£arl van der Plas: „In elke
anger schuilt een acteur^
Geslaagde ontvoering
QeidóaQowumt
holland
festival
emengd
wlian-
Mgramma
Residentie Orkest brengt ode
aan Cathy Berberian
Bataafs orkest in
Rossini en Brahms
-JNST/RTV
MAANDAG 10 JUNI 1991 PAGINA 9
NCHEN De Duitse toneelspeelster Heidi Brühl, die met
J succes opgetreden is in Las Vegas en als zangeres veel suc-
gekend heeft, is op 49-jarige leeftijd overleden. Ze was vrij-
met pijnklachten in een kliniek in haar woonplaats Starn-
in Beieren gebracht.
wollen niemals auseinandergehn' (Wij gaan nooit meer uit
lEKBar) werd het visitekaartje van het vroegere kindsterretje,
'alle als meisje van 12 voor de film ontdekt werd. De eerste
fdrol van de op 30 januari 1942 geboren Heidi in 1955 in 'Die
n'lels vom Immenhof' betekende meteen een doorbraak. Eind
de jaren '50 Slaagde ze er in een muzikale loopbaan te begin-
Van het plaatje 'Wir wollen niemals auseinandergehn' wer-
in 1961 1,5 miljoen exemplaren verkocht. In de jaren '60
kten rollen in musicals en toneelstukken Heidi Brühl tot
internationale bekendheid. Nadat ze geschitterd had in 'An-
lëst] get your gun' en 'My Fair Lady', stond ze van 1970 tot 1972
;rote ster op het toneel in Las Vegas, waarbij ze zong en dan-
de zijde van showkoning Sammy Davis jr. Eind van de
erlen '80 stond Heidi Brühl met een eigen show op de Duitse
)63(/isie. Ze laat twee kinderen na.
iats
eidi Brühl overleden
WENEN/SANTIAGO De
beroemde Amerikaanse pianist
van Chileense afkomst, Clau-
dio Arrau, is gistermorgen op
88-jarige leeftijd in Oostenrijk
overleden. Arrau stierf na een
darmoperatie. De Chileense
regering heeft vandaag offi
cieel tot dag van nationale
rouw afgekondigd in verband
met het overlijden van de pia
nist. Arrau zou vrijdag in het
plaatsje Mürzzuschlag een con
cert geven ter gelegenheid van
de opening van het Johannes
Brahms Museum, maar we
gens ziekte werd het recital af
gelast. Het concert zou Arraus
eerste openbare optreden zijn
geweest in de afgelopen drie
jaar. „Interpreteren is niet na
denken, maar in het hart van
de muziek duiken", zei Arrau
ooit. Hij was een virtuoos ver-
Pianist Claudio Arrau overleden
tolker. een van de grootsten
van deze eeuw, en een van de
laatste klavierleeuwen, die het
zich veroorloofde een persoon
lijke interpretatie van een pia
nostuk te geven.
Arrau werd op 6 februari 1903
geboren in Chilian Hij was
nog geen drie jaar toen hij pro
beerde van het blad te spelen,
geïnspireerd door het piano
spel van zijn moeder. Als kleu
ter van vijf jaar gaf hij zijn
eerste concert voor publiek en
speelde een sonate van Mozart.
Van 1913 tot 1918 studeerde hij
in Berlijn en op zijn twaalfde
speelde hij onder leiding van
Artur Nikish. Hij won twee
keer achter elkaar de Liszt-
prijs - in 1919 en 1920 - en
daarmee begon zijn internatio
nale carrière.
De dood van zijn leraar Martin
Krause, een leerling van Liszt,
in 1918 was een enorme slag
voor de jonge Arrau en hij
ging vanaf dat moment in psy
cho-analyse, hetgeen zijn hele
leven zou duren. Nooit heeft
hij een andere leraar geno-
Met de opkomst van Hitier
verliet hij met zijn vrouw, de
Duitse zangeres Ruth Schnei
der, Duitsland en vestigde zich
in 1941 in de Verenigde Sta
ten. Joseph Horowitz citeert in
zijn boek 'Gesprekken met Ar
rau' de pianist Daniel Baren-
boim die zegt dat Arraus stijl
„zoveel variatie en karakter
bezit omdat hij voor heel veel
zaken belangstelling heeft;
opera, theater, literatuur, filo
sofie, Etruskische kunst.
Alle creatieve uitingen".
Vlak voor zijn tachtigste ver
jaardag zei Arrau dat hij wen
ste nog honderd jaar te leven,
„alleen maar om te lezen".
Na een concertreeks in 1984
keerde hij terug naar Chili.
„Ik had het gevoel dat ik terug
moest gaan - voordat het te
laat was- om een hele nieuwe
generatie Chilenen te geven
wat ik geven kon. De persoon
lijke motieven om te gaan wa
ren sterker dan de politieke
redenen om er weg te blijven",
vertelde hij de New York Ti
mes. „Muziek, als die groots is,
brengt mensen tot elkaar en ik
wilde dat doen".
iNSERVATORIUM-LEERLINGEN MET COMPLETE 'ALBERT HERRING'
j, komische opera van Benja-
Iritten. Artistieke leiding/diri-
Kenneth Montgomery. Toneel-
Carl van der Plas. Decor: Har-
:h. Kees van Baarenzaal, Ko-
k Conservatorium. Gezien:
erhalingen: 11/6. 14/6 en 16/6.
klair»
i4.i(f HAAG Een com-
opera uitgevoerd
leerlingen van het
Tvatorium, het komt
zo vaak voor. En ze-
töpëjniet wanneer dat een
aamde 'scènische'
indiering is. Dus met de-
kostuums, grime,
fspr^erk, alles er op en er
i B^pius een orkest - ook
,°°aj conservatoriumleer-
d. vin - in de bak. Leer-
'6ne}n van het Koninklijk
)0. qervatorium in Den
Jzlè} en ket Utrechtse zijn
ent- dagen te zien in zo'n
artb«|ering van Benjamin
ÏJJtfjens komische opera
aiieert Herring'.
gg laat hier om een uitvoe-
in|door studenten van de
>r kiklas', de 'extra-oplei-
1: mjvoor zangstudenten aan
CEjpnservatorium die zich
Keta specialiseren in het
operavak. Indertijd opgezet
door Jan van Vlijmen. In 'Al-
bert Herring' staan er een der
tiental van de twee conserva
toria op de planken. Een unie
ke confrontatie met de opera
praktijk, want het is veel ge
bruikelijker dat er slechts scè
nes uit opera's ingestudeerd
worden voor een presentatie
binnen een soort 'spectacle
coupé'.
Brittens miniatuur 'opera buf-
fa' uit 1947 biedt op diverse
fronten ideale mogelijkheden:
voor de zangers omdat er in
deze bewerking van een sati
risch verhaal van Guy de
Maupassant ('Le rosier de Ma
dame Husson') leuke speelmo-
gelijkheden-met-een-lichte-
toets liggen, plus een rijkdom
aan muzikale uitstapjes en
vormen. Een liefdesduet, klei
ne aria's, recitatieven tot en
met een gezongen terzet, sex
tet en een nonet. Voor de in
strumentalisten (dertien) in de
orkestbak dankbaar werk, om
dat Britten eigenlijk muziek
maakte voor dertien solisten.
Er is volop ruimte voor elk
van hen zich te laten horen in
de zeer muzikanteske parti
tuur, met puntige verwijzin
gen naar een muzikaal verle
den en citaten.
De uitvoering vindt plaats on
der leiding van leraar/dirigent
Kenneth Montgomery. Voor
toneelregie en decor tekenen
twee Hagenaars wier carrière's
lang verbonden waren aan dat
inmiddels verdwenen insti
tuut, de Haagse Comedie:
decorontwerper Harry Wich
en acteur en toneelleider Carl
van der Plas.
Strottehoofdje
Carl van der Plas geeft toneel
les aan de operaklas van het
conservatorium. Hij doet dat
inmiddels al zes jaar. „In iede
re zanger zit een acteur", stelt
hij, „mijn werk is het ze dat te
laten ontdekken". Dat er goed
op gereageerd wordt door de
zangers liet Van der Plas in de
pauze van de première mer
ken met een vrolijk: „Ze wil
len nu allemaal naar de to
neelschool". In de normale le
spraktijk regisseert hij zijn
leerlingen in operascènes en in
theaterscènes. „Ik geef geen
elementaire toneelles, maar ik
leer ze wel een groot stuk to
neeltechniek. Ik leer ze wat ik
noem 'toneeldenken'. Het wie
ben ik, waarom sta ik hier,
waarom doe ik wat ik doe,
zing ik wat ik zing?" Van der
Plas verduidelijkt zijn stelling
dat er in iedere zanger wel een
acteur schuilt met: „Anders
kies je dat vak ook niet. In elk
lied schuilt wel een stuk dra
ma'. Het komt dan ook voor
dat zangleraren aan het con
servatorium leerlingen die niet
voor opera gekozen hebben
ook naar de lessen van Van
der Plas sturen: „Dat heeft
met die andere aanpak te ma
ken. Ik geloof dat die toneel
lessen ze los maken, bevrij
dend werken. Ze zijn tenslotte
de hele dag met techniek be
zig, met dat kleine strotte
hoofdje".
Moederszoontje
Albert Herring is het verhaal
van een Engels provincie
plaatsje waar de traditionele
Meikoningin gekozen 'moet
worden onder leiding van
Lady Billows, verdedigster
van de Victoriaanse deugd.
Maar geen meisje in het dorp
is geschikt, want over elk van
hen valt wel iets te roddelen.
Dus valt de keus op de slome
Albert Herring, het moeders
zoontje van de plaatselijke
groentevrouw. Albert heeft er
niet veel zin in om zich tot
Meikoning te laten kronen
met zo'n belachelijke krans op
z'n hoofd, maar moeders wil is
wet en er zit een beloning van
25 pond aan dat koningsschap
vast. Tijdens het feestmaal
wordt er een grap met keurige
Albert uitgehaald: in plaats
van limonade krijgt hij een
stevig glas rum en daarna he
vig de hik. In de groentewin
kel hoort hij dat slagersjongen
Albert Herring (Frank van Aken) onder handen genomen door zijn moeder (Eline Harbers) in de
groentewinkel van decorontwerper Harry Wich. foto: sonja bestebroer
Sid - die hem dat grapje ge
flikt heeft - hem beklaagt om
zijn pantoffelheldendom en
dan besluit Albert met zijn
verworven geldbedrag de
bloemetjes buiten te zetten. De
volgende morgen wordt alleen
zijn krans gevonden en het
dorp denkt dat arme Albert
verongelukt is, zet de treur
muziek in, tot de held als een
verfomfaaide boemelbaron op
duikt. Financieel minder be
deeld, maar meer mans.
'Blits'
Het ziet er in de conservatori
um-uitvoering professioneel
uit, er wordt vaak goed gezon
gen - de zangers hebben overi
gens een wisselend niveau om
dat ze van verschillende 'ja
ren' komen - en pittig gemusi
ceerd. Al is het jammer dat
Susan Glanzberg voor de pre
mière koorts gekregen blijkt te
hebben, haar stem volkomen
kwijt is en - om geen roet in
het eten van de anderen te
gooien - toch maar op de plan
ken is gaan staan om haar
aandeel in de opera dapper
mee te 'mimen'. Van der Plas:
„Kenneth Montgomery heeft
de artistieke leiding en wij
praten eerst door wat zijn be
nadering is. Het heeft geen en
kele zin voor mij om als regis
seur de 'blits' te maken met
een bijzondere artistieke op
vatting die volkomen van de
zijne verschilt. Je werkt op
een conservatorium en je bent
in dienst van de muziek. Ken
neth's enige eis als dirigent is
dat de zangers hem steeds
kunnen zien, dus daar zorg je
zo goed mogelijk voor zonder
dat het opvalt".
Van der Plas is enthousiast
over de resultaten die hij als
toneelleraar boekt: „Soms is
het ronduit frappant. Mensen
die ik drie jaar onder me heb
gehad, zijn veel vrijer gewor
den, kunnen veel meer van
hun fantasie kwijt. Ik had
trouwens nooit gedacht dat ik
dit werk zo leuk zou vinden.
Het is eigenlijk per ongeluk
begonnen. Er werd iemand
ziek op het conservatorium en
ze vroegen mijn vrouw (de ac
trice Annemarie Heyligers.
BJ) of zij kon helpen. Zij had
er geen tijd voor of geen zin in
en toen ben ik ingesprongen.
Heerlijk werk om mensen zo
op weg te kunnen helpen".
>9
>01
Cetell
lelinj -a
ik, kl
■20.31.
'9 pi oen van het Holland
n, v/al topkwaliteit of
iek onvermijdbare
1 (k Jes verwacht, dan
di. n de Kylian-ballet-
_L zaterdagavond aan het
i. Aaj in sommige opzich-
ijfglets onder het overi-
441 (i hoge dansante ge-
ner |Forgotten Land', 'Stam-
Ground' en 'Silent Cries'
êRK-fe jaren tachtig en het
ma p enkele maanden oude
afsprfdl°'> geschreven voor en
itruniu gedanst door NDT2,
•00-ljooit zag, zal zich zeker
195 jekocht hebben gevoeld..
1506pl°' werd d°°r dezelfde
3, s|i van januari jl. uitge
teld Ogenschijnlijk simpele
}3> sfl inmuzikaliteit. Oude
'n vonsen van Ravel en nieu-
jljjk fiek, extra geaccentueerd
noodfheatrale soberheid, het
elndsken van kleur en door
|"®23derbelicht podium. Zon-
rEIT rer een Prettië weerzien,
ls de fraaie bewegingen
Hogwrgotten Land' op Brit-
)375.brarmmenselijke muziek
1 o 'ere11 ^in^on^a da Requiem.
v kllet uit Kylians midden-
IUW een déja vu.
m: mping Ground' met Mexi-
10.30 slagwerk en gebaseerd
ll^jljbewegingen van de Au-
jen.fhe oermensen, bracht
Hulpftegen terecht de han-
sch ep elkaar en de tongen in
erzakjing j)e dansers mogen
f'i eloen wat ze leuk vinden,
lan wel in stijl. Zij ont-
«S. als het ware het dier
:033 ^elfHet zwakke zusje,
insen.i °°k letterlijk, was Kyli-
tijdefchtgenote, Sabine Kup-
n wow. Binnenkort maakt zij
lei-eifit van NDT3-het en-
'9 i van oudere dansers,
t ALE par geleden leverde zij
Tel. I en weinig dansant haar
3n 9:Jegen besneeuwd plexi-
anpel Mimisch overgewaar-
i plastisch verkrampt en
- Tejlijk vrijwel kansloos,
iwelijksdans mag op z'n
st, maar Kylian had
niet de wonderschone,
lelijke lome muziek
ïbussy's Faun-prélude
gebruiken. Hij was en
otte geen Nijinsky of
Robbins.
Poetry
Later kwam het toch nog goed. Het weer knapte op, en ziedaar, het terrein van Poetry Park in
Rotterdam stroomde alsnog vol met enkele tienduizenden bezoekers. Het multi-culturele festival
begon gisteren echter met een droefmakend beeld, getuige deze twee kinderen die het hele festi
valterrein in de regen voor zichzelf hadden. foto: anp
Holland Festival: Het Residentie Or
kest en het Kamerkoor Nieuwe Mu
ziek spelen onder leiding van Arturo
Tamayo vier werken van Berio. Con
certgebouw, Amsterdam, zaterdag
avond; Philipszaal, Den Haag, zon
dag.
Als er één persoon is geweest
die een belangrijk stempel op
het oeuvre van de Italiaanse
componist Luciano Berio heeft
gedrukt, is het wel de zangeres
Cathy Berberian. Ze was 15
jaar met hem getrouwd maar
bleef ook daarna eng met haar
verbonden. Uit deze verbon
denheid is in de jaren 1952-
1978 een lange reeks vocale
composities voortgekomen die
geheel of gedeeltelijk voor
haar waren geschreven. Berio
bleef overigens steeds aan zijn
composities sleutelen en was
bijvoorbeeld in het geval van
het deze avond uitgevoerde
werk 'Canticum Novissimi
Testamenti' bij de première in
1989 zo verstandig om te spre
ken van een 'work in process'.
Dat de partijen van zijn
nieuwste omwerking pas twee
weken voor de concertdatum
arriveerden en er dus nauwe
lijks tijd voor instuderen was -
laat staan in het reeds gedruk
te programmaboekje de 4
zangstemmen in 8 te verande
ren - was daar een lastig ge
volg van.
In drie composities stond de
menselijke stem centraal, hoe
wel in het sedert de eerste uit
voering in 1974 in Rotterdam
door Cathy Berberian veelvul
dig veranderde 'Calmo', die
stem grotendeels opging in de
22 instrumenten er omheen.
Dat nam niet weg dat het op
treden van de mezzo Luisa
Castellani, met rinkelbellen
om enkels en polsen en ge
kleed in een doorzichtig, niets
verhullend kleed, alle aan
dacht trok. Dit fijnmazige stuk
droeg Berio op aan de nage
dachtenis van zijn grote
vriend Bruno Maderna.
In Canticum traden 8 zangers
op die allen bekend zijn uit het
Nederlands Kamerkoor en die
tesamen met vier klarinetten
en het Aurelia saxofoonkwar
tet tekst en klank met prachti
ge lichte kleuren in elkaar de
den overgaan. In 'Cries of
London' traden de zangers a
capella op en kon men uit de
lichte stemmenmist steeds ge
luiden en straatkreten opvan
gen, zoals 'good garlick'. Het
werd fijnzinnig en uitermate
knap en zuiver gezongen. Het
laatste stuk voor kamerorkest
schreef Berio ter nagedachte
nis van zijn in 1983 overleden
Cathy.
Om begrijpelijke rede
nen was daarin geen plaats
voor de menselijke stem, maar
in de gulden nevels van snel
repeterende nootjes met steeds
andere kleuren en versprin
gende accenten kon men zijn
grote liefde op vibrerende wij
ze aanvoelen. Het Residentie
Orkest dat deze avond onder
Arturo Tamayo speelde gaf
blijk van een goed gevoel voor
deze zo door en door Italiaanse
hedendaagse muziek.
GARDINER BRENGT DIE ENTFUHRUNG'
Holland Festival: 'Die Entfiihrung
aus dem Serail'. Opera van Mozart
in een concertante uitvoering met
enige scènische vormgeving door
de English Baroque Soloists en het
Monteverdi Choir, het geheel onder
leiding van John Eliot Gardiner.
Concertgebouw, Amsterdam, gister
avond. Herhaling zondag.
Onder het imposante orgel
van de grote zaal van het
Concertgebouw, als onneem
bare haremmuur, ontplooide
zich een half-scènische uit
voering van Mozarts 'Die
Entführung aus dem Serail'.
Half-scènisch betekende dat
de vijf zangers niet voor hun
rol verkleed of geschminkt
waren en al acterend zongen
op een verhoogd podium on
der het orgel.
Mozarts gezochte libretto over
de ontvoering van twee keuri
ge dames uit een Turkse ha
rem vraagt om uitbeelding op
het toneel, te meer daar er
veel tekst gesproken wordt om
de aria's en de vocale ensem
bles onderling te verbinden.
Daarin was stevig gesneden,
maar naar mijn mening nog
niet voldoende omdat de ge
sproken dialogen in deze con
text slecht overkwamen en
grotendeels overbodig leken.
Het ging om de muziek en
daar viel in deze opzet eens te
meer de nadruk op.
John Eliot Gardiner die vorig
jaar reeds twee Mozartopera's
op deze wijze in het Holland
Festival bracht - waarvan
'Idomeneo' nu op de plaat is
verschenen - en daarmee de
volgende jaren denkt door te
gaan, heeft duidelijk eigen op
vattingen over de authentieke
uitvoering van deze opera. In
overwegend rustige tempi
speelden zijn English Baroque
Soloists licht en puntig en
vooral kernachtig. De zangers
cast was hierop afgestemd
maar had het daarom soms
ook moeilijk over het nu een
maal niet in een verlaagde bak
spelend orkest heen te komen.
De vijf stemmen pasten uitste
kend bij elkaar. Luba Orgona-
sova was met haar perfecte
techniek en bijzonder warme
stem een zeldzaam nobele
Constanze, Cyndia Sieden zet
te pittig Blöndchen neer, daar
bij uitstekend gesecundeerd
door haar Pedrillo in de per
soon van Uwe Pepr. Wat Hans
Pieter Minetti als Bassa Selim
aan lage noten te kort kwam,
wist deze kostelijke acteur hu
moristisch weg te acteren. Sta-
noford Olsen tenslotte was met
zijn lichte tenor weliswaar niet
direct de verliefde redder in
de nood, maar wel een zanger
die Mozarts ragfijne noten
beeld zeldzaam exact en genu
anceerd wist neer te zetten.
Kortom een zo groot succes
dat men zich kan gaan afvra
gen of wij misschien meer te
rug moeten naar de eenvoud
van de geacteerde opera met
een minimum aan regisseur
sinvloed.
ERIK BESIER
Voor een uitgebreide agenda,
ook voor de komende dagen,
raadplege men „UIT", de gra
tis wekelijkse bijlage van deze
krant.
BIOSCOPEN
LEIDEN LUXOR (Stationsweg 19.
tel. 071-121239): Doors (12): 18.45,
21.15. LIDO en STUDIO (Steen
straat 39. tel. 124130): Not without
my daughter (12); 18.45, 21.15. wo.
ook 14.15. Predator II (12); 19:00,
21.15. wo. ook 14.30. Sleeping with
the enemy (al); 19.00, 21.15. Dances
with wolves (12); 20.00. Silence of
the lambs (16); 18.45, 21.15. wo. ook
14.15. Duck tales, de film, het ge
heim van de wonderlamp (al); wo.
14.30 TRIANON (Breestraat 31.
tel 071-123875): Eline Vere (al);
19.00. Cyrano de Bergerac (al);
21.15. REX (Haarlemmerstraat 52,
tel. 071-125414): Pruimenbloesem
(16); 20.00.
ALPHEN AAN DEN RIJN EUROCI
NEMA (Van Boetzelaerstraat 6, tel
01720-20800): Look who's talking
too (12); 18.45, 21.30. wo. ook 13.45.
Silence of the lambs (12); 18.45.
21.15. wo. ook 13.45 Awakenings
(al); 18.30, 21.15. Duck tales (al); wo
14.00 Dances with wolves (al);
20.15 Kleine zeemeermin (al); wo.
14.00.
VOORSCHOTEN GREENWAY
(Schoolstraat 69, tel. 01717-4354):
Awakenings (al); ma. t/m do. 20.15.
Scenes from a mall (al); ma. t/m wo
20.15 Look who's talking too (al);
wo. 15.45.
KINDERVOORSTELLINGEN De
kleine zeemeermin; wo. 14.po.
15.45. Teenage mutant ninja heroe
turtles; wo. 14.00.
DEN HAAG ASTA: 1 (Spui 27, tel.
3463500): The Doors (16); 14.00,
18.45, 21.30. ASTA 2: Dances with
wolves (al); 14.00, 20.15. ASTA 3:
State of Grace (12); 14.00, 18.45,
21.30. BABYLON 1 (naast Den
Haag Centraal tel. 3471656): The
bonfire of the vanities (al); 14.00,
18.45, 21.30. BABYLON 2: Green-
card (al); 14.00, 18.45, 21.30. BA
BYLON 3: White palace (al); 14.00,
18.45, 21.30. CINEAC 1 (Buitenhof
20, tel. 3630637): The silence of the
Lambs (16); 14.00, 18.45, 21.30.
CINEAC 2: Look who's talking too
(al); 14.00, 18.45, 21.00. CINEAC 3:
Blue Heat (12); 18.45, 21.30. ma.-di.
do. ook 14.00. METROPOLE 1
(Carnegielaan, tel. 3456756): Not wit
hout my daughter (al); 14.00, 18.45,
21.30. METROPOLE 2: Milou en
Mai (al); 14.00. 18.45, 21.30. ME
TROPOLE 3: Dances with wolves
(al); 14.00, 20.30. METROPOLE 4:
(al); The Godfather II (16); 20.30. ma.
di. do. ook 14.00. METROPOLË 5:
De onfatsoenlijke vrouw (16); 14.00.
18.45, 21.30. ODEON 1 (Heren
gracht 13, tel. 3462400): Predator 2
(16); 13.45, 18.45, 21.30. ODEON
2: The silenceof the lambs
13.45, 18.45, 21.30. ODEON 3:
Pump up the volume (al); 13.45.
18.45, 21.30. ODEON 4: Sleeping
with the enemy (al); 13.45, 18.45,
21.30. HAAGS FILMHUIS: Zaal 1:
La captive du desert; 19.30, 21.45
Zaal 2: An angel atmy table; 20.00
Zaal 3: Over glas gesproken; Les vé-
cances de M. Hulot, ma. 19.p0,
21.45. Zoo; di. 19.30, 22.00. Panta
Rhei; Jour de Fête; wo. 19.30, 21.45
De stem van het water; do. 19.30,
21.45.
Nominaties
Louis d'Or
AMSTERDAM De Vereni
ging van Schouwburg- en
Concertgebouwdirecties in Né-
derland (VSCD) heeft de der'-
de tranche van de nominaties
voor de toneelprijzen 1990*
1991 bekendgemaakt. Voor dé
Louis d'Or, de onderscheiding
voor de beste mannelijke
hoofdrol van het afgelopèh
seizoen, heeft de jury Stany
Crets voorgedragen voor de
vertolking van zijn rol v|i)
Bruno in De Cocu Magnifique
van Fernand Crommelynck
bij de Blauwe Maandag Corjv
pagnie. Uit hetzelfde stuk, dat
werd geregiseerd door Michèl
van Dousselaere, komt ook de
genomineerde voor de Théó
d'Or, de prijs voor de beste
vrouwelijke hoofdrol. De jury
nomineerde Els Dottermans
voor haar rol van Stella.
Ook nomineerde de jury Gijs
Scholten van Aschat voor de
Louis d'Or voor zijn rol van
Eddy in Voldoende Koolhy
draat van Dennis Potter bij
Het Gebeuren/Het Nationale
Toneel.
Voor de Colombina, de onder
scheiding voor de beste vrou
welijke bijrol heeft de jury
Trudy de Jong voor gedragen
voor haar rol van Actrice II in
Toeval, Voorval van Franfc
Strijards bij Art en Pro, onder
regie van Frans Strijards. Ook
is Jacqueline Blom genomi
neerd voor haar rol van Lucie
in Voldoende Koolhydraat van
Dennis Potter bij Het Gebeu
ren/het Nationale Toneel.
Graham Greene
had geheime
affaire met
adellijke dame
LONDEN De in april
overleden Britse schrijver
Graham Greene heeft een
jarenlange liefdesaffaire
gehad met de Amerikaan
se echtgenote van een
Britse Lord, zo meldden
de Britse zondagskranten
dit weekeinde.
Greene schreef over zijn ver
houding met Catherine
Crompton, de vrouw van de
Britse edelman Henry Wal-
ston, in zijn uit 1951 daterende
roman 'The end of the affair'.
Mevrouw Walston stierf in
1978 op 62-jarige leeftijd, haar
echtgenoot twee weken gele
den. Walstons zoon Oliver ver
klaarde tegenover de Sunday
Telegraph dat hij zich nu vrij
voelde om de geheime verhou
ding tussen zijn moeder en
Greene te onthullen.
Greene trouwde in 1927 met
Vivien Dayrell-Browning, zou
nooit van haar scheiden, maar
had wel min of meer openlijk
vriendinnen. Zijn begrafenis
werd bijgewoond door zowel
Graham Greene. foto: ap
zijn weduwe als zijn laatste le
vensgezellin, Yvonne Cloetta.
Zijn verhouding met mevrouw
Walston begon in de jaren
veertig, met medeweten van
haar man. Greene zou haar in
de jaren vijftig ten huwelijk
hebben gevraagd, maar zij zou
hebben geweigerd haar com
fortabele bestaan in te ruilen
voor een leven met een „rond
trekkende schrijver". Volgens
de Sunday Times bloedde de
verhouding in 1960 dood,
doordat zowel Greene als Ca
therine Walston „andere part
ners begonnen te zoeken'Ze
bleven wel corresponderen en
elkaar zo nu en dan opzoeken.
Bataafs Symfonie Orkest onder lei
ding van Kian Pin Hiu met werken
van Rossini, Mendelssohn en
Brahms. Soliste de violiste Marin
Mars. Zaterdagavond, Schönberg-
zaal, Den Haag.
Na vijfentwintig jaar trouwe
dienst als violist bij het Con
certgebouworkest verwissel
de Kian Pin Hiu zijn viool
voor een dirigeerstok.
Daarmee leidde hij in de
Schönbergzaal zaterdagavond
het Bataafs Symfonie Orkest
in een klassiek programma
met werken van Rossini, Men
delssohn en Brahms. In Rossi
ni's ouverture II Barbiere di
Siviglia en in de Serenade nr.l
van Brahms bewezen dirigent
en orkest, dat het matig be
zochte concert degelijk en ge
degen was voorbereid.
Het is eigenlijk een klein won
dertje dat de orkestleden hun
inzetten zo goed kennen en
ook (naar het lijkt) als vanzelf
nuanceren, want Kian Pin Hiu
beperkt zich hoofdzakelijk tot
het slaan van de maat. Klan
keenheid en klankverhouding
zijn duidelijk niet zijn eerste
zorg en dan kan het gebeuren,
dat die verhouding absoluut
scheef wordt getrokken. Dan
tetteren de koperblazers over
alles heen of maakt de pauke-
nist een lawaai als een oordeel.
Maar de musici (van jeugdige
tot gevorderde leeftijd) hebben
plezier in het musiceren en
zetten zich maximaal in.
Violiste Marin Mars won i)i
1985 bij het tiende Oscar Back
concours de tweede prijs met
haar vertolking van het Bee-
thovenconcert. Zaterdagavond
speelde zij met het Bataafs
Symfonie Orkest het vioolcon
cert van Mendelssohn. Een be
heerste weergave, uitgebalan
ceerd, fraai van toon en trefze
ker. Geen geringe verdienste
bij een dirigent die over rit
miek zijn eigen opvatting
heeft.
