Moord diplomaat
ontkracht imago
gastvrij Tunesië
HIT
Met de doopbelofte de statenverkiezingen in
uitdeweekblade
Totale oorlog
deGM
ELSEVIER
BINNENLAND/BUITENLAND
Eeidóe Qowumt
DONDERDAG 28 FEBRUARI 1991 PAGI1
IN
ONDANKS EINDE OORLOG 1991 NU AL VERLOREN JAAR
TUNIS Tunesië doet
alle moeite om zijn imago
als vakantieland, ondanks
de oorlog in de Golf,
overeind te houden. Tot
voor de oorlog in de Golf
streken elk jaar honderd
duizend Nederlanders en
in totaal zo'n 1,7 miljoen
Europeanen neer op het
1200 km lange zandstrand.
De hotels staan nu leeg.
De toeristen blijven weg
uit angst voor geweld, die
nu mogelijk weer wordt
gevoed door de moord op
de Nederlandse diplomaat
Robert-Jan Akkerman,
gisteravond. Een gebeur
tenis waarmee de Tunesi
sche gastvrijheid opnieuw
een knauw heeft gekre
gen.
Het land dat zich graag 'de
brug tussen de Arabische we
reld en het Westen' noemt,
denkt echter verder. Want nu
de oorlog is geëindigd moet de
toeristenindustrie weer volop
gaan draaien. Maar is het wel
veilig, laat staan plezierig om
vakantie te houden in een
land waar de bevolking onom
wonden blijk geeft van zijn
sympathieën voor Saddam Hu-
sayn?
Een groep Nederlandse reis
agenten en enkele journalisten
zijn op uitnodiging van de Tu
nesische autoriteiten en een
Nederlandse touroperator naar
het land gekomen om zelf te
constateren dat het volstrekt
veilig is om in Tunesië op. va
kantie te gaan.
De ontvangst door de officiële
autoriteiten en de hotel-eige
naren is bijzonder hartelijk.
„U zult ervaren dat er niets
aan de hand is en dat u volko
men veilig bent", zegt Kamel
Ghannouchi van het Nationaal
Bureau voor Toerisme. Meteen
na het uitbreken van de oorlog
hebben Nederlandse tour
operators hun klanten van de
ene op de andere dag terugge
haald naar Nederland. De Ne
derlandse ambassade gaf het
advies Tunesië als vakantie
land te mijden.
Ghannouchi betitelt de hou
ding van de Nederlanders als
een 'paniekreactie' die ner
gens voor nodig was. „De re
patriëring vond plaats naar
aanleiding van een paar
vreedzame demonstraties in
Tunis, die hetzelfde karakter
hadden als alle andere demon
straties elders in de wereld. Er
is één incident geweest, in het
zuiden van het land, waarbij
een paar extremisten betrok
ken waren. Tegen hen wordt
een onderzoek ingesteld".
Goede naam
Volgens Ghannouchi zou het
dom zijn om toeristen binnen
te halen als er gevaar voor
hen dreigde. „Daarmee zouden
we onze goede naam als gast
vrij land voorgoed kapot ma
ken. Daar zijn we absoluut
niet bij gebaat". Aan de andere
kant vraagt Ghannouchi be
grip van de toerist, en toleran
tie van de Europese landen.
„Sinds onze nieuwe president
Ben Ali aan de macht is, heb
ben de mensen meer vrijheid
om zich te uiten. Wij willen
ons volk niet verbieden om
voor zijn mening uit te komen.
Daarom zullen de mensen op
straat soms aan toeristen wil
len laten zien dat ze voor Irak
zijn. Hun solidariteit met de
Arabische volkeren kan echter
goed samen gaan met de gast
vrijheid voor de westerling."
Ondanks alle veiligheidsga
ranties van Ghannouchi wor
den we de eerste dag voortdu
rend gevolgd door twee man
nen in een Renault. Later blij
ken het politiemensen te zijn
die in opdracht van het minis
terie van Toerisme de Neder
landers vergezellen. Bij het be
zoek aan de heilige moskee
van Kairouan blijven ze onop
vallend op de achtergrond.
Maar tijdens de wandeling
door de drukke Medina, de
oude binnenstad van Kairouan
zijn ze nadrukkelijk aanwezig.
We vragen ons af of de escorte
invloed heeft op het gedrag
van de mensen op straat.
Blijkbaar is de Tunesische re
gering niet voor honderd pro
cent zeker van haar zaak.
Stupide
We besluiten het 's middags
uit te proberen door alleen op
pad te gaan, maar Hattem, de
gids, zegt vriendelijk maar be
slist dat hij ons zal vergezellen.
In de nauwe straten van de
Medina worden we soms be
groet met 'Saddam'.
,,Dat zijn stupide mensen",
zegt Hattem en hij legt ons uit
waarom het niet verstandig is
om straatinterviews te houden.
„Op straat krijg je geen genu
anceerd beeld van hoe de Tu-
nesiërs over de oorlog denken.
De mensen die je op straat ziet,
dat is de lagere klasse. Die
denkt alleen maar aan mor
gen, aan wat ze morgen zullen
eten".
Daarnaast heb je volgens Hat
tem de rijkere klasse, die al
leen maar aan haar eigen be
lang denkt. Die heeft ook geen
goed beeld over de oorlog. De
middenklasse ziet het volgens
de gids wel duidelijk, maar die
zie je niet op straat. Die is ge
woon aan het werk. Dus heeft
het geen zin om mensen op
straat te interviewen.
De volgende dag verontschul
digt Hattem zich voor zijn al te
beschermende houding en is,
al dan niet na overleg met zijn
superieuren, tot de conclusie
gekomen dat het beter is om
journalisten hun werk te laten
doen. Een waarschuwing voor
provocerend gedrag vindt hij
nog wel op zijn plaats.
In de haven, waar het anders wemelt van de toeristen, is het nu
Oorlog
De nauwe straatjes in de
Souks van Nabeul, een stad
vol pottenbakkers, kleerma
kers en tapijtenwevers, verto
nen hetzelfde beeld als die in
andere Arabische steden. Op
de terrassen drinken mannen
thee. Een jonge man loopt
hand in hand met zijn oude
vader. Op de stoep zit een boer
die naar de stad is gekomen
om een paar pond venkel en
sla te verkopen. Weggedoken
in zijn boernoes dommelt een
man voor zijn souvenirswin
keltje. Zijn collega in de win
kel ernaast wenkt ons binnen.
„Het is een slechte tijd voor
ons. De toeristen blijven weg.
Het komt allemaal door de
oorlog. Oorlog is slecht voor
ons allemaal. Het is te hopen
dat God spoedig een eind
maakt aan al het slechte".
De 19-jarige Owardi Sofiane, is
klaarblijkelijk een represen
tant van de middenklaase
waar Hattem op doelt, want
hij geeft een genuanceerd
beeld van de oorlog. Zijn
woorden worden overstemd
door de Iman, die vanaf de
minaret oproept tot gebed.
„Voor mij en mijn familie zijn
het dagen van rouw", zegt
Owardi. „Ik was eerst tegen
Saddam Husayn, want in de
Koran staat dat je je naaste
moet liefhebben. Maar nu
weet ik het niet meer. Alles is
zo verwarrend. Ik begrijp niet
waarom de Amerikanen het
vredesvoorstel van Gorbatsjov
niet accepteren. Bush moet
niet denken dat hij Irak van
Saddam kan verlossen. Dat is
een Arabische zaak."
Tijdens de zwerftocht door
Nabeul merken we niets van
enige vijandigheid. Zelfs de
Saddam-groeters grijnzen
breed als je hun groet beant
woordt met een knipoog. Ook
van de Belgische hostess,
Anne Marie Nasra, die al 25
jaar in Tunesië woont, horen
we dat er geen enkele reden
voor angst is. „Ik zie er wes
ters uit, maar ik heb nog geen
enkele keer last gehad. Samen
met mijn familie uit België
ben ik het hele land door ge
reisd. Geen enkel probleem."
Een Nederlandse toerist uit
Alkmaar maakt zich boos over
de 'overdreven bezorgdheid'
van de Nederlandse ambassa
deur. Hij heeft met zijn vriend
alle adviezen genegeerd. Het
besluit om toeristen terug te
Het is onwezenlijk stil in de Tunesische hotels, zelfs de barkrukken blijven leeg.
FOTO: ANNE MARIE KAMP
FOTO: ANNE MARIE KAMP
halen vindt hij 'paniekerig en
onzinnig'. „Er is hier werke
lijk niets aan de hand."
Een Duits echtpaar vertelt
echter dat ze door een Tunesi
sche jongen in het gezicht zijn
gespuwd. Ook zijn er berich
ten dat in Tunis ruiten van au
to's met buitenlandse num
merborden zijn vernield. Zijn
het incidenten, zoals die overal
kunnen voorkomen?
Richtlijnen
De Nederlandse ambassadeur
in Tunis, R. Mulder heeft al in
december aan alle in Tunesië
wonende Nederlanders een
brief gestuurd waarin richtlij
nen staan hoe te handelen in
een gebied met verhoogd vei
ligheidsrisico. Over zijn advies
aan Nederlandse toeristen om
niet naar Tunesië te komen
zegt hij. „Toeristen zijn een
kwetsbare groep. Zij komen
hier voor hun ontspanning. Ik
denk niet direct aan levensge
vaar, maar wanneer het echt
moeilijk wordt, kunnen we
niet meer voor hen zorgen. We
nemen het zekere voor het on
zekere".
De Tunesische toeristenindu
strie verwacht, ondanks het
feit dat de oorlog nu voorbij is,
dat nu al van een verloren jaar
moet worden gesproken. Mo-
hamed Sammoud, directeur
van hotel Manar in Hamma-
met meent, dat voordat de toe-
ristenstroom weer op gang ge
komen is, het grootste deel
van het seizoen voorbij is. „We
mogen blij zijn als we een
beetje van de kosten terugkrij
gen".
De cijfers in de branche zijn
frustrerend. In hotel Manar
met tweehonderd kamers ver
blijven welgeteld twintig gas
ten. Bij Mediterranée is het
nog erger: vier gasten op ze
venhonderd bedden. Het is
nergens beter. De stranden, de
restaurants, de winkels blijven
leeg. De normale bezetting in
deze tijd van het jaar is veertig
tot vijftig procent.
Niet alleen de toeristenbran
che, de totale Tunesische eco
nomie staat onder zware druk.
Ghanouchi geeft het ronduit
toe. „Voor ons telt de econo
mie zwaarder dan de politiek,
want de mensen willen eten.
Daarom stellen we ons zo neu
traal mogelijk op tussen de
Arabische wereld en het Wes
ten. Tunesië is een kruispunt
van wegen".
HENK VAN DEN BOOM
HET NATIONAAL-GEREFORMEERDE GELUID VAN HET GPV
VOLLENHOVE Op
menig tafeltje ligt naast
het oranje GPV-vlaggetje
de bijbel al gereed. Boven
de bar, achter in de zaal,
hangen de foto's van de
prinsen carnaval die het
Overijsselse plaatsje Vol-
lenhove de afgelopen ja
ren heeft voortgebracht.
Het publiek kijkt er zorg
vuldig overheen en be
paalt zich liever tot ten
toongestelde lectuur als
'Antirevolutionair en uni
verseel'.
zijn
Vollenhove, een hele avond
lang in de ban van het Gere
formeerd Politiek Verbond.
„En nu een moment om niet
in te dutten, hier is onze eigen
Gert Schutte!"
De tweehonderd mensen die
naar de verkiezingsmanifesta
tie zijn gekomen, gaan ge
kleed alsof het zondag is en
dat is het ook wel een beetje,
want als het GPV bijeen
komt, dan komt de gerefor
meerd-vrijgemaakte kerk bij
een. De partij is een recht
streeks resultaat van de Vrij
making (1944), die de gerefor
meerde kerken in tweeën
scheurde. „Als we niet samen
aan het avondmaal kunnen
zitten, dan ook niet samen in
de politiek", zeiden de vrijge-
maakten en ze vervingen de
ARP door het GPV. Ze weten
de geschiedenis aan hun kant:
waar de ARP is opgegaan in
het CDA en dus niet verder
komt dan wat gemompel over
„Hij die wenkt aan het einde
der tijden", klinkt bij het
GPV het onversneden natio-
naal-gereformeerde geluid,
geheel in overeenstemming
met Schrift en belijdenis. „Al
machtige God", zegt de GPV-
wethouder van Brederwiede
in zijn openingsgebed, „als wij
een machthebber als Saddam
Husayn horen, weten we ons
des te meer gezegend in onze
vorstin, Beatrix. Onder haar
regering kunnen wii vrij ade
men en ook onze christelijke
politiek bedrijven. U hebt
onze voorbereidingen geze
gend, zegent u ook deze
avond".
Bert en Jaap
Nadat een verklaring is afge
legd over het ontbreken van
politiek cabaret („In verband
met de Golfoorlog; wij ver
trouwen op uw begrip"), gaat
de presentatie over in handen
van Bert en Jaap. Zij onder
vragen lijsttrekker/statenlid
Johan Oldenburger en Arend
van Herwijnen, nummer twee
op de lijst. De zaal blijft de
hele avond stil, met uitzonde
ring van een drietal vragen
stellende heren en wat gie
chelende meisjes die de slappe
lach krijgen, zoals het bakvis
sen betaamt.
„Meneer Oldenburger, u hebt
van het GPV gezegd dat het
geen macht heeft, maar wel
gezag. Wat bedoelde u daar
mee?" Oldenburger: „Nu ja,
bij stemmingen ben ik slechts
één van de 63, maar in de
commissies, waar het voorbe
reidende werk geschiedt, zijn
er wel degelijk mogelijkheden
om accenten te verleggen,
verschuivingen aan te bren
gen".
Bert: „Toch wilt u wel graag
een tweede man naast u?" Ol
denburger: „Ik ben dankbaar
en blij dat de Here God mij de
gezondheid en kracht geeft
om dit werk te doen, maar
versterking is zeker van harte
welkom en zelfs vreselijk be
langrijk, omdat daarmee de
kans op een confessionele
meerderheid in de staten toe
neemt".
Jaap: „We zijn hier in een
agrarische streek en de boe
ren voelen zich nogal be
dreigd door allerlei milieu
maatregelen. Meneer Van
Herwijnen, u bent milieucoör
dinator bij Philips, u contro
leert zogezegd of er geen lu-
chie aan zit, hoe staat u tegen
over de klachten van de boe
ren?" Van Herwijnen: „We
moeten de overbelasting van
Gods schepping tegengaan,
maar dan wel in overleg met
de boeren, bijvoorbeeld met
hen die zijn aangesloten bij
het Gereformeerd Maatschap
pelijk Verbond".
Euthanasie
Tweede-Kamerlid Gert
Schutte is de lieveling van het
vrijgemaakte volk, de Pieter
Jongeling van de jaren negen
tig. In Vollenhove wordt hij
begroet met lovende citaten
uit 1983, het jaar waarin de
parlementaire pers hem een
derde plaats toebedeelde in de
verkiezing van de politicus
van het jaar. Aan de hand
van de euthanasiekwestie en
de Tussenbalans zet hij uiteen
wat de waarde is van het
GPV. „Waarom hebben we de
euthanasie-wetgeving in de
Kamer weer aan de orde ge
steld? Omdat we lering willen
trekken uit de gang van za
ken rond abortus. Het is nu
tien jaar geleden dat het do
den van ongeboren kinderen
gelegaliseerd werd en we
moeten intussen constateren
dat zo goed als niemand zich
nog druk maakt over de
30.000 ongeborenen die per
jaar gedood worden. Iets der
gelijks kan ook gebeuren met
euthanasie. Werd daar een
paar jaar geleden nog fel over
gediscussieerd, nu is het stil
geworden. Het kabinet heeft
een commissie ingesteld die
het verschijnsel moet bestude
ren, terwijl het in de praktijk
gewoon openlijk wordt toege
past. Dat mag niet gebeuren
in Nederland en het is de ver
antwoordelijkheid van de na-
tionaal-gereformeerde poli
tiek dat, gelegen en ongele
gen, aan de orde te stellen".
„Wat de Tussenbalans betreft,
daarin komt ook de schaal
vergroting in het onderwijs,
de bejaardenzorg en de jeugd
hulpverlening aan de orde.
Men dreigt voorbij te gaan
aan het feit dat er in Neder
land allerlei kleinschalige in-
Gert Schutte
FOTO: DIJKSTRA
stellingen bestaan, die alles te
maken hebben met de aard
van onze samenleving, waarin
het mogelijk is vanuit een
christelijke levensovertuiging
onderwijs te geven en hulp te
verlenen. Daar blijft het GPV
op hameren: laat ruimte aan
gelovigen om hun kinderen te
onderwijzen en te doen on
derwijzen in overeenstem
ming met de doopbelofte die
ze hebben afgelegd. Er zijn
heel wezenlijke zaken in het
geding. Zegt u dat ook eens
tegen uw buren of kennissen
als u het over deze dingen
hebt. Het GPV verdient hun
steun op 6 maart, zodat we
met versterkte energie en on
der Gods zegen onze arbeid
kunnen voortzetten".
STEVO AKKERMAN
Oorlog is oorlog. Niets aan te doen. Begrijpelijk dus faar
de weekbladen er deze week zo'n 84 verhalen aan u ma
den. Wisten zij veel dat de oorlog vannacht afgelopen 2 we'
zijn. Nee, dat is allemaal heel voorstelbaar. Maar dat kin
strijd zelfs om de hoek moet komen kijken in intervie l.®
met een gerimpelde actrice, een bekritiseerd schrijver, z''
dat zoiets als een 'spiegeloog' aan het woord moet word j,ln
gelaten; dat ligt minder voor de hand.
ontstaan. Frans BouvJ
van de Wereldraad
Kerken is niet in z'nl
met de professionele hiT
verleners van de Vereijl
de Naties. „De ellendtfl
dat ze praten over vluclT
lingen of het zakken aal
appelen zijn".
Anil Ramdas betoogt in
Groene zo maar even
de moslimgemeenschap
het moderne Westen gi
recht van bestaan he
Niet dat het pas geeft
lims hier te belagen, oi
elders een oorlog w<
uitgevochten, maar risl
vindt hij de groep
Annie Girardot, een van
Europa's meest gevierde
actrices, is bezig aan een
come-back. Ze is de zestig
voorbij, maar weet van
geen ophouden. Oud wor
den? Ze maalt er niet om.
Rimpels en een uitgezakte
taille deren haar niet. De
kwaliteit van het leven is
wat haar betreft afhanke
lijk van de droom in de
mens. „Gelukkig ben ik
bang voor de dood, ben ik
te laf voor zelfmoord. In
die ultieme keuze legt de
wanhoop het nog steeds af
tegen mijn strijdbaar tem
perament". Toch weet de
actrice zich „omgeven door
stront". „Mijn leven lang
heb ik geleerd het mense
lijk wezen te respecteren.
En toch is het vandaag
weer oorlog. Een land en
een volk worden vernie
tigd. Bombardementen bo
ven Baghdad: is dat dan
vooruitgang? Franse solda
ten doen mee aan de 'mas
sacre'. Ik ben zo wanhopig
en beschaamd".
Haar president heeft geen
last van dergelijke gevoe
lens. „Exclusief interview",
pocht het blad. Alleen spij
tig dat de president zo wei
nig te vertellen had. Dat
we „de andere problemen
van het Midden-Oosten
ook moeten oplossen" wis
ten we al een paar maan
den. De irritatie die in Ne
derland is ontstaan over de
Franse solo-acties, zoals het
vredesinitiatief van 15 ja
nuari, begrijpt Mitterrand
niet. „Als Nedetrlandse lei
ders een bepaalde positie in
de buitenlandse politiek in
nemen, vragen ze mij dan
toestemming? Frankrijk
heeft 15.000 man naar het
Golfgebied gestuurd. Wat
hebben andere landen ge
stuurd?" Maar verder
vindt hij Lubbers „een
waardevolle man naar wie
geluisterd wordt in Euro
pa".
Dat luisteren kan wat oud
minister prof. W. de Gaay
Fortman in sommige ge
vallen beter achterwege
blijven. Het uitgelekte plan
van Lubbers om met Suri
name een soort Gemene
best te vormen vindt hij
„ondoordacht en in feite
ook onbehoorlijk". Neder
land is bezig de verkiezin
gen in Suriname te beïn
vloeden.
De Franse schrijver-jour
nalist Gilles Perrault is op
zijn beurt niet te spreken
over wat president Mitter
rand destijds als minister
allemaal in de voormalige
kolonie Algerije heeft uit
gespookt. De man recht
vaardigde een zevenjarige
oorlog, waarin een miljoen
Algerijnen zijn gedood.
Perrault toen dienst
plichtig militair heeft
nu zijn pen als wapen,
waarmee hij woest om zich
heen maait. Hij kan niet
accepteren „dat dertig jaar
later dezelfde streek nog
een keer wordt uitge
haald". Hij doelt op de
Golfoorlog. En op Mitter
rand. In januari riep hij
Franse militairen op te de
serteren. Ook is de toorn
van koning Hassan van
Marokko zijn deel. Hij
schreef een onvriendelijk
boekje over de vorst. In
een interview maakte hij
de koning uit voor „beul
en moordenaar". „En dat is
wel het minste wat je van
hem kunt zeggen".
Verder zit er een volksver
huizing aan te komen. Tus
sen de vijf en vijftien mil
joen Slaven maken zich
reisklaar. En in de loop der
jaren zullen bovendien
vijfentwintig miljoen ont
heemden uit Afrika de
Middellandse Zee overste
ken. Het rijke Europa sid
dert en sluit de poorten.
Vrij Nederland is diep in
de op drift geraakte we
reldbevolking gedoken en
vreest lelijke ontwikkelin
gen. „Langs de Oostgrens,
waar het IJzeren Gordijn
is opgehaald, staat nu aan
déze kant een muur van
militairen". Europa is vol.
Alleen de mooisten, de bes
ten, de sterksten en de
minst veeleisenden hebben
een kansje binnengelaten
te worden. Enkelen van
hen zijn welkom omdat
door vergrijzng in Westeu-
ropese landen een tekort
aan arbeidsplaatsen zal
VXWV.V Xiij gxuty y
Ramdas grijpt terug njflO
de Rushdie-affaire. IndiT^
duele moslims zouden
schrijver geen kwaad h 111
ben willen doen, maar >y
was wel sprake van i
hogere plicht. „Op de B]
televisie zagen we dat p
ve huisvaders in een m
kee bijeen kwamen om
praten over het lot \Hê
Rushdie. Zij mochten ste
men over het doodvon
en eendrachtig staken
de hand op. Dat wai
geen domme boeren
wrede barbaren, n^zij:
mensen die hun gemeq
schap onvoorwaardeli
trouw zijn verschuldig ar
In dat laatste zou het
vaar schuilen. Het is v
gens Ramdas „onbegrij
nn van
M
V<
lijk dat de bron van
moderne de traditioi
gemeenschap in haar r
den tolereert". Met vrijh
van godsdienst heeft
volgens hem niets te
ken. De individuele m
lim mag geen strobreed je|
de weg worden gelegd. I
gaat om de individu
vrijheid die in het Wes
veel hoger staat aan
schreven. „De moslim
in het Westen leeft m
zich kunnen bevrijden
zijn gemeenschap en
imam. Hij heeft daar
het recht. En de plicht".
Op de voorpagina bedai
Martin van Amerongen
Verenigde Staten alv
voor de bewezen dienst
Volgens hem had presidi
Bush goede argument^
voor zijn rigoureuze op
aanvallen. Verderop in
Groene wordt onthuld 1
de VS de vroegere vri< |rj
den van Saddam Husa ht
in het zadel willen helpi [jn
He
Wat is in 's hemelsna.
een spiegeloog? HN Mag
zine interviewde er een zei
maar veel geholpen he
het niet. „Bij het begin
ginnen dus maar. En n
meteen doen alsog ik
begrijp", nam de verslag
ver van HN Magazine zr
voor. Spiegeloog Willem
Ridder, blijmoedig dirty
teur van Radio Art F01
dation, stelt dat een obji
tieve realiteit helem|ts
niet bestaat. Wat een me
ziet is wat hij heeft gelee st'
Iets is er alleen
mens het wil waarnemi
„Zelf ben ik in geen göge
vijfentwintig jaar naar
dokter geweest. Ziekte
een fictie. De dood 0
trouwens. Ik denk nol11]1
aan ziekte, stop er gei.
energie in en dus ovr.e
komt het me niet". De R
der in de jaren zestig pv
boe-doorbrekend betro^
ken bij het tijdschrift Afc0]
ha en het VPRO-progra^
ma Hoepla heeft ze 1
een oplossing voor het pi ft
bleem Saddam Husaj e
„Jij denkt dat hij efnd
slecht mens is, omdat je lap
hem een slecht mens hc
zien. Dat heb je gelezi *P:
dat is je verteld. Het he 1
echter geen enkele zin
gen hem te zijn. Pas als 6
geen energie aan he
wordt gespendeerd, als an
geen aandacht aan he al
wordt geschonken, zal 1r
verdwijnen". aa
Misschien zou de spiegeldo
gie ook heilzaam kunn n
werken op het gedrag v
automobilisten. Die begi
pen er namelijk ook weir n
van. Openbaar vervo
vinden ze vooral goed vo
de buurman, meent v< en
keersdeskundige prof. ns
A. van der Hoorn. Verhfdi
ging van de 'variabele kct r
ten' moeten volgens hel I
de Nederlander uit zi|er
auto jagen. Het rekenii
rijden was zo'n slecht id 'k
nog niet. i
WIM BUNSCHOT#
k 1
