Otto Roffel
vindt
tolerantie
te groot
Panamerikaanse Spelen moeten imago van Cuba opvijzelen
SPORT
VOETBALLERLEI
holste:
Hoe belazer
je de kluit
eerlijk?
'EI
Onverwachte hulp bij p
strijd tegen sloop |~j
ftadöe Sou-unit
ZATERDAG 10 AUGUSTUS 1991
Paris Saint Germain kiest weer Braziliaan
PARIJS Paris Saint Germain heeft zijn derde Braziliaan in korte
tijd gekocht. Valdo werd overgenomen van Benfica. Het transferbe
drag ligt rond de acht miljoen gulden. Eerder deze week deed de
club uit Parijs een vergeefse poging Michael Laudrup van Barcelona
los te weken. Paris St. Germain kocht voor het begin van het seizoen
al Geraldao en Ricardo, eveneens Braziliaanse internationals. Het is
de club echter niet toegestaan in de competitie drie spelers van bui
ten de EG op te stellen. Valdo, die onlangs trouwde met een Portuge
se, kan echter vrij gemakkelijk de nationaliteit van Portugal krijgen.
Kroatië haakt af
BELGRADO De Joegoslavische voetbalcompetitie zal dit seizoen
definitief worden gespeeld zonder clubs uit Kroatië. Een laatste po
ging tot een compromis over deelneming van de betreffende teams
mislukte. De Kroaten eisten opnieuw uitstel van het begin van de
competitie, wegens de uiterst onzekere politieke situatie.
Volop transfers Engelse league
LONDEN De handel in spelers is in Engeland nog nooit zo
levendig geweest als deze zomer. Hoewel de transfermarkt pas
zes weken voor het einde va§ de competitie sluit, zijn in de lea
gue al tientallen voetballers en miljoenen van club veranderd.
Aleen al in de eerste divisie wisselden veertien spelers ieder
voor een vergoedingssom van ruim 1 miljoen pond (3,3 miljoen
gulden) van werkgever. Zes voetballers werden zelfs voor de
dubbele som verkocht. De enorme investeringen zijn voorname
lijk door banken
De Italiaanse clubs hebben de markt in Engeland op gang ge
bracht. Aston Villa ontving ruim achttien miljoen gulden voor
David Piatt, Tottenham Hotspur deed Paul Gascoigne onder
voorbehoud van een volledig herstel van diens knieblessure
voor een half miljoen minder over aan Lazio Roma. De binnen
landse transfer van spits Dean Saunders betekende een Brits re
cord. Liverpool betaalde voor de international van Wales 9.5
miljoen gulden aan Derby County, dat ook Mark Wright (voor
zeven miljoen gulden) aan de onttroonde landskampioen af
stond.
Rocha naar
Real Madrid
MADRID De Braziliaanse
international Ricardo Rocha
heeft een tweejarig contract
getekend bij Real Madrid. Met
de 29-jarige vrije verdediger
van Sao Paulo heeft de Madri-
leense oefenmeester Radomir
Antic de selectie rond.
Rocha is de vierde buitenlan
der van de Koninklijke na
Hugo Sanchez, herstellend van
een knie-operatie, Georghe
Hagi en Robert Prosinecki, die
nog steeds overhoop ligt met
de Joegoslavische bond over
zijn transfer.
DIRECTEUR OLYMPISCH STADION HOUDT ER GEPRONONCEERDE OPVATTINGEN OP NA
AMSTERDAM Zestig
jaar terug was het stellig
een sprankelend bouw
werk. Gewaagde architec
tuur, verpakt in indruk
wekkende betonblokken;
de ontwerper kon gerust
wezen. Doch de tijdtand
zette zich erin vast, zoals
tegenwoordig nog wel
eens een kordate pittbul
z'n prooi attaqueert; gede
gen en vastberaden, 't
Veranderde het beeld
ingrijpend. Het Olympisch
Stadion in 's lands hoofd
stad is allang geen sier
raad meer. Integendeel;
ten dode gedoemd, als een
ongeneeslijke patiënt en
de steenklomp lijkt z'n
ondergang bewust.
Ongezond grauw wacht hij ge
laten z'n voorland af en staat
lijdzaam toe, dat z'n massieve
body afbrokkelt, gelijk de tak
ken van een ouwe eik, gekeeld
door zure regen en aanverwant
milieu-onvriendelijk gespuis.
De eens fris gelakte trapjes
naar de rangen verloren hun
betrouwbaarheid en de einde
loze rijen banken verdoezelen
hun hoge leeftijd voor geen
meter. Alleen de grasmat ont
liep de sleet; monter wijzen de
groene sprieten op een roem
rucht verleden; toen Di Stefa-
no en Johan Cruijff de bal be
roerden.
Je wordt er niet echt vrolijk
van. ,,'n Leeg stadion is nooit
sfeervol", corrigeert de baas
van de tempel. Otto Roffel.
Twintig jaar terug verkaste de
oud-topsporter van Groningen
naar Amsterdam, omdat het
toenmalige stadion-bestuur in
hem de juiste man op de goede
plaats zag om leiding aan het
complex te geven.
Met schik denkt Roffel terug
aan de inleidende besprekin
gen. ,,'t Was tijdens een inter
land tussen de oud-internatio
nals van Nederland en Enge
land", herinnert hij zich. „Eén
van de officials haalde terloops
de vacature bij het olympisch
stadion aan en ik zei - meer
voor de grap - dat het mij best
een leuke baan leek. Dan solli
citeer je toch, luidde het ant
woord. Naderhand hoorde ik,
dat het spelletje zo gespeeld
was. Ze hadden mij al op de
Aanvoerdersband
Het was een direct gevolg van
Otto's langjarig optreden op de
vaderlandse voetbalvelden.
Tien jaar droeg hij de aanvoer
dersband van GVAV (het late
re FC Groningen) en enkele
malen fungeerde hij als reser
ve-doelman bij het Nederlands
elftal. Roffel - door clubmak
ker Piet Franssen in een inter
view ooit aangeduid als 'me
neer de aanvoerder' - onder
scheidde zich als een echte
heer en genoot aanzien en res
pect in de totale voetballerij.
Voor het bestuur van het sta
dion een aanleiding hem tot di
recteur te benoemen.
Zonder haperen geeft de oud-
Groninger toe, de keuze uit
sluitend aan z'n activiteiten op
het voetbalveld te danken.
„Natuurlijk", beaamt hij, „als
anonieme burger was ik nooit
in deze baan gerold. Dat vind
ik ook één van de grote plus
punten van sportbeoefening.
Bovenal, indien je het geluk
hebt tot de uitblinkers te beho
ren. Sportbedrijven werkt ka
rakter-vormend. Je leert te in
casseren en te vechten. Daar
heb je naderhand profijt van.
Je hebt meer inhoud om tegen
slagen op te vangen".
Wapens die de directeur thans
van dienst komen, 't Zit de be
tonnen kolos aan het Stadion
plein tegenwoordig nogal te
gen. In brede kring wordt ge
suggereerd, dat de veiligheid
van de toeschouwers niet meer
gegarandeerd kan worden; het
stadion gaat gebukt onder ach
terstallig onderhoud en z'n ge
brekkige faciliteiten schieten
schromelijk tekort. Afbraak
dreigt, zeker met het nieuwe
stadion in Amsterdam in het
vooruitzicht. Ajax heeft inmid
dels gevraagd sloop uit te stel
len en de toekomst ligt nu in
handen van het stadsbestuur.
Renovatieplan
Al in 1982 werd er een uitge
breid renovatieplan ingediend.
Toen actueel, omdat Amster
dam kosten noch moeite spaar
de om de Olympische Spelen
van volgend jaar in huis te ha
len. De poging leed schipbreuk
en de mooie ideetjes, het be
jaarde bolwerk nieuwe luister
te geven, verdwenen in één
van de vele laden van het stad
huis. Het lot van de roemrijke
arena leek ondertussen beze
geld. Op 1 september van dit
jaar loopt de erfpacht af en
zouden de bulldozers oprukken
om de grond bouwrijp te ma
ken voor het neerplanten van
woonblokken. Tenzij b en w
anders beslissen.
Roffel heeft weinig vertrou
wen in de bouw van het nieu
we stadion. Vooral de vijfenze
ventig miljoen die Ajax aan
aandelen denkt binnen te ha
len, lijkt hem een onhaalbare
kaart. „Ze geven eigenlijk al
leen maar het recht om tegen
een gereduceerde prijs een
kaartje te kopen", smaalt hij.
„Ik acht de kans groter dat het
er niet komt, dan dat het er
wel komt. Nog afgezien van de
enorme bedragen die ermee
gemoeid zijn, ligt het ook poli
tiek erg gevoelig!" Anderzijds
beseft hij, dat Amsterdam niet
zonder een 'groot stadion' kan.
„Dat is voor de hoofdstad van
het land een absolute must".
Pensioen
Verstrekkende gevolgen voor
Roffels maatschappelijke car
rière heeft de mogelijke ont
manteling van het Olympisch
stadion niet. Slechts enkele
maanden nadat de erfpacht af
loopt bereikt hij de pensioen
gerechtigde leeftijd. „Ik ben
van juni zevenentwintig", licht
hij toe. „In tweeënnegentig
word ik derhalve vijfenzestig
jaar. Het is uiteraard niet zo,
dat het na één september van
dit jaar over en sluiten is. Je
Directeur Otto Roffel in actie als doelman van GVAV in zijn ver
trouwde stadion. Ajax won het duel in Amsterdam op 10 septem
ber 1961 met 4-2. FOTO: ARCHIEF
kunt niet de volgende dag de
deur dicht doen. Er wacht nog
een fikse klus met de afwikke
lingen van talloze zaken".
De stadionbaas denkt dat bui
tenstaanders de bezigheden
van de bedrijfsleiding gemak
kelijk onderschatten. „Met de
organisatie van een aantal eve
nementen ben je er uiteraard
niet", vervolgt hij en stipt een
jaren slepende affaire met de
belastingdienst aan. „In 1985
kregen we aanslagen ter groot
te van een kwart miljoen op
jaarbasis. We vonden de bere
kening niet reëel. Voor ons
werd een factor anderhalf ge
hanteerd, terwijl Rotterdam er
met een half af kwam. Het
heeft jaren geduurd, maar nu
hebben we toch een heel be
hoorlijke kwijtschelding gekre
gen". Een stadion-directeur is
vooral een commerciële man.
De laatste jaren was er nogal
wat gedonder rond het stadion:
verbouw, nieuwbouw, ver
plaatsing. Maar ik stel wel na
drukkelijk, dat het een pré is,
als je het zweet van de kleed
kamers hebt geroken".
Naast z'n drukke werkzaamhe
den in de olympische tempel is
de gewezen ballenvanger bo
vendien actief in talloze ande
re functies. Zo voert hij tevens
al achttien jaar het bewind
over een groot sportcomplex in
de schaduw van het stadion.
„Op een gegeven ogenblik had
ik zo'n dertien bestuursbaan-
tjes. Die ben ik nu wat aan het
afstoten. Ik zit in een commis
sie, die werkt aan een rapport
over voetbal-accommodaties.
Waaraan stadions moeten vol
doen Met vertegenwoordigers
van verschillende ministeries.
We bemoeien ons niet met het
vandalisme als zodanig. We
gaan uit van feiten. Alle ram
pen die er gebeurd zijn".
Opvattingen
Roffel heeft nochtans sterk ge
prononceerde opvattingen over
het kwalijke gedrag van de
huidige voetbal-supporters.
„Het wordt nog voortdurend
erger", foetert hij. „Onlangs zat
ik een forum. Eén van de pa
nelleden merkte op, dat voet-
bal-vandalisme ook z'n positie
ve kanten heeft. Het geeft een
De nabije toekomst van het
Olympisch Stadion ligt in han
den van burgemeester en wet
houders van Amsterdam.
FOTO: DIJKSTRA
stuk werkgelegenheid. Dan
zakt mij de broek af. Maar het
zijn wél de figuren die in deze
samenleving een hoop kapot
maken! De ellende met trein
stellen is, dat de Spoorwegen
een vervoerplicht hebben. An
ders kon je ze in veewagens
stoppen. Daar horen ze. In an
dere landen gaat het veel har
der. Ik heb de Rijkswacht wel
eens in zien grijpen op een ma
nier waarvan wij zeggen: is het
nog acceptabel?"
„Naar mijn idee is het gewoon
een kwestie van een te grote
tolerantie. Jaren geleden heb
ik al eens voorgesteld, met een
ordedienst te gaan werken.
Nou zeg, de kranten stonden er
vol van: Roffel wil knokploe
gen! Naderhand werd me ge
vraagd: hoe komen we er van
af. Ik zei: dat is heel simpel.
Een aantal in de benen schie
ten. Dan is het in een omme
zien afgelopen. Het werd me
evenmin in dank afgenomen.
Maar het loopt toch de spuiga
ten uit. De tolerantie is in ons
land veel te groot. Je ziet het
evenens in de sociale wetge
ving. Hoe schromelijk er mis
bruik van wordt gemaakt. Nu
doen ze wanhopige pogingen,
het terug te draaien, maar dat
gelukt niet meer. Daarvoor is
het te laat. Ik ga niet meer met
plezier naar 't voetballen. Ik
erger me enorm aan die rot
zooi. 'k Ga nog wel eens op een
dinsdagavond naar Ajax II.
Dat doe ik liever. Zie je leuk
voetbal en verder geen toe
standen".
Sjen
itra
I
Mare e
it. Tijd,
Restart
i een v
rortels
krwei
r wort€
I i, dan
door FRANK WERKM#eente^
rplaats
fet z.ouc
fen. He
b-stroke
De strc
1st zijn
Eerder deze week trof ik een goede vriend weer
eens tijdens een verjaarspartijtje. We hebben
doorgaans een redelijke kout over de één of andere
sportgebeurtenis of -prestatie. Ditmaal kwam hij
met een vakantie-verhaal; niet zo gek in deze tijd
van moderne volksverhuizing tenslotte.
Met familie was hij, francofiel als ook hij en zijn
gade zijn, ditmaal in de Alpen neergestreken. Bij
het plannen van de jaarlijkse uitstap geen
rekening houdend met een andere karavaan, die
Frankrijk eind juni/ begin juli doorkruist: de
deelnemers aan de Tour de France.
Ik ken m'n vriend als een enthousiast volger van
het sportcircus. Maar dat hij een meer dan
gemiddelde belangstelling aan de dag legde voor
fietsen, was nieuw voor me. Maar omdat hij op de
een of andere woeste berghelling in de buurt van
Morzine een vakantiehuis had gehuurd en ook
Franse kranten leest, was hij op de hoogte van de
etappe-aankomst in het plaatsje. En besloot er op
de grote dag zelf eens poolshoogte te gaan nemen.
Welnu, dat is - zo vertelde m'n vriend me - een
enerverende gebeurtenis geworden. Die voor hem
allemaal wat duidelijker heeft gemaakt wat het
betekent om besmet te zijn met het Tour-virus. Die
geheimzinnige bacil, waardoor tientallen zo niet
honderden hun jaarlijkse vakantie-reisje zó
indelen dat ze de slaven van de weg in de bergen
kunnen aanschouwen tijdens hun marteltocht
ergens naar boven.
Wat vooral was opgevallen was de ongedwongen
wijze waarop prof wielrenners omgaan met hun
fans. Een signatuur wordt in een handomdraai
gegeven, een kiekje met de toerist volgaarne
toegestaan. De dochter van m'n vriend heeft
daardoor in haar vakantiefoto-album een plaatje
zitten met Steven Rooks, die ze zo maar 'in het
wild' in Morzine tegenkwam.
Laurent Fignon had m'n vriend ook van nabij
kunnen gadeslaan. En die eigenzinnige Fransoos
had op hem niet zo'n plezierige indruk gemaakt.
Deed een beetje denken aan voetballers, die niet
kunnen omgaan met hun populariteit en vluchten
in arrogantie. Uit zelfbescherming, zeggen ze dan.
Prof wielrenners zijn evenwel eigendom van de
massa, die zich echter regelmatig een oor laat
aannaaien. De heroïek van tegen berghelingen
stervende pedaleurs zorgt kennelijk voor zo'n
krediet dat een 'gemaakte' koers voor lief wordt
genomen. De meute wil kennelijk worden
besodemieterd, omdat de show goed is.
Maar proffietsers zijn niet de enige profiteurs van
de goedgelovigheid van het publiek. Neem nu eens
Sergei Boebka, die geblokte Russische atleet.
Hoewel iedereen weet dat je in principe niet
verder kunt springen dan je polstok lang is, ziet
die dekselse Boebka kans om elke keer wéér een
wereldrecord te verbeteren. Zijn eigen
wereldrecord.
Boebka heeft al geruime tijd geleden de
concurrentie definitief van zich afgeschud en
heerst nu als een grootvorst. De Sovjet heeft
eerder dan de woorden perestrojka en glasnost
waren uitgevonden ontdekt hoe je met een
glasfiber (of zo iets) stok in zevenmijlslaarzen het
land der rijkdom kunt binnenschrijden.
Iedere organisator wil Boebka in zijn programma
hebben, omdat een wereldrecord het aanzien van
z'n evenement aanzien verschaft. Maar slimme
Sergei weet dat de 'sky' ook voor hem 'the limit' is.
Daarom verbetert hij nu al sinds jaar en dag zijn
wereldrecord elke keer met slechts één centimeter.
Dan kun je het lekker lang volhouden en dat
betekent elke keer weer kassa.
Ik heb Sergei regelmatig een net niet-recordhoogte
met een marge zien overschrijden dat ik dacht: als
die lat twee decimeter hoger had gelegen had-ie
het ook gehaald. Waarop Boebka het record
daarna daar niet haalde om elders wel weer tien
millimeter aan zijn conduitestaat toe te voegen.
Zo levert elke centimeter de Sovjet tienduizend
dollar (of daaromtrent) meer startgeld op bij een
volgend evenement. Mooi voor het publiek, maar
nog mooier voor die polsstokspringer. Zo belazer je
de kluit en kan niemand je wat verwijten.
Irage
i, J<
haar
]ts(j
in Le
fng
elukl
mete
AMSTERDAM De raad van commissarissen van het 01yB*gez'
pisch Stadion heeft in zijn strijd tegen de sloopplannen hulp tfrate
onverwachte hoek gekregen. Het hoofdstedelijk grondbedrl gr0<
heeft het Stadion onlangs een schrijven gestuurd, waarin de m[ers
gelijkheid werd geopperd de bestaande erfpachtovereenkom ^aa
aan te passen. De gemeenteraad had besloten de erf pacht voden
waarden te moderniseren en het grondbedrijf opdracht gegevé^en
alle pachters daarvan op de hoogte te stellen. Oud-Heineken- Vi
Stadion-topman Piet Kranenberg noemde de brief van h' ve:
grondbedrijf slechts één van de handvatten die de raad vêr %v
commissarissen zal aanvatten om Ajax ook in de komende jare ma:
een ruime uitwijk-accommodatie te bieden. [}e Vi
HAVANA Vijftien jaar
na zijn glorieuze zeges in
Montreal is atleet Alberto
Juantorena „ceremonie
meester" van de Paname
rikaanse Spelen, die du
ren tot 18 augustus in Ha
vana en Santiago de Cuba.
Juantorena is de verpersoonlij
king van Castro's communisti
sche Cuba. De Spelen moeten
een bevestiging zijn van Cuba
als grootmacht in de sport. Fi
del Castro vraagt van zijn atle
ten zoveel mogelijk gouden
medailles, van het volk warm
te en gastvrijheid. Hij gaat de
zon exploiteren; het ontluiken
de toerisme als noodzakelijke
impuls voor de instortende
economie.
Juantorena is tevens vice-
voorzitter van het Olympisch
Comité en van de afdeling
massasport van INDER, de
Cubaanse NSF. Zijn kantoortje
in Havana hangt vol sportfo-
to's. Van de voormalig atleet
zelf, maar ook van Castro en
ideoloog Che Guevara als
honkballers. Sport is belang
rijk op het eiland in de Caribi
sche Zee. Voor iedereen, van
kind tot bejaarde. Juantorena,
die de vijf kilometer nog aflegt
Spottend
Hij doet spottend over de ont
wikkeling in Oost-Europa,
waar de sport na de afkalving
van het communistische sy
steem enkele plaatsjes zakte op
de maatschappelijke ladder.
Een doorsnee van de bevol
king deed op 2 augustus mee
aan de openingsceremonie van
de Panamericano. Studenten,
bejaarden, kinderen. Thema
van de festiviteit: Sport, bron
van gezondheid en broeder
schap tussen de
son sloeg ooit een Amerikaans
aanbod van twee miljoen dol
lar af, met de opmerking dat
hij voor al het geld in de we
reld zijn leventje op Cuba niet
wilde opgeven. De nationale
volleybalploeg leverde braaf
het met de World League ver
diende geld in bij de staat.
Speler Beltran spaarde zijn
dollars zakgeld in het buiten
land, zodat hij in Panama een
stereo-toren kon kopen. Colle
ga Joël Despaigne: „We zijn
opgevoed met de overtuiging
dat we niet voor geld moeten
spelen". Atlete Anna Fidelia
Quirot: „We zullen het socia
lisme tot de dood verdedigen".
Alberto Juantorena.
in veertien minuten: „Sport is
de beste manier om in conditie
te blijven en competitie op te
doen. Mensen die sporten,
hebben geen tijd voor geweld
of drugs. Wat niet wil zeggen
Tegenwoordig woont Alberto
Juantorena voor omgerekend
zeventig gulden in een vierka-
mer-appartement. Hij verdient
wat meer dan de gewone man,
maar niet buitensporig. „Goe
de sportmensen moeten nede
rig blijven, want de regering
betaalt alles voor hen. Soto-
mayor (hoogspringer) heeft
geen geld nodig. Hij krijgt al
les. Een huis, faciliteiten".
Atleten zeggen meestal dat ze
vrede hebben met de gang van
zaken. De legendarische voor
malige bokser Teofilo Steven-
Boycot
Cuba boycotte de Olympische
Spelen van Los Angeles en
Seoul. Volgend jaar in Barce
lona verwacht Juantorena ten
minste vijf gouden medailles
voor zijn land. Cuba is goed in
boksen, schermen, honkbal,
judo, atletiek, volleybal, maar
Juantorena verwacht ook één
en ander van bijvoorbeeld de
roeiers. Enkele kanshebbers
op eremetaal zijn Savon en
Duvergel (boksen), Chappé,
Jefferson, Quirot en Sotomay-
or (atletiek).
Cuba kampt met ernstige eco
nomische problemen, die zijn
toegenomen sinds de Sovjetu
nie minder behoefte heeft aan
een bondgenoot op 130 kilome
ter van de kust in Miami. Vrij
wel alles is op de bon. Mensen
hebben recht op één paar
schoenen per jaar. Onlangs
werden 700.000 fietsen inge
voerd uit China. Voor auto's is
eigenlijk geen brandstof.
Fidel Castro gaf onlangs toe
dat de kandidatuur voor de
Panamericano waarschijnlijk
was ingetrokken als de crisis
eerder was begonnen. „Dit
zullen Spelen zijn zonder ver
kwisting, maar wel goed geor
ganiseerd", weet hij. Castro is
trots op zijn volk, dat hard
heeft gewerkt aan het Pana-
merikaans dorp (na de Spelen
onderkomen voor toeristen) en
de accommodaties in Havana
en Santiago de Cuba. „Vaak
was ik verbaasd bij het aan
schouwen van de arbeiders.
Velen van hen werkten zelfs 's
nachts. Het leek wel een bijen
korf. Wat opviel was dat het
geen bouwvakkers waren. Ik
twijfel niet of ze hadden een
Egyptische pyramide gemaakt
als hen dat gevraagd was".
In het sportblad El Deporte
staan foto's van arbeiders met
begeleidende stukjes tekst van
hun verrichtingen. Zo heeft
Celestina Robert in 1990 2844
uur vrijwilligerswerk gedaan,
vaak zestien uur per dag. Van
Cubanen werd verwacht dat
ze meehielpen aan de voorbe
reidingen op het evenement.
Vrijwilliger is een groot
woord.
Meer dan zesduizend atleten
uit 39 landen, duizend journa
listen en tal van toeristen be
zoeken het evenement. De
Amerikaanse TV-maatschappij
ABC mag zelfs voor niets zijn
camera's laten zoemen. Het
Amerikaanse bedrijfsleven
mag van de regering namelijk
niet investeren in het land van
de „vijand". Omdat alleen een
maatschappij uit de VS het
evenement kon „coveren", be
sloot Castro ABC zomaar bin
nen te laten.
Volgens hardnekkige geruch
ten zullen de ontevredenen op
het eiland de gelegenheid be
nutten hun grieven over het
systeem te uiten, als bandre
corder en schrijfblok in de
buurt zijn. Perschef Manuel
Vaillant: „We vertrouwen in
de intelligentie en objectiviteit
van de journalisten. We ver
wachten dat zij als vriendejk*
komen". m
te
Gevaar den;
Het gevaar van de nieuwe p<j^
litiek, Cuba als vakantieland
is dat de onvrede bij vooral c
jeugd groter wordt. Jongere}
kennen de verhalen van dicta
het verschil tussen rijk en a
schrijnend en was Cuba
speeltuin van decadente AmC
rikanen. De jeugd heeft
respect voor Castro, maar
meer dan gratis onderwijs, mi w
dische zorg en sport. Vrije me
ningsuiting, vrij reizen el
mooie kleding zijn slechts erfag
kele wensen.
De Spelen zijn een welkoir# n
onderbreking in moeilijke tij**-
den. Zeker is dat het volPaP£
straks nog meer gelegenheid
heeft sport te bedrijven. Or*
alle 67 complexen, waarvan 2)l*e*<
nieuw, kunnen de sportlievenjaoi
de Cubanen dan terecht. „Alip
accommodaties zijn voor dl*0*
gewone burger", zegt Juantof*
rena. „Sport is gratis. De staal^a
besteedt 300 miljoen gulder^
per jaar aan sport. De burgel To
houdt zijn geld dan over voof>e
andere dingen: drank en sigar1"
ren bijvoorbeeld". [oze
