VS bijten zich als pitbull
vast in Saddam Husayn
DIABETES IS OVERAL
Opheldering
Spookachtig decor van ongekende gruweldaden
Triomfgevoelens gevaarlij
voor relatie met Arabiereii
Golf nachtmerrie voor Gorbatsjov
Kinderen Tel Aviv vieren
onbekommerd Poerimfeest
GOLFOORLOG
CeidoeSouocwit
WOENSDAG 27 FEBRUARI 1991 PA<J(
RIYAD „Waar bleven jullie nou. We zaten
hier zo lang te wachten". Gekleed in bermudas
horts, T-shirt en met een onvervalst Amerikaans
accent kwam een Iraakse soldaat toen hij krijgs
gevangene werd gemaakt „opheldering" vragen.
De man, een inwoner uit de Amerikaanse stad
Chicago, bezocht voor de oorlog zijn grootmoeder
•n Baghdad. Toen de oorlog uitbrak werd hij di-
-ect onder de wapenen geroepen en naar Ku
wayt gestuurd.Het is niet het enige vreemde
soorval dat de geallieerden meemaken met
Traakse krijgsgevangenen. In januari liep serge-
mt Alan Jones in een krijgsgevangenenkamp
?en bekende uit zijn woonplaats Milwaukee te
ren het lijf en militaire bronnen vertelden te-
rens over een soldaat die de Amerikanen von
ten in een ondergrondse bunker; hij droeg gala-
choenen aan zijn voeten. „Die moeten ze recht-
treeks van de dansvloer geplukt hebbenwas
iet commentaar van de militaire bron.
Bewijzen voor
aansteken van
oliebronnen
WASHINGTON De Amerikaanse
troepen hebben de hand gelegd op
Iraakse documenten waaruit blijkt dat
het Iraakse bewind de olie-produce
rende capaciteit van Kuwayt wilde
vernietigen. Er zijn 600 branden ge
sticht en nu branden er nog steeds 500
van de 950 oliebronnen die Kuwayt
heeft. De Irakezen hebben ook raffi
naderijen en andere olie-installies ver
nietigd. De Iraakse documenten die de
Amerikanen in handen hebben gekre
gen, zijn bevelen aan de leiders van
eenheden die dateren van 17 januari,
de dag waarop de Golfoorlog uitbrak.
KUWAYT-STAD Ku-
waytse troepen zijn vanmor
gen als eerste eenheden van
de geallieerde legermacht
Kuwayt-stad binnengetrok
ken. Bijna zeven maanden na
de Iraakse inval wappert de
vlag van Kuwayt weer boven
het oliestaatje.
Verslaggevers die met de troe
pen meereizen maakten van
morgen melding van feestvie
rende Kuwayti's in straten, die
alle sporen dragen van oorlog,
bruut geweld en een overhaas
te vlucht van de Iraakse troe
pen. De stad ligt voor een groot
deel in puin en temidden daar
van staan vernietigde tanks en
kapotgeschoten wagens. Op tal
van plaatsen liggen door de
Irakezen in de haast achterge
laten wapens en munitie. Al
leen aan de rand van de stad
werd vanmorgen nog gevoch
ten. Inmiddels heeft de verdre
ven emir voor zijn land de
staat-van-beleg afgekondigd.
In dit ronduit spookachtige de
cor hebben zich volgens Ku-
waytse ooggetuigen de afgelo
pen maanden, maar vooral de
drie dagen vóór de Iraakse af
tocht, ongekende gruwelijkhe
den afgespeeld. Vrouwen en
kinderen zouden voor de ogen
van familieleden zijn verkracht
en vermoord; mannen werden
in handen en voeten geschoten
en daarna geëxecuteerd. Kin
deren die leuzen tegen Saddam
Husayn op muren hadden ge
verfd zijn ter plekke doodge
schoten. Ontelbare anderen
zouden door de terugtrekkende
Iraakse troepen zijn meegeno
men als gijzelaar.
Volgens Amerikaanse schattin
gen is een kwart van de bur
gerbevolking van Kuwayt
(800.000) dood of gewond, dan-
wel lijden aan ziekten als cho
lera en dysenterie. Vooral kin
deren dreigen het slachtoffer te
worden van infecties en onder
voeding. Behalve cholera zijn
er ook berichten over het uit
breken van de pest in Kuwayt.
Ratten, die zich al weken te
goed doen aan de miljoenen ki
lo's vuilnis die zich hebben op
gehoopt in Kuwayt-stad sinds
de Iraakse invasie, zijn een
ernstige bedreiging.
De eerste verslaggever die Ku
wayt-stad bereikte was gisteren
de Canadees Bob McKeown
van de Amerikaanse omroep
CBS. Hij was het voortdurende
middelpunt van opgetogen Ku
wayti's. BoB McKeown: „Ik
kon niet bijhouden door hoe
veel Kuwaytse mannen ik
werd gekust".
Saddam bezojj
le legerkorps,e
BAGHDAD De Iraaks
dent Saddam Husayn hee^ 1
ren het le legerkorps bez<na
de voorbereidingen voor v
dediging van Iraks veiligrfw
soevereiniteit" te inspect hi
door Radio Baghdad gem di
radiostation, dat Saddam gel
ceerde als veldmaarschal] esi
dent en opperbevelhebbers a
strijdkrachten, vermeldde b
tijdstip" of de plaats van hetpep
Enkele eenheden van het s
gerkorps zijn gelegerd in 1 er
ten van Kuwayt. De rest lei
gerd langs de noordelijkotij
westelijke sectoren van d t c
met Iran. ;rc
(Van onze correspondent
Mare de Koninck)
VASHINGTON Het is
linsdagmiddag in Was-
ïington en Amerika heeft'
iet gevoel aan de laatste
iren van de Golfoorlog
jezig te zijn. Glorieus zal
le overwinning zijn en
oet zal-ie smaken. Nie-
nand in deze stad, van
iresident tot scholier, van
Congreslid tot pompbe-
liende, wil nu nog weten
'an een staakt-het-vuren
'oordat de nederlaag van
Jaddam Husayn totaal is.
)e vijand alsnog een vrije af-
ocht gunnen met zijn tanks en
rtillerie, daarvan kan voor de
Amerikanen geen enkele spra-
:e meer zijn. Terugtrekken
nag hij zich uit Kuwayt, maar
lan lopend! Saddam is deze
•orlog begonnen. Denkt hij
merkelijk dat hij in het zicht
•an de verplettering nog het
echt heeft te kiezen aan wel-
:e VN-resoluties hij zich wel
n aan welke hij zich niet
irenst te onderwerpen?
len paar dagen geleden nog
naar, vóórdat het geallieerde
iltimatum afliep voor de
rondaanval, had Saddam zijn
pullen nog mee terug kunnen
lemen uit Kuwayt indien hij
oen op de voorwaarden was
agegaan. Amerika moet er
andaag niet meer aan denken
at hij die kans zou hebben
angegrepen en zich zo van
ijn politieke overleving in ei-
en land zou hebben verze-
:erd.
Vat tot zaterdagochtend gold,
eldt vandaag dan ook niet
aeer. Nu de triomf als een be-
welmend parfum in de Was-
ingtonse lucht hangt, lijkt het
imerikaanse gemoed zich
ver te geven aan de meer
undamentele hartstochten
an het front. De behoefte aan
bsolute vernedering van de
erslagene is groot.
'enzij Saddam persoonlijk, zo
erlangt nu ook president
lush, door het stof gaat en ab-
olute gehoorzaamheid belooft
an de wil van de overwin
President George Bush van de VS reageert woedend op het
„schandalige" voorstel van Iraks president Saddam Husayn.
Achter Bush vice-president Dan Quale. foto: ap
naar, zullen zijn terugtrekken
de eenheden, inclusief de Re
publikeinse Garde, in de pan
worden gehakt. Als een pit
bull-terriër bijt Amerika zich
vast in Saddam Husayn.
Dat de Sovjetunie in zijn eis
tot een ogenblikkelijk staakt-
het-vuren nu toch eindelijk
weg lijkt te breken uit de anti-
Saddamcoalitie, deert weinig
Amerikanen nog. Wie op het
laatst nog de zijde kiest van de
verliezer, die gaat minstens
diplomatiek mede ten on
der. En wat is de Sovjetunie
nou nog helemaal? Een econo
misch, politiek en etnisch
rampgebied dat er wel achter
zal komen hoe hard het het
Westen nodig heeft.
Het is in deze maatschappelij
ke en politieke atmosfeer dat
ook het officiële Amerikaanse
beleid in de apotheose van de
Golfoorlog zijn triomfantelijke
gestalte aanneemt. Het is, zoals
het altijd is geweest in de oor
logsgeschiedenis van de mens
heid, uiteindelijk de situatie op
het slagveld die leiding geeft
aan de politiek en de diploma
tie.
De riante aanblik van het
strijdtoneel maakt het de op
perbevelhebber, president
Bush, vrijwel onmogelijk om
de overwinning niet ook volle
dig te incasseren. Alles wat in
deze ultieme uren voor het
grijpen ligt maar uit barmhar
tigheid aan de vijand gelaten
zou worden, zal later tot spijt
leiden. Natuurlijk moet de
winnaar zich groot van hart
tonen, maar de tijd voor barm
hartigheid (niet jegens Saddam
maar jegens het Iraakse volk)
gaat pas in op het moment dat
de tegenstander zich waarach
tig heeft overgegeven.
Onvergeeflijk
Stel dat de geallieerden het
vuren staken alvorens de an
dere kant de wapenen letter
lijk heeft neergelegd en er zou
nog zo'n dodelijke Scud of een
salvo gasgranaten op 'onze'
soldaten neerkomen. Het zou
de opperbevelhebber niet
gauw vergeven worden. De
bijna-overwinning op het slag
veld dicteert dat voltooiing
van de zege inmiddels de vei
ligheid van de eigen troepen
beter garandeert dan een
vroegtijdige armistice, waar
mee de vijand nog altijd boze
bedoelingen kan hebben.
Die veiligheid van het eigen
personeel is een allesoverheer
sende verantwoordelijkheid
voor de 'commander in chief.
Dat die eenzijdige verplichting
leidt tot nu feitelijk overbodi
ge slachtoffers aan met name
de andere kant, is een trage
die. Maar de krijg heeft zijn ei
gen onvervreemdbare wetten
en een daarvan is: ik ben ver
antwoordelijk voor mijn men
sen, hij voor de zijne.
Stel ook dat president Bush nu
niet zou blijven staan op zijn
eis dat Irak aan alle VN-reso-
luties voldoet. De hele morele
en juridische rechtvaardiging
van deze oorlog zou daarmee
worden verloochend. Het zal
in de praktijk al moeilijk ge
noeg zijn om iets van een
'nieuwe wereldorde' en het
ideaal van de Verenigde Na
ties te verwezenlijken. Maar
nu al die belofte verpatsen aan
een dictator en agressor die
bovendien verslagen is, zou
politiek onvergeeflijk zijn.
Feest
Stel dat de oorlog gestopt zou
worden alvorens Irak formeel,
ondubbelzinnig en voorgoed
de onafhankelijkheid heeft er
kend van Kuwayt, een buur
land waarmee Baghdad de af
gelopen dertig jaar normale di
plomatieke betrekkingen on
derhield. De wapens neerleg
gen en dan maar hopen dat die
formele erkenning ooit nog af
komt, is na alle oorlogsinveste
ring nauwelijks voorstelbaar.
Daarnaast vallen er voor de
VS, voor het Midden-Oosten
en voor president Bush per
soonlijk in de laatste oorlogsu
ren grote slagen van prakti
sche politiek te slaan, welke
het Washington vrijwel onmo
gelijk maken Saddam Husayn
een 'gewapende vrije aftocht'
uit Kuwayt toe te staan.
Een politiek en deels militair
overlevende Saddam dreigt in
de toekomst elk vredesproces
in het Midden-Oosten te torpe
deren, juist nu de ervaring met
de militaire samenwerking
tussen westerse en Arabische
landen tegen Irak, allerlei
nieuwe kansen schept.
Tenslotte is er de persoonlijke
politieke glorie die Bush in ei
gen land geniet en die nu ver
volmaakt kan worden door
een oorlogseinde op Ameri
kaanse voorwaarden. Na alle
spanning heeft Amerika be
hoefte aan feest, aan het groots
inhalen van de terugkerende
militairen uit de Golf en aan
het bejubelen van 's lands
nieuwe helden: generaal
Schwarzkopf, generaal Powell
en president Bush. Geen onno
dige concessies mogen nu nog
afdoen aan de euforie.
Verdienste
Waarmee gisteravond nog
lang niet gezegd was dat Ame
rika ook werkelijk de perfecte
oorlogsafloop vergund zal zijn.
Afgezien van wat er nog aan
drama in het strijdtheater zou
kunnen voorvallen, ontstaat er
een situatie die Washington
niet meer volledig kan mani
puleren zodra alle Iraakse
troepen binnen Kuwayt zich
zouden hebben overgegeven,
maar Saddam in zijn eigen
Irak nog tot vechten in staat
is.
In dat geval is er zeker geen
sprake meer van een VN-
mandaat, lijkt een staakt-het-
vuren onontkoombaar en kan
Saddam toch nog aan volledi
ge militaire liquidatie ontsnap
pen. Een uitkomst die mis
schien als enige verdienste
heeft dat ze die Amerikanen
die zouden denken nu de hele
wereld naar hun hand te kun
nen zetten, tot enige beschei
denheid noopt.
Vertrouwen
Jordaanse kinderen hebben hun vertrouwen in Saddam Husayn niet verloren, ook al lijk! hi
nederlaag nabij. Foj n
PALESTIJNEN KINDEREN VAN DE REKENING
JERUSALEM Overal
in de door Israël bezette
gebieden kom je ze weer
tegen. Oudere Palestijnen
die met verstikte stem
praten over het 'rampjaar'.
Of heel oude Palestijnen
die het over hun rampjaar
hebben. Het enige ver
schil is dat de bejaarden
spreken over de stichting
van Israël 1948 en de mid
delbaren over de Zesdaag
se Oorlog van 1967.
Nu groeit een nieuwe genera
tie op, die vanuit haar optiek
kan spreken van een ramp
jaar. De verpletterende neder
laag van schutspatroon Sad
dam Husayn die zich nu afte
kent, is voor deze Palestijnen
bijna het einde der tijden.
Het is wel de eerste keer in
decennia dat er niet veel
kwaads meer gezegd kan wor
den over Israël, zoals bij de
voorgaande keren. Nu lijkt het
wel alsof de hele Palestijnse
zaak, dank zij de pro-Iraakse
misrekening van PLO-leider
Arafat en de zijnen, verder in
de geschiedenis is teruggewor
pen.
Want het begint er steeds
rneer op te lijken dat de situa
tie van het begin van deze
eeuw is hersteld. Het zijn de
westerse 'imperialistische'
machten die de dienst weer
uitmaken. Met de punt van de
bajonet vestigen ze zich daad
werkelijk opnieuw in de Ara
bische wereld. En dat nu niet
meer via de superieur bewa
pende strijdkrachten van de
'westerse huurling' Israël,
maar direct - met eigen over
donderend wapengeweld. En
daar raakt men sentimenten
die niet alleen hoog opspelen
bij de bijna traditionele kinde
ren van de rekening in het
Midden-Oosten, de Palestij
nen. Hier komt de toekomst
van de hele Arabische wereld
in het geding.
„Bush draait de duimschroe
ven steeds meer aan. Wat wij
Arabieren ook aan concessies
doen, het is nooit genoeg", zegt
een geëmotioneerde hoogle
raar uit Cairo. „Begrijp me
goed, ik heb zoals veel Egypte-
naren geen enkele sympathie
voor Saddam. We vechten
verdorie aan jullie kant. Maar
volgens mij weten de gewone
Amerikanen dat niet eens.
Voor westerlingen is het ge
woon een oorlog tegen Arabie
ren. We worden allemaal over
één kam geschoren".
ikk
„Kijk naar de Britten: »et<
ben het verlies van hu|vr
kanaal nooit kunnen vfi.
pen. Als ik die John ftbrt
televisie zie, dan drujee
revanche-gevoelens vdu
gezicht. Je ziet gewooifc ft
Britten en de Amerika! i:
zijn dat de goede oude n -i
rugkeert: de tijd dat zi v,
het Midden-Oosten v
zeggen hadden," aldi mi
historicus. t
Frustratie
nd'
Amerikaanse onderter
hebben al gewaarschujlfc
de net iets te triomfah
toonzetting in de VS I
den tot een rampzalige I
tie bij Arabieren. Ookjec
den die nu nog daadwii
schouder aan schouderë-
ten met westerse
Want daar zit de achi
van de hele huidige o{£
westerse landen onders_
in hun overwinningsroe
schien de onderstroom
Arabische wereld. Dat i
gen niet direct uitgaan
geteisterde bevolking
Irak, de Palestijnen q
verkeerd beoordeeldeA
nië valt in de huidige oi,
feer nog wel te begrijpéj]
wel het de kiem var
moeilijkheden in zich <j^
(Van onze correspondent
Rob Vunderink)
MOSKOU Als er voor
sovjetpresident Gorbats-
ov een nachtmerrie-sce-
ïario bestaat, dan moet de
luidige vernedering van
ie voormalig Sovjetvriend
Jusayn en het militaire
sak slaag dat Irak van de
ïealieerden krijgt daar ta-
nelijk dicht bij komen.
Desteld voor een beslissende
reuze heeft Gorbatsjov het
;chter niet aangedurfd de ver-
>eterde verstandhouding tus-
en Moskou en Washington op
iet spel te zetten, omwille van
le oude bondgenoot. Merk-
vaardig genoeg besloot Gor-
>atsjov gisteren, in de beslis-
ende fase van de Golfoorlog,
vloskou de rug toe re keren
/oor een bezoek aan de Wi-
russische hoofdstad Minsk.
Met deze daad leek hij tegen
Washington en Baghdad te
willen zeggen, dat zij het ver
der zelf maar uit moeten zoe
ken. Ook blijkt uit Gorbatsjovs
bezoek aan Minsk dat interne
problemen voor het Kremlin
op dit moment veel zwaarder
wegen dan de buitenlandse po
litiek.
Gorbatsjov mag dan echter de
verstandhouding met de Vere
nigde Staten niet op het spel
willen zetten, toch noemde hij
tijdens zijn bezoek aan Minsk
de verbetering in die ver
standhouding „breekbaar".
Nog veel krasser is een uit
spraak in het liberale Sovjet
dagblad van de communisti
sche jeugd, de Komsomolskaja
Pravda. Een commentator van
deze krant stelt plompverloren
dat het afgelopen is met ro
mantische dromen over sa
menwerking tussen de Vere
nigde Staten en de Sovjetunie
bij het scheppen van een
'nieuwe wereldorde'. Na het
Golfconflict zullen Moskou en
Washington elkaar nooit meer
voldoende vertrouwen om tot
een dergelijke samenwerking
te komen, schrijft de krant.
Wantrouwen
Washington zal Moskou voort
aan wantrouwen omdat het
Kremlin bij het nemen van
vredesinitiatieven onder één
hoedje heeft gespeeld met
Baghdad. Moskou zal Was
hington voortaan wantrouwen
omdat het Witte Huis na aan
vankelijke samenwerking met
de Sovjetunie in het Golfcon
flict op de solotoer is gegaan,
zonder rekening te houden
met de Sovjet-belangen.
„Zal ons land niet in dezelfde
positie terechtkomen als we
beginnen in ons defensiebud
get te snijden?", vroeg kolonel-
generaal van de Sovjetraket-
strijdkrachten Aktsjoerin zich
af in een interview met het
persbureau Tass, naar aanlei
ding van de machteloosheid
van Iraakse (oude) Sovjetwa
pens tegenover het ultra-mo
derne wapentuig van de Ame
rikanen.
In het conservatieve kamp
overweegt vooral het gevoel
dat het Kremlin de oude
vriend Husayn heeft verraden.
Hier zal men knarsentandend
kennis nemen van Gorbatsjovs
dankbetuiging aan president
Bush voor het feit dat de Ame
rikanen bij de bevrijding van
Kuwayt zo n zware last op zich
hebben genomen.
Het ziet er niet naar uit dat
Gorbatsjovs positie er met de
uitkomst van de Golfoorlog op
vooruit zal gaan. Hij is de
steun van de liberalen al lang
kwijt en de conservatieven
hebben met hun president en
partijleider na het pak slaag
van Irak ongetwijfeld een
nieuw appeltje te schillen.
n
goed op zijn eten letten.
Een diabetesdieet niet
voor één dag, maar voor
de rest van zijn leven!
De wetenschap probeert
een oplossing te vinden
voor deze ongeneeslijke
ziekte. Steun dat weten
schappelijk onderzoek,
steun het Diabetes Fonds
Nederland.
GIROREKENING 5766 t.n.v. DIABETES FONDS NEDERLAND, AMERSFOORT.
DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB
HET MAXICAANSE AFGODSBEELD
3N834 Het kost de dieven nog heel wat moeite om het enor-
ne beeld uit de kuil te trekken, maar met behulp van de paarden
;lagen zij er toch in. Dan aanvaarden zij hun tocht. Waarheen?
!ij weten het zelf nog niet precies... De volgende ochtend wordt
ie jonge Diaz gewaarschuwd door de Indiaan die in de nabijheid
-a\ de Kloof der Blaffende Monden woont. Hij heeft de gaueho's
veg zien trekken met een zwaar geladen wagen en de. arbeiders
zijn naar huis gestuurd. Diaz alarmeert direct zijn vader, want hij
begrijpt dat de gaucho's bedriegers zijn. Het kost hen niet veel
moeite het spoor der dieven te vinden en wanneer zij in hinder
laag liggen, wil de oude Diaz de schurken liefst direct maar onder
vuur nemen. „Nee, vader", zegt zijn zoon, „laten we niet over
haast te werk gaan. Wij moeten hen de pas afsnijden en hei. le
vend in handen krijgen".
(Van onze correspondente
Willy Werkman)
TEL AVIV De kinde
ren van Israël liepen gis
teren in vrolijke carna
valskostuums. Niet omdat
ze het einde van de oorlog
vierden, maar ter gele
genheid van het eeuwen
oude joodse Poerimfeest.
Dit jaar hadden ze meer
dan genoeg inspiratie. In
de straten van Tel Aviv
liepen Scudraketten, afge-
zegelde kamers, Patriots
en kleine Schwarzkopfge-
neraaltjes.
De sfeer onder de kleintjes
was feestelijk, maar de juf
frouwen en de moeders keken
minder vrolijk. Juist nu,
vreesden ze, nu Saddam Hu
sayn bezig was zijn troepen uit
Kuwayt terug te trekken, zou
hij wel eens tot de wanhoops
daad kunnen overgaan waar
voor de Israëlische veiligheid
sautoriteiten al zo lang ge
waarschuwd hebben. Uitgerust
met extra veiligheidsinstruc
ties volgden ze de Poerim-
feestelijkheden op de voet. En
wie het had gewaagd zijn gas
masker van Poerim-versierin-
gen te voorzien, werd onmid
dellijk op de vingers getikt.
Want het masker is seen
speelgoed, was de waarschu
wing.
En wat Israels volgende 'oor
log' betreft, die om het op
gang komen van het vredes
proces, daarover maakt pre
mier Shamir zich geen zorgen.
Want de Arabieren, zo was
zijn overtuiging, zouden nu
toch wel hebben ingezien dat
Israël niet te vernietigen is. En
van het opgeven van de bezet
te gebieden - in ruil voor
vrede - kon nu helemaal geen
sprake meer zijn. „Als het no
dig zal zijn ons zelfs tegen de
Verenigde Staten te verzet
ten", zei hij, „zullen wij óns
verzetten".
Greensburg tr
om nieuwe he
GREENSBURG
jes en dorpjes van we
Pennsylvania ontvinge
mensen gisteren het rai
ge bericht dat hun
vriend of zoon bij de sl
fers behoort van de
Iraakse raketaanval o]
bar City in Saudi-
Greensburg (18.000 in\
is een stadje dat bekend
de vette kolen die er
gedolven, van de jaarlijtff
tiekbeurs en van de h
de Amerikaanse revolu
neraal Nathanael Gn
voorbije dagen kreeg
er ongelukkig genoeg v<
den bij. Drie dagen
waarbij minstens
nen omkwamen,
de slachtoffers nog st<
compleet.
ïnoeg v(
;en na d U
s 28 Ar LI
is de l 'S
