OscarJamesde reli-show
en daarna 'Timeless'dansen
Er zit muziek
in de jeugd
jazz
Waagstuk
wordt ge
door kinnesini.
Vierdelige serie
'Hollands Welvaren'
Gouden Eeuw rondom de Dam
verdrinkt in de rege
FOTO: MILAN KC
KUNST/RTV
Ceidae Sou/taut
DONDERDAG 11 IUL1 1991 PAG]
Wie gisteravond rond acht
uur in de buurt van het
Congresgebouw kwam
dacht dat het North Sea
Jazz Festival al was aan
gevangen. Nee, vandaag
pas. Maar gisteren vere
nigden talenten als Oscar
Peterson en James Brown
hun volksmennende kwa
liteiten en kon de politie
de auto's weer naar de
groenstroken dirigeren.
Het Midsummer Jazz Gala
dus, gesponsord door de
PTT. En daarnaast en
los daarvan het concert
van de niet zo lang gele
den uit de Amerikaanse
gevangenis vrijgelaten
Godfather of Soul.
nORTHSEO
-CFesHrai—
ting van zijn oer-trio (Herb El-
lis, gitaar en Ray Brown, bas)
roetsjte hij weer door de ak
koorden, legde een race-baan
van noten over de toetsen,
nam haarspeldbochten van
stride-piano, naar swing en
blues en knoopte alle losse
eindjes nog aan elkaar ook.
Peterson heeft zo'n surplus
aan techniek, heeft z'n 'stan
dards' zo vaak gespeeld dat hij
z'n improvisaties vaak in de op
zichzelf superieure vaste stra-
mienen van zijn 'licks' laat
verzanden. Dit keer behal
ve dan in de tweede toegift
'Someday my prince will
come' toen hij blijkbaar uitge
speeld was een vaak fabe
lachtige grootmeester, die met
z'n grote lijf bijna bewegings
loos, moeiteloos achter de
vleugel met bedriegelijk ge
mak een razende boogie-lin-
kerhand neerzet.
De zestig man van Eerwaarde
Clay's Fellowship Choir zorg
den voor een merkwaardige
belevenis. Een complete 'reli-
show', bijna een kopie van wat
je zondags in Amerika in een
aantal getuigeniskerken kunt
zien. Het Hallelujah, Praise
the Lord was niet van de
lucht, begeleid door piano,
drums en orgel. De dominee
zelf zingend en zing-zeggend
in een aangepaste preek,
waarin hij als ik 't goed
hoorde ook nog het North
Sea Festival betrok. „This is
no show", zei de Reverend.
„Dit is meer dan een Perfor
mance. Wij zijn mensen, wij
zijn echt". Op zijn roep naar
het publiek 'Do you love Je
sus' kwam weinig antwoord.
Het wilde wel met de armen
zwaaien, gaan staan, „yeah"
roepen, maar opeens een ge
loofsbelijdenis hardop, dan
gaat een Nederlander net te
ver. Godsdienst als show, het
blijft gek. Maar er wordt alles
aan gedaan om je te overtui
gen, en vaak kan je er niet stil
bij blijven zitten.
In de zaal onder andere CDA-
fractieleider Brinkman, minis
ters Hirsch Ballin en Hans van
den Broek, de laatste door pre
sentator Fred Racké speciaal
vermaand om vanavond toch
maar vooral even uit te rusten.
Luid applaus.
James Brown
Elders in het complex raast
James Brown van links naar
rechts over de planken. Een
gekooid beest, met mantels
goochelend, zijn dikke buik
ditmaal corsetloos de vrijheid
latend. De zaal is stampvol.
Bier, hasj, punk en plastic gla
zen. Dit is al een voorbode van
het echte festival van van
daag. Beneden in het Congres
gebouw gaan de dames en
heren in smoking en ander
zondagse kledij de dansvloer
op. Prachtig contrast. Er speelt
een door impresario en platen-
en CD-producent Wim Wigt
bijeengebrachte big band, 'The
Timeless Orchestra'. Met ar
rangementen aangekocht van
de Glenn Miller Estate, met
zanger in tuxedo en een plaat
je van een zangeres. Een per
fect geoliede muzikale machi
ne met een aantal topsolisten.
Ze bestaan anderhalf jaar, zijn
al in Japan geweest en er is
een CD van ze uit, Wim Wigt
wil ze bij elkaar houden. Lief
hebbers van de Glenn Miller
Sound, houd ze in de gaten.
over het decor en tevreden vaststellen dat de
zon de programma-makers te slim af is ge
weest. Die warmtebron blijft buijten het ge
zichtsveld van de camera en stuurt in zijn
plaats de regen, die de opnamen danig ver
stoort. Het werd filmen tussen de buien door, al
lukte dat niet altijd. Gevolg is dat de kijker een
winters ogend zomerprogramma krijgt voorge
schoteld. En dat is een vreemde gewaarwording
als buiten het kwik tot boven de twintig graden
is gestegen. Presentatrice Ati Dijckmeester, in
een dikke jas en een van de kou doortrokken
gezicht, herinnert de kijker (ongewild) aan het
slechte voorjaar. Zij moet soms noodgedwongen
onderduiken zoals tijdens de eerste aflevering
in het gebouwencomplex van Schiphol. Maar
goed, dat is weer eens wat anders dan van die
bruingebrande gezichten, die vooral verraden
dat ze er een prettige, onbetaalde vakantie op
hebben zitten. Bovendien is dat het risico als je
besluit Nederland eens in het zonnetje te zetten.
Op de formule van 'Hollands Welvaren' is niets
aan te merken. Het programma slaagt er won
derwel in op een lichtvoetige wijze de kijker
van wat aardige informatie te voorzien. Daarbij
hebben sommige onderwerpen een brugfunctie.
De kijker zal soms denken: Leuk, daar zou
den wij in deze vakantie-periode wel eens naar
toe kunnen gaan". En dan ga je, dankzij Ati
Dijckmeester, met wat extra bagage. Zo graaft
de presentatrice bijvoorbeeld in de geschiedenis
van Harlingen en komt de kijker te weten dat
in het koopcontract van het huis naast de sluis
een opmerkelijke clausule is opgenomen. Daar
in staat dat als er gevaar dreigt voor de stad
omdat de sluisen het niet houden, het huis mag
worden afgebroken. Het puin zou ter verster
king in de sluis moeten worden geworpen.
Verboden terrein
Hoewel de informatie niet altijd even nieuw is,
De Waag (Leiden): Waagstuk 1991,
presentatie van grafiek en fotografie
door 8 Leidse galeries. T/m 14 juli.
Afgaand op de naam van de
tentoonstelling in de Leidse
Waag, zou je denken dat er
sprake is van grensverleggen
de actie en baanbrekend lef.
Helaas blijkt het 'Waagstuk'
van acht Leidse galeries wel
beschouwd niet veel meer te
zijn dan een nogal saai en zelf
genoegzaam niemendalletje.
Het 'Waagstuk' is de gezamen
lijke presentatie van Leidse
galeries die dit jaar voor de
tweede keer in successie wordt
gehouden in de Leidse Waag.
De totstandkoming van de
eerste editie in 1990 had naar
verluidt nogal wat voeten in
aarde, omdat men het maar
niet eens kon worden over de
vorm waarin zo'n tentoonstel
ling zou moeten worden gego
ten. Leiden kent immers tal
van zaakjes die zich 'galerie'
noemen, maar er is maar een
zeer beperkt aantal galeries in
de gebruikelijke zin van het
woord, dat zich louter en al
leen met handel in moderne
kunst bezighoudt. Meestal is
de Leidse galerie een nevenbe
zigheid van caféhouders en
winkeliers of is de galerie on
derdeel van een grotere instel
ling, zoals bijvoorbeeld de
AZL-galerie, die ressorteert
onder het Academiscï® 1
k,.;o fsber
huis. 05
De vraag luidt: wie |et Ti
nu wel meedoen aanjenh
sentatie van galeriefes21
niet? Het antwoord inica
tuurlijk zijn dat iedere^
of het nu een verkaplrtu2ii!
shop is of een echte ICrooi
del, mee moet doen. fdl°
je tot een aardig, r^T.
tief beeld van wat erl^
musea zoal te belevejiag
het gebied van de kdio
kunst. Maar vorig jat
men er niet uit, en od
is het Waagstuk wfy
draaid op een volkora
keurige greep uit H
aanbod. Slechts ach)
mers presenteren
ling, zo ongeveer
rijkste galerie ter
breekt, terwijl grafisd
plaats De Bange Dut
twee keer per jaar er
pende expositie te zi%i
minent aanwezig is. [kar
Wat zou het een vrdr~"
zijn geweest in de
die verschillende
van dezelfde bezigheid
lijk het exposeren vi
nu eens werkelijk i
kwamen en gezamenf
zien waarvoor zij ra
lijk warm lopen,
daarvan krijgt het pu
vertekend en onvolle
voorgeschoteld dat I
van de zelfgenoed
aan elkaar hangt. D
Kunst en Cultuur vl
Expositie Voerman
in Singer Laren
LAREN „Als geen ander
legde hij het Hollandse rivier
landschap vast", luidt een
kwalificatie van Jan Voerman,
die in een adem door 'dé IJs-
selschilder' wordt genoemd.
Nog tot en met 28 juli is in het
Singer Museum in Laren een
overzichtsexpositie van zijn
werken te zien. De hier ge
toonde collectie omvat ruim
honderd schilderijen, aquarel
len, tekeningen uit particulie
re en openbare collecties. Een
door Waanders uitgegeven
boekwerk over Jan Voerman
is tijdens de expositie te koop.
Concert Pavarotti
op dinsdag 30 juli
HILVERSUM Het open-
luchtconcert in het Londense
Hyde Park van de Italiaanse
tenor Luciano Pavarotti wordt
niet op vrijdag, zoals wij giste
ren absusievelijk meldden,
maar op dinsdag 30 juli recht
streeks door de NOS uitgezon
den.
meente Leiden, veral
lijk voor de gang vail
De Waag, is klad
niet bij machte om j <C
oordeeld en onpartij' Q
het gekonkel van dt
lende partijen te gaai
voert een ad hoe-#
wordt beïnvloed dod
soonlijke belangen
leriehouders.
De achtergrond
merkwaardige expo
het beeldende kunst.
Leiden aan elkaar Pet
de kinnesinne en
belangrijkheid. Detfoe'
kijkt gene collega it111'
aan, en vice versa, £mP
leen omdat men elk/u92
niet deelt. Men is ovlan
beledigd, men distaibpb
en het publiek moe
maal maar begrijpeiL-
Dat alles zou nog \rn
kelijk ziin, als degert
het in feite allemaf
kunstenaars, er nié
zouden worden gedui
dupeerd zijn al did
door het benepen i
niet in staat zijn om|f|j
op een expositie a
presenteren, èn al
die er wel mogen
het is tenslotte een i
tige eer om te funge
uithangbord van sul
vincialisme.
Hollands Welvaren. Vierdelige informatieve serie.
NCRV-televisie. Nederland 1 om 19.15 uur. Vrijdag.
Idoor
HANS PIËT
HILVERSUM In een poging de zon te
slim af te zijn en de mensen vanuit de
tuin, een of ander pretpark of strand
voor de televisie te krijgen, komt de
NCRV met de vierdelige reeks 'Hollands
Welvaren'.
In het half uur durende programma wordt op
een ontspannen manier geprobeerd 'zomertele
visie' te maken. En dat dit gebeurt zonder in
herhalingen te vallen, is al een pluim waard.
8'Hollands Welvaren' is leuk. En daar zijn ver
schillende redenen voor. Wie een beetje cynis
me niet uit de weg gaat, zal zich verkneukelen
James Brown raast van links naar rechts over de planken
Gigs for Kids, Van Goghzaal, Con
gresgebouw Den Haag, gisterenmid
dag.
Idoor
BERT JANSMA
Niet alleen werd een nauwe
lijks koud te noemen Den
Haag dezer dagen 'opge
warmd' voor het North Sea
Jazz festival, de jeugd krijgt
het grote Haagse jazz-gebeuren
ook al met de paplepel binnen:
'we gaan elk jaar naar Gigs for
kids, op 't North Sea festival'
zongen enkele honderden kin
deren uit volle overtuiging gis
termiddag bij het verlaten van
de Van Gogh-zaal. In de Sta
ten hal was het orkest van Ja
mes Brown aan het inspelen,
met een 'stand in' voor de
soul-zanger op de planken, bij
Gigs for kids demonstreerden
Frenk van Meeteren en Tom
Stuip hoe er ooit tijdens het
houthakken een 'worksong'
kan zijn ontstaan.
Het was weer een feestje. Een
krant zou er eigenlijk een re
censent van tussen de zes en
de dertien jaar heen moeten
sturen, maar aangezien dat
weinig praktisch en onderge
tekende nogal wat ouder is,
nam hij voor de derde maal
zijn kleindochter (7) als graad
meter mee. Dan zie je pas hoe
leuk zo'n Gigs for kids werkt.
In de auto op weg naar het
Congresgebouw werd het fes
tival-lied al geoefend. En niks
kant-en-klare tamboerijn van
opa, er zou beloofde ze
meegemusiceerd worden met
doosjes gevuld met erwten als
doe-het-zelf maracas. Daar
komt dan niet zoveel van,
want er wordt een vriendinne
tje ontdekt en de dametjes
snellen naar vlak voor het po
dium om het allemaal van
dichtbij te zien. Kinderen zijn
enthousiast en tegelijkertijd
keihard kritisch. „Nou vind ik
het saai worden" hoor je als er
een aantal kleine harpistes
met jeugdige percussie leuk,
maar nét te lang bezig zijn
(Arpa con ritmo). „Ik wil later
ook tapdanseres worden" zegt
ze wanneer Peter Kuit jr. z'n
tapdansnummers heeft laten
zien (wanneer zien we die
eens op een groot toneel met
z'n knappe voetenwerk?).
Gillen
Van Meeteren, Tom Stuip en
hun 'Crooks' doen het prima
bij de zaal. Presentatrice Ger-
da Havertong kan enthousiast
gillen, maar blijft alle namen
voor het tweede jaar achtereen
verkeerd uitspreken ('The
crookers'). De kinderen zelf op
het podium worden steeds be
ter: de 'Junior Jazzers' van de
Stedelijke Muziekschool spelen
alsof hun ouders nog in de
Cotton Club hadden gestaan:
Ellington, Fletcher Henderson
en Minnie the Moocher. De
zaal pakte bij dat laatste stuk
perfect de vocale escapades
van Van Meeteren over. Heer
lijk. Er zit muziek in de jeugd.
'Gigs for kids' was een echt kinderfeest. En op kinderfeestjes komt het wel vaker voor dat je op grond moet zitten omdat er geen
stoel meer vrij is.
FOTO: MILAN KONVALINKA
AMSTERDAM Een
aantal Amsterdamse mu
sea hebben besloten aan
dacht te besteden aan de
Gouden Eeuw, de zeven
tiende eeuw. Titel van het
project, dat tot en met 8
september duurt, is 'de
Gouden Eeuw rondom de
Dam'.
De bezoeker wordt de
mogelijkheid geboden een
combinatiekaart te kopen
waarmee drie lokaties
rondom de Dam tegen ge
reduceerd tarief bezocht
kunnen worden.
Deelnemers aan het program
ma zijn het Amsterdams Histo
risch Museum (AHM), de
Nieuwe Kerk en het Konink
lijk Paleis op de Dam. Aan de
hand van een diapresentatie
kan de bezoeker in het Am
sterdams Historisch Museum
kennis maken met de ontwik
kelingen in de zeventiende en
achtiende eeuw. Ook besteedt
het museum aan de hand van
schilderijen uit de eigen collec
tie aandacht aan de Nieuwe
Kerk en het voormalige Stad
huis, het huidige Koninklijke
Paleis.
Het Stadhuis, toonbeeld van
de macht en welvaart van de
stad werd in de zeventiende
eeuw gebouwd door de archi
tect en eerste ontwerper van
de decoraties Jacob van Cam-
pen.„Het achtste wereldwon
der" zo omschreef de zeven
tiende eeuwse dichter Con-
stantijn Huygens Van Cam-
pens creatie.
Bekend is onder meer de
ruimte waar de doodvonnissen
werden uitgesproken, de vier
schaar. De (opgespaarde)
doodsvonnissen werden daar
uitgesproken voor het oog van
de volk dat buiten naar de
plechtige ceremonie kon kij
ken. Tot 1808 deed het Stad
huis als zodanig dienst, daarna
nam Lodewijk Napoleon, de
broer van keizer Napoleon er
zijn intrek in. Sinds 1936 is het
achtste wereldwonder eigen
dom van de Staat der Neder
landen.
Ook voor de Nieuwe Kerk is
de zeventiende eeuw van be
lang geweest. De kerk werd in
de middeleeuwen gebouwd,
maar in de zeventiende eeuw
voor een deel door brand ver
woest. Een groot deel van het
huidige interieur stamt daar
om uit de Gouden Eeuw.
Hoogtepunt is onder meer de
gebeeldhouwde preekstoel van
A.J. Vinckenbrink.
Venetiaans
In de Nieuwe Kerk kan tot en
met 1 september ook een ten
toonstelling worden bezocht
waar onder meer Venetiaans
glas uit de zestiende en zeven
tiende eeuw wordt getoond.
Glasspecialist F. Laméris heeft
speciaal voor deze expositie
170 glazen, uitsluitend topstuk
ken, uit enkele belangrijke
Nederlandse verzamelingen
bijeengezocht. Volgens sommi
gen betreft het hier het mooi
ste glas dat ooit is gemaakt. De
tentoonstelling, die in het ka
der van de manifestaie Am-
sterdam-Venetië plaats heeft
biedt ook werk van twee he
dendaagse Venetiaanse
kunstenaars Paolo Valle en
Riccardo Licata.
In het Amsterdams Historisch Museum is onder meer dit schilderij van Gerrit Adriaansz Berckheij-
de 'De Dam gezien naar het Noorden' te zien op de expositie 'De Gouden Eeuw rondom de Dam'.
FOTO: ANP
biedt 'Hollands Welvaren' de kijker e<
zijn aandacht te richten op plekjes die v
gewone stervelingen, verboden terrein vr.-:*.
biedt de eerste aflevering een ruime blil vjji
de schermen van Schiphol bijvoorbeeld
licht-informatieve sfeer is natuurlijk
plaatsje ingeruimd voor wat toeristisc
menten. Zo neemt Ati een kijkje op hetl
hoort ze een schipper zeggen: „Het watl
baas, meer dan ik ooit de baas over hej
kan worden".
Alle verhalen, ook de aardige uit de
ring opgetekende roddels, worden afy
met mooie beelden van indrukwekken»
tjes en met andere toeristische lokkertj
het aardigste is misschien dat de makerlf |_f
mor niet uit de weg gaan. Wie nodigt e
voor het muzikale intermezzo de za
Windkracht 10 uit? Dat is toch vragen 'd
blemen... of waren die er al? erzoj
loord
