hoop niet dat omroep wordt
- egijzeld door reclame-gelden"
v'i w. u'i
k'iél.
lh«liëf uit Unovis School
™ar Kröller-Muller
Weer een meesterlijk Van Manen-duet
Duitser Jens Peter Main tz
winnaar van eelloeoneours
Werk 'Drs P. compile' in boek en op cd
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
^T/RTV
CcktócSouoont
VRIJDAG 22 MAART 1991 PAGINA 11
pDAM
Iröller-fo
j veilinghuis Sotheby's in
'suprematisch reliëf'
I van de Unovis School
rop pt. voor ruim twee ton.
eersjom een tot nog toe onbe-
;g de|r^' afkomstig uit een En-
de pameling.
fische emigrant heeft het
■aarschijnlijk in de jaren
paar Engeland meegeno-
reliëf, met een grootte
bij 45 centimeter, is een
ouwelijk werk van de Unovis
School, een Rusische groep die in
de jaren 1919-1921 werd geleid
door de schilder Kasimir Male-
vich. Tot deze groep behoorde on
der meer de schilders Illya
Chashnik, Nikolai Suetin en El
Lissitsky. Volgens Kröller-Müller
is het reliëf het enige werk dat
Unovis als groep heeft gesigneerd.
„Dat maakt het werk zo interes
sant", meent directeur Van Straa-
ten, de groep werkte aan een
nieuwe maatschappij en vertaalde
het idealisme in het reliëf".
Van Dantzig
geeft lezing
in Pauwhof
WASSENAAR
Rudi van Dantzig
geeft op 24 maart
een lezing over bal
let in Centrum De
Pauwhof in Wasse
naar. Deze lezing
maakt deel uit van
de serie „Structuren
in de kunst". Van
Dantzig is choreo
graaf en artistiek
leider bij Het Natio
nale Ballet in Am
sterdam. De lezing
begint om 14.00 uur.
Nederland* Dan* Theater. Wereldpre
mière 'Andante' van Han* van Manen.
Danstheater, Spui, Den Haag. Herha
lingen op 22, 23, 28 en 30 maart.
Hans van Manen, de huischore-
ograaf van het Nederlands
Danstheater, is er wederom in
geslaagd een meesterlijk duet te
schrijven, waarin de constante
spanning geen moment verf
lauwt. Als muziek koos hij het
Andante uit Mozarts 'tragische'
40e Symfonie. Ritmisch is deze
choreografie, trefzeker en zicht
baar geïnspireerd gedanst door
Fiona Lummis en Jean Emile,
tamelijk ingewikkeld, maar de
presentatie verloopt zo moeite
loos dat het gisteren aan het
Spui de schiin kreeg alsof het
om een reeds lang ingeslepen
werk ging. Van Manen mijdt
liever de benaming pas de deux,
een dansvorm die veelal een
deel vormt van een groter ge
heel en die vele dansliefhebbers
koppelen aan een streng scè-
nisch academisme, waarbij de
danseres op spitzen en in tutu
werkt. Zo'n klassieke pas de
deux kan inderdaad een dubbe
le sensatie oproepen: van vir
tuositeit èn van schoonheid. Te
meer waar een zogeheten mo
derne pas de deux vaak veel te
weinig dansmerg bezit en
slechts gevoelens poogt te ac
centueren. In dit geval is Van
Manens 'Andante' evenwel net
zo'n meesterwerkje als zijn duet
'Two' dat nog niet zo lang gele
den ontstond. Het achtste sei
zoenprogramma vermeldde ver
der Kylians fascinerende uit
smijter 'Sinfonietta' en zijn cho
reografie 'Kinderspelen' uit
1978. Ook bij weerzien nog
steeds een troosteloos en in on
derdelen te langgerekt, tamelijk
voddig aangekleed bewegings
spel. Gemeten naar het frene
tiek applaus scoorde Van Ma
nens wereldpremière, fraai aan
gekleed door Keso Dekker, te
recht het hoogst.
FRANK DELBOY
Geldgebrek nekt dichtersfestival
DEN HAAG De eerste aflevering van 'Poetry in Den Haag-
Vlaams-Nederlandse dichtersontmoeting' gaat voorlopig niet
door.
Het festival zou aanvankelijk 12 en 13 april worden gehouden in
de Koninklijke Schouwburg, maar de gemeente Den Haag geeft
waarschijnlijk een halve ton minder subsidie dan verwacht.
Daarom is het festival uitgesteld tot volgend jaar mei.
De Gemeentelijke Commissie Bijzondere Proiecten heeft het ge
meentebestuur geadviseerd tienduizend gulden op tafel te leg
gen voor het honorarium van de dichters. „Ons Dudget is niet
groot, we moeten dus keuzes maken", aldus een woordvoerder.
De organisatoren (de directie van de schouwburg en de Stichting
Poetry International) weten echter niet waar ze het geld van
daan moeten halen om de rest van de kosten te dekken, zeker
niet op deze korte termijn.
'Poetry in Den Haag' zou een jaarlijks terugkerende dichtersont
moeting moeten worden met deelnemers uit Nederland en
Vlaanderen. Het is de bedoeling om in de toekomst ook dergelij
ke dichtersontmoetingen in Vlaanderen te organiseren.
{O-VOORZITTER MR. BEN SCHMITZ LIEP WEL EENS STRAATJE OM
LVERSUM „Het
1 fclieke bestel is op een
i Irpunt. Er wordt een
perk afgesloten. Maar
de KRO blijft er
toekomst, mits de fi-
£®J)ciering door de over-
d overeind blijft. Ik
|>p niet dat de omroep
rdt gegijzeld door re-
me-gelden", zegt mr.
bR Schmitz (58) die
e Eüe week, na tien jaar,
itieh voorzittershamer van
1 deKRO heeft overgedra-
°I aan ir. Gerrit Braks.
die het compromis prefe-
boven het conflict - is
>rdei omroeP vast van P*an
euwf Nederland 1 een goed
here te maken, ondanks kri-
lcjt f op delen van het NOS
du?lan dat op 1 oktober in
werking moet treden. Bang
de toekomst is hij niet.
nteje hebben bewezen dat we
]en een stootje kunnen,
bedrijf heeft zich na een
moeilijke jaren pro-
imatisch, organisatorisch
'financieel uitstekend her-
Dat blijkt bijvoorbeeld
e: de kijk- en waarderings-
weiers en de nog groeiende
den winst. We hebben
g.000 leden. Met het oog op
toekomst hebben we on-
igs een onderzoek gedaan
Her die leden en dan blijkt
een derde deel zich iden-
:eert met de K van de
tO. Zij zeggen dat is mijn
roep. Het zijn zowel pro-
sieve als conservatieve
ïolieken. Hun keuze
ïgt dus niet af van de wij-
raarop ze hun geloof bele-
maar van de manier
irop ze over het medium
iken. En dan zijn er
.000 leden die ons kiezen
gewoonte, vanwege de
:e programma's, of het
Iroepblad".
eprofileerd
ider leiding van Ben
fomitz werd de K van de
RO meer geprofileerd en
)rden banden met de maat-
aappelijke organisaties van
I voor katholieken nauwer
Ingehaald. Ir. Gerrit Braks
fet daarover: „Hij is een
pker naar evenwicht in een
waarin veel katholieke
Iganisaties inmiddels zijn
manteld. Schmitz heeft
grote inbreng gehad in
t verenigen van een katho-
ke identiteit met een ei-
btijds gezicht. De radicali
sing in de jaren zestig en
iventig is onder zijn- voorzit-
jrschap uiteindelijk omgebo-
jn tot een harmonieus ge-
|el".
en Schmitz hecht aan zaken
|t het verleden, aan geschie-
inis. Vandaar dat zijn naam
Erbonden is aan het werk
an de Stichting Katholiek
even In Beeld. De belang-
jkste taak van die club is de
atholieke historie, zoals hij
terug te vinden in grote
Ito-archieven, te bewaren
Mr. Ben Schmitz: „Er zijn drie onderwerpen waar heel voorzichtig mee moet worden omge-
spronqen: de eucharistie, het kruisbeeld en de holocaust".
K a ervrr».
voor het nageslacht. De be
doeling is die foto's onder te
brengen bij het Katkolieke
Documentatie Centrum „an
ders is er straks niet meer
van over".
Schmitz studeerde rechten en
combineerde die taak met
zijn werk bij het dagblad De
Maasbode waar hij bureaure
dacteur was en later chef
buitenland. „Overdag liep ik
college en 's nachts zat ik bij
de krant".
Later werd hij perschef bij de
internationale tuinbouwten
toonstelling 'Floriade' in Rot
terdam. Zijn curriculum was
al goed gevuld toen hij met
de KRO in contact kwam. In
1960 trad de 27-jarige
Schmitz in dienst bij de om
roep. Hij werd secretaris tele
visie-dienst onder de legen
darische Jan Castelijns. Van
1963 tot 1968 was hij plaats
vervangend hoofd. In 1968
volgde zijn benoeming tot
hoofd. „De televisiedienst be
stond in mijn eerste jaren uit
een groepje verdwaalde pro
gramma-makers. De KRO
was immers radio. Televisie
mensen hadden niet het ge
voel dat ze er echt bijhoor-
den. Na de komst van Harry
van Doorn als voorzitter is
daar verandering in aange
bracht. Ik was de exponent
daarvan".
Tijdens zijn tv-jaren kreeg hij
de taak drama- en amuse
mentsprogramma's te ont
wikkelen. Terwijl Richard
Schoonhoven het informatie
ve gedeelte van de KRO tv-
programma's opkrikte, stond
Schmitz aan de wieg van suc
cessen als 'Citroentje met sui
ker' en 'Oebele'. „Ik was de
eerste in Hilversum die het
belang inzag kinderen aan je
te binden. Daarom kregen de
jeugdprogramma's van mij
een eigen, volwassen budget.
Als ik terugkijk was mijn te
levisie-periode de leukste
tijd. Vooral omdat er een di
rect verband bestond tussen
je eigen handelen en het pro-
dukt. Maar ik wil niet bewe
ren dat ik aan andere KRO-
perioden minder voldoening
heb beleefd. Ik bedoel, neem
mijn periode als directeur so
ciale en economische zaken.
In die tijd heb ik ons tweede
programmablad Mikro Gids
van de grond helpen tillen.
Dat leverde meer KRO-leden
op en ik heb mijn steentje
bijgedragen bij de renovatie
van het studiogebouw aan de
Emmastraat in Hilversum.
De KRO had vanaf dat mo
ment zijn hart terug".
Samenwerking
„Maar hoelang zitten we hier
nog? Als we over een verre
gaande samenwerking praten
van net-partners, zoals in het
McKinsey-rapport wordt
voorgesteld, dan hebben we
de langste tijd hier gehad.
Dan zal de nieuwe voorzitter
binnenkort deze directievilla,
een architectonische schep
ping van De Gemeenschap,
achter zich moeten laten.
Want, de enige manier om
een nauwe samenwerking te
stimuleren, is als de partners
een gezamenlijke huisvestig
hebben".
Tien jaar geleden werd Ben
Schmitz benoemd tot voorzit
ter. Hij volgde Jo Hendriks
op. „Terugkijkend omschrijf
ik ze het liefst als tropenja
ren. Ik heb geprobeerd de K
van katholiek te handhaven,
zelfs te versterken. Ik vond
dat de KRO de stem van de
katholieke gemeenschap
moest zijn en heb geprobeerd
de band met het georgani
seerde katholieke achterland
te herstellen. Ik heb zorgge
dragen voor een succesvolle
overgang van een stichting
naar een vereniging per 1 ja
nuari 1990. Mijn periode
werd gekenmerkt door grote
veranderingen, gevechten
ook. Eigenlijk is het constant
vechten geweest, vechten
met de politiek die ons maar
lastig vindt en vechten met
degenen die de bisschoppen
probeerden op te zadelen met
een KRO-complex. Met beide
partijen ziin we nog niet uit
gestreden'
„Wat de politiek betreft kun
je niet verder kijken dan de
huidige regeerperiode. En
wat de verhoudingen met de
kerkelijke gezagsdragers be
treft, kan ik alleen maar po
sitief zijn. Het overleg met de
bisschoppen verloopt soepel
en in het Vaticaan wordt er
met iets meer welwillende
aandacht naar ons gekeken
dan vroeger. Het bezoek van
mgr. J. Foley, adviseur van
de paus op mediagebied,
heeft daar in sterke mate toe
bijgedragen. Hij heeft kun
nen zien dat we zowel een
professioneel bedrijf zijn als
een ideële organisatie met
een bewuste achterban die
ons steunt".
Schmitz kijkt nog even terug
en constateert. „Ik ben altijd
goed thuis geweest in het be
drijf, heb onduidelijkheden
altijd met veel geduld aan
programma-makers kunnen
uitleggen. Als voorzitter moet
je terughoudend zijn, het gaat
om het aangeven van kaders.
Maar als je de zekerheid hebt
dat programma-makers iets
met een goed hart hebben ge
daan, dan is het wél verdedi
gen geblazen. En daarin kan
ik heel ver gaan. Die pro
grammatische taak heb je.
Okee, ik ging wel eens een
straatje om als de KRO een
controversieel programma op
de buis bracht, maar ik had
wel altijd de video-cassette
achter de hand. Op die ma
nier kon ik er in versnelt
tempo en met meer distantie
naar kijken en meer argu
menten aanvoeren voor de
verdediging. Eerlijk gezegd
zit ik naar onze jongerenpro
gramma's wel eens met inge
houden adem te kijken, maar
denk ondertussen: ach, ik
ben van een andere genera
tie. Kijk, als je programmeert
wat de achterban wil, dan
komen zulke uitzendingen
nooit op de buis. Maar als je
straks een achterban wilt
hebben die zich in jouw her
kent, moet je daar nu aan
bouwen".
Eucharistie
Volgens Schmitz zijn er drie
onderwerpen waar wel heel
voorzichtig mee moet worden
omgesprongen: de eucharistie
en het kruisbeeld, omdat het
de kerngegevens zijn in het
katholieke geloof en de holo
caust. „Katholieken hebben
zoveel boter op hun hoofd
dat ze nog zeker twee gene
raties zoveel mogelijk hun
mond moeten houden over
het Joodse vraagstuk".
Wat hem echt dwars zit zijn
de beperkte financiële mid
delen. „Maar ik vind dat er
in het bezuinigingsklimaat
zowel op radio als televisie
fantastische prestaties wor
den geleverd. Wat ik mis is
een eigen correspondenten-
net in alle Europese hoofd
steden. Die droom zie ik
graag werkelijkheid worden.
Misschien lukt het in de
nieuwe Nederland 1-situa-
tie".
Hoewel Schmitz de KRO-
verlaat wordt hij niet ar
beidsloos. „Nee hoor. Ik hou
mijn bestuursfuncties bij de
Katholieke Universiteit Bra
bant, de Bach-vereniging,
Opera Forum Filharmonisch
en het Hilversumse Omroep
museum. Het ziin geen dagta
ken, dus ik heo alle tijd om
eens tot rust te komen. Daar
na wil ik mij verdiepen in
het Romeins en Nederlandse
recht. En ik zou een boek
willen schrijven over een on
derwerp uit de vaderlandse
geschiedenis in de negentien
de eeuw. Een fascinerende
periode".
HANS PIËT
'X -? g IJ» «S.
De winnaars van de Scheveningen International Music Competition, met links eerste prijswinnaar
Jens Peter Maintz.
FOTO: SONJA BESTEBREURTJE
Finale-avonden van het vijfde Sche
veningen Internationaal Muziekcon
cours met vijf finalisten. Begeleiding
door het Noordhollands Philharmo-
nisch Orkest onder leiding van Lu
cas Vis. Woensdag- en donderdag
avond, Circustheater, Schevenin-
Cellist Jens Peter Maintz (23)
uit Duitsland heeft als win
naar van het vijfde Scheve
ningen Internationaal Muziek
concours zijn eerste contract
als solist op zak: op 30 april
speelt hij in de Anton Philips-
zaal met het Residentie Orkest
tijdens het Koninginneconcert
onder leiding van Franz Wel-
ser-Möst.
Maintz kwam in het Circus
theater gisteravond ook in
aanmerking voor de Muziek-
pers-prijs die dit jaar voor de
eerste maal werd uitgereikt.
De tweede prijs werd gewon
nen door de Rus Dmitri Tsirin
(22), de derde door de Duitser
Hanno Simons (22), de vierde
door de Zwitser Wen-Sinn
Yang ((25) en de prijs voor de
beste vertolking van het ver
plichte werk 'Obsession', van
Leo Samama, door de Engels
man Paul Watkins (21).
In vergelijking met de voor
gaande celloconcoursen in
1987 en 1989, gewonnen door
respectievelijk Gustav Rivini-
us en Anne Gastinel, moet dit
lustrumconcours qua niveau
teleurstellend genoemd wor
den. Maintz heeft terecht ge
wonnen, maar hij kan niet in
de schaduw staan van Rivinius
en Gastinel. Hij heeft dan ook
geen echte aspiraties om solist
te worden, een plaats in een
vooraanstaand Duits orkest
trekt hem ook wel aan. „Ik
was na de halve finale tevre
den met mijn spel", vertelt
Maintz, „en toen ik hoorde,
dat ik de Rococo- variaties van
Tsjaikowski mocht spelen had
ik goede hoop dit concours te
kunnen winnen".
Van dat Tsjaikowski-werk gaf
hij woensdagavond een virtuo
ze interpretatie, stevig van
toonvorming en in goede har
monie met het Noordhollands
Philharmonisch Orkest. Zou
dit concours een publieksprijs
kennen -een wens trouwens
van veel concoursbezoekers-
dan zou Maintz zeer waar
schijnlijk ook die prijs hebben
gewonnen.
technisch
begaafde
Maintz
kreeg
daarnaast
ook de
persprijs.
Maar dat wil niet zeggen, dat
iedereen het met de jury-uit
slag eens was. Naast de 'Sama-
ma-prijs' viel een soort troost
prijs voor Paul Watkins toch
wel bijzonder mager uit. Zijn
Schumann-vertolking werd
weliswaar ontsierd door enke
le slordigheden, maar zijn spel
was toch wel bijzonder muzi
kaal. Maar, zoals reeds eerder
in deze kolommen opgemerkt,
de jury's van de Schevenin-
gen-concoursen lijken zich
door twee elementen te laten
leiden: techniek en leeftijd.
Dat het accent in de eerste
plaats op de technische kwali
teiten wordt gelegd bewees de
jury met de uitslag: de eerste
én de tweede prijswinnaars
speelden beiden de technisch
veeleisende Rococo-variaties.
Wat betreft de leeftijd: de kan
didaten mogen niet ouder zijn
dan 28 jaar, maar boven de 25
lijken de deelnemers nauwe
lijks nog een kans te maken.
Zou het dan geen aanbeveling
verdienen die leeftijdsgrens te
verlagen? Geen jury kan ver
klaren waarom Watkins geen
prijs kreeg en Yang de vierde
prijs, tenzij het zwaartepunt
ligt op de eerste ronden en de
halve finales. Maar dat geeft
voor het publiek een verte
kend beeld, want Yang speel
de woensdagavond het Haydn-
concert echt onder de maat.
Tsirin won de tweede prijs on
danks of dank zij de geleende
cello die hij kort voor de finale
tot zijn beschikking kreeg.
Zijn visie op Tsjaikowski was
even melancholiek als intro
vert. Hanno Simons kan met
Samengevat: de eerste prijs en
de persprijs voor Maintz te
recht, over de toekenning van
de overige prijzen valt te dis
cussiëren. Het is bijzonder be
treurenswaardig, dat het voor
dit concours gecomponeerde
werk van Leo Samama niet
aan het slot van de tweede fi
nale-avond heeft geklonken.
'Obsession' telt niet meer dan
acht minuten. Het werk uit
sluitend en alleen vertolken
op de halve finales is een ont
kenning van de kwaliteiten
van componist en compositie.
ADRIAAN HAGER
ysign in nieuw paviljoen
dels
ön|i Boymans-van Beuningen
irrefERDAM Museum
r ei»ans-van Beuningen
=n i morgen het nieuwe pa-
letn dat onderdak geeft aan
iwangrijke collectie histo-
gebruiksvoorwerpen die
B-t van Beuningen door de
Sti heen heeft verzameld.
Beuningen schonk zijn
lm "tie begin jaren tachtig
fende gemeente Rotterdam,
de!
t htelde daarbij wel als voor-
jingde dat de gemeente de
zijnin van een nieuwe perma-
dooib expositieruimte voor de
Robtie zou betalen. In 1987
e Rotterdam het geld, vijf
iee*en gulden, beschikbaar
r dBoymans. In de bovenzaal
irstihet paviljoen is de ope-
jij Sten toonstelling '153x' te
zien, met design uit werkom
geving en vrije tijd, zoals bu
reaulampen en projectmeube
len. De vrije tijd wordt verte
genwoordigd door radio- en
televisietoestellen, fietsen en
sportartikelen.
„De collectie in het nieuwe pa
viljoen moet een brug slaan
tussen beeldende kunst en ge
bruiksvoorwerpen van alle
dag", aldus directeur Crouwel.
De collectie Van Beuningen-
De Vriese bestaat uit pre-in-
dustriële gebruiksvoorwerpen
van keramiek, glas en metaal
van de twaalfde eeuw tot he
den. Deze collectie staat opge
steld in het souterrain van het
nieuwe gebouw.
Conor
Een archieffoto uit
1988 van Conor
Clapton en zijn
moeder Lory del
Santo, vrouw van
gitarist Eric Clap
ton. Conor, vijf jaar
oud, ontsnapte eer
gisteren in zijn huis
in New York even
aan de aandacht
van moeder en be
diende en viel van
de 53e verdieping
uit een raam. De
dood van hun zoon
is de zoveelste klap
voor de familie
Clapton. Eind vorig
jaar verloren band
leden en de mana
ger van Clapton het
leven tijdens een
vliegtuigongeluk.
FOTO: AP
AMSTERDAM Meester
in de taalkunst, tekst
schrijver, liedjeszanger,
taalpurist, theoreticus van
de dichtkunst en econoom
Heinz Polzer, toch het
meest bekend als drs P.,
heeft gisteren het eerste
exemplaar mogen ontvan
gen van het eerste boek
over hem.
'We maken van ons huis geen
abbatoir, een aanvullend dos
sier over drs. P.' is geschreven
door Patrick van den Hanen
berg. Het boek bevat een deel
van de gedichten van Polzer
en tevens een biografie waarin
Van den Hanenberg een po
ging doet om „het mysterie
rond de persoon van de dich-
ter-zanger te ontrafelen". He
lemaal gelukt is het niet „maar
we zijn een heel eind geko
men".
Op basis van de gedichten in
het boek, ten dele niet eerder
uitgegeven, is er een compact
disc uitgekomen 'Drs. P. com-
pilé sur cd'. Het Nederlands
Theater Instituut in Amster
dam, waar de uitreiking plaats
vond, had opdracht tot uitgave
van het boek gegeven. Vol
gens Van den Hanenberg
heeft het instituut de taak om
de geschiedenis van het thea
ter te bewaren. „Maar de be
trokkenheid was meer bepa
lend om het boek uit te geven.
De verzameling teksten is een
welkome aanvulling op de ge
schiedenis en de biografische
inslag van het boek rechtvaar
digt de betrokkenheid van het
instituut om het uit te geven".
Ivo de Wijs, ook aanwezig tij
dens de presentatie, hield ver
volgens een lofrede die het
goed scheen te doen bij het pu
bliek. Vijfennegentig procent
van de mensen moest overi
gens staan in een veel te klei
ne zaal. Ondanks dit ongemak
applaudiseerden ze om de ha
verklap.
„Voor Drs. P., geboren in
Zwitserland, maar op driejarig
leeftijd naar Nederland geko
men, is de Nederlandse taal
dubbel zijn moedertaal. Hij
heeft een ongekende kennis
van de Nederlandse taal en
zijn invloed reikt ver. Zijn
liedjes na zingen lukt niet, zijn
toonladders zijn inventief", al
dus De Wijs.
Drs. P. heeft ook teksten ge
schreven voor onder andere
Normaal, Willeke Alberti en
Gerard Cox. Het taalwonder
lijkt heel geliefd te zijn bij een
groot publiek, maar jaagt te
vens evenveel mensen tegen
zich in het harnas. Herman
van Veen vindt hij bijvoor
beeld piepschuim (een favoriet
woord van Polzer om holle ar
tiesten mee aan te duiden) en
Freek de Jonge een wandelen
de vlooienmarkt. Ook Gorter,
Kloos en Achterberg gooiden
er regelmatig met de pet naar.
Van den Hanenberg: „De lied
jes van Drs. P. zijn een combi
natie van vrijwel perfect ge
formuleerde kolder, inventie
ve melodietjes en een kreu
nende kraakstem". Zijn ge
dichtenverzameling 'Drs. P.
compilé sur cd' is op twee cd's
uitgebracht en vanaf vandaag
verkrijgbaar. De zanger sig-
