Flauwekul dat
•ekendheid moet
orden betaald"
Danny £ook ruikt Hollywood
£eidóe6ou/ui*it
ZATERDAG 16 FEBRUARI 1991 PAGINA 31
iïf i
r?f v
„In Playmates had ik dat voortdurend.
Ik heb het zelfs eens gehad dat ik op
kwam, ik speelde dat ik Margot voor het
eerst zag, en de eerste vijf minuten
moest ik echt tegen mijn tranen vechten.
Ik weet het nog zo goed, de zaal was heel
stil. En die ervaring was zo hevig dat ik
volschoot. Maar ik probeerde heel nuch
ter te praten. Toevallig zat die avond de
regisseur in de zaal. Dat was zo leuk, ik
stond half te janken en hij zegt: „Zou je
dat misschien altijd zo willen doen, het
was op de een of andere manier zo gela
den". Dat vond ik prachtig, en ik kreeg
het ook elke avond terug. Het is dus een
soort techniek geworden. Dat is iets heel
kleins, het publiek zal het misschien
nauwelijks gemerkt hebben, maar voor
mijzelf was dat een sensationele erva
ring".
„Ik weet niet goed wat leuker is: televi
sie, film of theater. Het nadeel van tele
visie is dat het zo'n snel medium is, een
wegwerpmedium. Maar er zijn gelukkig
genoeg kansen om goede programma's te
maken. Vroeger werd televisie vooral als
amusement gezien. En een hele tijd
dachten acteurs, die ook met theater en
kunst bezig waren, dat televisie een
'minder soort' was. Maar ik meen dat
mensen daar inmiddels anders over den
ken. Nu wordt er geprobeerd een goed
programma te maken, met goede men
sen, en goed repeteren van tevoren.
Want dat scheelt zoveel. Vroeger kregen
we pas een dag voor de opnames de
tekst in handen. Ik denk dat het zo niet
werkt. Nu eis ik ook voordat ik ergens
aan begin, dat ze me vertellen hoe lang
we repeteren en of iedereen dan ook
kan. En niet, zoals ik wel heb meege
maakt, dat acteurs even naar de IKON
of naar de TROS lopen om daar weer
snel een paar honderd gulden te verdie
nen met een schnabbel. Televisie is niet
iets wat je erbij kunt doen. Er moet hard
gewerkt worden om er iets van te ma
ken".
Ariëlreclame
„Op dit moment is er geen omroep met
zo'n duidelijk stempel dat ik er niet voor
zou willen werken, behalve misschien
heel extreem de EO dan. Als RTL4 met
een fantèstiche comedy van een onge
hoord goede schrijver, met bloedleuke
acteurs en een schitterende rol voor mij
zou aankomen, dan ja waarom zou
je dan niet voor RTL4 werken? Alleen
als er tijdens mijn scène overgeschakeld
wordt naar de Ariëlreclame dan zou dat
een overweging zijn om het niet te
doen".
„Voor mij moet de ploeg of het team
waar ik mee werk heel goed zitten, an
ders ben ik weg. Als er spanningen zijn,
of als iets niet lukt terwijl we er niet ach
ter kunnen komen waarom het niet gaat,
dan vertrek ik".
Naast 'Ook dat nog' en 'Binnenlandse
Zaken' speelt Sylvia Millecam in het
NOS jeugdprogramma 'Het Klokhuis'.
Even dreigde de serie te worden stopge
zet door bezuinigingen. Na een handte
keningenactie bleef het programma ech
ter behouden. 'Het Klokhuis' moet
voortaan veel herhalen en heel zuinig
zijn. Op de voorzichtige suggestie dat er
in het kleine budget van 'Het Klokhuis'
weinig ruimte is voor een steractrice als
Sylvia Millecam reageert ze geïrriteerd:
„Ik ben nèt zo goedkoop als alle andere
acteurs! Dat vind ik ook heerlijk. Dat je
met z'n allen met open contracten om
de tafel zit, en dat je weet dat iedereen
precies hetzelfde krijgt voor een scène.
Ik vind het absolute flauwekul dat be
kendheid beter betaald zou moeten wor
den. Voor commerciële dingen, natuur
lijk. Maar dan ben je een veel betere pu-
bliektrekker dan een onbekend per
soon".
Arrogantie
„Ik denk dat film het verst bij mij van
daan staat. Filmers zijn eigenlijk heel
raar! Die denken dat je ze op je blote
knieën bedankt als ze je voor een rol
vragen. De arrogantie waar vaak mee ge
werkt wordt is niet te geloven! Ik werd
twee jaar geleden gevraagd voor een gro
te rol. Maar ik moest een meisje van
achttien spelen. Terwijl ik vierendertig
ben. Achttien jaar, dat verkoop ik dus
echt niet meer. Dat wil ik ook helemaal
niet. Maar ze wilden per se mij hebben
omdat het om het spel ging. Eventueel
zou het scenario zelfs aangepast worden.
De producent had gezegd dat het 99,9
procent zeker was dat ik die rol kreeg.
Dus ik werk een hele middag met een
aantal jongetjes om te kijken wie het
best bij mij zou passen in de film. Ze
kiezen het leukste jongetje uit, en ver
volgens blijkt dat ze mij die middag al
leen maar hebben gebruikt omdat ze
even iemand nodig hadden die goed
speelde. Daar knap ik totaal op af. Dat
vind ik zo'n rare manier om met men-
6', die elke zondagavond wordt uitge
zonden.
De korte, maar intensieve toneelcursus
in Amerika heeft Danny gesterkt in de
overtuiging dat zijn droom in Amerika
werkelijkheid kan worden: „Ik kreeg er
een A - zeg maar een 10 - voor mijn
prestaties. Zelfs huilscènes kreeg ik daar
ondèr de knie. Ik kreeg bovendien uitno
digingen voor een rol in vier toneelstuk
ken. Als Europeaan heb ik het voordeel
dat men er van uitgaat dat je zéér gemo
tiveerd bent. Op basis van dat brok en
thousiasme heb je al een streepje voor".
sylvia millecam vooeiopig niet in theater
MSTERDAM - Een gouden Te-
levizierring. Wekelijks drie televi-
iesenes waar ze in verschijnt. En
inds twee weken de populairste
ouw van Nederland. Actrice Syl-
ia Millecam blijft er nuchter on-
'der. „Ik vind het vooral leuk dat je
na acht jaar theater en toneelschool
dingen maakt die je zelf wilt, en
>es «dat je daar dan ook nog bij het pu-
™^|bliek de populairste mee bent".
evcs4\1et series als 'Het Klokhuis','Geef je
iuders maar weer de schuld', 'Binnen-
ndse Zaken' en 'Ook dat nog' werd
r oylvia Millecam binnen een paar jaar
^'een vertrouwd gezicht op de televisie.
en 'Twee weken geleden werd ze door lezers
Troskompas met 1779 van de 8841
aa^inzendingen gekozen tot de 'Populairste
rouw' van Nederland.
is verschrikkelijk leuk dat je daa
zo uitrolt", zegt de 34-jarige actrice. „I
vlaklhad het helemaal niet verwacht. Voor;
'onscomdat ik me niet heb hoeven aanpassei
Hse]lk heb met 'Geef je ouders maar weer
schuld' en ook bij 'Binnenlandse Zake
ien 'Het Klokhuis' vaak de grovere di
■tfpen gedaan. Ik bedoel, een ide?
schoondochter ben ik nooit geweest.
tieka vonc} jiet v00rai leuk omdat het
jwerd meegedeeld als: 'Sylvia, jij bit
y™ nummer een, en de koningin is numnr
el drie'. Ik kreeg meteen vreselijk de slaje
lllach. Dat vond ik zo onwerkelijk! Mr
r$Plik zal de koningin eens een leuke roh
n jS^Jeen comedyserie aanbieden
icntig Syivia Millecam stond ook veel ople
'^planken. Begin dit jaar gooide ze sarn
'e£n^met haar gehandicapte vriendin MaDt
i. '01VKeune hoge ogen bij publiek en pers et
mJhet stuk 'Playmates'. Een verhaal eer
c0£®me vriendschap tussen twee vrouvn,
®j van wie er een gehandicapt is en sprk-
l' stoornissen heeft. Sylvia: „Playmes
^was achteraf het beste theateroptren
at d3 dat ik ooit heb gehad, vind ik zelf. an
gegaa combinatie privé/theater was ik v>r-
Inë ®heen een beetje vies. Maar dit wazo
1 mJ lekker om te spelen, op de een of arere
manier. Gewoon met z'n tweetjes oto-
^Hjneel. Het was wel de moeilijkste reti-
Hettieperiode die ik ooit meemaakte. A je
erS® normaal een stuk speelt over een gan-
&roeJ dicapte dan speelt een actrice een gan-
d® j diepte- Na de voorstelling staat zop
uit die rolstoel en gaat ze 's avondait.
,q|Nu komt daar nooit een eind aan.)us
dingen waar je het over hebtijn
eterflbest pijnlijk. Zeker voor degene ide
rolstoel, maar ook voor mij. Emotioneel
heeft het ook een veel diepere indruk op
me gemaakt dan ik had gehoopt en ge
dacht".
In de war
„Tegelijk met de première van Playma
tes begon ook de nieuwe serie afleverin
gen van Binnenlandse Zaken met een
nieuwe groep. Daar was ik nog helemaal
niet in thuis. Ik wist ook niet meer wat
we er eigenlijk mee wilden. Ik was totaal
in de war. Ik ben er achteraf van over
tuigd dat ik alleen voor Playmates had
moeten kiezen. Binnenlandse Zaken had
Sylvia Millecam wil voortaan alleen nog
'half theater, half zichzelf spelen.
het maar even met iemand anders
rtioeten doen".
„Playmates was een soort keerpunt in
mijn theatercarrière. Ik wil voortaan al
leen half theater, half mezelf spelen. Dat
deed ik in Playmates eigenlijk ook. On
der het mom van een rol zaten er heel
veel dingen in die. ik privé niet tegen
Margot kon zeggen, maar wel kwijt wil
de. En dat is me gelukt. Dat is toch veel
interessanter dan alleen maar een rol
spelen? Ik zal nooit mezelf spelen, wel
wat me bezighoudt".
ZWOLLE - Net negentie jaar
^■jong, gek op de wereld van ihtter
and glamour' en overlopei van
arka zelfvertrouwen en ambitie, innen
1 hei v'jf Jaar w'l hij het in de filrvereld
unn< gemaakt hebben. Nee, nietier in
nmi Nederland, maar - of hf niets
is - in Amerika, het Land an de
Onbegrensde Mogelijkhede
:id i
dat Vorig jaar heeft de jeugdige Zfllenaar
er al even een acteercursus gevgd; met
succes, dat wel. Volgend jaar gt hij te
rug naar Amerika. „Om mij naam te
vestigen", zegt hij zonder blikk of blo-
zen. Zijn naam? Danny Rook
h0®| Al heel snel blijkt dat Danny it tot de
Nederlanders behoort die ee tik van
een oerdegelijke Hollandse nlen heb-
P2! ben gehad. Hij praat rap en \loverwo-
druj gen en had zijn levensdoel snel ge-
steld. Als zijn moeder ee voorval
:mb| schetst uit zijn kindeijaren, krt Danny
'ked instemmend: „Danny werd ohet podi-
um geroepen bij zangeres onny St.
ei8e' Claire. Op haar vraag wat hijter wilde
1 vl worden, antwoordde miin zotje tot ie-
ders verbazing: Een ster! Hij :eft sinds-
Hoj dien voortdurend gezegd acte te willen
worden, een beroemd acteur
ovfl
«.I Eerste stappen
en C
n(V| De eerste stappen op die zette de
trendy gekapte, blonde jonman al op
zijn vijftiende. Danny Rookieldde zich
toen aan voor een rolletje een speel-
film door en voor Gub Yonica. Hij
was niet de enige: „Er bleken nog zo'n
twaalfhonderd reacties te zijn binnenge
komen. Daar werden, naar ik aanneem,
nogal willekeurig veertig aanmeldingen
uit geselecteerd. Die jongens en meisjes
mochten auditie doen. Ik zat daarbij,
maar viel af. Ik zou te oud en te macho
zijn".
„Toen ik thuis kwam, heb ik" de stoute
schoenen aangetrokken en Veronica ge
beld. Ik zei dat ik alles wilde doen om
bij de filmopnamen te zijn, al \vas het
maar om koffie te zetten. Dat was vol
doende voor een uitnodiging. In die zo
mervakantie heb ik tal van - wat ik
toen vond - beroemdheden gezien: Ve-
ronica-prominenten als Érik de Zwart en
Jeroen van Inkel. Het resulteerde, via di
verse selectieronden, in een opleiding
van twee maanden. Het ging daarbij om
je tv-gevoel, om je aanleg bij het gebruik
van camera's en om het vermogen met
allerlei mensen om te gaan. Waarin ik
me onderscheidde? Ik zou 't niet precies
weten. Ik houd 't op mijn enthousiasme
en op een flinke dosis mazzel".
Geinig
Danny Rook was zestien toen hij voor
het eerst veelvuldig met de cameraploeg
op pad ging om opnamen te maken voor
het tv-jeugdmagazine 'Club Veronica'.
„We kwamen elke vrijdag bij elkaar,
maakten afspraken met betrekking tot
de te filmen onderwerpen en gebruikten
het weekend voor de opnamen door heel
Nederland", aldus Danny. „Veel leeftijd
genoten zien je dan met zo'n professio
nele tv-camera en dat kan ook afgunst
oproepen. Nee, ik ben niet arrogant. Af
gaand op mijn gevoel was ik eerder on
zeker".
Op school in Zwolle reageerden de
meesten positief op Danny's avonturen:
„De meeste jongens en meisjes vonden
het geinig. Enkelen hadden soms ook
iets van: gut-gut, doe normaalMaar
wat moest ik? Ik vertelde gewoon de
waarheid als ik op school vroeg of ik wat
eerder weg mocht omdat ik die dag nog
elders bij een interview met het bekende
Amerikaanse duo Womack Womack
moest zijn".
Anderhalf jaar geleden haakte Danny in
bij het team dat Club Veronica Com
pleet maakte. „Die periode van oktober
1989 tot eind mei 1990 was heel leer
zaam", meldt Danny. „Ik maakte deel
uit van de redactie en kon mezelf ook
uitleven in erg leuke interviews. Voor
mij zijn dat interviews in de wereld van
glamour en glitter".
Na die periode kreeg Danny in de zomer
van vorig jaar van de chef van die Vero-
nica-afdeling de vraag voorgelegd wat hij
van plan was. „Ik heb gekozen voor
school", vertelt hij. „Maar al na twee
maanden had ik daar eerlijk gezegd geen
zin meer in. Ik kon immers zo bij Vero
nica aan de slag. Ik werk daar nu ook.
Intussen heb ik gedurende de zomer
maanden van vorig jaar nog een bezoek
aan Amerika gebracht. Dat was voor mij
een openbaring".
Naar Amerika
Danny's grote ambitie, filmacteur wor
den, kreeg in Amerika een forse impuls.
„Ik wist dat in Amerika de high-school
's zomers bijschoolcursussen verzorgt.
Daar heb ik op geschreven. Ik kon in
Berkeley, vlakbij San Francisco, een ac
teerschool bezoeken. In een groep van
tien kregen we dagelijks drie uur acteer
cursus. Mijn Engels/Amerikaans is geen
probleem. Sterker nog, als ik in het En
gels acteer ben ik op m'n best. Het is een
te gekke taal in een te gek land. In het
Nederlands krijg ik soms juist het gevoel
dat het nep is". Danny kèn die vergelij
king trekken, want hij heeft ook een rol
letje in de tv-serie van de KRO, 'Loods
Sylvia Millecam: „Je bent je er niet con
stant van bewust dat je een soort macht
hebt".
FOTO'S: STEPHEN EVENHUIS
sen om te gaan! Of je nu bekend bent of
niet, zo'n behandeling kèn gewoon niet.
En dan hoorde ik achteraf dat die produ
cent had gezegd: 'Nou, ze was ook niet
erg enthousiast'. Ja, verwachten ze dan
dat ik het plafond eruit spring? Film is
toch ook gewoon werk?".
„Je bent je er niet constant van bewust
dat je een bepaald soort macht hebt.
Voor mijn gevoel doe ik nu dingen die
ik vier jaar geleden ook al deed. Alleen
keken er toen minder mensen naar. Nu
kijken er veel mensen en ben ik ineens
voor producenten een soort 'verkoop-
middel' geworden. Daar hoef je niet aan
mee te doen, maar je moet je er wel van
bewust zijn. Om jezelf, maar ook ande
ren niet te kwetsen. Ik zal die macht
nooit met opzet gebruiken. Maar het is
nu wel zo dat ik de boot afhoud als ie
mand me belt met de vraag of ik in een
comedyserie een fantastisch leuke rol wil
spelen. Terwijl ik vier jaar geleden met
een 'Ja, göh, wat leuk!', zou hebben ge
roepen. Dat is niet met macht omgaan,
maar je merkt wel dat je absoluut niet
afhankelijk bent van iets of iemand".
„Ik heb een keer in iets meegespeeld dat
ik van tevoren niet had gelezen. Omdat
ik met die regisseur al drie dingen had
gedaan en heel veel vertrouwen in hem
had, en dat nog steeds heb, overigens.
Wij dachten allemaal dat dat heel leuk
werd. Het script werd nog geschreven,
maar de omroep, de producent en de
spelers lagen elkaar allemaal. Uiteinde
lijk bleken de scripts heel erg slecht te
zijn. We moesten het spelen omdat we
allemaal al getekend hadden. En nu, wat
er ook gebeurt, ik zeg nooit meer 'ja', of
iets dat op een 'ja' lijkt, voordat ik Alle
maar dan ook Alle scripts heb gelezen.
Goede raad moet je jezelf geven. Ik
word eigenlijk door niemand begeleid,
zoek het ook niet op. En als ik dingen
fout doe dan leer ik daar van. Doe ik het
de volgende keer anders".
Ongelukkig
„Ik heb vorig seizoen, dit seizoen en ook
volgend seizoen theater afgezegd omdat
ik mijn televisieprogramma's doe. Dit
jaar heb ik me voor het eerst gereali
seerd dat ik me door alle drukte onge-
lukkkig kan voelen. Televisie valt best
met theater te combineren, de meeste
acteurs doen dat ook, maar ik kan het
niet. Ik word gek als ik niet öf de avon
den óf de dagen aan mijn privéleven kan
wijden. En dan in de breedste zin van
het woord. Ik wil af en toe naar de sau
na, ik wil veel tijd hebben voor mijn
vriend, mijn ouders en andere vrienden
en vriendinnen. Als je altijd maar in de
bus zit naar je volgende rol dan heb je
toch nooit tijd om aan jezelf toe te ko
men? Dus ook al wordt me iets heel
moois aangeboden, ik doe het niet meer.
Met het risico dat ik ook niet meer ge
vraagd word. Okee, pech. Dan doe ik al
leen televisie, nou en? Voor wie is dat
erg, voor mij niet. En dat ik er over drie
jaar spijt van heb omdat ik opgebrand
ben, dan nog. Want ik voel me er nu
goed bij. En je weet maar nooit of je de
veertig wel haalt
PASCAL MESSER
Danny Rook: „Amerika is tienduizend
keer leuker dan ik al dacht".
FOTO: FR.4NS PAALMAN
Op de vraag of het enthousiasme in de
Amerikaanse cultuur op hem niet wat al
te overdreven overkomt, antwoordt
Danny: „Dat on-Europese en grenzeloze
enthousiasme is soms nep, maar vaak
echt. Wat mij fascineert is de vrijheid in
dat land. De ruimte is er niet alleen een
ruimtelijk gegeven. Je bent er écht vrij.
don't worry
Het maakt niet uit of je een hanekam
draagt of een Dynasty-jurk. De meeste
Amerikanen huldigen de opvatting
'Don't worry, be happy'. In Nederland
zijn ruimte en mentaliteit vaak zo krap,
al voeg ik er direct aan toe dat Neder
land in bepaalde opzichten juist een heel
goed land is. Als je hier arm bent, ga je
niet dood. In Amerika ligt dat anders.
Maar Amerika heeft mijn toch al hoog
gespannen verwachtingen ruim overtrof
fen. Het land is tienduizend keer leuker
dan ik al dacht'.
Terwijl Danny Rook nu dagelijks werkt
in dienst van Veronica, zal hij straks op
nieuw naar Amerika gaan. „In augustus
ga ik naar een acteerschool van een uni
versiteit in Los Angeles", klinkt het zon
der aarzeling. „Ik hoop er met name een
kans te krijgen in de sfeer van comedy-
drama. Films en toneel met veel dialoog
hebben mijn voorkeur. Ik ben nu negen
tien. Op mijn vierentwintigste wil ik in
Amerika op zijn minst een paar rollen in
een serie bereikt hebben. En op mijn ne
genentwintigste wil ik er mijn naam ge
vestigd tè hebben".
WOUT SLEUSTER
