Veiligheid kindermeubel
belangrijker dan design
Drijvend op een
vlot van piepschuim
Het duurdere
kindermeubel,
schakelbare
stoeltjes van de
Italiaanse
fabrikant
Kartell.
Een kleurige
kinderkamer
van Habitat.
door CHRISTA VAN DER HOFF
In de wereld van de meubelen voor
volwassenen is het design al tientallen jaren
'gewoon'. De grote ontwerpers hebben
inmiddels ook het straatmeubilair ontdekt.
Voor exclusieve kindermeubelen lijkt echter
vooralsnog geen plaats: stevigheid, prijs, maar
vooral de veiligheid zijn voor ouders het
belangrijkste.
Voor kindermeubilair zijn geen spe
ciale keurmerken. J. de Ridder van
de Consumentenbond: „Als er klach
ten zijn, geldt dezelfde regeling als
voor ander meubilair. Je kunt te
recht bij de geschillencommissie van
Interieurwaarborg.
„Daar moeten de winkels dan wel bij
aangesloten zijn. Overigens staat de
woninginrichtingsbranche bij ons
nummer één als het gaat om klach
ten. In 1989 bleken de meeste klach
ten over meubels en vloerbedekking
te gaan. Maar bijzondere klachten
over kindermeubilair kan ik me niet
herinneren".
Ongelukken
De Stichting Consument en Veilig
heid in Amsterdam weet meer te
vertellen over de veiligheid van kin
dermeubelen. Deze stichting geeft
onder het motto 'Kijk op veilig' bro
chures uit, waarin tips gegeven wor
den voor kinderveilige artikelen.
Ook is er een lijst van leveranciers
die kinderveilige produkten verko
pen.
Woordvoerder Paul Dorsman: „De
veiligheid van kindermeubels hangt
voor een groot deel af van het pro-
dukt, maar ook van de ouders zelf.
Die zijn vaak onverantwoord bezig.
Als je in een kinderbedje een hoop
speelgoed legt, kan je verwachten dat
het kind er op klimt en er uit kan
vallen. Of er wordt een bedje geko
zen met een te lage zijkant".
Per jaar moeten meer dan vijfhon
derd kinderen tussen de nul en vier
jaar op de EHBO-afdeling van een
ziekenhuis worden behandeld door
een ongeluk met hun bedje. Onge
veer twintig kinderen uit die leef
tijdsgroep overlijden zelfs door ver
stikking. Het bedje zelf is vaak de
oorzaak van de ongevallen. De bo
dem is niet stevig genoeg, het matras
is te klein of de afstand tussen de spij-
Wet
Sinds kort is er, ondermeer op initia
tief van de Stichting Consument en
Veiligheid, een wet in Nederland die
voorschrijft aan welke voorwaarden
een kinderbed moet voldoen. Het zo
genaamde Waren wetbesluit Kinder
bedden en -boxen is op 13 september
van kracht geworden. De handel
heeft tot 1 januari 1991 de tijd om er
voor te zorgen dat de bedjes aan de
voorwaarden voldoen. In de wet
staat ondermeer hoe hoog de zijwan
den minimaal moeten zijn, wat de
maximale afstand tussen de spijlen
mag zijn, en dat er geen uitstekende
delen op de bovenkant mogen voor
komen.
Dorsman verwacht dat er ook een
warenwetbesluit voor kinderstoelen
zal komen. Van de consumenten
krijgt de stichting vooral veel vragen
over eventuele giftige verf. Dors
man: „Toch is dat eigenlijk nooit een
probleem. Voor speelgoed zijn de ei
sen voor wat de verf betreft heel erg
streng. De fabrikanten van meube
len voegen zich meestal naar die ei-
Doorgroeimeubel
Van een echte mode in kindermeu
belen is geen sprake. Er zijn wel ten-
denzen. De heer P. Baard van de Ha
bitat-vestiging in Den Haag: „Er is
meer vraag naar de zogenaamde
doorgroeikamer. De meubels kun
nen op de groei worden aangepast
aan de leeftijd van het kind". Habitat
verkoopt kindermeubels in de pri
maire kleuren, in grenen of wit. Ikea
heeft ook een uitgebreide collectie,
die je ook op de groei kunt kopen. De
baby-commode wordt het eerste bu
reau, daarna opbergruimte enzo
voort. Er zijn ook bureau's die met
een verhogingsdeel hoger gemaakt
kunnen worden. Ook hier zijn
kleuren grenen, wit of de prima
kleuren.
H. Jansen van Jansen Binnenhuis
chitectuur in Den Haag heeft
kindermeubelen in huis die door
ontwerpers zijn ontworpen. Jans
„Het is een hele kleine markt,
mensen geven er niet veel geld
uit. Ze wachten tot de kinderen gr
zijn. Dit in tegenstelling tot Du
land, waar wel veel geld aan kind
meubilair wordt uitgegeven". J;
sen heeft een leuke kunststof mi
beltjesset van de Italiaanse fabrik
Kartell, die in Italië een ontwerpp
kreeg. Er zijn ondermeer stoeltjes
de primaire kleuren. Van de stoell
kan een lange rij worden gema;
Wie zo'n stoeltje koopt moet daar
na 160 voor neertellen.
Experiment
Industrieel ontwerper Irene
Peer uit Utrecht ontwierp drie j
geleden een kindermeubel, w
kinderen niet alleen op of aan ki
nen zitten maar ook mee kuni
spelen. Van Peer: „Wat er aan k
dermeubilair is, is meestal een min
tuuruitvoering van het meubel v|
volwassenen. Ik wilde juist uitgt
van het kind zelf".
Ze bedacht grote constructie-s
menten van gelamineerd kart
waarmee de kinderen zelf kunr
ontdekken hoe ze tafeltjes en st<
tjes kunnen maken. In de kartoni
elementen zijn gaten gemaakt, v
door de kinderen bijvoorbeeld si
goed naar binnen kunnen gooien.!
Het ontwerp kreeg in 1988 eer
op een internationale beurs in
rijk. „Toch durven bedrijven heti
aan de elementen in produktie te
men. Ikea vond het een erg leuk ij
Maar ouders hebben nu eenmaal
idee dat karton niet stevig is. Ge
de kosten van het spelelement d
den ze het niet aan".
Verzakken van
veenachtige
tuinen voorbij
door RIEN VAN DEN ANKER
In veel, met name
veenachtige, gebieden in
Nederland kennen ze het
probleem maar al te goed: elk
jaar verzakt de tuin achter,
voor of rond het huis weer
verder.
Door achterdeur of schuifpui
naar buiten lopen vereist een
steeds diepere stap. En het
terras moet eigenlijk om de
een of twee jaar opnieuw
worden betegeld.
Slimme hoveniers hebben
inmiddels de oplossing '5
ontdekt. Een beelje afgekeken J
van de collega- <r
wegenbouwers, maar wel
afdoende. Hovenier Robert s
Uitterdijk heeft inmiddels al
zijn eerste piepschuimen 'vlot'
Om verdere verzakkingen te voorkomen moet wel eerst een 'bak' van anderhalve meter diep worden gegraven.
Vooral in gebieden rond Rotterdam,
Gouda en Reeuwijk, om er maar een
paar te noemen, is het probleem be
kend. De grond, voornamelijk be
staand uit veen, verzakt. Bij de bouw
van huizen kun je dat oplossen met
lange heipalen, die dwars door de
zachte aardkorst heen gaan en zich
echt vastnestelen in de grond daar
onder.
Grote problemen geven echter stra
ten en wegen in deze gebieden, om
dat de verzakkingen per plaats nog
wel eens verschillen. Mooie voor
beelden zijn sommige stukken van
de Ring rond Rotterdam, waar je je,
vanwege het 'dansen' op het wegdek,
wel noodgedwongen aan de snel
heidsbeperking wil houden.
In de wegenbouwsector zijn ze zo'n
vijftien jaar geleden met een oplos
sing gekomen door te gaan experi
menteren met piepschuim. In het
bed van de nieuw aan te leggen weg
werd eerst een laag van dit tempex
gelegd en pas daarna kwam het
grind, zand en asfalt. Daardoor werd
elke vierkante meter wegdek een
stuk lichter, waardoor het geheel
langzamer verzakte.
Principe
Het bleek een perfecte oplossing,
want, ondanks de behoorlijke kosten
bleken ook bedrijven met opslag- en
parkeerterreinen geïnteresseerd,
omdat ook daar regelmatig scheuren
in asfaltlaag of verzakte tegels voor
komen. En later werd de piep
schuim-methode zelfs ingevoerd bij
de aanleg van een nieuwe woonwijk
in Capelle, waar hele stukken grond
met het lichte materiaal werden
voorzien. En nu lijkt de methode ook
rijp voor de particulier.
„Het principe is natuurlijk erg sim
pel", aldus Robert Uitterdijk van
Staelduinsebos Groenspecialisten
BV in 's Gravenzande. „Je verlaagt
het soortgelijk gewicht per vierkante
meter. Een kubieke meter grond
weegt normaal zo'n 1300 kilo en een
kuub piepschuim slechts 150. Dat
scheelt nogal wat in de druk naar be
neden. Bovendien kun je met zo'n
'doos' van piepschuim in de grond
ook de druk over de gehele tuin goed
verdelen".
Normaal gesproken kun je, woon
achtig in een veenachtig gebied, er
wel wel van uitgaan dat ae grond per
tien jaar zo'n 10 centimeter of meer
zakt. Volgens Uiterdijk wordt dat
met piepschuim in de tuin terugge
bracht tot vijf 7 millimeter.
Wie van een alsmaar verzakkende
tuin af wil moet wel beseffen dat hij
aan een behoorlijke operatie begint.
Zowel financieel als materieel. Af
hankelijk van de grootte van het pro
ject kost het gauw tussen de 200 en
250 gulden.
Maar daarvoor moet ook heel wat
werk worden verzet, want voor een
tuindeel moet er eerst, met spade of
graafmachine, een 'bak' worden ge
graven van zo'n anderhalve meter
diep.
Daarin wordt een ongeveer 80 centi
meter dikke bodem van platen piep
schuim gelegd. Daaroverheen komt
weer een soort doek dat wel lucht en
water doorlaat, maar dat ook kunst
stof en grond goed scheidt. Tenslotte
moet er een drainagesysteem komen,
waarna de 'bak' verder met gewone
grond weer wordt opgevuld. De
overtollige tuingrond moet tenslotte
worden afgevoerd.
„Het tempex heeft in feite de wer
king van een soort drijfplank", aldus
Uitterdijk. „Bij een tuin moet je wel
zo diep gaan, omdat je voor de be
groeiing zeker 70 centimeter aarde
nodig hebt. Bij een terras hoeft dat
niet, omdat je dan op die piepschui
men bodem kunt volstaan met een
dikke laag zand van zo'n 25 centime
ter".
Grondwater
tevoren goed moet bekijken waJ
meeste verzakkingen voorkoi
Dat kan betekenen dat op somi
stukken de tempex-laag dik1-
zijn dan op andere plaatsen.
„Gespecialiseerde bedrijven kun
dat met de computer zo uitreken
aldus Uitterdijk, die er aan toevi
„Ook de grondwaterstand is hee
langrijk. Zou je de blokken te
leggen, eigenlijk in het grondw
dan zou het effect omgekeerd
Dan zou dat vlot de aarde met s
ken en bomen gewoon naar b<
drukken. Krijg je ineens van die
grote molshopen in je tuin".
