Payne Stewart
kleurrijken goed
David Feherty wars
van „macho-gedoe"
de één is hij een kleurrijk gol-
voor de ander een typische
rikaan met een absoluut ge-
aan smaak. Payne Stewart,
van de smaakmakers op het
eken Open 1991.
|£zit hij er niet mee. Het kan Wil-
Payne Stewart niet schelen
hij door de buitenwacht wordt
irdeeld. Ten minste, als het om
ftdjoutfit gaat. Hij is er zelfs trots
a „Ik moet die voorliefde voor
andere kleding van mijn
Ir hebben geërfd", lacht Ste-
,Die liep vroeger al over
met shirts en broeken waar
de kleuren pijn aan je ogen de-
r| Maar als iemand er een op-
ting over maakte, haalde hij
81 schouders op. „Als ik het maar
2 vind", was zijn steevaste re
is maakte William Louis Ste
niet meer mee dat zijn zoon
Majors op zijn naam schreef,
verleed in 1985 aan kanker en
Payne exact twee jaar na het
Jijden van zijn vader de Bay
II ïlassic won, schonk hij de eer-
Krijs van meer dan 100.000
fWr aan een ziekenhuis in Flori-
W art: plusfours, pet, opvallende
enen. Maar met alleen „gim-
red je het niet in de golfwe-
Het publiek mag dan even
acht hebben voor een jonge,
llende speler; als er geen
aties volgen...
teren doet Stewart wel. Hij
acht toernooien van de USP-
lour en in de begindagen van
rofessionele loopbaan zege-
de Amerikaan ook een aan-
sren op de Aziatische Tour.
)nsorcontract
goede spel leverde Stewart
ijzonder sponsorcontract op.
ational Football League con-
eerde de golfer en in ruil voor
liks aantal dollars speelt Ste-
met een logo van de NFL op
pet. Als tegenprestatie moet
m:
Stewart de kleuren van zijn kleding
zodanig kiezen, dat ze overeen ko
men met die van de outfit van één
de ruim 25 American football-
clubs.
Een kwart van Stewart's Ameri
kaanse overwinningen bestaat uit
Majors. Het internationale golf kent
talloze toernooien, maar het zijn
vooral de vier grote wedstrijden
die een speler groot kunnen ma
ken: The Masters (in de Verenigde
Staten), het US Open, het Brits
Open - steevast een week voor
„ons" Open, en het USPGA Cham
pionship.
Stewart won zijn eerste Major in
1989. Op de Kemper Lakes Golf
Club in Illinois kende hij een slech
te eerste ronde (74 slagen) en zijn
achterstand op Mike Reid en Leo
nard Thompson bedroeg acht sla
gen. In de volgende drie ronden
bleef Stewart onder de 70 en hij
won het toernooi met één slag
voorsprong op Andy Bean, Curtis
Strange en Mike Reid. De laatste
leek met nog slechts enkele holes
te spelen zeker van de overwin
ning, maar de man die met de bij
naam „Radar" door het leven gaat,
zag hoe water en te veel putts hem
fataal werden. „Ik.denk", verzucht
te Reid na afloop, „dat de Russen
mijn radar hebben gestoord".
Terwijl Reid zijn voorsprong - let
terlijk - in het water gooide, zat
Stewart niet al te ontspannen naar
de televisie te kijken. „Ik was bang
voor een play-off", zei hij na de
prijsuitreiking, „ledereen die mijn
staat van dienst kent, weet waar
om. Ik heb tot nu toe vijf play-offs
gespeeld en heb ze allemaal verlo
ren".
Aan alles komt een einde, zo ook
aan Stewart's play-off-nederlagen.
Op 15 april 1990 finishte hij samen
met Steve Jones en Larry Mize op
276 slagen. Op de tweede extra
hole maakte Stewart een birdie,
terwijl zijn opponenten niet beter
dan par konden scoren.
US Open
Begin dit jaar - nadat Robbie van
Erven Dorens hem al had gecon
tracteerd voor het Heineken Open
- kreeg Payne Stewart last van zijn
nek. „Dit kan echt niet zo door
gaan", zei hij. „Ik neem nu een
paar weken rust en als dat niet
helpt, laat ik me opereren". Op
The Masters (half april) ontmoetten
Van Erven Dorens en Stewart el
kaar en de Amerikaan kon de Ne
derlandse organisator gerust stel
len: „Ik voel me al een stuk beter,
van een operatie is geen sprake.
Tot ziens in Holland".
Niemand kon op dat moment ech
ter bevroeden dat de 34-jarige
Stewart twee maanden later de
tweede grote zege uit zijn carrière
zou behalen. Op Hazeltine in de
staat Minnesota won de inwoner
van Orlando (Florida) het US Open.
En om maar meteen het pijnlijke
play-off boek definitief te sluiten,
kwam de overwinning na een ver
lenging over achttien holes tegen
Scott Simpson.
Payne Stewart, één van de smaakmakers op het Heineken Open 1991.
FOTO: AFP
LEIDSE COURANT - WOENSDAG 24 JULI 1991 PAGINA 7
r j
d Feherty: ,,lk heb soms een enorme hekel aan het golfen".
FOTO: LEO VOGELZANG
Het onderwerp kent louter voor- of
tegenstanders. Neutraal staat vrij
wel niemand ten opzichte van een
netelig thema als psychologie in de
sport. Ook bij de golfers zijn de
gevoelens gemengd. „De beste
psychologie is gewoon goed te
spelen", zegt de ervaren rot Chris
ty O'Connor junior. „Klopt, maar
het is soms heel verleidelijk om
zwart te kijken", pareert David Fe
herty.
De Noordier is één van de belang
rijkste voorvechters van het thema,
„ledereen moet het natuurlijk zelf
weten", zegt Feherty, „maar het
praten met Alan Fine (een Britse
sportpsycholoog, red.) heeft mij
veel steun gegeven". David Feher
ty is al negen jaar een trouwe klant
bij Fine, die ook telefonische ad
viezen verstrekt. „Als ik me slecht
voel en het golfen wil niet lukken,
dan bel ik 'm op, ja. Even bijpra
ten, even een steuntje in de rug
krijgen. Al betrap ik mezelf er ook
wel eens op dat ik de telefoon te
rugleg op de haak als ik het num
mer al heb gedraaid. Nee, ik kom
er zelf wel uit. Op een gegeven mo
ment word je zo gesterkt in die ge
dachten dat je die antwoorden op
de vragen al weet".
De mentale training heeft, zo be
zweert David Feherty uit de grond
van z'n hart, niets mysterieus. „Het
is eigenlijk heel simpel. Het gaat
om de motivatie, om het opbouwen
van zelfvertrouwen. Nee, het heeft
niets te maken met positief den
ken. Dat impliceert namelijk dat er
ook een negatieve kant zou zijn.
Het gaat om het Leven in het he
den, van dag tot dag, van minuut
tot minuut. Hier en nu. Niet te ver
vooruit willen denken, want de toe
komst is toch nooit hetzelfde als je
je ervan had voorgesteld".
Concentreren
In de praktijk komt dat zo onge
veer op het volgende neer. „Als je
op de eerste dag van een toernooi
op, pak 'm beet, de zevende hole
een zes hebt gescoord, moet je de
volgende dag niet gaan denken: o
jee, als het nu maar niet weer ge
beurt. Dan ga je lopen piekeren en
wordt je automatisch zo gespan
nen dat herhaling van die tegen
slag inderdaad voor de hand ligt.
Je moet je concentreren op wat je
op dat specifieke moment aan het
doen bent. Andere gedachten zijn
allemaal onzin. Ik geef toe, het is
vaak heel moeilijk, maar als je je
daarin traint, zul je merken dat het
echt in je voordeel werkt".
Feherty heeft, als hij dit zit te ver
tellen, dan net een moeilijke ronde
bij de Britse Masters in Woburn
achter de rug. Hij speelde een
groep voor Severiano Ballesteros
die, waar ook ter wereld, steevast
een heleboel publiek achter zich
aan weet lopen. „De mensen ge
droegen zich vandaag allerbelab
berdst", zucht Feherty. „Ze holden
kriskras over de baan, ik heb me
verschrikkelijk geërgerd. Ik was lie
ver op willekeurig welke andere
plaats op deze aardkloot geweest,
maar niet hier. Dat mensen zoveel
onbegrip kunnen hebben, dat vind
ik dus onbegrijpelijk. Beseft men
dan niet dat wij met ons vak bezig
zijn?".
Hekel
Een minder plezierige ervaring die
David Feherty wel eens doet twijfe
len aan zijn liefde voor het huidige
vak. „Ik heb soms een enorme he
kel aan het golfen, ja. Voor één
hoogtepunt heb je ook dozijnen
dieptepunten. Het leventje is lang
niet zo mooi als menigeen denkt.
Als het goed gaat, ja, dan is er
geen mooier beroep. Dan geniet je
van het rondwandelen over de
baan. Maar veel vaker loopt het
niet zoals je wilt en daar moet je
tegen kunnen".
Toch was het golf Feherty bepaald
niet slecht gezind. „Ik heb er goed
geld mee verdiend, ja. Ik heb, denk
ik, wel zo ongeveer het maximale
uit m'n mogelijkheden gehaald. Ik
ben heel tevreden. Maar het is me
niet aan komen waaien, ik heb er
keihard voor moeten werken. Nu is
de tijd gekomen om te oogsten.
Om zoveel geld te verdienen, dat ik
me rustig terug kan trekken. Om
m'n zoontje op te kunnen zien
groeien, om een golfbaan te ont
werpen. Dat is één van mijn groot
ste ambities nu", aldus Feherty die
graag nog een enkel sportief hoog
tepunt wil meemaken. Zijn debuut
in de Ryder Cup lijkt, gezien de
goede resultaten dit seizoen, aan
staande. „Dat is het belangrijkste
dat nog in mijn sportieve carrière
ontbreekt".
David Feherty is, in tegenstelling
tot vele van zijn collega's, immer
gaarne bereid zijn mening te geven
over allerhande golfzaken. „Ik wil
dat de mensen mij later zullen her-'
inneren als een waardevol bron
van informatie, liever dan alg een
topgolfer. Dat macho-gedoe in het
golf vind ik maar niks. De meesten
willen nooit hun eigen fouten toe
geven. leder blijk van zwakte wordt
genegeerd. Wat een onzin, zeg,
waarom zou je dat verzwijgen. Van
een minder plezierige ervaring leer
je juist weer, daar kom je altijd ge
louterd uit".
