Fout na de oorlog
Zuid-Afrika stevent
af op totale crisis
Franse oorlogs
misdadigers toch
nog voor rechter
„Vredesakkoord
in Angolese
burgeroorlog"
China zet stapje op
weg naar vrije mark
YS handhaven sanctie
ALL
BINNENLAND £atdóeCou/ia/nt woensdag i mei 1991 pagina
PARIJS Terwijl dezer
dagen herdenkingscere
monieën worden gehou
den bij monumenten voor
gesneuvelden en gedepor
teerden confronteren drie
oude mannen de Fransen
met een beschamende
bladzijde uit hun geschie
denis: de soms overijveri
ge collaboratie met de na
zi's.
Tijdens het proces tegen Klaus
Barbie bleven de door de nazi-
beul beloofde onthullingen
over de rol van Fransen bij de
jodenvervolging grotendeels
'iterwege. Tot opluchting
van de autoriteiten. Gezien de
nog altijd grote emoties kon
den de 'spoken van Vichy', het
pro-Duitsé regime van maar
schalk Petain, beter met rust
worden gelaten. Door het
overlijden, in 1989, van de
sinds tien jaar aangeklaagde
ex-politiechef van bezet
Frankrijk, Jean Leguay, had
een deel van het probleem
zichzelf opgelost.
Maar de tijd heelt niet alle
wonden. Bijna een halve eeuw
na hun misdaden hebben drie
sinistere figuren Frankrijks
dubieuze oorlogsverleden op
gerakeld. Ondanks bedenkin
gen van achtereenvolgende
staatshoofden en een daarmee
samenhangende stiptheidsactie
1 het Openbaar Ministerie
zijn Rene Bousquet (81), ex-po
litiechef van het pro-Duitse
Vichy-bewind, Maurice Papon
(80), oud-prefect van de regio
Bordeaux en oud-minister, en
Paul Touvier (76), voormalig
militiechef in Lyon en mede
werker van Klaus Barbie, dan
toch en opnieuw in staat van
beschulding gesteld. Deze keer
wegens misdaden tegen de
mensheid die volgens een wet
uit 1979 nooit kunnen verja
ren.
Dat de 'Drie van Vichy' zich
op hun levensavond nog
moeten verantwoorden voor
hun misdadige medewerkii
aan de holocaust komt mei
door de vasthoudendheid v;
de bekende Franse nazi-jag
Serge Klarsfeld. Opkomer
voor de nabestaanden is hij
van overtuigd dat de destij
zo elegante technocraat Boi
quet minstens 300 joodse ki
deren de dood in hielp. Tel
grammen bewijzen dat hij pe
soonlijk initiatieven nam
de 'resultaten' van de Fran
politie te verbeteren. In
twee jaar dat Bousquet
voor het zeggen had hielp
zijn gendarmes de nazi's n
de deportatie van 60.000 me
sen. Heinrich Himmler vi
klaarde zich onder de indn
van de Franse ijver.
Omdat hij op het juiste n
ment zijn vestje keerde en zi
een verzetsverleden toedich
kwam de ex-politiechef er
dens een eerste proces in 19
genadig af. Hij kreeg drie
een half jaar cel en maal
daarna carrière in het ban
wezen en werd redactiecl
van een regionale krant. T
dat de 'briljante bankier' do
een oude strijdmakker w<
ontmaskerd als de mede-oq
nisator van de beruchte 'raz
van het Velodrome d'Hivf
waarbij op een dag 13.000
rijse joden werden opgepakt
Papon en Touvier zaten m
der hoog in de collaboratieh
rarchie, maar deelden dii
moordende medeplichtighe
„Eén man probeert men nu
les in de schoenen te sch
ven", luidde het zwakke v
weer van Papon. Het 'histo
sche' proces tegen de ex-min
ter van begrotingszaken
president Giscard is al
jaar in voorbereiding.
Het vooronderzoek tegen
beul Paul Touvier duurt
twee jaar. De man die
reeks moorden en aanslag
op joden wordt aangereke
werd twee maal bij verstek
dood veroordeeld, maar kri
in 1971 gratie van presidi
Pompidou. Hij dook 01
toen nieuwe feiten aan
licht kwamen, maar in
1989 werd de nazi-killer
vonden in de oude priorij
Nice.
PEKING Afgelopen
week sloeg een golf van
paniek door Peking toen
het gerucht van prijsstijin-
gen zich als een olievlek
over de Chinese hoofdstad
verspreidde. Bakolie en
graan, basispodukten in
het Chinese huishouden,
zouden radicaal in prijs
omhooggaan.
De schrik van 1988, toen de
inflatie plotseling opliep tot 30
Erocent, zat er nog goed in en
ij veel graan-verkooppunten
meldden zich onmiddellijk rij
en hamsteraars met grote tas-
1. Achteraf viel het allemaal
nogal mee. Want weliswaar
moet de gemiddelde Chinees
per maand nu 3,74 gulden
betalen voor zijn portie graan-
produkten (was 2,18) en 1,03
gulden om zijn behoefte aan
bakolie te vervullen (was 38
cent), hij krijgt boven op zijn
salaris een extra bonus van
2,40 gulden per maand, zodat
hij zelfs nog 19 cent winst
maakt.
Het lijken minieme bedragen,
maar een fabrieksarbeider die
zo'ri 30 gulden in de maand
verdient moet wel op de klein
tjes passen! Hetzelfde geldt
voor docenten (20 gulden per
maand) en studenten, die een
maandelijkse staatstoelage van
soms maar 10 tot 15 gulden
krijgen.
De nieuwe prijzen, die vanaf
vandaag zullen gelden, zijn
ditmaal echter niet het gevolg
van inflatie, maar vormen een
bewijs dat de regering het se
rieus neemt met de politiek
1 economische hervormin
gen.
Corruptie
Een van de wortels van Chi
na's econonomische problemen
is het 'Twee-Sporen-Prijssys-
teem'. Hierbij hebben produk-
ten twee prijzen: een die de
marktwaarde vertegenwoor
digt, en een zwaar gesubsi
dieerde die de consumen
moeten betalen. De mar
waarde van een kilo graai
24 cent, maar de Chinees
taalt op de staats-verkoopp
ten slechts 11 cent. Logisch
volg: schrijnende corruptie
der de kaderleden die de
tributie van graan-olie en
dere basisprodukten onder
heer hebben. De subsidies
nu gehalveerd en de cor
ment moet het verschil
betalen.
Hier zag partijlid Shen Yi
ang echter zijn kans. Als z
standig ondernemer (een z
zame combinatie) kocht
binnen anderhalve week
kilo gedroogde noedels op
de bedoeling deze na vanc
te verkopen. Maar toen hi
23 april nog eens 3000 kilo
de kopen op de Donhuan
markt in Oost-Peking wen
aangehouden.
De volgende dag sprak
Dagblad van Peking de or
dox-communistische spri
buis van de Chinese hoofd
schande in een 'Strenge W
schuwing tegen Speculai
en Profiteurs': „Graanproc
ten vormen het belangrij
goed van het volk. Het
beheersen van de produkti
voorziening van graan is
sentieel om de stabiliteit
de nationale economie te
randeren. Tegen dit soort
culanten die de markt in c
brengen moet streng woi
opgetreden". Shen werd ui
partij gezet en beboet met
gulden.
Toch is een volgende stap
zet naar een duidelijker j
beleid en een volledig
markt. Maar het moet gel<
lijk om onrust te voorkoi
En om vooral niet de schi
wekken dat China zich v
dig overgeeft aan het ka
lisme, wordt vandaag
vanouds de Dag van de Ai
groots gevierd, terwijl de
ders zich verheugen op de
reiking vn de tweede
van het ontzagwekkende
zamelde werk van Lenin i
delen. Want tenslotte is
aldus premier Li Peng,
steeds de arbeidende kil
die de sleutel tot sociale
uitgang met zich draagt.
WASHINGTON De Amerikaanse regering zal de econ
sche sancties tegen Zuid-Afrika niet opheffen zolang de rege
van dat land niet voldoet aan alle voorwaarden die zijn v<
in een wet uit 1986. Onderminister van buitenlandse zaken
man Cohen verklaarde gisteren dat de Zuidafrikaanse reg<
aan twee van de vijf voorwaarden nog niet heeft voldaan: vi
ting van politieke gevangenen en ïdle gedetineerden die
feen proces hebben gehad en intrekking van de Groepsgj
enwet, die woonrechten in bepaalde gebieden verbindt aan
Idoor
WIM KUNST
UTRECHT „Het steekt
de kop weer op", is vol
gens de cultureel antropo
loog J. van Donselaar een
veel gehoorde reactie
wanneer een fascistische
of racistische organisatie
op de voorgrond treedt.
Hij concludeert echter in
zijn boek 'Fout na de oor
log': „Zulke organisaties
hebben in Nederland se
dert de Tweede Wereld
oorlog vrijwel onafgebro
ken bestaan, onafhanke
lijk van de economische
toestand en van de politie
ke kleur van de naoorlog
se regeringen".
Onlangs promoveerde Donse
laar aan de Rijksunivertiteit
Utrecht op het onderwerp. Hij
analyseert in zijn boek, uitge
geven door Bert Bakker in
Amsterdam, de handel en
wandel van fascistische en ra
cistische organisaties in Neder
land tussen 1950 en 1990. Een
erg diepgravend boek is het
niet geworden (echte praters
zijn fascisten niet en hun
bronnen zijn goed afge
schermd), maar als kijkje in de
keuken is het zeker verhelde
rend.
Al direct na de Tweede We
reldoorlog werden in vrijwel
geheel West-Europa pogingen
ondernomen het fascisme en
racisme nieuw leven in te bla
zen. Aanvankelijk werden die
pogingen afgedaan als 'na
weeën' of 'reünies van onver-
beterlijken', die niet konden
verkroppen dat ze de oorlog
hadden verloren. Dat gebeur
de ook in Nederland. Bekend
werden de Stichting Oud Poli
tieke Delinquenten (SOPD),
die later werd omgedoopt tot
de Nationaal Europese Sociale
Beweging (NESB) en die als
een directe opvolgster van de
NSB kon worden gezien en
HINAG (Hulp aan invalide
oud-Oostfrontstrijders, nabe
staanden, politieke gevange
nen en anderen) later bekend
als de Jan Hartman Stichting.
Nu, vijfenveertig jaar later,
kan Van Donselaar vaststellen
dat het niet alleen 'naweeën'
zijn geweest. De herleving van
deze ideeën kan ook worden
beschouwd als evenzovele po
gingen tot continuïteit en ver
nieuwing en tot aanpassing
van oude, de democratie be
dreigende, ideologieën aan de
veranderende, naoorlogse ver
houdingen binnen de Neder
landse politiek. Deze ontwik
keling speelden zich af tegen
de verdrukking in, want fas
cistische activisten konden na
1945 rekenen op heel wat
meer wantrouwen en tegen
werking dan vóór 1940.
Verbod
Na 1945 is twee maal gepro
beerd een fascistische politieke
partij daadwerkelijk te verbie
den. In 1955 verbood Justitie
de NESB. Volgens Van Donse
laar verhinderde dit echter
niet dat fascistische en racisti
sche activisten zich sedertdien
achter de meest diverse vlag
gen bleven scharen. In 1978
draaide echter een verbod
sprocedure tegen de Neder
landse Volks-Unie op een mis
lukking uit. Justitie stapelde
fout op fout.
Dreigend verbod fungeerde in
de gehele naoorlogse periode
als splijtzwam. Niet alleen
veelvuldige onderlinge ruzies
en scheuringen waren hiervan
het gevolg, maar ook het ver
schijnsel dat organisaties zich
in zeer uiteenlopende gedaan
ten vertoonden. Terwijl de ene
leider bijvoorbeeld de racisti
sche identiteit van zijn politie
ke partij voor de buitenwereld
probeerde te verbergen, pre
senteerde een ander zijn orga
nisatie als een besloten gezel
schap dat geen politieke doe
len nastreeft: een zogenaamde
coterie.
Netwerken
De drang tot het oprichten van
fascistische organisaties was -
en is - erg groot. In de naoor
logse periode zijn er vele tien
tallen gezelschappen, clubs en
partijtjes ontstaan. Van Donse
laar hierover: „In een aantal
gevallen komen deze organisa
ties de oprichtingsfase amper
te boven of blijven zij slechts
luttele tijd als niet meer dan
een eenmansonderneming be
staan. In bijna alle gevallea is
de duurzaamheid van de af
zonderlijke organisaties tame
lijk gering. Er is op dit mo
ment geen organisatie die vóór
1970 is opgericht, terwijl bij
voorbeeld de Centrumdemo
craten (voortgekomen uit de
Centrumpartij) pas een paar
jaar bestaan. Veel duurzamer
dan de organisaties zijn de po
litieke carrières en netwerken
van personen. Een enkeling is
thans bijna vijftig jaar in fas
cistische organisaties actief. Er
is mij geen enkele organisatie
bekend of er zijn onder de op
richters wel veteranen ge
weest: personen die voordien
al bij een of meer andere orga
nisaties aangesloten waren.
Wanneer zo'n nieuwe organi
satie zich vestigt zien we oude
bekenden vaak toestromen.
Altijd doemen er personen op
die in de oorlog 'fout' zijn ge
weest". Van ondergrondse or
ganisaties van enige omvang
(hoewel de angst voor een
Vijfde Colonne nog steeds be
staat) heeft Donselaar geen
spoor gevonden.
Vaak gingen deze extremis
tisch organisaties aan allerlei
ruzies ten onder. Als eerste
verdween de Nederlandse Op
positie Unie (1956) door inter
ne twisten. Daarna volgde in
de jaren zestig de Boerenpartij
(BP). De partij van Hendrik
Koekoek raakte in opspraak
toen fascisten druk uitoefen
den op de partij. Een scheu
ring volgde en de Boerenpartij
kreeg een 'bedorven identi
teit', dat wil zeggen: werd in
diskrediet gebracht en gecri
minaliseerd. Overigens heeft
Donselaar het in zijn boek niet
gemakkelijk met de BP: „Of je
de BP fascistisch kunt noemen
is lang geen sinecure", zegt hij.
En elders: „De grenzen tussen
de 'boeren' en de fascisten zijn
op z'n minst vaag te noemen".
Bij de Nederlandse Volks-Unie
van Joop Glimmerveen druk
ten in de jaren zeventig van
meet af aan oud-NSB'ers een
zwaar stempel op de partij,
vooral achter de schermen. De
radicale ideeën en de fascisti
sche gedaante van de NVU
bleken ook intern omstreden
te zijn, onder andere vanwege
het risico ooit getroffen te
worden door een verbod. Dat
gold in mindere mate voor een
van de belangrijkste politieke
boodschap van de partij: het
protest tegen de aanwezigheid
van etnische minderheden.
Deze factoren hebben een be
langrijke rol gespeeld bij de
oprichting van de Centrum
partij in 1980. Ook in deze par
tij was van meet af aan een
fascistische pressiegroep actief.
Na Koekoek en Glimmerveen
werd Hans Janmaat, die voor
het eerst in 1982 in de Tweede
Kamer werd gekozen, de nieu
we voortrekker. Al snel begon
tussen de NVU en de Cen
trumpartij een concurrentie
slag die in het nadeel van de
NVU beslecht werd. De breuk
binnen de Centrumpartij heeft
REU
OF THE
'OLITICAL
RISONERS
Een lid van de ANC-jongeren afdeling eist dat president De Klerk
de politieke gevangenen vrijlaat. Met 150 andere demonstranten
van deze organisatie benadrukten zij gisteren voor het parle
mentsgebouw in Kaapstad het ultimatum van 30 april dat het
ANC de regering had gesteld om de politieke gevangen vrij te
laten.
FOTO: AP
een keurige democratische
weg te bewandelen.
Tot nu toe beheerste de rege
ring-De Klerk het politieke
steekspel volledig. De Klerk is
een charismatisch man, poli
tiek zeer ervaren, die namens
een eensgezinde partij spreekt.
En hij wint aan populariteit,
ook onder de zwarte bevol
king. Mandela, geplaagd door
het proces tegen zijn vrouw,
doet het woord namens een
chaotisch ANC dat, een jaar na
legalisatie, krampachtig pogin
gen doet een compromis te
vinden tussen radicalen en ge
matigden. De regering be
schikt over een geweldige pro
paganda-machine, met als be
langrijkste onderdeel de staat
stelevisie, en heeft bovenal
volledige controle over leger
en politie. Het ANC meent dat
dit laatste, in samenwerking
met de rivaliserende zwarte
organisatie Inkatha, wordt ge
bruikt om haar supporters af
te slachten. Een beschuldiging
die onnozel overkomt omdat
er geen enkel bewijs voor is,
maar die de wanhoop schetst
van het ANC dat constateert
steeds meer steun te verliezen
in de zwarte wijken.
Al heeft het ANC ongelijk met
haar beschuldiging, dan nog
blijft overeind dat politie en
leger tot nu toe opvallend mild
optreden tegen Inkatha-aan-
hangers die het ANC aanval
len. Het ANC wordt door zijn
supporters machteloosheid
verweten, terwijl de regering
en de door veel conservatieve
blanken aanbeden Inkatha er
politiek garen bij spinnen. Het
ANC moest iets doen en kwam
vervolgens met het 9 mei-ulti
matum waarin het eist dat de
regering een eind aan het ge
weld maakt door onder meer
twee ministers te ontslaan.
Anders zal het de onderhande
lingen beëindigen. Een om
streden ultimatum omdat dui
delijk is dat De Klerk nooit
twee kabinetsleden op straat
zal zetten.
Hopelijk zal hij wel voldoen
aan een aantal redelijke eisen
die het ANG tegelijkertijd
stelt, zoals het aanpakken van
de-armoedige woonbarakken,
waar veel Inkatha-mannen
wonen temidden van ANC-
woonwijken, het verbieden
van rituele wapens en een on
afhankelijk onderzoek naar
eventuele politieke verant
woordelijkheid achter het ge
weld. Ingrijpende maatregelen
zijn nodig om datgene te voor
komen dat nu bij iedereen
voor op de tong ligt: een bur
geroorlog.
hierin geen verandering ge
bracht. De duidelijk nazisti
sche NVU kampte permanent
met gebrek aan kader en fi
nanciële middelen, terwijl de
leidinggevende personen bijna
onafgebroken in strafzaken
waren verwikkeld wegens dis
criminatie. Een goede manier
om de fascisten aan te pakken,
want tegen het einde van de
jaren tachtig bleekt de partij te
zijn gesloopt. Zij zette zich zelf
op non-actief en werd een co
terie.
Terwijl bij de NVU de activis
ten wegliepen, krabbelde Jan
maat - en in mindere mate de
Centrumpartij - weer over
eind. „Vooralsnog is het onze
ker of wij met verdere electo
rale groei van beide partijen
geconfronteerd worden. Veel
zal afhangen van hoe er in po
litiek en juridisch opzicht op
dit soort partijen zal worden
gereageerd. Belangrijk is,
mijns inziens, met name de
vraag of het maatschappelijke
klimaat jegens dit soort orga
nisaties net zo vijandig zal blij
ven als het de afgelopen vijf
enveertig jaar is geweest," al
dus Van Donselaar.
SUSKE ENWISKE
HET WITTE WIEF
Gesprekken over
oplossing Noordiers
conflict op gang
BELFAST Afgevaardigden
van de belangrijkste politieke
partijen in het verdeelde
Noord-Ierland en de Britse re
gering zijn begonnen met ge
sprekken die moeten leiden
tot een politieke oplossing van
het Noordierse conflict. De
Britse minister voor Noordier
se zaken en initiatiefnemer,
Peter Brooke, sprak gisteren
anderhalf uur met John Hume
en andere leiders van de Soci
aal Democratische en Arbei
derspartij, de grootste katho
lieke partij in Noord-Ierland.
Na afloop verklaarde Hume
dat „de motor in beweging is
gezet". Brooke ontmoet verder
nog de niet-gebonden Alliantie
Partij en de protestantse unio
nisten die voor handhaving
van het Britse bestuur zijn.
Daarna voegt ook de Ierse re
gering zich bij de gesprekken.
De deelnemers hebben zich tot
16 juli de tijd gegeven om tot
overeenstemming te komen.
JOHANNESBURG In
Zuid-Afrika is vannacht
het eerst ANC-ultimatum
aan de regering-De Klerk
afgelopen. Volgens het
ANC heeft de regering
niet voldaan aan de eis
om uiterlijk 30 april alle
politieke gevangenen vrij
te laten en de ballingen te
laten terugkeren.
Aanhangers van de Centrumpartij vieren feest fvadat bekend is
geworden dat Janmaat (midden) een zetel in de Tweede Kamer
heeft behaald (1982).
FOTO: ANP
LONDEN De Angolese
rebellenleider Jonas Sa-
vimbi heeft gisteren ge
zegd dat zijn door de Ver
enigde Staten gesteunde
verzetsbeweging UNITA
en de regerende MPLA
deze week een akkoord
zullen ondertekenen over
de beëindiging van de 15
jaar oude burgeroorlog op
29 of 30 mei.
„De MPLA en UNITA hebben
zich gerealiseerd dat ze na 15
jaar oorlog in een impasse zijn
geraakt. Niemand kan een mi
litaire overwinning behalen
We beseffen dat we een poli
tieke oplossing moeten vin
den", aldus Savimbi. Volgens
hem worden eenheden van de
Verenigde Naties twee weken
na het ingaan van een wapen
stilstand ingezet om toe te zien
op de overgang naar een de
mocratie en op de eerste vriie
verkiezingen in Angola in de
herfst van 1992. Het akkoord
over de wapenstilstand wordt
naast de Angolese partijen on
dertekend door de Verenigde
Staten, de Sovjetunie en Por
tugal, de voormalige koloniale
overheerser van Portugal. De
MPLA-regering wordt ge
steund door de Sovjetunie en
Cuba.
Terwijl steeds minder tijd rest
tot het volgende ultimatum op
9 mei, wat beoogt het geweld
te beëindigen, wordt duidelijk
dat het land dreigt af te gaan
op een ernstige crisis met mas
sale acties en toenemend poli
tiek geweld.
Het conflict over de vrijlating
van de politieke gevangenen
illustreert de sterk bekoelde
relatie tussen regering en het
ANC. De regering stelt dat 30
april een streefdatum was en
geen ultimatum en vindt ove
rigens dat ze de meeste politie
ke gevangenen al heeft vrijge
laten. De overige gevangenen,
volgens het ANC nog ruim
1300, zullen pas vrijkomen na
dat een daartoe bevoegde
rechter concludeert dat ze vol
doen aan de criteria.
„Wij hebben tot nu 933 gevan-
Senen vrijgelaten en liggen
aarmee keurig op schema",
zei president De Klerk giste
ren tegen het parlement. Het
ANC vindt dit grote onzin. Bij
na een jaar geleden werd afge
sproken dat alle politieke ge
vangenen vrij zouden komen
en de organisatie constateert
nu simpelweg dat die afspraak
niet is nagekomen. De ANC-
radicalen kregen zo gelijk: De
Klerk is ook niet te vertrou-
Een man gaat ervan door met zijn buit. In Soweto, het door gewelddadigheden geteisterde zwarte
woonoord van Johannesburg, worden dagelijks winkels geplunderd.
FOTO: AP
wen. Hongerstaking door ge
vangenen in combinatie met
acties en demonstraties
moeten nu de druk op de rege
ring verhogen.
De wittebroodsweken tussen
het ANC en de regering zijn
voorbij. De laatste keer dat
ANC-leider Nelson Mandela
president De Klerk als een
„integer man" omschreef, is
alweer vele maanden geleden.
Het leek allemaal zo mooi, een
jaar geleden: Mandela vrij, de
terugkeer van de ballingen,
het afschaffen van Apart-
heidswetten en het starten van
onderhandelingen die moeten
leiden tot machtsoverdracht
aan de meerderheid, de zwarte
bevolking.
Een aantal stappen heeft De
Klerk inmiddels gezet en na
tuurlijk schaft hij ook de ove
rige Apartheidswetten af en
zal hij uiteindelijk, in zijn ei
gen tempo, alle politieke ge
vangenen vrijlaten. Niet om
het ANC een plezier te doen,
maar omdat hij wil worden
verlost uit het internationale
isolement en afwil van de ver
stikkende sancties. „Apartheid
werkt niet", is zijn praktische
standpunt en daarom moet het
verdwijnen, niet omdat het
mensonterend zou zijn. De
Klerk heeft zich nooit willen
excuseren voor de terreur die
de blanke dictatuur gedurende
generaties heeft uitgeoefend.
Het is niet terecht De Klerk
ervan te verdenken alleen om
economische redenen af te
willen van de Apartheid, on
getwijfeld spelen ethische af
wegingen een rol. Dat hij echt
op een soepele manier afstand
zou willen doen van de macht
is zeer onwaarschijnlijk. Zijn
Nationale Partij heeft sinds
1948 de alleenheerschappij in
Zuid-Afrika en zal alles doen
om te voorkomen dat vrije
verkiezingen ertoe leiden dat
het ANC in de positie komt
die de Nationale Partij zelf
door militaire macht verkreeg.
De economie en de verwor
venheden van de blanken
moeten worden beschermd,
natuurlijk bij voorkeur door
