Niet-bouwen van GAVI
aantrekkelijk, maar
ordt t toch
og spannend
,n de PvdA
NOG IE15 LEUKS
OP TV?
KIJK INDE
KRANT.
OPINIE
Dilemma 's
jidAcSomaTit
ZATERDAG 30 NOVEMBER 1991
RIK IN 'T HOUT
opgeruimd van na-
■j ur hij ook is, Felix Rot-
aiberg moest dinsdag
3j ;h even slikken. De
155 ugdige directeur van De
<SI ilie, het discussiecen-
ea|um in Amsterdam, kan
niet langer honderd
il ocent zeker van zijn dat
j de nieuwe voorzitter
j; m de Partij van de Ar-
wordt. Als een blik-
a mschicht uit heldere he-
4, el stond er ineens een
rieuze concurrent tegen-
l [er hem.
8
1
aar het allerergst vond Felix
r jg, zei hij, dat hij zijn nieuwe
a jenstrever tot dat moment
een vriend had beschouwd,
mand die hij al vijftien jaar
ide en van wie hij had ver-
Icht dat hij hem tenminste
Wen op de hoogte zou stel-
Jh van zijn plannen. „Maar ja,
gaat dat in de politiek. Je
1431 eet nooit wat er de volgende
öj g zal gebeuren".
J5 i door Rottenberg zo ge-
3jj! ichte opponent heet Ruud
sii reeman en is nu nog „tot
21 die tevredenheid" voorzitter
n de Vervoersbond-FNV.
31, aarom wil hij dan toch naar
3i PvdA? Heeft hij geen ver
bouwen in zijn vriend Felix?
b p dat soort vragen geeft
17» reeman geen antwoord. Hij
X' il alleen kwijt dat „een aan-
1 mensen" hem verzocht
ui ieft zich kandidaat te stellen.
'ie dat zijn, houdt hij liever
lor zich.
13 an maar weer naar Rotten-
172: erg. Weet hij het soms? Nou
61 i of! Vreeman zou gevraagd
jn door een groepje 'gefru-
i« reerde' PvdA-parlementa-
V] érs, onder wie Frans Leijnse.
33 e vice-fractievoorzitter is
4 ilgens Rottenberg een van de
42(1 vdA'ers die nog steeds niet
'jj unnen verkroppen dat het
3, abinet (lees: Wim Kok) de in-
Ki repen in de wao en de Ziek-
jwet heeft doorgedrukt.
Daardoor kwam een aantal
[actieleden in een onmogelij-
tsituatie terecht. Dat leverde
«trahes en irritaties op die
fweer naar boven komen",
Rottenberg.
Keerpunt
:man weigert hierop com-
ïntaar te geven. Maar hij
it er wel rond voor uit dat
om het zacht te zeg-
een geheel andere kijk
?ft op kwesties als de wao
de Ziektewet dan partijlei-
'j' er Wim Kok. In een rede op
congres over arbeidsver-
jj oudingen stelde Vreeman
I, underdag, dat de betreffende
ibinetsmaatregelen „een
eerpunt zijn in de Nederland-
ïdsverhoudingen en een
euk vormen in het denken
rer de verzorgingsstaat". Het
i de vakbondsvoorzitter niet
•bazen als deze ingrepen be-
ïld zijn als eerste stap op
naar een sociaal ministel-
ofwel „een vangnet voor
ipeergevallen".
man sprak in dit verband
„Amerikanisering van de
lerlandse samenleving",
ir analogie van hun colle-
ïn de VS, zullen ook de
lerlandse werknemers
eeds minder bescherming ge-
leten tegen de grillen van
un bazen en de willekeur
an het noodlot. Amerikanise-
ng bespeurt Vreeman ook in
e politiek. „Partijprogram-
na's worden minder belang-
jk, media-genieke koppen
omen ervoor in de plaats",
e PvdA is daar een treffend
Oorbeeld van, vindt hij. Vroe-
en was de sociaal-democratie
In uitdrukking van een maat-
ihappelijke beweging. Vanuit
at draagvlak werd politiek
een ui sopereerd. „Nu ligt het start-
iljar
>estuub
;en ein®
la|Rottenberg: „Ik wil niet simpel-
net eei^eg tegen zijn. Het sociale
33. Bijn ®telsel wordt te duur",
r HC FOTO: ANP
punt niet meer in de samenle
ving, maar bij de 'professio
nals' in de Kamer en in de re
gering. Van daaruit zoekt men
op populaire wijze steun, een
kwestie van public relations,
lijkt het wel", aldus Vreeman.
Volgens hem> is daarmee te
vens sprake van een koers-
wending van de PvdA. De
partij zou zich bewust losge
maakt hebben van haar tradi
tionele aanhang. De sociaal
democratie spant zich niet
meer in, aldus Vreeman, voor
traditionele zaken als regule
ring van de sociale verhoudin
gen en eerlijk delen van werk
en inkomen. De PvdA dingt
naar de gunst van de midden
groepen, de werknemers met
een eigen huis en een autootje
voor de deur, meent Vreeman.
De zieken, de arbeidsonge
schikten, de werklozen, de ao-
w'ers en de bijstandmoeders
worden zijns inziens alleen
nog minimale garanties gebo-
Gefrustreerd
Felix Rottenberg ziet in dit
soort uitspraken een bevesti
ging van zijn vermoeden dat
Ruud Vreeman ook een pion is
van de vakbeweging, die net
als de groep-Leijnse ernstig
gefrustreerd zou zijn door de
gang van zaken rond de wao
en de Ziektewet. Er is contact
geweest van Vreeman met de
top van de FNV voor hij zijn
kandidatuur bekend maakte,
weet Rottenberg. Hijzelf zegt
niet tegen de vakbeweging te
zijn, maar hij zou het niet ver
standig vinden als de PvdA,
juist nu zij een nieuwe door
braakpoging doet, naar jonge
kiezers en middengroepen,
zich alleen van de vakbonden
afhankelijk zou maken.
Vreeman ontkent pertinent
dat hij door de FNV naar vo
ren is geschoven. „Ik heb
(voorzitter) Johan Stekelen
burg alleen maar ingelicht
over mijn plannen". Maar we
derom wil hij niet verhelen
dat er wel een kern van waar
heid zit in Rottenbergs ge
dachte. Als hij voorzitter
wordt, zal hij er zich „natuur
lijk" voor inzetten dat het ver
trouwen tussen de vakbewe
ging en de PvdA wordt her
steld.
Daarmee is de situatie wel ge
schetst. Net als eind jaren ze
ventig, toen het ging tussen
Wim Meijer en Max van den
Berg, heeft de PvdA een onge
meen spannende verkiezings
tijd in het vooruitzicht. Wie op
het partijcongres van maart
1992 de voorzittershamer in
handen krijgt, Vreeman of
Rottenberg, is onmogelijk te
voorspellen.
Dat zal er mede van afhangen
wie de steun krijgt van de par
tijtop. Wie nu verbaasd wil op
merken dat vice-premier Wim
Kok en fractieleider Thijs
Wöltgens zich toch nooit ach
ter een tegenstander als Vree
man zullen scharen, oordeelt
te voorbarig. Het is heel goed
denkbaar dat Kok en Wölt
gens in de kandidatuur van
deze uitgesproken linkse
FNV'er dè kans zien om al
thans een deel van het wegge
lopen kiezersvolk terug te
winnen.
Men bedenke dat ook wijlen
Joop den Uyl uiteindelijk eie
ren voor zijn geld koos. Samen
optrekkend met de door hem
aanvankelijk zo verafschuwde
Max van den Berg vormde hij
een tandem, die een grote aan
trekkingskracht had op het
electoraat. Samenwerking met
Vreeman zou veel boze vak
bondsleden wellicht het idee
kunnen geven dat Kok zich
niet echt van zijn achterban
heeft vervreemd.
„Lief zijn"
Het is echter ook denkbaar dat
de vice-premier zal willen
doorgaan met de 'modernise
ring' van de PvdA en het 'lief
zijn voor het CDA'. Dan heeft
hij aan Rottenberg een betere
voorzitter. Die zegt immers
van zichzelf dat hij in tegen
stelling tot zijn concurrent
nooit onderhandelt „op het
scherpst van de snede". Over
de ingrepen in wao en Ziekte
wet bijvoorbeeld zegt Rotten
berg: „Ik wil niet simpelweg
tegen zijn. Het sociale stelsel
wordt te duur. Maar het gaat
er wel om dat je met de best
denkbare oplossing komt voor
de personen om wie het gaat".
Rottenberg meent voorts dat
hij zowel binnen als buiten De
Balie heeft getoond dat hij de
batterende groepen tot over
eenstemming kan brengen.
Hoeveel waardering hij daar
mee oogst blijkt volgens de Ba
lie-directeur uit het volgende.
Na zijn kandidaatstelling gle
den er in huize-Rottenberg
een paar brieven van CDA-
topambtenaren in de bus. „Die
schreven dat ze blij waren dat
ik het voorzitterschap wil
doen, omdat dan volgens hen
onnodige confrontaties met de
PvdA, zoals in het verleden
hebben plaats gehad, kunnen
worden voorkomen".
(Rik in 't Hout is chef van de
parlementaire redactie van
deze krant.)
„Ben je persoonlijk voor of te
gen de bouw van de GAVI?",
luidde de vraag die ik enige tijd
geleden kreeg voorgelegd. Voor
wie het nog niet weet, de let
ters GAVI staan voor Geïnte
greerde Afval-Verwerkings-
Insinstallatie. Die installatie
heeft vooral betrekking op
vuilverbranding en met name
daarop sloeg de vraag. Het ant
woord kan kort zijn: 'tegen' na
tuurlijk! Die vuilverbranding is
duur en uit de schoorsteen er
van komt toch nog wel wat
rommel. Ook al voldoet hij aan
de zgn. Richtlijn Verbranden
1989 die te boek staat als de
scherpste ter wereld, er zal al
tijd sprake zijn van enige emis-
Onmiskenbaar is echter ook
dat wij een welvaren volkje
zijn en dat meer welvaart tot
dusverre samengaat met het
produceren van meer afval. Zo
werd in 1985 in Nederland eens
zoveel afval per inwoner inge
zameld als in het veel minder
welvarende Portugal. In Ne
derland zelf nam tussen 1965
en 1990 de hoeveelheid huis
houdelijk afval met een dikke
zeventig procent toe. Ook in de
tweede helft van de jaren tach
tig was er een aanzienlijke toe
neming. Primair van belang is
dus dat de groei van die jaar
lijkse afvalberg gestopt wordt
en dat vervolgens die afvalberg
kleiner wordt. Bovendien is het
nodig - en dat gebeurt geluk
kig in toenemende mate - dat
een groter deel van die afval
berg wordt hergebruikt. Door
technische ontwikkelingen zul
len er ongetwijfeld in de ko
mende jaren nieuwe mogelijk
heden komen om die afvalberg
mede door hergebruik een for
se kop kleiner te maken. Maar
het is met onze maatschappij
als met een grote olietanker op
zee. Ook al draai je hard aan
het roer - en dat is nodig -
dan nog duurt het geruime tijd
alvorens een drastische koers
wijziging is doorgevoerd. De tot
dusverre opgedane ervaringen
met het beleid van milieumi
nister Alders en zijn voorgan
gers, maar ook die van „lagere"
overheden wijzen daar duide
lijk op.
Op grond van die ervaringen
weten we dat we in de komen
de jaren met een hoeveelheid
afval zitten waar we geen kant
mee op kunnen en dat we als
regio zelf op moeten draaien
voor de verwerking ervan. En
als dat zo is dan ontkomen we
niet aan vuilverbranding. Dat
moet dan vanuit het oogpunt
van het milieu zo verantwoord
mogelijk gebeuren, ook al kost
ons dat veel geld.
Toegegeven moet worden dat
ook nog aanzienlijk veel 'vuil'
uit de schoorsteen komt, ook al
bedraagt dat slechts enkele
procenten van de hoeveelheid
verontreiniging die om allerlei
redenen al in de lucht aanwe
zig is. In dat verband is overi
gens ook van belang dat de
GAVI veel schoner zal zijn dan
de inmiddels gesloten vuilver
brander in Leiden en de te
sluiten vuilverbrander in Den
Haag. Onder de gegeven om
standigheden ontkomt men er
echter niet aan ook een zgn.
„end-of-the-pipe" oplossing te
kiezen.
De GAVI is gepland bij Ypen-
burg en zal een verbrandings
capaciteit krijgen van 575.000
ton per jaar, terwijl de moge
lijkheid van een uitbreiding is
voorzien. Een eerste taak voor
de regio is te voorkomen dat
deze uitbreiding noodzakelijk
zal zijn.
Zo zullen we in de toekomst ie
dere keer als we Ypenburg -
zo mogelijk met openbaar ver
voer - passeren, eraan herin
nerd worden dat wij in dat op
zicht een bijdrage hebben te le
veren.
Overigens staat die GAVI er
nog niet en moeten er in de ko
mende maanden nog ruim 9000
bezwaarschriften worden be
handeld. De Stichting Stop
Vuilverbranding Ypenburg
verwijt de Leidschendamse
fracties van CDA, PvdA en
D66 dat zij verwachten dat
deze bezwaarschriften weinig
.of geen nieuwe gezichtspunten
zullen opleveren. Dat verwacht
het CDA inderdaad gelet op
het feit dat in de afgelopen ja
ren de pro's en contra's van de
vuilverbranding van alle kan
ten zijn bekeken. Die stichting
heeft zelf een belangrijke bij
drage daaraan geleverd. Blijft
het feit dat er een groot aantal
bezwaarden is. Dat onder
streept dat niet bouwen van
een vuilverbrander politiek ge
zien veel aantrekkelijker is,
maar men zal uiteindelijk zijn
haar regionale verantwoorde
lijkheid moeten durven dragen.
(De heer J.H. Post is lid van
de CDA-fractie in de gemeen
teraad van Leidschendam.)
loor KOOS VAN WEES
Op het moment dat ik dit schrijf heb ik zwarte
vingers. Ik zit namelijk te lezen in een boekje van
Milieudefensie. 'Groene raad is niet duur', waarin
de meest gestelde vragen aan de Milieutelefoon
(020-6262620) worden beantwoord.
Nu wist ik niet eeps dat er een Milieutelefoon
bestond. Maar nu ik het wel weet zou ik kunnen
vragen of ik die inkt, die door hun boekje aan mijn
handen kleeft, gewoon onder de kraan kan
afspoelen, of bijvoorbeeld beter kan afvegen aan
mijn broek. Dat heeft uiteraard het nadeel dat die
sneller gewassen moet worden. En daarna
gedroogd in onze super-de-luxe maar helaas
energieverslindende wasdroger. Ik kan hem
natuurlijk ook bij de open haard te drogen hangen,
maar daarvoor heb ik van die fraaie
boomstammetjes nodig, en dat schijnt ook al niet
goed te zijn voor het milieu. Bovendien komt er
dan zo'n rooklucht in dat ik hem weer moet
wassen. Misschien is afspoelen toch beterdat
beetje inkt wordt vast wel opgenomen door 'het
milieuJammer alleen van die papieren
handdoekjes: horen die na gebruik nou bij het oud-
papier of niet? Welk een dilemma!
Nu denkt u: wat een kniesoor! U heeft het mis. Na
zorgvuldige lezing van het boekje begrijp ik dat
milieuvriendelijk handelen een kwestie is van lang
nadenken, tot gekwordens toe. Om een voorbeeld
te noemen: het scheren. Hoe scheer ik me het
milieuvriendelijkst, zo luidt de vraag. En daar heb
je het al. „Elektrisch scheren levert vooral
luchtvervuiling op, terwijl nat scheren het water
verontreinigt. Een beste keus valt hier moeilijk te
maken", zo meldt het boekje. Nu is bekend dat in
het milieu toegedane kringen een baard populair is
(de milieulobby die het Binnenhof frequenteert
bestaat vrijwel uitsluitend uit baarden), maar ik
wil niet. Gelukkig geeft het boekje toch nog raad
aan die idioten, die zonder gezichtsbeharing door
het leven willen: die moeten hun scheercreme
halen uit potje of tube. en niet uit een spuitbus. En
scheerapparaten gebruiken zonder batterijen. Maar
slecht blijft het. dat scheren.
Was dit maar het enige voorbeeld waarbij de lezer
toch langzaam maar zeker een schuldgevoel
bekruipt. Hoe je het ook doet, je doet het nooit
goed. Nog zo iets: er staat milieuvriendelijk op mijn
plastic tas, klopt dat? Antwoord:
Milieuvriendelijke tasjes bestaan eigenlijk niet".
En dan volgt er een wijdlopig exposé over dat de
tasjes wel verbrand kunnen worden, maar dat
daarbij toch kooldioxyde vrijkomt, het
belangrijkste broeikasgas. Bovendien moeten er
dan weer nieuwe tasjes worden gemaakt, met alle
nadelen voor het milieu vandien. Koop maar een
echte boodschappentas, luidt de aanbeveling. Nou
heb ik die, meerdere zelfs, en toch kan mijn
boodschappentas-kast bijna niet meer dicht
vanwege de plastic tasjes. Geen mens weet waar ze
precies vandaan komen, maar hun aantal blijft
groeien. Weggooien kan dus niet, bewaren
betekent een bedreiging van mijn binnenhuis
milieu. Weer zo 'n dilemma.
Een binnenkort hoogst actuele vraag betreft de
koop van een kerstboom. Is een kunstboom niet
beter, zo is blijkbaar ooit aan de Milieutelefoon
gevraagd. Nee, want die boom is van plastic. Het
beste is helemaal geen boom, meldt het boekje.
Maar als het dan toch moet (wat zijn we toch
veeleisend) is het huren van een boom het beste.
Die kun je naderhand terug brengen naar het
tuincentrum. In mijn geval betekent dat een
vrijwel naaldloze boom. want van alle kerstbomen
die ik heb gehad, had er na de kerst niet een meer
zijn dennegroene vachtje. Het tuincentrum ziet me
al aankomen.
Gelukkig staan er toch nog wat tips in waar we
wat mee kunnen. Wist u bijvoorbeeld dat
gloeilampen niet in de glasbak moeten, maar
gewoon in de vullesbak? En dat uw lege
melkpakken vanwege een aluminium of plastic
bewaarlaagje niet bij het oud papier horen?
Het boekje doornemend wordt het steeds
duidelijker: het feit dat we bestaan vormt de
grootste bedreiging van het milieu. Oplossingen
daarvoor geeft Groene raad is niet duur' echter
niet. In het voorwoord vermeldt Ivo de Wijs met
een kwinkslag nog de vraag 'Hoe kom ik op een
milieuvriendelijke manier van mijn man af', maar
een antwoord blijft uit. Zelfs dat schijnt niet
zonder schade aan het milieu te kunnen. Jammer,
want dat daarmee in één klap de milieuvervuiling
is opgelost mag duidelijk zijn. Niemand meer die
ongetwijfeld milieuvervuilende boekjes hoeft te
lezen, elektriciteit gebruikt om daarover een stukje
te tikken en het water vervuilt door zijn
inkthanden te wassen. Zo zie je: Groene raad is
niet duur.
BRIEVEN VAN LEZERS
Brieven graag kort en duidelijk geschreven
redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken
te korten.
De redactie behoudt zich het
recht voor ingezonden brieven
en bijdragen (maximaal 250
woorden) eventueel in te kor
ten dan wel te weigeren. Ano
nieme inzendingen verdwij
nen in de prullenbak. Brieven
dienen te worden ondertekend
en voorzien van naam, adres
en telefoonnummer. Ze dienen
geadresseerd te worden aan de
hoofdredactie van deze krant,
Postbus 9, 2501 CA Den Haag.
Reclame-tirannie
De kritiek van P.J. Vermeu
len in de krant van 23 novem
ber op de nauwelijks te ontwij
ken stroom reclame is me uit
het hart gegrepen! Het
bedrijfsleven heeft natuurlijk
het volste recht om bekend
heid te geven aan zijn produk-
ten/diensten, maar het begint
de laatste jaren wel de spuiga
ten uit te lopen. Er is geen ont
komen meer aan, overal recla
me: media, straat, openbaar
vervoer, brievenbus etcetera.
Werkelijke informatie is daar
soms nauwelijks (meer) bij. En
we zijn er nog niet. Zo over
wegen sommige bedrijven al
de wachttijd die de klant bij
het opbellen vaak voor lief
moet nemen, nog wat te ver
lengen en met reclame te vul
len. Ook zullen we steeds
meer geadresseerd drukwerk
in de bus krijgen en daar helpt
geen sticker tegen. En wordt
er gesproken over reclame op
tv (commerciële zenders), dan
Burgemeester Havermans:
„We moeten doen waar de
burger om vraagt". FOTO: SP
gaat het altijd over meer, nooit
over minder.
Gelukkig begint de wal het
schip te keren. De irritatie on
der de consumenten neemt
duidelijk toe. Sommige ge
meenten gaan de lawine in de
brievenbussen beperken, el
ders wordt gedacht over een
ketenaansprakelijkheid voor
de opruimkosten (straatrecla
me), van de tv-kijkers weet al
een kwart de reclamespotjes
handig te ontwijken en op en
kele plaatsen vormen zich
zelfs actiegroepen ter bestrij
ding van wat zij de reclame-
terreur noemen.
Steeds vaker ook worden rele
vante vragen gesteld. Zoals:
betalen we dit uiteindelijk niet
allemaal zelf? Wat is de in
vloed op kinderen? En op het
milieu?
Drs. J. Buisman,
DEN HAAG
Belanghebbenden
parkeren
Bij de gemeente Den Haag lig
gen volop plannen voor uit
breiding van kantoren. In Be-
zuidenhout zullen nieuwe ont
wikkelingen worden gereali
seerd langs de Schenkkade en
de Prinses Beatrixlaan. Voor
de bewoners in deze gebieden
zal dat extra verkeersoverlast
betekenen. Een van de maat
regelen om de leefbaarheid in
de wijk te handhaven en de
verkeersoverlast terug te drin
gen is het belanghebbenden
parkeren. We betalen als be
woners mee. Tot zover ga ik
akkoord. Echter, de bijdragen
van het bedrijfsleven 40,-
per maand per auto) is naar
mijn idee te laag. Wanneer dit
instrument moet dienen om
het woon-werkverkeer terug
te dringen, zou men nog eens
naar die veertig gulden
moeten kijken. Het Centraal
Station ligt nota bene op loop
afstand van deze wijk. Een
verhoging van de bijdragen
van het bedrijfsleven lijkt mij
alleszins redelijk, mede gezien
de serieuze kritiek op de 7,50
bijdrage van de bewoners van
Bezuidenhout.
Hermine Taai-van den Hoek,
DEN HAAG.
Gemeente Naaldwijk
milieubewust?
In Naaldwijk heeft de ge
meente containers ingevoerd.
Eén per huis (grof vuil). Al ja
ren heb ik zo'n zelfde contai
ner in gebruik, dus nu bezit ik
er twee. Op de laan waar ik
woon heeft de NAM (Neder
landse Aardolie Maatschappij)
de sloten schoongemaakt. Al
het slootvuil op de kant, met
daar tussen kunstmest zakken,
plastic zakken, potten enzo
voort. Ik pakte mijn reserve
container en deponeerde er al
les in wat niet biologisch was.
Uit milieu-oogpunt een goede
daad. De reinigingsdienst
dacht daar anders over: de
container werd niet geleegd.
Mijn inzet werd afgestraft. Nu
rest mij niets anders dan dat
vuil weer te dumpen in de
sloot. Naaldwijk milieubewust?
Kom nou.
Ria van Marrewijk,
NAALDWIJK
Gemeentepolitiek
Hierbij een reactie op twee ar
tikelen met betrekking tot de
gemeentelijke politiek in Den
Haag. Het eerste artikel ver
scheen onder de kop 'Gemeen
tepolitici kundig doch contact
gestoord' en de andere onder
de kop 'Havermans: We
moeten doen waar de burger
om vraagt'. De reden van de
reactie is, dat we deze artike
len lazen kort voor ons ver
trek naar de Peace People As
sembly in Noord-Ierland, die
op 7 en 8 december zal worden
gehouden. Onze delegatie zal
daar als hoofdthema de stel
ling naar voren brengen „Bla
ming the Politicians is blaming
ourselves". Het in beide arti
kelen bedoelde verschijnsel,
dat men in het Westen meent
de luxe te bezitten de demo
cratische verplichtingen te
verwaarlozen, ligt ook aan dat
hoofdthema ten grondslag. De
stelling van de heer Haver
mans is zo logisch, dat men het
bijna vreemd vindt. Het ver
bazingwekkende er aan is dat
het de burgemeester is die de
stelling verkondigt. Men zou
verwachten dat de burger het
deed. Immers, de burgers dra
gen de collectieve eindverant
woordelijkheid voor het beleid
van de politici, zowel op ge
meentelijk niveau als op we-
reldniveau.Veel burgers weten
nauwelijks te vertellen hoe de
naam van de man of vrouw is
op wie zij bij de laatste verkie
zingen hebben gestemd. Ze
weten nauwelijks het partij
programma. Hierdoor ontstaat
een afstand tussen de kiezer
en de gekozene.
Samenvattend: de burger
draagt de eindverantwoorde
lijkheid voor de gevoerde poli
tiek en de politicus moet zijn
bevoegdheden niet trachten te
overschrijden. Wanneer een
ieder zich daarvan bewust is.
is het probleem opgelost.
Namens The Dutch Friends of
The Peace People,
F.H.M. Scheffer.
DEN HAAG.
