t
kerk
wereld
Ontzuiling maakte samenleving armer
Êeidóe Sou/uW
brieven van lezei
Oorlog
Westerse „kruistocht" zweept fundamentalisme op
Geen dolk in de rug
£eidóc0ou%ont
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
Ccidóc Somatit
ZATERDAG 19 JANUARI 1991 PAG|L
Kerkelijke Israël-organen „diep geschokt"
NIJKERK De Israël-organen van Nederlandse Hervormde
Kerk en de Gereformeerde Kerken in Nederland zijn „diep ge
schokt" door de Iraakse aanval op Israël. „Wij roepen kerken
en christenen op om op dit moment de solidariteit met Israël
op duidelijke wijze tot uitdrukking te brengen", aldus een ge
zamenlijke verklaring van beide Israël-organen. „Onze ge
dachten en meeleven gaan ook uit naar de joodse gemeenschap
in Nederland, waar grote spanning en zorg heersen. In deze
dagen staan wij .naast hen met onze solidariteit en onze gebe
den", aldus de verklaring. De Raad van Kerken in Nederland
heeft vrijdagochtend meteen het Overlegorgaan van Joden en
Christenen (OJEC) op de hoogte gebracht van zijn „grote ver
bijstering".
door Marinut van der Berg
Dit is voor niemand een tijd
om te juichen. Dit is een tijd
om stil te zijn en ingetogen te
leven. De wereld heeft deze
week een ernstig verlies gele
den. De weg van het gesprek
is doodgelopen en overge
gaan in die van het geweld. Er
daagde een nieuwe wereldor
de. De muur is gevallen. De
koude oorlog behoort tot het
verleden. Moeizaam zoeken in
Oost-Europa de volkeren hun
eigen toekomst in een nieuwe
sfeer. Dit is een dag van rouw.
Rouw omdat 'nu de wapens
spreken'. Rouw omdat hoop
vol levensgevoel diep ge
kwetst is.
Midden in de eerste oorlogs
nacht, werd ik wakker uit een
angstige droom. In de droom
gooide een man die leek op
Saddam Hoessein een hoef
ijzer over een streep. Alsof de
beslissing van geluk of onge
luk aan deze kant van de
streep kwam te liggen. Ik werd
verward wakker en zette de
radio aan. Bush sprak.. „Het
gevreesde is begonnen". Even
later heb ik enkele vrienden
gebeld om te zeggen dat de
oorlog was begonnen. Ik ben
opgestaan en heb kaarsen en
waxinelichtjes aangestoken.
De kerstster brandde nog. Ze
blijft verwijzen naar Het Licht
dat alle duister zal verdrijven.
Het Licht dat niet aan de kant
van de oorlog is, maar voor
allen die in duisternis sterven
en lijden. Er is geen God die
oorlog wil. Oorlog vernielt
meer dan ze heiligt. In de
vroege ochtend heb ik het Re
quiem van Mozart beluisterd:
dat zij die onschuldig sneuve
len op worden genomen in het
Eeuwige Licht bij Die niet an
ders dan Shaloom wil.
Hoe leef je op de eerste dag
van oorlog? Kun je gewoon
naar je eerste afspraak gaan?
Ik voelde behoefte om een
uitingsvorm te zoeken voor
mijn gevoelens van verslagen
heid en verdriet. Ik vond een
oud gebruik en heb een rouw
band omgedaan. Er brandde
een klein lichtje tijdens de
eerste bijeenkomst van deze
dag. leder reageerde op zijn
eigen wijze.
Op een dag als vandaag hoor
en kijk je anders. De post
brengt me het bericht van een
geboorte. „Zo klein en hele
maal onwetend". Niek is de
naam. Een naam verwant met
het Griekse niké, dat overwin
ning betekent. Ik wil blijven
hopen dat vrede en gerechtig
heid sterker worden in de tijd
die komt en dat we genezen
van de verwondingen die wij
vandaag oplopen. Dat we niet
het pessimisme laten winnen
in onszelf, maar kracht vinden
om te investeren in die toe
komst van vrede en gerechtig
heid. Een bezoekster brengt
me een kleine bloeiende aza
lea mee. Een tere bloesem in
deze wintertijd.
In de namiddag passeer ik
eerbiedig de oorlogsmonu
menten in het bos bij Zende
ren. Ik hoop nu nog meer dat
deze gedenkplek niet ver
wordt tot een plek voor vuil-
nisstort. Vijf minuten later
passeer ik de plek bij het
spoor met een gedenkplek
voor het verzet. Vandaag heb
ben deze plekken een bijzon
dere tekenwaarde.
Voorzover mogelijk volg ik
deze dag het nieuws dat volop
aanwezig is. Er wordt gespro
ken over de hoop op een kor
te oorlog. Technisch zal de
oorlog misschien kort zijn,
maar menselijk kan ze levens
lang zijn. Velen die ergens in
de wereld oorlog aan den lij
ven ondervonden in deze
eeuw voelen de wonden en de
littekens tot het einde van hun
leven. Wie deze wonden kent,
voelt ze waarschijnlijk extra in
deze donkere dagen. In de
hoop dat het helse geweld zo
veel mogelijk beperkt zal blij-
Wereldraad weigert reactie op Irakese aanval
GENEVE De Irakese aanval met raketten op Israël is voor
de Wereldraad van Kerken geen aanleiding om commentaar te
leveren. De secretaris-generaal, dr. Emilio Castro, staat op het
punt naar Canberra te reizen, waar volgende maand de alger
mene vergadering van de Wereldraad zal plaatsvinden. Een
woordvoerster verwijst naar de verklaring van donderdag
waarin de Wereldraad tot een onmiddellijk staakt-het-vuren
oproept. De Wereldraad leunt in zijn oordeel over het Midden-
Oosten sterk op de Raad van Kerken in het Midden-Oosten
(MECC). Op een voorbereidingsbijeenkomst van de Duitse de
legatie voor Canberra werd kortgeleden kritiek geuit op de
„soms erg eenzijdige benadering van de Wereldraad ten aan
zien van het Midden-Oosten".
Weinig geloof hebben
is geen geloof hebben.
NIEUWE RADBOUDVOORZITTER JORIS SCHOUTEN:
VOORHOUT „Ik heb
mij nooit met een bepaal
de club in het kerkelijke
veld willen vereenzelvi
gen. Ik zal er voor zorgen
dat wij ons niet in die
conflicten die rooms-ka-
tholiek Nederland teiste
ren zullen mengen. Dat
kan alleen maar afbreuk
doen aan het samen on
dernemen van zaken".
Joris Schouten, vanaf volgen
de week de nieuwe voorzitter
van de katholieke Radboud-
stichting als opvolger van
professor I. van Spiegel
klinkt voor het eerst in het
gesprek over zijn nieuwe
functie zeer beslist. Van de
polarisatie in de Nederlandse
rooms-katholieke kerk moet
hij niets hebben. „Mondigheid
is goed maar als monden zich
zo scherp openen als nu soms
geval is, dan bevalt mij dat
niet. Het lijkt soms wel een
wedstrijd in zwart-wit-den-
ken!". Hij zegt dat hij zich nog
nooit op een Acht Mei-mani
festatie heeft laten zien en dat
ook zeker als voorzitter van
de Radboudsticting nooit zal
doen, „maar ik ga net zo min
naar Confrontatie".
Joris Schouten, jarenlang
voorzitter en spreekbuis van
de Katholieke Nederlandse
Boeren- en Tuindersbond
(KNBTB), wil zich strikt hou
den aan de statutair voorge
schreven taken van de Rad-
boudstichting: het bevorderen
en instandhouden van specia
le rooms-katholieke leerstoe
len aan de niet-katholieke
universiteiten, van het stu
dentenpastoraat en vormings
werk. Wel stemt hij in met
drs. Wil Derkse, directeur van
de Radboudstichting die aan
het gesprek deelneemt, dat
hoogleraren in hun functie
een bepaalde bijdrage kunnen
leveren aan debatten in de
Nederlandse kerkprovincie.
„Uiteraard hebben mensen
hun eigen inzichten, maar we
zullen als organisatie nooit
Joris Schouten: „Mondigheid is goed, als het maar niet ontaardt in zwart-wit-denken". foto: sp
een bepaalde opvatting
Belangrijk
Voor een buitenstaander
komt het misschien vreemd
over dat een man als Joris
Schouten die decennia lang
voorzitter van de KNBTB is
geweest voorzitter wordt van
de Radboudstichting. Schou
ten verbaast zich daar niet
over. „Ik heb niet gesollici
teerd, maar ik maakte al jaren
deel uit van het bestuur van
de Radboudstichting en dat is
een zeer breed samengesteld
gezelschap waarin vertegen
woordigers van allerlei katho
lieke organisaties zitten. Aan
vankelijk was het de bedoe
ling dat professor Ernst
Hirsch Ballin de nieuwe voor
zitter zou worden, maar toen
deze tot het ministerschap
werd geroepen, hebben ze mij
gevraagd. Na enig nadenken
heb ik daarin toegestemd. Bij
de aanvaarding van de func
tie heb ik gezegd: ik ben geen
wijsgeer en dat zal ik ook niet
meer worden. Dat hoeft ook
niet, want er is wat dat be
treft in het bestuur genoeg
kennis aanwezig. Ze wisten
echter toen ze me vroegen dat
ik zeer hechtte aan die katho
lieke identiteit. Dat was ook
al zo bij de KNBTB. Ik heb
mij daar altijd heel sterk voor
gemaakt. Zo bijvoorbeeld bij
de viering van ons negentigja
rig bestaan in 1986. Je moet
oppassen om het grote goed
waar zoveel mensen waarde
aan blijken te hechten zo
maar op te geven. In de secu
larisatie zijn er tal van katho
lieke organisaties verdwenen,
dat was verlies, want er is
weinig verrijkends voor in de
plaats gekomen. De deconfes
sionalisering heeft de samen
leving verarmd".
Waaruit bleek die katholieke
identiteit dan?
„Je moet goed beseffen dat de
KNBTB geen zuiver techni
sche club is, maar een stand--
sorganisatie. Je hebt daarin te
maken met belangenbeharti
ging, maar ook met zaken als
vorming, eigen onderwijs.
Daar komt die identiteit om
de hoek kijken. De KNBTB is
een bond voor boeren en tuin
dersgezinnen. De mensen wil
len dat het onderwijs in die
sector ok katholieke grond
slag blijft.
Die identiteit blijkt ook uit de
manier waarop je tegen be
paalde zaken aankijkt, de
schaalvergroting in de land
bouw bijvoorbeeld. Ik zal u
een heel ingewikkeld verhaal
over quota en procenten be
sparen, maar het komt er op
neer dat wij ons als enige boe-
renorganisatie tegen die
grootschaligheid hebben ver
zet en zo hebben wij voor
kleine boeren iets goeds kun
nen bereiken. Daar steekt een
godsdienstige gedachte achter:
wij moeten de hoeders van
onze broeders zijn".
Gedachtengoed
Schouten verheugt zich er ui
teraard over dat de Radboud
stichting de deconfessionalise
ring heeft overleefd en er mo
menteel zelfs goed voorstaat.
De organisatie beschikt over
2400 donateurs, die samen
zorgen voor een ton aan in
komsten. Daarnaast zijn er
een groot aantal andere in
komstenbronnen. Nog nooit
ook heeft de Radboudstich
ting zoveel bijzondere leer
stoelen bezeten als juist nu.
Hij ziet in die ontwikkelingen
het bewijs dat katholieken
hun eigen gedachtengoed se
rieus blijven nemen en dat er
daardoor kansen zijn dat het
christelijk gedachtengoed on
der hoger opgeleiden een rol
kan blijven spelen. Schouten:
„Misschien stel ik het wat te
simpel voor, maar actie geeft
reactie. Ik bedoel natuurlijk
niet dat we een reactionaire
club zijn, maar ik denk dat er
in het katholieke volksdeel
een vaste kern van mensen
bestaat die met hun traditie
op eigentijdse wijze aan de
slag willen".
Hij zegt dat hij geregeld in
contacten met managers
merkt dat er behoefte is aan
mensen die ergens over heb
ben nagedacht en niet alleen
maar een vakopleiding heb
ben.
Trekkers
Ook al gaan de zaken mo
menteel voor de Radboud
stichting redelijk voor de
wind en lijkt de belangstelling
gunstig voor niet-materiële
zaken, of dat ook zal blijven is
voor Schouten de vraag. „We
zullen het maatschappelijk
draagvlak ter dege in de ga
ten moeten houden. We
moeten voorkomen dat we
aan ons eigen succes ten on
der gaan door onze activitei
ten als maar uit te breiden.
De tijd is voorbij dat je bij ka
tholieke ondernemingen aan
kon kloppen om geld los te
krijgen voor de Radboudstich
ting. Daar heeft de deconfes
sionalisering immers ook toe
geslagen. Nee, je zult als Rad
boud moeten laten zien dat je
wat te bieden hebt. We zou
den moeten overwegen een
groep vooraanstaande lieden
bij elkaar te brengen die als
trekkers kunnen fungeren,
waaraan je kunt zien, dat doet
de Radboud nou".
PAUL VAN VELTHOVEN
Beeldhouwer Manzu overleden
De deur van de Sint Laurenskerk in Rotterdam, gemaakt door Giacomo Manzu. foto: pers unie
ROME Italië's bekendste
beeldhouwer Giacomo Manzu,
die in de jaren zestig de nieu
we deuren voor de Sint-Pieter
in Rome heeft gemaakt, is
donderdag op 82-jarige leeftijd
overleden. Dat heeft zijn fa
milie meegedeeld.
De beeldhouwer had vorig
jaar november een hartaan
val, maar had enkele weken
later het ziekenhuis weer
kunnen verlaten. Manzu was
in de jaren zestig bevriend
met paus Johannes XXIII.
Beiden waren afkomstig uit
het dorpje Bergamo, nabij Mi
laan, waar Manzu op 22 de
cember 1908 geboren werd.
Na acht jaar aan de nieuwe
deuren voor de Sint-Pieter te
hebben gewerkt die de 300
jaar oude dienden te vervan
gen, verloor hij het geloof en
staakte zijn werkzaamheden
aan de deurpanelen. Manzu
ontwierp onder meer ook de
pauselijke staf voor Johannes'
opvolger paus Paulus VI. Hij
maakte ook de deuren van de
St. Laurenskerk in Rotter
dam.
Als zoon van een arme
schoenmaker moest Giacomo
op jonge leeftijd als timmer
mansknechtje helpen om het
grote gezin te onderhouden.
In zijn vrije tijd oefende hij
zich in het beeldhouwen op
waskaarsen die hij in de kerk
had gestolen. Lanzaam maar
zeker ontwikkelde hij zich ge
heel op eigen kracht tot een
vermaard kunstenaar. Zijn fi
guratieve werk, vooral zijn
weergave van de menselijke
vorm, sprak velen aan. Veel
kerkelijke hoogwaardigheids
bekleders verafschuwden
Manzu's werk echter. In de
jaren vijftig werd de marxisti
sche beeldhouwer' dan ook
bijna geëxcommuniceerd door
paus Pius XII die aanstoot
nam aan zijn bas-reliëfs.
Het is uiteraard niet zon
der reden dat het Mid
den-Oosten wordt geka
rakteriseerd als één groot
mijnenveld. Nergens zijn
de tegenstellingen zo
groot als juist in deze
streek waar de drie reli
gies van het woord, islam,
jodendom en christendom
naast elkaar leven en ook
nog eens bepalend zijn
voor de diverse staten.
Deze religieuze verdeeld
heid wordt bovendien
nog eens versterkt door
dat in dezelfde regio een
permanente confrontatie
plaats heeft tussen west
en oost, tussen modernis
me en fundamentalisme,
tussen een extreem rijke
bovenlaag die op het wes
ten is georiënteerd en de
grote berooide Arabische
massa's die hun heil op
nieuw verwachten van
een gezuiverde islam.
In de ogen van deze massa's
neemt het Golfconflict in de
eerste plaats de trekken aan
van een godsdienstoorlog.
Deze menigten zijn bij uitstek
vatbaar voor de lokroep van
het islamitische fundamenta
lisme. Dat verklaart hen dat
het christelijke westen de
moslims vernedert. Maar die
vernedering verlamt ze niet,
ze putten er slechts nieuwe
kracht uit en deze wordt als
het ware geprojecteerd op de
leiders die deze vernedering
dragen: Nasser ten tijde van
het Suezkanaalconflict en nu
Saddam Husayn die zijn an
nexatie van Kuwayt heeft
voorgesteld als een heilige
oorlog tegen Amerika.
De islamitische fundamenta
listen hebben aan het begin
van het afgelopen decennium
de aandacht op zich weten te
richten door een paar specta
culaire acties. Hun grootste
triomf behaalden zij in Iran
waar in 1979 het bewind van
de sjah ten val werd gebracht.
In datzelfde jaar belegerden
zij korte tijd de grote moskee
in Mecca en twee jaar later
vermoordden zij de Egypti
sche president Anwar Sadat.
Ook hadden zij de hand in de
opstand in de Syrische stad
Hama die net als al hun ande
re acties in zeer veel bloed
werden gesmoord. De Arabi
sche regimes slaagden er
steeds in zich de fundamenta
listen van het lijf te houden.
Islamisering
De Franse islam-kenner Gil
les Kepel heeft in een recente
publicatie La revanche de
Dieu (De wraak van God, uit
gave Du Seuil) onderzocht
welke strategie die regimes
ontwikkelden om deze ver
gaande islamisering het hoofd
te bieden.
De fundamentalisten waren
er in het begin van de jaren
tachtig met uitzondering van
Iran nog niet in geslaagd de
grote volksmassa's te berei
ken. Om die menigten onder
controle te houden bevorder
den die regimes de opkomst
van nieuwe sociale organisa
ties van nadrukkelijk islamiti
sche signatuur. Die organisa
ties distantieerden zich van de
maatschappij voor zo ver deze
zich niet hield aan de regels
uit de Koran. Met charitatieve
acties en door alom aanwezig
te zijn op scholen en in mos
keeën probeerden zij het te
kort schieten van de corrupte
staat te verzachten.
Het gevolg is volgens Kepel
gerweest dat in het gewone
sociale verkeer in de Arabi
sche landen de taal en de
waarden van de islam veel
verder sterker zijn doorge
drongen dan tien jaar geleden
voor mogelijk werd gehou
den. De gematigde machtheb
bers hebben er rekening mee
te houden bij de maatregelen
die ze nemen.
De ironie van het lot wil dat
het de rijke Saudische en Ku-
waytse regimes zijn geweest
die rijkelijk met geld hebben
gestrooid om deze nieuwe is-
lamtitische organisaties moge
lijk te maken. Van alle Arabi
sche landen vreesden zij het
meest het fundamentalisme
van de radicale groepen. Maar
nu blijkt dat zij alsnog storm
hebben geoogst. Want verre
van dankbaar te zijn voor de
Saudiërs en Kuwayti's zien de
arme Arabieren de weelde
waarin de emirs en sjeiks ba
den als een belediging voor
hun eigen armoede.
Afkeer
Als leider van de niet-reli-
gieuze Baathpartij (die toen ze
in 1958 de macht verwierf
ook nog werd afgeschilderd
als socialistisch) moest Sad
dam Husayn niets hebben van
de religieuze fundamentalis
ten. Zijn jarenlange strijd te
gen Iran was deels ingegeven
door de vrees voor de Iraanse
sji'iten die hun revolutie naar
de Arabische landen wilden
overplanten. In eigen land
heeft Saddam niet alleen gro
te groepen Koerden vergast,
maar ook korte metten ge
maakt met de omvangrijke
sji'itische oppositie.
In het afgelopen half jaar
heeft Saddam echter duidelijk
ingebonden waar het zijn
anti-religieuze gevoelens be
treft. Het was bepaald niet
van hem bekend dat hij een
groot gelovige was, maar nu
wordt hij geregeld op de
Iraakse televisie getoond ter
wijl hij in gebed is verzonken
richting Mecca.
Saddam Husayn gebruikt, zo
als zovele Arabische leiders
op cynische wijze de islam
voor zijn eigen machtdoelein
den. Hij begrijpt heel goed dat
hij om de heerschappij in de
Arabische wereld te verwer
ven hij de steun nodig heeft
van de arme islamitische mas
sa's. Zijn tegenstanders, Bush
voorop maar ook de Arabi
sche vorsten en emirs, zal hij
diaboliseren: Bush en de
Saoedische koning Fahd wor
den duivels genoemd. De
woede van de massa's kan
zich nu op hen richten.
Groei
Ook wanneer Saddam Hu
sayn het loodje legt in de hui
dige strijd, zal het moslim
fundamentalisme alleen maar
groeien. Saddam Husayn is nu
al na Nasser de nieuwe mar
telaar. Volgens Kepel zal het
fundamentalisme een vrucht
bare voedingsbodem blijven
vinden zolang grote groepen
Arabieren in armoede moeten
leven. Het effect van het wes
terse handelsembargo was al
dat hun nood alleen maar
groter is geworden. De hoofd
redacteur van de Jordaanse
krant Jordan Times noemde
deze week als voorwaarde
voor stabiliteit in de Arabi
sche wereld gerechtigheid
voor allen door het opzetten
van ontwikkelingsprogram
ma's. De westerse „kruis
tocht" tegen Irak heeft als on
bedoeld maar niet onbelang
rijk neveneffect dat de kloof
tussen west en oost is ver
groot. Door de manier waarop
Saddam Husayn gebruik
maakt van de islam kunnen
de religieuze fundamentalis
ten hun eigen voorspellingen
realiseren.
PAUL VAN VELTHOVEN
af
GlSTEREN en eergisteren hebben ook de leden \^a
Tweede Kamer en kabinetsleden zich uitvoerig met dfed
oorlog beziggehouden. Zoals verwacht kon worden h<
geen opzienbarende gezichtspunten of conclusies opgei
Dat neemt niet weg dat het een juiste benadering is
kamerfracties om in een zo uiterst belangwekkende z;
de parlementaire vinger aan de militaire pols te hou<
een democratie spreekt het parlement het laatste pi
woord en dat recht dient men onder geen enkele omsl
heid uit handen te geven.
IRAK heeft óók een parlement, maar Irak is geen de|-
tie. De televisiebeelden deze week van pseudo-parleij,
riërs in Baghdad die met gemaakt enthousiasme de
Leider toejuichten nadat deze de Apocalyps over zij
had afgeroepen, spraken in dat opzicht boekdelen,
krampte, strakke gezichten van sommige Iraakse par]
tariërs, die er zich kennelijk niet van bewust waren J
voor de hele wereld in beeld waren, onderstreepten j
dat het om een zorgvuldig geregisseerde show ging.
DAARMEE vergeleken waren de heftige fundament^,
batten in bijvoorbeeld het Amerikaanse Congres en her
se Lagerhuis een regelrechte verademing. Ondertus
geen enkele regering van een land, dat deel uitmaakt
anti-Iraakse coalitie, door een parlementaire meerd^
teruggefloten. Links en rechts zijn er bedenkingen gel
gen wat in de ogen van sommigen een al te voorbarig
voering is geweest van het uiterste middel: geweld. Maj
eindelijk wilde niemand het verwijt krijgen een dolk!
rug te hebben gestoken van de vaderlandse militairenL
Golfgebied. 1
In de Eerste Kamer meer nog dan in de Tweede
heerste er verdeeldheid binnen de PvdA, waarvan soi
parlementariërs het geweldloze sanctiebeleid van de
nigde Naties langer de kans hadden willen geven. De te
senatoren en hun collega's in de Tweede Kamer hebbjte
teraard het volste recht en zelfs de morele plicht hunjii
oordeel te volgen, ook al wijkt die af van de officiële fk
lijn. En, zoals gezegd, het parlement heeft de taak heBi
net nauwlettend op de vingers te kijken en, desgewenjc
vig op die vingers te tikken. Maar de manier en het mj
waarop dit gebeurt dienen wel met enige zorg te wordji]
kozen.
Het was zinloos deze week in Den Haag nog te zittel®
sof eren over de vraag of de VN-organisatie eigenlijk p
had moeten doorgaan met sancties. Het was zelfs mislP
om, zoals de PvdA-houding suggereerde, net te doen F
het eind van de week nog eens kon worden bekeken?1
Nederlandse marine zal meevechten in een gewapend}®
frontatie, en zo ja hoe lang en in welke mate. NedP1
heeft zich verplicht tot deelneming in de VN-strijdu
met alle consequenties vandien. r
ONZE kritiek geldt nog meer Groen Links, waarvaij
tievoorzitster Ria Beckers donderdag nog van premie?'
bers verlangde, dat hij zich internationaal zou inspann}£
met onmiddellijke ingang het geweld in het Golfgelr
beëindigen. Dat diende geen enkel doel meer, stelde L^,
terecht vast. Mevrouw Beckers kreeg geen enkele steu
haar oproep. Maar wellicht stond haar onder meer eenl
politiek doel voor ogen.
Mi
Brieven graag kort jn duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezo
stukken te bekorten
Slechtste politicus
Hoe kan een minister (Maij-
Weggen), die het afgelopen
jaar nog geen bekeuring heeft
gekregen voor snelheidsovert
reding, nu de slechtste politi
cus zijn (volgens de uitsl
een verkiezing in
Tijd) in een jaar, waar
^andere minister (Braks
betrapt is, de zaak vo
lapje gehouden te hebbf
N. Pleumekers,
DEN HAAG.
Uitgave: Westerpers (behorende tot Sijthoff Pers).
Kantoor: Apothekersdijk 34, Leiden
Telefoon. 071 - 122 244
Postadres: Postbus 11, 2300 AA Leiden
Abonnee service
Telefoon: 071 - 313 677 van ma. t/m vr. van 8.30 tot 17.00 u
Nabezorging
Telefoon: 071 - 122 248
van ma. t/m vr. van 18 00 tot 19 00 u. op za van 14 00 tot 15.00
Abonnementsprijzen (inclusief 6% BTW.)
Bij automatische betaling Bij betaling per acceptgiro
per maand 25,70 per maand f.
per kwartaal 76,60 per kwartaal f
per jaar f. 294,30 per jaar f.
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan.
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel 071 - 122 244
Telefax voor uitsluitend advertenties 071 - 134 941
Voor uitsluitend het doorgeven van advertenties kantoor Rijsw
070 - 3902 702
Bankiers
AMRO BANK NV 473 575 515
POSTBANK NV 663 050
