Henk Aa wacht
op zijn kans
bij FC Twente
Heinze Bakker verslaat liever tennistoernooi dan schaatsen
7 voetballerlei
SPORT
CatdóC&MVUMlt
ZATERDAG 26 JANUARI 1991 PAGINA jg
Bogers leert bij Mechelen
MECHELEN De Nederlandse linksachter Adri Bogers, die
onder meer voor RKC en NAC uitkwam, lijkt een vaste basis
plaats bij KV Mechelen te hebben verworven. Bij de eersteklas
ser heeft Bogers reeds veel opgestoken.
„Ja, bij KV heb ik al heel wat wat geleerd, op taktisch vlak en
zo. Logisch. Kijk, bij RKC trainden we weliswaar even vaak als
hier, maar bij KV moet je bij elke oefening op de training wel
honderd procent 'aanwezig' zijn, fysiek en mentaal. Dat was
vroeger niet echt het geval, de lat lag minder hoog. In Waalwijk
kregen we bijvoorbeeld veel positiespelletjes, terwijl de meesten
hier door ervaring en kwaliteit al in een halve seconde merken
wat dient te gebeuren. Je moet dus echt constant waakzaam blij
ven".
FOTO: DIJKSTRA
Basualdo uit
de gratie
STUTTGART Op 8 juli vo
rig jaar speelde hij met Argen
tinië nog de finale om de we
reldtitel voetbal tegen Duits
land. Een half jaar later is Jose
Horacio Basualdo niet meer
goed genoeg als reservespeler
bij VfB Stuttgart. De 27-jarige
Argentijn is door trainer
Daum en manager Hoeness
naar de tribune verbannen.
Volgens Daum past de mid
denvelder niet in zijn concept.
De vroegere trainer van FC
Köln zegt vechterstypes nodig
te hebben om VfB Stuttgart te
redden van degradatie uit de
Bundesliga.
Geen voetbal in Egypte
CAIRO De Egyptische voetbalcompetitie is van hoogste tot de
laagste klasse tot nader order stilgelegd. De bond besloot daar
toe, op dringend advies van het ministerie van buitenlandse za
ken, naar aanleiding van de oorlog in de Golf. Volgens het
Egyptische dagblad 'Ahram' overweegt de bond de strijd om de
nationale beker zelfs helemaal af te gelasten als binnen twee
weken niet weer is begonnen met de wedstrijden.
Milan Jankovic begint bar
BRUSSEL De vroegere Joegoslavische international Milan
Jankovic is gestopt met topvoetbal. Hij wees een aanbod van de
Spaanse club Castellon af en is een bar begonnen in Belgrado.
„Voor mij geen voetbal meer", zegt de 31-jarige Jankovic. De
Joegoslaaf, die via Rode Ster Belgrado en Real Madrid bij An-
derlecht belandde, vindt dat de club uit Brussel hem te gemak
kelijk de schuld gaf van de nederlaag in de Europa Cup-finale
tegen Sampdoria. Hij verloor zijn basisplaats bij Anderlecht en
werd niet opgenomen in de Joegoslavische selectie voor de we-
reltitelstrijd.
Van Ankeren
wil hogerop
BEVEREN De 22-jarige Ed
win Van Ankeren gedijt goed
bij de Belgische tweedeklasser
Beveren. Zo goed dat de voor
malige speler van PEC Zwolle
ambities heeft om hoger te rei
ken. „Mijn contract loopt aan
het einde van dit seizoen af,
dus ik kan alle kanten uit. Als
we kampioen worden, is het
mogelijk dat ik aan het Free-
thiel blijf. Maar dat is lang niet
zeker. Ik heb ambitie en wil
hogerop, zoveel is zeker en
daarom kan ik me absoluut
niet permitteren om in de
tweede afdeling te blijven. Zo
verdwijn je uit de actualiteit".
RAALTE Een maand
geleden maakte Henk Aa
(42) bekend op den duur
wel zes ton per jaar in de
eredivisieclub FC Twente
te willen stoppen. In ruil
voor het aanvaarden van
het exploitatietekort zou
hij ook de voorzittersha
mer willen overnemen
van Hans van de Berg. In
eens stond het Diekman
in rep en roer. De hel was
losgebroken, zo leek het.
Nadat eerder de leden
van het dagelijks bestuur
verklaarden hun zetels
graag voor een soort sui
keroom beschikbaar te
willen stellen, trokken ze
bij het horen van de naam
Henk Aa als een speer
deze aankondiging in.
>ende topclub wilde maken.
Maar Hans van de Berg, als de
Jwentse woordvoerder, liet
Aa via de media weten dat de
leuren van het Diekman-sta-
iion zwaar zouden worden
vergrendeld als hij binnen wil
le komen. „Die bestuursleden
cijn boodschappenjongens", re
ageerde de Sallandse onderne-
ner. „Aa is een flapdrol", was
^ïet onverwacht felle weer
woord van de meestal zo be
heerste Van de Berg.
,Hij wil met een metworst
laar een zijde spek gooien",
neent een kennis van Aa.
Vlaar de hoofdpersoon is, zo
peweert hij zelf al meteen, „ei
genlijk niet geïnteresseerd in
jeld. Ik kan er goed van le
zen, maar miljoenen, nee die
;treef ik niet na. Mijn bedrijf
Beaphar, onder meer in vlooi
enbanden; red.) moet groter
Vprden, dat wel, maar als ik
ïeel veel geld zelf zou willen
lebben, dan haal ik wel veel
neer uit de zaak. Dat doe ik
lus niet. Het bedrijf moet body
ïouden. Ik heb wel de verant-
voording voor 180 mensen,
/lak dat even niet uit. Je zegt
lan niet zomaar: kom, ik ver-
ijk mezelf. Mijn vader is het-
:elfde. Is per saldo ook niet ge-
nteresseerd in geld".
Een jaar of vijf geleden besloot
Aa dat sportsponsoring een
goede investering voor zijn be
drijf zou kunnen zijn. „We
kwamen tot de ontdekking dat
we in onze branche marktlei
der waren. We scoorden goed
in de verkoop, maar uit een
onderzoek bleek dat de naams
bekendheid daarbij achter
bleef. Om dat te veranderen
kozen we toen voor sportspon
soring en uiteraard ook omdat
ik in sport geïnteresseerd ben.
Ik begon bij Go Ahead, maar
dat duurde helaas slechts één
jaar. Ze gingen er meteen uit.
Dordrecht was ook een mis
kleun. Bij Roda JC werkt het
goed. Je moet bij Groningen,
FC Twente of Roda zitten;
Feyenoord, Ajax en PSV kun
nen natuurlijk ook. Die zes:
dat zijn de clubs die een be
hoorlijke uitstraling zoeken.
En dan moet je er ook voor
zorgen dat je met die clubs wat
gaat doen. Je moet er nog vier
vijf ton bijleggen voor de
randactiviteiten. En je moet ze
goed begeleiden. De know
how bij die clubs is nul kom
ma niks. Je moet ze alles le
ren. De bestuurders van clubs
zijn amateurs en dat werkt te
gen ze. In andere sporten en
ook bij kleinere voetbalclubs
hebben ze dat vaak nog beter
in de gaten. Veel actiever.
Doen meer moeite".
Aa keek bij de clubs waar hij
de shirts opsierde met de naam
Beaphar verder dan de tenues.
Hoe werd er gewerkt? Lijnen,
structuren, beleid: wat trof hij
aan. „Dat betaalde clubs geen
beleid hebben, kun je ze mis
schien niet kwalijk nemen. Er
moeten veel ad hoe beslissin
gen genomen worden. Als je
begint te verliezen moet je
spelers kopen en dan moet je
gaan rotzooien in je begroting
of je moet het van buiten ha
len. Op langere termijn kun je
als bestuur wel bepalen hoe je
wilt voetballen. Aanvallend,
creatief of zoek maar uit. Van
het eerste tot het tiende. En
daar zoek je een trainer bij.
Kan hij zich daarin vinden,
dan kan hij solliciteren. Het
enige instituut dat altijd blijft
bestaan is de club zelf. Daar
moet iedereen zich dus onder
geschikt aan maken. Dat is es
sentieel. De trainer is met zijn
eigen ego bezig. Mag ook,
maar hij wordt betaald door de
club. Hij moet zich wel verant
woorden. Het bestuur is er ook
voor de club, niet voor hun ei
gen zitvlees. Ik moet de eerste
club nog tegenkomen waar
een behoorlijk beleid is. Er is
er niet één. Komt door paniek
beslissingen. Als ze goed pres
teren is het alleluja, retteketet.
Maar o wee als het misgaat.
Dan is de ramp niet meer te
overzien. Dan ontstaat er pa
niek, vooral bij de zogenaamde
vijfde colonne. Of dat nou
sponsors zijn of bestuursleden
of wie ook: er moet rust in de
keet zijn. De enige die ik in
het betaalde voetbal ben te
gengekomen die altijd het
hoofd koel houdt, is Hens
Coerver, de manager van
Roda. Hij blijft altijd kalm. En
in die ruim twee jaar dat ik
hem heb meegemaakt, heeft
hij ook altijd nog gelijk gehad.
Van zo'n routinier moet je
heel goed gebruik maken".
FC Twente
Henk Aa wilde dus graag na
zijn periode als sponsor bij
Roda zijn jaarlijkse afdracht
overmaken naar de rekening
van FC Twente, zo bleek een
paar weken geleden. FC
Twente op een hoger plan
brengen» en vooral meer leven
in de brouwerij, dat leek hem
een goed plan. „Twente is na
melijk de enige club in het
oosten die de potentie heeft
om een toonaangevende rol te
kunnen vervullen", zo ver
klaart hij zijn plotselinge
avances richting de Enschede-
se eredivisionist. „Als ik eraan
begonnen was, dan ook voor
de volle 100% met een aantal
nieuwe ideeën, aangepast aan
de tijd waarin we leven. Ik
ben niet het type dat de twee
de of derde viool gaat spelen.
Dat ligt niet in mijn aard. Als
ik bij Twente aan de gang ga,
heb ik het zaakje binnen de
kortste keren aan het draaien.
Je moet iets toevoegen. Stel, je
wordt bestuurslid van een
club, Twente, Roda, Gronin
gen, maakt niets uit, en je
voegt niets toe. Je gaat alleen
maar door op de ingeslagen
weg. Dat hou je wel twintig
jaar vol. Wil je hogerop of niet,
daar gaat het om. Wil je het
maximale eruit halen of niet.
En dat op een fatsoenlijke ba
sis. Hans van de Berg zei er
gens dat als Aa bij Twente bin
nen zou komen, er dan een
hele serie sponsors via de ach
terdeur zouden weglopen. Ik
zou juist proberen er nog meer
sponsors bij te krijgen. Er wor
den bij voetbalbestuurders ele
mentaire fouten gemaakt op
het gebied van marketing.
Lees de verhalen eens naar
aanleiding van het verdedi-
gingsblok dat Twente heeft
opgezet tegen mij. Daarin wor
den wezenlijke fouten ge
maakt door te zeggen dat FC
Twente alleen nog maar in zee
wil met multi-nationals. Dat
betekent dat je de andere 98%
kandidaat-sponsors uitscha
kelt. Niemand voelt zich meer
goed genoeg. Dus heb je nog
2% kans en dat is heel weinig.
Vervolgens noemen ze de na
men van zaken die in aanmer
king komen: Grolsch, dat niet
in sportsponsoring mag, en
Ten Cate, die geen consumen
tenproduct heeft. Dan blijkt
dus dat ze niet nagedacht heb
ben. Zulke fouten mag je toch
niet maken", aldus de onder
nemer.
Lefgozer
„Kan Aa de aangekondigde
bedragen wel opbrengen?"
vragen deskundigen zich af?
Ze beweren dat zijn bedrijf dat
niet kan. „Het is een lefgozer",
zo roepen ze. „Ik ben natuur
lijk niet zo'n domme idioot die
niet weet wat hij aan kan", re
ageert Aa nogal verbaasd. „Ik
wil niet op een geweldige ma
nier op mijn snufferd gaan. Je
weet dat ik per jaar Roda JC
zo'n vijf tot zes ton toespeel en
datzelfde bedrag was ook be
schikbaar voor FC Twente. Ik
overspeel geen kaart en waag
er echt niets aan. Ik ben ie
mand die tamelijk conservatief
te keer gaat op dat gebied".
Maar stond hij niet op een foto
in het Algemeen Dagblad
waarbij ook zijn rode Porsche
prominent in beeld kwam?
Dus toch een braniemaker?
„Nee, dat ben ik niet. Ik sta
vaak in de krant en ben een
gemakkelijk slachtoffer voor
een journalist, omdat ik uit
spraken doe. Dat mag bluffe
rig genoemd worden, maar ik
vertel wel altijd waarheden.
Niemand heeft mij tot van
daag aan toe op een onwaar
heid kunnen betrappen. Ik
loop wel eens het gevaar dat
ik niet helemaal lekker word
neergezet in een krant, maar
dat risico neem ik. Dan had ik
die journalist maar niet te
woord moeten staan. Zo ging
het ook met die Porsche. We
hadden het anders afgespro
ken, maar hij stond er toch op
deze manier in. Jammer, een
dommigheid van mij. Ik zal
me nooit meer met die auto la
ten fotograferen. Kijk, omdat
anderen met feiten gaan mani
puleren, kom ik in een
verkeerd daglicht te staan.
Maar ik denk niet dat ik een
patser ben".
Slim
„Als het bestuur van FC
Twente slim was geweest", be
sluit Henk Aa, „hadden ze
mijn aanbieding om mijn ver
haal mondeling toe te lichten
niet in de wind geslagen. Dan
hadden we twintig minuten
gepraat en elkaar een hand ge
geven. Per brief hadden ze me
dan gemeld dat ze nog niet
met mij in zee wilden gaan.
Waarschijnlijk hadden ze mij
dan ook nog kunnen inschrij
ven bij één van hun sponsor
clubs. Had ik meteen gedaan,
denk ik. Weer een kans voor
open doel gemist dus. Maar be
stuursleden zijn net zulke pas
santen als iedereen. Ook die
verdwijnen een keer. Er komt
vanzelf een dag dat iemand
denkt: er zit in Raalte nog zo'n
meneer die bij FC Twente wel
wat wil. Zo werkt het. Zo zit
het leven in elkaar".
„Overigens had ik allang bij
FC Twente op de shirts kun
nen staan en dan voor meer
geld dan ze nu pakken. Ik heb
het toentertijd zelf nog aange
boden, want ik was vrij. Ze
vroegen mijn adjunct-direc
teur vijf ton, maar overvroe
gen toen geweldig, zeker als er
later eentje tevoorschijn komt
van 240.000 gulden. Dan heb je
FOTO: PERS UNIE
toch iets niet goed gedaan. On
der de vijf ton praten we niet,
zeiden ze. Hoor je dat: onder-
de-vijf-ton-praten-we-niet.
Niet slim. Als iemand het zelf
aanbiedt, dan ga je toch praten
met zo'n vent. Weet je waarom
ze dat niet hebben gedaan?
Omdat ze het in de broek doen
voor mij. Ze denken dat ik te
veel publiciteit trek. Dat ik ze
volledig uit de wind zet. Bij
Roda JC kunnen ze beamen
dat ik de gemakkelijkste spon
sor ben die ze hebben gehad.
Natuurlijk ben ik niet bang
voor een paar uitspraken. Als
ik daar sponsor ben en het
gaat mis, dan moet je er wel op
rekenen, dat ik er wat van
zeg. Dat is mijn goed recht. Bij
Roda JC heb ik ook wel eens
discussies. Dat is dan eerst in
tern. Als ik geen gelijk krijg,
vind ik het niet erg dat ik een
journalist daar even wat over
vertel. Waarom ftiet?"
Henk Aa mag bij FC Twente
niet meer naar binnen, maar is
binnenkort toch van plan naar
de thuiswedstrijd tegen Roda
JC te gaan. „Ik haal de streek
uit dat ik een briefje schrijf
met het verzoek om een paar
bestuurskamerskaarten, een
parkeerkaart en een viertal
entreekaarten. Nee, niet via
Roda JC. Op die manier kan
ik inderdaad legaal naar bin
nen, maar ik wil eens kijken
hoe sportief ze daar nu zijn.
Dat vind ik gewoon leuk".
GIJS EYSINK
HILVERSUM „Het kan
best zijn, dat ik in de ogen
van menigeen als een grij
ze muis overkom", geeft
schaatscommentator Hein-
ze Bakker spontaan toe.
„Maar dat is dan niet an
ders. Ik kan er niet mee
zitten. Ik doe m'n werk
zoals ik denk dat het goed
is en als ik dat relateer
aan de waarderingscijfers
doe ik het niet slecht. Er
zijn niet zo gek veel pro
gramma's die regelmatig
met een zeveneneenhalf
gehonoreerd worden. Ik
ben niet het type, dat zo
nodig de lolbroek uit
moet hangen. Ik hoef niet
Leuk over te komen. Dat
interesseert me geen bal.
Ik probeerde evenmin be
wust één te worden met
een sporter. Ik heb altijd
een bepaalde afstand wil
len bewaren".
Presenteren doet Heinze Bak
ker (48) nog sporadisch - „We
hebben er nu een aantal jonge
mensen voor" - maar com
mentaar leveren bij sporteve
nementen gaat onverminderd
door. Soms uren achtereen.
Zoals vorig weekeinde, vanuit
Sarajevo. Bakker zorgde er
voor, dat het thuisfront tot in
details op de hoogte blijft. Tot
vervelens toe zelfs. De gerouti
neerde verslaggever is direct
oereid toe te geven, dat in Ne
derland schermutselingen op
glad ijs te overvloedige aan
dacht krijgen. „Journalistiek
gesproken is dat absoluut
waar. Het is van nul en gener
lei waarde om een tien kilo-
meter-race tussen rijders die
onderaan in het klassement
bungelen live uit te zenden.
Het zal me volstrekt worst zijn
of iemand dertiende of zes
tiende wordt. Ik vind ook, dat
je dat eigenlijk niet moet uit
zenden. Dan kom je echter op
het punt, dat wij als televisie-
programmamakers concessies
moeten doen aan de smaak
van het publiek. Het WK vol
gende maand in Heerenveen
komt van a tot z live op het
scherm. En owee, als wij de
laatste rit op de tienduizend
meter, waarbij het bij wijze
van spreken om de dertiende
en veertiende plaats gaat, niet
uitzenden. Dan staat dit land
compleet op z'n kop en de tele
foon hier in Hilversum rood
gloeiend. Je moet er heel eer
lijk in zijn: sport op de televi
sie kan geen pur sang journa
listiek meer zijn. Met alles wat
er momenteel aan sport op de
tv komt. En met alle concur-
rentie-overwegingen die je er
bij kunt betrekken; het tegen
elkaar opbieden. Het betekent
concessies aan de journalistiek.
Kom in dit land niet aan het
schaatsen. Het is een heel
klein sportje en mondiaal stelt
het niets voor. Maar in ons
land is het een heel grote
sport. En daar hebben wij mee
te maken. En niet met het ge
geven, dat twee kilometer
over de Duitse grens al nie
mand meer weet waar ik het
over heb. Wij hebben uitslui
tend te maken met het Neder
landse publiek en de Neder
landse verhoudingen".
Heinze Bakker is zo langzamerhand een beetje uitgekeken op het
schaatsen, maar bij gebrek aan een opvolger moet hij het com
mentaar nog blijven doen.
FOTO; SP
Heinze Bakker voelt zich 'met
het schaatssop overgoten'. Zo
lang hij door de sportgemeen-
schap banjert hield hij er zich
metterdaad mee bezig. Hij
vindt het zachtjes-aan genoeg.
Al meer dan een jaar wordt
driftig geprobeerd een opvol
ger voor hem te vinden. Tot
dusver zonder succes. Velen
voelden zich geroepen, doch
niemand kon aantonen over
voldoende kwaliteiten te be
schikken. „We hebben al ont
zettend veel testen gedaan,"
legt Bakker uit, „proefopna-
mes gemaakt, maar een echt
geschikte kandidaat was er
niet bij. Het schijnt toch een
vak te zijn, dat niet iedereen
kan!" Studio Sport hoeft geen
angst te hebben, dat de vaste
schaatsman tussentijds de
handdoek in de ring werpt.
„Ik kan het niet maken om te
zeggen: ik stop met schaatsen.
Je behoort je loyaliteit aan het
programma hoog te houden.
Dat doe ik zeker. Ik heb te
kennen gegeven te willen op
houden. Dat is hier bekend,
maar ik stel geen dead-line. Zo
gauw er een opvolger is, is het
over. Doch niet eerder".
„Dat je een dagje ouder wordt
speelt uiteraard mee. Ik zit al
jaren in het vak, vind het nog
steeds ontzettend leuk, maar je
gaat langzamerhand commen
taar geven op prestaties van
sporters, die in leeftijd je kin
deren kunnen zijn. Het wordt
voor een vent van 48 wel eens
lastig om over iemand van
achttien jaar een hard oordeel
uit te spreken. Is het journalis
tiek noodzakelijk, heb ik er
- geen moeite mee, doch het
doet wel pijn. Als er zo'n jong
ventje naar je toe komt, 'me
neer Bakker' zegt en me on
veranderd met 'u' aanspreekt,
denk ik toch wel eens: nou-
nouHet is één van de re
denen, dat ik zeg: er moet een
jonge kerel of vrouw komen
die het overneemt. Bovendien
ben ik binnen Studio Sport
dingen gaan doen, die beter bij
Snip en Snap
Dat hij nooit de getapte jongen
werd, zoals z'n vroegere maat
je Mart Smeets nogal eens
wordt afgeschilderd, deert
hem niet. „Dat steekt me hele
maal niet," klinkt het met na
druk en vervolgens: „Ik heb
met Mart buitengewoon pretti
ge jaren beleefd als mede-com
mentator bij schaatswedstrij
den. We zijn twee totaal ver
schillende mensen, die mekaar
perfect aanvulden. Ik was er
voor de zakelijke informatie
en Mart voegde er een stuk
human interest aan toe".
„Toen Smeets stopte stonden
we voor de keuze: hoe verder.
In enkele takken van sport
hadden we ervaring met het
inschakelen van oud-topspor
ters. Atletiek met Ria Stalman
en tennis met Marcella Mes-
ker. Niet voor een journalistie
ke inbreng; ze zijn geen jour
nalist. Het ging om een extra
dimensie; om wat aan het jour
nalistieke commentaar toe te
voegen. Uit eigen belevenis
sen. Ze kijken er toch anders
tegenaan; hebben jarenlang
sport op top-niveau meege
maakt. Ze zien andere dingen.
Slagen ze erin, dat andere in
woord over te brengen, heb je
een aanvulling die heel inter
essant kan zijn. Soms lukt het,
soms ook niet. Als ik samen
met Marcella Mesker tennis-
commentaar doe, komen er
minstens zoveel brieven bin
nen met: weg met die Mesker
als met: ze doet het uitstekend
en laat die Bakker maar op
houden"
„Bii het schaatsen is het niet
anders. Je hoort mij niet zeg
gen, dat ik met de huidige si
tuatie voor honderd procent
gelukkig ben. Nadat Mart het
na Calcary voor gezien hield,
moesten we het gat opvullen.
Geprobeerd met een andere
invalshoek in het commentaar.
Eerst met Hein Vergeer en nu
met Ria Visser. Ik laat me er
niet over uit of het goed of
slecht is. De meningen zullen
altijd verdeeld blijven".
Als nuchtere Fries is Heinze
onmiddellijk bereid te erken
nen, dat na een kwart eeuw
'koek-en-zopie' de veer in de
boog z'n beste tijd gehad heeft.
Spreekt onverholen van 'een
zekere verslapping'. „Ik doe
het al zo lang. Je tracht het te
gen te houden, maar je ont
komt er niet aan: het verf
lauwt. Op een gegeven mo
ment ben je toch wat routine
matig bezig. Dat heb ik nog
niet bij tennis. Een totaal an
dere wereld en ik neig ernaar
tennis belangrijker te gaan
vinden dan schaatsen. Ik heb
echt de pest wel een beetje in
dat ik de finale van het ABN-
toernooi in Rotterdam moet
missen omdat ik in Den Haag
de finale van de World Cup
voor vrouwen moet doen. In
dien ik de vrijheid had, zat ik
in Rotterdam. Het is de bele
ving die je hebt. Het schaatsen
is mij met de paplepel ingego
ten, maar ik heb er genoeg
van gegeten. Tennis is een
soort toegevoegde waarde ge
worden. Dat is nog nieuw".
Schudden
Nieuw of niet, tennisliefheb-
bers kunnen 't ook schudden
dat Heinze Bakker tot z'n pen
sioen opgetogen rapporteert
over aces, drop shots en half-
vollies. „Ik zal zeker niet tot
mijn vijfenzestigste in een mi
crofoon blijven blèren," verze
kert hij. „Dat moet op een ge
geven ogenblik een jonge ke
rel overnemen".
JAN J. RITZEMA
door Frank Werkman m'
Keu
Tot de schaarse, sportief
getinte genoegens, die ik me in
de privé-sfeer permitteer,
behoort zo af en toe een potje'
biljarten. Met een vriend van
me tijg ik zo pakweg eenmaal
per twee maanden naar een
zich op loopafstand bevindend
cafeetje om een keutje te
leggen.
Zo'n wandelingetje is in
dubbel opzicht goed. Je
betreedt immers de kroeg met
een frisse neus en bij de
retourtocht wordt de door
alcohol ietwat benevelde blik
slechts aangewend om
oneffenheden in het plaveiselj
(maar ook een eventuele
politie-controle) te ontwijken.
Steevast loopt zo'n
krachtmeting in het bedoelde
etablissement op het in dit
geval wat groenelige laken uil
op een nederlaag voor mij.
Een toevlucht zoeken in
ouderwets carotte schuw ik;
liever produceer ik een
ouderwetse harmonica-stoot
zonder de geest al te zeer te
vermoeien met berekeningen
over de vraag of de
achtergelaten positie der
ballen wellicht een serietje
van mijn metgezel tot gevolg
zou kunnen hebben. Bij
biljarten is 'overhouden'
kennelijk niet mijn sterkste
punt.
Zo nu en dan kan ik me bij f>
zo'n partijtje kortstondig d
verheugen in een kleine
voorsprong; soms I>en gevolg
van een onverwacht hoge
produktie mijnerzijds, vaker I
een resultaat van een
ongekende serie poedels van lp
mijn tegenstander. Die mij
overigens steevast een grote
bekwaamheid toedicht in
'dunne' stoten. De eerste bal c
licht raken wil dan nog wel J
eens leiden tot een simpel
ogend, maar door mijn J'
opponent somtijds met t
waarschijnlijk gespeelde) s
bewondering begeleid punt.
De voorbije week was er j
opnieuw sprake van zo'n
amicaal avontuurtje op
biljartgebied. We hadden met
opzet een doordeweekse avonc)
uitgekozen om het risico te
verkleinen dat we bij
aankomst de arena bezet
zouden aantreffen; welk euvel
zich immers in het weekeinde
regelmatig voordoet. Tijd dood
je in een café doorgaans het
best door een glas te ledigen
vóór het bier een soortgelijk
lot is beschoren. We beginnen
daarom liever direct en
begeleiden onze sportief-
recreatieve capriolen dan
graag met de consumptie van
enig gerstenat.
Voor keu en glas ditmaal
kónden worden beetgepakt,
stuitten we echter op een
tamelijk onverwacht obstakel:
twee vrouwen aan tafel. We
wisten dat dit fenomeen zich
bij tijd en wijle voordeed en
dit staaltje emancipatie kon
zich ook in onze warme
sympathie verheugen. Maar ei
in de praktijk mee worden
geconfronteerd was weer een
heel andere ervaring.
Even vreesden we dat er
sprake was van een clubavond
van keu-grage en/of -vaardige
vrouwen. Maar de barkeeper
stelde ons gerust. Onze
mededeling dat we graag een
partijtje wilden spelen,
beantwoordde hij met de
mededeling dat de dames hun
biezen zouden pakken zodra
de zoemer van de klok klonk.
We zetten ons aan een
belendend tafeltje; ook om de
verrichtingen van de
biljartsters gade te slaan. Een
om twee redenen aangename
bezigheid. De speelsters in
kwestie oogden namelijk
ondanks hun haar degelijke,
uit slobbertrui en lange broek
bestaande, outfit bepaald niet
onappetijtelijk. Hun spelletje
deed, zo schatten we in, ook
niet zo gek veel onder voor
wat wij vervolgens konden
laten zien. Commentaar
hielden we achterwege, zoals
het wel opgevoede, redelijk
denkende medemensen
betaamt. Nadat de zoemer hac
geklonken, trok het duo zich
terug aan de bar om de tafel
en ons verder geen blik meer
waardig te keuren.
Omgekeerd bleek dat één var.
beiden aan de toog inmiddels
de keu tussen de knieën had
gezet om het attribuut
vervolgens uit elkaar te
schroeven en 'm vlak voor
vertrek in een foudraal te
steken. Ons achterlatend met
intrigerende vragen.
Was de imponerend ogende
keu-hoes bedoeld om bij café-
entree de kroegbaas er van te
overtuigen dat hij niet had te
maken met een laken-
bedreigende dilettant? Of (en
misschien wel tevens) was he
een prima attribuut om
eventuele kwaadwilligen op
straat een mep mee te
verkopen?
Overigens verloor ik ook
ditmaal. Maar ik had een goei
