r bi Ier Rob Overkleeft kiest voor herkansing
chuiven, stoppen, slaan
roetballerlei
fifikbcSoivuvnt
'MERKELIJKE GEDAANTEVERWISSELING TOT GRENSRECHTER
RT
ZATERDAG 27 APRIL 1991 PAGINA 21
Idrups niet in Deense team
I ADO Brian Laudrup heeft gezegd evenals zijn broer
niet meer voor de nationale ploeg van Denemarken te
ipelenzo lang Richard Meller Nielsen bondscoach is. De
%ps houden de trainer verantwoordelijk voor de teleur-
I verlopen EK-kwalificatiewedstrijden. Brian Laudrup
het conflict zich had toegespitst. „We hebben een tijdje
li al een flinke ruzie gehad. Die is nooit uitgesproken,
'erstandhouding is zelfs veel slechter geworden". „We
j" zei Brian mede namens zijn voor Barcelona spelende
*,dat Nielsen niet in staat is de nationale ploeg te coachen.
Uen niet meer voor Denemarken totdat hij is ontslagen",
arken heeft drie punten uit drie kwalificatie-duels ge-
ijs taan voerder Joegoslavië heeft al vijf punten meer.
Sanchez lang
uit roulatie
Hugo Sanchez
MADRID Hugo Sanchez staat zeker
zes maanden buiten spel. De Mexicaanse
spits van Real Madrid scheurde eind
maart een band in de linker knie. Onder
zoek na een rustkuur van drie weken
toonde de noodzaak aan van operatief in
grijpen. De revalidatie zal ten minste zes
maanden vergen. Sanchez en Real Ma
drid besloten drie weken geleden aan het
einde van dit seizoen uit elkaar te gaan.
De Mexicaan werd in '85 door Real over
genomen van stadgenoot Atletico. Sinds
dien werd hij vijf keer topscorer in de
Spaanse competitie. Vorig jaar werd hij
Q met 38 treffers topscorer van Europa. Hij
deelde die prijs met de toen nog in Bulga
rije spelende Stoitsjkov. De Bulgaar is dit
FOTO: AP seizoen in dienst bij Barcelona.
Engels voertaal
bij SC Veendam
STADSKANAAL Engels is de tweede
voertaal bij SC Veendam. De club uit de eer
ste divisie heeft in totaal drie spelers uit
Groot Brit tan nië onder contract, van wie Rob
McDonald en Lee Payne geen nadere intro
ductie behoeven. Bij Keith Knight ligt dat
wat anders. De 22-jarige voetballer werd in
januari door Thiemo Meertens naar Veendam
gehaald en tekende na een proefwedstrijd te
gen amateurclub Holwierde een contract dat
hem tot juli volgend jaar aan Veendam bindt.
Knight maakte op 27 maart zijn debuut voor
Veendam. Zijn eerste schreden in het blauw-
gestreepte shirt waren om van te dromen. Te
gen Haarlem maakte hij al na vier minuten
de openingstreffer. Sinsdien zit hij meestal op
de reservebank. Trainer Korte heeft hem ge
zegd geduld te hebben.
Gascoigne bedankt
voor Engels elftal
LONDEN Paul Gascoigne heeft bedankt
voor de selectie van het Engelse elftal, die
zich voorbereidt op de kwalificatiewedstrijd
in en tegen Turkije. De middenvelder heeft
last van naweëen van zijn hernia-operatie.
'Gascoigne werd zes weken geleden geope
reerd aan een dubbele hernia. Veertien da
gen geleden maakte hij ongetraind zijn ren
tree in de wedstrijd van Tottenham Hotspur
tegen Arsenal in de halve finales van de
FA-Cup. Hij had met een treffer en een as-
sist een groot aandeel in de overwinning
met 3-1. Na een uur werd hij vervangen.
Sinds die wedstrijd heeft hij weer rugklach
ten. In de competitiewedstrijd tegen Ever-
ton (3-3) ontbrak hij woensdagavond. Line-
ker viel in dat duel uit met een blessure aan
de kuit. Zijn meespelen in het duel tegen
Turkije is twijfelachtig.
A
[EN AAN DEN
j— Rob Overkleeft is
ereid het toe te ge-
ïij is bitter teleurge-
dat hij het als voet-
teidsrechter niet
gered. Maar omdat
ït wereldje' eigenlijk
san missen, wil hij
Js -internationaal -
rechter nóg een keer
ren. „Weggepromo-
zal zijn gedaante-
sseling in de voet-
jlksmond wel heten,
e het als een nieuwe
jing", werpt de amb-
r uit Alphen aan den
egen.
tolging vgn Jan Dolstra
te 38-jarige Rob Over-
onlangs het opmerkelij-
luit zijn arbitersfluit in
en voor een grensrech-
g. „Dat doe je niet zo-
»ven", verzekert de in-
<s voormalige A-arbiter,
aneel ten minste tot het
an dit seizoen recht had
A-status. „Maar je moet
:ijn", opent hij de moti-
van zijn opmerkelijke
lie een eind maakte aan
eks van wel geteld nege-
gentig wedstrijden in
.■taalde voetbal. „Ik heb
gelopen jaar als scheids-
r niet kunnen functio-
volgens de normen die
1 ;lt. Ik vind dat je ook
lidsrechter telkens een
itie moet leveren en
er bij mij helaas niet
stijgende lijn van de ja-
voor heb ik niet kunnen
aven. Ik heb gemerkt
ijn prestatiecurve gelijk
of misschien zelfs wel
laar beneden ging. Dan
je over je functioneren
ladenken".
;en
)verkleeft praat aanvan-
ogenschijnlijk nuchter
tijn stap, maar naarmate
ïtoog vordert, wordt dui-
idat voor hem wel dege-
fn droom in duigen is ge-
„Ik ben helemaal gek
Rob Overkleeft hoopt op een internationale carrière als grensrechter.
van voetbal. Dat ben ik altijd
al geweest. Als kind ging ik
met mijn vader, een Rotter
dammer, om en om naar de
thuiswedstrijden van Ajax en
Feyenoord. In het voetballen
wilde ik ook altijd het hoogste
bereiken. We woonden in Am
sterdam. Daar kun je natuur
lijk naar talloze clubs, maar ik
wilde bij DWS de opleiding tot
voetbalprof volgen. Daarin
ben ik gestrand, mede door
een meniscus-blessure. Ik heb
later nog bij amateurclub SDW
in Amsterdam gespeeld. Inder
daad, met Heini Otto en Nico
Jansen".
Amsterdammer Overkleeft
gold in zijn regio als een ta
lentvol arbiter en nadat hij
had besloten een scheidsrech-
ters-carrière te gaan opbou
wen, bereikte hij zes jaar gele
den een fel begeerde plaats op
de overgangslijst. „Na drie jaar
op de B-lijst en twee jaar op de
A-lijst was ik nu bezig aan
mijn vijfde seizoen in het be
taalde voetbal. Het dringt eer
lijk gezegd nog niet goed tot
me door dat ik nu scheidsrech-
ter-af ben. Het is moeilijk om
het zelf toe te geven, maar het
is er in mijn geval niet uitge
komen. Ik denk dat het slagen
als scheidsrechter toch ook een
beetje een kwestie van geluk
is. Een strafschop toekennen
bij 0-0 of bij 3-0 maakt nogal
wat verschil. Als ik terugkijk
kan ik stellen dat ik niet altijd
even gelukkig ben geweest
met fluiten", vindt Overkleeft,
die drie weken geleden bij AZ
- Heracles voor het laatst als
leidsman optrad. „Toen wist ik
niet dat het mijn laatste wed
strijd zou zijn".
RBC
Overkleeft eindigde waar hij
begon, in de eerste divisie. „Ik
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
heb ze niet precies geteld,
maar ik denk dat ik vijftien
wedstrijden in de eredivisie
heb gefloten; de rest in de eer
ste divisie". Een duel waaraan
hij de beste herinneringen
overhoudt, kan hij niet opsom
men. Maar dat RBC-BVV Den
Bosch tot de dieptepunten be
hoort, staat wel vast. Eind no
vember vorig jaar ontaardde
die partij kort voor het eind
signaal in een chaos, nadat de
Alphenaar een Bosch' doel
punt had afgekeurd. Hij werd
tegen het gras gegooid, trok
twee van de in totaal zeven
rode kaarten uit zijn betaalde
loopbaan (naast ruim vijftig
gele) en overwoog serieus het
fluitje erbij neer te gooien.
„Maar in de eerste plaats vind
ik fluiten leuk. Ik zit, o nee
zat, bij de A-groep en dan
moet je ook bedenken wat zo'n
eventueel besluit voor invloed
heeft op de scheidsrechters in
het amateurvoetbal. Daar ge
beuren dergelijke zaken nog
wel vaker en ik vind dat ik
voor hen een voorbeeldfunctie
heb. Ik zou één van de laat-
sten moeten zijn om te zeggen:
ik stop".
Toch
Maar zo ver kwam het ruim
een week geleden dan toch.
Zonder directe drang van bui
tenaf of van de scheidsrech-
ters-commissie, zo benadrukt
de nieuwbakken vlaggenist.
„Ik kon geen aanwijsbare oor
zaak vinden, maar ik reali
seerde me dat ik niet de waar
dering en de beoordelingen
kreeg die nodig zijn. In de
werkbesprekingen met de
scheidsrechters werd toen ge
meld dat de FIFA (wereld
voetbalbond; red.) in oktober
wil overgaan tot het aanstellen
van vaste grensrechters", ver
volgt Overkleeft zijn verhaal.
Nederland wordt geacht zeven
vlaggenisten aan te dragen en
na lang wikken en wegen
heeft hij besloten daar één van
te willen zijn. „Ik hoefde nog
niet per se te kiezen; ik had
ook het seizoen kunnen afma
ken. Maar die internationale
grensrechterslijst (door de
FIFA ingesteld naar aanlei
ding van het falen van vlag
gende scheidsrechters bij het
jongste WK; red.) biedt voor
mij nieuwe perspectieven.
Daarom heb ik, toen ik de
knoop had doorgehakt, beslo
ten liever nog vandaag dan
morgen te beginnen met vlag
gen".
Vandaar dat het door grijs
haar en opvallend grote oog
pupillen gekenmerkte gelaat
van Overkleeft het afgelopen
weekeinde voor het eerst léngs
de lijn werd gesignaleerd, bij
Willem II - FC Utrecht. „War
rig gewapper", recenseerde
het weekblad Voetbal Interna
tional meteen scherp. „Het is
een héél ander vak. Veel
moeilijker", weet Overkleeeft,
die afgelopen dinsdag bij Ajax
- Sparta langs de lijn geen pro
blemen kende.
De ex-arbiter vervolgt: „Als
scheidsrechter heb je het mak
kelijker omdat je direct con
tact hebt met de spelers en er
middenin staat. Als grensrech
ter zie je niets van de wed
strijd. Het kost veel meer van
je concentratie, zeker zoals in
de eerste helft toen ik bij de
defensie van FC Utrecht
stond, waarbij ze steeds op bui
tenspel speelden. Je bent al
leen gefixeerd op de defensie
en wacht tot je een trap
hoort".
Overkleeft is ondanks zijn er
varing als scheidsrechter be
slist niet zeker van een stek bij
's lands internationale lijnlo-
pers. „Ik maak een kans en
heb twintig jaar ervaring als
scheidsrechter in mijn bagage.
En toen ik op de B-lijst stond
heb ik ook regelmatig gevlagd,
evenals de laatste tijd als
grensrechter bij interlands".
De voetbalmaffe Overkleeft,
vader van een 14-jarige voet
baller, zet voor zijn nieuwe ar
bitrale leven nogmaals „alles"
opzij. „Ik heb altijd net zo voor
het voetbal geleefd als bijvoor
beeld Heini Otto, zij het op een
iets lager niveau. Ik heb er al
les voor gedaan om het hoog
ste te bereiken. Daarom ben
ik, toen ik scheidsrechter was,
ook begonnen met een trai
nerscursus. Om beter te kun
nen beoordelen wat die men
sen doormaken. Het gevolg
was dat ik zelf ook trainer
werd. Eerst van ARC, later
van Reeuwijk. Daarmee kun
nen we nu nog kampioen wor
den van de Goudse hoofdklas
se. Maar aan het eind van dit
seizoen stop ik ermee. Dat was
al eerder besloten, maar komt
nu goed uit. Want ik houd er
ernstig rekening mee dat ik
inderdaad op die internationa
le grensrechterslijst kom. En
dat kost tijd. Zoniet? Daar heb
ik nog geen moment aan ge
dacht".
ROB LANGEVELD
►CKEY- STRAFCORNER RESULTAAT VAN PERFECTIONISME
"jTELVEEN Caroli-
van Nieuwenhuyze-
lders, Carina Bennin-
en Lisanne Lejeune
gedrieën aan de ba-
van menig doelpunt
het Nederlands vrou-
-hockeyteam. Schui-
I, stoppend en slaand
orgt het nauwkeurig
lkaar ingespeelde trio
benodigde acties bij
van de machtigste
'alswapens in deze
t, de strafcorner. Ook
het aanstaand Eu-
es kampioenschap,
mei in Brussel,
d'r van essentieel be-
Een reconstructie in
delen.
^'line van Nieuwenhuyze-
ders (HGC, 22 jaar, 42 in-
atoids) neemt de eerste van
rie taken voor haar reke-
ijf Het aanschuiven van de
anaf de vijandelijke doel-
„De meesten slaan de bal,
dan is het gevaar op
èlen nogal groot. Ik
i£f daarom liever. Dan kun
bal beter controleren. Ik
:rtj de lijn voor de bal staan
f^aak dan een slepende be-
•hg. Omdat ik als vrouw
eenmaal minder kracht in
heb dan de man-
heb ik met mijn stick lan-
:ontact met de bal nodig
lem voldoende vaart mee
punnen geven. En dat
ft met deze oplossing het
I. zo is in de praktijk ge
en".
■n wicht
tiaar voorbereidende actie
|.it Caroline van Nieuwen-
tfe. diep door de knieën ge-
een ongemakkelijk ogen-
puding aan. „Dat is zo ge-
tó. Gaat puur op het ge-
Anderen proberen het op
de training ook wel eens, maar
die kunnen zo helemaal niet
blijven staan, verliezen hun
evenwicht en vallen om. Ik
ben klein en lenig, dat is mijn
voordeel. Ik voel het ook wel
in m'n spieren, hoor. Als we er
soms zo'n drie kwartier ach
tereen op hebben geoefend
vooral, maar ach, ook dat
went".
Het perfectioneren van de
strafcorner vergt veel tijd en
energie. „We moeten er zo
vaak op trainen dat het in de
wedstrijd een automatisme is
geworden. Daar hoef je dan
niet meer bij na te denken, zit
al in je gedachten. Dat is heel
vanzelfsprekend, een fijn ge
voel", weet Van Nieuwenhuy-
ze uit eigen ervaring. „Op het
moment dat ik zo'n bal push,
als-ie lekker gaat, voel ik al of
het een doelpunt wordt. En
dat blijkt in de meeste geval
len ook te kloppen. Zo'n ver
trouwensband heb je door al
dat trainen en erover praten
dan met z'n drieën opge
bouwd".
De Nederlandse hockeyploeg
beschikt momenteel over ne
gen varianten, waarbij dan
ook nog twee andere strafcor-
ner-koppels gereed staan. Het
trio Van Nieuwenhuyze-Ben-
ninga-Lejeune is echter duide
lijk eerste keus bij bondscoach
Roelant Oltmans. De aangeef-
ster: „We komen voor elke
strafcorner op de kop van de
cirkel even bij elkaar en spre
ken dan onderling iets af. Aan
de hand van videobeelden van
de tegenstander. Waar ligt de
zwakke plek, hoe lopen die
verdedigsters uit? Loopt het
niet, dan kan het bij een vol
gende keer worden bijgesteld".
Anticiperen
Carina Benninga (Amsterdam,
28 jaar, 124 interlands) is de
tweede schakel in het rijtje
van drie specialistes. De Oran
je-aanvoerster stopt de door
Caroline van Nieuwen
huyze aangeschoven bal met
de stick en legt deze panklaar
voor afrondster Lisanne Le
jeune. „De bal komt nooit al
tijd met dezelfde snelheid of
langs dezelfde lijn naar me toe.
En soms zit er een spin in de
bal. De houding van m'n stick
is hierbij enorm belangrijk.
Heb ik het blad ervan te veel
dicht, dan rolt de bal door.
Maar hij moet helemaal dood
liggen. Dan kan Lisanne in
één vloeiende beweging uitha
len. Al is het soms maar een
kwestie van millimeters, je
moet op die situaties kunnen
anticiperen".
„Kniel ik te vroeg, dan komt
Lisanne ook te vroeg inlopen
en gaat het geheid mis. Ga ik
echter te laat naar beneden,
dan schiet de bal zo onder m'n
stick door. Ook niet echt de
bedoeling dus. Soms loop ik
twee passen, soms drie, soms
maar één. Daar moet Lisanne
met haar starten ook rekening
mee houden. Een kwestie van
elkaar aanvoelen. Een centi
meter naar links of naar
rechts. Dat samenspel luistert
zó nauwgezet, puur perfectio
nisme. We kijken elkaar dan
voor een tiende van een secon
de aan, om wat te roepen,
daarvoor is geen tijd, nee".
Tijdens trainingen wordt de
hele procedure schier einde
loos herhaald. „Hoeveel zullen
we er dan nemen? Tja, een
stuk of driehonderd, schat ik",
noemt Benninga. „Ik train er
dagelijks op, minimaal een
half uur. Bij de nationale ploeg
met Caroline en Lisanne. Bij
m'n club Amsterdam met Mar
jolein de Leeuw en Helen van
der Ben. Dat perfectioneren is
ook de uitdaging. Het gaat
vaak maar om hele kleine din
getjes, maar die houden het
juist spannend. Daarom wordt
het ook nooit geestdodend.
Okay, ik heb de ene keer ook
minder zin dan de andere,
maar je weet dat die strafcor-
Afhankelijk
Lisanne Lejeune (HGC, 27
jaar, 83 interlands) tenslotte
mag het karwei afmaken.
Haar valt altijd de meeste eer
te beurt zodra de minitieuze
voorbereidingen resulteren in
een treffer. „En dat vind ik
nou onterecht, want ik ben ei
genlijk niet meer dan één van
de drie. Omdat ik nu toevallig
die beslissende klap geef, moet
ik me daarom bijzonder voe
len? Nee dus. Ik ben helemaal
afhankelijk van wat Caroline
en Carina doen. Mijn rol is
misschien wel het kleinst. Ik
moet volledig op hen kunnen
vertrouwen. Als hun ritme
niet perfect is, wordt het voor
mij heel lastig om die bal goed
te raken. Als Carina die bal
even iets langer vasthoudt, is
mijn slag niet meer vloeiend".
Ook Lejeune vertrouwt op die
ultieme momenten op haar in
tuïtie „We kiezen tevoren
voor een bepaalde hoek, voor
slaan of voor hoog in het net
te pushen. Op het moment van
die strafcorner kijk ik niet
meer naar het doel van de te
genstander. Ik zet drie of vier
stappen en ik sla. Omhoog kij
ken kan dan niet meer, het
zou de concentratie en de
scherpte verstoren. De beno
digde informatie moet dan al
hier, in m'n hoofd, zitten. Aan
de hand van video-beelden of
door de coach die nog wat
roept of door die ene speelster
die voor ons de actuele situatie
in de gaten houdt. Dan sla je
en hoop je maar te horen dat
die bal de plank zal raken".
Steeds beter
De „vijandelijke" verdedigin
gen hebben zich de laatste ja
ren wel steeds beter op alle fa
cetten van de strafcorner geo
riënteerd. Lejeune: „De keep-
sters worden daar natuurlijk
Caroline van Nieuwenhuyze-Leenders, Carina Benninga en Lisanne Lejeune (v.l.n.r.) zijn gedrieën
goed voor vele strafcorner-doelpunten.
FOTO: STEPHEN EVENHUIS
ook speciaal op getraind. Det
de Beus (ex-international; red.)
was daar altijd heel sterk in.
Bij het Nederlandse team
neemt nu Harry Delmee (ook
assistent van mannen-coach
Rob Bianchi; red.) de keepsters
onder handen. De corner-ver
dediging wordt steeds beter.
Ook qua uitlopen van de ver
dedigsters vanaf de lijn. Maar
toch houden wij, de aanvallers,
altijd één voorsprong: wij heb
ben het initiatief, kunnen nog
kiezen tussen slaan of hoog
pushen. Een verdediging moet
altijd op onze actie reageren,
we zijn hen dus altijd een stap
je voor".
De talrijke successen van de
Nederlandse hockeyteams zijn
voor een niet onbelangrijk
deel te danken aan het effect
van de strafcorners. In het
buitenland is dat wapen veel
minder gepolijst. „Onbegrijpe
lijk", zegt Lejeune. „Australië
(verliezend finalist bij het laat
ste WK; red.) heeft een aantal
speelsters die heel goed een
bal kunnen slaan. Maar ze be
steden niet of nauwelijks aan
dacht aan de strafcorner. Dan
schakel je dat gevaar helemaal
uit. Nou ja, dat moeten ze dan
maar helemaal zelf weten,
hoor. Wij gaan het ze heus niet
voorstellen. Duitsland (één
van Oranje's weinige serieuze
concurrenten bij het EK; red.)
heeft overigens wel een goede
corner".
DICK KIERS
door Frank Werkman
RENTREE
Twee jaar geleden heb ik m 'n
voetbalschoenen aan de
wilgen gehangen. Het was
toen kiezen of delen, dat wil
zeggen: alsnog gaan trainen of
stoppen. Beide mogelijkheden
'ormden de oplossing voor
een natuurlijk probleem:
mindere prestaties door
afnemende fysieke fitheid.
Al gedurende de seizoenen
voordien was ik
geconfronteerd met eigen
tekortkomingen. Waarop
ploeggenoten me, afhankelijk
van hun niveau van morele
inborst, ook nog wel eens al of
niet fijntjes wezen.
Lang werden mijn gaandeweg
minder wordende actie-radius
en de daaruit voortspruitende
mistastingen met de mantel
der liefde bedekt. Tenslotte
was ik aanvoerder (overwicht)
en dank zij mijn door de jaren
gegroeide ervaring (inzicht)
kon ik lang nog wel een potje
breken.
Maar de kruik gaat zo lang te
water tot die barst, werd me in
wat naar later bleek- m 'n
laatste seizoen duidelijk. Als je
ploeg wedstrijden gaat
verliezen, omdat een zichtbaar
met conditionele achterstand
kampende routinier steeds een
voorsprong tenietdoet, is de
kritiek niet meer te negeren.
Zodat ik, na me twintig jaar of
daaromtrent zonder
trainingsarbeid redelijk
staande te hebben kunnen
houden, stilletjes afscheid
nam.
Ik koos vervolgens voor m 'n
eerste liefde, tennis. In
combinatie met zo af en toe
een partijtje zaalvoetbal. Die
variant gaat altijd door, je
behoeft niet in weer en wind
te spelen en. niet het minst
belangrijk, er is een
wisselbank. Zodra acute
luchtnood optreedt, staat er
een op adem gekomen
vervanger klaar om de gaten
wél te dichten of te trekken.
Ik was, het zal duidelijk zijn,
als voetballer geen topper; op
dat gebied was ik met wat
minder aanleg begiftigd dan
voor tennis. Welke laatste tak
van sport ik tegenwoordig
vrijwel louter óók in
teamverband bedrijf, maar het
charmante van dat spel is dat
een fout daarbij niet direct
verlies van de partij behoeft te
betekenen. Er zijn revanche-
mogelijkheden, die je zelf
letterlijk in de hand hebt.
Groot voordeel van mijn
sportieve capriolen is, besef ik
nu. dat ik met die bezigheden
nooit geld heb verdiend. Dat
dus ook niet, evenmin door
anderen, kon worden
uitgegeven. Hetgeen een
aantal voormalige toppers me
niet kan nazeggen. Daarom is
er de laatste tijd een hausse
van oud-sterren, die hun oude
stiel weer hebben opgepakt.
Of zeggen dat te doen.
Björn Borg was tijdens zijn
eerste sportleven bijna een
legende, maar haalde deze
week eigenhandig zijn
standbeeld van de sokkel.
Eerder al deed Mark Spitz dat.
De Amerikaan zwom in 1972
als een moderne versie van
Dagobert Duck rond in het
olympische bad van München.
Een paar weken geleden sloeg
ook hij zijn reputatie aan
gruzelementen door in een
sprint wedstrijdje van een
landgenoot te verliezen.
Er staan meer rentrees op het
programma. Katarina Witt
komt terug, maar het is de
vraag of zij meer heeft in te
brengen dan haar
fysionomische kwaliteiten. Die
overigens op oudere, vooral
mannelijke jury-leden nog wel
eens indruk zouden kunnen
maken. In dat opzicht heeft
Katarina een dikke streep
voor op Guillermo Vilas, die
als bijna-veertiger ook een
heroptreden heeft
aangekondigd.
De poëtisch aangelegde
Argentijn, toch al nooit een
toonbeeld van elegance en
stilisme, brengt niet meer mee
dan een nog gelooider huid en
een uit zijn krachten gegroeide
rechter arm. Als Vilas
verstandig is. trekt hij lering
uit de mislukte poging van de
nog wat jongere Borg en blijft
hij lekker in de Pampa 's
gedichtjes schrijven en wat op
de gitaar tokkelen.
De lokroep van het slijk der
aarde bracht George Foreman
nog aardig wat duiten in het
laatje. De anderen oogst(t)en
slechts prestigeverlies. Borg en
Vilas konden tot dusver op
grond van hun reputatie in
een amicale ambiance nog wel
eens een aardige grijpstuiver
meepakken. Dat nu is in elk
geval over. Maar goed ook,
want zakkenvullers lopen er
al genoeg rond.
