De levende videoclip
van de Pet Shop Boys
Zestiger jaren inspireren
jongeren in De Kunstbende
Geef mij maar Bach
Zoeterwoude Jazz zit
duidelijk in de lift
KUNST/RTV
CcidócSomcmt
MAANDAG 27 MEI 1991'
Oprichter van popgroep
Vaya con Dios overleden
BRUSSEL De Belgische popmusicus Dirk
Schoefs (29), oprichter van de groep Vaya
con Dios, is vrijdag dood aangetroffen in
zijn woning in Brussel. Schoefs is overleden
aan een infectie. Hij stond al geruime tijd
onder doktersbehandeling. Eind 1986 begon
Schoefs, na een carrière als bassist in tal van
Brusselse rock- en rockabillygroepjes, sa
men met de zangeres Danny Klein met de
popgroep Vaya con Dios. De band boekte in
ternationaal successen, onder meer met het
nummer 'What's a man without a woman',
en met 'Puertorico', en was na Technotro-
nics de best verkopende Belgische popgroep.
Begin vorig jaar verliet Schoefs Vaya con
Dios om te gaan samenwerken met de zan
geres Isabelle Antena en een Afrikaanse
zanger, voor wie hij enkele nummers
schreef.
Vijfde concert in het Haags Bachfestival met Das Neue Orchester on
der leiding van Christoph Spering in een concert rond Bach en zijri
nakomelingen. Philipszaal, Zaterdagavond.
Idoor
ERIK BESIER
Als men het publiek niet tevoren bekend had gemaakt
met het in de Philipszaal uitgevoerde programma, wat zou
het dan geraden hebben? Wellicht, een programma met
muziek van Telemann en andere elegante tijdgenoten, af
gesloten met een onbekende cantate van Bach! In werke
lijkheid brachten dirigent Spering en zijn jonge Keulse
Orkest, onder de naam 'das Neue Orchester', een pro
gramma met muziek van drie van de vier componistenzo
nen van Bach, een kleinzoon en tot slot Bach zelf. De
meest bekende zoon, toen en nu is Carl Philipp Emanuel,
met wiens muziek het concert werd geopend. De vierde
symfonie klonk nog te ongelijk en rommelig om een goed
beeld van dit stuk en het op oude instrumenten spelende
orkest te geven. Het daarop gespeelde fluitconcert in d
was een primeur in die zin dat het door de fluitist Konrad
Hünteler gereconstrueerd is aan de hand van een door
deze ontdekt manuscript waarin de fluit, en niet zoals te
voren werd aangenomen het calvecimbel, als solo-instru
ment opdook. Het is frisse muziek die, gespeeld op de mil
de houten dwarsfluit, charmant en soms heel virtuoos
klonk. Dat in tegenstelling tot het naïeve gelegenheids
stuk over Columbus van kleinzoon Wilhelm Friedrich
ernst. Als er al sprake van erfelijkheid is, of in ieder geval
van familietradities, dan ging dat bij de Bachs niet verder
dan één generatie. En er was meer sprake van ambachte
lijkheid dan van uitgesproken talent. De beide symfonieën
van de zonen Johann Christian, (de Milanese of Londense
Bach) en Johann Christoph Friedrich (de zogenaamde
Bückleburger Bach) waren aangename salonstukken. Het
zelfde gold de door Barbara Schlick gezongen Italiaanse
cantate van Johann Christian die een en al onschuld en
romantiek uitstraalde. Als dan tot slot Barbara Schlick en
Peter Lika vader Bachs Bauernkantate zingen, waarin
kerk en folklore elkaar blijmoedig ontmoeten, is het,
mede door de sterk aansprekende vertolking van zowel
orkest als zangers, niet moeilijk om de vader boven de zo
nen te verkiezen. De akoestiek van de Philipszaal is voor
een dergelijk concert niet ideaal.
Gene Clark, medeoprichter van de Byrds overk
LOS ANGELES Gene
Clark, een van de oprich
ters van de Byrds, is vrij
dag op 46-jarige leeftijd
overleden. Dit heeft zijn
manager Saul Davis mee
gedeeld. Clark werd in
bewusteloze toestand aan
getroffen in zijn huis in
Sherman Oaks, een voor
stad van Los Angeles.
Toen de inderhaast opgeroe
pen ambulance arriveerde,
was hij inmiddels overleden.
Over de doodsoorzaak is nog
niets bekend.
De Byrds, opgericht in navol
ging van de Engelse Beatles,
maakten naam in de jaren zes
tig. De Californische groep liet
klassiekers na als 'Eight Miles
High', 'Mr. Tambourine Man'
en 'Turn, Turn, Turn'. Clark
maakte eerst deel uit van de
New Christy Minstrels. In 1964
richtte hij samen met Jim 'Ro
ger' McGuinn de Byrds op, die
hij twee jaar later weer verliet.
De groep, waar verder Chris
Hillman, David Crosby en Mi
chael Clarke deel van uit
maakten, bracht een voor die
tijd volkomen nieuwe sound,
een combinatie van folk en
rock, sterk hangend op het ka
rakteristieke gitaargei
McGuinn en de harny
waar Crosby een mP
Na zijn periode bij
bracht Clark een aai#
uit, deels solo, deels
ren. Zijn meest recen|c
'So Rebellious A N
maakte hij samen nf
Olson en stamt uit F
rold Eugene Clark
gens zijn manager o 1
vember 1944 geborer?*
ton, Missouri. In de^
van de popgeschiede
echter 1941 als get1,
vermeld. 1
Zoeterwoude Jazz. Met The Sweet-
wood Dixiestompers, Big Band
Voorschoten, Frits Katee Kwartet,
Bob Rigter Kwintet, Trio Dolf del
Prado, Rob Agerbeek en Ben Schrö-
der met Daisy Bell. Zaterdag ge
hoord en gezien in de Klaverhal in
Zoeterwoude.
De tweede editie van Zoeter
woude Jazz kende zaterdaga
vond twee stromingen. Een
publiek van jazz-kenners dat
uiterst geconcentreerd de mu
zikale uitingen van de ver
schillende jazzmusici volgde.
Een ander deel van de ruim
500 bezoekers in de Klaverhal
kwam heel duidelijk voor de
mix muziek-gezelligheid. Een
categorie mensen die niet echt
onder de kenners gerangschikt
kan worden maar desalniette
min Zoeterwoude Jazz voor
geen goud wil missen.
Vorig jaar hebben de organisa
toren van het jazzfestival een
goede keuze gedaan. De jazz
muziek is bij veel mensen po
pulair. Het experiment bij de
tweede editie om tevens de
ontmoetingsruimte bij het
spektakel te betrekken is een
succes gebleken. En wel in die
mate dat het qua sfeer, intimi
teit en gezelligheid de optre
dens in de grote hal overtrof.
Wat dat betreft moeten de or
ganisatoren nog wat denkwerk
verrichten alvorens de derde
uitgave van start zal gaan.
Een andere ruimte in het Kla
vercomplex er bij betrekken
tafeltennishal en Utopia
lijkt een aanvaardbaar alter
natief. De entourage in de gro
te hal leent zich, zo is nu ge
bleken, toch minder voor een
echt gezellige sfeer. Het was
er, zeker in vergelijking met
de ontmoetingsruimte, te kil.
Dat lag overigens niet aan de
muziek. De Sweetwood Dixie
Stompers slagen er altijd in
veel mensen op de vloer te
krijgen. De swingende muziek
én wellicht het gegeven dat de
Stompers van Zoeterwoudse
kom-af zijn, zijn daaraan onge
twijfeld debet.
Het Frits Kaatee Kwartet en
het Bob Rigter Kwintet staan
borg voor goede muziek al
moet je er wel een liefhebber
van zijn. Nogmaals, de ken
ners hebben er van genoten,
de andere aanwezigen hadden
wat moeite met een juiste be
oordeling. Dat gold ook voor
de Big Band Voorschoten, al
behoren zij zeker tot de betere
gezelschappen in het jazzwe-
reldje. In de ontmoetingsruim
te was wel sprake van een
uniek sfeertje. In de kleine,
rokerige en zeer warme ruim
te leefde Daisy Bell zich hele
maal uit. Met het trio Dolf del
Prado, Rob Agerbeek en Ben
Schröder bespeelde zij het en
thousiaste publiek waaronder
burgemeester Houdijk en de
wethouder van cultuur FÊob
Hogenelst.
De jamsession aan het einde
van Zoeterwoude Jazz het
was toen inmiddels 02.00 uur
onderstreepte nog eens dat
Zoeterwoude rijp is voor een
dergelijk festival. Klaverhal-
voorzitter E. Plooij toonde zich
dan ook terecht tevreden. De
bezoekers kwamen uit de ge
hele regio en dat is een goed
teken. Jazz-kenners komen
daar waar goede muziek en
gezelligheid samen gaan. Met
100 bezoekers meer dan vorig
jaar zit Zoeterwoude wat dat
oetreft in de lift. Met wat aan
passingen in de accommodatie-
ve sfeer zal ook de derde edi
tie van Zoeterwoude Jazz on
getwijfeld een succes worden.
De gebroeders Stoof winnen publieksprijs
MAARSSEN Op het Vechtfestival voor cabaret in Maarssen
hebben de gebroeders Stoof zaterdagavond de publieksprijs ge
wonnen. De jury gaf de eerste prijs aan Jeroen Engeln uit Am
sterdam en honoreerde de gebroeders Stoof met de tweede. Naar
eigen zeggen zijn de gebroeders Stoof streekgenoten, geboren en
getogen op het platteland, niet ver van Roelofarendsveen en
Rijpwetering. Ze brengen op het podium de liedjes die ze anders
bij hun moeder thuis om de tafel zingen, over hun broer Her
man die naar zee ging, kamperen en hun tot nog toe weinig suc
cesvolle contacten met de meisjes. Mogelijk brengt dit succes
daar verandering in. De gebroeders Stoof treden vrijdagavond
op in Microtheater Imperium in Leiden, op het Korte Stukken
Festival.
Weemoedige Neil Tennant in de knap
show van Pet Shop Boys.
Met een orkest-uitvoering
van zijn hits verwelkomde
de Engelse Pet Shop Boys
zaterdagavond het pu
bliek in een akelig leeg
Rotterdams Ahoy. De op
synthesizerbasis gestructu
reerde dansmuziek van
het tweetal lijkt in Neder
land slechts een magère
aanhang te hebben.
En dat is vreemd, want hoe
wel het in deze branche een
komen en gaan is van 'ster
ren', steekt de Pet Shop Boys
met kop en schouders boven
die grote hoeveelheid middel
maat uit. Kwaliteit is het sleu
telwoord in het werk van het
duo. Dat het concert dan ook
een lust voor oog en oor bleek
te zijn, was eigenlijk even lo
gisch als dat de zon dagelijks
op komt en weer onder gaat.
Dat het geen gewoon concert
zou worden, was vanaf het al-
lereerste moment duidelijk.
Het moet heel vervelend zijn
om slechts het tweetal aan het
werk te zien. Uitstraling nul
komma nul. Bovendien Teven
we in het tijdperk van de vi
deoclip en aangezien Pet Shop
Boys daar opvallende expo
nenten van zijn, was het direct
duidelijk dat de show behalve
door ae muziek, zijn kracht
zou moeten ontlenen aan een
sterke visuele aankleding. En
die was er. Met deze wereld
tournee zetten Neil en Chris
hun eerste stappen in de rich
ting die ze straks, wanneer de
popmuziek andere idolen heeft
gevonden, definitief kunnen
opgaan: de musical. Het con
cert oogde als een levende vi
deoclip, waarin dikke knipo
gen waren verwerkt naar The
Beatles en Kate Bush. Zo riep
de orkestrale muziek aan het
begin, maar ook later in de
show toen nummers werden
uitgebouwd en soms wonder
schoon in elkaar overvloeiden,
herinneringen op aan de film
muziek van 'Yellow Submari
ne' en leek het uit tien man
bestaande ballet, in zijn aan-
kledimg zo weggelopen uit de
concertserie die Kate in 1979
gaf. Voor Neil en Chris bood
de twee uur die het concert
duurde, genoeg ruimte om hun
frustraties zowel muzikaal en
visueel vorm te geven. In het
eerste deel brachten ze vooral
hun kostschoolsyndroom tot
uiting, zoals in de beddenpara
de tijdens 'It's a sin', waarbij
Pamela Sheyne ongelooflijk
valse noten raakten. Even la
ter zou dat allemaal nog goed
komen, vooral toen de zwarte
zangeres Sylvia Mason-James
haar mond opende. Neil, maar
vooral Chris, was tussen al het
gedans en gespring in ver
pleegsters-uniformen tijdens
'Suburbia' de rust zelve. En de
keren dat Neil zich aan wat
danspasjes waagde, gebeurde
dat op de manier waarop hij
zingt: statisch. Muzikaal vor
men Neil en Chris overigens
een perfecte combinatie. Daar
bij geeft de weemoed die in
Neil's zang en (hier en daar)
rap is terug te vinden de Pet
Shop Boys zijn eigen geluid.
Bovendien moet het schrij
versschap van die twee niet
worden uitgevlakt want een
nummer als 'Jealousy' is een
van de beste smartlappen van
de afgelopen jaren. Het con
cert bood een perfectie combi
natie van kijk- en luisterspel,
waarbij de varkens tijdens
'Opportunities', deden denken
aan de 'Piggies' van The Beat
les. Bovendien bracht het
tweetal genoeg materiaal om
op te dansen en waren er de
hits zoals 'West End Girls' en
'Where the streets have no
name'.
„Vrouwen hebben antei
voor geestelijke zaken'
IC
1
DEN HAAG „U zal ik lo
ven, Heer". In de Statenhal
van het Nederlands Congres
gebouw in Den Haag staan
zo'n tweeduizend vrouwen te
gelijk op uit hun stoelen. Er
worden armen omhoog gesto
ken, alsof er een popconcert
aan de gang is. Terwijl de
al zingend getuigen
maleider Johan Vink van de
Evangelische Omroep nerveus
op zijn horloge. Zaterdagmid
dag, half vier. „De opnames
liggen goed op schema. Het is
voor mij elke keer spannend
hoe zo'n dag uitpakt".
Het televisieprogramma
'Vrouw Zijn' van de EO is zo'n
succes, dat er speciale dagen
worden georganiseerd waarop
de opnames op lokatie worden
gemaakt. Johan Vink: „Dat
kost de nodige voorbereiding.
Plannen maken, 'brainstor
men', bidden. Het thema voor
vandaag is 'Een wereld van
verschil'. De invloed van
vrouwen kan de wereld een
ander aanzien geven. Vrou
wen hebben nu eenmaal een
sterke antenne voor geestelij
ke zaken. Mannen nemen be
slissingen, maar achter de
schermen speelt het gebed van
vrouwen een belangrijke rol".
Dat is ook de mening van Dee
Jepsen, een Amerikaanse
evangeliste die de vrouwen 's
morgens bij het begin van de
samenkomst een hart onder de
riem steekt. Ze wijst er met
klem op dat vrouwen zich niet
hoeven te schamen voor ei
genschappen die als 'typisch
vrouwelijk' te boek staan. Als
voorbeeld noemt ze vrouwelij
ke intuïtie. Ze daagt de vrou
wen in de zaal uit die gave te
benutten en hekelt de feminis
tische beweging. „Vrouwen
moeten zich geen mannelijke
eigenschappen gaan aanme
ten".
Er staan nog meer toespraken
op het programma, maar de
vrouwen in de zaal lijken
vooral op te leven als het sein
voor een nieuwe samenzang
wordt gegeven. „Heer, wat een
voorrecht om in liefde te gaan,
schouder aan schouder in Uw
wijngaard te staan". Bij een
enkel lied steekt de dirigent
een waarschuwende vinger op.
,,U mag gerust meezingen,
maar pas nadat ik het teken
heb gegeven". Het muzikale
hoofdgerecht is een optreden
van de Amerikaanse gospel
zanger Jessy Dixon. Als hij
theatraal zijn handen ten he
mel heft, gaan ook ii
weer armen de lucht
Hanny Smit (25) uit
zen, die samen m
vriendin Emmy Lof
Amersfoort naar Den
afgereisd om 'ook e
dag mee te maken',
meezingen, maar da;
gewoon blijven zitten
die vrouwen opstaan
handen omhoog steki
ik: 'Is dat nu wel
spontaan?' Ik doe er i
val niet aan mee", laa
luut weten. „Maar ja
lid van de NCRV, r
komt het daardoor",
vriendinnen hebben
geen spijt van hun k<
de Bijbel krijgt de vi
speciale rol toebedi
zo'n vrouwendag is h
om daar even bij stil I
De samenzang word
broken voor een foru
in Henk Binnendijk,
Bijker en Paulien Ler
van kijksters behand
ben een jonge vrouw
deren die stripboekt
Ik vind dat er occulte
ten in zitten. Moet
voortaan verbieden
lezen?" luidt de vra;
de EO in een brief he
gelegd. De forumledei
snel eens. Strips zijn
gen van de duivel.
Bijker, zelf een moi
vijf kinderen, houdt
van Suske en Wiske
camera. „Onschuldig
u zich niet. Zo'n boe
maakt kinderen v
met bovennatuurlijk
ten".
Als dezelfde Tonnel
de vrouwen in de za
sluit van de dag vra
misschien een Bijbel
hebben, klinkt even
geritsel van duizende
den die snel worden
gen. Lucas 10, Vers
gaat het om. „Leest u
zus staat zijn mening
als er een wetsgel;
hem afkomt die hem
klem te praten. Wat
zus? Wordt hij boos?
vertelt dat ontroer®
haal over de barmha
maritaan. Barmhartij
vol, onzelfzuchtig. Z<
alle vrouwen van I*
ook worden".
Even later schuifel
tweeduizend vrouwei
uitgang van de i
„Vergeet niet te kijke
zending is op dond
mei", roept Tonnek
nog in de microfoc
gaan er allemaal kijl
weer gaan er hondej
men de lucht in.
DEN HAAG Wijduitlo-
pende broekspijpen, spij-
kergoed, een ruim vallend
overhemd en na afloop
het V-teken met een nau
welijks verstaanbaar uit
gesproken „peace": Maris-
ka van Wijngaarden uit
Gouda was gisteren een
van de deelnemers aan de
Kunstbende die haar in
spiratie duidelijk had ge
zocht in de zestiger jaren.
Zoals ze zelf ook meteen toe
gaf. „Ik ben heel erg geïnte
resseerd in alles wat met de
zestiger jaren te maken heeft",
vertelde ze enigszins overbo
dig in het Paard aan presenta
tor Robert Jan Rueb. Want be
halve uit haar verschijning
bleek dat ook al uit haar En
gelstalige gedicht 'Spiritually
Stoned', waarin alle elementen
van de zestiger-jaren-litera
tuur aan de orde leken te ko
men.
Mariska bevestigde daarmee
het beeld dat in de hele Kunst
bende, een door WVC ge
steund project om jongeren
meer te betrekken bij cultuur,
naar voren komt: de tijd van
love en peace, van het hippie
dom, de flower-power, wordt
nog eens op eigen wijze over
gedaan door de huidige gene
ratie jongeren van tussen de
veertien en achttien. Het idea
lisme dat zo kenmerkend was
voor die tijd is weer de drijf
veer geworden. 'Give peace a
chance', het V-teken, het Ban-
Els Meyknegt uit Voorburg, die
uit eigen werk voorleest voor
de Kunstbende.
FOTO'S: STEPHEN EVENHUIS
de- Bom-teken, het geculti
veerd slordige in het mode
beeld, het is er allemaal.
Saaiheid
Beerend Lenstra, landelijk
coördinator van de jongeren-
wedstrijd die de Kunstbende
feitelijk is, was het ook al op
gevallen. „Veel inzendingen
die we hebben gehad handelen
over de Golfoorlog, het ver
langen naar vrede, onderlinge
verdraagzaamheid, dat soort
onderwerpen. In vrijwel alle
ontwerpen die zijn ingestuurd
voor de T-shirtwedstrijd is het
Ban-de-Bom-teken te vinden.
Ik denk dat het te maken
heeft met de saaiheid die de
afgelopen decennia kenmerk
te. Het is een tegenbeweging.
De mensen die die tijd bewust
meemaakten zijn uiteindelijk
een hele saaie generatie ge
worden. De jongeren zetten
zich daar weer tegen af".
Lenstra was gisteren al met
zijn elfde voorronde bezig, dit
keer dus in Den Haag, waar in
theater Korzo en Het Paard
zo'n vijftig inzendingen aan de
deskundige ogen van de lokale
jury's voorbijtrokken. Vijfen
dertighonderd jongeren in Ne
derland dingen mee naar on
sterfelijkheid in de categorieën
muziek, dans, theater, video,
T-shirt-ontwerpen en taal. On
der het motto 'Jouw andere
wereld' werden jongeren via
reclamecampagnes in tijd
schriften, kranten en omroe
pen en het kroeg- en snack
bar-circuit opgeroepen zelf
creatief aan de gang te gaan,
waarbij originaliteit nog be
langrijker wordt gevonden
dan kwaliteit. De campagne
kreeg een- niet geringe impuls
door de beruchte gebroeders
K. en K. van de Ratjes, twee
stripfiguren uit de stal van de
populaire striptekenaar Hein
de Kort, die onder het motto
„Dus als ik het niet begrijp zal
het wel kunst wezen" toch
duizenden jongeren in bewe
ging wist te zetten. Tijdens de
finale op 15 juni in Vreden-
burg in Utrecht liggen voor de
prijswinnaars dan ook gouden,
zilveren en bronzen Ratjes
klaar.
Het leuke aan de Kunstbende
is dat de inzendingen zo
enorm divers zijn. Gisteren re
sulteerde dat in Den Haag in
de categorie dans in Korzo bij
voorbeeld in zowel optredens
van klassiek georienteerde
dansgroepen en solisten, als
van jongeren die hun inspira
tie duidelijk in de breakdance
en hiphop vonden. En bij de
optredende muziekgroepen za
gen we jongeren die met be
hulp van synthesizers een
muur van geluid optrokken
(de groep Synergy), als drie le
den van het Haags Instrumen
taal Jeugdensemble, die als
HI-Jazz een perfecte imitatie
gaven van de muziek van
Django Reinhardt en de Hot
Club de France. Leerlingen
van het Rijnlands Lyceum in
Oegstgeest, aangevoerd door
Bart Jan Kerckhoff, brachten
een stevig met blazers onder
steunde versie van hun eigen
compositie 'Ik dorst geen liedje
over liefde'. En zo kwamen
alle facetten van het muzikale
spectrum aan de orde.
Originaliteit staat zoals gezegd
voorop in de Kunstbende. De
uitvoering is minder belang
rijk. Beerend Lenstra: „Het is
niet de bedoeling dat kwaliteit
de hoofdrol speelt. Voor veel
jongeren is dit de eerste stap
op het podium. Het zou onzin
zijn om daar professionele
maatstaven voor aan te leggen.
Dan jaag je ze dus onmiddel
lijk weer van dat podium af.
Het is ook niet de bedoeling
dat jongeren komen met een
imitatie van een bekende ar
tiest. Maar je ziet wel dat men
sen geinspireerd zijn door be
kende artiesten, en dat mag
wel. Dat kan ook niet anders:
je kan niet om de invloed van
die bekende artiesten heen".
Het aantal inzendingen door
geheel Nederland stelt Lenstra
niet teleur. Enige tegenvaller
is het gering aantal jongeren
dat zich met een videocamera
de moeite getroostte een vide
oclip te maken. Lenstra: „Pas
achteraf hebben we ons gerea
liseerd dat het toch te moeilijk
is voor jongeren. Later is ons
pas gebleken dat Nederlandse
video-clip-regisseurs vaak
eerst met een gewone filmca
mera werken en het dan pas
op video overzetten. Dat toont
al hoe moeilijk het is".
Wat hem verder in de aanloop
naar de finale opviel is dat het
aantal inzendingen per pro
vincie enorm verschilt. De be
langstelling in Amsterdam,
cultureel centrum van Neder
land, voor de Kunstbende, was
met honderd inzendingen vrij
gering. En in Den Haag, waar
alles uit het noordelijk deel
van de provincie Zuid-Holland
mocht optreden, hoefde niet
eens geselecteerd te worden.
Alle vijftig inzendingen wer
den gehonoreerd met een op
treden. Terwijl in Brabant met
zevenhonderd inzendingen die
selectie vooraf dus wel hard
nodig was. Lenstra: „Opval
lend is dat de provincies waar
relatief weinig jongeren wo
nen. toch een groot deelne
mersveld kennen. Van Fries
land, Drente en Groningen
hadden we weinig verwach
tingen, maar dat viel alleszins
mee. Het wisselt gev4
erg".
Doel van de Kunstl
jongeren meer te betrl
cultuur. Maar wat da
heeft Lenstra nog vi
plannen. In de strijd j
steeds leger wordend(
het juist de jeugd die
podia gelokt moet I
Dus waarom CandjS
niet laten optreden 5
Residentie Orkest, vr;
stra zich af. De Ku
wordt dus vervolgd.
