Max de Jong kent de spanning
tussen identiteit en commercie
Tom Egbers: „Je hoeft niet voor de kijker op je knieën
CeicLeSouocwit
Turkse componist Saygun laat groots oeuvre na
Gedateerde Arsenicum9
van Hollandse Comedie
Omroepen positief over komst De Jong
KUNST/RTV
DINSDAG 8 JANUARI 1991 PAGINA 7
Ed van der Elsken neemt
afscheid met videofilm Bye
HILVERSUM De fotograaf en cineast Ed van der Els-
ken overleed eind december op 65-jarige leeftijd aan de
gevolgen van prostaatkanker. In een videofilm heeft hij
de laatste maanden van zijn leven vastgelegd. De VPRO
zal de film op 27 januari binnenkort op de televisie verto
nen. In 108 minuten schetst Van der Elsken het verloop
van zijn ziekte. Een verslag van boosheid direct na het
bekend worden van zijn ziekte eind 1988, tot berusting in
zijn onvermijdelijke lot en de lichamelijke uitputting in
de loop van vorig jaar. Het is een film waarin veel wordt
gepraat. Vaak met niet meer dan zijn hoofd in beeld ver
telt hij, wisselend in zwart-wit en kleur, gejaagd over
hoop op een oplossing, zijn laatste zakelijke activiteiten en
de kleine dingen nabij zijn studio in zijn woning in Edam.
Tegelijkertijd wandelt hij met de kijker nog een keer
door zijn filmgeschiedenis. De VPRO zendt de film zon
dag 27 januari uit. Twee dagen daarvoor is de film te zien
op het filmfestival in Rotterdam.
ISTANBUL Ahmet Adnan
Saygun, de meest vooraanstaande
hedendaagse Turkse componist,
is afgelopen zondag in zijn woon
plaats Istanbul op 83-jarige leef
tijd overleden. Saygun had het
voornemen om dit voorjaar naar
Den Haag te komen om enkele
repetities bij te wonen van zijn
indrukwekkende oratorium Yu-
nus Emre, het werk dat door het
Philharmonisch Koor Hagacanta-
re o.l.v. dirigent René Verhoeff,
in juni van dit jaar bij de opening
van het Internationaal Muziek
festival Istanbul zal worden uit
gevoerd.
Saygun heeft vele jaren samengewerkt
met de Hongaar Bartók, gezamenlijk
hebben deze componisten een boek ge
schreven dat handelt over de volks
muziek van Hongarije en Turkije. Na
het overlijden van Bartók in 1945
heeft Saygun dit omvangrijke werk
voltooid. Saygun studeerde bij de
Franse componist Vincent d'Indy,
maar zoals hij mij vorig jaar oktober in
een interview vertelde, is het in feite
de Franse muziek als geheel waardoor
hij werd beïnvloed. Hoewel hij tal van
composities van niveau heeft nagela
ten, waaronder enkele opera's, meer
dere orkestwerken en ook kamermu
ziek, kan Yunus Emre zijn meest in
drukwekkende opus genoemd worden.
Dit oratorium is gebaseerd op gedich
ten van de I3e-eeuwse humanist Yu
nus Emre, een dichter die in Turkije
ook vandaag de dag een levend begrip
is en die dit jaar in geheel Turkije her
dacht zal worden. Het ligt in het voor
nemen het oratorium van Saygun na
de Hagacantare- concerten in Istanbul
ook in Den Haag uit te voeren met be
geleiding van het Staats Symfonie Or
kest van Istanbul. Naast de herden
king van de dichter Yunus Emre zul
len deze concerten nu helaas ook een
In memoriam-karakter dragen.
ADRIAAN HAGER
Scenarioschrijver
Maibaum van
Bondfilms overleden
SANTA MONICA In het Californische San-
ta Monica is op 81-jarige leeftijd overleden de
scenarioschrijver Richard Maibaum. Maibaum,
die het scenario schreef voor een dozijn James-
Bondfilms, overleed aan een hartaanval. Mai
baum werd geboren in New York en begon
zijn carrière in 1933 als toneelspeler in een the
ater in die stad. Enkele jaren later toog hij
naar Hollywood met op zak een contract voor
het schrijven van scenario's. Aan het eind van
de jaren '50 vestigde Maibaum zich in Groot-
Brittannië, waar hij verscheidene boeken van
Ian Fleming te lezen kreeg. Hij bewerkte die
voor de film en schreef onder andere het sce
nario van 'Dr No', 'From Russia with Love",
'Golfdinger'. 'The spy who loved me", en 'Li
cense to kill'.
Bedachtzaam
Isaac Stern, de Amerikaanse violist, bedachtzaam kijkend gefo
tografeerd tijdens de repetities voor een recital in Toulouse,
Frankrijk. De tot de grootste violisten van deze tijd gerekende
musicus maakt momenteel een Europese toernee met de Ameri
kaanse pianist Robert MacDonald. FOTO: ap
Arsenicum en oude kant' van Jo
seph Kesselring. Vertaling: Peter
Hoeksema. Regie: Andy Daal. Decoi:
Marc van Helden. Met Ina van Faas-
«fl, Peter Hoeksema, Elsje Scher-
jonen o.a. Lucas Dietens. Koninklij
ke Schouwburg, maandag 7 januari,
herhalingen t/m woensdag 9 janua-
Volgens artistiek leider Peter
Hoeksema kan het nog wel,
Arsenicum en oude kant' spe
len. Zeker in zijn nieuwe ver
taling en in de regie van Andy
Daal. Het stoffige zat hem in
de tekst, die direct na de
Tweede Wereldoorlog zo rap
ft'as vertaald, dat hij nu niet
neer mee zou kunnen
Het zou volgens Hoeksema in
lew York en Parijs nog steeds
op het repertoire staan en het
is Joseph Kesselrings enige
stuk, dat nog gespeeld wordt.
Arsenicum en oude kant' past
laarnaast heel goed in het rij
tje „Mouse Trap" en „Tien
tleine negertjes", de vorige
tukken van de Hollandse Co-
ledie. Het heeft een sterke
izetting rtodig in meer dan
:n rol Dat bleek ook in de
ilm met Cary Grant en Peter
irre, al werden daar de rol
len van de tantetjes Josephine
Hull en Jean Audair ingehou
den.
'Arsenicum en oude kant'
speelt zich af in Brooklyn,
waar twee oude dames zich
onledig houden met het ver
giftigen van potentiële kamer
huurders. Hun neven, onder
wie een theatercriticus, zijn
behept met afwijkingen, het is
een zoete inval van typetjes,
zelfs de straatagenten zijn nau
welijks normaal te noemen.
Wie enigszins geïnteresseerd is
in een plot, een verhaal, dom
melt reeds het eerste kwartier
in. Dat ligt niet zozeer aan de
regie of aan het alleszins ac
ceptabele spel van Van Faas-
sen, Hoeksema of Scheijon,
maar gewoon aan wat Kessel
ring schreef. Referenties aan
het Panamakanaal, Hitler of
het gevaar van de Jappen
klinken gedateerd. De grap
pen zijn niet leuk.
Wie de aangedikte sterrencast
van ex-Haagse Comedie-spe-
lers terug wil zien, beleeft een
goede avond. De anderen hoe
ven voor dit stuk huis en
haard niet te verlaten, dat is
zonde van tijd en geld.
PETER SNEL
(Vervolg van de voorpagina)
DEN HAAG Eén ding
kan de in 1934 geboren
doctorandus in de econo
mie Max de Jong, maan
dag door het kabinet tot
NOS-voorzitter benoemd,
in ieder geval niet worden
ontzegd. Hij heeft de no
dige ervaring met proble
men als die waar de pu
blieke omroepen de ko
mende jaren voor staan.
Die problemen werden on
langs nog eens in ale duide
lijkheid opgesomd door het or
ganisatiebureau McKinsey:
tientallen sterk op hun eigen
sociale en culturele identiteit
gerichte omroepen die onder
ling sterk verdeeld zakelijk
ten onder dreigen te gaan te
gen de opmars van een effi
ciënt opererende commerciële
zender.
Toen hij in 1973 als lid van de
raad van commissarissen bij de
Perscombinatie kwam, was de
herstructurering van de lande
lijke dagbladpers in Nederland
inmiddels in volle gang. Kran
ten als De Volkskrant, Het Pa
rool en later ook Trouw, die
elkaar gedurende tientallen ja
ren niet alleen als concurren
ten maar vooral ook als repre
sentanten van volstrekt ver
schillende leefwerelden had
den gezien, konden zich -
mede door de technologische
en commerciële ontwikkelin
gen in de grafische en de com
municatie-industrie - alleen
staande houden door schaal
vergroting en waren daardoor
gedwongen althans op het
niet-journalistieke vlak inni
ger samen te werken dan zij
zelf ooit voor mogelijk hadden
gehouden.
In dat samenwerkingsproces,
waarvan De Jong met name
sinds 1982 als hoofddirecteur
van de Perscombinatie de gro
te architect was, ging het bij
iedere stap weer om de vraag,
hoe die zakelijke samenwer
king gestalte te geven tegen
over de voortdurende zorg van
met name de redacties van de
diverse kranten om hun iden
titeit.
Dat het De Jong daarbij uit
eindelijk gelukt is drie zakelijk
niet al te stevige culturen tot
één van 's lands succesrijkste
en in ieder geval renderende
krantenuitgeverijen om te vor
men, wordt ook door De Jongs
talrijke critici als een grote,
verdienste beschouwd.
De kritiek op De Jongs optre
den bij dé Perscombinatie gold
vooral zijn weinig zachtzinnige
aanpak die weinig ruimte liet
voor de door hem steevast als
„weinig rationeel" getypeerde
Drs. Max de Jong neemt voor het eerst plaats achter het buerau van de NOS-voorzitter in het
omroephoofdkwartier in Hilversum. Een groot bord heet hem welkom.
foto: anp
ALLEEN VERONICA VINDT KEUZE NIET VERSTANDIG
(Vervolg van de voorpagina)
HILVERSUM De om
roepen hebben overwe
gend positief gereageerd
op de benoeming van De
Jong tot voorzitter van de
NOS. Alleen Veronica
meent dat met zijn benoe
ming de omroepen geen
dienst wordt bewezen.
Volgens Veronica- (en oud
NOS-)voorzitter J. van der
Reijden heeft minister D'An-
cona van WVC geen verstan
dige keuze gemaakt. Hij meent
dat de publieke omroep het
meest gebaat is met een voor
zitter die als een bindende fac
tor kan functioneren en de
omroepen kan brengen tot
overleg. Van der Reijden
vreest dat De Jong die talen
ten niet heeft.
De andere omroepen reageren
positief. Zo laat de KRO, waar
de voorkeur leefde voor de
komst van de CDA-kandidaat
De Boer, weten dat De Jong
welkom is. De KRO wil con
structief met hem samenwer-
De NOS meent dat de benoe
ming van De Jong geheel past
in de profielschets en het ad
vies dat door het bestuur aan
de minister van WVC is over
handigd. Verwacht wordt dat
hij kundig en met elan leiding
zal geven aan het verande
ringsproces bij de omroep.
De VARA laat weten dat met
De Jong de sterkste kandidaat
de functie gekregen heeft.
Voor de AVRO geldt dat een
bekwaam bestuurder gevon
den is, mits de problematiek
rond zijn inkomen op redelijke
wijze is opgelost.
Ook TROS-directeur Wolzak
heeft hoge verwachtingen van
De Jong. Naar zijn mening
heeft De Jong bij de Perscom
binatie aangetoond een pluri
form bedrijf te kunnen leiden.
Ook denkt hij dat de nieuwe
voorzitter een positieve bijdra
ge kan leveren, omdat hij geen
persoonlijk belang heeft bij de
uitkomst van de vernieuwing
van de publieke omroep.
historische gevoeligheden van
het Nederlandse dagbladen
landschap „Als jullie werke
lijk onafhankelijk willen blij
ven, moet je zorgen dat je
winst maakt", zo vatte De
Jong zijn uitgeversfilosofie
doorgaans samen.
Het leidde hem met ijzeren lo
gica naar het project dat hem
begin dit jaar tenslotte zijn po
sitie bij de Perscombinatie
heeft gekost: de fusie van zijn
Perscombinatie met de grote
concurrenten van de Neder
landse Dagblad Unie (NDU)
ging niet alleen de betrokken
journalisten maar ook de be
stuurders van de onderschei
den kranten op dat moment
net iets te ver.
De keus van het kabinet voor
de ondernemer De Jong boven
de vooral om zijn „gevoel voor
de typische Hilversumse ver
houdingen" geprezen politicus
en top-ambtenaar Hans de
Boer kan daarom niet anders
dan als een duidelijk signaal
aan de publieke omroepen
worden gezien dat het het ka
binet in ieder geval ernst is
met de aanbevelingen uit het
McKinsey-rapport over de toe
komst van de Nederlandse pu
blieke omroep. Ook daarin
wordt immers verregaande
commerciële en zakelijke sa
menwerking bepleit als voor
waarde voor het behoud van
de in omroepland nog altijd
sterk gekoesterde eigen identi
teiten. De Jong zal die klus
ongetwijfeld met de van hem
bekende doortastendheid wil
len klaren.
Voor de nu 56-jarige De Jong
zich in de uitgeverswereld
stortte, werkte hij onder meer
bij Philips, bij het organisatie
bureau McKinsey en sinds
1971 als directielid van VMF
waar hij als adviseur van
McKinsey binnenkwam.
De Jong geniet een zekere
faam als „liefhebber van het
slijk der aarde die duur in het
Gooi woont" en die zich het
liefst „in witlederen jas en met
hoge snelheid achter het stuur
van ziin Ferrari Mondial be
weegt". Bij zijn vertrek bij de
Perscombinatie kreeg hij in
het voorjaar van 1990 een be
drag van twee miljoen gulden
mee dat door de voorzitter van
de ondernemingsraad van het
bedrijf als „buitensporig en
niet in de geest van de onder
neming" werd getypeerd.
Max de Jong
geschrokken van
slechte situatie
publieke omroep
(Vervolg van de voorpagina)
HILVERSUM De nieuwe
NOS-voorzitter De Jong zegt
te zijn geschrokken van de
slechte situatie waarin de Ne
derlandse publieke omroep
verkeert Toch zijn er naar
zijn mening voldoende ant
woorden te vinden om terug te
meppen. Dat heeft De Jong
maandagavond tijdens een
persconferentie verklaard. De
Jong wil nog geen standpunt
innemen in welke richting de
publieke omroep zich moet
ontwikkelen. Ook zal hij aan
het einde van de week niet ac
tief deelnemen aan de be
raadslagingen van het NOS-
bestuur over de voorstellen die
het organisatiebureau McKin
sey over de toekomst van de
publieke omroep heeft ont
wikkeld.
Passende antwoorden zullen
volgens hem wel moeilijk te
vinden zijn. De Jong heeft
echter de overtuiging dat bin
nen de verschillende omroe
pen een reservoir aan talent
en technische kennis aanwezig
ïs.Hij noemde het een uitzon
derlijke situatie dat een nieu
we concurrent (RTL 4) binnen
zo'n korte tijd 30 procent van
de markt heeft weten in te ne-
Hoewel de situatie in Hilver
sum veel complexer is, ziet hij
overeenkomsten met zijn acti
viteiten in het verleden bij de
Perscombinatie. Ook daar had
hij te maken met sterk ver
schillende identiteiten en de
noodzaak belangrijke verande
ringen op gang te brengen.
De nieuwe voorzitter, die over
twee dagen met zijn werk zal
aanvangen, denkt dat bij de
omroepen voldoende het besef
aanwezig is dat zaken moeten
veranderen. Veranderingen
zullen zich echter niet binnen
een jaar voltrekken. Zijn de
omroepen binnen twee tot drie
jaar op weg naar verandering,
dan zou dat als heel goed
moeten worden aangemerkt.
De Jong bevestigde dat het in
de bedoeling ligt het voorzit
terschap gedurende vijf jaar te
bekleden Over de hoogte van
zijn honorarium, wenste hij
geen mededelingen te doen. Er
hebben zich volgens De Jong
echter geen wezenlijke veran
deringen voorgedaan. Enige
tijd geleden werd duidelijk dat
De Jong jaarlijks een half mil
joen gulden wenste te ontvan
gen.
STOP DE PERSEN' VANUIT DE SLAAPKAMER VAN KONING WILLEM III
fsiop
de persen. Mediaprogramma.
'tronica-televisie. Nederland 2 om
Dinsdag.
9?
ll( HILVERSUM „Ik ben de
fgelopen maanden anders te-
'ivisie gaan kijken. Gerichter,
'm je de waarheid te zeggen,
hJKeet ik de uitslagen uit de ere-
01 livisie voetbal niet meer blin-
e lelings uit mijn hoofd. Dat
D was mij een jaar geleden niet
)S| lebeurd", zegt Tom Egbers,
'resentator en eindredacteur
1 'an het nieuwe mediapro-
[ramma 'Stop De Persen'.
Maar twaalf maanden op de
reserve-bank is voor mij een
straf".
Tom: „Ik heb een buitenge
woon grote mate van vrijheid.
Dat vind ik de kwaliteit van
Veronica, een goed idee wordt
gelijk gehonoreerd. Het enige
dat dan misschien nog speelt,
is de identiteitsvraag; pas ik
tussen de andere programma's.
Eerlijk gezegd, heb ik mij daar
niet al te lang mee bezigge
houden. Het is ook niet zo
interessant, want ik ben niet
verantwoordelijk, voor 'Count
down' of 'Op jacht naar de
vos'. Bovendien... Moet ik mijn
identiteit ontlenen aan de om
roep waar ik werk? Misschien
kan die zendgemachtigde zijn
imago enigszins inkleuren met
de mensen die er programma's
maken. En dat bedoel ik niet
in de zin van: ik zal eens even
het gezicht van die omroep
veranderen... Ik vind het al
leen nogal slap om je te koes
teren en te wentelen in de sig
natuur van een omroep en
hard te roepen: daar hoor ik
bij. Ik ben iemand die pro
gramma's wil maken en idee
ën heeft en vind dat die de
vrije loop moeten krijgen.
Nou, Veronica biedt mij die
kans. Bovendien denk ik dat
de tijd van verzuiling voorbij
is. Ik bedoel: wat is het ver
schil tussen de VARA en de
TROS? Voor mij wordt de
kwaliteit van een omroep be
paald door de mogelijkheden
waarin voor allerlei soorten
programma's ruimte wordt ge
schapen.".
Trouwpartij
Tom: „De stelling die ik ook
bestrijd, is dat je in de gunst
om de kijkcijfers alles moet
vervlakken of dat je echte ont
roering moet degenereren tot
een wekelijkse trouwpartij op
televisie. Met 'Stop de persen'
proberen we een uitzending te
maken die op een amuserende
en onderhoudende wijze infor
meert en prikkelt. Het wordt
geen programma dat zo con
troversieel is, dat het na vijf
weken van het scherm wordt
gehaald. Maar mensen moeten
zich er wel over kunnen op
winden of kwaad kunnen
worden over dingen die er
worden gezegd. Het is niet de
opzet, maar hopelijk draagt
het wel bij tot het vormen van
een eigen mening of zet het
aan tot nadenken".
Redactie
Een van de voorwaarde van
Tom Egbers bij de contract-be
sprekingen was, dat hij zijn ei
gen redactie zou samenstellen.
Tom: „Het is een klein team
mensen en dan is de gezamen
lijke spirit heel belangrijk. Het
moet klikken. Een andere
voorwaarde was dat Henk
Terlingen en Kees Buurman
deel zouden uitmaken van de
redactie. Ik ben blij dat het is
gelukt, want beiden zijn héél
belangrijk voor mij. Henk is
een idee-rijke kracht voor elke
redactie. Ik steun zwaar op
hem, ook tekstueel, en hetzelf
de geldt voor Kees Buurman,
ooit de 'Godfather' van Henk
Terlingen. Kees heeft radio
programma's geregisseerd die
Henk heeft gepresenteerd. Hij
is een man, die net als Henk,
verslaggevers-duo, dat afkom
stig is van de lokale Staats-tv
Amsterdam. Hun kracht is
vooral de zeer eigenzinnige
wijze waarop ze hun reporta
ges vorm geven. Ze zijn wars
van elke conventie zowel in
houdelijk als visueel, gaan bij
voorbeeld ook op de fiets naar
hun onderwerp en maken hun
werk met behulp van een
handcamera, een microfoontje
en een lampje. Heel ander spul
dus dan waarmee het NOB
uitrukt, maar ik heb het idee
dat ze minder de realiteit beïn
vloeden dan de professionals
uit Hilversum".
Slaapkamer
Het programma wordt uitge
zonden vanuit Studio Plantage
in Amsterdam. Tom: „Er was
nog een verdieping vrij in dat
pand. Het bleek de vroegere
slaapkamer van koning Wil
lem III te zijn. Er zitten heel
hoge ramen in die kamer
waardoor je naar buiten kunt
kijken. Een prachtig decor dus
dat altijd verandert. Je ziet het
Amsterdamse straatleven en
dat lijkt mij aardiger dan zo'n
hightech decor in een studio".
Een carbon-doorslag van 'Lo
pend Vuur', het mediapro
gramma van de NOS, zal 'Stop
de persen' niet worden. Tom:
„Wij zullen elkaar eerder aan
vullen dan beconcurreren.
Maar het belangrijkste, ver
schil is, denk ik, dat wij nie
mand uitsluiten. Wij gaan er
vanuit dat iedereen een ge
bruiker van de media is. Ten
slotte komen we er allemaal
bijna dagelijks mee in aanra
king. Dan mag je dus veron
derstellen dat in principe ie
dereen er interesse in heeft.
Neem Koot en Bie, die sluiten
ook bijvoorbaat niemand uit.
Ik vind het tamelijk geniaal
zoals zij elke week een pro
gramma maken. Dat is echt de
beste Nederlandse televisie die
er bestaat. Wat je van dat duo
kunt leren, is dat je niet op je
knieën hoeft om een program
ma te maken dat voor een bre
de groep mensen interessant
is. Absoluut niet. Mensen zijn
"namelijk niet dom en als ze
het wel zijn. dan zijn ze net zo
dom als ik. Een programma
dat er vanuit gaat dat mensen
dom zijn, is een doodgeboren
kindje. En zo'n programma wil
ik niet maken".
HANS PIËT
Tom Egbers: „Ik vind het tamelijk geniaal zoals Koot en Ble elke
week een programma maken".
FOTO: VERONICA
door René de Cocq
Drama
Als je maar bereid bent genoeg
tijd. liefde, vakmanschap en
geduld te steken in een
dramaproduktie. kan zelfs in
Nederland wel eens iets moois
ontstaan. U gelooft het niet?
Dan kijkt u te veel naar
Nederlandse series op de
televisie, waar tijd. liefde,
vakmanschap en geduld altijd
worden vertaald in 'geld en
dat. schijnt het. is er nooit
genoeg.
Vandaar het
hartverscheurende geschmier
in de steeds in tal (en last)
toenemende zogenaamde
comedyseries, waar over één
grap een half uur moet
worden gedaan en de rest
wordt gevuld met
bekkentrekkerij en komiek in
de camera kijken.
En vandaar het al even
hartverscheurende geschmier
in dramaseries als Medisch
Centrum West, Spijkerhoek en
Goede Tijden Slechte Tijden,
waar ongeloofwaardige
personages in
ongeloofwaardige situaties
ongeloofwaardige
opeenstapelingen van kommer
en kwel krijgen
voorgeschoteld en daarop
reageren met
ongeloofwaardige dialogen.
En toch: het kan wel 's goed
aflopen, ook in ons land. en
vorige week waren daar op
één avond twee voorbeelden
van te zien. Toegegeven: niet
in serieverband. het ging hier
om twee speelfilm-achtige
produkties. En daarin kun je je
tijd. liefde, vakmanschap en
geduld natuurlijk
concentreren op het vertellen
van één verhaal met maar een
paar hoofdpersonenbij het
maken van een serie komt het
meestal aan op het vertellen
van meer verhalen tegelijke,
met veel meer hoofdpersonen.
De films waarop ik doel waren
'Een scherzo furioso' van
Marianna Dikker
(woensdagavond bij de NOS)
en 'Het nadeel van de twijfel'
van Maarten Treurniet (later
diezelfde avond bij RTL4).
Twee films die een origineel
verhaal vertellen over
moderne relaties in een
moderne stadssamenleving.
Twee films waarin de makers
niet alleen de beschikking
hadden over vakkundige
acteurs, maar die acteurs ook
met goed gevoel voor dosering
lieten spreken. Dialoog, dat is
het grootste knelpunt in
Nederlands (televisie)drama,
en zowel Dikkers als
Treurniet omzeilt dat
behendig door het verhaal
neer te zetten in veel (geladen)
beeld en weinig tekst: korte
zinnen, korte gesprekken. En
bij die tekst is ook nog eens in
beide gevallen goed nagedacht
over hoe mensen in het écht
tegen elkaar praten.
Zo ontstaan in beide films
situaties en ontwikkelingen
waarin je kunt gelóven,
waarin je even kunt vergeten
dat je maar gewoon naar min
of meer bekende acteurs zit te
kijken. En nog afgezien van de
mooie beelden en de plezierige
dialogen: wat is het heerlijk
dat je nu eens Nederlandse
films te zien krijgt die als Film
zijn bedacht en niet als
Verfilmd Nederlands Boek.
Overigens, als bittere
kanttekening: waarom moest
die film van Treurniet (en zijn
klasgenoten; het ging hier om
een eindexamenproduktie)
nou uitgerekend door RTL4
worden aangekocht en
uitgezondenIk misgun het de
Luxemburgse avonturiers niet
echt. maar vind het wel
vreselijk dat ze zo'n film van
maar één uur speelduur niet
kunnen (of mogen?) uitzenden
zonder ergens halverwege
midden in een scène de hakbijl
te zetten om er een
commercial tussen te persen -
en dan nog uitgerekend voor
een sexlijn in het 06-circuit.
Hoogst irritant, hoogst
ongepast.
De mooiste beelden van de
week: die héérlijk
onsmakelijke knokpartij
tijdens de
worstelkampioenschappen, in
beeld gebracht in Studio Sport
van zondagavond. Een
heerlijke bevestiging van mijn
(voor)oordeel over al die
nobele prietpraat die je altijd
van krachtsporters hoort: dat
het zulke prachtige sport is,
eerlijk je krachten meten met
je tegenstander, altijd
vrienden op en buiten de mat,
u kent dat wel.
En nu kon je heel even zien
dat er gewoon ordinaire
vechtersbazen tussen zitten
met een heel lage
tolerantiedrempel, die bij een
ongunstige beslissing de
scheidsrechter wel even een
koppie kleiner zullen maken.
Zaterdag bij Sonja zei die
mooi-Haagse bokser ook al:
„Als ik de ring instap, denk ik
alleen maar: die vent moet
dood".Nobele sport, jawel.
