Van den Berg
sluit tijdperk af
Doelstelling hockeyteams vaak anders dan realiteit
SPORT
23
Csidóc SouAOttl
üfü Zeidöe Qowvant
ZATERDAG 28 SEPTEMBER 1991
BATAVEN VERDER ZONDER UNIEKE PERSOONLIJKHEID
LEIDEN - Na iets meer dan 22
jaar stopt Lambert van den Berg
per 1 oktober als trainer van De
Bataven Leiden. Een club die hij
met gemengde gevoelens los zal la
ten. Echt loslaten zal toch niet luk
ken, want een club waar je je met
hart en ziel voor hebt ingezet en
waarvan je pupillen tot aan de
Olympische Spelen zijn gekomen,
die laat je nooit meer los.
Eigenlijk is het allemaal bij die andere
club in Leiden begonnen, Holland. Bij
gebrek aan een trainer besloten Lambert
van den Berg en een collega Hollander
de trainingen voor een deel waar te gaan
nemen. Al snel was duidelijk dat de in
zet van Van den Berg onovertrefbaar
was, hij was er namelijk altijd. Iets wat
hem kenschetste tot aan zijn afscheid.
„De mensen rekenden er op dat ik er
was en ik rekende er op dat zij er waren.
Dan krijg je wel eens stevige vorst, me
ters sneeuw en toch 20 van die fanaten".
Oude koeien
Dat leverde hem met Rob Strik veel suc
ces op, maar toen hij zich moest gaan
schikken naar een nieuw aangestelde
hoofdtrainer ging er wat mis. Wat pre
cies is niet duidelijk, daar laten de toen
malige hoofdrolspelers zich niet echt
over uit. Over de oude koeien een berg
zand, Van den Berg vertrok naar Haar
lem om daar met Strik zijn eerste van
een lange rij nationale kampioenen af te
leveren. Na twee jaar wilde de atleet
Van den Berg toch weer gewoon trainen,
toog naar de atletiekbaan in de Leidse
Hout en trof daar „ome Chris". De be-'
heerder van de kantine waarschuwde
hem voor de maatregelen van zijn oude
club, die echter niet door de toen nog
twee andere Leidse clubs werden overge
nomen. Na verloop van korte tijd bood
Bataven hem een trainerscontract aan
wat Van den Berg nog steeds zorgvuldig
bewaart: ingangsdatum 1.9.69.
Toen begon de reeks met kampioenen
en kreeg de Bataven haar reputatie als
lopersvereniging. Leo Mooiman was de
eerste Bataaf die als nationaal kampioen
over de streep kwam. „Hij was al een
paar keer tweede geworden en toen hij
eindelijk als eerste over de streep kwam
zei hij: Lambert je hebt het eindelijk ge
red". Daarna kwam een serie van ruim
dertig nationale kampioenen met onder
anderen Koen Gijsbers en Wybo Lelie
veld bij de heren, Asti Oskam en Sandra
Dorlas bij de meisjes en recentelijk Wil
lem Ravensbergen en Arie van Tol bij
de veteranen. Heel mooi waren ook de
kampioenschappen voor estafetteploe
gen. „Mooi was bijna elke keer de 4 x
800 meter met Koen Gijsbers als laatste
loper. Koen vloog er altijd in (heel an
ders dan de sluwe Wybo) en maakte gro
te gaten in een ommezien goed en vaak
was dat al genoeg om zo'n morele dreun
uit te delen dat we wonnen".
Ook met de dames heeft hij op dat front
succes gehad: Tijdens een van de eerste
wedstrijden op het Leidse kunststof in
1979 organiseerde Bataven het nationaal
kampioenschap estafettes en had een da-
mesploeg die op voorhand als kansloos
gezien werd. „Die meiden hebben toen
werkelijk als duivelinnen gelopen. Lia
Verbeek, Anne Politiek, Tina Buntsma
en Asti Oskam werden in de tweede tijd
ooit kampioen en toen moesten de man
nen nog".
Wereldbeker
Doordat Koen Gijsbers zich verkeek op
de ervaring van Evert Hoving werd
NOP toen kampioen vlak voor Bataven.
Vrij kort daarna vertrok Lelieveld naar
Amerika en kwam Koen Gijsbers steeds
meer onder de invloed van de toenmali
ge 400 meter bondscoach Peter van Beu-
se kom. Vlak voordat Gijsbers naar het
Amsterdamse AAC vertrok maakte de
robuuste landmacht officier het beste
seizoen van zijn carrière met een optre
den zelfs in de strijd om de Wereldbeker
in Canberra. Op dat moment had Van
den Berg zijn handen al weer aardig vol
had met een nieuw talentje. „Ik kwam
terug van vakantie en iedereen zei dat er
een nieuwe lange afstandsloper was. Vol
gens mij was het een 800/1500 meter lo
per en dat is wel gebleken". Het talentje
heette Kulker, maar die was Van den
Berg al snel kwijt. In de groep van Van
den Berg, toen al af en toe bijna 70 man
groot, liep een man rond met een grote
reputatie op de midden afstand die vond
dat het mooi genoeg geweest was. „Bram
Wassenaar kwam op een gegeven mo
ment naar me toe en vroeg me om raad.
Hij kon trainer worden bij Holland of
een trainerscursus gaan doen. Ik heb i
hem toen mijn beste lopers beloofd als j
hij zou slagen en ook dat is goed geko
men".
Daarmee, zo beseft Van den Berg zelf
ook, heeft hij zijn eigen afbouwregeling
gemaakt. Nadat Wassenaar de toppers
onder zijn hoede had genomen bleef de
groep van Van den Berg onstuimig door
groeien. Zijn groep werd opnieuw te
groot voor een enkele trainer en op
nieuw kwam er een splitsing. Gijsbert
Remmelzwaal, een pupil van Bram
Wassenaar, pakte de beginnersgroep zo
dat voor Van den Berg nog de dames en
vooral een hele stoet aan talentvolle ve
teranen overbleef. Door een ernstige rug
blessure werd de man die er ooit van
verdacht werd op de baan te wonen ge
dwongen om ook zijn trainingen terug te
draaien. Maar er moest een vervanger
zijn. Liefst een vervanger aan wie Van
den Berg met een gerust hart zijn laatste
stukje atletiek kon afstaan. Dat dit niet
helemaal zonder slag of stoot ging is be
grijpelijk. maar opnieuw wordt de vuile
was natuurlijk niet buiten gehangen.
„Belangrijkste is dat iedereen bij een
goede trainer komt". Zelf zal hij niet
meer naar de trainingen komen. Mee
doen is er met zijn rug niet bij („ik
zwem, fiets en wandel veel met mijn
vrouw") en naar zijn talenten komen
kijken doet hij niet: „Dan zou het lijken
alsof ik de boel kom controleren. Daar
wordt een trainer alleen maar onnodig
zenuwachtig van". Maar afscheid ne
men. dat kan het meest recente erelid
van Bataven Leiden niet. Zoals hij trou
wens ook liever niet op de foto gaat.
„Als trainer ben je afhankelijk van de
mensen die bij je komen trainen. Zonder
hen en zonder de steun van je vrouw
ben je niks".
LEIDEN - De gebruikelijke ronde
langs coaches en managers van de
diverse hockeyteams levert zonder
één uitzondering positieve doelstel
lingen voor het competitieseizoen
op. Drie weken na de start blijken
de prognoses vaak anders dan de
realiteit. De herenteams van
Roomburg en Forescate nemen wel
de voorspelde koppositie in. Bij de
vrouwen doet het vorig jaar gepro
moveerde Alecto het bijzonder
Manager Edwin Dekker was ondanks de
1-3 nederlaag in het openingsduel tegen
Den Bosch optimistisch over het nieuwe
seizoen voor de LMHC. Dekker baseert
zijn uitspraken op het feit, dat de selec
tie van de Leidenaars vrijwel ongewij
zigd bleef. Ook coach Thomas Tigche-
laar verlengde zijn kontrakt. „Vorig jaar
stonden we na de winterstop onderaan,
maar in het tweede gedeelte van de com
petitie hebben we met onze selectie uit
stekend hockey gespeeld. We hebben
toen wel de punten gepakt en we zijn
niet gedegradeerd. Dat nivo kunnen we
handhaven en met de goede begeleiding,
die we hebben, is dit team in staat om te
promoveren. We hebben in ieder geval
de basiskwaliteit om in de top van de
overgangsklasse mee te draaien."
Hoofdklasse
Aan het middenveld voegde Leiden met
Floris Swinkels een nieuwe naam toe.
De eenentwintigjarige Swinkels vertoon
de vorig seizoen zijn niet geringe hoc-
keykunsten nog in het derde team. In
het doel staat Ton van der Meer, die
voordat hij wegens een rugblessure
moest stoppen al in Nederland B acteer
de. Van der Meer, die in de periode dat
de Leidse ploeg nog hoofdklasse speelde
eerder het doel verdedigde, verdreef Pie-
ter de Hoog naar het tweede team. „Ton
was tegen Den Bosch onze beste man",
vervolgt Edwin Dekker. „Leiden wil
aanvallend hockey spelen. We verloren,
omdat we achterin de scherpte misten
om de zaak dicht te houden. Er ontston
den gaten en het mankeerde ons aan het
maken van doelpunten." Tegen Breda
en Concordia verging het LMHC niet
veel beter en is na drie wedstrijden de
schamele oogst van één punt bereikt.
„We hebben wel de ambitie weer in de
hoofdklasse te spelen", sluit de manger
af. „Toch maar eens kijken, hoe we daar
dit jaar mee omgaan." Voorlopig lijkt
het veilig stellen van de overgangsklasse
een meer reéle doelstelling, maar met de
opmerkelijke revival van de Leidse
mannen vorig jaar is wellicht meer mo
gelijk.
De vrouwen van Alecto spelen op het
zelfde nivo als de mannen van LMHC.
De ploeg van coach Robbert Kruidenier
heeft een geweldig debuut in deze klasse,
want na drie speeldagen met maar één
thuiswedstrijd werd slechts één punt af
gestaan. Lydian Mentink is er heel ge
lukkig mee. „Ik ben er best trots op, dat
we als nieuwkomer in deze klasse al in
de top kunnen meedraaien", is de en
thousiaste uitspraak van de routinier en
steunpilaar van het team. „Meedraaien
in de top is inderdaad de doelstelling
van de club", stelt Kruidenier. „Kam
pioen worden in het eerste jaar, dat je
een klasse hoger speelt, gaat er bij mij
niet in. Maar, dat we in het tweede jaar
ook aan de kop van de overgangsklasse
willen staan hoort zeker wel bij het be
leid van de club. Alecto werkt met eigen
speelsters. We hebben bijvoorbeeld geen
zeven studenten, die volgend jaar weer
vertrokken kunnen zijn. En Noorlander
is nog steeds onze sponsor en dat is zeer
belangrijk om aan een goed nivo te kun
nen werken." Robbert Kruidenier blijft
tenminste nog twee jaar als coach ver
bonden aan het team, dat in Tessa van
Dijk een jonge veel doelpunten scorende
spits heeft. Cariene Smaal, uit meisjes A I
voorgekomen, is de nieuwe naam in de i
voorhoede, waarin ook Marit Engel een 1
plaats heeft. „Voor Smaal zal hockey nu
wel voor het tennis bij De Munnik
gaan", verwacht de coach. „We krijgen
trouwens de sterkste ploegen nog, want
voor mij zijn Rotterdam, MEP uit Box
tel en het Amsterdamse Pinoké favo
riet."
Aspiraties
De competitiedoelen van de mannen
van Roomburg en Forescate lijken aardig
bewaarheid te worden. Na drie zondagen
staan de Leidse teams aan de kop van
hun afdeling in de eerste, respectievelijk
tweede klasse. De aspiraties op een hoge
re klasse zijn dan ook niet misplaatst.
Bij beide verenigingen speelt Wouter
Eijkenhout een belangrijke rol. De trai
ner van Roomburg wisselde om reden
van een nieuwe baan en de daaraan ver
bonden verhuizing, van plaats met Fo
rescate, maar liet bij de Leidenaars een
selectie achter, die een rol van betekenis
kan spelen in de strijd om de titel. En
inderdaad ook doet. Robbert-Paul Aal-
bregts, zelf speler van het tweede team
van het Haagse HGC, heeft de functie
van Eikenhout als trainer overgenomen,
naar een coach wordt nog naarstig ge
zocht. Na het gelijkspel op de eerste dag
werd alleen nog maar gewonnen en dat
is meer dan het door de trainer geformu
leerde doel, „tot aan de winterstop meer
punten te halen dan vorig jaar. toen
Roomburg roemloos onderaan stond."
Maar dank zij de inbreng van Eikenhout
redde Roomburg zich op miraculeuze
wijze, al ging dat ten koste van de man
nen van Alecto, die wel degradeerden.
Ook Forescate mag aspiraties op de titel
koesteren. Vorig jaar scheidde één doel
punt in een uitgestelde speelhelft de
Voorschotenaren van het kampioen
schap. Dit jaar werd gestart met een on
nodig gelijkspel tegen Cartouche. Met
trainer/coach Eikenhout, die in de twee
volgende matches ook als speler een be
langrijke inbreng had, moet de titel dit
jaar wel kunnen lukken. Gert-Jan Egbe-
rink scoort en zal weer gestaag scoren,
terwijl Erik Kruismulder ook dit jaar de
man zal zijn, die de strafcorners moet
verzilveren. Als het verwachte kampi
oenschap ook daadwerkelijk gloort, zal
Olivier Kist met Egberink voor de keus
staan, wat de voorkeur krijgt: hockey of
tennis. De aanvoerder neemt ook een
plaats in de tennisequipe van Forescate
in. die dit voorjaar de districtstitel vero
verde. terwijl de goalgetter een vaste
steunpilaar is van het eerste tennisteam
van dezelfde club. Voor Wouter Eiken
hout is de keuze duidelijk.
Voor de overige hockeyploegen lijken de
kaarten, althans wat de kampioensaspi
raties betreft, geschud. De Leidse Studs,
die vorig jaar zo oppermachtig promo
veerden. worden zwaar getroffen door de
blessures van hun beste mensen, zodat
op de eerste triomfen op het nieuwe
kunstgras nog wordt gewacht. De man
nen van Alecto raakten door hun degra
datie belangrijke pionnen kwijt. De
nieuwe coach. Felix Zwegers gaat een
moeilijkjaar tegemoet. De ambities van
de coach van Alphen. Mik de Baere, en
van Noordwijk, Ruud Hartman Kok zul
len niet hoger mogen liggen dan een plek
in het zo veilige midden van hun twee
deklas afdeling.
Handhaven
Voor de vrouwen van LMHC is het net
als de collega's van Alecto een debuut in
een hogere klasse. Handhaven lijkt hier
het uitgangspunt voor de komende com
petitie. Voor de dames, die een klasse la
ger dan de Leidsen, in de tweede klasse
spelen, geldt hetzelfde parool. De eerste
drie uitslagen bij de dames van Foresca
te en Alphen duidden op een positie in
de middenmoot. Roomburg zal binnen
het team eerst orde op zaken moeten
stellen, de Leidse formatie opereert nau
welijks als een eenheid.
zevenhoven in ban van
jaarlijks evenement:
„Motorcross belooft weer
een spektakel te worden"
ZEVENHOVEN - Zevenhoven is
morgen weer helemaal in de ban
van haar jaarlijkse motorcross.
Vanaf de provinciale weg tussen Nieuw-
veen en Nieuwkoop worden de bezoe
kers naar het terrein toegeleid. De wed
strijden beginnen om kwart over een en
duren tot vijf uur. Op de keiharde baan
wordt wederom gestreden in de quad-
klasse, de viertakten en de zijspan senio
ren. De Ter Aarder Wil van der Laan,
die bijna een thuiswedstrijd rijdt, heeft
de mogelijkheid het kampioenschap in
zijn klasse binnen te halen. Voor Van
der Laan zou dat een bekroning voor
zijn werk betekenen omdat hij voor
gaande jaren regelmatig door 'onnodig]
uitvallen de titel aan zijn neus voorbij
liet gaan. „Hij noemt zelf uitvallen altijd
onnodig en is van mening dat men het"
geluk moet afdwingen", aldus de Stich
ting Motorcross Zevenhoven over deze
motorcoureur.
Ook de viertakken rijden een kampioen
wedstrijd. Voor hen zijn er na deze nog
een tweetal te gaan. Wellicht zal de Al-
phenaar Marcel van der Berg trachten,
evenals vorig jaar, het kampioenschap
op zijn naam te schrijven en daardoor in
Zevenhoven voluit moeten gaan, daar
hij in het begin van het seizoen wat pun
ten heeft verspeeld. Aan Simon Schram
zal hij echter een geduchte tegenstander
hebben.
De senior zijspannen rijden om de
VRINS-bokaal. De sponsor van de kers
verse wereldkampioenen Timmermans-
/Verhagen heeft een prijzenpot beschik
baar gesteld en de rijders zullen volop
strijd moeten leveren om met duizend
gulden naar huis te kunnen gaan.
Zoals gebruikelijk ontbreekt ook de
amusement niet. Voor de kinderen is er
een luchtkussen, een miniquadbaan en
poppekast. In de pauze wordt een wed
strijd verreden tussen de voorzitter en
de vice-voorzitter van de motorclub. Zij
gaan 2000 gulden bijeen rijden voor de
Daniél den Hoedkliniek. Daarna is er
nog een show van oude tractoren. Deze
zullen een rondje over het crosscircuit
rijden.
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
FOTO: HENKS SNATERSE Tegenvaller...
Dertiende
Het Masterstoernooi is afgelopen, het
tennisseizoen zit er weer op. Een seizoen
dat er mocht zijn, zo vinden Wij van
Hutspo(r)t tenminste. Veel zon. veel aar
dige partijen, weinig problemen - en zo
kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Ook voor het Masters (of is het nu dè
Masters?) gaan al die kwalificaties moei
teloos op. Al dient daar wat de zon be
treft wel een kleine kanttekening bij te
worden gemaakt. Tot een uurtje of één
scheen de zon op de finaledag inderdaad,
daarna evenwel was het woord aan Pluvi-
us, en goed ook. De banen werden achte
loos onder water gezet en de finales dien
den met zes dagen te worden verplaatst.
Het was voor de eerste keer dat het slot-
toernooi van het tenniscircuit niet volle
dig in geprogrammeerde week kon wor
den afgewerkt. Maar. echt verbazingwek
kend was dat natuurlijk niet.
Het was immers voor de dertiende maal
dat het toernooi werd gehouden...
Glimlach
Maar nogmaals, reden tot klagen had de
FOTO: HENK SNATERSE organisatie absoluut niet. Zo'n verregen
de zondag geeft ook een hoop gezellig
heid en de vervangende zteraag was er
weer een van een in september ongeken
de schoonheid. Het eind goed. al goed
was derhalve volledig op z'n plaats. En
niet alleen voor die al genoemde organi
satoren, maar zeker ook voor Saskia
Paauw. De Leiderdorpse legde, na de dis
trictstitel, nu ook beslag op de Mastersti-
tel door Marieke Bethlehem, een tegen
standster waarvan eerder in het seizoen
diverse malen was verloren, aan de zege
kar te binden.
Alle reden derhalve, voor een alleszeggen
de, bevrijdende glimlach.
Aantrekkelijk
Het negende Masterstoernooi van de
Leidse Courant (Sporthuis Match teken
de voor de eerste vier iaren), mocht zich
weer in een heel redelijke belangstelling
van het publiek verheugen Het tennis
park van Unicum kende in de aanloop
naar de finales evenwel ook rustiger mo
menten. Momenten waarop de tribune
van de Leidse tennisvereniging er knap
onbezet uitzag.
Jammer natuurlijk. Tennis op niveau
FOTO: W1M VAN NOORT
verdient forse aantallen toeschouwers.
Aan de andere kant evenwel levert een
vrijwel verlaten tribune soms echt een
aantrekkelijker plaatje op dan een
stampvolle.
En dat is. voor dit soort rubrieken, ook
weer heel wat waard...
Tegenvaller
waar het de kreten op spandoeken be
treft Natuurlijk, oubollige teksten als
..Helmond groet het Nederlands Elftal"
zal je altijd blijven houden, maar in de
regel is het toch wel genieten geblazen als
je die beschilderde lakens tegenkomt.
Daarom viel het ons van Hutspo(r)t deze
week ook zo tegen toen wij in de Veen
het spandoek troffen dat duidelijk tracht
te maken dat ROAC'79-doelman Jan
van der Poel het in de derby met DOSR
niet heeft gered.
Een beetje goedkoop, een beetje te grof
en ook qua ritme absoluut niet wat het
zou moeten zijn.
I Na het volgende treffen verwachten we
een aanzienlijk subtieler doek.
I Afgesproken
