Jraditie wint op Songfestival met Carola
Ook oorlog kan de jeugd niet stoppen
Waardering is groot voor
ïïeids herdenkingsconcert
lodder in Amerika
UN
Een intensieve manier om
schilderijen te bekijken
boeiende documentaire: 'swing tegen de nazi's'
™[uNST/RTV
CcidaeSomotit
MAANDAG 6 MEI 1991 PAGINA 9
Jiurosport gestopt
an het uitzenden
UOfge'
ENEVE Het televiestation Euro-
I iort, een consortium van Europese
proepbedrijven en Rupert Mur-
:hs Sky-News International, heeft
ingang van gisteren zijn uitzen-
jen gestaakt. Het besluit is een ge-
24>lg van een uitspraak van de Euro-
e Commissie, het uitvoerend or-
in van de Europese gemeenschap,
het contract tussen de zeventien
de European Broadcasting
ion en Murdoch Sky-News Inter
actional afwees. De EBU liet weten
amP|t niet op tijd andere aandeelhou-
gevonden konden worden. De
Ha$U zei te hopen dat het staken van
uitzendingen van de sportzender
loorlopig" is.
eur—
Kunstroof Van Gogh-museum in Opsporing Verzocht
AMSTERDAM In het AVRO-programma Opsporing Ver
zocht wordt vanavond de kunstroof van 14 april in het Rijksmu
seum Vincent van Gogh in Amsterdam behandeld. Volgens een
woordvoerder van de Amsterdamse politie is er „behoefte aan
nieuwe tips" in deze kwestie. „De tips die we tot nu toe binnen
hebben gekregen, hebben ons niet op het juiste spoor gebracht
van de daders. We hopen op nieuwe aanwijzingen", aldus de
woordvoerder. Volgens hem is het onderzoek nog steeds open.
De resultaten van het onderzoek naar de gang van zaken rond
de beveiliging van het museum door het bedrijf VNV zijn intus
sen besproken met het Van Goghmuseum en het beveiligingsbe
drijf. Uit het onderzoek zijn naar zijn zeggen „geen strafrechte
lijke feiten" naar boven gekomen. „Voor ons was de vraag be
langrijk of er strafrechtelijke feiten waren gepleegd, omdat het
toch vreemd was dat de daders over veel informatie beschikten
over de beveiliging". Directeur Van Dijk van VNV zei dat in
middels met het museum „besproken is dat dingen die niet goed
zijn gegaan worden hersteld". Op de vraag of het museum de
relatie met zijn bedrijf voortzet zei hij: „We verrichten nog
steeds diensten voor het Van Gogh en gaan er vanuit dat dit
wordt voortgezet".
JR op het toppunt van zijn populariteit
gefotografeerd tijdens een bezoek aan
Des Indes in Den Haag.
foto: milan konvalinka
Dallas eindigt met zelfmoord van J.R.
NEW YORK De Amerikaanse tv-serie Dallas is vrijdagavond
geëindigd met de zelfmoord van J.R. Ewing, de gewetenloze aarts
booswicht, van wie miljoenen mensen hielden, uit haat. Dertien
jaar wisten de Ewings talloze fans in de VS en rond 90 andere lan
den in hun ban te houden. De kijkcijfers liepen echter toch terug,
zodat de Amerikaanse omroepmaatschappij na honderden afleve
ringen verlies begon te lijden op de serie en besloot deze stop te
zetten.
In de laatste, dubbele aflevering passeren via een van het toneel
afgekeken dramaturgische kunstgreep alle personen vanaf het be
gin van de serie nog eens de revue: een figuur, die zich eerst als
een soort beschermengel voordoet, maar zich aan het eind in een
vuurrood pak ontpopt als afgezant van de gevallen engel Lucifer,
houdt J.R. voor wat er van zijn familieleden, vijanden en maitres-
ses zou zijn geworden als hij, gewetenloze schurk, er niet zou zijn
geweest. Na dit bedroevende relaas laat J.R. zich er door zijn valse
beschermengel snel toe overreden de revolver, waarmee hij vanaf
het begin van de uitzending speelde, nu werkelijk tegen de slaap te
zetten. Broer Bobby komt seconden te laat en kan alleen maar ont
zet toekijken naar het einde van een mens, die een journalist eens
als een „menselijke oliepest" kenschetste.
The Scene en P.I. Man
naar popmuziekbeurs
AMSTERDAM De Nederlandse popgroe
pen The Scene en P.I. Man Membre Buku
zullen dit jaar optreden op het New Music
Seminar, dat van 13 tot en met 17 juli plaats
heeft in New York. Het is de grootste mu-
ziekbeurs in zijn soort ter wereld. De stich
ting Popmuziek Nederland (SPN) zal voor
de vierde keer met een delegatie aanwezig
zijn. Onder het motto „Holland Rocks" zal
de Nederlandse popmuziek onder de aan
dacht worden gebracht van de internationa
le muziekindustrie en -pers. De deelname
van de Nederlandse groepen werd mogelijk
gemaakt door onder meer financiële steun
van de ministeries van WVC en economi
sche zaken. Vorig jaar werd Nederland ver
tegenwoordigd door Sjako!, de Dijk en Tony
Scott.
".-Kleurstelling over zestiende plaats clouseau
AART HEERING
14t)ME „Bij de punten-
lling was ik zo zenuw-
Ttig dat ik hoognodig
ir de wc moest. En toen
terugkwam, stond ik
raanvenaan", zegt de 24-ja-
s£e Zweedse Carola kort
5, adat ze het Eurovisie
heeft gewon-
,i|n met het weinig op-
tnbarende, maar met
en verve gebrachte
i a angad av en stormvind"
de greep van een
iojrm van liefde).
2
odliar optreden tijdens de pers-
poliferentie na afloop is een-
jidig en ontwapenend. Caro-
die getrouwd is met een
ttherse dominee, is blij voor
en voor zichzelf, komt
met een nieuwe
l'jJ gaat op toernee in Europa,
jikt dat een herhaling van
o| succes van ABBA mogelijk
%n heeft verder niet zo veel
lt „|t Carola heeft de traditie na
n spannende stemming een
ite overwinning behaald op
'originaliteit van de Frans-
Amina. De Ara-
Brach geinspireerde melodie en
wat filosofische tekst van
pst le dernier qui a parle qui
|k|jaison' (Wie het laatst praat
Ogt gelijk) kreeg evenveel
nten als de Zweedse bijdra-
n r( 146), maar werd door het
felsysteem als tweede ge-
i verrassende derde, voor de
CEipogende Spanjaard Sergio
enjlma, eindigde het Israeli
te duo Datz, met het muzi-
S^1 sterke 'Khan' (Hier). De
'c:st van dit lied, een verdedi-
0 ig van het recht om in het
-zi.d der vaderen te wonen, is
.zal propagandistisch en ein-
met de helaas nog erg ver
eifi de werkelijkheid staande
orden: „Ik heb mijn deur
voor mijn buren en
die komt, heet ik wel
jan". Dat zou nog hoger te-
teiht zijn gekomen, als het
lant van Oostenrijk, Duitsland
nul punten had ont-
ligen. De aanwezige Israe-
a(fs waren daarover bijzonder
lOlbolgen, vooral omdat het
Carola toont zich verheugd over
gehouden in Rome.
landen met een rijke antisemi
tische traditie betrof.
De zesde plaats voor de Malte
se bard Paul Giordimaina en
zijn volslanke muze Georgina
(na de Zwitserse Sandra Simo)
was eveneens een verrassing,
niet in het minst voor het duo
zelf. „Heel Malta viert morgen
feest. Ik zal worden ingehaald
als een koningin en kan van
nu af aan elke plaat maken die
ik wil", zei een stralende Gior-
gina tijdens het koude buffet,
waar zaterdagnacht het spek
takel mee besloten werd. Mal
ta kan tevreden zijn. Dit Medi
terrane eiland wil een belang
rijk toeristisch centrum wor
den, maar beschikt niet over
de fondsen om een wereldwij
de reclamecampagne te finan
cieren. In plaats daarvan is de
deelname aan het Songfestival
voor het staatje een niet on
aanzienlijke investering ge
de eerste plaats die ze behaalde tijdens het Eurovisie Songfestival, dat afgelopen zaterdag werd
foto: afp
weest, die zeker de gewenste
naambekendheid heeft opgele
verd.
Het resultaat van de Napoli-
taanse oudgediende Peppino di
Capri, die zevende werd met
een uiterst traditionele ballade
over zon, zee en liefde, was
boven verwachting goed. Over
Peppino deed namelijk het
kwaadaardige gerucht de ron
de, dat Italië hem als verte
genwoordiger had gekozen om
er zeker van te zijn, dat het
festival volgend jaar niet weer
in dit land zou worden gehou
den. In Italië, waar eigenlijk
alleen het liedjesfestival van
Sanremo telt, is het 'Eurofesti-
val' nooit bijster populair ge
weest. Italië heeft verscheide
ne keren verstek laten gaan
en vorig jaar zond de RAI het
festival, dat toen in Zagreb
werd gehouden, zelfs niet eens
uit. De overwinning van Toto
Cotugno, met de verenigd Eu
ropa-hit 'Insieme' kwam toen
eigenlijk als een onaangename
verrassing, omdat de RAI
daardoor nog geen twee maan
den na het Sanremo-circus
met de organisatie van een
tweede festival werd opgeza
deld.
Gemopperd
Op die organisatie is dan ook
fiks gemopperd door de circa
vijfhonderd buitenlandse jour
nalisten, die werden gecon
fronteerd met een onaf pers
centrum, urenlange vertragin
gen, defecte telefoons en
beeldschermen die om de ha
verklap zwart vielen „omdat
het regent", zoals de officiële
verklaring luidde. Maar na af
loop was vrijwel iedereen het
erover eens dat de Italianen
met hun door haastwerk en
improvisatie gekenmerkte
werkwijze er toch in zijn ge
slaagd om een alleszins aan
vaardbaar spektakel te bren
gen. Dat is niet in de laatste
plaats te danken aan presenta
trice Gigliola Cinquetti, die
door haar innemendheid een
waardig tegenwicht vormde
voor de zouteloze babbels van
patjepeeër Cotugno. Gigliola's
vertolking 'hors concours' van
het brave 'Non ho l'eta', waar
mee zij het festival van 1964
won, maakte bovendien duide
lijk dat ditzelfde lied ook nu
weer tot de kanshebbers zou
hebben behoord. Het was een
bewijs voor de tijdloosheid van
het Eurovisie Songfestival die
overigens ook bleek uit stan
daardelementen als de truttige
kleding van de Ierse Kim
Jackson, het hoogopgestoken
helblonde haar van de Joego
slavische Baby Doll en de Oos
tenrijkse Süssigkeit van Tho
mas Forstner, wiens 'Venedig
im Regen' door de jury terecht
geen punt waardig werd ge
keurd.
Teleurstelling
Grote teleurstelling heerste er
in het Belgische kamp, waar
de zestiende plaats van Clou
seau zelfs de meest pessimisti
sche verwachtingen overtrof.
Zanger Koen Wauters, die na
de uitslag even een traantje
moest wegpinken, weet niet
waar het debacle van 'Geef
het op' aan te wijten is: „Na
tuurlijk zijn wij ontgoocheld.
We weten dat die puntenuit-
deling een soort loterij is, maar
we hadden toch gehoopt dat
die voor ons wat gunstiger uit
zou vallen". Koen verwacht
niet dat de uitslag invloed zal
hebben op de populariteit van
de groep in België en Neder
land, maar denkt wel dat het
nu beter is om nog even te
wachten met het uitbrengen
van hun al opgenomen Engels
talige cd: „Als we bij de eerste
zes waren geëindigd, was dat
een mooie promotie geweest,
maar een zestiende plaats is
dat zeker niet", zegt hij realis
tisch.
Teleurgesteld waren ook de
Belgische premier Wilfried
Martens en de Vlaamse Cul
tuurminister Patrick Dewael,
die voor het festival naar
Rome waren gereisd om zich
zo een populair imago te ver
werven met het oog op de ko
mende Belgische parlements
verkiezingen. Volgens Martens
was het nummer van Clouseau
'zeer origineel', maar „valt het
op dat vooral traditionele
nummers veel punten krij
gen". En Dewael voegde er
aan toe, dat de manier waarop
de punten worden toegekend
'vele vragen oproept'.
Willem van Beusekom tenslot
te, die als leider van een niet
bestaande Nederlandse delega
tie zaterdagnacht wat verloren
langs het immense buffet dool
de, verwacht niet dat Neder
land er weer niet bij zal zijn,
wanneer het festival ander
maal op 4 mei gehouden gaat
worden: „Maar dat is pas over
vijf jaar het geval en dat zien
we dan wel weer. We moeten
eerst maar eens afwachten of
het festival dan nog bestaat".
eert om vrede' door het Rand-
2' elijk Begeleidingsorkest en
0Öerdtwintig koorzangers, met
"'•werking van Lisette Emmink
raan), Peter Dijkstra (jongens
in), Marten Smeding (tenor)
uub Claessens (bas), onder lei-
Wim de Ru. Andrew Lloyd
bar: Requiem, Ralph Vaughan
ims: Dona nobis pacem. Ge
el in de Hooglandse Kerk in Lei-
op 4 mei.
IM STRENGERS
7 het kader van Dodenher-
king 1991, afgelopen zater-
vond 's avonds in een uit-
D cochte Hooglandse Kerk
'Concert om vrede' plaats,
prganiseerd door de Stich-
I Concerten Schola Canto-
5 i. De massale opkomst en
van het publiek op
gebodene maakten duideT
dat er aan een dergelijk
Bdenkingsconcert behoefte
en dat het publiek de
roering zeer wist te waar
in.
kinig was dan ook aan het
'al overgelaten. Uitsteken-
waren aangetrok-
het enorme koor, net als
orkest, kende zijn partijen
i in de puntjes en kon daar-
r aan de uitgevoerde wer-
die diepte geven waar ze
vragen. Met het groot be-
e orkest, dat door voortref-
i k samenspel de spanning
ds vasthield, werd een goe-
balans bewaard. Dit en de
ire ernst waarmee werd
etreden, verleenden de
nd een waardigheid die ge-
I en al recht deden aan het
1: herdenken en bezinning,
zover dus niets dan lof.
muziekkeuze, wat het
'k van Webber betreft, lijkt
evenwel minder
Smaken verschillen, maar het
requiem van deze componist
schijnt door zijn weinig sa
menhangende vorm toch niet
de geschiktste muziek voor
zo'n concert. Het werk kent
mooie solo's, met name die
voor sopraan en die voor jon
genssopraan, en fraaie koor-
en orkestpassages, maar blijft
fragmentarisch en vertoont
ook teveel slecht geïntegreerde
invloeden (Honegger, Stravin
sky, Orff) om iets oorspronke
lijks uit te stralen. Alleen in
het hosanna klinkt iets eigens
door, iets dat herinnert aan
Webbers vroegere- scheppin
gen. Het valt dan ook onmid
dellijk uit de toon. Onbegrijpe
lijk dat zo iemand er niet iets
boeienders van heeft kunnen
maken. Zeker werkte de ruim
te van de overakoestische
Hooglandse Kerk in het na
deel van het werk.
De cantate van Ralph Vaug
han Williams 'Dona Nobis Pa
cem' had echter met dit zelfde
euvel te kampen, maar had er
veel minder van te lijden. Het
werk bleef overal overeind en
waar sommige details door de
nagalm verloren gingen, daar
bleven de oerdegelijke en har
monisch geschreven orkest- en
koorpartijen van deze bijzon
der geïnspireerde toondichter
altijd nog voldoende lijn verto
nen. Het bezwaar aangaande
de repertoirekeuze geldt ech
ter niet, zoals gezegd, de uit
voering, die beslist in orde
was, en evenmin de intentie
waarmee het concert werd uit
gevoerd. Daarop viel niets aan
te merken en maakte een inte
gere indruk.
STERDAM De succesvolle film 'Flodder' van regisseur
k Maas krijgt een vervolg. Maas begint in september met de
amen van Flodder in Amerika' in zijn onlangs geopende
istudio de 'First Floor Film Factory' in Almere, waarvan
ducent Laurens Geels mede-eigenaar is. Er worden ook op-
ïen op lokatie in New York gemaakt. Dick Maas werkt met
elfde acteurs, die ook in zijn eerste 'Flodder' optraden, onder
Huub Stapel, Nelly Frijda, Tatjana Simic en Rene van 't
Jarreau en Collins
Al Jarreau doet alsof hij zijn baret in het publiek gooit tijdens een
plechtige ceremonie in Boston, waar zowel hij als Phil Collins
(rechts) een ere-docotoraat kregen uitgereikt aan het Berkley
College of Music. De uitreiking was zaterdag. Beide musici kun
nen hun ere-doctoraat toevoegen aan een lange reeks van on
derscheidingen, waaronder Grammy Awards en Edisons.
foto: ap
Eccentric Steady Stand met Galerie
Atelier II. Schilderijen: Astrid Vlas
man. Muziek: Ellen Sandberg en
Frank Berbée. Gezien in de Kaas-
marktschool in Leiden op 4 mei.
In het witte Kaasmarktschool
lokaal hangen tien schilderijen
aan de muur en liggen drie
vrouwen in Islamitische ge
bedshouding te kreunen. Ze
komen langzaam overeind en
bewegen zich naar de schilde
rijen toe. Het ziet er tamelijk
gekweld uit.
Na een tijdje constateer ie dat
je aandacht vooral worat ge
trokken naar de 'agressievere'
fragmenten van de doeken,
zoals rode scherpe punten.
'Zachtere' schilderijen krijgen
door de context van verwron
gen bewegingen van mensen
met wie het niet goed lijkt te
gaan minder aandacht. De be
wegingen en de gerichtheid
van het kijken hebben dus in
vloed op elkaar, en daar gaat
het ook om.
Midden in de voorstelling
springt een man met een kof
fertje van bovenaf op de speel-
vloer. Met een verwilderde
blik en holle ogen schopt hij
wild om zich heen. Hij schijnt
niets met de schilderijen van
doen te hebben. Dat leidt de
blik weer af van de beeldende
kunst.
Galerie Atelier is de manier
waarop Eccentric Steady
Stand performance, schildprii-
en en muziek combineert. De
schilderijen waren dit keer
van Astrid Vlasman. Zij maak
te abstracte en over het alge
meen heel boeiende doeken.
Eerder werd werk van Frank
Berbée zo behandeld, en in
mei en juni volgen nog twee
Leidse kunstenaars, Revallier
en Feng.
De bijdrage aan Galerie Ate
lier van Ellen Sandberg op
fluit, de saxofoon van Frank
Berbée en misschien nog wel
iemand achter percussie en
knoppen was uitgesproken
sterk. Sandberg en Berbée rea
geerden in hun geïmproviseer
de muziek uitstekend op el
kaar en schetsten een mooi
klankdecor met hier en daar
Japanse invloeden. Het casset
tebandje van de muziek bij de
voorstelling valt misschien nog
wel te krijgen; het is de moeite
waard.
De bewegingen waren over
het algemeen van een zware
ernst, zonder relativering. Bij
mij riepen de schilderijen
meer op dan de kennelijke ge-
tergdheid en verwarring van
de dansers. Humor bijvoor
beeld ontbrak bijna helemaal
in de voorstelling, maar niet in
Vlasmans werk. Ook had er
meer interactie kunnen zijn
van bewegers en schilderijen
Toch bleef de voorstelling
kernachtig en interessant, het
beste wat ik van Eccentric
Steady Stand heb gezien. Er is
duidelijk hoop voor het Leidse
experimentele theater.
Swing tegen de Nazi's. Docu
mentaire. NOS-televi8ie. Ne
derland 3 om 21.04 uur. Dins
dag.
HILVERSUM Eigenlijk
heeft de documentaire
'Swing tegen de Nazi's'
een heel verkeerde titel
meegekregen. Hij had be
ter 'Nazi's tegen swingers'
kunnen heten. Hoewel
dat niet zo lekker bekt,
geeft het wel precies aan
waar het in dit vijftig mi
nuten durende werkstuk
om gaat. De film van Kees
Wouters en Arnold Vogel
is namelijk een boeiend
relaas over de invloed van
de (verboden) Ameri
kaanse en Engelse muziek
op de Duitse jeugd in de
oorlogsjaren en de moge
lijke gevolgen als je er
naar luisterde.
Het is aardig te kunnen vast
stellen dat die Tweede We
reldoorlog-kinderen, muzikaal
gezien, op bijna eenzelfde wij
ze rebelleerden als de jeugd
die na hen kwam. Ook uit
deze documentaire blijkt dat
iedere jeugdgeneratie zijn ei
gen muziek heeft. Hun motto
is: gisteren is oud. Dat is ook
de reden waarom platenmaat
schappijen nog altijd een dikke
boterham kunnen verdienen
en waarom trends zoals bij
voorbeeld de opkomst van de
popmuziek, de punk en de rap
voor die industrie-tak van le
vensbelang zijn. In dat opzicht
is 'Swing tegen de Nazi's' ook
een prachtige kapstok voor de
jeugd om thuis eens flink te
discussiëren: de ouders met
'Swingboys', in hun
karakteristieke kleding
gefotografeerd in
Hamburg, in 1938.
foto: nos
hun billen bloot over hun es
capades op de dansvloer bij
voorbeeld.
Jazz-artiesten
In de periode 1938-1945 waren
het vooral Engelse en Ameri
kaanse jazz-artiesten, die de
jeugd boeiden. De trendsetters
waren Benny Goodman, Duke
Ellington, Fats Waller, Artie
Shaw en Louis Armstrong,
wiens platen logischerwijs in
Hamburg 'aanspoelden'. De
havenstad telde dan ook enke
le duizenden swingers, van
wie er nu nog een groot aantal
over is. De artiesten bepaalden
niet alleen het levensritme
van de jeugd, ze hadden ook
invloed op de levensstijl. In de
documentaire zitten prachtige
verhalen over lange colbertjas
jes, het hebben van lang haar,
de betekenis van het dragen
van een hoed en een paraplu
en de keuze van schoenen met
dikke crepe-zolen. „Hoe ab-
normaler, hoe interessanter.
Voor ons kon het niet excen
triek genoeg", laat een van de
ondervraagden weten.
Nu had de Duitse jeugd het
wel wat moeilijker dan de jon
geren van tegenwoordig. Be
halve het verplichte lidmaat
schap van de Hitler-Jugend,
waar iedereen op disciplinaire
wijze werd gevormd voor het
leven, was de muziek en het
daarbij behorende Anglofiele
gedrag verboden. En dat be
paalden niet de ouders, maar
Hitier. Je kon ervoor worden
gearresteerd. Klaus Krebs, een
van de geïnterviewden, ver
telt: „Ik werd op school opge
pakt omdat de Gestapo had
vernomen dat ik van die ver
boden grammofoonplaten had.
Het hele huis werd doorzocht,
maar er werd niets gevonden.
De enige plaats waar ze name
lijk niet hadden gekeken, was
achter de schilderijen en daar
had ik ze met plakband beves
tigd".
Verhelderend
'Swing tegen de Nazi's' is een
verhelderende documentaire
waarin de interviews worden
geïllustreerd met vaak interes
sant archiefmateriaal. Wat dat
betreft mag de kijker Hitier
dankbaar zijn. Hij liet immers
bijna alles op film vastleggen.
Voor de rest is het natuurlijk
een, zoals de ondervraagde
kunstenaar Kurt Sonderborg
hem omschrijft, „belachelijk
postbode pet en zijn van
lie Chaplin gestolen snorretje".
De rode draad door de docu
mentaire is een briefwisseling
tussen Arthur Axman eji
Himmler over de verderfelijke
invloed van de swing op de
jeugd. Wie werd opgepakt en
later door gebrek aan bewijs
weer werd vrijgelaten, moest
een papier ondertekenen
waarin stond, dat niets over de
behandeling naar buiten
mocht worden gebracht. De
ongeveer vierhonderd man die
wel schuldig werden bevon
den, gingen naar de gevange
nis. Erger was het concentra
tiekamp. waar tussen de veer
tig en vijftig jongens en een
zelfde aantal meisjes terecht is
gekomen. In de gevangenis
kregen de 'schuldigen' lichte
straffen opgelegd. Ze moesten
bijvoorbeeld gebouwen schoon
maken.
Maar wat de documentaire
vooral laat zien, is dat er voor
de jeugd nog enige speelruimte
bestond in de ogenschijnlijk
totalitaire dominantie van de
Hitler-Jugend en het natio-
naal-socialisme in het alle
daagse leven van Nazi-Duits-
land. Sommigen hadden zelfs
een redelijk onbezorgde jeugd.
Het is overigens raadzaam niet
alle uitspraken van de onder
vraagden even serieus te ne
men. Met de jaren komen ook
de sentimenten en die sijpelen
wel eens ongestraft door in dit
document, waarvoor Kees
Wouters de basis leverde. Hij
studeerde in 1987 af aan de
universiteit van Amsterdam
als historicus. Het onderwerp
van zijn scriptie was 'jeugdbe
wegingen 1919-1946'. Kees:
..Tijdens mijn onderzoek voor
die scriptie kwam ik twee
compilaties van verslagen te
gen over jeugdcriminaliteit tij
dens de oorlogsjaren. Die ver
handelingen speelden in
Frankfurt en in Hamburg. Zo
kwam ik op het spoor van de
swingers. Ik dacht: dat is wat.
Daarna heb ik wel heel erg
moeten spitten voor ik wat
(oude) swingers bij elkaar had.
Uiteindelijk ben ik via via met
ze in contact gekomen".
