Meen geld voor
Ondertunneling
§an Rijksweg A4
I
Vassenaarse professor Hans Balner wordt beeldend kunstenaar
Fietsroute door
het Groene Hart
'Je moet wel
beetje gek
zijn om dit
werk te doen'
Leiden Omgeving
8 O
Leidse Courant j A
zaterdag 14 november 1992 l
I SSENAAR De regen valt in stromen neer.
fs de Betuwe ontkomt niet aan herfststor-
>r brop-'Op terrein van Bronsgieterij Volkers in
ikers, (dermalsen staat een bronzen beeldje uit te
tot 19tipen. Het is een speels tafereeltje van een
30u |sje met een hond, dat herinnert aan zonniger
-14.45jen.
3rt-Me|
kuur
Eiis$, het is af!", zegt Hans Balner verrukt. Hij gaat
Dl %'n hurken zitten en laat met een tevreden gevoel
isse°cf hanc*en over &roeven en plooien glijden. „Het
liniek-ter ëoe(^ uit", stelt hij met een zucht van verlich-
00-17g vast. „Het is toch wel wat, hoor. Zo'n beeld. In
*5"17h laatste fase zit ik best in m'n piepzak of alles wel
en Dr ëaat- ^an °P ^et laatste moment nog zoveel
met zo'n beeld. Het kan breken, noem maar
,1
31 f. dr. Hans Balner (66) beent door de bedrijfs-
a ntes alsof hij er kind aan huis is. Dat is in feite
zo. Balner komt regelmatig in Geldermalsen om
'n betelden te laten gieten. Meestal zijn dat kleine
atur&fgcten. Het is voor het eerst dat er zo'n groot
milie
kunstwerk (1.20 m. hoog) uit z'n handen kwam, dat
bovendien een eigen plek zal krijgen in Wassenaar.
Het komt te staan op een plein bij 't Zandje, een po
pulair plekje voor kinderen en honden-uitlaters.
Morgen wordt het beeld officieel gepresenteerd tij
dens een feestmiddag van buurtvereniging Wasse
naar-Zuid in kasteel De Wittenburg. Balner, die zelf
in deze buurt woont, maakte het beeldje in opdracht
van de buurtvereniging, die dit jaar haar 65-jarig be
staan viert.
Deze week werd in Geldermalsen de laatste hand ge
legd aan de afwerking van het kunstwerk. Onder het
toeziend oog van de kunstenaar werd het beeld door
Kees Volkers met behulp van een brander gepati-
neerd. Deze behandeling verleent het beeld z'n mooi
bronzen kleur. „Bij kleinere beelden doe ik dat zelf',
zegt Balner. „Maar bij zulke grote beelden besteed ik
het werk liever uit". Hij houdt echter graag een oog
je in 't zeil en staat als een vriendelijke coach langs
de lijn, met moeite z'n jongensachtig enthousiasme
in bedwang houdend.
Als kunstenaar al ziet hij zichzelf niet als zodanig
is Hans Balner een laatbloeier. Pas na zijn pensio
nering heeft hij zich vol overgave gestort op zijn twee
grote hobbies: muziek hij deed en passant nog
even staatsexamen muziek en boetseren. Voor die
tijd werd hij opgeslokt door zijn werk als directeur
van het primatencentrum van TNO en als bijzonder
hoogleraar in de immuno-genetica aan de rijksuni
versiteit Leiden.
Bij TNO gaf hij tot 1982 leiding aan een team van
specialisten dat bio-medisch onderzoek verricht bij
apen. „Dit soort onderzoek is helaas nodig", zegt
Balner aarzelend, want hij praat liever niet over het
instituut dat regelmatig in opspraak komt vanwege
de dierproeven die er worden uitgevoerd. Balner wijt
dit aan onbegrip en onwetenheid. „Helaas, sommige
onderzoeken kunnen nu eenmaal alleen op apen
worden uitgevoerd, en niet op ratten of muizen. Een
actueel voorbeeld daarvan is het aids-onderzoek en
het ontwikkelen van vaccins, bijvoorbeeld tegen he
patitis. Vanzelfsprekend word je dan al snel afge
schilderd als dierenbeul. Maar dat ben ik natuurlijk
nooit geweest. Integendeel. Ik ben gek op dieren".
Dat is ook te zien aan zijn beeldjes: honden, honden
en nog eens honden, afgewisseld met ranke, slanke
meisjes. „Mijn favoriete onderwerpen", verklaart
hij. Voor het Wassenaarse beeld diende zijn eigen
'hondje' als fotomodel. ,Ik houd nu eenmaal van fi
guratief werk. Sommige mensen zetten een rioolbuis
op z'n kop, of een spa in de grond, en dat is dan
kunst. Ik maak liever dieren", verklaart Balner, die
de kunst voor een deel heeft afgekeken van de beken
de Nederlandse beelhouwer Kees Verkade, bij wie hij
enige tijd in de leer is geweest. „Ik zal ook wel iets
van zijn stijl hebben overgenomen".
Relativeren
Balner maakt beelden voor z'n plezier. „Ik heb abso
luut geen behoefte aan een tweede carrière als kun
stenaar", zegt hij pertinent. „Als de buurtvereni
ging dit beeld achteraf niet zou willen hebben, zet ik
het net zo lief bij mij in de achtertuin".
De tijd van presteren en bewijzen is wat hem betreft
definitief voorbij. „Ik wilde altijd overal het beste in
zijn: mijn studie, mijn werk, sport, muziek. Ik for
muleerde voor mezelf een bepaald einddoel, en pas
als ik dat had bereikt stond ik mezelf toe te ontspan
nen. Flauwekul natuurlijk, maar zo zat ik nou een
maal in elkaar. Ik moest mezelf zo nodig bewijzen".
Inmiddels heeft Balner leren relativeren. „Dit is de
mooiste tijd van mijn leven. Geen druk meer, geen
stress. Gewoon dingen doen die je leuk vind: boetse
ren, musiceren, reizen, studeren maar zonder de
stress van examens. En dan maar hopen dat je dat
nog lang kan blijven doen, en datje gezondheid goed
blijft. De tijd die je op mijn leeftijd nog rest om leuke
dingen te doen, is kort. Die moetje niet verspillen",
vindt hij. „Als ik terugkijk op mijn werkende leven
vraag ik me wel eens af waar ik me in vredesnaam
druk over heb gemaakt. Al die lezingen, al die onder
zoeksrapporten, wat heeft het eigenlijk voor zin ge
had? Ze liggen allemaal ergens op een zolder, en nie
mand kijkt er meer naar om. Nee, dit is een betere
tijd om te leven. Morgen ga ik bijvoorbeeld weer lek
ker 'kwartetten': kamermuziek maken met een paar
collegae-musici. Ik heb alleen nog nauwelijks tijd ge
had om de partituur te bestuderen", bedenkt hij zor
gelijk. „Ik heb het m'n hele leven nog nooit zo druk
gehad als nu".
jrot
riE gIDERDORP - Onder-
icnTn0ling van ^jksweg A4
voofpr Leiderdorp is net een
ipenqar slagen te ver. Dat laat
t huishoudboekje van de
ENTf^t niet toe. Met deze me-
iteitxHeling ontnam het CDA-
o'^eede Kamerlid M. van
i.oo-ttjmen zijn gehoor in de Lei-
rdorpse Scheppingskerk
fiere illusie op een goede af-
eiboop van de verbredingsplan-
ak,rïfn van Rijkswaterstaat.
30-:
s®jilgens Van Vlijmen, die een
freekbeurt hield voor de Lei-
enserdorpse afdeling van het
>prepA, zijn er in Nederland min-
to 8 andere plaatsen aan te
jids 'ijzen> die met geluidsoverlast
i kampen hebben, waar met
renveel recht een tunnel kan
nj^ftden geclaimd.
,jenlan Vlijmen, zo bleek tijdens de
ak. |6cussie, heeft minstens zo
eel wantrouwen in de bereke-
^LjATngen van Rijkswaterstaat
lijns^er de kosten van de aanleg
/Vam&n de Hoge Snelheids Lijn
7414ÖSL), als Joop Tieken. Vol-
ïns het oud-CDA gemeente-
"antc^adslid en bestuurslid van de
enpderdorpse Belangenvereni-
i OOujng A4 gaat het trace Rotter-
am-Amsterdam een veelvoud
anJjn de geplande 1,3 miljard
ngdipsten. „De rapporten van
ig, Rijkswaterstaat deugen niet en
innt ciJfers °°k niet", aldus Tie
ken.
De reactie van Van Vlijmen was
veelzeggend. „Ze (minister
Maij-Weggen van Verkeer en
Waterstaat, red.) zal er een toer
aan hebben om mijn rekenwerk
onderuit te halen, dat die 1,3
miljard niet te handhaven is",
zo stelde Van Vlijmen zich ach
ter Tieken op.
Standpunt
Hoewel de CDA-fractie in de
Tweede Kamer nog een officieel
standpunt moet innemen, toon
de Van Vlijmen zich al een fer
vent voorstander van de HSL-
variant over de bestaande
spoorlijn via Den Haag. Volgens
Van Vlijmen is de aanleg van
een apart trace voor de HSL fi
nancieel niet verantwoord. De
kosten van aanleg staan niet in
verhouding tot de tijdwinst van
10 minuten die op het traject
Amsterdam-Rotterdam wordt
geboekt. Op de geschatte 40
passagiers die in Amsterdam
instappen moet de staat per rei
ziger 1400 gulden toeleggen, zo
hebben berekeningen uitgewe
zen.
Van Vlijmen is er ook van over
tuigd dat de TGV het station
Leiden ongehinderd kan passe
ren. Wethouder C. Huigen-van
Boven liet blijken daar onge
rust over te zijn.
Van haar leidse collega wethou
der T. van Rij had zij vernomen,
dat Leiden bij de ontwikkeling
van de stationsplannen geen re
kening houdt met een door
komst van de TGV.
„Maakt u zich daar maar geen
zorgen over. De Spoorwegen
zullen dat met het oog op de
randstadrail niet zo gauw zeg
gen. Maar die aap komt ook nog
wel eens een keer uit de
mouw", aldus een openhartige
Van Vlijmen.
Huizenprijzen
Van Vlijmen wist geen oplos
sing voor de inwoners van Lei
derdorp die nu al schade lijden,
omdat de verkoopprijzen van
huizen in de Oranjewijk en Ker
kwijk flink zijn gedaald. Hij
weet dat aan de trage gang van
zaken waarmee in Nederland
plannen worden gemaakt,
waardoor mensen jarenlang in
onzekerheid verkeren. Van
Vlijmen vond het onrealistisch
te veronderstellen, dat Leider
dorp van de problemen af is, als
de verbreding van de rijksweg
beperkt blijft tot 2x3 rijstro
ken, zoals de verkennende cor
ridorstudie van Rijkswater
staat heeft uitgewezen. „Houdt
er maar rekening mee, dat het
eerstvolgende verkeers- en ver-
voerschema uitgaat van 2x4
rijstroken. De gemeente Lei
derdorp moet daarom proberen
nu al alle schade daarvoor af te
kopen bij Rijkswaterstaat.
Daardoor krijgt men zekerheid
voor de komende 35 jaar. Ik heb
het gevoel, dat dat beter is dan
de miezerige oplossingen waar
men nu mee werkt", aldus Van
Vlijmen.
Eens
Eens was de Leidse
Courant het meest
gelezen dagblad in
Leiden en
omstreken, zo staat
te lezen op dit bord.
Het emaille bord met
rode letters heeft ten
tijde van de
oprichting van de
Leidse Courant in
1908 aan de gevel
van het agentschap
aan de Hoge Rijndijk
175 in Zoeterwoude
gehangen. De
familie Vlasveld en
hun huisgenoot
Hans Eckl hebben
zo ongeveer een
mensenleven lang
voor de verspreiding
van de Leidse
Courant gezorgd.
Dat waren eens
even andere prijzen
in die tijd. Betaalde
je aan het begin van
deze eeuw 1,30
per kwartaal, nu kost
één krant dat al niet
eens meer.... Laat
staan dat je nu nog
een gratis
ongevallen
verzekering kan
krijgen als je je op
een krant
abonneert.
De trotse bezitter
van het bord is
inmiddels C. van der
Hulst uit
Voorschoten. Eens
in de twee weken
kwam hij vroeger als
buitendienst
medewerker en later
als inspecteur
buitendienst
namens de Leidse
Courant bij de
familie Vlasveld over
de vloer. Hij kreeg
als aandenken, en
vanwege zijn grote
interesse ervoor, het
bord van mevrouw
Vlasveld.
FOTO: HANS VAN
DEN BERG
WEEKEINDE
mpact
afsprj
00, r wordt wel eens g
um ^re journalist in zijn hart am-
ieren es koestert schrijver te wor-
vr gin. Uit hang naar onsterfelijk-
ar 2id misschien of verlangend te
i t/nfeten hoeveel mensen bereid
raak-juden zijn geld neer te leggen
Wetfor een boek nooit een
Isituiekjè natuurlijk van zijn of
e be&ar hand. Gelezen worden; dat
2141i de droom van iedere journa-
DlS#t. Bij de Leidse Courant kon-
rEHKi dergelijke dagdromers hun
&rt ophalen in de rubriek
|eekeinde De Rubriek, zo-
'8991s hij ter redactie steevast aan-
9-ifduid werd. Iedere zaterdag-
atieijorgen kreeg u als lezer daar
in naast uw eitje, beschuitje en
VofPJ® thee de diepste zieleroer-
n: flen van deze redactie voorge-
XMlfiioteld. En soms nam u daar
ten ilfs nota van. En heel soms liet
DlE!|Ons dat nog weten ook. Een
rel.tföter genoegen is voor een
en irtirnalist nauwelijks denk-
teke^31"' Seiezen worden, dus toch.
jr:
)ed, meestal waren dat soort
s q acties niet ronduit lovend. Je
hen u ze zelfs kritisch kunnen
Begi lemen, zeker wanneer ze ver-
zeld gingen van een al dan
/ord et beleefde opzegging en de
e mededeling dat men het regio-
i en euws voortaan wel in het
sidsch Dagblad zou lezen. Na-
LE urlijk werden dergelijke be-
n. inkjes officieel betreurd door
aar i betrokken redacteur, maar
"eo(' wendig juichte het. Gelezen
orden en nog impact hebben
ok.
Jn zo werd iedere opzegging
iins3anwege Ee Rubriek ook een
j Kratje een graadmeter voor het
Lekwcces van de betrokken au-
JBur. Het zou natuurlijk leuk
!pd!J^n a's de abonnees na vandaag
rmjnze bijdragen gaan lezen in
pet Leidsch Dagblad.
ALPHEN AAN DEN RIJN-
/REGIO Het Groene Hart
van Holland zal medio 1993
een recreatief fietsrouteplan
rijker zijn. Een hoofdroute
van 175 kilometer voert door
een twintigtal gemeenten in
en om Alphen en Gouda.
Daarnaast bestaat het plan
uit acht themaroutes van 35
tot 60 kilometer, die de diver
se kenmerken van een gebied
in beeld brengen.
Het recreatieve fietsrouteplan
is vervaardigd door Grontmij
bv, in opdracht van het Interge
meentelijk Overlegorgaan Rijn
streek (IGOR) en het Interge
meentelijk Samenwerkingsor
gaan Midden-Holland (ISMH).
Het eindrapport wordt volgen
de week vrijdag gepresenteerd
en naar alle deelnemende ge
meenten gestuurd.
Het recreatief fietsrouteplan
door het Groene Hart onder
scheidt zich van andere fiets
routes doordat de route door
het hele gebied van de Rijn
streek en van Midden-Holland
voert. Door dit netwerk worden
alle bezienswaardigheden, de
karakteristieke landschappen
en anadere bijzondere plekjes
met elkaar verbonden. Op
handzame fietsroutekaartjes
zulllen bovendien overnach
tingsmogelijkheden (om de 20
tot 30 kilometer), fietsverhuur-
en reparatiebedrijven en ande
re voorzieningen worden opge
nomen. Het plan is ontwikkeld
in combinatie met andere recre
atieve mogelijkheden (kanorou
tes, wandelroutes en de Groene
Wiggen).
Het doek valt
De Leidse Courant verhuisde in meer dan tachtig jaar vijf keer het begon aan de Oude tingel en eindigde TheiïiarOllteS
Apothekersdijk. De lichtreclame is weg, het licht uit en Leiden rest vanaf 14 november 1992 nog maar een
krant.
I FOTO: WIM VAN NOORT
De hoofdroute is ongeveer 175
kilometer lang en is te fietsen in
twee gedeelten, respectievelijk
de route Noord (ongeveer 110
kilometer) en Zuid (ongeveer 85
kilometer). Het tracé loopt zo
veel mogelijk over de al be
staande tracés van de landelijke
fietsroutes. Het doel van de the
maroutes is om op overzichtelij
ke wijze de diverse kenmerken
van het gebied in beeld te bren
gen. Centraal staan daarbij
landschap, water en historische
steden. De routebenamingen
zijn daarvan afgeleid. Zo gaat
de route 'Het Jaagpad' over het
oeverpad van het Drechtka-
naal; 'Het Waterland' voert
langs plassen, meren en poelen
en 'Het Laagland' gaat door de
eerste drooggemalen polders.
De wegbewijzeringsborden zul
len bestaan uit zeskantige
bordjes. De kosten van het aan
brengen van bordjes en de pro
motie bedragen 535.000.
Daarvan komt 127.000 gulden
voor rekening van de deelne
mende gemeenten. Het reste
rende deel van het bedrag komt
van de hogere overheden. Op
Nieuwkoop na hebben de
IGOR-gemeenten inmiddels
toegezegd een bedrag van 35
cent per inwoner aan de route
bij te dragen. Opk Alkemade,
die niet aan het IGOR is ver
bonden, neemt deel aan het
fietsrouteplan. De meeste
ISMH-gemeenten moeten zich
er nog over buigen. Indien ook
zij willen bijdragen in de kos
ten, kunnen de bordjes in mei
worden geplaatst, waarna er
kan worden gefietst. Folders
met de routes zullen tegen die
tijd te verkrijgen zijn bij ge
meentehuizen en de plaatselij
ke VW's.
In volgende fases willen de twee
samenwerkingsorganen zich
richten op voorzieningen en
veiligheidsmaatregelen langs
de fietsroutes.
VOORHOUT - „Verbonden
zijn aan de Oranje-vereni
ging in Voorhout betekent
keihard werken. Niet alleen
als bestuur, maar ook als
commissielid moet je een
beetje gek zijn om dit werk te
doen". Aan het woord is
M. Pieters. Zondag neemt hij
afscheid als voorzitter van de
Oranjevereniging Voorhout
(OW).
Twaalf jaar is hij actief geweest
voor de vereniging. Daarvan
was hij tien jaar voorzitter. Nu
vindt Rinus Pieters dat de tijd
rijp is om het wat rustiger aan
te doen.
In de loop der jaren is de OW
met ongeveer 3000 donateurs
een grote organisatie gewor
den. Naast diverse acties zijn er
een groot aantal festiviteiten
per jaar waarvoor heel wat
werk moet worden verzet. Ik
heb het al die jaren met plezier
gedaan, maar vind het nu ge
noeg".
Terugkijkend op de afgelopen
periode is Pieters zeer positief
over de ontwikkeling van de
OW. „Wij zijn een moderne
vereniging en we zijn met de
tijd meegegroeid. Vroeger had
den we een stencilmachine, nu
werken vijf mensen met een
computer. Het donateursbe
stand, de draaiboeken voor de
activiteiten en de financiën
worden allemaal per computer
verwerkt. Ook het draagbare
oproepsysteem, wat we sinds
vier jaar tijdens de najaarsfees
ten gebruiken, is een flinke ver
betering. Vroeger moest je tij
dens de kermis zo veel lopen,
datje 's avonds met het bloed in
je schoenen thuis kwam".
Verenigingsgebouw
Over de samenwerking met be
stuur en commissieleden heeft
de scheidende voorzitter niets
dan lof. Wat minder is hij te
spreken over de houding van de
gemeente, met name over de
totstandkoming van een eigen
verenigingsgebouw. „Vanaf
1987 zijn we al bezig om een on
derkomen te zoeken. Dit onder
werp loopt sinds die tijd als een
rode draad door elke vergade
ring.. Onze materialen staan nu
in het gebouwtje bij
de ijsbaan. Dat is veel te klein,
we zitten te springen om meer
ruimte. In eerste instantie zou
den wij een onderkomen krij
gen samen met de ijsclub en de
duiven vereniging. Toen dit niet
doorging is het plan op de lange
baan geschoven. Er zijn ons toe
zeggingen gedaan, er zijn teke
ningen ingediend en we heb
ben, zelfs tweemaal leges
betaald. Er wordt nu gesproken
over een lokatie op de Sport-
laan, waar vroeger het woonwa
genkamp stond. Maar ook daar
over hebben we nog geen zeker
heid en de tijd dringt! We heb
ben de financiën rond en als we
vandaag een stukje grond toe
gewezen krijgen, kunnen we
morgen gaan bouwen. Aan een
casco hebben we al genoeg,
want we hebben genoeg handi
ge en enthousiaste mensen in
de vereniging die de rest willen
afbouwen".
Na zijn afscheid als voorzitter
blijft de thans 67-jarige Rinus
Pieters wel als commissielid ac
tief bij de OW. „Toch hoop ik
dat ik nu wat meer tijd krijg
voor mijn hobby's", merkt hij
op. „Ik ga me weer wat meer
toeleggen op de fotografie, want
daar is de laatste jaren niet veel
van gekomen. Maar mijn groot
ste hobby is toch wel vissen. In
de toekomst hoop ik vele uren
door te brengen aan de water
kant".
Receptie
Zondag wordt de scheidende
voorzitter een receptie voor ge
nodigden aangeboden in het
Wapen van Voorhout. „Voor
mij hoefde dat eigenlijk niet,
dat is buiten mij om georgani
seerd", aldus een bescheiden
Pieters. Hij zal de voorzitters
hamer overhandigen aan Cees
van Velzen. De 36-jarige nieu
we voorzitter is al geruime tijd
commissielid van de OW. „Een
goeie jongen, dat is zeker", al
dus Pieters, „Ik hoop dat hij het
goed gaat doen. Persoonlijk ben
ik een beetje bang dat hij wat
veel hooi op zijn vork neemt. Ik
hoop dat hij zich realiseert dat
het voorzitterschap van de OW
een funktie is, waar heel wat bij
komt kijken. We wachten het
af, de tijd zal het leren", aldus
de in hart en nieren enthousias
te oranje-man.
Rinus Pieters van de Oranjevereniging Voorhout legt voorzitterschap
neer: „De tijd is rijp om het wat rustiger aan te doen"
FOTO HENK VAN DEN ENDE
