Bloed kruipt waar
niet gaan kan
bij Vaclav Jezek
ïico Jansen slaagt als Belgisch hotelier
SaidóaQowumt
VOETBALLERLEI
Herrie van dat
koffie-aparaa t
moet eens over
ApORT
ZATERDAG 6 IULI 1991 PAGINA 11
ï'Üebeto nooit meer onder Falcao
de|
DE JANEIRO Nog voor het begin van de Zuidameri-
H «nse titelstrijd heeft Bebeto (27) woedend het trainingskamp
aï het Braziliaanse elftal verlaten. De spits is kwaad op bonds-
aalich Falcao, die hem geen kans geeft in het nationale elftal. De
anstraties bij Bebeto, topscorer van Vasco da Gama, zitten diep.
n'|ee jaar geleden werd hij topscorer tijdens het Zuidameri-
vjns kampioenschap. Bij Falcao zit hij op de bank. De coach
:t geen plaats voor hem in de basis. In de oefenwedstrijd te-
Argentinië keek hij negentig minuten toe, dinsdag bleef hij
in een clubelftal wederom langs de lijn. Dat was de druppel.
pakte zijn spullen em verliet het trainingskamp in Porto
°*gre. ,,Ik kom nog wel eens terug in het Braziliaanse elftal,
jr niet onder Falcao", deelde hij de pers mee. Falcao riep als
jvanger Silvio, de spits van Bragantino op.
int)
1»
Steve Hodge (rechts)
Steve Hodge
naar Leeds
LONDEN De Engelse internatio-
f 7 nal Steve Hodge heeft overeenstem-
ming bereikt over een contract bij
I Leeds. De middenvelder van Not
tingham Forest moet ongeveer 2,5
miljoen gulden opbrengen. Over de
transfersom onderhandelen beide
clubs nog. Leeds eindigde vorig sei
zoen, het eerste na de terugkeer op
het hoogste niveau, als vierde. De
club heeft nu zijn zinnen gezet op de
landstitel en daartoe al een aantal
- versterkingen aangetrokken. De
tweeling Ray en Rodney Wallace
werd overgenomen van Southamp
ton. Daarnaast werd international
FOTO: EPA Tony Dorigo gecontracteerd.
Streich naar Magdeburg
MAGDEBURG Joachim Streich, met
102 wedstrijden DDR-recordhouder,
keert als oefenmeester terug bij zijn
oude voetbalclub FC Magdeburg.
Streich, die Magdeburg van '85 tot '89
trainde, werd eind maart dit jaar bij
Eintracht Braunschweig ontslagen.
Cremonese lijft Pereira in
MONTEVIDEO De Italiaanse club
Cremonese, dat gepromoveerd is naar
de Serie A, heeft twee Uruguyanen ge
contracteerd.
Pereira werd voor ruim drie miljoen
gulden overgenomen van de Argentijn
se club River Plate. Da Silva, van Da-
nubio Montevideo, was een miljoen
goedkoper.
^JARIGE VOETBALDIER MANAGER VAN SLAVIA PRAAG
ata _1_
i in
ETER ALLEBLAS
AAG Hij is nog
?ds de aardige, bemin-
ijke man die immer op
zetige, bedachtzame toon
woordje doet. Vaclav
enfek zit er pal achter het
e!lion van Dukla Praag
^pannen bij in één van
stj chique hotels die de
hoofd-
rijk is. Hij heeft al-
wat kiespijn. ,,Ik
„hlpt straks naar de tand-
ëojj. Maar kom, laten we
el f voetbal praten", zegt
?n grijsharige voetbalman
^'voortreffelijk Neder-
Hij wenkt de ober
bi Jezek onmiddellijk
vckent. ,,Dve kavy pro-
rdc vas", bestelt de voor-
'onige trainer van onder
tor;r ADO, Feyenoord en
|tta Praag. Ofwel: twee
alstublieft. Natuur-
is hij bereid nog een
ir zijn carrière als voet-
•ainer uiteen te zetten.
zelfs. Zeg 'ADO' of
/enoord' en hij gaat er
8 goed voor zitten.
het wereldkampioenschap
^alië vorig jaar deed Jezek
mvat rustiger aan op voet-
^bied. Maar ook bij de in-
^els 67-jarige Pragenaar
pt het bloed waar het niet
a kan. Per 1 augustus aan-
I |de wordt hij manager
I Blavia Praag. Hij ziet deze
I |ls een enorme uitdaging.
ser nog, reeds vóór zijn
le indiensttreding verricht
werkzaamheden voor
A nieuwe werkgever. Het
halhart van het innemen-
•^jeerschap klopt derhalve
als vanouds.
een trekje van zijn
,,In Den Haag heb ik
tijd gehad", begint
te vertellen over zijn pe-
als trainer bij ADO en
|B)en Haag. „Nadat ik vanaf
Iprainer was geweest van
ta Praag, ben ik in '69
ADO gegaan. Als opvol
fan Ernst Happel. Natuur-
^as ik blij dat ik weg kon.
Mwam weliswaar in een
andere wereld, maar ik
in Tsjechoslowakije geen
él van vrijheid. Mijn
w had aanvankelijk
jwee, maar dat werd na
(op van tijd minder".
Kanarie
Drie jaar lang bleef Jezek trai
ner in Den Haag. „Namen?
Natuurlijk herinner ik me nog
namen. Harald Berg, Dick Ad
vocaat, Ton Thie, Aad Mans
veld, René Pas, Lex Schoen
maker. Oh ja, Theo van der
Burch was er ook nog, „kana
rie" werd hij geloof ik ge
noemd. Prachtig".
Met de komst van Jezek klom
ADO op naar de top van Ne
derland. In het seizoen '69-'70
eindigde de Haagse formatie
op de derde plaats achter Ajax
en Feyenoord. Het jaar daarop
kwam ADO op de vierde
plaats terecht en in zijn laatste
seizoen als trainer dwong Je
zek met zijn ploeg Europees
voetbal af in het toernooi voor
bekerwinnaars
De prestaties die Jezek had
neergezet in het Zuiderpark,
konden nauwelijks meer als
toevalstreffers worden bestem
peld. Bij Sparta Praag had hij
al de nodige successen be
haald. Tweemaal loodste hij de
communistische voetballers
naar het kampioenschap, één
maal pakte Sparta de beker en
twee keer bereikten de Prage-
naars de kwartfinale van de
Europa Cup voor landskampi
oenen. Niet gering voor een
oefenmeester die te boek stond
als een specialist op het vlak
van voetbaltactiek en psycho
logie. In '67 verkreeg Jezek,
die alle diploma's op voetbal-
gebied heeft behaald, de titel
„meester in de sport". Maar
ook bleek hij de nodige kennis
in huis te hebben over medi
sche begeleiding en fysiologie.
Behalve de pure baltraining
besteedde Jezek vrij veel aan
dacht aan de conditie van de
speler. „Dat vond en vind ik
erg belangrijk. Bij FC Den
Haag hadden de spelers een
lange zomervakantie en dan
hadden ze nogal moeite met de
vrij zware conditietrainingen
die ik gaf. Maar je moet als
voetballer een redelijk atle
tisch vermogen hebben",
meent Jezek die zelf op het
middenveld zwoegde bij Brno,
Liberec en Hradec Kralove.
Familie
Jezek maakte het internatio
nale optreden van FC Den
Haag in '72 echter niet meer
mee. Hij kreeg hij geen toe
stemming van de Tsjechoslo-
waakse autoriteiten om langer
te blijven. Hetgeen Jezek be
treurde. „Men wilde mij een
nieuw contract aanbieden en
dat zag ik best zitten. Maar ik
werd teruggefloten. Jammer,
ik had het naar mijn zin bij FC
Den Haag. Het was één grote
familie daar".
Van '72 tot '78 zwaaide Jezek
als trainer de scepter over het
Tsjechoslo waakse nationale
elftal. „Ik had de taak om het
nationale team omhoog te stu
wen. Er was een grote achter
stand op het internationale
voetbal in mijn land. Er waren
bijna geen topspelers, een goe
de organisatie ontbrak en men
hanteerde nog oude trainings
methodes".
Jezek had daarentegen een
verfrissende aanpak. „In mijn
periode bij ADO had ik het
een en ander opgestoken. Zo
als intimidatie, pressie en be
weging. Dat soort zaken waren
voor de Tsjechoslowaakse spe
lers nieuwe begrippen. Maar
het werkte wel. We waren
vanaf 30 oktober 1974 tot 16
november 1976 in 24 officiële
interlands ongeslagen".
In '76 bereikte Jezek met zijn
topelf een hoogtepunt door de
Europees titel binnen te halen.
Een kampioenschap waarbij
overigens Joachim Panenka
de schoonheidsprijs verdiende.
Zijn beruchte strafschop in de
finale tegen het toenmalige
West-Duitsland is zo langza
merhand vereeuwigd nadat de
Tsjechoslo waak de bal op sub
tiele wijze langs doelman Sepp
Maier stifte.
Indruk
Aan de succes-story van Jezek
kwam vooralsnog geen einde
toen hij als oefenmeester in '78
zich over de spelers van Feye
noord ontfermde. „Ik had aan
biedingen uit onder meer De
nemarken, Zwitserland, Grie
kenland en ook Zambia, maar
ik wilde liever naar Neder
land. Ik was al trainer geweest
van ADO. Het leven in Den
Haag had indruk op me ge
maakt. Dus de keuze was ei
genlijk niet zo moeilijk. Feye
noord werd in het seizoen dat
ik kwam tweede achter Ajax.
In '80 wonnen we de nationale
beker en in '81 bereikten we
de halve finale van de Europa
Cup voor bekerwinnaars. We
verloren toen van Dinamo Ti-
blisi".
„Onder mij heeft Feyenoord
nooit verloren van Ajax en
bij PSV hebben we ook in
mijn periode als trainer geen
nederlaag geleden. Ik weet
nog wel dat we een keer met
vijf invallers daar in Eindho
ven hebben gewonnen. De
sterkte van Feyenoord? We
waren technisch en conditio
neel gezien één van de sterk
ste teams. We hadden alleen
moeite met verdedigende ploe
gen. We verloren een keer in
de Kuip met 3-0 van PSV.
Counters, hè. Maar het lukte
me aardig om een team te for-
Vaclav Jezek, op de foto nog in het stadion van zijn voormalige werkgever Sparta Praag.
FOTO: MILAN KONVALINKA
meren. Feyenoord had in die
tijd goede spelers. Wijnstekers,
Notten, Wim Jansen, Mans
veld, Hiele en Petursson. Ik
herinner me dat ik Wim Jan
sen op de positie van libero
had gezet. Dat vond men in
eerste instantie vreemd. Een
klein mannetje op de centrale
plek in de verdediging. Maar
de reden was, dat Wim Jansen
voor rust zorgde. Voor een
doelman is dat heel belangrijk.
Maar bij Feyenoord waren er
altijd interne problemen. Op
positie vanuit het bestuur is
vrij normaal. Dat gebeurt
overal wel eens. Bij Feyenoord
kwam dat te veel voor. Er was
geen éénheid van spelers, be
stuur en supporters. Op een
gegeven moment ben ik zelfs
op non-actief gesteld. Als trai
ner moet je behalve sportieve
kwaliteiten ook wat geluk
hebben. Maar je moet ook rus
tig kunnen werken. Dan kun
je verder bouwen aan en team.
In '82 ben ik weggegaan bij
Feyenoord. Ik ben er vier sei
zoenen gebleven. Voor een
trainer is dat een record bij
Feyenoord. Happel was trou
wens bijna vier seizoenen in
dienst".
Droom
Jezek wilde dolgraag naar het
West-Duitse Eintracht Frank
furt. „Mijn droom was ooit nog
eens als trainer aan de slag te
gaan in de Bundesliga. Maar ik
kreeg geen licentie. Ik was
niet in het bezit van het Duitse
trainersdiploma". Waarna hij
weer verkaste naar de
Tsjechoslowaakse hoofdstad
voor de functie van technisch
directeur van Sparta Praag. In
het seizoen '83-'84 behaalde
deze ploeg niet alleen de
landstitel, maar pakte ook de
nationale beker.
Nadat Jezek van '84 tot '86 FC
Zürich („Zwitserland is het
mooiste land, maar Nederland
is mijn tweede vaderland")
omhoog hielp, keerde hij in '86
toch weer terug bij Sparta.
Waar hij opnieuw voor triom
fen zorgde met het kampioen
schap in '87 en de 'dubbel' in
'88. Bij het nationale team fun
geerde Jezek tot en met het
wereldkampioenschap van '90
in Italië als assistent van
bondscoach Venglos. Pas na
het WK nam hij wat gas terug.
Jezek, overigens lid van de
Europese trainersunie, hield
zich onder meer bezig met een
commissie die zich toelegde op
een nationaal jeugdplan. Door
dit plan, genaamd „Voetbal
2000", moet het Tsjechoslo
waakse voetbal weer een flin
ke impuls krijgen. „Er is nog
veel werk te doen. Vanuit de
basis moet er een goede op
bouw komen van het voetbal
hier. Het niveau in de compe
titie loopt terug. Vorig jaar zijn
er vijftig spelers naar het bui
tenland vertrokken. Dit jaar
zullen dat er ongeveer twintig
zijn", zegt Jezek, die het voet
bal van nabij echter niet kon
Ambities
krant. In IJsland wil
de men mij hebben als bonds
coach, zei die redacteur. Als ze
zes maanden eerder waren ge
weest, had ik het misschien
gedaan. Maar ik had al beslo
ten om manager te worden
van Slavia Praag. Nee, ik wil
de niet meer naar Sparta
Praag. Nog steeds bepalen de
communisten daar wat er ge
beurt. Jammer, want ze heb
ben geen verstand van voet
bal. Weet je trouwens dat ik
vanaf 1969 wordt afgeluis
terd?"
„Ik heb voor Slavia gekozen,
een ploeg in opkomst. Een
club ook met veel ambities. Er
zijn gesprekken gaande met
een Tsjechoslowaak die al
twintig jaar in Amerika
woont, een miljonair. Boris
Korbel heet die man. Hij wilde
tien miljoen dollar steken in
Sparta Praag met als voor
waarde, dat hij voor vijftig
procent eigenaar werd van het
stadion. Sparta toonde geen in
teresse. Gisteravond is dat ge
bleken tijdens een speciale
vergadering. Maar de voorzit
ter van Slavia is wel geïntes-
seerd in de plannen van Kor
bel. Trainer? Geestelijk had ik
het denk ik nog wel aange
kund, maar lichamelijk niet
meer. Weet je, dertig jaar gele
den liep ik vaak in een park
in Praag, een kilometer of
vier. Ik had dan altijd een
stopwatch bij me. Twintig jaar
geleden liep ik met een horlo
ge om. Maar nu moet ik een
kalender meenemen..."
door FRANK WERKMAN
Afgelopen woensdag heb ik eindelijk het bewijs
geleverd gekregen: ook in ons land bestaat
klassejustitie!
Al sinds ik me bewust werd van de blinddoek van
Vrouwe Justitia had ik dat gevoel al. In menige
rechtszaak dolf immers de sociaal-maatschappelijk
zwakke partij inderdaad het onderspit, waar Jan
Bovenmodaal er doorgaans in verhouding met een
aanzienlijk plezieriger regeling van af kwam. De
besluierde blik bleek dan niet zelden een partij
oogklepperij, waar je maag zich soms behoorlijk
van omdraaide.
Ook in mijn zaak bleek de volgorde in de
hiërarchie van doorslaggevende betekenis.
Oftewel: baas boven baas en vaders wil is wet. dat
werk. (Hoewel ik me zelf mijn vader moeilijk kan
voorstellen als mijn baas of omgekeerd; een
familiebedrijf zou aan mij derhalve nooit besteed
zijn geweest.)
Terug naar afgelopen woensdag. Zoals ik vorige
week al op deze plaats aankondigde, diende toen
mijn kort geding tegen de hoofdredacteur. Mijn
voornaamste eis was dat hij mij het recht zou
geven een stukje te schrijven onder werkbare
omstandigheden en het dan ook nog in 'zijnkrant
zou afdrukken. Belangrijkste argument mijnerzijds
was dat mijn marktwaarde zou kelderen als mijn
schrijfsels niet meer op deze plek zouden worden
gepubliceerd.
Uit het feit dat u, lezer, mijn cursiefje hier aantreft
en het thans zelfs leest, moet u niet afleiden dat ik
het kort geding heb gewonnen. Integendeel. Mijn
baas is in alle opzichten in het gelijk gesteld. De
rechter had volledig begrip voor de argumentatie
van mijn superieur, die nota bene aanvankelijk
zijn eigen verdediging had willen voeren. Hij heeft
ooit een blauwe maandag in Leiden rechten
bestudeerd en daar de sterke eigendunk aan over
gehouden dat hij, zelfs zonder een kandidaats, best
in staat was een waterdicht verhaal af te steken.
Hij liet het evenwel bij nader inzien over aan een
advocaat; iemand die tenslotte vaker met zo'n
bijltje hakt. En hoewel mijn tenen zich
voortdurend samenknepen, mijn bilspieren zich
spanden en mijn voorhoofd en rug klam waren
van het koude zweet bij het aanhoren van diens
beweegredenen, kreeg de baas toch het recht aan
zijn zijde.
Nu mijn eis is afgewezen sta ik voor een dilemma.
Ik kan de zaak in hoger beroep aankaarten, maar
boven genoemde ervaringen met die
geblinddoekte dame stemmen me niet hoopvol.
Dat gaat me bovendien nog meer geld kosten.
Daarom las ik nu maar een bezinningspauze in; in
het besef dat ik een scribent ben, die buiten zijn
tien vingers geen been heeft om op te staan.
In zijn slotbetoog riep de rechter beide partijen op
de strijdbijl te begraven en te trachten tot een
constructieve basis te komen voor een voortzetting
van de samenwerking. Daarover zullen mijn baas
en ik nog een hartig woordje moeten spreken met
elkaar. Desnoods kan ik nog, net als BW Den
Bosch naar het Hof van Justitie in Luxemburg
stappen. Eerst echter teken ik intern toch maar
vast even bezwaar aan tegen de uitspraak van de
rechter en win tegelijkertijd bij mijn raadslieden
advies in over de verder te volgen strategie.
Eén van mijn advocaten raadde me een adempauze
aan om de zaak wat te laten betijen. Vandaar dat
ik me de komende drie weken onthoud van
activiteiten op deze plaats. Om me in de tussentijd
te bezinnen over de toekomst. Een andere juridisch
adviseur gaf me de hint u, lezer, te vragen vanaf
nu adhesie-betuigingen in te zenden (voor adres
zie bovenzijde voorpagina van deze krant). Een
beetje ruggesteun in deze barre tijden kan tenslotte
nooit kwaad. Een pak handtekeningen kan er
wellicht voor zorgen dat mijn hoofdredacteur tot
inkeer komt. En hij er bijvoorbeeld voor zorgt dat
die vermaledijde koffie-automaat achter mijn rug
eindelijk eens wordt gerepareerd en wat minder
herrie maakt. Of dat concentratie-verstorende,
eeuwige getetter van die collega een bureau-blok
verderop eens wat wordt ingedamd. Opdat deze
ruimte op deze bladzijde over een kleine maand
weer voor mij kan worden ingeruimd.
Na tien jaar geen cursiefje meer op deze plaats
staat zo kaal tenslotte. Nietwaar?
Budget Barcelona naar 110 miljoen
BARCELONA Barcelona
heeft zijn budget voor het ko
mende seizoen verhoogd tot 6
miljard pesetas, ruim 110 mil
joen gulden. Afgelopen jaar,
waarin de ploeg eindelijk weer
landskampioen werd, bedroeg
dat nog 'slechts' 100 miljoen
gulden. De club van Johan
Cruijff, die woensdag de aan
winst Miguel Angel Nadal pre
senteerde, nam voor het sei
zoen 1990-'9l de tweede plaats
in op de lijst van rijkste clubs
in Europa. AC Milan voerde
die rangorde aan met een be
groting van iets meer dan 100
miljoen gulden.
lIKSEM De schrik van
keeper, een beul van een
I een niets en niemand
énde bulldozer. Nico Jan
iet voormalige 'Lieverdje'
jFC Amsterdam, kon er
Fan. Voor Feyenoord fa-
fcrde hij ooit in een half
'}n 37 doelpunten, groeide
Inoetje' uit tot held van
S. Tot de knie van de
nalig timmerman aan
'lementen ging. Maar zie,
rzettelijkheid loonde op-
jt. Bij Racing White Da-
Molenbeek (RWDM) in
i kende hij nog goede ja-
En tegelijkertijd werd hij
bon van het Vlaanderen-
Trouwde met een mooie
pi en bestiert nu een ex-
jf hotel aan de boorden
je Schelde. Een interview
nostalgie. „Spitsen zoals ik
pn tegenwoordig niet
gemaakt".
Jansen is in alle staten
Verrukking. Hij is zojuist
geworden van een wel-
twilen dochter en geeft met
hand rondjes in zijn ei-
DEiaak. De regen valt met
bakken uit de hemel, de kas
seien ogen grimmig, het toeris
me is nagenoeg lam gelegd.
Maar de patron houdt vast aan
humor, zijn onmiskenbare
handelsmerk. „Zullen we be
ginnen met een taske koffie,
of iets sterkers?"
Het regent niet in Hemiksem,
het hoost. De Schelde klotst
dat het een lieve lust is, het
terras van Jansens paradijsje is
verlaten. Juffrouw Ooievaar
aan de pui is ook doornat. Bin
nen klinkt Clouseau door de
speakers, fröbelt de kok aan
exquise gerechten. De sfeer is
chique. Ex-topvoetballer Nico
Jansen - vermomd als heer
met maatpak, stropdas en ver
zorgde coiffure - deelt er met
compagnon Hugo Dooms en
beider eega's de lakens uit.
„Niet slecht hè", kijkt hij trots
om zich heen. Allemaal met
eigen handjes opgebouwd. Let
terlijk. „Het terras heb ik zelf
aangelegd, het zwembad ook.
Zo'n hotel als dit heb ik me al
tijd gewenst. Ik mag dan des
tijds de LTS niet hebben ge
haald, later heb ik veel goed
gemaakt".
Patent
Nico Jansen oogt patent. Wel
iswaar een kilo of vijftien
zwaarder dan in zijn topjaren,
maar da's logisch in een land
waar het leven goed is. Van
daar dat hij zichzelf op dieet
heeft gezet. „Ik ben nog veel
zwaarder geweest, de Hulk
was er niks bij. Zakenlunches
hè. Lekker eten, veel eten,
vaak eten. Nu voel ik me per
fect, speel nog drie keer in de
week voetbal. Die knie? Ha,
geen problemen. Volgens de
doktoren heb ik de knie van
een tachtigjarige, die knie kan
dus wel eens hondertwintig
worden".
Een duik in het verleden met
Nico Jansen levert een rits
anekdotes op, vooral uit de tijd
van FC Amsterdam, de Lie
verdjes. De legendarische
voorhoede met Gerard van
der Lem, Nico Jansen, Geert
Meijer en Theo Husers. Een
elftal met uitstraling. Leen
van de Merkt, Abe van de
Ban, Jan Jongbloed. Jansen-
:„Het was een eenheid en we
hadden altijd schik. Met trai
ner Pim van de Meent kon je
ook lachen. Na een Europa
Cupwedstrijd hebben we hem
eens uit balorigheid in het bad
gegooid. Hij gilde het uit en
dat maakte het nog mooier.
Bleek het water kokend heet
te zijn. Weken later liep Pim
nog met blaren rond.
Meedogenloos
Hard en meedogenloos. Ja, zo
was Nico Jansen als voetbal
ler. Hij schuwde geen duel, da
verde als een turbo altijd maar
door. En scoorde, altijd en
overal. Arsenal wilde hem ko
pen, Nice, Tottenham Hotspur,
Liverpool, Barcelona. Maar lif-
tenfabrikant en voorzitter Dé
Stoop vulde op het prijskaartje
heel veel nullen in. Het werd
uiteindelijk Feyenoord, waar
Jansen meer ging verdienen
dan de minister-president. Hij
logeerde zes maanden bij Wil
lem en (toen nog) Truus van
Hanegem. Dick Schneider gaf
hem de bijnaam 'Snoetje' om
dat Jansen van bekkentrek-
ken zijn hobby maakte. Ook in
het veld. „Al schopten ze me
nog zo hard, ik bleef lachen en
raar doen. Hoe meer ze schop
ten, hoe harder ik erin ging".
Wat Nico Jansen betreft was
het vroeger allemaal beter en
vooral veel gezelliger. „In
mijn tijd dacht je totaal niet
aan geld. Allez, daar was je
ook te onnozel voor. Er werd
niet gezeurd om premies, het
eergevoel stond voorop. Nu
moet je meteen goed verdie
nen, al ben je zeventien jaar.
Dat is erin geperst door make
laars en managers. Ik geef die
jongens groot gelijk, begrijp
me goed, maar de volgorde is
niet juist. Eerst presteren, dan
geld verdienen, zo hoort het".
'Snoetje' lacht veelbetekenend.
De sterren van nu doen hem
niet zoveel meer. „Er is maar
één ster waar ik echt in geïn
teresseerd ben en dat is de Mi-
chelin-ster".
Werken deed Nico Jansen tot
hij er haast bij neerviel. Eerst
als voetballer, toen als uitbater
van een bruin café in Londer-
zeel en nu als hotelier in He
miksem, onder de rook van
Antwerpen. Honderd uur wer
ken in de week is heel nor
maal voor de 38-jarige. Van
daar dat hij zich groen en geel
ergert aan lieden die er een
andere levenshouding op na
houden. Vooral in Amsterdam
zou hij maar wat graag de be
zem hanteren. Met sentiment
in de stem: „Ach, Amsterdam.
Ik ben er geboren en in die
tijd was het een ongelooflijk
goeie stad. Nu pak ik liever
een mitrailleur en schiet alles
af. Niet de Amsterdammer
zelf, maar alles wat er om
heen loopt. Heroine, hasj, het
hele rotzooitje".
Nico Jansen: „Spitsen zoals ik worden niet meer gemaakt"
I FOTO: PERS UNIE
