Uit de schatkamer
van het Haags
Gemeentemuseum
Prikacties bij
omroep op komst
Herman van Veen goed
voor het goede doel
Een mooi chanson in stuk van Lanoye
Meer kunst op radio en televisie
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
ïkUNST/RTV
CeidócSouomtt
VRIJDAG 3 MEI 1991 PAGINA 15
gJDuisenberg
voorzitter
jury AKO-
'Miteratuurprijs
AMSTERDAM De
uJjury voor de AKO:litera-
anjtuurprijs 1992 wordt
nalvoor^ezeten d°or Pr°f-
tlitrr" Duisenberg, presi-
gJdent van de Nederland-
Ische Bank. De nieuwe ju
ryvoorzitter treedt daar-
Jmee in de voetsporen
rel van ex-Veridex topman
pJA. van der Zwan (1989)
:lin|en fractieleider Bolke-
Qjjstein van de VVD in de
JTweede Kamer, die in
11990 de AKO-jury leidde.
Rolling Stones
Gitarist Ron
Wood en bassist
Bill Wyman van
The Rolling Sto
nes waren giste
ren in Londen
aanwezig op de
Ivor Novello
Award. Ze haal
den de onder
scheidingen op
voor de rest van
de groep. Het
vijftal kreeg een
beeldje vanwege
hun uitzonderlij
ke bijdrage aan
de Britse muziek.
FOTO: AP
Margaret Price vervangt
zieke Teresa Berganza
AMSTERDAM De mezzo
sopraan Teresa Berganza heeft
haar optreden vanavond in
het Amsterdamse Concertge
bouw wegens een zware grie
paanval moeten afzeggen. De
sopraan Margaret Price zal
haar vervangen. Dit heeft
Roelof Jonker Music Manage
ment meegedeeld.
Margaret Price wordt tijdens
haar recital begeleid door pia
nist Graham Johnson. Met dit
concert treedt Price sinds lan
ge tijd weer in Nederland op.
Het programma vermeldt wer
ken van Liszt, Wolf, Cornelius
en Wagner (Wesendonk Lie-
der).
Belangstelling voor televisie neemt weer toe
HILVERSUM Nederlanders hebben in
de maand april dagelijks gemiddeld 2 uur en
21 minuten naar de televisie gekeken. In
vergelijking met het jaar daarvoor is sprake
van een toename van bijna een half uur.
Dat blijkt uit donderdag vrijgegeven cijfers
van de afdeling kijk- en luisteronderzoek
van de NOS.
Volgens onderzoeker R. van Dammen is de
belangstelling voor televisie weer bijna te
rug op het niveau van drie jaar geleden. De
laatste twee jaar was sprake van een daling.
De toegenomen belangstelling laat zich vol
gens Van Dammen verklaren door de komst
van RTL4 en de pogingen van Nederland 1
en 2 meer kijkers aan zich te binden.
Het marktaandeel van RTL4 blijft gestaag
groeien. Het aandeel in de kijkersmarkt be
droeg in april 28 procent en is daarmee de
best bekeken zender. Voor de publieke om
roepen is sprake van een nieuw dieptepunt.
Nederland 1 kwam tot 21 procent, Neder
land 2 tot 22 procent en Nederland 3 tot tien
procent. Verder keek zes procent naar Duit
se en Belgische televisie-zenders. De ver
minderde belangstelling voor Nederland 1
laat zich onder meer verklaren door het
beëindigen van het satirische KRO-pro-
gramma 'Ook dat Nog' op zondag. Verder
staakte de VARA op zaterdag de uitzendin
gen van 'Zeg 'n's Aaa'.
RTL4 komt echter niet voor in de top tien
van best bekeken programma's. De eerste
plaats is voor de voetbalwedstrijd PSV-Ajax
met 3,6 miljoen kijkers. Op de voet gevolgd
door de TROS met afleveringen van 'Me
disch Centrum West' en 'De leukste Thuis'.
Beide programma's trokken ruim drie mil
joen kijkers.
Charles Ducal
krijgt Van der
Hoogtprijs
LEIDEN De auteur
Charles Ducal is voor
gedragen voor de Van
der Hoogtprijs 1991.
Dat heeft de Maat
schappij der Neder
landse Letterkunde
gisteren meegedeeld.
Ducal moet de aan
moedigingsprijs, een
bedrag van 5000 gul
den, krijgen voor zijn
bundel De hertog en
ik' uit 1989. Over de
voordracht wordt op 1
juni officieel besloten
in de jaarvergadering
van de Maatschappij.
'Al dat zilver' (uitgebreide selectie
uit de zilvercollectie) en Etsen en
houtsneden van Per Kirkeby in
Haags Gemeentemuseum. Geo
pend dinsdag tot en met zondag
van 11.00 uur tot 17.00 uur. Tot en
met 15 september.
„Het lijkt hier wel So
theby's," zegt een bezoe
ker die zich uitgeeft voor
een liefhebber van an
tiek zilver. „Vandaag en
morgen zeker kijkdagen
en dan overmorgen de
veiling. Het zal vast een
heleboel opbrengen.
Maar wees nou eerlijk, in
een museum laat je zulke
mooie stukken toch niet
op deze manier zien?" Hij
spoedt zich naar de uit
gang, na nog een laatste
blik geworpen te hebben
op zijn favoriete theek
annetje dat verborgen
staat te midden van on
geveer 25 andere zil
veren kannetjes. 'Al het
zilver' is de naam van de
nieuwste expositie in het
Haags Gemeentemu-
Tien zalen in de vorig jaar
verbouwde vleugel van het
museum zijn ermee gevuld.
De presentatie is opmerkelijk
en wekt een weinig museale
indruk. Het is flink dringen
geblazen in de kleine vitrines
waar 'al het zilver' geëxpo
seerd ligt. Een dicht woud
van potjes, kannetjes en
schaaltjes in één vitrine of
een ontelbaar aantal messen
naast elkaar, een beetje zoals
het instrumentarium van een
chirurg klaar ligt vlak voor
de operatie. Jarenlang lag het
zilverwerk opgeborgen in het
depot en nu is het plotseling
allemaal tegelijk naar boven
gehaald. Met man en macht
heeft men in de dagen voor
de opening gepoetst om het
zilver zijn glans terug te ge
ven. Museummedewerkers
moesten tijdelijk hun regulie
re werkzaamheden staken en
de poetslap ter hand nemen.
De expositie kent geen chro
nologische opzet: servies uit
de 17e eeuw ligt in een kast
met servies uit de 20e eeuw.
Wel hebben de conservato
ren ervoor gekozen soortge
lijke objecten bij elkaar te
plaatsen. Zo is er één vitrine
met alleen bestek en één met
alleen waterketels. Elke zaal
kent een soort tweedeling:
dicht bij elkaar staan tegen
de wand de vitrines met het
zilver en daar tegenover op
een andere wand hangen et
sen en houtsnedes van de
Deense kunstenaar Per Kir
keby. Hoewel het prachtige
werken van Kirkeby Zijn, is
de relatie met het zilver on
duidelijk. Waarschijnlijk
heeft ook hier het toeval een
rol gespeeld, net zoals bij de
Appel-expositie die werd ge
combineerd met een tentoon
stelling van Afrikaanse
sculpturen. De twee vulden
elkaar mooi aan, maar
de combinatie was toeval.
Kunstnijverheid
Haags zilver laat zich niet ge
makkelijk duiden. Maar los
van de wat platte opstelling,
wat er getoond wordt is zeer
de moeite waard. Het mu
seum heeft een omvangrijke
en kwalitatief zeer rijke col
lectie kunstnijverheidsvoor-
werpen. Het grootste deel
van al dat glas, houtsnijwerk,
porselein en zilver is meestal
aan het oog onttrokken en
bevindt zich in de kelders.
Straks komt daar verande
ring in als de nieuwe vleugel
van het museum (het Scham-
hart-gebouw) in zijn geheel
voor de kunstnijverheid
wordt gereserveerd. De zil
vercollectie is grotendeels
van Haagse origine en door
lokale zilversmeden vervaar
digd. De kwaliteit is echter
geenszins provinciaals en kan
goed de vergelijking door
staan met bijvoorbeeld het
zilver dat in de 17e en 18e
eeuw voor het Franse hof
werd vervaardigd. In Den
Haag woonden sinds de 17e
eeuw veel opdrachtgevers
voor de zilversmeden door de
aanwezigheid van het hof
van de stadhouder. Daarom
woonden ook veel buiten
landse gezanten in de Resi
dentie, evenals de Heren uit
de gewesten die naar de Sta
ten Generaal werden afge
vaardigd. Ze moesten alle
maal een zekere stand op
houden en konden hun voor
naamheid laten blijken uit de
voorwerpen waarntee ze zich
omringden. In de 17e eeuw
werkten in Den Haag zo'n 50
zilversmeden en dat is veel
voor een stadje dat destijds
30.000 inwoners telde. Zelfs
zilversmeden uit de omrin
gende landen vestigden zich
in Den Haag. Een authentie
ke Haagse school in de zil
versmeedkunst heeft zich
niet ontwikkeld. Veranderin
gen in stijl en smaak aan het
Franse hof werden hier min
of meer overgenomen. Wat
het Haagse zilver door de
eeuwen heen wel heeft ge
kenmerkt zijn de verfijnde,
uiterst zorgvuldig gedoseerde
decoraties en de ingetogen
vormen. Exuberante en gro
teske uitspattingen zal men
tevergeefs zoeken op de ex
positie. Het Haagse zilver be
houdt altijd een zekere ele
gantie en wordt nooit plomp.
Misschien dat zich ook hier
Kijken naar zilveren voorwerpen in het Haags Gemeentemuseum.
Rococo
De verschillende stijlen volg
den elkaar snel op en nieuwe
stijlen waren altijd een reac
tie op de voorgaande. Begin
18e eeuw was de Louis XIV-
stijl toonaangevend met een
nadruk op symmetrie en
zware vormen met een be
scheiden decoratie. In reactie
daarop ontstond midden 18e
eeuw de rococo oftewel de
Louis XV-stijl. De voorwer
pen werden lichter van ka
rakter en weelderig gedeco
reerd met schelp er) bloem
motieven. Deze rococo-stijl is
in Den Haag tot grote bloei
gekomen, zoals op de exposi
tie overtuigend wordt aange
toond. Een voorbeeld zijn
twee kandelaars, ook wel gi
randoles genoemd, uit 1779,
gemaakt door de zilversme
den Busard en Kersbergen.
Ze hadden een grote voor
keur voor motieven ontleend
aan de natuur. De kronke
lende armen van de kande
laars ontspringen als jonge
takjes uit een dunne* boom
stam. De vormen zijn welis
waar weelderig, maar toch
behoudt het geheel voldoen
de gratie en straalt het geen
overdaad uit.
Een ander fraai voorbeeld
van de Haagse rococo-stijl is
een 'bouilloire' (waterketel)
uit 1767, gemaakt door zil
versmid Van der Toorn. De
ketel zelf is spaarzaam gede
coreerd, maar het onderstel
en de pootjes zijn uitgevoerd
in motieven van takjes en
bladeren. De dosering van de
decoraties ziet er heel afge
wogen uit, de zilversmid doet
geen poging met een over
vloed aan oogverblindende
decoraties zijn vakmanschap
te bewijzen. De verhouding
tussen vorm en versiering is
precies goed.
Koloniaal
Naast het Haagse zilver heeft
het museum ook een collectie
'koloniaal' zilver. Dit zijn ge
bruiksvoorwerpen die door
Hollandse zilversmeden in
Nederlandsch Indië werden
gemaakt in opdracht van de
Nederlanders aldaar. De zil
versmeden maakten daar
kennis met andersoortige zil
veren objecten en andere
vormen van decoratiekunst.
Ze namen ër niet zoveel van
over, omdat de Hollandse op
drachtgevers typische Euro
pese voorwerpen wensten.
Op de expositie zijn enkele
vitrines met koloniaal zilver
werk gevuld. Als voorboden
van de moderne vormgeving
zijn ontwerpen uit het begin
van de 20e eeuw in de expo
sitie opgenomen. Van Jan Ei-
senloeffel (1876-1957) staat er
een schitterend thee- en kof-
fieservies. De strakke vor
men zijn uiterst eenvoudig en
de decoraties zeer ingetogen.
Constructieve elementen zo
als klinknageltjes zijn na-
I FOTO: STEPHEN EVENHUIS
drukkelijk geaccentueerd om
te laten zien hoe het object in
elkaar steekt. Totaal anders
is werk van de Haagse zil
versmid J. Steltman (1891-
1961), een tijdgenoot van Ei-,
senloeffel. Hij liet zich voor'
zijn theeservies uit 1925 in
spireren door de vorm van
de race-auto waarmee in dat
jaar het wereldsnelheidsre
cord werd gevestigd. Zijn
servies heeft een verrassend
modern gestroomlijnde vorm.
Dat het een servies is, blijkt
pas bij nauwkeurige waarne
ming. Erg mooi is het niet,
wel bijzonder. De expositie
'Al het zilver' bevat veel in
teressante en ook mooie ob
jecten. De presentatie doet
echter afbreuk aan de afzon
derlijke kwaliteiten van de
stukken: slecht licht, te veel
voorwerpen bij elkaar en
geen toelichting. Je kunt het
zilver ook maar van een kant
bekijken, eigenlijk moet je er
omheen kunnen lopen. Ook
ontbreken de verbanden met
andere onderdelen van de
museumcollectie. Het zilver
staat er maar simpelweg zil
ver te wezen, met als gevolg
dat er geen enkele spanning
in de opstelling zit. Misschien
is 'Al het zilver' ook slechts
een gelegenheidsexpositie om
de bezoekers van het mu
seum deze zomer nog iets
meer te bieden dan alleen
'Verzameling aan Zee II' en
de een tentoonstelling van de
Ierse impressionist Jack Ye
ats, die op 21 juni wordt geo
pend.
Stadsgehoorzaal (Leiden): Benefiet
optreden door Herman van Veen.
Met medewerking van Erik van der
Wurff, Hard Reijnder», Muriel Jans-
sens en Gaetane Bouchez. Gezien
Twee avonden lang heeft Her
man van Veen zich geheel be
langeloos ingespannen ten be
hoeve van de kinderkliniek
van het AZL. Woensdagavond
voetbalde hij als captain van
een artiestenelftal op het
UVS-terrein. Gisteravond eta
leerde hij in een afwisselende,
vaak heel speelse show al zijn
talenten die hem tot het inter
nationaal bekend fenomeen
hebben gemaakt.
Op het ene moment is hij
clown, dan goochelaar, muzi
kant, liedjeszanger, danser,
poppenspeler of conferencier.
Herman van Veen toonde
weer eens wat een veelzijdig
artiest hij eigenlijk is. Zijn
show, waarin een heel fijnzin
nige rode draad was verweven
- 'De Duitsers marcheerden
door de straten', 'De Duitse
toeristen liepen door de natte
straten' etc. - zat weer goed in
elkaar. Tussen de vele nieuwe
sketches, waarin hij weer te
zien was in de gekste creaties,
zaten als herkenningspunten
ook zijn bekendere liedjes als
'Zo vrolijk' en 'Als ik kon to
veren' verpakt. Hij werd ove
rigens uitstekend bijgestaan
door de danseressen Muriel
Janssens en Gaëtane Bouchez
en de muzikanten Nard Reijn
ders en Erik van der Wurff.
De laatste fungeerde ook een
paar maal heel geslaagd als te
genspeler van Van Veen in de
verschillende sketches.
Wat hem waarschijnlijk zo ge
liefd bij het publiek maakt, is
dat hij heel luchtig verschil
lende actuele onderwerpen als
milieuvervuiling en oorlogsge
weld aanstipt. Toch niet zo
luchtig, of je wordt er wel
even door aan het denken ge
zet. Hij slaagt er bovendien in
moeilijk bespreekbare zaken
als de dood heel tastbaar te
maken. Dat lukt door ze ge
heel op zichzelf te betrekken,
door ze te presenteren als per
soonlijke ervaringen, maar, en
dat werkt vaak op de lachspie
ren, vermengd met veel absur
diteiten. Ook weet hij te ont
roeren met gevoelige liedjes,
gisteren bijvoorbeeld met het
lied 'Beer waar ben jij', dat
gaat over de angsten van een
kind. Soms schiet hij om te
prikkelen ineens uit zijn slof
met een ronduit platte opmer
king om die prompt het vol
gende moment te relativeren
of verbluffend snel weer op
een ander item over te gaan.
Dagboeknotities onthullen liefde
tussen Carmiggelt en Rubinstein
AMSTERDAM Renate Rubinstein had in de laatste jaren van
haar leven een liefdes-verhouding met de inmiddels overleden
schrijver Simon Carmiggelt. Dat blijkt uit de dagboeknotities
van de schrijfster, die nu in boekvorm bij uitgeverij Meulenhoff
zijn verschenen.
Renate Rubinstein, die aan multiple sclerose leed en in novem
ber vorig jaar overleed, noteerde met grote nauwkeurigheid het
verloop van haar relatie met Simon Carmiggelt zo blijkt uit haar
boek 'Mijn beter ik'. Het boek is opgebouwd uit haar dagboekno
tities en de (liefdes)brieven die Carmiggelt haar schreef. Renate
bewaarde het grootste deel van die verzameling. Het blijkt om
elfhonderd briefkaarten te gaan, vaak verlucht met tekeninge
tjes, een collectie die zich nu in het Letterkundig Museum in
Den Haag bevindt. Rubinstein, die zichzelf een van Carmiggelts
twee weduwen noemde, verlucht haar boek met veel anekdotes
over schrijvers en kunstenaars, maar haar verhouding met de
schrijver speelt een centrale rol.
Bijna zes ton voor doek Du Jardin
AMSTERDAM De 'Geseling van Christus', een doek van de
17de-eeuwse schilder Karei du Jardin, heeft gisteren tijdens een
veiling bij Christie's in Amsterdam onverwacht een recordprijs
van 563.000 gulden opgebracht. Vooraf was het doek op 150.000
a 200.000 gulden geschat.
Het schilderij dateert van tussen 1660 en 1670, een periode waar
in Du Jardin veel zogenoemde historiestukken vervaardigde.
Geseling van Christus werd aangekocht door een handelaar uit
Londen.
IILVERSUM De vak-
londen in de omroep heb-
>en besloten prikacties
ran hun leden te onder-
teunen of over te nemen.
v|fanaf 14 mei zullen
werkonderbrekingen vol-
en, eerst bij de NOS,
jlaarna bij Radio Neder-
ii and Wereldomroep en
t rervolgens bij een nog na-
Per te bepalen regionale
mroep. De woordvoerder
g;an de dienstenbond
a 'NV, K. Koornstra, heeft
lit gisteravond meege-
a eeld.
)e beslissing om tot prikacties
O ver te gaan is genomen tij-
b ens een bijeenkomst van ver-
Vchillende actiecomité's bij de
inroep. De comité's hebben'
beleid van de bonden in de
uidige cao-onderhandelingen
aldus Koornstra.
a 'e onderhandelingen werden
uim twee weken geleden af-
3 ebroken omdat het bod van
g e omroepwerkgevers voor de
'jonden volstrekt onvoldoende
('as. De bonden zijn veront
waardigd over de magere
lonsverhoging van 1,5 pro-
oent die de omroepen hebben
d oorgesteld. Ook konden de
ii onden zich niet vinden in de
anpak van atv-dagen zoals de
'erkgevers die voor ogen heb-
en. (wordt vervolgd).
ii >e bonden zullen de omroep
werkgevers volgende week
woensdag een brief sturen met
een „ultimatief karakter", al
dus Koornstra. De acties zul
len -naar zijn zeggen „lang
zaam en zorgvuldig" worden
opgebouwd. „Wij willen het
belang van de kijker voor
ogen houden."
De leden zijn niet alleen onte
vreden over de cao-onderhan
delingen maar ook verwerpen
de leden van de actiecomité's
de gang van zaken rond het
„meerjarenplan 1991-1995" zo
als dat onlangs werd vastge
steld door het NOS-bestuur.
De bonden hebben van de om
roepwerkgevers niet de toe
zegging kunnen krijgen dat als
gevolg van dit plan geen ge
dwongen ontslagen zullen val
len. De actiecomité's eisen een
dergelijke garantie, aldus
Koornstra.
Ook is ernstige twijfel uitge
sproken over het meerjaren
plan zelf. Volgens de leden
van de vakbonden komt het
slechts neer op meer van het
zelfde, zonder dat de publieke
omroep kan concurreren met
de commerciële omroep.
De vakbondsleden vragen zich
af of niet gestreefd moet wor
den naar een duaal bestel nu
TROS en Veronica met duide
lijke commerciële ambities
rondlopen. Met het oog op de
dalende inkomsten van de
STER vinden zij het logisch
dat er een substantiële verho
ging komt van de omroepbij
drage.
De hoofdrolspelers uit 'Sjans' Huub Stapel (I), Sylvia Millecam (I),
Peter Bolhuis en Camilla Braaksma.
FOTO: TROS
'Sjans' nieuwe blijspel-serie bij de TROS
HILVERSUM De TROS-televisie brengt begin 1992 de der
tiendelige serie 'Sjans' op het scherm. De reeks handelt om vier
mensen die op zoek zijn naar een beter leven. De hoofdrollen
zijn weggelegd voor Huub Stapel, Sylvia Millecam, Peter Bol
huis en Camilla Braaksma.
'Sjans', dat momenteel wordt opgenomen door Sleeswijk Enter
tainment b.v., speelt zich voornamelijk af in een bar annex dan
cing waar met name alleenstaanden van rond de 35 jaar elkaar
ontmoeten. Onder hen bevinden zich velen die gescheiden zijn
of anderszins een ongelukkige relatie achter de rug hebben. De
vier hoofdpersonen in deze lichte, blijspelachtige serie doen zich
beter voor dan ze zijn in een poging een 'betere partij' aan de
haak te slaan. Ze verfraaien hun achtergrond en milieu en ze
liegen desnoods een klein beetje om meer indruk te maken.
Toneelgroep.Amsterdam: 'Bij Jules
en Alice' van Tom Lanoye. Regie:
Alize Zandwijk. Dramaturgie: Janine
Brogt. Decor: Paul Gallis. Muziek:
Wim Selles. Met Marieke Heebink,
Hein van der Heijden, Mark Rietman,
Wim Selles en Fred Goessens. The
ater aan de Haven, gisteravond, van
avond nog eens.
Een kort verhaal van dertig
hoofdstukjes stond november
1984 in het Nieuw Wereld
Tijdschrift, het debuut van
Tom Lanoye. Die slagerszoon
met het brilletje kennen wij
inmiddels van het podium,
waar hij als cabaretier scoort.
Dat verhaal gaat via Toneel
groep Amsterdam zijn eigen
weg, als toneelstuk 'Bij Jules
en Alice'. Jules is de man,
wiens hart uitgaat naar een
goed vervormd autowrak, bij
voorbeeld zo'n DS die als een
hoefijzer om een paal gebogen
lag. Hij rijdt graag met zijn ta
kelwagen langs de autostrades
en pikt onderweg van wat an
tiekveilingen vooral incomple
te kruisbeelden mee. Alice
mist hem en wordt vanwege
het fluisteren om haar heen
achterdochtig. Zij besluit hem
voor te zijn, maar als blijkt dat
hem thuishouden, of zelf over
spel plegen zijn liefde voor het
schroot en voor haar niet doet
kwijnen, weet zij het ook niet
meer. Hij wel, ziet dat als ver
raad en castreert zichzelf. Zij
bewaart het orgaan in het
vriesvak en begraaft het bij
zijn lichaam, als hij dood is.
Regisseur Alize Zandwijk en
haar dramaturge Janine Brogt
zijn er niet in geslaagd van
deze groot Vlaamse mythe een
passend scenario te brouwen
voor een keiharde voorstel
ling. Het decor van de schroot
hoop klopt, de liefdesscènes
tussen Jules en Alice in diver
se vormen komen over, maar
de hardwerkende Fred Goes-
en Marieke Heebink spe
len wat ze kunnen en toch zijn
hun Jules en Alice geen echte
mensjes. Dat zit hem in de be
werking. Die schiet tekort,
waar het om taal gaat. De
Vlaamse zinswendingen klin-'
ken niet met een onvervalst
Hollands accent. En alle spre
kende stiltes in de tekst zijn
volgebouwd met schreeuwen
de muziek, dat is weer teveel.
Toch mag ik deze 'Bij Jules en
Alice' wel, al was het alleen
maar vanwege die acteurs en
dat Franse chanson dat Goes
sens Heebink toezingt. Dat is
pas sentiment, dat is net echt!
MINISTERIE VERSCHERPT PROGRAMMA-VOORSCHRIFT
AMSTERDAM Publie
ke omroepen moeten mi
nimaal tien procent van
de programma's wijden
aan kunst. Deze aanscher
ping van het programma
voorschrift is gisteren
aangekondigd door J. Rie-
zenkamp, directeur-gene
raal voor culturele zaken
van het ministerie van
WVC.
Voor de omroepen geldt nu
dat twintig procent van het
aanbod gericht moet zijn op
programma's van culturele
aard. Een keur van program
masoorten mogen tot deze ca
tegorie worden gerekend. Fei
telijk kan volgens WVC
slechts vijf procent van de to
tale programmering tot het
kunstenaanbod worden gere
kend. Dat aanbod is dan nog
vrij ruim gedefinieerd, met in
begrip van cabaret, satire en
Volgens een woordvoerster
van het departement is de
aanscherping van het pro
gramma-voorschrift het ant
woord op de deze week door
het Stimuleringsfonds uitge
sproken vrees, dat het televi
sieaanbod wat betreft kunsten
gaat lijken op een woestijn
landschap.
Een regeling voor de verdub
beling van het specifieke cul
turele aanbod is volgens Rie-
zenkamp niet voldoende. Hij
vroeg gisteren bij de opening
van het congres 'Kunst en Te
levisie' in Amsterdam ook om
een gezamenlijk plan van om
roepen en kunstinstellingen
om het aanbod te versterken.
Volgens Riezenkamp moet de
televisie een representatief
beeld geven van datgene dat
zich in ons land op het terrein
van de podiumkunsten af
speelt. In dat plan moet ook
een oplossing worden gèboden
voor het reeds jaren slepende
conflict over de vergoedingen
van werknemers voor optre
dens die door de omroep wor
den uitgezonden. Het kan vol
gens hem niet zo zijn dat een
kijker de omroepbijdrage be
taalt en via belastingen de po
diumkunsten financiert, maar
op televisie verstoken blijft
van datzelfde aanbod.
VPRO wijzigt
directie
HILVERSUM De VPRO
moet in de toekomst worden
geleid door één directeur. Dat
heeft de huidige drie-hoofdige
leiding gisteren voorgesteld
aan het bestuur en de onder
nemingsraad. Directeur alge
mene zaken Frans de Smit zal
het VPRO-bedrijf per 1 janua
ri 1992 verlaten. Volgens tele
visie-directeur Van Beers ma
ken de ontwikkelingen in het
omroepbestel, waarbij de
VPRO nauwer gaat samen
werken met NOS en VARA,
het noodzakelijk de slagvaar
digheid van de directie te ver
sterken en de integratie van
de verschillende bedrijfson
derdelen te vergroten. De
VPRO heeft nu drie directeu
ren met evenveel autonome
diensten. De zittende directie
is unaniem voor de voorgestel
de wijziging.
