Pastoor Harding 40 jaar
priester sinds „de Ramp99
LANGS
Yraagouder aan gastouder koppelen is
geen kwestie van 'a ju paraplu' zeggen
itwisseling van
ïrpleegkundigen
lederland-VS
OMWEGEN
BUURMAN
d)
olERDORP/ALPHEN
d DEN RIJN De
k ting Ziekenhuizen
and, de combinatie
r pet Elisabeth Zieken-
Leiderdorp en het
rsjord Ziekenhuis in
rj en heeft een uniek
sselingsprogramma
jj de Amerikaanse
,vson University. On-
e titel „A nursing ex-
Tje" oriënteren vijf
J1 eegkundigen uit
;ji Carolina zich mo-
eel op de Nederland-
h izondheidszorg gedu-
lï een maand.
I
-week gaan twee Neder-
11leerlingen naar de Ver-
Staten om daar erva-
rg>p te doen in een com-
eel ziekenhuis. De orga-
- is in handen van de af-
a opleidingen van de Zie-
lizen Rijnland. Het zie-
}4 »is is gestart met het uit-
n ingsprogramma om te
van de Amerikaanse er-
[en op het gebied van
l£ ingen en het verlenen
0 verpleegkundige zorg.
f, de leerlingen-verpleeg-
1 gen wordt een unieke
geboden over de lands-
en heen te kijken.
it programma van de vijf
- ikanen staat onder meer
ezoek aan enkele finan-
van de Nederlandse ge-
I eidszorg: het Zilveren
en het ziekenfonds Zorg
kerheid. Ze maken ken
nis met Nederlandse politici en
de Nationale Ziekenhuis Raad.
Hun speciale belangstlling gaat
uit naar het Nederlandse aids-
en drugsbeleid.
De Nederlandse verpleegkun
digen gaan acht weken naar
de' VS. Zij zullen daar, in te
genstelling tot hun Ameri
kaanse collega's, daadwerke
lijk in een ziekenhuis aan de
slag gaan. Ze nemen deel aan
een zomercursus die is opgezet
voor Amnerikaanse studenten
verpleegkunde. Het wordt
uniek genoemd dat een Neder
lands ziekenhuis dit voor zijn
leerlingen financiert. Het geeft
de opleiding volgens de Stich
ting een duidelijke meerwaar
de. Volgens opleidingscoördi
nator Hans Romijn kunnen
bovendien ideeën worden op
gedaan en ervaringen worden
overgenomen van het Ameri
kaanse ziekenhuis. Niet alles
zal echter klakkeloos van het
Amerikaanse systeem worden
overgenomen. „We hebben
geen behoefte aan het Ameri
kaanse verzekeringssysteem
waarin je als verpleegkundige
het risico loopt levenslang fi
nancieel gedupeerd raken als
je een fout maakt", stelt Ro
mijn.
In Nederland is wetgeving op
handen ten aanzien van „geïn
formeerde toestemming" (voor
het afstaan van organen voor
transplantaties). Dit bestaat al
in de VS en ook op dat punt
kan de nodige ervaring wor
den opgedaan.
De verpleegkundigen uit
South Carolina verlaten op 7
juni Nederland. De leerling
verpleegkundigen van het
Rijnlandziekenhuis zullen tot
en met 19 juli in de Verenigde
Staten werken.
VRIJDAG 24 MEI 1991 PAGINA 13
door getekend. Het was een
moeilijke tijd", zei pastoor
Harding in een understate
ment. „En nog steeds, als het
hard waait wordt er rond
Oude Tonge niet meer ge
werkt, maar gaat men naar de
dijken kijken"
De zwarte kerk
Van '55 tot '58 was Harding
kapelaan in Noordwijkerhout,
St.Jozef, daarna, tot '65, kape
laan bij pastoor Buis in de
St. Joseph Opifex-parochie.
Hij „stond" vervolgens een
tijd in Rotterdam. Eerst bij de
Martelaren van Gorcum (nu
afgebroken), met een .zwarte
kerk en zwarte pastorie van
wege de uitlaatgassen van het
verkeer" en later bij de H.
Familie aan de Bergsingel aan
de overkant van de Nieuwe
Maas. Er kwamen nog een
paar jaar Boskoop bij, maar in
1976 werd Ton Harding pas
toor in Leimuiden. Dat is nu
inmiddels 15 jaar geleden,
„maar hier kerken de mensen
nog vrij goed. Het is een
„dorpsgebeuren". Men voelt
zich als dorpeling meer be
trokken bij de gemeenschap".
Pastoor Harding weet zich
verzekerd van de trouw van
zeer velen. „We hebben hier
een pastorie waar iedereen
binnenkomt; er is geen drem
pelvrees. Ik zou het vreselijk
vinden, als men hier niet
durfde aanbellen". Pastoor
Harding is nu 40 jaar priester;
in de orde van Melchisedeg
(of hoe je die naam tegen
woordig ook schrijft) stelt dat
natuurlijk niets voor, want
die oud-testamentische hoge
priester werd zo oud als Met-
husalem, dat er geen kraak of
smaak meer aanzat. Alleen
maar brand- en reukoffers
opdragen en profetieën ver
vullen. Daar is op den duur
ook geen aardigheid meer
aan. Maar toch kun je op je le
ven als gezalfde na 40 jaar
best nog wel met dankbaar
heid terugzien.
Dat doet pastoor Ton Harding
dan ook. Hij heeft, onder
meer, fijne contacten met z'n
koren. „Het Jongerenkoor,
bijvoorbeeld, en het zingt nog
erg goed ook. Ik zou die lui
niet graag missen. Met Pink
steren trekken ze er meestal
op uit en zingen spontaan in
de plaats waar ze op dat mo
ment toevallig zijn. We heb
ben hier „onder" de pastorie
(want we zitten hier op een
dijk, en beneden is er ook nog
ruimte zat) de gezelligste bij
eenkomsten met een drankje
en een hapje. Ook het kinder
koor hoef je de weg niet te
wijzen. En ik heb veel steun
aan het dames- en herenkoor,
een goede groep waarop je
vaak een beroep kunt doen bij
rouwen en trouwen. Je moet
je daarvoor toch maar vrij
kunnen maken en dat is niet
altijd even gemakkelijk".
Van de trap donderen
Het is in ieder parochie wat.
Pastoor Harding kan daar
over meepraten. In zijn Rot
terdamse parochies kon hij
soms bijna van de trap gedon
derd worden. Hier geen pries
ter meer over de vloer. Dan
werd zijn bezoek niet steeds
op hoge prijs gesteld. Men had
te veel beroerdigheid meege
maakt. Ook dan voelde Har
ding zich als een geroepene in
de woestijn, maar hij wilde
ooit priester worden en heeft
dit ideaal altijd vastgehouden.
Tot in Leimuiden.
In wijlen pastoor Thomas had
Leimuiden een priester-kun
stenaar, die klokken repa
reerde, de schoonste schilder
stukken schiep en, verstrooid,
op Pinksterzondag de gelovi
gen meedeelde: „Wij vieren
vandaag het hoogfeest van
Pasen". Toen Thomas nog ka
pelaan in de Leidse Petrus
was, vergat hij eens te preken,
maar in het klooster van Lei
muiden maakte hij met veel
fantasie en haastig geduld
wijn uit water. Wat wel het
Thomaswonder genoemd
mocht worden. Maar pastoor
Harding is de priester-sport
sman, zogezegd. In zijn Leid-
schendamse tijd begeleidde hij
de zeeverkenners, bleef zeilen
in een BM, ging overstag, ten
niste en schaatste en deed, in
Noordwijkerhout, aan judo,
hetgeen oudere pastores zich
in gemoede deed afvragen of
dit, met die lichamelijkheden,
allemaal wel kon voor een
priester.
Pastoor Harding draaide, in
het kielzog van zijn zielzorg,
ooit spannende films voor de
jeugd en vroeg er een kwartje
per bezoekend, soms lastig,
kind voor. Hij heeft nu een
geschonken video, waarmee
hij, gratis, hetzelfde zou kun
nen doen. Die films zijn te
omslachtig en te duur gewor
den. Maar voorlopig staat pas
toor Ton Harding de grijze
haren in een joyeuze, glan
zende golving als sportief
te boek. Die titel laat hij ge
dwee over zich heen komen.
Hij is in het geheel niet ru
moerig, maar, levend met zijn
herinneringen, zal hij zijn
feest nu moeten vieren. Wat
aarzelend, dat wel. De leeftijd
van 68 vindt hij niet direct
opbeurend en inspirerend.
„Maar je zult er, als iedereen,
mee moeten leven. Wellicht
komt er nog wat meer bij;
voorlopig ga ik rustig door,
zolang het nog kan". Leimui
den moge hem daarbij be
hulpzaam zijn, met de dunner
wordende priesterlijke spoe
ling in het vooruitzicht.
NIEUW INITIATIEF VAN STICHTING KINDERCENTRA
GOB-coördinator Bernadet
Schansman en Marianne Of
fers, secretaris van het SKL:
„Het fenomeen gastouderbu
reau is nog onbekend".
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
)EN OMGEVING
£eidóc<Bou/io*it
bouwing van
etoever
et minder
jg worden
SCHENDAM De
isfhoogte van het pro-
op de voormalige
24pswerf Van Dongen
,eidschendam moet
•o£n teruggebracht,
voor pleitten eigena-
'-an vlak achter dat
n gisteren in de
^jnissie ruimtelijke or-
le
i°._
aantal huizen daardoor
oopt kan dat worden
snijnseerd op het bij het
horende Ankor-ter-
'erder vragen de eigena-
parkeerplaatsen zoda-
situeren dat geluidshin-
luchtvervuiling in hun
"cjtuinen tot een minimum
beperkt. De omwonen-
2 nden dat in de gepubli-
schetsen te weinig in-
ie wordt gegeven over
ngen ten opzichte van
ende percelen zoals
RE n woonhuizen. Ook wil-
71 geïnformeerd te worden
zo e sterk vervuilde grond
morloopt tot in de achter-
van hun woningen aan
djblenpad.
ojectgroep die de plan-
an vier architectenbu-
heeft bestudeerd heeft
steld de bureaus
i'i'ili en Gelderblom uit te
n hun ontwerpen bin-
vee maanden nader uit
:en. Burgemeester en
iders hebben hieraan
^idschendamse architec-
eau Van Vliet toege
in de raadscommissie
lijke ordening pleitten
'in VVD ervoor ook de
architect voor verdere
me uitnodigen.
it naar A44
onds dicht
TGEEST De oprit
A44 bij het Rijnzichtvi-
n Oegstgeest wordt vol-
week enkele avonden
:hten afgesloten. De af-
die geldt voor de oprit
j Amsterdam, houdt
d met het asfalteren
oprit. De stremming is
laandag 27 tot en met
"ag 30 mei. De oprit
avonds om acht uur
en wordt de volgende
d om zes uur weer
usteld. Verkeer wordt
de afsluiting omgeleid.
MARKTEN
UNGEN BARNEVELD
al 1UNG EIVEBA BV - Aanvoer
20 stuks, stemming vriende-
ien in gulden per 100 stuks:
50-51 bruin 7,50-7,52, eie-
55-56 gram bruin 8,14-8,31,
an 60-61 gram wit 9,15-9,34
9,47-9,61, eieren van 65-66
>«fuin 9,74-9,81.
LING - Aanvoer 517.320
OQtemming rustig. Prijzen in gul-
100 stuks: eieren van 51-52
7,55, bruin 7,55, 56-57 gram
bruin 8,05, 61-62 gram wit
ruin 9,55, 66-67 gram wit
i bruin 10,30.
RKT - Aanvoer 1.600.000
JO temming redelijk. Prijzen in
eieren van 48 gram 8,00 per
1,67 per kg, 54 gram
100 stuks en 1,65 per kg, 57
60 per 100 stuks en 1,68 per
Ingram 10,00 per 100 stuks en
kg, 61 gram 10,50 per 100
1,72 per kg, 64 gram 11,00-
r 100 stuks
Zelden zal de viering van
een 40-jarig priesterfeest
zo gedetailleerd en minu
tieus zijn voorbereid als
bij het jubelen, aanstaan
de zondag, rond pastoor
Antonius Philippus Har
ding, herder van de Lei-
muidense St.Jan-in-de-
Steigers-parochie. In een
organisatie van heb ik jou
daar is door een groot
aantal ijverige en geïnspi
reerde parochianen een
scenario samengesteld dat
bijna 4 vellen A4 beslaat.
De feesteling zelf weet
van niets, althans hij
maakt die indruk. Als je
niet beter wist zou je zeg
gen dat Ton Harding,
priester van het bisdom
Rotterdam, er stoïcijns
onder blijft.
Opwinding is hier niet gebo
den. Pastor Harding toont
zich trouwens de rust en
kalmte zelve. Er moet over
hem iets in een streekkrantje
hebben gestaan. Hij heeft 't
niet gelezen, „want sinds een
paar weken krijg ik het
blaadje om de een of andere
reden niet meer in de bus".
„Dus u weet niet wat u straks
te wachten staat pastoor?",
vroeg ik hem gisteren, toen
het lied der arbeid buiten
vanaf de tinne van de Lei-
muidense godstempel-in-ver-
nieuwing klonk, in een entou
rage van wolken steenslag en
vallende stukken hout. „Nee,
echt niet", zei de pastoor, of
schoon hij wel degelijk weet
dat hij zondag na de H. Mis
van Dankbaarheid een slot
woord zal moeten spreken.
Maar het geconcipieerde
draaiboek weet in elk geval
heel wat meer. Inmiddels zijn
de bijdragen voor het paro
chiegeschenk vergaard op col
lecteschalen. Dat heeft iets
saillants, want als er iets is dat
pastoor Ton Harding tegen
staat, zijn dat wel dergelijke
collectes: „Ik verzamel liever
geld voor slachtoffers van
rampen en voor andere noden
in de wereld", voegde hij mij
toe. „Neem nu onze kerk,
straks in het nieuw maar
dat zal nog wel een jaartje du
ren voor het zover is. Natuur
lijk, Monumentenzorg neemt
een groot deel der lasten voor
haar rekening, maar we zui
len zelf een deel moeten beta
len. Neemt u van mij aan, dat
het een hele opgave is steeds
maar weer via collectes om
geld te moeten vragen. Maar
aan de andere kant geven de
mensen hier in Leimuiden
goed, dragen veel bij en ap
preciëren die kerk nog steeds;
ze zouden hun eigenste St.
Jan niet willen missen".
Zondag zal pastoor Harding
het weten: 's middags wordt
hem het gezamenlijk cadeau
overhandigd. Ik weet wat ie
krijgt, maar ik vind het on-
Pastoor Antonius Philippus Harding: „Het opknappen van onze kerk is de Leimuidenaars niet in
de kouwe kleren gaan zitten. In de 15 jaar dat ik in Leimuiden sta is er bijna over niet anders
FOTO WIM VAN NOORT
kunnen kerken. Dan zal
graag en dankbaar uitgewe
ken moeten worden naar een
hervormde of gereformeerde
kerk in de gemeente Jacobs-
woude om de heilige gehei
men te kunnen vieren.
Maar zondag zal het wemelen
van de misdienaars in togen
en superplies met rode ran
den, en sub-diakens (ofschoon
dit laatste ambt onder de
„lage wijdingen" in de roomse
kerk officieel niet meer be
staat). Er zal een sein worden
gegeven aan de dirigent van
het koor en dan zingen allen
staande het Veni Creator Spi
ritus. Tijdens de Eucharistie
viering is verder het gezon
gen woord aan het gemengd
St.Caeciliakoor, het Jongeren
koor en het Tiener Kinder
koor.
kies om daar nu al van mel
ding te maken. Aan de andere
kant weet zowat iedere paro
chiaan wat de herder zal krij
gen en daarom neem ik aan
dat de pastoor er gewoon niet
over wil praten. Maar het 40-
jarig feest van priester Har
ding zal de feesteling behoor
lijk bij de kladden pakken. Er
komt kerkversiering met
geel-witte slingers. Eerst zou
den er groen-witte slingers
komen maar die combinatie
werd toch minder zinvol ge
acht. De scouting (het jeugd
werk is voor deze pastoor al
tijd erg belangrijk geweest)
verzorgt de ereboog, versiert
de luifel op het kerkplein en
treedt aldaar verkeersrege
lend op. De parochianen wor
den opgeroepen zoveel moge
lijk te vlaggen.
Zondag houdt een broer van
de jubilaris, pastoor Ph. Har
ding uit Hillegom, de feest-
predicatie. Er komt een rijtoer
met rijtuigen en de pastoor zit
dan opgelaten in een koets die
met paardekrachten wordt
voortgetrokken in de richting
van Rijnsaterwoude, waar
heel vroeger de Woudse Dom
een katholieke kerk was. Nu
keert de pastoor terug op de
grens en wuift misschien nog
even naar zijn reformatori
sche collega die ook tot de
schaapstal van de goede Her
der hoort. Men excommuni-
seert elkaar niet meer, maar
doet samen waar men samen
zonder wrijvingen kan gaan.
Overigens komt er straks een
periode waarin de St. Jan-
ners, vanwege de verbou
wing, niet in eigen bedehuis
Pastoor Harding zal genieten,
neem ik aan. En zo gaat het
vrijwel de gehele dag door,
inclusief een overdrukke re
ceptie, waarop ca.500 perso
nen verwacht worden. Mavi-
leo, het orkest, zal luid musi
cerend het gebouw van Beuk
Beheer binnenmarcheren. De
pastoor (die even daarna via
een katrol het geschenk ont
huld heeft) zal het allemaal
prachtig vinden, maar noch
tans in stilte bidden dat zijn
lijden kortstondig mag wezen.
En dan moet ie nog eten ook,
in een familiebijeenzijn. De
voorkeur van de jubilaris
voor het gebruiken van het
vroege Avondmaal schijnt uit
te gaan naar de „halve zaal
van de familie Keijzer als be
sloten ruimte". En daarna
moet het comité, dat zichzelf
overtroffen zal hebben, de
zaak weer keurig aan kant
maken. Maar nu de terugblik
op een priesterleven, dat in
1951 gewijd begon.
Witte paters
Antonius Harding „neefjes
en nichtjes op reis zijn in
Amerika nogal wat Hardings
tegengekomen; er moeten
heel wat voorouders naar de
V.S. geëmigreerd zijn"
werd 68 jaar geleden geboren
in de Buitenkaag. Daar is hij
ook getogen. Als jongen ging
hij school bij de broeders in
De Engel, Lisse. Die broeders
hadden contacten met de Wit
te Paters van kardinaal De
Lavigerie in Tunesië. Ton
Harding liep „college" bij
deze sociëteit, waarvan de le
den zich folkloristisch tooiden
met burnoezen, rode fezzen
en rozenkransen om hun nek
om de Arabieren een eind-
weegs in hun opvattingen te
gemoet te komen. Maar Bour-
guiba, later dement president
van de nieuwe republiek, liet
de zaak confiskeren en maak
te van de kolossale kathedraal
van Lavigerie, hoog boven
Carthago, een moslims rijks
museum.
De jonge Harding doorliep het
klein-seminarie der Witte Pa
ters in het Noordbrabantse
Sterksel, studeerde filosofie in
Boxtel. Door omstandigheden
trok hij zich daaruit terug en
belandde op het groot-semina
rie in Warmond. Priesterwij
ding in 1951. Kapelaan, tot
'55, in Middelharnis op Goe-
ree Overflakkee. Rampspoed
van nabij. „Het was de
watersnood van februari 1953.
De mensen daar spreken er
nog steeds van „de Ramp". Ik
kwam daar ook in Oude Ton
ge terecht, waar 300 mensen
omkwamen. De pastoor van
Oude Tonge was volkomen
van de kaart geraakt. Hij kon
niet tegen die ellende op. Ik
heb hem toen een tijd vervan
gen om de mensen te bemoe
digen, en ik heb er geholpen
de vele doden te begraven.
Zulke herinneringen zitten in
mijn hoofd helemaal vast.
Misschien ben ik er een beetje
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
Idoor
JUDY NIHOF
LEIDSCHENDAM Als
Bernadet Schansman ver
telt dat ze coördinator is
van een 'gastouderbureau'
krijgen veel mensen de
vreemdste associaties. Of
ze verstaan het niet goed
en denken dat het iets
met 'gas' te maken heeft,
of ze veronderstellen dat
het bureau de opvang re
gelt van kinderen uit het
buitenland die tijdelijk in
Nederland verblijven. De
activiteiten van het gast
ouderbureau moeten ech
ter dichter bij huis wor
den gezocht.
Het gastouderbureau Leid-
schendam (GOB) bemiddelt
tussen de werkende of stude
rende 'vraagouder', die opvang
zoekt voor zijn of haar kind,
en de 'gastouder' die het kind
thuis kan opvangen. De gast
ouder ontvangt hiervoor een
vergoeding.
Het Gastouderbureau is een
nieuw initiatief van de Stich
ting Kindercentra Leidschen-
dam. Met de opvangmogelijk
heden die de SKL tot voor
kort bood, werden veel Leid-
schendammers niet bereikt,
zegt Marianne Offers, secreta
ris van de SKL. De mogelijk
heid voor opvang op minder
gangbare tijden de week
einden, 's nachts of tijdens
schoolvakanties ontbrak in
de gemeente, terwijl de vraag
hiernaar groot was. „Schakel
je gastouders in, dan is het mo
gelijk de opvangtijden indivi
dueel te regelen'legt Marian
ne Offers uit. De SKL zocht
contact met een gastouderpro
ject in Zoetermeer om te kij
ken hoe men het daar aanpak
te.
Met die kennis op zak werd
Bernadet Schansman, voorma
lig directrice van een kinder
dagverblijf in Hilversum, aan
getrokken om de gastouderop-
vang gestalte te geven. Eén
ding stond daarbij als een paal
boven water. „We wilden de
vraagouders dezelfde kwaliteit
bieden als bij onze peuter
speelzaal en kinderdagverblijf.
Je geeft je kind tenslotte niet
in handen van zomaar iemand.
De gastouders moeten dan ook
aan bepaalde criteria vol
doen," aldus de kersverse
coördinator.
Niet iedereen komt dus in
aanmerking om gastouder te
worden. Wie zich aanmeldt,
moet eerst een aantal intro
ductie-avonden volgen. Daar
na volgt een intake- gesprek
bij de gastouder thuis. Tijdens
dit gesprek probeert Bernadet
Schansman erachter te komen
of iemand geschikt is voor het
geven van de juiste dosis aan
dacht en verzorging. Ideeën
over opvoeding, het combine
ren van de gastkinderen met
eigen kinderen zijn enkele on
derwerpen die ter sprake ko
men. Ook wordt de woning
aan een kritische blik onder
worpen. Een gastouder hoeft
absoluut niet te beschikken
over een luxe woning, bena
drukt Bernadet. Belangrijker
is dat het huis schoon is en dat
het kindvriendelijk, dus veilig
is.
Ongewassen
De bemiddeling van het GOB
pakt volgens Bernadet Schans
man naar twee kanten gunstig
uit. De vraagouder weet dat
zijn of haar kind goed terecht
komt en de gastouder staat
niet alleen. Bernadet Schans
man: „Het is dus niet zo dat
we een vraagouder aan een
gastouder koppelen en dan
zeggen: aju paraplu". Met bei
de partijen vindt regelmatig
overleg plaats. Zijn er proble
men dan kan de hulp van de
coördinator worden ingeroe
pen. Bernadet: „Stel dat een
kind steeds ongewassen bij de
gastouder wordt gebracht.
Deze voelt zich verplicht het
kind in bad te doen, terwijl dat
eigenlijk niet tot de taken
hoort. Durft zo'n gastouder
daar niets van te zeggen, dan
kan deze het probleem altijd
doorspelen naar het GOB, dat
vervolgens met de ouders van
het kind in contact treedt".
Bij het GOB praat men na
drukkelijk over 'gastouder' en
niet over 'gastmoeder'. Hoewel
het in de praktijk steeds vrou
wen zijn die zich opgeven, zijn
ook mannen van harte wel
kom. Tot dusver heeft het bu
reau één 'roldoorbrekende'
aanmeldingsbrief gekregen
van ouders die expliciet zeiden
sèmen voor de kinderopvang
zorg te willen dragen.
Het aantal aanmeldingen van
gastouders is trouwens nog
niet zo groot. Daarentegen
stromen de aanmeldingen van
vraagouders binnen. Schans
man: „Maar als het gastouder
project eenmaal aardig loopt,
dan gaan we de boer op om
kindplaatsen aan verpleeghui
zen en dergelijke aan te bie
den. Want daar is de meeste
vraag naar deze nieuwe vorm
van kinderopvang".
(door
[Ton
Pieters
