Chiezen weten niet wat democratie is"
KUNST/RTV
Gemeenten zijn te gul voor kunstenaars
ALAIN P REFITTE:
'Private lives'
vakkundig, maa
niet verrassend
amerloor in een
grandioos concert
Haags toneel redt Toneliade
Filosofisch solorecital
Albert Jan van der Stt
S KeidóeSont
MAANDAG 21 OKTOBER 1'
Edvard Niesaaar
Noordzee N.aal"
HILVERSUM Ecfiessing,
eenentwintig jaar dtvan de
KRO-radio, wordt opari 1992
programmaleider binieuwe,
kabelmuziekzender Noord
zee Nationaal.
Niessing, die in zijr bij de
KRO altijd zijn best gedaan
het nationale produder de
aandacht van het pue bren
gen, gelooft dat hij i nieuwe
baan op de iuiste pleht is ge
komen. Radio Noorditionaal,
die over een paar mi op bij
na elk kabelnet te hal zijn,
wil op Radio Noordationaal
vooral aandacht scheaan het
Nederlandse muziekpt..
Idoor
INEKE BATS
DEN HAAG Aan kunstenaars wordt door
gemeenten om curieuze en meestal onjuiste
redenen een uitkering toegekend. Ongeveer
tweederde van de 26 onderzochte gemeenten
met relatief veel kunstenaars voert terzake
een „onaanvaardbaar beleid".
Dit staat in het onderzoekrapport 'Kunste
naars in de bijstand' van het ministerie van
sociale zaken en werkgelegenheid. Het minis
terie ergert zich aan het feit dat gemeenten
hun subsidie-boekhouding slordig en daarom
slecht controleerbaaf bijhouden. Ook de spo
radisch uitgevoerde controle op de nevenin
komsten van kunstenaars is het departement
een doorn in het oog. Verder springen de ge
meenten volgens het rapport te makkelijk om
met uitkeringsvoorwaarden, zoals het toestaan
van kunstenaarsactiviteiten die meer dan acht
uur per week vergen. Dit betekent dat een
kunstenaar niet direct inzetbaar is als er een
baan vrijkomt. Een pregnant voorbeeld: ter
wijl iedere andere werkloze een sollicitatie
plicht heeft, kunnen kunstenaars het inrich
ten van tentoonstellingen aanmerken als het
zoeken naar een baan. Ongeveer éénderde
van de onderzochte gemeenten heeft een spe
ciale vorm van bijstandsverlening voor
kunstenaars. Maar de helft van deze gemeen
ten heeft geen omschrijving van wat een kun
stenaar moet zijn, zodat iedereen die zich als
zodanig meldt ook direct aanspraak kan ma
ken op die speciale vorm van bijstand. Staats
secretaris Elske Ter Veld van Sociale Zaken
heeft nog geen standpunt bepaald ten aanzien
van het kunstenaarsbeleid van gemeenten.
Daarvoor wil zij eerst nader overleg voeren
met cultuurminister Hedy d'Ancona.
Grote Kinderkast-prijs voor
VPRO's 'Geieim Gebied'
AMSTERDAM De Grot» Kinderkast-prijs voor het meest
verdienstelijke jeugdtelevis.programma van het afgelopen
seizoen is toegekend aan hetVPRO-programma 'Geheim Ge
bied". 'Geheim Gebied' omvt zeven documentaires over ge
heime fantasieplekken van lnderen, waarbij inzicht wordt
gegeven in wat kinderen boei De programma's zijn gemaakt
door Beatrijs Hulskes, Hansje van Etten en Mark Peeters.
Door goede research, feitelijk» interviews en mooi camera
werk is volgens de jury elke afevering boeiend voor jong en
oud. De Kleine Kinderkast-prij$s door een speciale kinderju
ry toegekend aan de zevendelig, dramaserie 'De freules' van
Ineke Houtman en Sjoerd Kuypr, eveneens een programma
van de VPRO. De Kinderkast v>rdt elk jaar gegeven en is
bedoeld om de discussie over de Waliteit van de Nederlandse
kindertelevisie te bevorderen. Dt prijs is mogelijk gemaakt
door de Stichting Kinderpostzegel Nederland.
Idoor
PAUL VAN VELTHOVEI
DEN HAAG H?r-
baast Alain Pette
niks dat de Chinesio-
lutie van 1989 op hein
van de Hemelse Vr.ot
mislukken gedoemas.
Peyrefitte, meermahi-
nister onder De Gaen
Giscard en lid vde
Academie Frangaisedt
als een van Frankrre-
langrijkste Chinakes.
Gisteren was hij in de ;se
Koninklijke Schouwbüm
de presentatie luister bijt
ten van de Nederlandsea-
ling van zijn boek ovema
en het Westen. Die tie
wordt uitvoerig bescen
aan de hand van de mte
ontmoeting uit 1793 sn
keizer Qianlong en de ïse
gezant Macartney die vde
taak stond handelsbetrn-
gen met de Chinezen te
knopen.
Peyrefitte: „Om te kunno-
ren, moet je eerst kunne.s-
teren. Toen bij ons tw«-
derd jaar geleden de ro«m
democratie weerklonk, ?n
er tal van potentiële dera-
ten rond. Bij de Chine:is
daar vrijwel niets van tn-
den. Die studenten opt
plein van de Hemelse le
werden als een soort ven-
de elite beschouwd die In
de ogen van de meerded
verdiende te worden ;-
straft. Zij werden gezieïs
mensen die beïnvloed wn
door de buitenlanders. De-s
heeft daar destijds een vee
euforisch beeld van gego.
De grote meerderheid vae
Chinezen weet helemaal -t
wat democratie is en w;r
ook niks van weten. In n
vijfduizendjarige geschiecs
heeft China welgeteld zes -
ken van democratie gekeno
1912 toen Soen-Jat-sen aae
macht was, daar werd hr-
handig een eind aan gema.
Opstanden en revoluties zijn
in China steeds in bloed ge
smoord. Een Chinese boer zei
ooit tegen me: Een baas die
niet doodt, is geen goede baas".
Peyrefitte leidde in 1971 een
Franse delegatie naar Peking,
de eerste sinds de Culturele
Revolutie van 1966 waarbij
tienduizenden mensen om
kwamen. De vergelijking met
Lord Macartney wil hij zich
voor een deel wel laten aan
leunen, ook toen was evenals
in de tijd van Macartney de
kloof erg groot. Macartney's
expeditie mislukte omdat hij
weigerde de zogenaamde kow
tow tegenover de keizer in
acht te nemen. Deze vereiste
dat hij negen maal voor de
keizer zou knielen. Macartney
weigerde want hij vond zijn
eigen koning George superieur
aan de keizer. Een unieke bot
sing volgens Peyrefitte, want
hier stonden twee beschavin
gen tegenover elkaar die bei
den overtuigd waren van hun
superioriteit, aan de ene kant
China met zijn driehonderd
miljoen inwoners een derde
van de mensheid dat zich
beschouwde als „de enige be
schaving onder de hemel" en
het sterk in opmars verkeren
de Engeland dat heer en mees
ter was op de zeeën en zich op
permachtig voelde door we
tenschappelijke ontdekkingen
en de industriële revolutie.
Uniek was die botsing ook in
die zin volgens Peyrefitte, om
dat de Chinese beschaving
waarvan de jezuïeten in de ze
ventiende en achttiende eeuw
hadden gezegd dat zij het
hoogtepunt van menselijk
kunnen vertegenwoordigde, in
een volstrekt immobilisme
verzeild was geraakt. Peyrefit
te: „Voor elk probleem dat
zich aandiende was de oplos
sing al bedacht".
Voorouders
Die ongenaakbaarheid van
China („het is de enige bescha
ving ter wereld die nooit door
anderen kon worden over
heerst"), verklaart Peyrefitte
Alain Peyrefitte
voornamelijk uit de gods
dienst. „In de noordelijke lan
den, de calvinistische zoals Ne
derland, Engeland en de Scan
dinavische landen is de religie
steeds de motor van de voor
uitgang geweest. In China is
het precies omgekeerd. Daar
vervult de godsdienst juist de
rol van rem. In het confucia
nisme is de verering van de
voorouders zeer belangrijk.
Zoals je ouders de dingen aan
pakten, zo is het goed. Wie
zich daarentegen aanmatigt de
dingen anders te willen aan
pakken, krijgt het verwijt dat
hij zijn (voor)ouders vernedert.
Je kunt dan ook stellen dat als
de Chinezen onder elkaar blij-
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
ven er nooit iets verandert. Ze
hebben weliswaar veel (tech
nische) verworvenheden van
het Westen geaccepteerd en
ingevoerd, maar de sociale
structuur is onveranderlijk ge
bleven. Deng Xiaoping heeft
de economie willen liberalise
ren en dat is hem ook gelukt,
maar de sociale en politieke
verhoud^gen zijn onaangetast
gebleven?n dat is iets wat de
Chinezen n hem waarderen".
Peyrefitte, boek is bij de ver
schijning evan in 1989 in de
Franse pet de hemel in ge
schreven. Iet heeft de uitzon
derlijk hoge oplage van twee-
honderdduiand exemplaren
bereikt en w>rdt geprezen als
een uitzondetijk goed leesbaar
literair werk waarvan de we
tenschappelijk kwaliteiten
onbetwistbaar',ijn. Het succes
is mede te dan.en aan het feit
dat Peyrefitte en der eersten
is geweest die ?ich voor het
schrijven van zin boek heeft
kunnen baseren op de keizer
lijke archieven a de Verbo
den Stad. Hij hetft de corres
pondentie kunnei inzien van
keizer Qianlong ei zijn man
darijnen die tevegeefs pro
beerden Macartne tot het
verschuldigde eerbtoon aan
de keizer over te Men.
Volgens Peyrefitte kinnen al
leen Chinezen die in het bui
tenland wonen en nar China
terugkeren voor vennderin-
gen in westerse zin zorgen.
„Chinezen die zich in iet bui
tenland vestigen, onooppen
zich meestal razendsiel tot
voortreffelijke zakenlui, in ei
gen land houdt het s^teem
hen echter meestal volbmen
immobiel. Toch gelooft Kj dat
we nu een historisch keepunt
beleven. Sinds de dood van
Mao is de deur naar het Ves
ten op een kier gezet en h«t is
volgens hem belangrijk er op
te wijzen dat dit nu eindeijk
op initiatief van de Chineen
zelf is gebeurd. Er zijn gr<te
groepen Chinezen die vo»r
studie en handel naar het bu-
tenland worden gestuurd. Pey
refitte: „Er zijn een paar klei
ne stapjes gezet, maar een ge
schiedenis van duizenden ja
ren maak je niet zomaar onge
daan".
Alain Peyrefitte: 'China en
het Westen'. Kroniek van
een historische ontmoeting.
Uitgave Kok Agora- DNB
Pelckmans. Prijs 85,-.
Nederlands Kamerkoor onder -
ding van Uwe Gronostay in wen
van Messiaen, Martin, Petrassii
Jolivet. Zaterdagavond, Anton F
fipszaal, Den Haag.
Gedachtig het gezegde dat nt
het vele goed maar het goe
veel is, gaf het Nederlands I-
merkoor zaterdagavond inle
Anton Philipszaal een comrt
dat inclusief de pauze naue-
lijks anderhalf uur in beag
nam. Toch was er sprake an
een afgerond concert dat|ua
programmering en qua uitke
ring zoveel te bieden haddat
de toehoorders met een ol-
daan gevoel huiswaarts tok
ken. Hetzelfde prograrma
werd gisteravond in Detiold
uitgevoerd, moreenaènd
zingt het koor in Berlijn. Jiri-
gent Uwe Gronostay platste
composities van Martin er Jo
livet centraal en omlijstte leze
werken met pennevruciten
van Messiaen en Petrass Bij
zo'n concert zou de zaa vol
moeten zitten met leden van
onze Haagse koren, er wasim-
mers sprake van een muzitale
en vocale belevenis op toni-
veau. De Mis voor dubbel.oor
die Frank Martin in 1922 om-
poneerde het Agnus dei
schreef hij in 1926 is een
compositie die de luisteaar
zou willen vasthouden. De vij-
ze bij voorbeeld waarop het
Gloria in excelsis Deo werd
uitgewerkt is zo fascinennd,
zo rijk aan expressiviteit en
bewogenheid, dat het inters te
betreuren valt dat Matin
slechts één Mis heeft gesckre-
ven. Het Sanctus is muziek om
voor te knielen. Hoe laai de
volmaaktheid zich besckrij-
ven? Want volmaakt ook was
de weergave van het meester
werkje 'O sacrum convivium!'
dat Messiaen in 1937 compo
neerde. 'O sacrum convivi
um!', het enige gepubliceerde
liturgische koorwerk van Mes
siaen, werd geschreven voor
Sacramentsdag en verwijst
naar de Transsubstantiatie.
Muziek om stil van te worden
en het publiek bleef na afloop
dan ook volmaakt stil, men
voelde dat zo iets moois en in
drukwekkends niet door ap
plaus verbroken mag worden.
Van de geestelijke naar de we
reldlijke muziek met Nonsense
van de Italiaan Petrassi. Vijf a
capella madrigalen in een Ita
liaanse vertaling van de lime
ricks die de Engelsman Ed
ward Lear honderdvijftig jaar
geleden maakte. Kostelijke li
mericks die vol raffinement op
muziek zijn gezet, sfeervolle
karakterstukjes die simpeler
lijken dan zij zijn. De Frans
man André Jolivet compo
neerde in 1953 'Epithalame',
een symfonie voor 'orchestre
vocal'. Epithalamion was bij de
Grieken een bruiloftslied dat
door een koor vóór het slaap
vertrek van pasgehuwden
werd gezongen. Jolivet compo
neerde het werk voor zijn
echtgenote ter gelegenheid
van hun twintigjarig huwe
lijksfeest. De pöetische tekst
wordt regelmatig doorbroken
door betekenisloze uitroepen
en kreten om op deze wijze
muzikale accenten te verster
ken. Het gehele werk draait in
feite om één regel: „Car l'a-
mour c'est la vie". Een over
weldigend werk dat gepresen
teerd werd door een kamer
koor dat op deze avond weer
bewees te functioneren op su
bliem internationaal niveau.
Overrompelend
poppenspel
Anton Anderle met zijn marionetten
in 'Don Giovanni', Poppentheater
Guido van Deth in Den Haag, gezien
gisteravond.
1
BulkBoek' schrijft songtekst-wedstrijd uit
AMSTERDAM 'BulkBoek', het tijdschrift voor ontluikend li
terair talent, dat in 1971 werd opgericht, viert zijn twintigjarige
bestaan met de uitgave van het tweehonderdste nummer en een
songtekst-wedstrijd. Onder het motto 'Jouw songtekst op cd'
worden jongeren aangespoord een zelf geschreven Nederland
stalige tekst op te sturen naar BulkBoek, Henri Polaklaan 14,
1018 CS Amsterdam. De beste teksten worden van muziek voor
zien en uitgebracht op een geluidsdrager.
In de jaren twintig waren er
in Slowakije meer dan 150
poppentheaters. Dat er nog
steeds overrompelend mario
nettentheater mogelijk is, be
wees de overkomst van Anton
Anderle die met zijn fors be
meten kast in het Haagse Pop
pentheater Guido van Deth de
Castilliaanse legende 'Don
Giovanni' kwam spelen. Niet
de latere Mozart-versie dus
met zoetgevooisde muziek en
sierlijke poppen als kleine
mensjes. Bij Anderle typisch
volkse marionetten, even
functioneel als fraai aange
kleed, ongebreideld in hun
overmoed. Deze verkleining
van de dimensies bracht een
verheviging van het leven,
waarin de grenzen tussen goed
en kwaad wel erg ver uit el
kaar liggen. In dit spel hield
Anderle gelukkig luchtgaten
open waardoor humor en
boertige scherts konden ont
snappen. Zijn speeltechniek is
superieur en de muzikale af
wisseling aan het begin en in
de pauzes, compleet met buik-
gordeltje en accordeon, deed
ons beseffen dat ook voor dit
poppenland de artistieke pere-
stroijka grensoverschrijdende
werkelijkheid was geworden.
Een theatermaker pur sang,
deze Slowaak die na afloop
zijn poppenkinderen nog eens
extra liet dansen en die zijn te
recht enthousiaste publiek ook
achter de schermen welkom
heette.
ADVERTENTIE
NEDERLANDS DANS THEATER
MATS EK
GAMLA BARN
Première
LJUSVARELSER
23,24,31 OKTOBER
1,2 NOVEMBER DEN HAAG
AT&T DANSTHEATER (070) 360 49 30
Voorstelling: 'Private Lives' van
Moei Coward. Regie: Andy Daal.
Met: Trudy Labij, Willem Nijholt, Es
ther Roord, Thijs Feenstra en Arnica
Elsendoorn. Vertaling: Guus Vleugel
en Ton Vorstenbosch. Kostuums:
Yan Tax. Decor: Friso Wiegersma.
Gezien Qp 18 oktober in Orpheus
Apeldoorn (première). Tot en met
maart volgend jaar in het hele land
Willem Nijholt is een fan van
Noel Coward. Hij bewondert
de Britse toneelschrijver zo
zeer, dat hij een bedevaart
maakte naar diens graf en de
komende seizoenen groten
deels aan zijn stukken wil wij
den. Niet zo verwonderlijk dus
dat de vrije produktie 'Private
lives', ondanks de strakke re
gie van Andy Daal, in haar
hele wezen het stempel draagt
van Willem Nijholt. En van
Coward zelf natuurlijk, die als
geen ander het society-leven
van de jaren twintig en dertig
kende. Niet als zich verbijten
de buitenstaander, maar als
fervent deelnemer.
In 'Private Lives' geeft Noel
Coward een ontnuchterende
kijk op het huwelijk in het bij
zonder en menselijke relaties
in het algemeen. Twee kers
verse echtparen hebben een
hotel in een badplaats uitgeko-
jen voor hun huwelijksreis.
De man van het ene stel is al
♦erder getrouwd geweest en
vel, zoals kort na aankomst
tiijkt, met de vrouw van de
aider. Met hun tweede huwe-
lik hebben de oude geliefden
vior kalmer vaarwater geko-
zei. Ze zijn, zoals hii het uit-
drikt, op zoek naar iets rust
gevends, ondramatisch'. Maar
hefeas, de nieuwe verbintenis
sen steken al te bleekjes af te
gen de intensiteit van die eer
ste grote liefde. Kort na de
hernieuwde kennismaking
laait het oude vuur weer op en
vluchten de twee naar Parijs,
om de draad van het verleden
op te pakken. Waar ze uiter
aard al gauw in de oude ritue
len vervallen. Ze blijken niet
zonder, maar vooral niet mèt
elkaar te kunnen leven. Zij:
„Als twee bijtende zuren
een huwelijksflesje
relden".
Als geheel levert 'PrivJ
ves' nauwelijks verrasJ
op. Daal en Nijholt hebbl
voor gekozen het stuk tel
voor wat het is. Zelfs
schijntje van een verwT
naar het hedendaagse yul
dom, maar een keuze voJ
jaren dertig dus, waari i
massa's het hoofd nauw ij
boven water hielden,
de rijken zich vermaakt
Monte Carlo, Parijs of 1 i jj»
ton.
De hele aankleding sli
die keuze aan. Het dei
fraai en vooral functi ggfö
eerst een villa met zeezic
de voorbije grandeur igfe
Franse badplaatsen uits TT
later een sjieke pied-a-te -
Parijs.
Leidt dit alles tot een
verwekkend avondje t
Nee. Willem Nijholt en
Labij spelen die oude geli
met zoveel flair, dat ze b fl
dering afdwingen, of j«
van het genre houdt of
Ze slagen er zelfs in dife
ward-personages, die hel®
niet aardig zijn, de rl
warmte mee te geven. Hil
je in als cynische maar
kwetsbare man van de wLrgersc
zij is groots in haar sensuj
en bij tijd en wijle vul"
uithalen. Roord en Feg
doen hun uiterste best o(
gen hen op te spelen, m»|
kunt het ze nauwelijks k
nemen dat ze de behea
nterde 8 S
van het doorgewinterde
Labij-Nijholt niet weten
len, laat staan overtreffei
halve in de finale, dan
Roord het op eens te p;
en speelt ze de sterren v
hemel
Er wordt heel wat a
hmierd in deze voorste r
maar de typeringen zijn
en geestig, de timing is
het tempo is hoog.
nieuws onder de zon dusjst met
een avondje degelijk, val
dig theater. En wat is daa
verkeerd aan?
Bestuur NOS voor reorganisat
gemeenschappelijke diensten
KEN]
zatei
ide stic
sterl
!ing
,n de
jg bc
neergt
Must
in eer
Federatie Haags Amateurtoneel: In
terstedelijke Toneliade. Nederlands
Congresgebouw. Gistermiddag.
Jazznight in Rotterdam
Zaterdagavond werd in de Rotterdamse Doelen de Jazznight gehouden, het hoogtepunt van het
negende Heineken Jazzfestival, dat gisteren werd afgesloten met een speciaal Gospelconcert in de
St. Laurenskerk. Tijdens de Jazznight traden onder andere de baritonsaxofonist Gerry Mulligan
(links) en de Braziliaanse zangeres Tania Maria voor het voetlicht.
FOTO'S: ANP
redding van de Toneliade.
Hier werd onder de kundige,
fantasierijke regie van Paul
van Gorcum werkelijk toneel-
gespeeld. Een door een jeugd
trauma gestoorde jongeman
zoekt in zijn nachtmerries
wanhopig contact met ande
ren, zijn zus, zijn dominante
vader, zijn verpleger. Hij
wordt door het verleden en
door clowneske hersenschim
men achtervolgd. In een een
voudig, effectief decor gaf Leo
Evers een indrukwekkende
vertolking van de jongeman
Aad. De andere spelers stelden
zich in hun uitbeelding van
diens koortsachtige fantasieën
ingehouden op. Aads machte
loze schreeuw om hulp aan het
einde was hartverscheurend
en ontroerde diep. De aan de
Toneliade verbonden
HILVERSUM Het be
stuur van de NOS heeft
gisteren ingestemd met
een reorganisatie van de
gemeenschappelijke dien
sten.
Bij de diensten zullen de ko
mende twee jaren vijftig van
de tweehonderd banen ver
dwijnen. De reorganisatie le
vert een besparing van jaar
lijks vijf miljoen gulden op.
Dat geld zal worden gebruikt
voor versterking van de pro
gramma's. De NOS wil
reorganisatie van de g
schappelijke diensten ni
aansluiten bij de behoeft!
de omroepen. Tot de
schappelijke diensten bel
onder meer kijk- en luis!
derzoek en afdelingen
terrein van verkoop, ii
externe betrekkingen,
sche dienstverlening en
ciële zaken. De ondernei
raad moet zich nog uitspj
over de voorgenomen r<
nisatie. Binnenkort won'
vakbonden uitgenodigd
overleg.
De Federatie Haags Amateur
toneel heeft de Interstedelijke
Toneliade in het leven geroe
pen. Een evenement waarvan
gisteren de eerste manifestatie
plaatsvond. De deze keer deel
nemende steden kwamen elk
met een eenacter, gespeeld
door speciaal voor de gelegen
heid in de regio bijeengezocht
talent. Utrecht bracht 'Vosse-
jacht' van de Poolse schrijver
Slawomir Mrozek. In dit sati-
risch-absurdistische stuk
wordt de draak gestoken met
de theorie van gelijkheid, die
bij voorbeeld de jacht tot een
volksvermaak maakt met als
resultaat, dat er nergens meer
een stuk wild te vinden is. De
laatste vos geeft goede raad:
zet pluimvee uit. De mogelijk
heden van het spel werden in
de regie van Harry Polder niet
benut. Alleen Arnold Mellema
als de angstige haan kwam tot
acteren, wat in de omstandig
heden een hele prestatie was.
Over de Rotterdamse produk
tie schrijft regisseur Peter van
Leeuwen dat hij door zijn ma
nier van benadering tot 'lach
wekkende toneelbeelden' is
gekomen. Dat klopt. 'Help ik
leef', ontstaan uit improvisa
ties en misschien bedoeld als
satire op televisieseries, kwam
niet verder. Het hier en daar
aanwezige talent bleef onge
bruikt en aan de voorstelling
ontbrak verder alle beloofde
spanning. Den Haag kwam
met 'Nachtlicht' van Frans-
Willem Korsten. Dat was de
Haag toegekend.
Albert Jan van der Stel in 'Een krij
ger en toch zo bang' in Korzo Den
Haag, gezien zaterdagavond.
In de artistiek vaak overtui
gende vooroorlogse vorm zal
het roemruchte solo-dansreci-
tal waarschijnlijk niet terugko
men. Toch blijft solodans een
lingen trekken. Een hunner is
Albert Jan van der Stel (33),
sedert vele jaren op en achter
het bewegingspodium actief en
creatief. Bewust van zijn „ze
ven hoofdzonden" slaagde hij
erin choreografen, onder wie
Pauline Daniels, Kriszti
Chatel en Bianca van I f
voor hem een half dozij
te laten schrijven. Het
echter niet bij dans i v.
Van der Stel mikte o]
raamvoorstelling met
dans, video en onder
vestie. Een boeiend en
knap geheel onder del
'Een krijger en toch zo
Zijn ranke gestalte waait!
sofisch met vele windenr
maar waarom hij mei!
voorkennis, danskunde I
ganisatietalent eigenlijk i
is, werd onvoldoende
lijk.
