Eioze beloften
oor echte wao'ers
cabinet doof voor nadelen van lastenverzwaring
OPINIE
Sou/temt
ZATERDAG 12 OKTOBER 1991
neemt u nou maar van ons aan m'vrouu/tje,
zo' voorkomen we een hoop problemen....
IN 'T HOUT
spannend de algeme-
ieschouwingen in de
ide Kamer waren?
;veer net zo spannend
;en wedstrijd tussen
grassprieten die
wie het hardst kan
en.
et bijna-schisma in zijn
over de wao had PvdA-
[ïan Wöltgens er geen be-
aan nog fundamentele
k te leveren op het kabi-
ïleid, waaronder ook een
handtekening staat van
Kok. En CDA-fractie-
itter Brinkman was zo
iet de bekering van zijn
irde collega tot het 'mo-
ime', dat hij evenmin
emen wenste te maken.
oppositie? Ach, de
er Bolkestein, de Demo-
Van Mierlo en de Groen-
Beckers, zij deden allen
uiterste best. Maar wan
de huidige coalitiepart-
die samen in de Tweede
:r 103 van de 150 zetels
n, elkaar zó innig om
schiet er voor de ande-
:ijen geen stiekem hand-
meer over. Premier Lub-
moet zich deze week ge-
hebben als een geestelij-
e het huwelijk inzegent
wee partners die na een
erige verloving nu toch
gelukkig samen voor het
staan.
bveel mierzoete harmonie
Tweede Kamer dankten
[urnalisten, die altijd er-
over moeten kunnen
jven, de hemel op hun
knieën toen er van de
|cant van het Binnenhof
ns heel hard 'boe!' werd
Êpen. Voorzitter Kaland
de senaatsfractie van het
i weigerde het plan van
[secretaris Simons in he
eling te nemen voor wat
Kaland ziet als een 'volksver
zekering tegen ziektekosten'.
Maar nadat de PvdA zowel
vóór als achter de schermen
met hel en verdoemenis had
gedreigd en CDA-leider Lub
bers op zijn partijgenoot had
ingepraat, ging de knoestige
onderkoning van Zeeland
fluks, zoals we inmiddels van
hem gewend zijn, door de ken
nelijk nog zeer soepele knieën.
Het plan-Simons wordt dus
toch in de Eerste Kamer be
handeld en zal daar uiteinde
lijk, met enige vertraging, ook
wel worden aangenomen.
Kortom: een storm in een je
neverglaasje.
Weinig fraais
Is er dan helemaal niets op
merkelijks te melden over de
inhoud van de algemene be
schouwingen in de Tweede
Kamer, die toch het belang
rijkste politieke debat van het
jaar heten te zijn? Toch wel,
maar het is weinig fraai
nieuws. Wie goed gekeken en
geluisterd heeft, weet nu ein
delijk waarom de PvdA tot
dusver geen vinger voor de
'onomkeerbare' wao'ers heeft
uitgestoken. Houdt u zich
maar even vast: de PvdA kan
wel iets doen voor deze men
sen maar alle mooie
woorden ten spijt zij wil ge
woon niet!
Moeilijk te geloven? Laten we
dan nog even teruggaan naar
13 juli jongstleden toen het ka
binet voor de eerste maal tot
een harde ingreep in de wao
besloot. Nadat er een storm in
de PvdA was opgestoken over
zoveel hardvochtigheid, haast
te partijleider Kok zich in
een interview met de Volks
krant te wijzen op de 'on
omkeerbare gevallen'. De
wao'ers van wie iedereen weet
dat ze nooit meer zullen kun
nen werken, moesten volgens
Kok in elk geval gevrijwaard
worden van een verlaging van
hun uitkering.
De vice-premier gaf ook een
paar voorbeelden van dit soort
arbeidsongeschikten: de bouw
vakker die door een val van
een steiger zijn rug heeft ge
broken en de man of vrouw
die door multiple sclerose aan
het bed gekluisterd is. Alom
klonk luid applaus. Maar na
beraad met het kabinet meld
de dezelfde Kok enkele dagen
later dat het allemaal toch
heel moeilijk was. Vakminis
ter Bert de Vries (Sociale Za
ken) legde desgevraagd in
deze krant uit dat naast
wat hij noemt een 'schrij
nend geval' altijd onmiddellijk
een 'bijna-net-zo-schrijnend
geval' staat. Moet een timmer
man die drie vingers aan een
hand mist voor honderd pro
cent worden afgekeurd? Of ge
beurt dat pas als die man alle
vingers van die hand kwijt is?
Raar argument
Ja maar, dat hoeft de politiek
toch niet te beslissen? Dat kan
zij toch rustig overlaten aan de
keuringsartsen, werd de mi
nister tegengeworpen. Kan
wel zijn, antwoordde De Vries,
maar zo'n arts zal van de poli
tiek willen horen welke maat
staven hij daarbij moet aanleg
gen, anders ontstaat er wille
keur. En bovendien zou er on
vermijdelijk een discussie los
branden over de vraag waar
om wao'er X nog net wèl, en
wao'er Y net niét meer als on
omkeerbaar wordt bestempeld.
Wat is dat toch een raar argu
ment! Een keuringsarts is er
immers voor opgeleid om on
derscheid te maken tussen het
ene en het andere geval? Geldt
niet ook hier dat waar een wil
is, ook een weg is? Het buiten
gewone wao-congres van de
PvdA vond dat kennelijk ook
en droeg de eigen Tweede-Ka
merfractie op „alsnog een ui
terste inspanning te doen om
een bevredigende oplossing te
vinden voor de zogenaamde
onomkeerbare gevallen".
Hoe reageerde fractievoorzit
ter Wöltgens negen dagen la
ter? „Het kabinet is er niet in
geslaagd een oplossing te vin
den voor de onomkeerbare ge
vallen, en onze fractie ik
zeg het eerlijk bij heeft die
ook nog niet", zei hij op de
eerste dag van de algemene
beschouwingen. Wöltgens ver
telde er niet bij wat er nu zo
moeilijk is aan deze kwestie.
Hij volstond met de medede
ling dat zijn fractiespecialisten
onverdroten door zouden gaan
met zoeken.
Zoeken waarnaar? Een kind
kan toch vaststellen dat een
man met een dwarslaesie nooit
meer zal kunnen werken?! Dat
weet de PvdA-fractie natuur
lijk ook wel. Maar zij beseft
dat zij daarmee voor dergelijke
wao'ers, van wie er maar een
paar duizend in ons land zijn,
een uitzonderingspositie zou
creëren. En dat zij dus tegelij
kertijd zou zeggen: alle andere
wao'ers zijn 'wèl-omkeerbaar'
en hun uitkering mag dus ge
rust worden gesnoeid.
Daar heeft de PvdA absoluut
geen trek in, want dan zou zij
zich (nogmaals) de woede op
de hals halen van de zeer ve
len in de wao die weliswaar
voor honderd procent zijn af
gekeurd, maar die eigenlijk
nog wel zouden kunnen wer
ken. Denk aan bijvoorbeeld
een metselaar met ernstige
rugklachten die de steiger niet
meer op kan, maar nog zeer
goed iets anders kan doen. Als
de huidige regels strikt waren
gevolgd, zou deze metselaar
slechts voor zestig procent zijn
afgekeurd en had hij slechts
zestig procent van de wao-uit-
kering gekregen. Maar in de
jaren zeventig en tachtig vond
men (zeker de PvdA-achter-
ban!) dit soort 'scherpslijperij'
a-sociaal. Er was immers hele
maal geen werk voor al die
nog gedeeltelijk arbeidsge-
schikten!
Het CNV heeft berekend dat
er inmiddels circa 235.000 vol
ledig afgekeurde wao'ers zijn,
van wie slechts vijfduizend
onbetwist onomkeerbaar. Wel
nu, waarom heeft de PvdA
dan niet gezegd: we scheren
iedereen over één kam en la
ten al deze 235.000 mensen
hun huidige uitkering behou
den? Op zich voelde de PvdA
daar ook wel voor, maar
schrok terug tóen het kabinet
om financiële redenen ging te
genspartelen. Lubbers en Kok
bleven erbij dat alleen de hui
dige wao'ers boven de vijftig
jaar ontzien zouden kunnen
worden. Dat is per slot een
groep die betrekkelijk snel
'uitgestorven' zal zijn.
Mensen onder de vijftig jaar
die nu een wao-uitkering heb
ben, wilde het kabinet aan
vankelijk even hard aanpak
ken als degenen die straks on
der de gewijzigde wao zullen
vallen. Ook zij zouden hun
een beperkt aantal jaren mo
gen behouden, waarna ze zou
den terugvallen op een aan
zienlijk lager bedrag. Maar
door de volksopstand in de
PvdA wilde het kabinet nog
wel één kleine concessie doen.
De uitkering van de jongere
wao'ers zal worden bevroren,
zodat ze (als gevolg van het
stijgende prijspeil) pas op ter
mijn zullen merken dat ze
minder te besteden hebben.
Maar dan wilden Kok en Lub
bers geen gezeur meer horen
over de echte onomkeerbare
gevallen!
Wöltgens ging daarmee ak
koord. Formeel heeft hij nog
steeds de vrijheid op deze af
spraak terug te komen, maar
er is niemand op het Binnen
hof die daar nog in gelooft.
(Rik in 't Hout is chef van de
parlementaire redactie van
onze krant.)
15 50 iNS DIJKSTAL
«!3 januari van dit jaar
.lik op deze plaats tien
Inen genoemd waarom
lasten voor burgers en
rijven niet verhoogd,
Ir juist verlaagd zou-
I moeten worden. Re
ien van principiële,
Ictische en economi-
e aard. Het kabinet is
J doof voor gebleven.
Ben zullen daarvoor een
ie rekening betalen.
financiële beleid voor
dat deze week in de
[ede Kamer breeduit aan
prde kwam, bestaat voor
[belangrijk deel uit lasten
verzwaringen. Naast de verho
ging van het huurwaardefor
fait en de accijnzen wordt de
inflatiecorrectie afgeschaft en
worden de milieuheffingen
mede als belastinginstrument
gebruikt om de gaten in de be
groting te dichten.
De ruim vier miljard gulden
aan lastenverlichting die in
het vorige kabinet met mede
werking van het CDA tot
stand kwam, wordt door dit
kabinet meer dan ruimschoots
teniet gedaan. Opnieuw met
medewerking van het CDA.
Ondanks de verkiezingsbelofte
van de toenmalig lijsttrekker
van het CDA, de heer Lub
bers. Met hem viel daarover
niet te praten, zo zei hij des
tijds tegen de heer Kok.
De gevolgen hiervan zijn ern
stig. In het jaar 1992, waarin
de economische groei zeer ge
ring zal zijn en Nederland alle
zeilen zal moeten bijzetten om
de concurrentiestrijd in Euro
pa te kunnen voeren, neemt
de inflatie in ons land toe.
Voor een deel vanwege de las
tenverzwaringen! Dat leidt tot
hogere lonen en hogere prij
zen. Voor het eerst na jaren
zal de werkeloosheid weer toe
nemen. En dat in een land
waarin de verhouding actieve-
n/inactieven al zo ongunstig
is.
Precies 25 jaar geleden, in de
nacht van Schmelzer, diende
de naamgever aan deze nacht
een motie in. In de overwegin
gen van deze motie staat onder
andere: „...van mening dat in
het voorgenomen financieel-
economisch beleid meer waar
borgen moeten worden gelegd
voor een evenwichtige groei
en tegen verdergaande geld
ontwaarding en werkeloos
heid...".
Toen ging het om beperking
van de uitgaven. Nu is het er
ger. Nu gaat het om het verho
gen van de lasten. Ik wacht
niet op een 'nacht van Brink
man', maar wanneer houdt het
CDA nu eindelijk eens op de
piketpalen in moerasgrond te
zetten?
Alternatieven
Wat stelt de VVD daar nu te
genover? Bij de bespreking
van de begroting 1992 in de
Tweede Kamer heeft de VVD
alternatieven op tafel gelegd.
De kern daarvan is de sociaal-
economische en financiële pro
blemen op te lossen door te
trachten de oorzaken ervan
weg te nemen.
Als je plafond elk jaar gaat
bladderen, kun je het natuur
lijk steeds opnieuw witten.
Maar het is beter iets aan het
vochtprobleem in je huis te
doen. Dan houdt het gewitte
plafond ook langer stand.
Als overheidsuitgaven te hoog
zijn, moet men de politieke
moed hebben om die uitgaven
aan te pakken. Dat betekent
herbezinning op de overheid
staken, drastische verminde
ring van het aantal ambtena
ren en afschaffing of verlaging
van de subsidies. Dat kan ove
rigens hogere kosten voor de
burgers betekenen. Daar is de
VVD eerlijk in. Het berekenen
van de kostprijs aan de bur
gers voor overheidsdiensten
en het verminderen van subsi
dies leiden nu eenmaal tot ho
gere kosten. Wij noemen dat
het profijtbeginsel. Dus tegen
over lagere belastingen en
'Waarom zou je dat doen?',
kan men zich afvragen. Voor
sommige burgers maakt het op
deze manier niets uit. Toch
zijn er goede redenen om een
dergelijk beleid wèl uit te voe
ren. In de eerste plaats geeft
het de burger een grotere keu
zevrijheid. Dat is een belang
rijk liberaal beginsel. Het is
ook praktisch en economisch
van groot belang. Wie een be
paalde keuze maakt draagt
daar ook zelf de financiële
verantwoordelijkheid voor.
Dat dwingt tot een betere af
weging van kosten en baten
dan een systeem waarin je
kunt kiezen voor de baten en
de kosten kunt afwentelen op
een ander.
In de politiek en het openbaar
bestuur is de keuze altijd de
begroting van morgen (of zelfs
de verkiezingen van morgen)
óf een structureel beleid op
langere termijn. Vanzelfspre
kend is het laatste het belang
rijkste. Het kabinet van CDA
en PvdA durft niet te kiezen
voor structureel beleid om de
economische positie van Ne
derland in het Europa van
morgen veilig te stellen. Inte
gendeel, de voorgestelde las
tenverzwaringen brengen die
positie in groot gevaar. Met
alle gevolgen vandien. Het ka
binet moet dan ook de koers
drastisch wijzigen. Gebeurt dit
niet, dan kan de conclusie
slechts zijn dat dit kabinet niet
het landsbelang dient.
üIEVEN VAN LEZERS
Brieven graag kort en duidelijk geschreven
redactie behoudt zich het recht voor ingezonden
stukken in te korten
ckman goede
h rijfster
heb commentaar op de
it van maandag 7 oktober,
itel van het berichtje heet:
schenk kinderboekenweek
ktisch genoemd". Ik vind
p Beekman zelf een hele
e schrijfster. Ik heb het
tje 'Het wonder van Fries-
k' zelf gelezen. Alleen op
31 wordt de negerjongen
escholden. Maar echt uit-
lden is het niet, want de
oners van Kampen in de
deleeuwen zijn erg bijgelo-
en daarom denken ze dat
en duivel is. De negerjon-
wordt dus niet uitschol-
Op het laatst komt het al-
aal weer goed, de neger-
blijft in Kampen maar
)r zijn er nog veel
nturen gebeurd,
k v.d. Honert (10 jaar),
ORBURG
ere in
n de ti
nog si
hten
ani
itatie in
i etermeer
angste
in de
hoog
van
oed inir(
van
;r Grii
nlangs
taalrijk
een
de be
Ameri t
p de
vertrafre
Fotyk
gemeester Van Leeuwen
Zoetermeer kan nu wel zo
logen zijn over zijn
000ste inwoner, maar is dit
zo verblijdend? Vooropge-
I: ik hoop dat dit kind een
1 en gelukkig leven krijgt,
ar deze stad met 100.000 in-
ïers heeft niet alleen posi-
'e kanten. Mijn vrouw
eg in augustus last van
meniscus. Bij de orthope-
chirurg in 't Lange
id-ziekenhuis kan ze daar-
echter pas in november
it. Dat is voor iemand die
'kt en liever vandaag dan
rgen weer aan de slag gaat
zo'n opwekkend bericht.
hoge ziektekosten en
wao gesproken. En Wim
maar beweren dat de me-
:he verzorging in Neder-
prima is geregeld. Voor-
zit mijn vrouw in de flat
vliegt ze tegen de muren
Die flat is trouwens ook zo-
;ij echt.
iets. Toen wij bijna vijftien
jaar geleden in Zoetermeer
kwamen wonen zei men reso
luut op het stadhuis: „In Den
Haag moet je tien jaar wachten
op een eengezinswoning; bij
ons drie jaar". Maar het laat
zich aanzien dat wij nog wel
vier jaar op die flat blijven zit
ten. Resumerend: het zou rea
listischer zijn van de burge
meester als hij zou zeggen: „De
snelle bevolkingsgroei geeft
ons zorgen, want met verschil
lende voorzieningen kunnen
wij het niet bijhouden".
C. 't Hooft,
ZOETERMEER
Leiderdorp zonder
markt?
Er is hulp onderweg uit Lei
den voor degenen die de wa
renmarkt in Leiderdorp ten
grave willen dragen. Het lijkt
er in elk geval veel op. Het zal
de Leiderdorpse CDA-wethou-
der Huigen zeer gelegen ko
men dat Leiden de eigen posi
tie gaat versterken, door niet
alleen op zaterdag maar ook
op vrijdag een markt te hou
den. Ook het plan om de we
kelijkse koopavond in Leiden
naar de vrijdag te verplaatsen
getuigt van realiteit. Verstevi
ging van de regiofunctie heet
dat. Of is het profiteren van
onzeker Leiderdorps beleid?
Door de plannen in Leiden
kan wethouder Huigen de
schuld van de teloorgang van
de Leiderdorpse weekmarkt
(lees Hoofdstraat) naar Leiden
schuiven. Het mag duidelijk
zijn dat de politiek in Leider
dorp maar wat aanrommelt.
C. van Leeuwen,
LEIDERDORP
Chaos bij
vuilverbrander
De krant kun je niet missen.
Geen dag! Vooral wanneer po
litici het plan hebben opgevat
een vuilverbrander te laten
bouwen. Vanuit de krant we
ten we dat kosten noch moei
ten zullen worden gespaard
het ding te bouwen. Zonder
met de ogen te knipperen aan
vaardt men, naast alle andere
hoge kosten, een kostenover-
schrijding van 200 miljoen gul
den. Een Voorburgs raadslid
spreekt over een gigantisch fi
nancieel risico en verklaart
dat er geknoeid wordt. Zelfs
Groen Links, de partij bij uit
stek om zich te presenteren als
milieupartij, verlaat bij monde
van de Leidse wethouder De
La Mar haar principes. Hoofd
zaak voor Groen Links is ken
nelijk dat het Leidse vuil ver
dwijnt. Dat dit vuil bij een an
der voor de deur wordt gestort
en daar tot milieuvervuiling
leidt, is dan niet van belang.
Natuurlijk zal oók dit weer lei
den tot een schadeclaim van
vele miljoenen guldens. Valt
nog in politici te geloven, als
zij in een bestemmingsplan
stellen dat de vuilverbrander
op een afstand van vijfhon
derd meter van een woonwijk
mag worden gebouwd? Nota
bene de grootste vuilverbran
der van Europa! Zijn hier nu
bestuurders bezig of avontu
riers? Het gaat er hoe langer
en meer op lijken dat de vuil
verbrander wordt gefundeerd
op een grote bestuurlijke puin
hoop. Wie durft daar nog ver
antwoording voor te nemen?
C. van Soest,
NOOTDORP
Drewermann
Het waren niet de geleerden
al waren ze nog zo knap
die de Tien Geboden uitvon
den. Het waren niet allereerst
de theologen, die de taak kre
gen het geloof in Christus te
verkondigen. De Tien Gebo
den hebben hun oorsprong in
het godsdienstig milieu van
het Jodendom en Christus
vertrouwde in aansluiting
daarop de verkondiging toe
aan zijn apostelen, die open
Illustratie uit het boekje 'Het
wonder van Frieswijck', waaro
ver deze week nogal wat op
winding is ontstaan. Rechts de
schrijfster: Thea Beekman.
FOTO: PR
stonden voor degene die zich
niet aandiende als onze gelij
ke, maar als ons aller meerde
re, God zelf. Daarom maakt de
theoloog Drewermann het zich
zelf moeilijker dan nodig is, als
hij het geloof zoekt te verkla
ren vanuit de subjectieve
mens. Hoe belangrijk zijn
dieptepsychologie als studie
ook is, zij is nog altijd onbewe
zen. Het geloof zal hij alleen
aan de Heer moeten vragen,
zoals iedereen; groot of klein,
machtig of gering. Alleen met
het verschil dat het falen van
de groten wijd en zijd kwaad
sticht en oorzaak is van afval
bij velen.
H. Rutges,
DEN HAAG
Roofbouw
Onder uw redactie is op 2 ok
tober een artikel in de krant
verschenen waarin wordt ge
steld dat Ladbroke „roofbouw
op de Nederlandse draf- en
renpaarden heeft gepleegd".
Een moeilijke constatering ge
zien het feit dat de organisatie
van de sport in handen is van
de Nederlandse Draf- en Ren
sport. Maar wat zijn de feiten?
Om het alleen over dravers te
hebben, zien wij dat het ge
middelde aantal starts per jaar
is gezakt van 15,5 in 1985 tot
11,4 in 1991. Het aantal paar
den per koers daalde van 10,0
tot 8,8. De paarden hebben het
kennelijk minder druk gehad
nadat Ladbroke de paarden-
totalisator ging organiseren!
Nog belangrijker voor de sport
is het aantal levend geboren
veulens. In de vijf jaar voor de
komst van Ladbroke ging dat
aantal met veertig procent
achteruit; na de komst van
Ladbroke met veertig procent
omhoog. Eerder heb ik, als
daartoe aangetrokken advi
seur, Ladbroke geadviseerd
zich van de Nederlandse
markt terug te trekken. Wie
Ladbroke's beheer van de to
talisator (niet van de sport)
van 1986 tot 1991 overziet,
moet echter constateren dat
dit beheer heeft geleid tot de
redding van ue sport en van
de totalisator. In de laatste vijf
jaar is de werkgelegenheid in
de sector, waar zo'n tweedui
zend personen werkzaam zijn,
gewaarborgd. Bemoeienis van
de overheid, met name in fi
nanciële zin (lees subsidies), is
sterk teruggedrongen. De term
„roofbouw" is daarom niet
verdiend. Ladbroke heeft zich
eerder te welwillend opge
steld. Maar daar heeft de sport
alleen profijt van gehad.
Peter. R. Woodward,
directeur B.V. Draf- en Ren
sport Financieringsmij,
DEN HAAG
Opus Dei
Het schijnbare gebrek aan ne
derigheid van de stichter van
het Opus Dei, dat Paul van
Velthoven aan de orde stelt in
zijn artikel over de Spaanse
Kerk (28-9-91), is eerder een
blijk van heldhaftigheid. In
1968 maakte Mgr. Escriva aan
spraak op het recht van de ti
tel van markies van Peralta,
dat in 1718 verleend was aan
een rechtstreekse voorvader.
Uit liefde en dankbaarheid
voor zijn ouders en broer, en
na overleg, nam hij de juridi
sche stappen daartoe. Dat was
een moedige beslissing omdat
hij wist hoeveel kritiek en las
ter hij zich daarmee op de hals
haalde. Anders handelen zou
tegen de geest van het Opus
Dei ingaan, waar een kardi
naal van de Romeinse Curie
hem op attent maakte; name
lijk dat elk lid van het Opus
Dei, in alles gelijk aan zijn me
deburgers, zijn plichten en
rechten moet nakomen. Vier
jaar later zag hij af van de ti
tel, die hijzelf nooit gedragen
heeft, ten gunste van zijn
broer Santiago. In het zalig
verklaringsproces, met 960 zit
tingen in de eerste fase, door
ruim dertienhonderd bisschop
pen aangevraagd, met twintig
grotere wonderen en ontelbare
gebedsverhoringen, is het bo
vengenoemde feit zeker niet
over het hoofd gezien.
Ir.J.F.M. Verdonk,
DELFT
Op deze plaats willen wij
onze welgemeende
bezorgdheid over het imago
van CD A-fractieleider Elco
Brinkman uitspreken. Dat
dit imago voor verbetering
vatbaar is, bestrijdt niemand.
Maar echt zorgwekkend is
het feit dat Brinkman er zélf
de laatste tijd zo
overduidelijk mee worstelt.
In plaats van rustig af te
wachten tot de samenleving
hem met andere ogen gaat
bezien, laat hij steeds vaker
blijken hoezeer hij zucht
onder zijn beeldvorming.
Soms druipt de jaloezie er
regelrecht vanaf. Zoals
jongstleden zaterdag, toen hij
voor een gezelschap
studenten aanhaalde dat men
hem graag vergelijkt met een
koelkast, of een robot met
laserogen. Nee, dan Van
Mierlo, zo beklaagde
Brinkman zich. Die heeft het
imago van een lady-killer,
die is de James Dean van de
Nederlandse politiek.
Waarom, o waarom toch, viel
deze glans niet hèm ten deel?
Na die rede moet Brinkman
zich thuis bij de thee hebben
getroost met de gedachte dat
hij nog twee briljante
kinderen heeft. Zouden die
niet béter scoren in de
beeldvorming dan hijzelf? En
zou hij, als leverancier van
het erfelijk materiaal, daar
niet mede van kunnen
profiteren?
Nu wilde het toeval dat het
geluk Brinkman voor één
keer had toegelachen.
Hadden zijn kinderen
immers niet op een
regenachtige middag met de
huiscomputer zitten stoeien?
En waren die donderse
Eduard (16) en Christine (15)
niet met verbluffende
resultaten voor de dag
gekomen?
Deze week, tijdens de
algemene politieke
beschouwingen, maakte
vader Brinkman het grote
nieuws wereldkundig. Waar j
de collega-politici Wöltgens
en Bolkestein hun licht
lieten schijnen over abstracte
problemen zoals de lange
weg naar de Europese
Politieke Unie, gunde
Brinkman zijn toehoorders
een blik in de huiskamer.
Daar hadden de koters met
de computer zowaar een
alternatieve miljoenennota
ontworpen, zei hij. „Door een
combinatie van
bezuinigingen en
lastenverlichting zijn ze er in
geslaagd de werkgelegenheid
vier maal meer te laten
groeien dan het kabinet, met
handhaving van de
financiële randvoorwaarden
uit het regeerakkoord en
onder een hoge politieke
haalbaarheid".
Wat nog het meest opviel,
was de bittere ernst waarmee
Brinkman de Kamer deze
feiten voorhield. Geen
spoortje relativeringszin
klonk in zijn woorden door.
Met de kinderen Brinkman,
zo leek hij impliciet te willen
zeggen, moet men rekening
houden. Die worden later
vast nog iets hoogs in de
politiek.
Liet de Kamer zich door
deze Brinkman-branie
overbluffen? Volstrekt niet!
Hoewel vice-premier Kok
even onbeheerst op zijn
onderlip beet, klonk uit de
kamerbankjes een besmuikt
gegrinnik. Brinkmans trots
boezemde niet het verhoopte
ontzag in, maar wekte eerder
gevoelens van meewarigheid
op. En de CDA-fractieleider
voelde achter het
spreekgestoelte een kille
eenzaamheid over zich
komen.
Een typisch geval van
ongecontroleerde vadertrots,
moeten we concluderen.
Vaders die tijdens de
peuterjaren hoog opgeven
over de unieke kwaliteiten
van hun genetisch gebroed,
mogen geëxcuseerd zijn.
Maar zodra de kinderen de
luiers eenmaal ontgroeien,
diem een zekere
terughoudendheid in acht te
worden genomen. En als de
eerste puistjes eenmaal
doorbreken, doen pappa's er
zelfs verstandig aan zich bij
tijd en wijle over hun juniors
te beklagen.
„Waar gaat dat heen. ze
willen al naar de disco!",
houden vaders van uit de
kluiten gewassen pubers
elkaar met gespeelde
wanhoop voor. Want zij
weten dat te lang
volgehouden vadertrots op
den duur leidt tot
plaatsvervangende schaamte
bij de kinderen.
