Eiartoe een bloemenwereldje aan
Sleutelbloemlaan kan leiden
„Het moet nou maar
eens afgelopen zijn^
DUIN- EN BOLLENSTREEK
LANGS OMWEGEN
piepen
et
Reconstructie wegen De Klip
„laaSou/tcwt
DINSDAG 23 JULI 1991
11
IEDER EN DOCHTER YLONKA ONTLOPEN ELKAAR NIET ZOVEEL IN KUNST
dels zijn we elf jaar
geworden sinds
eerste ontmoeting,
lar zijn sinds 1980
.Jngemakken bijgeko-
vaardoor de kunste
niet meer zo rap uit
tten kan. Maar voor
'erige was ik giste-
ip bekend terrein
temperaturen die
subtropische waar
varen. Het is bijna
ns beter toeven dan
de oostelijke zoom
,eiderdorps Voorhof,
je lager zit dan de
swetering op boe-
;il en waar in een
elle brede sloot een
hoenenfamilie van
t oever rond-
jie onder het gepiep
1 drie baby-hoentjes
rode kopjes die
door een eenden-
de heen er wat
;s aangeleerde
kunst te zien gaven,
unstenares was in
kkelijke) ruste, in
an haar tuinhoekjes,
loeg overwoekerd
de weelderige groei
)ostindische Kers en
klaproosjes. Oostin-
maar niet doof; het
ïeel goed bij Trudie
a Rector-Wilhel-
die ooit op Oost
geboren werd en
imjuisuit de liefde voor
azjat groeit en bloeit
j .reeg en deze gees-
!nsuding haar leven
gecultiveerd heeft.
rude kikkers die zij
,hel dragen daaraan bij.
IgTlonka heeft wat afge
smet collages van bloe-
Jit eigen tuin. Ylonka
dat was elf jaar gele-
ncjg een artieste die hon-
t kon praten terwijl
en en kennissen langs
Op mijn omwegen door stad
en land kom ik graag mensen
tegen. U kunt mij telefonisch
of schriftelijk vertellen wie u
graag in deze rubriek zou wil
len tegenkomen. Ik ben be
reikbaar via telefoonnummer
071 -144046.
door TON PIETERS
haar in verschillende vakken
verdeelde paradijsje liepen en
als om strijd de stand van
haar boterbloemen, speen
kruid, madelief en dotter
bloem, met uitschieters naar
de tomatenplant, de bottende
rozen, de judaspenning en cle
matis prezen, en haar alle ple
zier van het leven toewen
sten. Loop eens bij vrouwe
Rector langs en je ziet wat de
natuur onder haar toewijding
vermag. Zo was het en is het
nog steeds. Maar ze mat niet
meer zelf haar eigen stoelen
en loopt ook niet meer de wit
te stranden af op zoek naar
aangespoeld wrak- of ander
hout.
FLower lady
Dat was de tijd van Ylonka:
artistieke bloemen, creaties
collages; hobby-home-studio,
gevestigd aan de Sleutel-
bloemzoom, waar Leiderdorp
wordt opgestuwd in de gefor
ceerde vaart der exotische
naamgeving. „Alleen moet je
uitkijken, dat je niet door de
jeugd, aan de zoom of daar
buiten, met fietsen en andere
voertuigen onderuit wordt ge
haald. Het jonge (en ook ou
dere) volkje is hier niet zo ge
disciplineerd als in Amerika,
waar ik een tijdlang gewoond
heb op Long Island, onder de
rook van New York, waar de
hele dag lang de vliegtuigen
op hun transatlantische routes
over kwamen. Ik stond daar
bekend als de flower lady, de
bloemendame". Ylonka Rec
tor geniet nog steeds van haar
aanplant, die ze destijds in
Leiderdorp ving binnen pas
separtout, glas en lijst. Maar
de jaren brachten de onge
makken met zich mee en nu
willen de benen en de handen
niet meer wat Ylonka er altijd
mee heeft gedaan.
„De mensen die hier langslo
pen genieten nog steeds van
mijn schattige plekjes. Ook de
mensen van Mooi Leiderdorp,
die een paar keer per jaar de
tuinen in de gemeente inspec
teren, wat me een paar keer
een prijs heeft opgeleverd".
In '80 werd de hitte van de
dag in de loggia van Ylonka
nog bestreden met de ijskoude
mixture van uitgeperste ci
troen, appelsien en grapefruit,
tot een zekere excellence ge
bracht met een geringe dosis
whisky, of wellicht was het
Bourbon, zoals de Amerika
nen dat willen. Gisteren,
evenwel, was het thee. Maar
die moet je bij lady Rector
nok niet uitvlakken.
gen en getuigenissen die deze
extroverte vrouw onvermin
derd prijsgeeft aan nieuwsgie
rige passanten en bezoekers.
Ja, het was een vitale vrouw
met kunstzinnige invallen die
op exposities in de omtrek de
aandacht vroegen. Jammer,
maar de Japanse nachtegaal
Pia (Spaans voor denneappel-
tje) is er niet meer om ver-
zoeknummertjes te fluiten.
Maar ik heb ze nog gehoord,
destijds, die deuntjes.
Op Long Island had ze tulpen
„met kelken zo groot als een
soepkop. Dat maakte wel in
druk". Holland made. Ook al
dachten die Amerikanen dat
Holland ergens in de buurt
van Zweden lag.
Collages
Bij Ylonka ontkom je niet aan
een exposé van het verleden.
Ze kwam ter wereld in een
wereld van smaragd, op Oost-
Java, waar haar vader Wil
helmus kapitein bij de Ko
ninklijke Pakketvaart Maat
schappij was. Maleis was haar
moedertaal. Toen ze 12 was
vertrok ze naar Nederland en
trouwde op haar 19e met een
in haar leven gekomen graaf
von Zeppelin. Daar moet toen
iets scheef zijn gegaan, en nu
niet meer relevant, want
sinds '63 woonde ze met een
andere echtgenoot, Rector ge
heten, in Amerika. „Daar
stopte ik de flora in boeken
en ging collages van bloemen,
maken. Tien jaar Amerika, en
maar reizen; hondjes en poes
mee in de wagen en overal
bloemen plukken, tot in
Mexico toe". De Rectors ver
huisden naar Spanje, waar
Ylonka vijf jaar lang woonde
in de droogte en hitte en er de
betovering van zoele, ja moge
lijk zwoele nachten leerde
kennen. Daar heeft ze het
tsjirpen van krekels en
sprinkhanen leren waarderen
en misschien zich wel eigen
gemaakt.
In '70, nadat zij haar man had
verloren, kwam ze terug naar
Nederland. Voorgoed. Ze ging
naar Leiderdorp, waar haar
dochter, een Ylona von Zep
pelin, toen al woonde. Ylonka
Rector bleef levensblij en leg
de paardebloemen op zijde uit
Lyon. „Ik kan je wel duizend
dingen laten zien", zei ze elf
jaar geleden tegen mij. Een
maand daarop had ze haar
eerste tentoonstelling in Ne
derland, in Warmond bij gale
rie De Pomp, bij Clara. En ze
exposeerde verder, in Ley-
thenrode, in De Muzenhof in
Leiderdorp. Steeds weer trof
haar begaan zijn met de na
tuur: „Ik ben groot geworden
tussen de apen op Oost-Ja va".
Dat zou je overigens niet zeg
gen, als je met Ylonka Rector-
Wilhelmus praat, terwijl de
hommels zowat alle mondin
gen van de Oostindische kers
in de opstallen aandoen. „Ik
ben soms eerder wakker dan
de hommels, die een nacht in
zo'n bloem hebben doorge
bracht".
De flower lady van Long Is
land, met Queens en The
Bronx in het verschiet, heeft
een kleurrijk en boeiend le
ven geleid. Ze teert daar
graag op. Nee, ze was geen
shady lady of Shady Lane,
maar leefde liever bij zilveren
en gouden grassen uit haar
zoomse tuintjes. En wat treft
het nu bijzonder! Er is een
nieuwe Ylonka, een dochter,
die de faam en de kleuren
van haar moeder achterna is
gegaan. Ylonka Weller-von
Zeppelin (van '41) schept op
haar beurt bloemen in aqua
rel. Het is het bloed dat zich
niet verloochent. Vorig jaar
exposeerde dochter Ylonka
voor het eerst in Leythenrode
en verkocht toen bijna alle 14
ingezonden werken. Een suc
ces dus van heb ik jou daar.
Ylonka de jongere begon in
'89 bij Ars in Leiden, bij Peter
van Duivenvoorden. „Ik zat
toen zonder baan en moest
toch wat", vertelde ze. „Maar
ik wilde iets dynamischer en
verfijnder, bloemen vooral",
aldus de voormalige welfare
werkster. Welnu, op 15 no
vember a.s. stelt zij haar werk
haar man heeft er al wat
foto's van gemaakt, maar hij
moet „zich op dat gebied ook
nog wat ontwikkelen" op-
Ylonka in duplo: moeder en dochter die het in bloemen zeggen.
nieuw ten toon. Op haar ver
jaardag nota bene, een kroon
jaar dat onder de patronage
van Abrahams vrije vrouw
Sara gesteld is. Het worden
bloemen met aquarellen, of
aquarellen met bloemen. „Ik
heb een tijdlang in bloemen-
zaken gewerkt". Haar moeder
Ylonka de oudere zag het
trouwens al toen haar dochter
een iaar of 14 was: „Dat kind
FOTO: WIM VAN NOORT
kan het". Het ging toen nog
om schilderijtjes met vissen.
Laten we de naam Ylonka in
ere houden.
koij
leek wordt de
\üLS
Deplzesdaagse
noden. Verslaggever
v>an Wees maakt
urjks een stukje
ict.ljn belevenissen
n pe tocht. De eerste
anring gaat over de
de Iran Hoek van
Sluid naar
1 1S-
)gefiaar-
it.
eer
hij
k.arl
ij. i het zijn? Griep? Een
- ole ontsteking? Of toch
iet Dat laatste lijkt uitge-
uminders zou die vuurto-
-enh Scheveningen veel
Ïichterbij komen dan
val is. Wat het ook is,
t. Hoe snel ik ook het
'Pg4n voor het andere
Hoijlaarbij fors gehinderd
wv| zand, badmintonnen-
wajasten en torens bou-
antjoost, ik lijk geen me-
ca» schieten.
1 dat wandelen langs
|nd leuk was? Ik. De
"jg, zei ik. De stilte, het
Jan de zee, de beper-
1 "ft het blikveld tot zand,
1 duinen, goh, wat leek
dag eerder nog aan-
jk. Maar nu.... Wat nou
Lopen is gewoon lo-
"ene been voor het an-
1 op het strand is dat
hetzelfde. Nou ja, niet
3pgll dus. Het strand, in
ctebnnering dicht bij zee,
iwofis redelijk te belopen,
Rijnl omgeploegd. Eb was
P!d als ik er niet was,
rs ji lijkt het aldoor wel
i m| ruisen van de zee?
bas]
-
m
a;
er
WESTVLIETWEG STEEDS ZONDER STROOM
Niks hoor ik ervan. Een schril
gekrijs, geproduceerd uit tien
duizenden kelen, dat is wat ik
hoor. Zand, water en duinen?
Alleen het eerste en laatste
stuk, want zoals bekend is er
bij Kijkduin en Scheveningen
geen duin te bekennen.
Maar ach, wat klaag ik. Op het
moment dat ik dit schrijf zit de
eerste dag, de langste van de
Strandzesdaagse, er alweer op.
Een hemeltergende tocht, 28
kilometer volgens de organisa
tie, minstens 40 volgens mij.'
En vandaag was het toevallig
mooi weer. Dat kan in Neder
land toch geen week duren,
dus zie ik de rest van de tocht
alleen maar zand en zee, een
enkel duin en hoor ik het ge
ruis van de zee.
ctieu
GSI
gesil
'oor
TT leiden
in (Prijzen slachtrunderen per
vaht gewicht zonder nier en
uarklusief BTW (Volgens PVV):
d0lachtrunderen 603, waarvan
i ,,„100. Mannelijk Super 8,65-
1 Yjielijk extra kwal. 7,60-8,65,
meie kwal. 6.90-7,60. Handel
eeni prijzen iets lager. Manne-
vjal- 6,00-6,90, mannelijk 3e
1pt 5-6,00. Handel redelijk en
L1 Ijk. Vrouwelijk Super 8,60,
ooujextra kwal. 7,25, vrouwelijk
ft d,70. Handel redelijk en prij-
alt Vrouwelijk 2e kwal. 4,95,
pgej3e kwal. 4,50 en worstkwa-
Handel rustig en prijzen»
J 4o,
r/ol{
a aa
w]eltermijnmarkt
skoriAM
lphtomm werden voor levering
nina contracten verhandeld te-
[0 - f 24,00. De stemming
fclijks prijshoudend.
Twee gewonden
bij botsing
op fietspad
NOORDWIJKERHOUT Bij
een aanrijding die gistermid
dag plaatsvond tussen een fiet
ser en een bromfietser in
Noordwijkerhout, zijn beiden
gewond geraakt.
Het ongeluk gebeurde op het
fietspad ter hoogte van de
splitsing tussen Langevelder-
weg en Duinschoten. De fiet
ser, een 35-jarige Sassenhei-
mer, kwam in aanraking met
de bromfietser, een 24-jarige
Noordwijkerhouter, toen deze
van de weg het fietspad op
reed. Beiden werden met rug-
en beenletsel naar het AZL
vervoerd.
Tentoonstelling
in Antoniushove
LEIDSCHENDAM De
bedrijven en bewoners
aan de Westvlietweg (bij
Drievliet) zijn de stroom
storingen beu. „Het moet
nou maar eens afgelopen
zijn", zegt mevrouw De
Vet. Gisteren hebben ze
weer bijna anderhalf uur
zonder elektriciteit geze
ten.
Toen gisterochtend de stroom
voor de zoveelste keer uitviel,
belde mevrouw De Vet voor
de zoveelste keer met het
energiebedrijf van de gemeen
te. „Mevrouw, reageer toch
niet zo neurotisch, werd er ge
zegd. Maar ik ben het gewoon
zat", aldus de Leidschendamse.
Het gedeelte van de Westvliet
weg tegenover het Voorburgse
'Huygensmuseum is keer op
keer de dupe van langdurige
.stroomstoringen. Sinds 29 no
vember vorig jaar is het al ne
gen keer voorgekomen dat be
drijven soms uren achtereen
noodgedwongen stil liggen,
omdat er geen electriciteit is.
De aanleg van een nieuwe ka
bel zou dé oplossing zijn voor
het probleem. Maar daar moet
de gemeente voor zorgen, en
die doet weinig. Alleen heel af
en toe wordt een klein stukje
van de kabel vervangen. Theo
Barbier van System Lights,
een bedrijf in belichtingsappa-
ratuur, denkt dat dit weinig
nut heeft. „Steeds weer een
klein stukje vervangen bete
kent dat daar waar de boel aan
elkaar wordt gelast, nieuwe
zwakke plekken ontstaan. Ge
woon een hele nieuwe kabel,
dan zijn we van het gedoe af".
Gekwakkel
Mevrouw De Vet voelt zich
meer dan ellendig onder de
storingen. Niet alleen omdat
haar eigen grond- en mestbe-
drijf eronder lijdt, maar meer
nog vanwege de last voor de'
ondernemers die bedrijfsruim
te huren op het terrein van
haar en haar echtgenoot. Ze is
bang dat de ondernemers het
gekwakkel met de stroom
voorziening zó spuugzat wor
den dat ze gaan uitkijken naar
een andere ruimte.
Aan weggaan denkt Theo Bar
bier van System Light voorlo
pig nog niet, hoewel hij de sto
ringen wel flink zat is. De on
dernemer huurt sinds eind vo
rig jaar een deel van de enor
me loods op het terrein van de
familie de Vet. Hij speelt in
middels met de gedachte om
via een rechtszaak tegen de
gemeente de beschikking te
krijgen over een stroomgene
rator. „Als ze die kabel niet
willen vernieuwen moet er
maar een generator komen.
Dan kunnen we daar op terug
vallen als de stroom uitvalt.
Maar zo'n ding kost wel tien
duizenden guldens".
Ook de zoon van het echtpaar
de Vet baalt stevig. In de loods
van Zijn ouders heeft hij een
eigen taugehkwekerij. Toen de
stroom laatst bijna vijf uur uit
viel kon hij de hele oogst weg
gooien. Het betekende een
verlies van meer dan 1500 gul
den. De rekening stuurde hij
naar de gemeente. Maanden
later kreeg hij een brief terug
met de mededeling dat de ge
meente zich niet aansprakelijk
achtte voor de geleden schade.
Theo Barbier van System
Light kan ervan meepraten.
Een bedrijf dat belichtingsap-
paratuur produceert, verkoopt
en verhuurt is nergens meer
zonder stroom. „Telefoon, fax,
computers, niets doet het
meer. En solderen en lampen
uittesten voor ze naar de klant
gaan, kun je ook vergeten.
Ach, het levert allemaal onno
dige vertraging op".
Riool
Na jarenlang vragen om een.
nieuwe electriciteitskabel kan
mevrouw de Vet er met haar
pet niet meer bij. „Voor veel
dingen heeft de gemeente mil
joenen over, maar een nieuwe
kabel kan er niet van af". Ze
vindt dat de woningen en be
drijven aan de Westvlietweg
er toch al bekaaid af komen.
„We hebben hier niet eens een
riool, alles belandt hier recht
streeks in de sloot. De aanleg
van riolering wordt steeds
maar uitgesteld".
Toch staat een nieuwe electri
citeitskabel bovenaan het ver
langlijstje. Niet telkens een
klein stukje nieuwe kabel, zo
als nu gebeurt, maar een volle
dig exemplaar. „Het is net als
met slechte kousen. Je stopt ze
een paar keer, maar op een ge
geven moment moet je ze weg
gooien en een nieuw paar ko
pen".
werken: Een olieverf van Pieter de
LEIDSCHENDAM Een
tentoonstelling van werk van
drie kunstenaars in het zie
kenhuis Sint Antoniushoeve
in Leidschendam is tot en met
27 augustus te zien in de hal
van de poliklinieken van het
ziekenhuis. Josephine Kort-
man-Hilders toont beeldhouw
werk en gemengde techniek,
Pieter De Vriese olieverven en
Adriaan Philipszoon aquarel
en sepia. Kortman schildert
abstract, maar de laatste jaren
legt zij het accent meer op
boetseren en beeldhoüwen. Zij
woont in Voorburg. De Vriese
en Philipszoon zijn KNO-spe-
cialisten, de eerste in het AMC
in Amsterdam en Philipszoon
in Antoniushove, en leden van
„Met Pincet en Penseel".
Jongetje (4)
valt
door ruit
VOORSCHOTEN Een vier-
jarig jongetje uit Voorschoten
liep gistermiddag snijwonden
aan zijn armen op toen hij te
hard op een ruit drukte en
deze brak. Het ongeluk ge
beurde in de woning van het
jongetje aan de Rouboslaan in
Voorschoten. Het slachtoffertje
werd ter behandeling overge
bracht naar het AZL.
WASSENAAR Het stuk
weg naar het strand tussen de
Pieter Postlaan en de Klip in
Wassenaar wordt gerecon
strueerd. Het fietspad zal op
nieuw worden aangelegd,
evenals een grotere afschei
ding tussen de autoweg en het
fietspad. Hiervoor zal de as
van de weg verlegd worden in
de richting van Rijksdorp ten
koste van het daar liggende
voetpad. Bij de zijwegen zullen
verkeerseilandjes worden aan
gelegd en andere voorzienin
gen worden getroffen om het
verkeer veiliger te maken en
de snelheid van het autover
keer af te remmen. Het pro
ject, dat 196.000 gulden kost,
wordt uitgevoerd door Zwam-
merdam BV Wegenbouw uit
Bodegraven.
Wielrenner onwel
HOOGMADE Een 24-jarige
wielrenner uit Alphen aan den
Rijn kwam gistermiddag in
Hoogmade met zijn fiets ten
val toen hij onwel werd. Bij de
val liep de man enkele schaaf
wonden op. Hij is voor contro
le overgebracht naar het AZL.
