Bokscoach
Fritz Sdunek
betreurt
l verdwijnen
l sport in
5 het Oostblok
Wielrenster Ingrid Haringa lacht het laatst
- fteidi&Qowuvnt
SPORT
VOETBALLERLEI
Vragen met
het bekende
antwoord
Ikrai
ZATERDAG 26 OKTOBER 1991
Twistgesprek tussen
Menem en Maradona
BUENOS AIRES President Carlos
Menem van Argentinië volhardt in
het woordenspel met Diego Marado
na. Menem ontkende aantijgingen van
de voormalige sterspeler, als zou hij
de met drugs-problemen kampende
Maradona hebben gebruikt om de
aandacht van het volk af te leiden
van de politieke problemen in Argen
tinië. Menem vroeg zich tijdens een
vraaggesprek op televisie af, hoe Ma
radona bij die beschuldigingen komt.
„Ik heb Maradona altijd gestimu
leerd", aldus de voetbalfan Menem.
Parreira haalt doelman terug
RIO DE JANEIRO De nieuwe Braziliaanse bonds
coach Carlos Alberto Parreira heeft ex-international
Carlos voor de vriendschappelijke interland tegen
Joegoslavië, op 30 oktober, teruggehaald. De 35-jarige
sluitpost stond in 1987 tegen Chili (0-4) voor het laatst
in het Braziliaanse team onder de lat. Carlos maakte
ook de wereldtitelstrijd in 1986 te Mexico mee. Het
duel tegen Joegoslavië vormt de eerste test voor Par
reira. De opvolger van Falcao riep geen Brazilianen
op, die in Europa hun brood verdienen.
Grijzenhout naar Eendracht Aalst
AALST Han Grijzenhout is de nieuwe trainer van
Eendracht Aalst. De Nederlander is de opvolger van
Laszlo Fazekas. De voormalige Hongaarse internatio
nal werd ontslagen vanwege de slechte resultaten in
de hoogste klasse van de Belgische competitie. Aalst,
afgelopen seizoen gepromoveerd, behaalde in elf
duels vijf punten.
Zware straf
Alex Smith
GLASGOW Alex
Smith, trainer van
Aberdeen, mag een jaar
niet op de bank zitten.
Bovendien heeft de
tuchtcommissie van de
Schotse voetbalbond
hem een boete van bijna
3.500 gulden opgelegd.
Smith had commentaar
op het arbitrale trio, na
dat de club van onder
andere Snelders, Van
der Ven, Gillhaus en
Ten Caat een wedstrijd
voor de League Cup te
gen Airdrieonians had
verloren.
Beckenbauer wil lafaards kwijt
MUNCHEN Franz Beckenbauer wil bikke
lende spelers van Bayern Miinchen zien. Voet
ballers die hun been intrekken tijdens persoon
lijke duels, mogen wat hem betreft vertrekken.
Beckenbauer en Karlheinz Rummenigge zijn
sinds gisteren officieel terug bij Bayern Mün-
chen. Voorlopig alleen als adviseurs. Na 25 no
vember als vice-voorzitter, mits tweederde van
de leden vóór een wijziging in de statuten
stemt. Doel van hun komst: Bayern uit de misè
re helpen.
Kroaten spelen om eigen titel
ZAGREB De strijd om de eerste voetbaltitel
van Kroatië zal dit weekeinde in Varazdin be
ginnen. De deelnemende verenigingen, waarbij
HASK Gradjanski, Rijeka, Hajduk Split, Osijek,
Zadar en Istra Sibenik spelen vijf ronden in
V
DEN HAAG/LEVERKU-
SEN Problemen? Die
zullen er vast wel komen.
Met een goed gesprek is
evenwel alles op te lossen.
Voor Fritz Sdunek zit het
leven niet zo moeilijk in
elkaar. De nieuwe Neder
landse bondscoach boksen
wil er met zijn vier WK-
gangers gewoon het beste
van maken. Dan, na de
mondiale titelstrijd in
Sydney (14-25 november)
zien we wel weer. In elk
geval tot en met eind de
cember. Dan loopt z'n
verbintenis met de Neder
landse Boksbond (NBB)
af. „Ik wil alles voor de
jongens doen", zegt hij.
„Ik heb namelijk gezien
wat er met een egoïstische
levenshouding kan gebeu
ren".
Frits Sdunek is Duitser. Ge
trouwd en vader van een
dochter. Wós burger van de
DDR. Het socialisme ziet er in
theorie aantrekkelijk uit,
vindt hij. Voor sporters was
het in de praktijk ook werke
lijk ideaal. Het systeem gaf je
als sporter een degelijke oplei
ding, goede wetenschappelijke
begeleiding en stelde je in
staat full-time met iets als bok
sen bezig te zijn. De narigheid
als gevolg van levensgevaar
lijk experimenteren laat hij
dan maar buiten beschouwing.
De meeste ingrediënten van
deze sportcultuur had Sdunek
nochtans graag willen behou
den. Ook toen hij in 1990 zijn
sportschool in Schwerin
(DDR) verliet om naar Lever-
kusen te verkassen. „Ik heb de
indruk", vertelt Sdunek, „dat
het westen het liefst alles uit
het Oostblok in de prullenbak
laat verdwijnen. Bij het open
gaan van de grenzen stuitte
mij dat tegen de borst. Het
goede uit de DDR laten wij zo
maar vergaan. Doodzonde".
De 44-jarige sportleraar doelt
dan met name op het gegeven
dat hij thans zijn oude vak als
ingenieur moet uitoefenen. Bij
pillenfabrikant Bayer, waar
hij dan ook nog eens de bok-
stalenten van de sportvereni
ging Bayer 04 Leverkusen op
leidt. Of thuis alles beter was,
luidt de vraag. „Neen", ant
woordt hij. „Op sportgebied
wel, maar in het dagelijkse le
ven niet. Het socialisme werk
te het egoïsme in de hand. In
de praktijk van alledag was
het slecht. Ach, kijk alleen
maar wat de leiders van het
land voor zichzelf vergaarden.
Het failliet van de theorie is
ermee verklaard".
Drempel
Het woelige leven van Sdunek
verklaart waarom hij zich
nauwelijks zorgen maakt om
oneffenheden die zijn pad
moeilijk begaanbaar maken.
Hij is wat gewend. Deze ka
raktertrek kan hem in de rol
van boksbondscoach van pas
komen. Z'n voorganger gaf
zich gewonnen bij de zoveelste
drempel die de NBB opwierp.
Stan van den Driessche was
het beu structuren tot stand te
brengen, die door toedoen van
de bond niet duurzaam bleken.
De bekende druppel was het
gegeven dat hij, bij het uitbrei
den van z'n functie van twin
tig naar dertig uur per week,
de auto-kilometers die hij voor
de bond reed zelf moest gaan
betalen. Van den Driessche is
Fritz Sdunek (rechts) onderwijst Arnold Vanderlijde, die bij zijn ploeg Bayer 04 Leverkusen uitkomt.
van mening dat hij „succes tot
stand heeft gebracht". Dat het
tot eind '92 lopende contract
per 31 oktober aanstaande
door de rechter wordt verbro
ken (er is inmiddels overeen
stemming over een schadever
goeding), vindt hij sneu voor
het boksen. „Denk je niet dat
het voor mij eenvoudiger was
geweest alles te slikken en
naar het WK in Sydney en de
Olympische Spelen in Barcelo
na gaan? De NBB, dacht ik, al
les wel zou pikken. Niet dus.
Het voornaamste is dat m'n
gemoedsrust nu goed is".
Sdunek, na de Hongaar Bodis
(1988) opnieuw een buitenlan
der in Nederlandse dienst,
mag de scherven gaan lijmen.
Zowel de NBB als de Duitser
zelf had maar al te graag be
sloten tot na Barcelona met el
kaar in zee te gaan. Een belof
te van de bond aan de leden
om dit jaar een open sollicita
tieprocedure te starten, stond
zo'n langduriger overeenkomst
in de weg. „Men zal echter
van heel goeden huize moeten
komen om hem straks in de
keuze van de kandidaten te
verslaan", aldus licht voorzit
ter Henk Los van de NBB al
vast een tipje van de sluier op.
Meistermacher
Sdunek, die na het afhaken
van Hennie van Bemmel (De
Gong/Apeldoorn) als kandi
daat in beeld kwam, heeft dan
ook een indrukwekkende staat
van dienst. Hij leverde in de
loop der jaren dertig Oostduit-
se en zes Europese kampioe
nen af. In Seoul begeleidde hij
Andreas Ztllow naar de gou
den plak. Na zijn aantreden bij
Leverkusen kreeg hij onder
anderen Arnold Vanderlijde
onder zijn hoede. Sdunek
bracht de zwaargewicht, die
vertrok bij de op conditie en
kracht gefixeerde Michel van
Halderen, technisch en tac
tisch op niveau. Hij kweekt zo
al gedurende 21 jaar kampioe
nen. In Duitsland noemen ze
hem: „Der Meistermacher".
De ex-bokser, die als amateur
130 maal in de ring kwam
(„Niet veel voor onze begrip
pen"), verheugt zich erop
„Vroeger was dit niet mogelijk
geweest", zegt hij. „De Neder
landse ploeg is wel eens bij mij
in Schwerin op bezoek ge
weest, maar een DDR-trainer
zou zelf nimmer de grens zijn
overgekomen om zijn diensten
aan te bieden. Het is prettig,
dat dit nu wel kan".
Sdunek, die een diploma be
haalde aan de Sporthochschule
in Leipzig, gaat in Nederland
intensief samenwerken met
trainer Ben Zwezerijnen. Sa
men gaan zij met de boksers
Mighei Dias (bantam), Orhan
Delibas (zwaarwelter), Peter
Zwezerijnen (halfzwaar) en
Arnold Vanderlijde (zwaar)
naar de wereldtitelstrijd in
Sydney. De voorbereiding zal
minimaal zijn. Sdunek is mo
menteel nog voor vijf dagen in
de week verbonden aan Le
verkusen. Pas bij een eventue
le verlenging van het contract
denkt hij twee dagen per week
voor Nederland beschikbaar te
zijn. De nieuwe nationale A-
en B-selecties (circa 25 man),
die na de nationale titelstrijd
met de finales vandaag wor
den bekend gemaakt kunnen
vooralsnog minimaal van zijn
diensten gebruik maken. De
begeleidingsgroepen op me
disch, materieel en organisato-
sche wel aangebleven. Daar
kan Sdunek z'n voordeel mee
doen. Hoe het verder moet
met de intensieve contacten
die Van den Driessche had op
gebouwd met de plaatstelijke
clubtrainers, blijft de vraag.
Sdunek: „Het interesseert mij
in elk geval niet waarom Stan
is vertrokken. Ik ken hem vrij
goed, maar hij heeft het mij
niet verteld. Kan me ook niet
schelen. Ik wil met een schone
lei beginnen, zonder bevoor
oordeeld te zijn. Of de taal een
probleem wordt? Ik denk het
niet. Ik kan alles toch voor
doen?". En, lachend: „Er
dreigt op den duur één pro
bleem: dat is als boksers van
mijn school tegenover die van
jullie nationale selectie komen
te staan. Als ik goed heb geke
ken, is dat bij de WK nog uit
gesloten. Ach, een probleem
voor de toekomst. Ik lig er
niet wakker van".
Vraag: wat is de overeenkomst tussen Jupp
Heynckes, Han Berger, Piet de Visser en Cor Pot
enerzijds en Co Adriaanse anderzijds? Antwoord:
de prestaties van hun ploeg zijn ondermaats.
Vraag: wat is het verschil tussen het genoemde
kwartet en Co? Antwoord: de vier zijn ontslagen
en Adriaanse niet.
Bayern München, Fortuna Sittard, Willem II en
NAC gaven hun oefenmeester dit seizoen de zak,
waarbij opvallend is dat alle betrokken clubs in
zuidelijker streken opereren. Zo is er een parallel
te zien tussen zuid-Duitsland en zuid-Nederland.
Een lijn die verder kan worden doorgetrokken,
want ook in België zijn al een paar voetbaltrainers
ontslagen. In Italië, Spanje en vooral Griekenland
is deze procedure schering en inslag. Bondscoach
Vicini zit al enige tijd op zijn ontslagbrief te
wachten, nadat de Italiaanse landenploeg zich na
het teleurstellende WK van vorig jaar ook niet
dreigt te plaatsen voor het EK van volgend jaar.
Arrigo Sacchi, de man die na de tropenjaren bij
AC Milan zo graag een jaartje 'studieverlof' wilde
hebben staat naar verluidt al te trappelen. Op deze
zelfde manier kwamen Rinus Israel en Thijs
Libregts in Boekarest en Thessaloniki aan de slag.
Libregts zal binnenkort, als het Nederlands elftal
in Griekenland gaat spelen om zich definitief voor
Zweden te gaan plaatsen, wel weer uitgebreid
worden 'opgevoerd'. Hij zit tenslotte wel erg dicht
bij het vuur en zal dan ongetwijfeld als het orakel
van Saloniki zijn visie op het duel geven.
Maar terug naar boven genoemd vraag- en
antwoordspel. In München, Sittard, Tilburg en
Breda werden na het ontslag van de hoofdtrainer
nieuwe machthebbers benoemd. Lerby liet zijn
vleeshandel in de steek, maar toen hij ontdekte
wat voor Bratwurst hij in Beierens bierstad in de
frituur had, sloeg de schrik hem om het hart. Er
veranderde kortom niets in München.
In Zuidlimburg zag George Kessler ook al geen
kans om het tij te>doen keren bij Fortuna. Sinds
zijn aantreden bleef het kommer en kwel in
stadion De Baandert, waar dank zij de komst van
een Duits/Nederlandse Bourgondiër als trainer
slechts het culinaire niveau in de clubkantine wat
zal zijn gestegen.
In zuid-west Brabant kan nog geen balans worden
opgemaakt. Willem II kwam niet in actie sinds het
verdwijnen van Piet de Visser, voor wie deze week
Jan Reker werd aangetrokken. Een pikante
transfer, omdat De Visser nota bene een contract
voor het leven had. De spraakwaterval onder de
voetbaloefenmeesters, die de anonimiteit van de
tribune niet langer kon verdragen, kreeg voor die
onverstandige terugkeer op het veld de rekening
gepresenteerd. Als hij gewoon technisch directeur
was gebleven had hij zijn 'contract' rustig kunnen
uitdienen en zijn pensioen in Tilburg kunnen
halen.
In Breda moest één van de snelst geklede
oefenmeesters van ons land, Cor Pot, al rap het
veld ruimen ten gunste van zijn assistent, de loyale
tuinkabouter Jo Janssen. Sindsdien ging het ook in
de-stad-met-het-meest-bekende- voetbala vondje
van de lage landen bepaald niet beter. Goed, het
bekerduel met amateurclub De Treffers werd dan
nog winnend afgesloten. Maar afgelopen
weekeinde ging het al weer mis, tegen Go Ahead
Eagles.
In München, Sittard, Tilburg en Breda weet men
nu ook dat het vervangen van een trainer niets
anders is dan het doen van ouwe wijn in nieuwe
zakken. De nieuwe trainer vervangen door een
nóg nieuwere heeft al helemaal geen zin. Wat dat
betreft zal het record van het verblijf van een
oefenmeester bij een club toch al nauwelijks meer
kunnen worden gebroken. Immers, de Pool Boniek
hield het zelf na pakweg drie uur al voorgezien bij
Pisa. Daar bleek nog meer scheef te zitten dan de
bekende toren ter plaatse. Inmiddels is Boniek
overigens al weer ergens in Italië onderdak.
Zoals ook Co Adriaanse nog steeds onder de
pannen is bij FC Den Haag. Daar is het bestuur
verstandig en houdt de trainer gewoon in dienst en
de hand op de knip. Ontslag zou immers veel geld
kosten en dat is misschien nog wel de belangrijkste
reden waarom in het Zuiderpark geen koppen
rollen. Voetbalrealisme heet dat veel te weinig
voorkomende fenomeen in de voetballerij. Hoefje
ook geen vragen te stellen waarop het antwoord al
bij voorbaat bekend is.
P.S. Vraag: zou die Johnny van 't Schip, die
weigert om nog langer rechtsbuiten te spelen bij
Ajax, niet wegens werk-weigering kunnen worden
ontslagen? Of gewoon zo snel mogelijk verkopen,
met een stevige boete ter hoogte van het
'tekengeld' bij z'n nieuwe club?
»art
np
bndanl
anglijsl
pkerd
Metgo<
redd>
Spart
ad
niet
ponsje
'zagen
lach d<
Haag
en: 2
Imotie
j de di
Ingrid Haringa hoopt haar successen tijdens de WK in Stuttgart
volgend jaar bij de Olympische Spelen te herhalen
HOOFDDORP In het
huidige sportjaar leverde
Ingrid Haringa onbetwist
de meest opzienbarende
prestatie. Ze was bekend
van haar sprints op de
smalle ijzers, van een
vierde WK-plaats. Het ijs
smolt abrupt onder haar
voeten weg en de smalle
tubes begonnen te rollen.
Op de weg en - afgelopen
jaar voor het eerst - ook
op de baan, wat prompt
twee wereldtitels (sprint
en puntenkoers) oplever
de. Haringa is 27 jaar oud
en beweert stellig dat
haar topniveau in het
28ste levensjaar zal vol
gen. In Barcelona moeten
dus de criticasters defini
tief de mond gesnoerd
worden. Want die baga
telliseerden haar gouden
plakken dat het een lieve
lust was. „Het leek er na
Stuttgart wel op of ik zo
van een driewieler op een
baanfiets was gestapt".
FOTO: AP Hoofdschuddend kan
twee maanden na haar hel
dendaden in de Hans Martin
Schleyer Halle nog verhalen
over haar persoontje herinne
ren. „Ik word er een beetje
moe van als ik kreten hoor
van 'vol gas, verstand op nul'.
Ik heb daar toch echt niet
puur stompzinnig op die baan
rondgereden? Misschien ken
ik nog niet alle technieken en
tactieken op de baan, maar
fietsen doe ik natuurlijk al
minstens zes jaar behoorlijk
intensief. Het is dus allemaal
wat overdreven in de media.
Want op de weg moet je best
behoorlijk meetrappen en na
denken wat je doet", klinkt
het meteen strijdlustig.
Die geprikkelde houding past
eigenlijk niet bij Haringa.
Thuis in Hoofddorp profileert
ze zichzelf vooral met een vro
lijke, gezellige en vooral posi
tieve babbel. Een vlotte meid,
die de laatste tweehonderd
meter in 11,9 seconden af flitst.
Haar gouden plakken hangen
achteloos over de thermostaat.
We proberen als voorzet een
vergelijking te maken met de
heldenverering, die streekge
noot Yvonne van Gennip ten
deel viel na haar drie gouden
plakken in Calgary. „Maar
wat stelt baanwielrennen nu
voor? Het wegwielrennen
spreekt toch veel meer tot -de
verbeelding van de mensen.
Schaatsen is daar bovenop
weer veel populairder dan
wielrennen. Yvonne van Gen-
nip kent toch iedereen, Leon-
tien van Moorsel kennen ze
misschien ook nog wel, maar
Ingrid Haringa, dan moeten ze
toch wat langer nadenken. En
drie keer olympisch goud is
heel wat anders dan mijn me
dailles in Stuttgart".
Trots
„Natuurlijk ben ik best trots
op mijn prestaties en is het ook
best leuk als andere mensen
dat waarderen. Het zou zelfs
onzin om te zeggen: 'Dat hoeft
van mij allemaal niet'. Als de
mensen maar reëel blijven.
Gelukkig zijn de Nederlanders
in dat soort dingen heel erg
nuchter. Als het minder gaat
trappen ze je de grond in, dus
mogen ze er ook best aandacht
aan besteden als het heel goed
is gegaan".
We keren terug naar de basis,
het schaatsverleden van Ha
ringa. Vanaf haar zestiende
vult de topsportgedachte haar
leven. Het wachten was op de
doorbraak, die ze in '88-'89 re
aliseerde met een vierde WK-
plaats. En het betekende direct
het begin van het einde.
„Bondscoach Eppie Bleeker
vond dat ik meer op trainin
gen en wedstrijden aanwezig
diende te zijn. Zo niet, dan zou
dat ten koste gaan van het
sponsorbedrag dat ik ontving.
Maar juist van dat geld kocht
ik bij m'n werkgever de vrije
dagen voor het schaatsen. Zon
der dat geld zou ik dus nog
minder kunnen trainen. Ik
vond dat ze het resultaat bo
ven m'n aanwezigheid moes
ten stellen. Als een ander
meisje met honderd procent
aanwezigheid zestiende wordt
en ik met vijftig procent vier
de, dan telt dat toch? Ik heb
toen de eer maar aan mezelf
gehouden en ben gestopt. Ik
had gewoon geen zin om er
met problemen uitgegooid te
worden".
Even later groeide echter de
frustratie bij de politie-agente
uit Hoofddorp. „Ik zag name
lijk dat zowel de trainer als de
meisjes heel veel trainingen
misten. Dan denk je direct: 'Er
is een spelletje met me ge
speeld'. Maar gelukkig ben ik
nu degene die het laatst kan
lachen. Bleeker is geen trainer
meer. Dus was ik ook niet de
enige die problemen met hem
had. Hij haalde gewoon onte
recht de touwtjes aan. Jammer
voor mij, want nu weet ik niet
precies wat ik in het schaatsen
nog had kunnen bereiken".
Serieus
Stoppen met schaatsen was in
'89 nog teveel gevraagd voor
Haringa. „Ik was nog veel te
fanatiek en kon gewoon nog
niet zonder wedstrijdsport. Ik
probeerde het twee jaar op de
marathon, maar daarin bleek
ik geen supertalent. Is toch
wat anders dan sprinten. Het
duurvermogen dat ik met fiet
sen wel heb, dat heb ik kenne
lijk met schaatsen niet. Dan
spreek je toch ook andere spie
ren aan. Ik reed vaak een
beetje middenin, ook wel eens
achteraan. Over het algemeen
was het huilen met de pet op.
Dat was niets voor mij. Ik was
niet echt serieus meer bezig,
kon daar m'n ei niet kwijt.
Wilde weer echte topsport be
drijven. Dus ging ik tachtig
procent werken en kijken
waar ik nationaal en interna
tionaal als wielrenster zou
staan.
Ik ben best een uitzonderings
geval. Het is natuurlijk niet zo
dat alle schaatsers goed kun
nen wielrennen. Fietsen was
altijd een onderdeel van mijn
schaatstraining. Ik kon altijd
al redelijk goed fietsen, alleen
deed ik aan topschaatsen. Dat
was de eerste keus".
In een jaar tijd fietste Haringa
zich in de picture als degelijk
wegrenster, die altijd een felle
eindsprint in huis heeft, en bij
toeval ook nog als renster met
een baaninstinct. In februari
stapte ze voor het eerst het
ovaal op. „Met de gedachte om
me via het NK voor het WK
te plaatsen", zet ze haar oor
spronkelijke bedoelingen nog
een keer op een rijtje. „In Ne
derland, waar maar weinig
bÈ^anrensters van niveau zijn,
Ikijke
[t r Mey
moest dat lukken. Ik had j
nog wel een bepaald vert)
wen dat een plaatsje bij de|
ste acht op het WK er inLf^
zitten om me zo te plaaj^ _es
voor de Olympische Spele^
Niveau h'ed
In het land der blinden is br dil
oog koning; in die terfcen ti
werd haar overwinning opi uit\
koningsnummer, de sprint
ter afgeschilderd. Ook mePkteris
oordeel wil Haringa wel
afrekenen. „Dat er wereldJJ, 0-i,
misschien maar honderd trs 2
mes serieus sprinten zegt r
over het niveau. In het f
blok en in Amerika zijn e
melijk meiden die zich Vechtei
maal geven, al hun tijdfoele
moeite erin stoppen, ftveen),
wordt alleen grof onde
waardeerd in de media. I
maar naar Stuttgart. Bij,bUUr.
baanwedstrijden waren fcch
welijks Nederlandse jourrpgen
ten en al helemaal geen tereen
Vrou wenbondscoach
Hoekstra zal Haringa naar.
waarschijnlijkheid in z'n
tionale AMEV-selectie ofs
men. En dat terwijl haar tijje
loopbaan zeker niet in he£r
drang mag geraken. Eeifles
genstrijdigheid ligt dus ofd SP
loer. „Nee, hoor. Ik ben oi(en
wijs genoeg om daar bovfl
staan. Ik kan namelijk Indam'
ook nadenken", stelt ze ej
zinnig vast. is en
