rhuis zijn is vakantie
roor coureur Hans Spaan
)jurovski gelooft in kampioenschap FC Groningen
CeidócSoivuvnt
o naar ziekenhuis
'Mi
Veertien spelers
wedstrijd geschorst
Henriëtte Weersing
wil spoedig gesprek
1 >ORT
ZATERDAG 16 MAART 1991 PAGINA 21
nCHEN Midori Ito moest gisteren naar
zjekenhuis worden vervoerd, maar behoudt
kansen op de wereldtitel kunstrijden. De
anse springveer kwam bij een combinatie
ngen buiten de baan, waarvan de gebruike-
boarding was verwijderd voor televisieca-
j's. Ze krabbelde vlot op, voltooide haar
en ontving van slechts twee juryleden een
waardering. In het ziekenhuis bleek dat ze
ernstige verwondingen had opgelopen,
ms teammanager Noriko Shirota zal zij
ujag een optreden verzorgen. De wereld-
pioene van 1989 bezet na het korte pro-
ima de derde plaats. De Amerikaanse Kris-
amaguchi leidt, voor haar landgenote To-
Harding. Marion Krijgsman plaatste zich
voor de lange kür. Met haar 21e plaats
jeerde de Groningse zich één plekje te laag
aan de eindstrijd te kunnen meedoen.
3raao PP'
De
ZEIST Veertien spelers uit het betaald voetbal
moeten één wedstrijd aan de kant blijven. Acht
vanwege een derde gele kaart: Borrenbergs (Eind
hoven), Fröser (Feyenoord), Koolhof (De Graaf
schap), Jalink (RKC), Maas (RKC), Richardson
(RKC), Trustfull (SVV) en Sweres (Vlissingen),
drie omdat zij voor de vijfde keer geel kregen: Van
Dijk (FC Groningen), Schenning (Go Ahead
Eagles) en Thai (MVV). Eén met een zesde gele
kaart: De Jong (Heerenveen) en twee omdat zij in
één wedstrijd tweemaal geel kregen; Knippenberg
(Heracles) en Meeuwsen (Willem II). Veendam-
trainer Meertens kreeg één wedstrijd voorwaarde
lijk en een boete van 250 gulden, omdat hij bij de
wedstrijd Veendam-De Graafschap van 2 maart
het veld opstapte en een grensrechter beledigde.
Handbalsters
winnen weer
CASSANO De Nederlandse
handbalsters lopen met reuzen
stappen door het Europees kwa
lificatietoernooi voor ae wereld
titelstrijd van 1992 in Noorwe
gen. In Cassano werd gisteren
gastland Italië met 19-10 versla
gen. In de openingswedstrijd
was België met 24-8 een kopje
kleiner gemaakt. Bij de rust leid
de Nederland, dat de eerste wed
strijd tegen België met 24-8 had
gewonnen, al met 11-4. Christa
Thorsen werd andermaal topsco
rer met zes treffers. Carla Klein
tjes en Jolanda de Kok maakten
elk drie doelpunten.
SNEEK De problemen tussen volleybal-landskam
pioen Avéro Olympus en speelster Henriëtte Weer
sing lijken voorlopig nog niet uit de wereld. De inter
national, die vandaag in de competitiewedstrijd tegen
Sudosa Assen ontbreekt, heeft deze week de trainin
gen laten schieten. In haar geboorteplaats Winscho
ten probeert ze de strubbelingen in Sneek even te
vergeten. „Er zal spoedig gepraat moeten worden en
niet met één, maar met heel wat personen. Er zijn
problemen, maar ik ben niet van plan om daarmee
naar buiten te komen. Het liefst wil ik zo snel moge
lijk een oplossing". Weersing maakte een einde aan
de geruchten dat zij deze week vrijaf zou gebruiken
voor het leggen van verregaande contacten met een
belangstellende volleybalclub in Italië.
Uitgifte aandelen nieuw stadion
Amsterdam levert 20 miljoen op
AMSTERDAM De uitgifte van aandelen voor de
bouw van een nieuw stadion in Amsterdam-Zuidoost
heeft 20 miljoen gulden opgeleverd. De inschrijvings
termijn, die 17 december werd geopend, is gisteren ge
sloten.
Het streven was met de emissie een bedrag van 70 miljoen gul
den bijeen te brengen. Een woordvoerder van de Stichting Ad
ministratiekantoor Stadion Amsterdam verklaarde dat zoge
noemde „founders" nog 35 miljoen gulden bovenop de 20 mil
joen leggen. Vijf bedrijven hebben zich bereid verklaard in to
taal 25 miljoen gulden te willen bijdragen. Volgens de woord
voerder biedt het nu bereikte bedrag „voldoende perspectief"
om met vertrouwen de plannen voor het multi-functionele sta
dion verder uit te werken. De kosten van het stadion zijn bere
kend op 200 miljoen gulden.
iNINGEN Domme
(ig. Natuurlijk trekt hij
[gen tegen SVV zijn
jrte maillot aan. Want
ko Djurovski (28)
eert bij het kleding-
Het is sinds jaar en
*®khet handelsmerk van
'Joegoslavische vedette.
en,
ivankelijk werd „Djurko"
r alles en iedereen afgesc-
maar met het verstrij-
ivan de competitie bewijst
een absolute smaakmaker
lijn. Eentje die, in tegenstel-
1 tot de rest bij FC Gronin-
onvoorwaardelijk gelooft
een kampioenschap. Ge
arde taal. Het past bij Milko
oo irovski, een vedette die tot
sdom komt.
ewel Djurovski in het veld
as wat arrogant overkomt,
hij een doodgoeie jongen.
Iei n vlees en bloed. Hij houdt
5genl n het leven. Rookt zijn siga-
je, drinkt op zijn tijd een
rtje en lacht graag. Maar
nachtleven in Groningen
k hem niet zo bekoren. „202
Belgrado, dat is pas een dis-
heek", laat hij in de auto op
5van het Oosterpark naar
an-restaurant Joegoslavië
vriend Bobby Milewski
n. Ook de muziek in het
jertuig is niet aan hem be-
ed. Pas als er wat trendy
ise-muziek opgezet wordt,
ert Djurovski een vette
nlach tevoorschijn. „Veel
er", klinkt het in gebrekkig
gels. Hij houdt van disco-
iziek, bekent hij, reggae
it er ook goed in. Om het
tje compleet te maken; een
uar is zijn droomauto, Ama-
us zijn lievelingsfilm.
ival of niet? De Oostenrijk-
Jred tomponist gold als een won-
ind, net als Djurovski in
vaderland, het nu door in-
conflicten verscheurde
rota ïgoslavië. Hij volgt samen
vriendin Andrea Puksic
argusogen de politieke
MVB llwikkelingen. Voorlopig
ali tert Djurovski niet terug. Hij
astisÉeft het, na wat aanpassings-
roblemen gekend te hebben,
naar zijn zin in Gro-
Samen met Andrea
woont hij een leuk huisje en
int hij de weg in het noor-
B
akelijker
heb het gevoel dat ik hier
veel langer ben dan een
half jaar", zegt de vedette. „Ik
ben inmiddels wat gewend ge
raakt aan de Nederlandse
mentaliteit en cultuur". Hij
vertelt dan dat hij weinig gro
te problemen heeft gehad,
maar wel moest wennen aan
het feit dat de mensen zo ge
sloten zijn. „Alles gaat hier
volgens afspraak en niet spon
taan. Als ik jou wil spreken,
moet ik eerst een paar dagen
van tevoren bellen en een af
spraak maken. Het is hier veel
zakelijker dan in Joegoslavië".
Dat laatste aspect staaft hij
met een voorbeeld uit de dage
lijkse voetbalpraktijk. „Ik mis
de echte kameraadschap onder
de spelers", vervolgt hij. „Het
is mij opgevallen dat iedereen
het voetbal puur als werk ziet.
Een verplichting. Hier wordt
meer gevoetbald om het geld,
dan om de sport zelf. Je bent
echt in dienst van de club".
Het heeft volgens de Joego
slaaf veel te maken met de
hoge lonen en lage premies.
Een model waar hij geen voor
stander van is. „Ik heb liever
lagere lonen en hogere
premies. Toen ik bij Rode Ster
Belgrado voetbalde, konden
we een pak geld verdienen als
we Partizan zouden verslaan".
Vriendin Andrea springt bij:
„Dat stimuleert veel meer".
Ongeloof
Djurovski vindt het ook
vreemd dat er aan het begin
van het seizoen helemaal niet
is gesproken over een premie
voor het behalen van een
eventuele landstitel. „Als wij
kampioen worden, kost dat de
club niets". Het ongeloof
straalt er vanaf bij Djurovski
en zijn vriendin. Dat veran
dert als de titelkansen aan bod
komen. „Wij worden kam
pioen", zegt hii met een stalen
gezicht. „Zet aat er maar in".
Het wordt volgens hem tijd
dat zijn ploegmaten zich be
wust worden van het feit dat
er méér in zit dan alleen Euro
pees voetbal.
„Ik vraag me af", vervolgt hij
zijn betoog, „of het publiek,
bestuur, spelers en de stad wel
kampioen willen worden. Zo'n
kans krijgen we misschien
nooit weer". Opvallend is dat
Djurovski in de wij-vorm
spreekt. „Iedereen moet er in
geloven. We voetballen goed,
staan tweede, maar volgens
mij gelooft niemand er echt in.
Misschien denken de mensen
dat ik gek ben, maar dat ben
ik niet. Waarom zouden alleen
Milko Djurovski wordt afgestopt door Ajacied Danny Blind.
PSV en Ajax kampioen kun
nen worden? AZ is vroeger
toch ook kampioen geweest?
Waarom zouden wij dat niet
kunnen?".
Grootverdiener Djurovski
weet hoe het voelt gefêteerd te
worden. In totaal werd hij vier
maal landskampioen en won
hij drie nationale bekers bij
Rode Ster en Partizan. Zijn
hart ligt nog altijd bij Partizan,
de „bandietenclub" waar hij
onder trainer Ivan Golac op
bloeide. Hij noemde Golac, die
op zoek is naar werk in Ne
derland, ooit de beste trainer
die hij zich kon wensen. Puur
en alleen omdat hij niet hoef
de te verdedigen. „Ik moest
me volledig concentreren op
de aanval", herinnert hij zich.
Pas dan voelt Djurovski zich
helemaal in zijn element. „Ik
speel natuurlijk het liefst als
diepste spits. Bij Groningen
speel ik inderdaad anders.
Hier sta ik samen met Meijer
en Huizingh voorin. Een heel
ander systeem". Hij betreurt
dat, maar schikt zich in zijn
rol. „Als het voor Groningen
de beste oplossing is, leg ik me
daar bij neer. Dat heb ik er
voor over. Twee punten zijn
belangrijker dan persoonlijk
succes".
Kritiek
Woorden die drie maanden
gelden ver weg leken. Toen
haalde Djurovski in het week
blad Voetbal International fel
uit naar FC Groningen. Ver
telde uitgekeken te zijn op de
noordelijke ploeg. Want hij
werd niet begrepen en onder
gewaardeerd. Sinds het be
wuste interview is er veel ver
anderd. „In het begin begre
pen ze me niet", aldus Dju
rovski. „Later is dat beter ge
worden. Werd het contact in
tensiever. Toen werd alles een
stuk gemakkelijker voor mij".
„Natuurlijk vond ik alle kri
tiek in het begin niet leuk.
Maar daar ben ik aan gewend.
Ik trek me er niet zoveel van
aan. Journalisten mogen alles,
nou ja, bijna alles schrijven".
De definitieve doorbraak op
intermenselijk vlak volgde tij
dens een trainingskamp in
Marbella. „Logisch, dat je el
kaar tijdens zo'n trip beter
leert kennen. Je staat samen
op en gaat samen naar bed. Je
hoort elkaar als het ware ade-
Onder de Spaanse zon maakte
Djurovski veel indruk op doel
man Patrick Lodewijks. De
huurling van PSV herinnert
zich een leuke anekdote. „We
oefenden op afwerking. De
spelers mochten de bal maar
twee keer raken. Djurovski
schoot de bal in het kruis,
maar had hem drie keer ge
raakt. „Dat telt niet", zei ik.
Nog geen minuut later kreeg
hij weer een voorzet. Schoot-ie
de bal ineens in de kruising.
„Het maakt mij niets uit", zei
hij. Tsja, dan dwing je natuur
lijk wel iets af".
FC Groningen trok de laatste
wedstrijden profijt van de fitte
en gemotiveerde Djurovski.
Hij etaleerde regelmatig zijn
klasse en kan nog steeds wei
nig fout doen bij het doorgaans
toch kritische Groningse pu
bliek. Wat hem echter opvalt
is de stilte bij thuiswedstrijden.
De sfeer verschilt, bekent hij,
volstrekt met die in Joegosla
vië. „Ik had meer publiek ver
wacht en grotere stadions, dat
is me wat tegen gevallen. In
Joegoslavië krijg je kippevel,
hier zit iedereen maar een
beetje te kijken waar de bal
heen gaat. Ik vind dat de sup
porters ons veel meer moeten
steunen. Zij moeten ook in een
kampioenschap gaan geloven".
Marathonlopers
„In Joegoslavië spelen de
voetballers voor het publiek.
Ik doe dat ook. Ik ben zelf pas
tevreden als het publiek mee
werkt en ook tevreden is. Ik
ben prof en speel om het pu
bliek te vermaken. De manier
waarop ik speel, daar houden
de mensen van. In het verle
den is er wel eens tegen mij
gezegd dat ik mijn stijl moest
veranderen. Maar dat doe ik
niet. Dan wordt het voetbal
kapot gemaakt. Als alles op
conditie moet gebeuren, is er
niets meer aan. Dan kun je net
zo goed elf marathonlopers in
het veld zetten".
Of Djurovski bij FC Gronin
gen blijft, is onzeker. Vóór 15
mei dient de subtopper bekend
te maken of het met de Joego
slaaf door wil gaan. Onlangs
had hij een informatief ge
sprek, zonder tot concrete za
ken te komen. „Het is absoluut
niet gezegd dat ik blijf", ver
telt „Djurko". En: „Binnenkort
zullen we opnieuw gaan pra
ten en moeten we eens bekij
ken wat de club en ik willen.
Als we niet bij elkaar kunnen
komen, ga ik weg". Voorlopig
houdt hij voor andere clubs, er
is genoeg belangstelling, de
boot af. „Ik speel nu bij Gro
ningen, daarom wil ik ook
eerst met hen praten".
ANDRÉ VENEMA
ASTRICUM Hans
iaan heeft een obsessie,
ij staat te boek als de
lelste en slimste 125 cc-
lotorcoureur ter wereld,
laar niet de beste. Van
aar dat hij al twee jaar is
igezadeld met de meest
roeve positie op de rang-
tweede. Waar het al-
waal om draait is het
ummerbord met de stoe-
één. Hans Spaan weet
Het jaar van de waar
lid is aangebroken. Op-
j-opzij voor het Van der
oel-effect.
haargrens begint te wijken,
slapen worden grijs. Maar
ans Spaan vouwt zijn ranke
I kilogrammen nog steeds
et speels gemak achter een
ibogen stukje plexiglas. Het
efst met 240 kilometer per
ur op de teller, de veertig
aardekrachten volledig be-
uttend, als hoofdrolspeler in
et gooi- en smijtwerk dat
rand Prix heet. Mikpunt:
aornameliik Zuid-Europese
^es die de puberteit amper
'jroeid zijn.
a" Spaan mag met zijn 32
steeds ouder worden en de
uncurrentie jonger en vooral
aider, wereldgoud staat nog
eeds bovenaan het verlang-
jstje van de coureur uit het
narp/Samson-team. In zijn
'ngste jeugd hield hij er liefst
ijf krantewijken op na om
ijn eerste racemotor te kopen
a nog niet zo lang geleden
tou hij de hoofdprijs in de lotto
pmiddellijk hebben ingeruild
H voor de wereldtitel, als dat
kon ten minste. Inmiddels' is
hij iets genuanceerder gaan
denken.
„Als het bedrag hoog genoeg
is, zou ik nu voor die hoofd
prijs kiezen. Een wereldtitel is
heel mooi, maar financieel
word je er niet veel wijzer
van. En ik weet ook hoe be
trekkelijk het allemaal is. Als
je ten val komt en iets breekt,
dan ben je meteen vergeten.
Zo is het, ook in de racewe
reld, het is keihard. Of ik nog
wel bezeten ben van de we
reldtitel? Jazeker. Het is m'n
doel, als sportman. Niet omdat
het wijs is om het later aan
m'n kleinkinderen te vertel
len. Ik heb er ook alles voor
over. Op vakantie ga ik nooit,
ben je gek, ik reis tenslotte de
hele wereld over. Mijn vakan
tie is thuis zijn, bij m'n vrouw.
Lekker Studio Sport kijken,
cd-tje draaien. Niks aan m'n
hoofd hebben. Da's mijn va
kantie".
De gedrevenheid van Spaan is
met de jaren iets minder ex
treem geworden, op 24 maart
op het Japanse Suzuka-circuit
zal hij weer met vlinders in de
buik aan de start staan. Aller
eerst om zijn huzarenstukje tij
dens de ouverture van vorig
jaar, Grand Prix-winst op het
zelfde cicuit, te prolongeren.
Ten tweede om te laten zien
dat het hem ernst is het cliché
matige „drie keer is schee-
precht" tot uitvoering te bren
gen.
Afrekening
Bovendien zou het hem niet
slecht uitkomen om de eerste
grondige afrekening op te ma
ken met de „mafia'bij Spaan
beter bekend als Loris Capi-
rossi en Fausto Gresini. In
eendrachtige samenzwering
hield het Italiaanse duo Spaan
vorig seizoen af van de kroon
op zijn werk. Voornamelijk
door rikskant afstopwerk van
Gresini werd Capirossi de
jongste wereldkampioen aller
tijden. „Ik ben bedrogen en zal
het nooit vergeten", is het eni
ge wat Spaan er zelf nog over
kwijt wil.
De man die vorig jaar vijf
Grote Prijzen op zijn naam
bracht (Suzuka, Francor-
champs, Le Mans, Anderstorp,
Brno) gelooft er heilig in dat
de factor routine hem over de
streep kan-trekken. De laatste
jaren zat het pechduiveltje
hem wat al te nadrukkelijk op
de hielen, rijtechnisch was er
nauwelijks wat om hem aan te
merken. Het hoofdstuk leren
als stuurman is wat betreft
Spaan, terugblikkend op een
race-carrière van zestien jaar,
dan ook afgesloten. Alleen qua
techniek is er altijd wel wat te
verhapstukken, weet de
Noordhollander.
Vieze handen
„Ik ben de enige topcoureur
ter wereld die vieze handen
heeft van het sleutelen. Het
enige wat de anderen doen is
rijden, de rest doen de techni
ci. Ik heb ook monteurs, maar
ik bepaal zelf wat er motorisch
gebeurt. Heb in ieder geval het
laatste woord. Ook in de aan
loop van het seizoen ben ik er
dagelijks mee bezig. Wilco
Zeelenberg (de andere troef
van Sharp/Samson, in de 250
cc, red.) sleutelt niet. En heeft
dus meer tijd vrij".
Waarom dat zelf sleutelen?
„Hobby. En als er problemen
zijn, dan kun je zelf beslissen
wat er gedaan moet worden.
Bovendien wil ik op de hoogte
blijven. Later wil ik doorgaan
in de sport. Ik ben ook niet
anders gewend. Toen Jack
Middelburg, Wil Hartog en
Boet van Duimen nog reden,
was het ook heel gewoon. Ie
dereen zat te knutselen. Maar
er is méér veranderd. Vroeger
begon je onderaan, je werkte
keihard mee. Tegenwoordig
hoef je helemaal niet te wer
ken als coureur. Als je aardig
kunt sturen, dan is 't goed.
Was vroeger ondenkbaar".
Ze zijn genoemd, de namen
van het supertrio, de vaandel
dragers van de nationale we-
gracerij. Zeldzaam populair
was de sport toen „Jumping
Jack", de „Witte Reus" en
„Den Boet" de koningsklasse
verrijkten. Maar Middelburg
overleed na een ongeluk op
het stratencircuit van Tolbert,
Hartog werd na een mooie
carrière fulltime grasdroger te
Abbekerk en Van Duimen
richtte zich uiteindelijk op het
ambt van manager in de we-
gracerij. De sport zakte publi
citair als een kaartenhuis in
elkaar. Opvolgers van het le
gendarische drietal waren niet
voorhanden, de stratencircuits
werden tot verboden terrein
verklaard en de milieu-proble
matiek accentueerde de terug
gang nog eens.
Vallen
Met Spaan en Zeelenberg in
de frontlijn kwam de omme
keer op gang. Spaan: „Je
merkt aan alles dat de sport
Hans Spaan (links) en teamgenoot Wilco Zeelenberg beginnen op 24 maart in Japan aan het nieuwe wegrace-seizoen. FOTO: anp
weer leeft. En de televisie be
steedt steeds meer aandacht
aan ons. Nee, niet alleen om
de valpartijen. Ook de tv-ver-
slaggeving wordt beter, al
hoort vallen erbij. Zelf ben ik
er al zo vaak afgegaan... Nee,
het kost daarna niet veel
moeite om weer net zo hard te
racen. Als je maar weet waar
óm je bent gevallen, dan is het
zelfs heel makkelijk".
„In 1985 heb ik aan stoppen
gedacht. Door een valpartij in
Mugello brak ik m'n heup. Ik
had geen idee waarom ik viel,
het wat péts, ineens. Later
bleek het een motorisch defect
te zijn. Dat stelt je dan gerust.
Als je valt door teveel risico's
te nemen, door je eigen schuld,
dan kun je de volgende keer
alleen maar iets voorzichtiger
zijn. Want zo gauw je onzeker
begint te rijden, dan is het ook
snel mis. In de wegrace zoek je
immers constant naar de gren
zen. Tegen de grens aan rijden
kan alleen maar als je honderd
procent zeker bent. Zo niet,
dan kun je wachten op een
valpartij".
Stress
Spaan, de man op wie ieder
een straks zal letten, zegt wei
nig tot geen last van wedstrijd
stress te hebben. Hij geeft toe
de nacht voor een belangrijke
race de slaap wel eens niet te
kunnen vatten, door de bank
genomen valt het naar eigen
zeggen allemaal wel mee. Be
halve wanneer het vlak voor
de start is, de helpers weg dui
ken, iedereen naar het rode
stoplicht gluurt en zelfs de pit
spoezen nerveus heen en weer
drentelen.
Spaan: „Op dat moment speelt
er van alles door je hoofd. Hoe
is de start? Hoe zal het gaan?
Eenmaal van start gegaan is
de spanning bij mij ook weg.
Bovendien, een beetje nervosi
teit is goed. Zonder kan je zelfs
niet presteren. Op Suzuka
komt er nog een extra dimen
sie bij. De eerste race, hoe
sterk is de concurrentie? Wie
gaat er hard?". De laatste
vraag gaat Spaan min of meer
uit de weg. Is hij niet bang om
een soort Adri van der Poel te
worden, de tweede viool, een
nationaal symbool voor mis
lukkingen? Spaan: „Als ik
weer tweede zou worden, dan
zou ik daar niet mee zitten.
Het zou zonde zijn, dat wel.
Wat ik ga voor de eerste
plaats, da's makkelijk zat.
Maar ik heb afgeleerd om
voorspellingen te doen".
RUUD DE JAGER
