t
Rotterdamse
kunst met lef
1
c
Ie
1
O
Ir
KOPEREN JUBILEUM KUNST VAARWERK
Waar gezicht
Sparta kampioen
£aidóc6owuvnt
16
in tws
Dobbelstenen op de Noorderpier.
ROTTERDAM - Een blok kaas
die niet meer in het vuistje past be
volkt de weilanden langs de Neder
landse snelwegen. Het is een uit
stapje van het Rotterdamse kunste
naarstrio Cor Kraat, Hans Citroen
en Willem van Drunen, verenigd
in Kunst Vaarwerk. Want het
meeste werk gebeurt in en om de
havenstad, al een koperen jubileum
lang.
Het trio vond elkaar in 1978 tijdens het
Ongelukkige Liefde Festival in theater
De Lantaarn. Hun ideeën bleken over
een te komen en de samenwerking bloei
de op. Rotterdam werd niet goea gepre
senteerd. Delfshaven, het ene oude
pandje na het andere, werd aan de bui
tenwacht getoond. Verkeerde informatie,
vonden de kunstenaars. De identiteit
van de stad moest voorop staan. Hans:
„Je moet Rotterdam als nieuwe, moder
ne stad verkopen. Voor oude geveltjes
kun je beter naar Delft gaan. Niet dat de
VVV's er na al onze arbeid wat van op
gestoken hebben, hoor. Alkmaar wordt
nog steeds gebracht als kaasstad. Het
blijft een ingedut gezelschap". Daarom
hebben ze zelf maar een kleurige folder
gemaakt met de kunstwerken aangege
ven op de kaart van de stad.
De Maasstad heeft inmiddels de vruch
ten van Kunst Vaarwerk geplukt: dob
belstenen liggen op de Noorderpier bij
Hoek van Holland, een olietank van
Paktank is omgetoverd tot hoedendoos,
bij de parkeergarage van het Weena
komt een knalrode auto uit de gevel, de
metrobaan bij de Ahoy'-hallen rust op
een opgerolde krant en een grote hoed
ligt in de vijver van het Vroesenpark.
„We zijn niet geïnteresseerd in dobbel
stenen, maar die blokken van 40.000
kilo liggen daar alsof ze er zo achteloos
zijn neergegooid. Vanuit die gedachte
werken we. De stenen liggen er al, maar
met een beetje witte verf en wat zwarte
stippen krijgen die blokken een totaal
andere betekenis", vertelt Cor.
„Kunst hoort niet meer thuis in het
plantsoen, maar bij de in- en uitvalsrou-
tes van de stad. Daar komen de bewo
ners en de bezoekers langs", was het uit
gangspunt voor het eerste grote project.
Subsidie voor het 'ware gezicht van Rot
terdam' kreeg het collectief niet, dus
werd aangeklopt bij het bedrijfsleven.
„Dat reageerde wat schuchter", vertelt
Hans. „Er moest opeens zo'n olietank
beschilderd worden; voor zo'n bedrijf is
dat een ingrijpende gebeurtenis. Boven
dien wilden wij de letters van Paktank
veranderen. Daar is over gewikt en ge
wogen tot in de raad van bestuur toe,
maar het mocht".
Door het kunstenaarswereldje werden ze
verketterd. Niet alleen waren de kunste
naars perfect georganiseerd in Kunst
ig Vaarwerk, voor die tijd volstrekt on
gebruikelijk. „En kunst laten betalen
door het bedrijfsleven was je ziel aan de
duivel verkopen", vertelt Willem waar
het vooral stak bij de collega's. Nu is dat
wel anders, merkt Hans op. „Het imago
van kunst is sterk verbeterd en daar heb
ben wij een grote bijdrage aan geleverd.
Tegenwoordig willen bedrijven niet
meer de bekende luchtfoto in de hal,
maar een schilderij of een kunstwerk.
Voor de kunstmarkt een gunstig ver
schijnsel, al slaat het nu een beetje door
naar de verkeerde kant. De minister-pre
sident is altijd op televisie met een schil
derij achter zijn bol. Reclamebureaus
spelen er op in met leuzen als de kunst
van het verzekeren, de kunst van het au
torijden. Je wordt er gek van. Reclame
bureaus maken zelf dingen en noemen
het kunst. Dat hoort niet, net zoals
kunstenaars zich niet bezig moeten gaan
houden met de reclame". Cor, Hans en
Willem struikelen bijna over eikaars
woorden.
Waag het niet het verrassende werk van
Willem van Drunen (links), Hans Citroen (midden) en Cor Kraa
Net opgedroogd: de vis op de tanker van Afvalverwerking Botlek. Polaroid aan de Gordelbrug.
zaken valt, krijg je al snel dat het bij de
categorie humor wordt ingedeeld. Na
tuurlijk mag er best om gelachen wor
den, maar we zijn niet de hele tijd bezig
met het maken van beeldgrappen. Wij
reageren op de stad, de haven en de in
dustrie". Kortom: kunst voor en door
Rotterdammers, kunst met lef. Na tien
jaar in weer en wind staan de objecten er
nog zo fris als een hoentje bij. Nog een
reden om het werk van Kunst Vaar
werk als kunst met meer dan een knip
oog te beschouwen, voert Hans aan.
De Rotterdammers reageren positief op
het werk van Cor, Hans en Willem. „Ze
vinden het leuk, kijken een stuk opge-
luchter wanneer ze langs óns werk lopen
dan wanneer ze uit het Rijksmuseum
komen. De mensen pakken het heel ge
makkelijk op, ze hadden het bijna zelf
kunnen bedenken, het dat-kan-ik-ook-
gevoel. Uitgangspunt bij onze kunstwer
ken is dat ze onverbrekelijk met de plek
moeten zijn verbonden, vandaar dat het
heel natuurlijk overkomt".
Het drietal barst in lachen uit als ze aan
de hoed in de vijver van het Vroesen
park denken. „Het visitekaartje van de
wijk. De hoed moet ieder jaar uit het
water worden gehaald voor zijn winter
slaap. De gemeente wordt dan suf gebeld
door de wijkbewoners met de vraag
waar de hoed is. Vorig jaar was hij zoda
nig vernield dat hij een heel jaar uit het
water is geweest. De gemeente werd gek
gebeld met de vraag wanneer de hoed te
rug kwam. Nadat wij hem hadden gere
pareerd en overgeschilderd was hij weer
terug op zijn plek. Toen werd er con
stant naar de gemeente gebeld met de
mededeling dat het zo fijn was dat de
hoed weer terug was en met de vraag of
hij nou bleef liggen", grinnikt Hans.
Tot een scheiding komt het voorlopig
nog niet. Zolang de havenstad groeit,
gaan de drie kunstenaars door in het
kantoor met schitterend uitzicht op de
Schiehaven. Plannen zijn er genoeg. Ej
bunker bij Hoek van Holland wordt d
jaar nog omgetoverd tot een groot schl
derspalet vol kleuren. Cor werkt aan
terugkeer van de Delftse Poort in R<t
terdam. Een project waarvoor hij ruiEren
twee miljoen gulden moet inzamelet t-
Afvalverwerking Botlek heeft haar nief°
we installatie in handen gegeven va.
Kunst Vaarwerk. Een schitterende \L_ g(
op een tanker is het resultaat. De wef
van Hans luidt dat de Delftse Poort vfc
Cor er komt. „Dat zou echt te gek zijr
Dat is het enige echt goed monumej
dat op de herbouw van de stad slaat. B.
Sparta moet kampioen worden natuiL
lijk".
lts",
De hoedendoos
van Paktank.
FOTO'S: PR
het dartele trio kunst met een knipoog te
noemen. Versiering is het ook niet, want
dat hangt bij een verjaardag in de ka
mer, wordt vlot opgemerkt. „Wat is er
nou grappig aan de polaroid bij de Gor
delbrug? Het is een modern middel, een
beetje uitvergroot en op een andere plek,
maar er zit wel drama in. Kijk maar
eens naar de lucht bij de tanker, het lijkt
wel oorlog. Het is even ernstig als ande
re kunst en het kost evenveel proble
men, schaven en zwoegen om tot het
kunstwerk te komen", vindt Cor.
Willem begrijpt wel waarom het publiek
hun noeste aroeid als grappig beschouwt.
„Ons werk is gemakkelijk herkenbaar.
Maar als het niet in de categorie serieuze
