Bollegraf ster zonder schittering
Scheermes'" Marco Gentile
VOETBALLERLEI
Orakel
£eidóe@outfMit
ZATERDAG 11 MEI 1991 PAGINA 21
Iiillaci van superstar tot probleemkind
—UJN Doelpunten maakten hem wereldberoemd. Doelpun-
L zijn grimmige ogen. Zelfs de Italiaanse president Cossiga
zich bezorgd af, waarom hij altijd zo boos keek. Salvatore,
I voor vrienden, Schillaci kon de magistraat geruststellen. Al-
op het veld keek hij grimmig, daarbuiten zelden of nooit.
I'sjuni 1990 behoort Schillaci tot de elitaire kring van de super-
•en Zes doelpunten op het wereldkampioenschap maakten
de kleine Schillaci de grote Siciliaan. Reeds in de dagen van
fantastische zomer vermoedde de aanvaller dat er een koude
ft op komst was. „Menigmaal vreesde ik wakker te worden en
\erken dat de Italia 90 een droom was.De zes doelpunten
\tten zijn naam. Maar hij ontwaakte met een enorme kater,
de superstar werd Toto het probleemkind. Of zoals de Italia-
iet formuleren: 'una caso Schillaci', het geval-Schillaci. Sinds
wember 1990 heeft hij geen doelpunt meer gemaakt. Hij staat
jgen droog. Voor een spits het ergste wat er bestaat.
Scifo naar Torino
TURIJN Enzo Scifo krijgt een herkansing in de Italiaanse
voetbalcompetitie. De 25-jarige middenvelder van het Belgische
elftal speelt volgend seizoen bij Torino, na een teleurstellende
episode vier jaar geleden bij Intèrnazionale in Milaan. De Belg
van Italiaanse afkomst kwam voor Auxerre uit in de Franse
competitie, maar stond nog tot eind 1994 onder contract bij Inter.
Spreek verbod bij Ju ven tus
TURIJN De spelers van Juventus moeten zich tot het eind
van het seizoen inhouden als ze met de pers praten over de pro
blemen bij de club. „Juventus is ziek en we denken dat het beste
medicijn een beetje stilte is", aldus manager Enrico Bendoni. Ju
ventus, dat voor het seizoen miljoenen investeerde in spelers als
Baggio en HSssler, heeft een dramatisch seizoen. De club is uit
geschakeld in de toernooien om de nationale beker en de Euro
pa Cup en kan het kampioenschap vergeten. Sterker: als Juven
tus komend weekeinde van Napoli verliest, is deelneming aan
het UEFA-bekertoernooi in gevaar. Het zou voor het eerst in 28
jaar zijn dat de Oude Dame geen Europees voetbal speelt.
EELING GEEFT HAGENAAR MEER VERANTWOORDELIJKHEIDSGEVOEL
door Frank Werkman
Nu Eurosport van ons
televisiescherm is verdwenen,
is het meer dan ooit behelpen
feblazen op de vaderlandse
uis. Toegegeven, het
commerciële net zette nogal
eens gedateerd werk op de
zender. Maar actualiteit was
doorgaans voldoende
voorhanden om de
sportminded kijker te
plezieren. De kraaienmars van
de sportomroep wordt dan ook
door menigeen betreurd.
Onderhavige materie is nu in
handen van de duo's. Bij de
NOS maken Schnabbel en
Babbel de dienst uit en bij
RTL4 is het een kwestie van
Ja en/of Nee. Nou, we zullen
het weten. Aan een-tweetjes
van de duetten geen gebrek
derhalve.
Afgelopen donderdagavond
was het weer zo ver. Op het
ene net Schnabbel en Babbel
en op het andëre aansluitend
Ja-ger en Nee-rveen. Het was
maar goed dat de schoenen
waren uitgetrokken en de
geiteharen sokken op de
centrale verwarming rustten,
anders was de spierpijn in de
voeten door het krampachtige
samentrekken van de tenen
ondraaglijk geweest.
Ook de opspelende maag werd
net onder controle gehouden
en nadat de laffe smaak in de
mondholte was bestreden met
een paar glazen geestrijk vocht
ging het wel weer. Je moet zo
iets niet elke avond
meemaken, want dan
verdwijnt de levensvreugde
zienderogen.
Wat is nu zo mis met vooral
die presentatie van Schnabbel
en Babbel? Aan hun uiterlijk
ontbreekt niets. Goed,
Schnabbel zit zo
langzamerhand bijna net zo
dun in zijn haar als Babbel,
maar je mag iemand niet op
zijn uiterlijk beoordelen.
Evenmin mag de dictie van
onderhavige opperhoofden een
rol spelen. Dat het authentieke
Haarlems van Schnabbel zich
onderscheidt van het import-
Amsterdams van Babbel staat
daarom óók niet ter discussie.
Wel ter zake doet de manier
waarop Schnabbel en Babbel
hun werk doen. Beide dikke
veertigers beschouwen hun
optreden niet als een uit
overheidsgeld betaalde job.
Nee, het moet een act zijn.
Maar het is dan wel een heel
slechte. Schnabbel als
adremme aansmoezenier en
Babbel als amusante afmaker.
Schnabbel roept nog de meeste
irritatie op. Ooit was hij een
omstreden
omroepmedewerker, die door
zijn toen al eigen wijze van
presenteren links en rechts
afkeer en weerzin opriep. Ook
bij zijn bazen, die hem op een
goed moment zelfs de laan
uitstuurden. Maar Schnabbel
heeft nog meer levens dan
bijbaantjes en dus doorstond -
hij de coup en keerde terug
met meer ornaat dan ooit
tevoren. Babbel belandde op
zijn huidige werkplek na
omzwervingen door
medialand, die overeenkomst
vertoonden met de loopbaan
van de zakkenvullende
voetballer, die elk seizoen een
andere club heeft.
Schnabbel oogstte ooit ergernis
door zijn selectieve wijze van
anonceren en
becommentariëren. Basketbal,
schaatsen en fietsen was alles,
de rest was eigenlijk niks. Dat
kon toen hij simpel verslag
mocht doen van dunks en
drunks, jjs en ijzers alsmede
waaiers en wielen.
Er veranderde echter niet
veel. Nu zit Schnabbel als een
soort sport paus op zijn troon,
die hij beschouwt als een
ivoren toren. Alles wat niet
door een netje, over bevroren
water en langs 's heeren
weegen glijdt, beschouwt hij
met een neerbuigendheid die
humor moet voorstellen.
Met een grijns van de
wijkende haarlijn links tot
rechts kondigt hij beelden aan
van korfballers,
badmintonners en boksers, die
dan steevast hebben verloren.
Want Schnabbel is een
winnaars-type. Juichen bij een
gekochte zege in een
wielerklassieker, leedvermaak
bij een eerlijk geleden
handbalnederlaag.
Babbel mag over zijn
specialisme ook regelmatig zijn
zegje doen na een voorzetje
(„Is er verder nog gevoetbald
vandaag?") van Schnabbel.
Afgelopen donderdag hadden
Schnabbel en Babbel graag
voorzitter van Dijk van SVV
in de studio gehad. Die had,
begrijpelijk, geen trek.
Vervolgens kondigde Babbel
maar het einde van SVV aan.
Babbel als orakel van Delft
e.o. Bah.
Ir
B LANGEVELD
kSSLUIS Marco
tile hoopt morgen zijn
officiële wedstrijd
i FC Den Haag te
nen spelen. De Haagse
■ediger, bijgenaamd
scheermes", denkt in
.-opper tegen Ajax weer
praak te kunnen ma-
op een basisplaats,
it alleen voor het'pu-
j, maar ook voor een
balier is een wedstrijd
Ajax bijzonder".
krl
^treven van zijn trainer
—tdriaanse is erop gericht
leizoen af te sluiten met
naai 28 punten uit de in
34 duels. Oftewel, met
ier punten uit de komen-
is wedstrijden is aan de
pste eis voldaan. Marco
durft de stelling aan
Den Haag naar méér
streven, zoals trouwens
bestuur van de club
mening is. „Ik vind een
van 28 punten heel wei-
Jaar moeten we overheen
en komen", meent de
tóiger.
|i^-jarige Gentile, sinds 15
jongstleden vader van
lof Rowen als Larissa, zou
J laatste wedstrijden van
eizoen best het voortouw
n nemen om FC Den
„boven de begroting" te
brengen. „De geboorte van de
tweeling zou wel eens van in
vloed kunnen zijn op mijn
voetbalcarrière", meent de
voormalig amateur van VVP
en ADO.
„Je krijgt ineens verschrikke
lijk veel verantwoording. Dat
is ook belangrijk voor het
voetbal. Het zal niet van de
ene op de andere dag gaan,
maar op den duur moet dat er
ook toe kunnen leiden dat ik
verantwoording neem voor
mijn ploeggenoten", aldus
Gentile die samen met Heini
Otto, Cor Lems en Edwin Pur
vis het viertal vaders vormt in
de selectie van Adriaanse
(eveneens vader).
Claudio
Voor de in Den Haag geboren,
en twee jaar geleden naar
Maassluis verhuisde, Marco
Gentile kwam het missen van
zijn derde wedstrijd van het
seizoen vorige week woensdag
tegen FC Twente, althans
vooraf bezien, slecht uit. „Er
waren juist een tante en een
oom van mij uit Italië overge
komen. Ze kwamen hier voor
het eerst sinds acht jaar en
wilden mij in actie zien, maar
dat ging dus niet door". Genti
le zegt, in weerwil van zijn
klinkende naam, geen speciale
band te voelen met Italië. „Bij
Juventus-Barcelona was ik
voor de beste ploeg, dus voor
Barcelona", onthult hij zijn
voorkeur. De familie-link met
zijn befaamde achternaamge
noot Claudio ten spijt.
„Claudio Gentile is een volle
neef van mijn vader", licht de
Hagenaar de herkomst van
zijn voetbalnaam „het scheer
mes" toe. „Hij bezit nu een be
drijf in metaal, maar ik heb
hem nog nooit ontmoet. Toen
er over mij eens een stukje in
de Gazetta dello Sport ver
scheen, heeft hij mijn vader
gebeld. Maar verder hebben
we geen van beiden behoefte
aan contact. Hij was trouwens,
net als ik, een beperkte voet
baller. Ik heb wel televisie
beelden van hem gezien. Trou
wens, de minste voetballers
komen altijd in de verdediging
te staan".
Romario
Marco Gentile, die zegt abso
luut niet gebukt te gaan onder
zijn wat angstaanjagende bij
naam, dankt zijn titel niet al
leen aan zijn Italiaanse fami
lie-relatie. Naast de klankove
reenkomst met het scheer-
merk Gillette zijn het vooral
de meedogenloze slidings die
hem van het waarschijnlijk
eeuwige stempel hebben voor
zien. De pijnlijke confrontatie
met PSV's lastpost Romario,
nu toch alweer ruim anderhalf
jaar geleden, staat nog steeds
gegrift in het geheugen van
vele voetbalfans.
„Ik had echt niet in de gaten
wat er was gebeurd. Na afloop
kwam er allemaal pers op me
af; het leken wel aasgieren.
Adriaanse heeft ze afge
snauwd en daar ben ik hem
dankbaar voor, want dat kon
ik toen nog niet aan. De spe
lers hebben Romario een fruit
mand gestuurd en ik heb uit
mezelf een telegram gezonden.
Daarna heb ik nooit meer con
tact met hem gehad", vertelt
de full-prof, die onlangs voor
drie seizoenen bijtekende.
Het imago van de niets ont
ziende verdediger is volgens
Marco Gentile („Voetbaltech-
nisch kan ik nog een hoop bij
leren") trouwens niet hele
maal terecht. „Ik heb dit sei
zoen pas vier gele kaarten ge
had en in totaal misschien een
stuk of vijftien. En nooit rood,
al moet je daar ook een beetje
geluk mee hebben". Zoals na
de uitwedstrijd tegen Volen-
dam, toen „het scheermes" z'n
reputatie eer aandeed met een
charge in de richting van
Frank Berghuis. De tuchtcom-
missie moest eraan te pas ko
men om Gentile vrij te spre
ken. „Maar als 't moet, moet
't".
De rasverdediger vervolgt:
„Als het kort voor tijd 0-0
staat en er breekt een tegen
stander door, dan moet het
maar. In het belang van de
ploeg. Dan is zo'n bijnaam
misschien zelfs wel een voor
deel, want daardoor zijn ze
vaak wat banger voor je". De
meeluisterende tweeling slikt
de woorden van pa (nog) voor
zoete koek. In het gezin Genti
le is het laatste woord, in dit
geval, aan moeder Evelien:
„In het veld is-ie misschien
wat ruig, maar thuis is Marco
een lieverdje".
Larissa (geeuwend), Marco en Rowen Gentile. „De verantwoording die je als vader krijgt, kun je
ook als voetballer benutten", meent de oudste van het trio. foto: Stephen evennhuis
«IÉ VAN HATTUM
[ELO Al tweeën-
jaar zweeft Manon
u ïgraf rond de dertig-
van de wereld-
lijst. Maar Nederlands
ssvolste tennisster
5 Betty Stöve heeft
geen half plakboek
net stukjes. De Erme-
heeft hèt blijkbaar
uJ het aura van een
'evolgd vedette. Nog
—-t was er een portret
v, nog nimmer een
aal in Sport Interna-
il. In 1990 won ze met
Nijssen het gemengd
)elspel van Roland
9ojjos. Er meldde zich
.adéén verslaggever. Pas
volgende ochtend,
I thuis op de Veluwe,
ze vanuit Parijs ge-
voor een reactie.
rschijnlijk ben ik op de
niet kleurrijk genoeg",
üdeert ze zelf aan de
vond van weer een be-
ijke periode in het be-
„Ik heb geen ser-
rfan 180 kilometer per uur
leirenda Schultz. En als ik
baan blij en fanatiek ga
l"en word ik nerveus van
Jf. Ik zal ook nooit met
vuisten de Becker-
Re doen". Een ster zonder
^ring. Niks geen aura.
Ion een (leuke) Neder-
e meid met een hond.
h Bollegraf thuis. De ve-
van het vaderlandse ten-
7) woont niet in een villa,
gewoon in een rijtjes-
evjls gek op James, een
3°jje Labrador van 45 kilo.
tu hem best willen mee-
op haar reizen. Dat is
«ijzonders in het metier,
jhij past niet in haar ten-
'Tiger' van Marti-
pi
of de hond van
Sanchez, vaste gasten
^kleedkamers van Roland
>s, Wimbledon en Mei-
De reizende tennis-
hebben ook hun be-
r aan huiselijkheid. „Die-
~i verboden in de kleed-
maar af en toe is het
1 dierentuin", aldus Bol-
Het miniscule mormel
fïavratilova („zo'n klein
beest dat in je broekzak
I blaft en bijt waarschijn
lijk ook als hij de kans krijgt.
„Niemand zal die tas beetpak
ken. Als ik langs die tas moet,
houd ik mijn handdoek tussen
mij en de tas. Ik ben allang blij
dat Steffi Graf haar drie her
ders niet meeneemt de kleed
kamer in".
Onbemind
Manon Bollegraf. Tamelijk on
bekend en daardoor vrijwel
onbemind. Kan zo door de
Kalverstraat lopen zonder te
worden herkend. Speelde te-
§en sterren als Steffi Graf en
labriëlla Sabatini. Maar won
nooit. Het zou de klapper zijn,
die haar uit de anonimiteit zou
rukken.
Ze kan wel iets van een ver
klaring verzinnen voor de ge
ringe belangstelling. „Ik denk
dat Stanley Franker er ook
debet aan is. Als hij het er
over heeft dat het zo goed gaat
met het Nederlandse tennis,
heeft hij het over de mannen.
Toen hij veel met Schultz op
trok, had hij het steeds over
Schultz en toen hii Dogger on
der zijn hoede had, werd Dog
ger steeds genoemd en hij is
toch de bondscoach. Oké, ik
schitter nooit op de grote toer
nooien, maar ik sta al wel
tweeënhalf jaar bij de beste 30
van de wereld".
„Er lijkt gewoon geen interes
se in mijn persoon. Ik had nog
nooit een nationale titel ge
wonnen en twee jaar terug
won ik de nationale Masters
van Brenda Schultz. Een echte
verrassing, maar ik heb geen
enkele journalist gezien. Aan
de ene kant is het wel prettig:
speel ik goed dan komt er wel
iswaar weinig in de krant,
maar speel ik slecht dan kom
ik helemaal niet in de krant.
Alleen voor de sponsor is het
slecht. In maart won ik van
Martinez, nummer elf van de
wereld. Er stond een stukie
van tien centimeter in de
krant. Schultz wint voor het
eerst sinds lange tijd twee pot
jes en er staat een enorm stuk
in de kranten. Ik weet niet
wat er met mij aan de hand is.
Maar ik heb er niet zoveel be
hoefte aan om te klagen: ik
heb het vrij goed. Het is ook
niet de moeite waard om
kwaad over te worden. Ik kan
het alleen niet verklaren".
Kleurloos
„Misschien ben ik wel te
kleurloos op de baan. Ik speel
niet spectaculair. Kan van al
les wat. Ik heb niet zoals
Manon Bollegraf: „Waarschijnlijk ben ik op de baan niet kleurrijk genoeg"
Schultz een service van 180 ki
lometer per uur. Mijn service
gaat 130 kilometer per uur. Op
de baan ben ik niet kleurrijk.
Ondanks dat ik wel een risico
vol en attractief spelletje speel,
met een goede volley. Ik sta
niet te hengelen op de baan.
Maar waarschijnlijk is mijn
persooonlijkheid niet kleurrijk
genoeg. Toch ga ik mijn hou
ding niet veranderen om in
druk te maken. Ik moet rustig
zijn op de baan, anders wordt
het niks. Als ik blij en nerveus
ga reageren of mezelf bij iede
re bal ga opfokken, word ik
zenuwachtig van' mezelf. Ik
probeer zo koel mogelijk te
blijven. Onaangedaan. Als ik
tien ballen in het hek sla, raak
ik niet in paniek. Ga ik ook
niet lopen foeteren. Ik weet
dat ik de elfde bal weer goed
zal raken".
Bollegraf is een meisje uit de
provincie. Misschien heeft het
daarmee te maken. Ze heeft
geen stadse allures. Werd nooit
gebracht als groot talent. Was
lange tijd één van twintig in
een dozijn en rolde min of
meer bij toeval in het profcir
cuit. Ze begon bij het Asser
Hertenkamp en moest het tot
haar twintigste doen met club-
en fasetraining. Niks privé-
training. Op haar achttiende
werd Bollegraf uit de bond-
strainingen gezet. „Ik was niet
goed genoeg meer. Ik had de
club nog en rommelde zelf wat
aan. Maar trainen vond ik
heerlijk: trainen is voor mii
ook geen opgave. Maar ik had
toen nog niet het idee fulltime
tennis te gaan spelen. School
was moeilijk genoeg. Ik vond
het gewoon leuk, daarom
trainde ik zoveel. Er waren
toen nauwelijks profs in Ne
derland: Marcella Mesker en
Michiel Schapers. Dan denk je
als meisje uit Drenthe niet: ik
ga fulltime tennissen. Vrijwel
niemand deed dat en ik was
ook niet goed genoeg. Ik ging
er vanuit de school af te ma
ken en dan naar de sportaca-
demie of zoiets".
Beurs
Ze kwam op andere gedachten
door verhalen over studeren
en tennissen in de Verenigde
Staten. „Maar de enige univer
siteit die mij een beurs wilde
geven was een slechte tennisu-
niversiteit". Ze stak de plas
over, maar speelde nooit een
wedstrijd voor Fort Pierce in
Florida. Een week voor de
competitie keerde ze huis
waarts met aanhoudende
beenvliesontsteking. „Op dat
moment begonnen Karin Bak-
kum en Nicole Jagerman net
internationaal te spelen, toen
dacht ik waarom zou ik het
niet ook proberen".
Ze kwam bij Auke Dijkstra te
recht. Dat klikte. Ze traint nog
bij de Beekbergse CIOS-do-
cent, die haar op meer dan de
helft van de ongeveer twintig
toernooien die ze jaarlijks
speelt begeleidt. „Ik had nooit
privétraining gehad, altijd
maar wat aangerommeld met
vier op één baan. Het eerste
jaar met Auke ging ik van
niks naar 319 op de wereld
ranglijst. Daarna heb ik drie
jaar tussen de 100 en 150 ge
staan. Vreselijk veel blessures
gehad".
Wakker
„De goede resultaten van Jan
Siemerink, Richard Krajicek
en Mare Koevermans stimule
ren enorm. Niet alleen mij,
denk ik, maar alle Nederland
se tennissers. Door hun succes
gaat iedereen er in geloven.
Veel spelers denken nu: ik
gooi er een schepje bovenop".
De Nederlandse tennissers lij
ken elkaar op te jagen op de
mondiale ranglijst. Bollegraf
heeft op die ladder geen echte
concurrentie uit eigen land.
„Je kijkt wel wat anderen
doen, maar ik ben teveel met
mezelf bezig om me te laten
opjagen. Hoewel je in eigen
land wel nummer één wilt
blijven. Niemand die ergens
goed in is, vindt het leuk als
een ander hem passeert. Ik
weet niet of ik met meer con
currentie beter zou gaan spe
len. Ik ga niet harder trainen
wanneer Nicole of Brenda
dichterbij komen. Ik heb mijn
eigen plan en programma. Ko
mend seizoen is geënt op de
Olympische Spelen. Daar wil
ik naartoe. De limieten zijn
nog niet duidelijk: waarschijn
lijk een plaats in de kwartfina
le van een Grand Slamtoer-
nooi".
„Mensen denken dat je een
vreselijk glamourachtig leven
leidt. Ik denk dat de meesten
na een week leven zoals wij
moeten leven, gillend naar
huis willen. Er zijn weinig da
gen dat er iets echt leuks te
beleven valt. Het is trainen,
spelen, eten, een filmpje pak
ken en slapen. Ik zie de wegen
van het vliegveld naar het ho
tel en van het hotel naar het
park. Museums bezoeken, daar
word je te moe van. Ik ben vijf
maal in Australië geweest: ben
eenmaal naar de Gold Coast
geweest, het surfparadijs en
eenmaal naar Philips Island,
waar de pinguins 's nachts het
water uitkomen. Dan zit je
toch iedere keer een maand in
Australië. De rest van de tijd
train je alleen maar".
Zelf denkt ze, dat ze haar bo
terhammen goed kan beleggen
dankzij een mix van talent en
hard werken. „Ik heb een vrij
goed balgevoel. Dat is niet spe
cifiek iets van het tennis. Ik
zat met hockey ook in de na
tionale b-jeugd en met volley
bal in de districtsselectie. Ik
kon eerder 10 volleys foutloos
slaan, dan tien ballen van de
baseline en ik kan de bal neer
leggen waar ik wil. Dat is zelfs
wel eens jammer, want soms
speel ik lui, omdat ik veel bal
gevoel heb. Mijn volley, mijn
beste slag, speel ik puur op
balgevoel en dan wil ik hem
nog wel eens missen, terwijl ik
hem met een technische bena
dering had kunnen killen".
Arsenal wil in voetspoor van Liverpool
LONDEN Arsenal wil in het Engelse voetbal een tweede Li
verpool worden. Het maandag behaalde kampioenschap moet de
definitieve stap zijn op weg naar een heus tijdperk. De „Gunners"
willen de league gaan beheersen. De club uit Londen veroverde
de tweede titel in drie jaar. Daar moet het niet bij blijven. Het
verslagen Liverpool werd vorig seizoen voor de elfde keer kam-
pioen in achttien jaar. Die kant wil Arsenal ook op. In de loop der
jaren is Liverpool, ondanks al het leed en ellende dat over de
ploeg van An field Road werd uitgestort, slechts incidenteel be
laagd. Nooit consequent door dezelfde tegenstander. Arsenal
kreeg de „Reds" twee jaar geleden in de sensationele slotseconden
van de competitie klein. Nu gebeurde dat al enkele duels voor
afloop van het seizoen. Arsenal wil nu meer, hoewel manager
Graham altijd voorzichtig is geweest met zijn voorspellingen.
Bulgaarse bondscoach dient zelf ontslag in
SOFIA De Bulgaarse bondscoach Ivan Voetsov heeft afgelo-
pen woensdag zijn ontslag ingediend. Het werd meteen geaccep- j
teerd door de Bulgaarse voetbalbond. Assistent-coach Krasimir S
Borisov is benoemd tot voorlopige opvolger.
