0
«j -P
S c» P-a 2- O O»
- o S? W-c r t JÏ, Q -G s -p
Oi-J u c oj G
■TC G o <u a C G~- P O T' ,T bC i2
c o F N C CJ 0 - >- P 0 •-
O. G- p o <L» P^.E-Ou»
S^--3i^SvS'>'5i ïH
P
bc CL -
G c C
n u
a>>-5 5^5"
C p
'c
G" 3
ar b. j_ -o o» 0 o c rr'u. ■- c
G AC GJ •- P 0" P N -9 P
bo QJl (0 -
P "c 9 2 P E .2
a m -G
2o ®?- '-G3 e c o 2 p c
-U 'Mii O •- _2
C m'g 1^-^ O P - c
F p'ë p'-ë'^ c- P 0.2 p g p
ti,NP>'«N'"ClG C C3 N L GG
X- I G L* CJ
o :G- P rt Sz G'-G -o
O cc Cu—
o.a -.3 s SfS
g li. .S HlL. i
■b P G
O, p 2 -= -C
C"^ - b£t« 1/1 3 T, Z- *-•
0 cc F, P ".3 P u. -I=f P »- u.
"oc2>w-gCPT, P p P
g S L I '5 5 -S I' S I 01 3
2 M C>CNG P-O
•V O Cm 7- 3 "G r
O T* ar
Pï* S S,
.2 "O Sc
~T bi
bDu->
•f a
2 E
T3 1 r, se- tC tv TC
(Jj P C 2- -
M P E gSiobc2?::
w- (W O *7" v-
tO RA" P Pp
5 s 5" t
Oo r. 9 c
S 22 2i2- p'— 3
C «J S en Tl r; r; o Wf, O
,C <L> p
S! 0w5 n JJ
2 w>.L -
Ë7 ca V- O
LI 2 .G P G r- P
72 P ui CC rC "f" G
g g MS o O S-SolS-S
g c g §-5-3 £0-5 -
K 3 P -Ga
or d 2 T' c cl
bfi C--T - P -
2 p p
2 P P bc f P P -LC
2 bc.t TJ, 3- co g: c cl
F 3 boa
o
,W>E
S^lï,
b> P C3 Crt—O }Z. x-
C P 'c ctGptDSoStJ
