Afspraak
met de dood
Boeken laten gedetineerde buiten de muren reizen
Geen vervolging bij
zorgvuldige afweging
INDIA
£«idócSomatit
BINNENLAND
^2
Üit
ra
KA
er
Kosto: Laatste deel van
celstraf overdag uitzittef
I
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1991
Vacaturebank voor
werkloze ambtenaren
DEN HAAG De Rijksover
heid krijgt een vacaturebank
voor de gezamenlijke ministe
ries voor ambtenaren die hun
functie zien opgeheven en
voor wie binnen het eigen de
partement geen andere plaats
is. Herplaatsingskandidaten
krijgen binnen de totale rijks
overheid de positie van inter
ne sollicitant. De ministeries
zijn en blijven verantwoorde
lijk voor hun eigen herplaat
singskandidaten. Dat zijn zo
wel wachtgeld- en uitkerings
gerechtigden als degenen
waarvan de functies volgens
een departementaal perso-
neelsplan worden opgeheven.
)imi
AMSTERDAM 'Appie'
Baantjer is de best gelezen
auteur in de Nederlandse
gevangenissen. Hij wordt
op de voet gevolgd door
horrorspecialist Stephen
King.
Maar ook het boek over de
ontvoering van Freddy Heine-
ken, het boek van de Jack
Mesrine over doden zonder
wroeging en het Wetboek van
Strafrecht staan in de bajes-
top-tien. Zo bleek gisteren tij
dens het symposium 'Misdaad
boeit' in Amsterdam.
De gevangenisbibliotheken be
staan 150 jaar, vijftig jaar lan
ger dan de openbare bibliothe
ken. Vanwege het jubileum is
geïnventariseerd wat er zoal
gelezen wordt in de 7500 cel
len die Nederland rijk is. Dat
detectives, misdaadromans en
thrillers het meest geliefd zijn,
is geen verrassing. Lezen ach
ter tralies komt uiteraard al
langer voor dan 150 jaar. Wie
kent niet het verhaal van
rechtsgeleerde Hugo de Groot
die in zijn boekenkist uit zijn
gevangenis ontsnapte? Maar
pas in 1841, toen bleek dat er
opvallend veel lectuur uit de
particuliere leesbibliotheken
de gevangenissen werd bin
nengesmokkeld, gaf de over
heid toestemming tot het in
richten van bibliotheken bin
nen de gevangenis.
En het gaat goed met de in
middels 65 bajesbibliotheken.
Stonden er in 1980 in totaal
80.000 banden op de boeken
planken, nu is dat aantal in
middels gegroeid tot ruim
300.000. Daarnaast zijn uitge
breide collecties documentatie
mappen, naslagwerken, strip
boeken, tijdschriften, kranten,
muziekcassettes en spelletjes
voorhanden. Buitenlandse uit
gaven krijgen de laatste jaren
speciale aandacht, omdat der
tig procent van de gedetineer
den van niet-Nederlandse af
komst is. Er zijn 40.000 boeken
in ruim 40 verschillende talen.
Ook in het Chinees, Grieks,
Urdu, Hindi en Punjabi
bj voorbeeld.
Staatssecretaris A. Kosto van
justitie gaf de gevangenisbi
bliotheken gisteren een dikke
pluim. Vergeleken met de er
barmelijke toestand van de bi
bliotheken in buitenlandse
gevangenissen is Nederland
een paradijs, zo merkte hij op.
Hij vindt dat Nederland daar
om het voortouw moet nemen
bij samenwerking tussen de
gevangenisbibliotheken in Eu
ropa. „Een leven zonder boe
ken is onleefbaar", eindigde
hij zijn korte toespraak met
een citaat van Erasmus.
Een toepasselijk citaat, want
ook de gedetineerden denken
er zo over. Frances E. Kaiser,
adviseur bibliotheekzaken van
de directie delinquentenzorg
en jeugdinrichtingen, verza
melde hun meningen. „Boe
ken laten mij buiten de muren
reizen", is de waarde die een
gedetineerde in het huis van
bewaring van Leeuwarden er
aan hecht. „Het is voor mij erg
prettig dat ik nog steeds ple
zier heb in lezen. Als je niet in
slaap kunt komen, als je weer
eens een paar uur moet vluch
ten, als je niets kunt of mag
doen, een boek biedt altijd uit
komst in de gevangenis. Het
zijn je eigen stille vrienden. Ze
bekritiseren niet, maar nemen
je zoals je bent. In welke ge
vangenis je ook zit, de bieb is
altijd een rustpunt, waar je on
gestraft je eigen keuze kan
maken en waar je het contact
met de buitenwereld kan actu
aliseren", schrijft een ai
gedetineerde vanuit Norg-)]
ven in Veenhuizen.
Het huis van bewaring
Koepel in Haarlem telt
plaatsen. De bibliotht
heeft een week lang ge
hoeveel er uitgeleend
Precies 167 gedetine^
brachten een bezoekje a;"
bibliotheek. Uitgeleend
den 65 Nederlandse romai
informatieve boeken, 110
tenlandse werken, 27
schriften, 8 spellen en
minder dan 205 strips.
JFIA -
lip Dir
eeg 131
reau B
achten
13 okt
sten (v
:un kre
■weginp
inderht
ianimuni
eft
rtrouw
an
ANESTHESIST PIET ADMIRAAL:
„EUTHANASIE IS GEEN VERPLICHTING!"
DELFT De vrouw, 36
jaar pas, was totaal ver
lamd. Iedere keer als ze
moest eten liep ze het ge
vaar te stikken en er was
geen enkele kans meer op
genezing. Ze had wellicht
nog maanden kunnen le
ven, maar wist één ding
heel zeker: zó wilde ze
niet meer. De wens om uit
haar lijden verlost te wor
den werd gehonoreerd
door een Delftse anesthe
sist, dr. Piet Admiraal.
In overleg met artsen, ver
pleegkundigen, familie en
vóór alles met de vrouw zelf,
besloot Admiraal tot euthana
sie. Door het toedienen van
een medicijn sliep de vrouw
rustig in. Admiraal deed er
niet geheimzinnig over en
werd prompt voor de recht
bank gedaagd. Maar hij werd
van alle rechtsvervolging ont
slagen.
We zijn inmiddels zes jaar ver
der. Over euthanasie wordt
veel openlijker gesproken en
uit enquêtes blijkt dat 88 pro
cent van de Nederlandse be
volking voorstander van eu
thanasie is. De Tweede Ka
mer, vertegenwoordiger van
diezelfde bevolking, vertaalde
dat in een voorstel om eutha
nasie uit het wetboek van
strafrecht te halen. De 'milde
dood' zou niet langer strafbaar
moeten zijn, tenzij aantoon
baar is dat de betrokken arts
niet zorgvuldig heeft gehan
deld.
Het CDA dacht er evenwel ge
heel anders over. Admiraal:
„Van de CDA-stemmers is 66
procent voor euthanasie en 34
procent tegen. Dus het CDA
bepaalt zijn standpunt op basis
van wat een minderheid vindt.
Dat is toch raar?" Het kabinet
volgde deze week het CDA:
euthanasie blijft strafbaar. Als
de betrokken arts kan aanto
nen zorgvuldig te hebben ge
handeld, wordt hij echter niet
vervolgd. Admiraal: „Het ziet
er dus naar uit dat de praktijk
hetzelfde blijft en daarmee
kan ik wel leven. Maar zolang
euthanasie niet is gelegali
seerd, moet je er rekening mee
houden dat veel artsen erover
blijven zwijgen. Je houdt dan
onvermijdelijk een zwart cir
cuit. Ik vraag me echter wel af
waarop het kabinet tegen
woordig beslissingen baseert,
als het zich niets aantrekt van
de bevolking noch van het
parlement noch van adviezen
van vooraanstaande commis
sies. Je ziet het ook bij het
plan Simons voor een nieuwe
basisverzekering tegen ziekte
kosten. Iedereen zegt onder
hand dat het niet deugt, maar
het kabinet zet gewoon door.
Waarom toch?"
Luchtig bekeken
Een blik in de boekenkast kan
veel over iemand vertellen. In
de werkkamer van Piet Admi
raal staan boeken over humor;
één draagt de titel 'Luchtig be
keken'. Daarnaast een rij boe
ken over pijn en daarboven
veel over de dood, de milde
dood vooral: 'Gesprekken te
gen angst', 'Het recht te ster
ven', 'Vrijwillige euthanasie'
en 'Afspraak met de dood'.
Eronder een kast die in een
huiselijker omgeving zou fun
geren als opslagplaats voor
drank. Admiraal doet het
deurtje open: „U ziet het, er
staat niets in".
Een stevige borrel zou geen
overbodige luxe zijn bij de
verhalen die Admiraal kan
vertellen. „Als ik weer eens
iemand hoor roepen dat we
hier zomaar patiënten dood lo
pen te maken, dan denk ik
steeds: heb je wel eens iemand
dood zien gaan? Mensen die
langs de zijlijn staan weten
vaak niet waarover ze praten.
Denk je nou echt dat artsen
die euthanasie plegen een stel
letje criminelen zijn? Er zijn
mensen die zeggen dat je nooit
naar mijn ziekenhuis moet
gaan omdat we dan euthanasie
toepassen. Dat vind ik een
vreselijke aantijging, echt vre
selijk. Euthanasie is geen ver
plichting!"
„In ons ziekenhuis, het Rei-
nier de Graaf Gasthuis, krij
gen alle patënten die ten dode
zijn opgeschreven, vrijwel al
tijd kankerpatiënten, begelei
ding in de laatste fase van hun
leven. Tussen de 92 en 94 pro
cent van hen slaapt daardoor
rustig in, als gevolg van hun
ziekte. In die gevallen wordt
niet over euthanasie gepraat.
Bij de overige zes a acht pro
cent lukt het absoluut niet het
lijden draaglijk te maken. Bij
die mensen is de vraag naar
euthanasie erg groot".
„Als ik het heb over lijden,
heb ik het altijd over iets gees
telijks. Lijden is vrijwel nooit
een gevolg van pijn. Met de
huidige moderne pijnbestrij
ding hoeft pijn bijna nooit een
rol te spelen. Mensen vragen
weliswaar vaak om euthanasie
omdat ze bang zijn, bang dat
ze dood zullen gaan met onge
looflijk veel pijn, maar dat
kunnen we ze vrijwel altijd uit
het hoofd praten. Mensen die
echt lijden, zijn altijd ongeloof
lijk moe, vinden het leven uit
zichtloos en hun toestand
mensonwaardig. Ze zijn er ze
ker van dat ze binnen korte
tijd dood gaan en hebben zich
onthecht van het leven. Ze
zijn er los van. Die mensen
hebben een nadrukkelijk ver
langen naar de dood. Als je
dan over euthanasie wil pra
ten, dan kan dat hier".
Simpel
„Goed beschouwd is het hele
vraagstuk van euthanasie sim
pel, ongelooflijk simpel. Wij
kunnen het stervensproces
verkorten als een patiënt dat
wil. Om te beginnen moet zo'n
patiënt dat verzoek vrijwillig
doen, duidelijk en meer dan
één keer. Hij of zij moet dan
een verklaring ondertekenen.
Er is een team van artsen, ver-
Admiraal: „Het CDA bepaalt zijn standpunt op basis van wat een minderheid vindt. Dat is toch
raar?"
pleegkundigen en geestelijke
begeleiders pastor, dominee
of humanistisch raads
vrouw die zo'n verzoek be
spreekt. Onderling, met de pa
tiënt en met de familie. Waar
bij ik nadrukkelijk zeg dat de
familie nooit beslist over eu
thanasie en het ook nooit kan
tegenhouden. Als de beslissing
is genomen een patiënt voortij
dig te laten inslapen, gebeurt
dat door middel van medicij
nen. Dat is dus actieve eutha
nasie. Passieve euthanasie be
staat niet. Het enige dat je dan
doet is dat je niks doet. Dat is
passief, maar geen euthana-
„Elk geval van euthanasie
melden we bij de gemeentelij
ke lijkschouwer. Die komt
naar de dode kijken en naar
de papieren of het allemaal
klopt. Hij belt zijn bevindin
gen door naar de officier van
justitie. Vervolgens wordt het
stoffelijk overschot vrijgege
ven voor begrafenis of crema
tie. Enkele maanden later krij
gen we dan bericht dat de
zaak gesponeerd is. Tenzij de
officier twijfelt, dan komt er
een onderzoek".
Admiraal durft niet te zeggen
of in elk ziekenhuis op deze
manier met euthanasie wordt
omgegaan, maar hij denkt van
wel. „Er zijn altijd veel men
sen bij betrokken; hoe meer
hoe beter, want dat voorkomt
misbruik. En hoe openener,
hoe beter. Kijk, als ik wil kan
ik natuurlijk best iemand do
den zonder dat iemand het
merkt. Maar als ik daarmee
bezig blijf, gaat het wel opval
len. De sociale controle is zo
groot dat mensen gaan zeggen:
joh, wat is er met die Admi-
SUSKE ENWISKE
"TAZUUR EN TAZIJN"
Ultgeverlj/Wavery Productions
raai, al z'n patiënten gaan
dood. Dus die ene arts, als-ie al
bestaat, die een wat criminele
inslag heeft, valt ogenblikke
lijk door de mand. Maar je
denkt toch niet dat ik zomaar
mensen dood maak? Wat zou
ik er trouwens voor belang bij
hebben!?"
Economisch belang
Er kan, in z'n algemeenheid,
een economisch belang zijn.
Door iemand die toch dood
gaat wat eerder te laten ster
ven, komt er plaats voor ie
mand anders. In een verpleeg
huis bijvoorbeeld. Admiraal:
„Die discussie heeft een tijdje
gewoed, maar dat is voorbij. In
Nederland wordt geen eutha
nasie toegepast om economi
sche redenen. Het rapport van
de commissie-Remmelink, die
het kabinet adviseerde, heeft
ook aangetoond dat er in ver
pleeghuizen nauwelijks eutha
nasie voorkomt. In de Vere
nigde Staten daarentegen ben
ik er niet gerust op. Ik vind
het daarom ook helemaal geen
slechte zaak dat daar deze
week tegen legalisering van
euthanasie is gestemd. Daar
kunnen economische belangen
wel degelijk een rol spelen.
Meer dan dertig miljoen men
sen zijn er bijvoorbeeld niet
verzekerd. Maar je mag Ne
derland niet met Amerika ver
gelijken. Mensen van de stich
ting Pro-Life doen dat wel. Er
zijn artsen die principieel te
gen euthanasie zijn, maar pa
tiënten thuis laten stikken, let
terlijk, en er niet bij zijn. Is dat
Pro-Life? Die artsen horen te
recht te staan!".
Dat klinkt nogal cynisch. Ad
miraal: „Ja, op dit punt wel,
want ik kan me niet tegen dat
soort opmerkingen verdedi
gen. Zij zetten de cijfers op een
onwaarachtige manier naar
hun hand. Als je de gegevens
over euthanasie analyseert,
dan zie je dat er tien jaar gele
den twee keer euthanasie is
gepleegd bij mensen die nooit
zo'n wens kenbaar hebben ge
maakt. En daarover ontstaat
de meeste rim-ram. In alle an
dere gevallen is er óf ooit spra
ke van een verzoek om eutha
nasie geweest, soms een tijd
voordat daadwerkelijk tot in
grijpen werd besloten, óf ging
het, in enkele tientallen geval
len, om mensen die hun wens
niet kenbaar konden maken,
zoals demente bejaarden. En
dan die naam: Pro-Life. Ben
ik soms Anti-Life?"
Controle
Volgens Admiraal overlijden
er in Nederland jaarlijks onge
veer 35.000 mensen aan kan
ker. Als je uitgaat van die zes
t a acht procent die in ons zie
kenhuis om euthanasie vraagt,
kom je uit rond die 2300 eu-
thanasie-gevallen die de com
missie-Remmelink noemt.
„Dat is niet veel en het aantal
gevallen loopt terug. Maar
niettemin kan ik me voorstel
len dat sommige mensen bang
zijn dat de zaak ontspoort.
Daarom is het van enorm be
lang dat euthanasie juridisch
goed is geregeld en er een goe
de controle is. Maar het is
blijkbaar zo dat' als je tegen eu
thanasie bent je ook altijd te
gen blijft. Het verbaast me ook
dat mijn tegenstanders nooit
contact met me zoeken, ze zijn
blijkbaar bang voor me, zien
me als hun vijand. Dat vijand
beeld deel ik niet. Op elk con
gres waar ik moet spreken, eis
ik dat er ook een tegenstander
bij is. Ik respecteer ieders me
ning, dus waarom zou de me
ning van tegenstaders niet ge
hoord mogen worden?"
„Als iemand op grond van bij
voorbeeld een geloofsovertui
ging tegen euthanasie is, ga ik
dat niet belachelijk maken. Ik
zeg wel: volgens mij is de God
van Liefde er niet om mensen
zo te laten lijden. Maar dat
vind ik, en daar handel ik
naar. Dat hoeft niet iedereen
te vinden. Aan het onderzoek
van de commissie-Remmelink
hebben twee mensen meege
werkt die tegen euthanasie
zijn, maar het zijn zeer intege
re mensen. Op grond van hun
bevindingen hebben ze gecon
cludeerd dat de artsen zorg
vuldig met de problematiek
omgaan. Maar het is jammer
dat door de halstarrigheid van
veel tegenstanders een echte
discussie onmogelijk is".
„Voor mij staat altijd voorop
dat iedere patiënt het recht
heeft op zelfbeschikking. Daar
moet je in de zuidelijke landen
eens om komen; daar maakt
de dokter wel uit wat goed
voor je is. Daar zie je dus dat
euthanasie stiekem gebeurt.
Maar ook in Engeland, dat zo
hoog van de toren blaast met
zijn Hospice-beweging. Daar
door zou euthanasie overbodig
zijn; mensen worden dan im
mers intensief begeleid in hun
stervensproces. Natuurlijk, dat
is een prachtig initiatief, maar
ook die mensen geven inmid
dels toe dat ze het lijden vaak
niet kunnen stoppen. Hun
overtuiging verbiedt hen ech
ter euthanasie toe te passen.
Ze geven de patiënten dan me
dicijnen waardoor ze bewuste
loos raken en dan uiteindelijk,
zonder dat ze het merken,
overlijden. Tja, akkoord, dan
heb je geen euthanasie toege
past Je intentie is dan iets
anders, maar het effect is
exact hetzelfde. Bovendien is
in Engeland voor maar twintig
procent van de terminale pa
tiënten een Hospice-bed be-'
schikbaar. Terwijl in Neder
landse ziekenhuizen al deze
patiënten intensieve begelei
ding krijgen. En wat zie je in
Engeland? Dat artsen wel de
gelijk euthanasie plegen, maar
heel goed uitkijken om dat
hardop te zeggen, want dan
zitten ze zo een jaar vast".
(Vervolg van de voorpagina)
DEN HAAG Het kabi
netsbesluit inzake eutha
nasie komt erop neer dat
een arts die het leven van
een doodzieke patiënt
beëindigt niet strafrechte
lijk wordt vervolgd als hij
zich heeft gehouden aan
een aantal zorgvuldig
heidseisen.
Deze eisen houden onder meer
in dat er overleg moet zijn ge
voerd met een collega-arts, dat
er een schriftelijk verslag
moet zijn gemaakt van de ge
beurtenissen die tot de eutha
nasie hebben geleid en dat dit
alles gemeld moet worden bij
de gemeentelijke lijkschouwer.
De laatste kan bij twijfel een
officier van justitie inschake
len voor een nader onderzoek.
Onder euthanasie verstaat het
kabinet zowel het beëindigen
van het leven op nadrukkelijk
verzoek van een patiënt als
het laten sterven van iemand
die niet meer zijn wil kenbaar
heeft kunnen maken. Wat de
laatstgenoemde categorie be
treft: het kabinet meent dat in
bepaalde gevallen (bijvoor
beeld wanneer iemand lang
durig in coma ligt of wanneer
het gaat om een doodzieke pa
tiënt die geestelijk gestoord is)
het levensbeëindigend hande
len net zo gerechtvaardigd
kan zijn als het 'doden op ver
zoek'.
Zoals bekend heeft het kabinet
de euthanasie-regeling vastge
steld in nauw overleg met de
regeringsfracties in de Tweede
Kamer. Het was dan ook geen
verrassing dat de Kamerfrac
ties van CDA en PvdA giste
ren zeer positief op het kabi-
netbesluit reageerden. Het
CDA drong er echter wel op
aan dat er een regeling komt
voor verpleegkundigen die ge
wetensbezwaren hebben tegen
het meewerken aan euthana
sie. De fracties van VVD, D66
en Groen Links zijn blij met
de wettelijk geregelde mel
dingsprocedure, maar betreu
ren het dat euthanasie als mis
drijf in het Wetboek van
Strafrecht blijft staan. De
VVD kan daar overigens wel
begrip voor opbrengen. De
kleine christelijke fracties, die
zich altijd tegen euthanasie
hebben uitgesproken, wijzen
het kabinetsbesluit zonder
meer af.
Verwarrend
De artsenorganisatie KNMG is
grotendeels tevreden over de
nieuwe euthanasie-regeling.
„Het is positief dat de mel-
dingsprocedure een wettelijke
status krijgt. Er is nu voor art
sen meer duidelijkheid en bo
vendien bevordert het voorstel
de toetsbaarheid van levens
beëindigend handelen", aldus
een woordvoerder van de
KNMG. De organisatie is ech
ter „niet gelukkig" met de ge
handhaafde strafbaarstelling
van euthanasie. De Neder
landse Vereniging voor Vrij
willige Euthanasie (NVVE) re
ageerde aanmerkelijk negatie
ver. De vereniging noemt de
regeling „erg verwarrend
dat de overheid met dd)
hand iets toestaat wat zi
de andere hand strafbaar
stellen".
Mevrouw M. Bakker, vo
ter van de NVVE, veri
dat veel artsen ervoor
blijven terugdeinzen een
van euthanasie officier®0'!
melden. Minister Hirsch JU WIJI
en staatssecretaris Simon
er echter van overtuigt
het aantal meldingen stei,
toenemen. „Er is nu vo1'
artsen een grote mate vai^
lent
n ste
delijkheid over de vraag vei
zij bij euthanasie moeten vjetu:
delen als zij van strafvi^ jn
ging gevrijwaard willenv,
ven", zei Simons. „Bove
komt er nog een grote
lichtingscampagne voor
artsen in ons land. Ik
dan ook vanuit dat het
meldingen van euthanasi
zal groeien. Ik hoorde or1} 1
een arts zeggen dat ieder 1
er een eer in zou moeter1
len een geval van euth<)ra"stj
te rapporteren. Daar b Mi
het helemaal mee eenj1 °P01
moet de praktijk wordenfKlarii
eek k
ihoude
n" Stal
erigen
1 van
lige,
Juwbai
DEN HAAG Mensen die een lange gevangenisstraf nhen 0{
i ondergaan kunnen gedurende de laatste vijf maanden vatrnwap
straf worden overgeplaatst naar een instelling buiten de glrnietip
genis, waar' zij alleen overdag hoeven te verblijven, 's Aji en
mogen zij naar huis. Staatssecretaris Kosto (justitie) heckVO r
Tweede Kamer gisteren laten weten dat hij hiervoor een h| afzoi
lijke regeling wil opstellen. de
Tijdens de dagdetentie wordt de gedetineerde door middejiskou
scholings- en arbeidsprojecten voorbereid op terugkeer irnwap
maatschappij. Kosto komt met zijn voornemens tegemoet aliseren
adviezen van drie werkgroepen die zich hebben gebogenprkorr
mogelijke vernieuwingen in het gevangeniswezen. De stal de
cretaris wil ook gehoor geven aan de wens van de werkgrivekte
om in vrouwengevangenissen afdelingen in te richten voih esse
verblijf van baby's en peuters. Tenslotte is Kosto van plahublie!
deelten van bepaalde gevangenissen speciaal te bestemmerteten
problematische gedetineerden, zoals agressieve personejordeli
geestelijk gestoorden. Er bestaan al speciale afdelingenjnatioi
drugsverslaafden die willen afkicken. j Sovj
lat kaï
ONVOORSTELBAAR VOORDELIGE
9-DAAGSE RONDREIS NAAR
Vertrek:23 januari, 13 februari en 5 maart 1992
Sijthoff Pers reizen brengt een stukje "andere
wereld" dichterbij. Dit keer met een droomaan-
bieding naar fascinerend India waarmee we
ongetwijfeld een heleboel lezers verrassen!
Voor een reissom die echt niemand voor moge
lijk houdt, vliegt u met de KLM van Amsterdam
naar DELHI. Om vandaaruit te beginnen aan
een rondreis waarin DELHI, de vroegere hoofd
stad AGRA en de "roze stad" JAIPUR centraal
staan. Drie plaatsen met een belangrijke plaats
in India's rijke geschiedenis en daarom rijkelijk
voorzien van prachtige bezienswaardigheden.
Hoogtepunt voor velen zal zijn het bezoek aan
de TAJ MAHAL, een der wereldwonderen en
inderdaad buitenaardse schoonheid. Maar ook
de bezienswaardigheden van Delhi en Japur
(met daarin o.a. een tocht per olifant) in combi
natie met het totaal andere dagelijks leven,
maken van deze reis een onvergetelijk gebeu
ren.
Wij kunnen u tevens een 16-daagse rondrévoor
aanbieden voor de prijs v.a. f. 2695,- met dl»-"*
de verzorging als de 9-daagse reis. Echter f
reisbegeleiding is dan niet van Sijthoff Per£
exclusief visumkosten
ER IS EEN UITGEBREIDE
REISBESCHRIJVING -
VERKRIJGBAAR..
