Cultuur
Radiomuziek
Levendig
Pantoffels
Kopstukken
Kunstvirus
Prijs
Cobra
Passie
Droefenis
Religieus
Leidse Courant
vrijdag 13 november 1992
GO WEST
'Indian summer' - Chrysalis/EMI
Dat Peter Cox en Richard Drummie
langzame schrijvers zijn, wisten we
al. Tijdens een gesprek ter promotie
van het debuut 'Go West' liet het
Engelse duo weten absoluut niet in
staat te zijn jaarlijks een plaat af te
leveren. Maar is bijna vijfjaar tussen
'Dancing on the couch' en
nieuweling 'Indian summer' niet
veel te lang? Er was in 1990
weliswaar het mega-succes van de
single 'The king of wishful
thinking', terug te vinden op de
soundtrack van 'Pretty woman' en
nu dus (slik) op deze cd, maar eerlijk
gezegd leefde sterk het idee dat Cox
en Drummie de pijp aan Maarten
hadden gegeven.
Nu het nieuwe album in de winkel
ligt, gestoken in een uiterst
verzorgde hoes, zijn de
verwachtingen extra hoog
gespannen. Bij beluistering blijkt
dat Go West zijn naam in praktijk
heeft gebracht. Het duo heeft zijn
heil gezocht in Amerika. Een grotere
fout hadden Cox en Drummie niet
kunnen begaan. 'Indian summer' is
hierdoor zo gelikt geworden, datje
na de eerste beluistering al geen zin
meer hebt om hem voor een tweede
keer op te zetten. Het duo brengt
perfecte radiomuziek die, met de
juiste marketing, de nodige hits kan
opleveren.
Uiteindelijk weet Go West als geen
ander hoe dansmuziek moet worden
gemaakt, het probleem is alleen dat
de (Amerikaanse) producers er bijna
alle emoties hebben uitgezeefd
Waar ze dat niet voor elkaar hebben
gekregen, is bij het geraspte,
'zwarte' stemgeluid van Peter Cox.
Gelukkig maar. Het duo schiet
vooral te kort in de teksten, die deze
foto Jacques Zorgman
over de streep te halen. Het aandeel
van het instrumentale ensemble is
ook heel fraai. AvdV)
I BACH
Vioolconcerten in g BWV 1056, in E
BWV 1042, in a BWV 1041 en in
d BWV 1052. Emmy Verhey met
Camerata Antonio Lucio - Verdi
Records
Er is eigenlijk geen enkele reden om
Pinchas Zukermans vorigjaar
verschenen RCA-opname van
vioolconcerten van Bach te
prefereren boven deze van Emmy
Verhey. Als ze allebei aan een
vioolconcours zouden deelnemen,
zou Pinchas waarschijnlijk iets
hoger eindigen dan Emmy. Maar
gen we deze Bach-uitvoeringen
naast elkaar, dan zal menigeen die
van barokmuziek houdt verre de
voorkeur geven aan de Nederlandse
violiste.
Zukerman speelt gewoon boterzacht
Mendelssohn, maar dan met andere
noten. Emmy Verhey is veel
levendiger, brengt energieke
accenten aan en laat haar toon
gelukkig niet voortdurend op
dezelfde wijze jubelen zoals haar
Israëlische collega (en zoveel ande
vioolcoryfeeën). Bovendien werkt!
samen met een voortreffelijke klej
strijkersgroep. De concerten in gé
d zijn transcripties van
clavecimbelconcerten. (AvdV)
RIMSKI-KORSAKOV
'Kerstavond'. Solisten, Academisij
Koor Joerlov en Orkest van het j
Forum Theater o.l.v. Michael
Joerovski - Saison Russe (2 cd's)
De ex-Sovjet-staats-
platenmaatshappij Melodia heeft f
(uiteraard) zijn monopolie verlorq/4
Daardoor kon Saison Russe
ontstaan, een i—
samenwerkingsverband van de
Russen met het F ranse Chant du 1
Monde. Nieuwe in Rusland
gemaakte opnamen worden nu ck 'r
Saison Russe zowel op musicassetPE
uitgebracht (voor de Russische 'me
markt vanwege het geringe aantaj
cd-spelers aldaar) als op compact j
disc. Het programma is
veelbelovend, vooral voor wie
geïnteresseerd is in minder bekenl
Russisch repertoire.
De produktie van Rimski-Korsakd
opera 'Kerstavond' is een mr~:
voorbeeld. Alles is en klinkt
authentiek in deze uitvoering van
een van Rimski's aantrekkelijkste
opera's, gebaseerd op een verhaal
van Gogol over de smid Vakoela, d
de luxueuze pantoffels van de
tsarina moet zien te bemachtigen
om Oxana te mogen huwen. Wat
hem met behulp van de duivel nog!
lukt ook. Tsjaikovski gebruikte
hetzelfde onderwerp eveneens vi
een opera.
We horen een groot aantal
merendeels jonge Russische
operazangers, onder wie Vladimii
Bogatsjov (Vakoela) en Ekaterina'
Koedriavtsjenko (Oxana). Koor e
orkest zijn voortreffelijk. De
opnamekwaliteit staat net nog
op het niveau waaraan we vanda
de dag althans bij de grote
maatschappijen zijn gewend, ma
de achterstand van de Russen is
lang niet meer zo groot als een ja
of tien geleden. (AvdV)
BIJDRAGEN: HANS PlET, ROB VERMEULEI,
en AAD VAN OER VEN
EXPOSITIES
door
Cees van der Geer
ARTOTHEEK
Denneweg 14 A, Den Haag: 'Haagse
kopstukken', 2 x 28 zelfportretten
uit 1961 en 1992. Geopend: di-za
10.00-17.00. T/m 12 december.
Over de titels van de twee grote
groeps-zelfportretten die
momenteel in de Artotheek
geëxposeerd worden -
'Collaborateurs' en 'Kopstukken' -
kan men zijn twijfels hebben. Over
de waarde en het belang van de
initiatieven achter beide schilderijen
past echter niet de geringste twijfel.
Nu al kan zonder enig voorbehoud
vastgesteld worden, dat Den Haag
hiermee over een uniek project
beschikt. Over de voorgeschiedenis
ervan schreven we afgelopen
maandag, toen ook het nieuwe doek
in deze krant te zien was. Om de
vergelijking te kunnen maken bij
deze nog eens de versie uit 1961.
Wat beide doeken tot een succes
maakt, is hun goed gelukte
compositorische samenhang (in
'Collaborateurs' is die door de
afstemming van kleur en toon het
sterkst), hun weergave van
artistieke opvattingen (in
'Kopstukken' opvallend veel
gevarieerder dan in het doek uit
1961) en hun historische belang.
Van de 28 die zichzelf in 1961
portretteerden zijn inmiddels, om
slechts enkelen te noemen, Jan van
Heel, Willem Hussem, Livinus van
de Bundt, Paul Citroen, George
Lampe en Hans Kamerling Onnes al
overleden.
De periode dat deze twee
groepsportretten in de Artotheek te
kijk hangen is natuurlijk te kort;
bovendien is de ruimte niet ideaal.
Eén plek slechts lijkt me werkelijk
geschikt en passend voor de
(permanente?) presentatie van deze
twee zo Haagse doeken: het
Gemeentemuseum.
Het bij de tentoonstelling
verschenen boek 'Kopstukken' met
foto's van Marianne Domisse en
inleidingen van Dolf Welling en
Ingrid van Santen zal, zo schat ik,
binnen de kortste keren
verzamelwaarde hebben. De
aanschaf nu kost slechts 24,50.
Een andere en plezieriger manier
om eraan te komen is abonnee
worden van de Artotheek. Dan is het
boek gratis.
STATENGALERIE
Van Boetzelaerlaan 118, Den Haag:
Albert Verkade; schilderijen en
objecten. Geopend: do-za 11.00-
18.00, zo 14.00-17.00. T/m 29
november.
Een bezoek aan de Statengalerie
levert het gevaar op aangestoken te
worden door het 'kunstvirus'. In
verschillende stadia van
ontwikkeling is dit - overigens
onschuldige - virus in een vijftal
gesloten kweekbakjes te zien. Het
ziet eruit als een pijltje, een strakke
driehoek op een steeltje.
Diezelfde pijlvorm gebruikt
Verkade, vader van de virussen, ook
om er relaties (man-vrouw, man
man, vrouw-vrouw?) mee uit te
beelden. Uitgevoerd in glas, staal of
acryl op linnen (en dan als 'shaped
canvas') worden ze in kleine,
geometrische composities
bijeengebracht. De tegenstelling in
materiaalgebruik (glas en staal),
behandeling (rood en groen
geschilderd) of gedaante (massief of
transparant) moet de problematiek
of de kwaliteit van de relatie
verbeelden.
Dwingend is die voorstelling echter
nergens, omdat de pijl niet als
symbool van relatie overkomt.
Verkade had kunnen volstaan met
de pijl als beeldend gegeven, zonder
er betekenissen als 'Toenadering',
'Tederheid' of'Verwijdering' aan te
willen geven.
Haaks op deze van aard en
uitvoering koele werken staan zijn
materieschilderijen, doeken waarop
foto Statengalerie
Het virus van Albert Verkade bij de Statengalerie: pijlen als
relaties.
de verf dik is aangebracht. Door de
verf kunstmatig snel te drogen
ontstaat er eenzelfde grof craquelé
als in een drooggevallen
rivierbedding. Het is een mooie
materie om er, opgesierd met wat
bladgoud, de maan in een aantal
stadia mee té verbeelden, of er met
hemelsblauwe verf en witte veertjes
een suggestie van onaardsheid aan
te verlenen.
Onduidelijk ten slotte is, hoe in deze
toch al dualistische expositie het
spiegelende vloerobject met zwaard
geplaatst moet worden. Op z'n best
is het een verwijzing naar Verkade's
voorgaande, sterk oosters
geïnspireerde periode. Hoe goed hij
toen werkte, is te zien op een
schilderij dat in het kantoortje van
de Statengalerie hangt.
DE FIETSENSTALLING
Anthony Duyckstraat 183, Den
Haag: 'Aanmoedigingsprijs 1992'.
Geopend: vr-zo 13.00-17.00 en op
afspraak (070-350 0107). T/m 29
november.
Galerie De Fietsenstalling is voor de
duur van één tnetoonstelling tevens
een huiskamergalerie. De reguliere
ruimte, voor de helft ook nog het
atelier van de beeldhouwster-
galeriste Marijke Theunissen, is
namelijk te klein om er al het werk
te exposeren dat door eenentwintig
kunstenaars werd ingezonden voor
de door het VSB-fonds gedoteerde
'Aanmoedigingsprijs 1992'.
De eenentwintig hebben met elkaar
gemeen, dat ze in de afgelopen twee
jaar bij deze 'zelfbedieningsgalerie'
tentoongesteld hebben. Theunissen
stelt haar ruimte namelijk om niet
beschikbaar, rekent geen provisie en
levert ook geen voorbedrukte
affiche. De exposanten moeten zelf
voor de uitnodigingen, de
verzending daarvan en het toezicht
tijdens de openingsuren zorgen. Een
sympathieke opzet, waarvan graag
gebruik gemaakt wordt.
Voor de vijfkoppige jury die over de
toekenning van de prijs moest
beslissen, had Theunissen
'zwaargewichten' als Rudi Fuchs,
Auke de Vries en Eric Bos (van
Galerie Nou velles Images) weten te
strikken. Over de eerste prijs was
het oordeel unaniem: het schilderij
'Rondreis' van Pietertje van
Splunter. Zeven, soms half
stedelijke landschappen vat zij
steeds in losse en schijnbaar
nonchalant geschilderde kaders; de
rest van het linnen laat zij
onbeschilderd. De kwaliteit van
haar werk schuilt in de geslaagde
combinatie van pure, van aard
abstracte schilderkunst met
'plaatjes' die dankzij teksten en
opschriften zowel realistisch als
nostalgisch zijn. De tweede prijs
ging naar Saskia Jetten.
GALERIE NOVA SPECTRA
Laan van Meerdervoort 41, Den
Haag: Carl-HennigPedersen;
recente schilderijen. Geopend: do-zo
11.00-18.00. T/nï 20 november.
keer nauwelijks enige humor
bevatten. Is voor Go West nog
redding mogelijk? Ja, als ze er een
volgend keer weer een volledig
Engelse aangelegenheid van maken
en misschien wat minder tijd krijgen
voor het opnemen van de plaat.
Druk op de ketel heeft vaak een
positieve uitwerking. (HP)
BOB DYLAN
Good as I been to you - Sony
Niemand kan ontkennen dat de
feestelijkheden rond de dertigjarige
carrière van Bob Dylan niet zijn
uitgemolken. Het meest recente
voorbeeld was het tribute-concert in
de Madison Square Garden in New
York waar sterren zoals Lou Reed,
Pearl Jam en Tracy Chapman het
muzikale verleden van Dylan hun
eigen invulling gaven. Die stunt was
(vooral) financieel een doorslaand
succes en het wachten is nu op de
Nederlandse zendgemachtigde
(waarschijnlijk RTL4, want die kan
de rechten betalen) om het op de
buis te brengen.
De 'spreekbuis van de jaren zestig'
gaat intussen gewoon verder met
leven en muziek maken. Hij doet dat
op ingetogen en vooral passionele
wij ze metGood as I been to you
Het is een 'Dylan' die mag worden
gekoesterd, omdat hij in al zijn
eenvoud straalt.
'Good as I been to you' haakt in op de
akoestische storm die, mede door
het succes van Jan Douwe Kroeske's
radio-sessies, door radioland woedt.
En wie de Amerikaan beluistert, zou
willen dat meer artiesten hun
elektrische versterking voor een
album zouden afzweren. De
puurheid waarmee deze Dylan-
sessie op de plaat is gekomen, zet
veel van zijn werk uit de jaren
tachtig in de schaduw. Hij is, slechts
begeleid door zijn gitaar en
mondharmonica, teruggekeerd naar
zijn beginperiode en dan blijkt niet
alleen dat hij een beter gitarist,
maar ook een beter zanger is
geworden die acteert met zijn stem.
Hoewel het materiaal, dat in één
keer werd vastgelegd en zeker niet
ontleend lijkt aan de glas-in-lood-
techniek, een indruk die nog
versterkt wordt door Pedersens
uitbundige kleurgebruik. Hij werkt
met een palet dat prachtig aansluit
op zijn vrolijk-kinderlijke en
sprookjesachtige voorstellingen, die
soms qua beeldopbouw aan Chagall
herinneren.
Gezien Pedersens werk zou men
mogen stellen dat hoe noordelijker
men komt, hoe zonniger en
kleuriger de wereld wordt. Of zijn al
die heftige kleuren alleen maar
compensatie? Voor de doorsnee
beurs is een Pedersen inmiddels
vrijwel ombetaalbaar. De prijzen
liggen soms ver boven de
tienduizend gulden.
SOTHEBY'S
FOUNDED 1744
Schilderijen en Aquarellen
Dinsdag 17 november 1992
Iedere derde dinsdag van de
maand zijn onze experts van
10.00 tot 16.00 uur in
Hotel des Indes,
Lange Voorhout 54
te Den Haag
om - bij voorkeur op afspraak
- kunst en antiek te taxeren
eventuele veiling.
Sotheby's
Amsterdam,
Rokin 102.
1012 KZ Amsterdam
Tel. 020-6275656.
foutloos is, tekstueel niet meer die
impact heeft van vroeger, valt er
muzikaal zoveel te genieten dat
niemand zich daaraan zal storen.
(HP)
Y0UPVAN 'THEK
'Niemand weet hoe laat het is - de
liedjes' - CNR
De activiteiten van Neerlands
volkscabaretier Youp van 't Hek
worden door de platenindustrie
aardig bijgehouden. Van zijn vorige
theatershow verscheen zowaar al
een registratie voordat het nieuwe
programma ('Ergens in de verte',
première begin volgend jaar) er was.
En intussen hebben we dan nu ook
een studio-opname van 'de liedjes':
een selectie van veertien nummers
variërend van 'Praten via
advocaten' (van 'De eerste officiële
Nederlandse echtscheidings-cd'tot
de 'Oude man' uit de show 'Alles of
nooit'.
In zijn conferences is Van 't Hek
vaak hilarisch grappig; de teksten
van zijn liedjes - op twee na
geschreven door hemzelf, de andere
zijn van Ivo de Wijs - bevatten
daarentegen louter droefenis. In de
theatershows fungeren ze als
punten van bezinning en
contrasteren ze met de gesproken
gekheid, maar na het horen van een
hele cd vol kunnen gevoelige
naturen de neiging krijgen uit het
raam te springen. Het verdient dus
aanbeveling om iets van Tineke
Schouten of André van Duin bij de
hand te houden.
Produktie en begeleiding van
'Niemand weet hoe laat het is' zijn
trouwens eersteklas, met Ton
Scherpenzeel (die ook het meeste
voor Van 't Hek componeert) als
eindverantwoordelijke en vrijwel de
hele stal van Jan Vermeulen, Hans
Hollestelle en Ton op 't Hof achter
de instrumenten. (RV)
VIVALDI
'Salve Regina' RV 616 en 618 -
Introductie tot 'Miserere' RV 641 -
Vioolconcert 'Per la Santissima
Assenzione di Maria Vergine'
Bob Dylan: ingetogen en passioneel.
Emmy Verhey: levendiger.
RV 581. Gérard Lesne
j (countertenor), Fabio Biondi (viool)
I en II Seminario Musicale - Virgin
De promotie van barokmuziek is
door middel van een campagne van
de Nederlandse platenindustrie
krachtig ter hand genomen. Diverse
produkties zijn tijdelijk voor een
gereduceerde prijs verkrijgbaar. Zo
timmert EMI aan de weg met een cd
waarop hoboconcerten van Albinoni
en Telemann staan, met Han de
Vries als solist (vrij brutaal om bij
een opname uit 1982 te zetten:
29,95, normaal 49,95). En met
een wél gloednieuwe registratie van
Scarlatti-sonates door de clavecinist
Bob van Asperen (niet
onaantrekkelijk, maar we hebben al
Gustav Leonhardt, Scott Ross en
veel anderen).
Belangrijker is een Virgin-uitgave
omdat die nu eens niet het
gebruikelijke beeld van Vivaldi geeft
vlotte strijkersmuziekjes met
daarachter een monter rinkelend
clavecimbel), maar enkele
indrukwekkende religieuze werken
van zijn hand biedt. Daarbij komt
nog, dat weinig countertenors dat
repertoire expressiever zingen dan
Gérard Lesne. Waarschijnlijk is hij
in staat veel mensen die een afkeer
hebben van het mannelijke altgeluid
Een keuze uit de bijzondere d
ken van de bekende Franse kun
naar James Coignard bij Arj
(Toussaintkade 67). Om de prj
van deze grafiek onbelemmerj
kunnen genieten, heeft Barend)
drukken niet achter glas gezet.
Kunsthandel Oenema (Haagi
96, Rijswijk) toont op zijn jaarli
najaarstentoonstelling werken
meesters uit de Romantische
Haagse School (t/m 28 novembeij
Vandaag om 17.00 wordt in
chri Studio voor de vijfde keer de
vaanse Jongens Grafiekprijs' u
reikt. Over de winnaars schrijvei
volgende week.
Bij het HCAK de eerste aflevei
van de door Hanny Renemann
mengestelde tentoonstelling 'D(
keningen I'. Prachtig werk van
Allie van Altena, Otto Egberts,
Gijzen en Gerard Verdijk.
Bij Pulchri zijn nog tot en me
november zeefdrukken en teke
gen van Harry Disberg te zien.
berg (1921), die samen met Esc
Van Heusden en Van Kruininge
groep '4 Grafici' vormde, verv
naam met zijn anti-oorlogslino'sj
'Moeder en kind' 1992) van
Onlangs nog was Carl-Hennig
Pedersen, een van de Deense
grondleggers van Cobra, in Den
Haag om er bij het keramisch atelier
'Struktuur' toe te zien op de
produktie van door hem ontworpen
siertegels. Die waren bestemd voor
de uitbreiding van het naar hem
vernoemde museum in Herning,
Denemarken. In februari komt hij
terug voor de rest van deze
keramische decoraties.
Intussen was hij ook nog op de
opening van zijn tentoonstelling bij
Galerie Nova Spectra, waar een
keuze te zien is uit het werk van deze
79-jarige kunstenaar; leeftijd is,
voor hem althans kennelijk, geen
belemmering om actief té zijn. Aan
rl-Hennig Pedersen.
het toch al omvangrijke ceuvre - zijn
eerste schenking aan de Deense
staat bestond uit vijfduizend werken
- worden nog dagelijks nieuwe
schilderijen toegevoegd.
Nu scheelt het, dat Pedersen niet op
zoek hoeft naar een onderwerp voor
zijn schilderijen. Op zijn
tentoonstelling bij Nova Spectra
vertoont het werk veel onderlinge
verwantschap. Overal is sprake van
een mensfiguur, omgeven door een
of meer figuraties die bestaan uit
exotische vogels, fantasiedieren die
kruisingen zijn van vogels en
reptielen of uit (rudimenten van)
gebouwen.
Alle worden ze getekend met een
zelfde, trefzekere lijnvoeringdie
