Inkomsten
Miva lopen
flink terug
CcicUcSouAon?
kerk
wereld
Is interconfessioneel
onderwijs begaanbare weg?
brieven van lezen
Acht Mei „aangenaam verrast" door aanbod Ernst en Bar
Schoolwijzer
Echte vluchtelingen u
mT Ccidóc (Souocmt
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
CcidócSomorit
zaterdag 18 augustus 1990 pagin, n
Secretaris Raad Kerken: Kerken hebben geen toverfluitje
AMERSFOORT De secretaris van de Raad van Kerken in
Nederland, ds. W.R. van der Zee, is het niet eens met het be
stuur van de Evangelische Kerk in Duitsland (EKD), dat er nu
in het conciliair proces politieke stappen moeten worden uitge
werkt. „De kerken hebben geen toverfluitje, waardoor de poli
tiek in actie komt", aldus Van der Zee, voorzitter van de Ne
derlandse stuurgroep van het conciliair proces.
Het bestuur van de EKD, veruit de grootste protestantse kerk
in de Bondsrepubliek, liet gisteren weten het te betreuren, dat
het conciliair proces voor gerechtigheid, vrede en behoud van
de schepping vooral gericht is geweest op „het aannemen van
rapporten en bepaalde formuleringen". Er zijn nu concrete po
litieke stappen nodig, aldus het EKD-bestuur.
Van der Zee erkent, dat het conciliair proces tot veel vergade
ringen heeft geleid, maar dat was nodig om in de parochies en
gemeenten een proces van bewustwording op gang te brengen.
Zo zou in de kerken een draagvlak ontstaan voor een soberder
leven en een andere mentaliteit op het gebied van de drie on
derwerpen van het conciliair proces. Dat proces wil in de ker
ken een bekeringsproces op gang brengen, aldus Van der Zee.
„De kerken zullen nu stappen moeten zetten om duidelijk te
maken dat zij ernst willen maken met wat zij eerder hebben
uitgesproken."
door Marinus van der Berg
Woede
Elke mens loopt aan het leven
woede op. Veel woede is
ingehouden woede. Je houdt je
woede voor jezelf. Je uit haar
niet op een wijze die voor
anderen goed merkbaar is.
Alleen wie jou beter kent en wie
beter kijkt, hoort aan je stem of
ziet aan je ogen dat je
aangeslagen bent. Woede kan
in woorden maar ook in
lichaamstaal worden
uitgedrukt. Een afgewend
gezicht, naar beneden gerichte
ogen of ogen die contact
mijden, kunnen taal van woede
zijn. Sommige mensen vinden
het mogelijk om van zichzelf te
zeggen dat ze kwaad zijn,
woede voelen, geïrriteerd zijn.
Desgevraagd zeggen ze dan:
,,Nee, ik ben niet kwaad, maar
verdrietig". Zo kan dus van
veel verdriet gezegd worden
dat ze ingehouden woede is.
Verdriet klinkt netter, maar het
zou heiender zijn om te zeggen:
„Ja, ik ben kwaad. Jij hebt mij
gekwetst. Ik voel me door jou
verkeerd verstaan". Een direct
uiten van gevoelens van woede
en irritatie houdt relaties en
contacten schoon en zuiver.
Het is vaak angst die ons
weerhoudt om te zeggen wat
ons op het hart ligt. Door het
inhouden van woede
onthouden we elkaar veel
informatie. Van irrigatie kan
gezegd worden dat ze
informatie over de relatie is.
Aan relaties zit altijd irritatie.
Wie een relatie serieus neemt
en haar wil ontwikkelen moet
leren om juist met die irritatie
om te gaan. Niet door het
slikken, dat kan worden tot een
stikken, maar door het
meedelen van je gevoelens én
gedachten, kan een relatie
geslepen worden tot een
schitterende diamant. Aan
echte relaties zit dus ook pijn.
Wie steeds pijn wil vermijden,
zal steeds relaties verliezen.
Verlaten sommige mensen een
relatie omdat ze deze pijn
willen vermijden of omdat ze er
innerlijk voor terugschrikken
door deze pijn heen te gaan?
Volgens sommigen neigt deze
tijd tot een consumeren van
relaties. Ze worden aangegaan
zolang „het leuk blijft".
Tegelijk ligt hier een groot
onvermogen om relaties te
verdiepen en te vernieuwen. De
woede, de irritatie die aan een
relatie, ook in
werkverhoudingen wordt
opgedaan, kan ook vruchtbaar
worden gemaakt. Het is
jammer dat woede, kwaadheid
als negatief worden gezien.
Woede en kwaadheid zijn een
energie in de mens. Een mens
die zijn woede, deze
levensenergie niet meer kan
mobiliseren, wordt tot een
apathisch mens. Een
apathisch, dof teneerzittend
mens, voelt zijn eigen lijden
niet mëer en kan ook niet meer
het lijden van anderen voelen.
Apathie maakt leven haast tot
een niet-meer-leven. Ze is een
vorm van dood-zijn. De mens
die zijn ergernis, zijn woede,
zijn irritatie uit. laat zien dat
iemand of een zaak hem ter
harte gaat, de moeite waard is.
Gelukkig de mens die zich nog
ergens kwaad om kan maken.
Het inslikken van woede of het
oplopen van veel woede in
korte tijd kan er toe leiden dat
je op een meestal niet gepland
moment explodeert. Zoals vele
explosies beschadigt ze soms
meer dan wenselijk en bedoeld
was. Je zegt teveel, je scheert
iedereen over één kam, je stelt
het te zwart wit. Exploderende
woede is blind en het is goed
om als je tot rust bent
gekomen, te erkennen dat je
meer sprak vanuit je woede
dan een eindoordeel te willen
vellen. Zo kan het gesprek
open blijven, verdergaan en
zich verdiepen. Je woede wordt
dan weer communicatief.
Woede die geuit is kan
verhelderend werken. Je leert
jezelf soms in je woede het
beste kennen. In je woede laat
je ook anderen soms het meest
van jezelf zien. Je laat je
belangen zien en wat je
belangrijk vindt. Je woede
uiten houdt ook vertrouwen in.
Het vertrouwen dat de ander
de moeite waard is om
aangesproken te worden. Maar
ook is er het vertrouwen dat je
gehoord zult worden. Wie zijn
woede uit, heeft hoop op
verandering en vernieuwing.
Waar woede niet meer gehoord
wordt, kan ze overgaan in de
spiraalwerking van negatief
geweld. Is er zoveel geweld,
omdat zoveel mensen niet
meer echt gehoord worden?
Het geweten is de
meest veranderlijke
van alle gidsen.
BREDA De Miva, de
Missie Verkeersmiddelen
Aktie, houdt komende
week haar jaarlijkse actie
voor vervoersmiddelen
ten dienste van missiona
rissen, ontwikkelingswer
kers en landeigen krach
ten in de Derde Wereld.
Miva ondervindt duidelijk in
haar inkomsten de gevolgen
van de vele humanitaire ac
ties die het afgelopen jaar zijn
gehouden. Mensen werden
om aandacht gevraagd voor
Roemenië, Polen, Etiopië,
Straatkinderen zodat ze wel
tot keuzes moesten komen. De
traditionele Miva-loterij werd
daardoor volgens pater E.
Blommaert, directeur van het
Miva-secretariaat in Breda,
een mislukking. De loten voor
een bedrag van twee miljoen
gulden konden lang niet alle
maal worden afgezet. Ook de
hulprijbewijzen in mei-juni,
een postale actie die een half
miljoen gulden moest opbren
gen, liep niet naar wens.
Niettemin werd Miva, als
door een wonder, zo zegt pa
ter Blommaert, door een gift
van een kwart miljoen van
een congregatie weer op de
been geholpen. Voorlichter
Theo Groeneveld wijst er op
dat het donateursbestand van
de Miva duidelijk aan het
verouderen is. „Daar komen
weinig mensen meer bij".
Volgens hem is het zaak dat
de Miva zich allereerst profi
leert als een organisatie die
ontwikkelingwerkers in de
derde wereld met hun ver
voersproblemen wil helpen.
Daar blijft volgens hemeen
grote taak liggen voor de
Miva die niet veroudert ook
al zijn het steeds minder mis
sionarissen die daarbij betrok
ken zijn.
Begroting
De totale begroting van de
Miva-uitkeringen is voor dit
jaar begroot op acht miljoen
gulden. De helft van dat be
drag hoopt men volgende
week te verzamelen bij de
landelijke actie. Daarnaast
verwacht de Miva niet gerin
ge steun van stichtingen, be
drijven, orden en organisaties.
Uit de inzamelingsactie van
komende week hoopt de Miva
de bijdragen te kunnen finan
cieren voor 1107 vervoermid
delen. De aanvragen zijn af
komstig van 241 missionaris
sen en inheemse krachten.
Een voorbeeld van zo'n (geho
noreerde) aanvraag is die van
pater A. Turkenburg, afkom
stig uit Hillegom. Hij is pries
ter van Sete Lagoas in Brazi
lië. Hij moet in zijn zeer uitge
strekte parochie vijf hoofd
kerken en twaalf kapellen be
dienen. De meeste bewoners
van zijn parochie zijn zeer
arm. Pater Turkenburg heeft
tevens de zorg over een soci
aal centrum voor de allerarm
sten, en van eèn kindercrèche
voor tachtig kinderen. Ter
ondersteuning van zijn werk
vraagt hij een bijdrage van
tienduizend gulden voor de
In het botenprogramma van de Miva wordt steun verleend aan missionaire projecten in eilanden
rijke gebieden van Azië en Oceanië en in het Amazonegebied van Latijns Amerika.
FOTO: MIVA
Stroomlijning
Om de aanvragen uit de Der
de Wereld te stroomlijnen wil
de Miva de oprichting stimu
leren van transportcommis
sies per diocees. Volgens pater
Blommaert zijn nu 120 van
dergelijke commissies opge
richt. De bedoeling is dat hier
het transportbeleid nader
wordt bepaald en dat men
keuzes maakt voor een effi
ciënt vervoer.
Niet overal is dit plan van de
Miva overigens enthousiast
ontvangen. Er zijn nogal wat
bisdommen die geen centraal
geleid vervoersbeleid willen
voeren. Men is namelijk bang
dat het bisdom zelf daardoor
zwaarder belast zal worden.
Soms ook denkt men dat men
situatie zo ligt zal, aldus pater
Blommaert, dit betekenen dat
individuele verzoeken om
transporthulp uit zo'n bisdom
niet meer worden gehono
reerd. Hij hoopt dat zo vanuit
de basis van zelf meer druk
zal worden uitgeoefend op het
bisdombestuur om tot coördi
nering van aanvragen te ko
men. Pater Blommaert: „De
grote waardering vanuit de
andere 120 bisdommen heeft
ons alleen maar bevestigd dat
we aan deze bisdommen een
goede dienst bewijzen en dat
het een middel is om tot meer
solidariteit te komen. We
gaan dus verder op de inge
slagen weg".
Fietsen
Bij vervoersmiddellen in de
missie wordt gewoonlijk ge
dacht aan auto's. Maar de
Miva financiert ook boten en
in een gebied als West-Irian
toch niet tot meer solidariteit Ook kleine vliegtuigen. Wat
en aanpassing kan komen en
stelt men de bemoeienis van
de Miva niet op prijs. Als de
volgens pater Blomaaert ech
ter de laatste tijd vooral aan
betekenis wint zijn de pro
gramma's voor fietsen en mo
torfietsen. Zowel in Tanzania
als in Burkina Faso lopen en
kele fietsprojecten. In Tanza
nia worden door Miva vanuit
Nederland gezonden fietspak-
ketten tot fietsen gemonteerd
in een werkplaats met leer
ling-rijwielherstellers. De
fietsen komen daar ten goede
aan katechisten, dorpswer
kers, medische hulpkrachten,
in Burkina Faso worden de
fietspakketten in het land zelf
gekocht en in twee katechis-
tencentra in elkaar gezet. De
katechisten leren daardoor te
zelfdertijd een vak.
In Tanzania heeft Miva ge
zorgd voor de aanwezigheid
van zestig motorfietsen van
eenzelfde merk. Er is boven
dien een werkplaats opgezet
met een depot met onderde
len. De motorfietsen zijn inge
zet bij de pastoraal, de medi
sche zorg, het onderwijs en de
dorpsontwikkeling.
Inlichtingen: Miva, Vijver
straat 12, 4818 ST Breda. Tel.
076 - 21.71.50. Giro 27.22.49.
UTRECHT Het be
stuur van de vernieu
wingsgezinde rooms-ka-
tholieke Acht Mei Bewe
ging is „aangenaam ver
rast" door de uitnodiging
van de bisschoppen Ernst
en Bar om tot een nieuw
gesprek met deze organi
satie te komen. Zij staat
er in,beginsel positief te
genover, aldus een
woordvoerder.
Het bestuur van de Acht Mei
Beweging zal zich de komen
de tijd beraden over de onder
werpen die het aan de orde
wil stellen. Het bestuur herin
nert in zijn reactie aan de
brief die het begin dit jaar aan
de bisschoppen stuurde. Daar
in liet het bestuur weten, dat
het „elkaar beter leren ken
nen en begrijpen" van groot
belang is voor het bereiken
Bisschop H.J.A. Bomers van
Haarlem vindt hel initiatief
van zijn beide collega's geheel
overeenstemmen met de uit
spraak van de bisschoppen,
dat zij individueel altijd be
reid zijn tot gesprekken met
organisaties of individuen die
nauwe banden met de Acht
Mei Beweging hebben. Als de
beweging hem voor een ge
sprek uitnodigt, zal hij daarop
zeker ingaan. Hij herinnert
eraan, dat hij al een aantal
keren met vertegenwoordi
gers van de.beweging in zijn
bisdom heeft gesproken.
Volgens de voorzitter van de
bisschoppenconferentie, kar
dinaal dr. A.J. Simonis, is het
initiatief van zijn beide colle
ga's „een expresselijker uit
voering" van datgene waartoe
de bisschoppen altijd al bereid
zijn geweest, namelijk het ge
ven van een nadere uitleg
van kerkelijke standpunten.
Ernst en Bar zijn met hun ini
tiatief gekomen, aldus Simo
nis, omdat van de kant van de
Acht Mei Beweging tot nu toe
weinig gebruik zou zijn ge
maakt van het aanbod van de
bisschoppen om in hun bis
dom met vertegenwoordigers
van de beweging in contact te
treden.
We leven in het onderwijs in
een tijd van fusies. Zolang het
Nederlandse onderwijs be
staat, zijn er ribg nimmer zo
veel fusies geweest als in deze
jaren. Een vraag is, of we
daar later misschien toch geen
spijt van krijgen. Voor de
scholen in kwestie is het mo
menteel vooral belangrijk wie
voor hen de beste partner is
in een fusie-proces.
Fusies kunnen verschillende
beweegredenen hebben. Zo
doet momenteel vaak de ge
dachte opgeld dat grotere
scholen beter bestuurd kun
nen worden en dus beter on
derwijs zouden opleveren.
Een onbewezen stelling, zeker
voor het basis- en voortgezet
onderwijs. Gelukkig beginnen
ook 'steeds meer mensen in
het onderwijs hun twijfels op
dit punt te krijgen.
Zo las ik onlangs met instem
ming het afscheidsverhaal
van de voorzitter van R.K. al
gemeen voortgezet onderwijs,
mevrouw Th. H. J. Radema
kers, dat als motto had:
„Grootschaligheid is niet de
maat voor kinderen".
Dan is er in de tweede plaats
de gedachte dat grotere scho
len, fusies, bezuinigingen zul
len opleveren. Nu, dat is dé
afgelopen tijd bepaald niet
meegevallen.
Ten derde kan de daling van
het leerlingenaantal een
school tot fusies nopen. En ten
vierde is er de onderwijskun
dige noodzaak. Als verschil
lende, aan elkaar verwante
onderwijssoorten in één
school samenkomen, kan dat
van belang zijn voor de leer
lingen. Zoiets gaat zich de ko
mende tijd met name voor
doen wanneer in het voortge
zet onderwijs de basisvorming
wordt ingevoerd.
Als er verschillende potentië-
door drs. K. de Jong Ozn.
Ie fusie-partners zijn is een
eerste vraag, die men zich zou
moeten stellen: past de doel
stelling, de identiteit van die
school bij de onze? Daar zou
den de eerste verkennende
gesprekken over moeten
gaan. En dan ligt het naar
mijn mening voor de hand dat
men in de eerste plaats rond
kijkt in de eigen zuil.
Verder, en daar wil ik deze
keer kort over zijn, zou men
naar mijn mening als confes
sionele school een fusie met
een niet-confessionele partner
niet in aanmerking moeten
laten komen (en andersom!).
De kloof tussen hen die hun
christelijk geloof in hun
school een essentiële rol wil
len laten spelen en hen die
dat van minder of geen be
lang vinden, wordt, als men
goed over de zaken nadenkt,
in deze tijd alleen maar gro
ter. Dan blijft over de vraag
naar de mogelijkheid tussen
een protestants-christelijke en
een rooms-katholieke school.
En daar wil ik het nu verder
over hebben.
In de tijden van het Tweede
Vaticaans concilie zijn" er een
aantal scholen gesticht waarin
.protestanten en rooms-katho-
lieken samenwerkten. De oe
cumene leek in zicht, dus
waarom nog aparte scholen?
Die tijd is voorbij. Eind ze
ventiger jaren was het zo, dat
zo'n samenwerking, die voort
aan niet meer oecumenisch
maar interconfessioneel on
derwijs werd genoemd, alleen
maar tot stand kwam uit „bit
tere" noodzaak, wanneer een
aparte r.k.- of p.c.-Sbhool niet
(meer) kon bestaan.
Toen het aantal interconfes
sionele scholen groeide, heb
ben de beide koepels, N.P.C.S.
en N.K.S.R. in 1983 het Over
legorgaan Interconfessionele
Scholen (O.I.S.) opgericht. Dat
heeft zich intens met de sa
menwerking in landelijk ver
band beziggehouden. Toen
het aantal interconfessionele
scholen de 100 was gepasseerd
(er zijn er nu een kleine 150)
is er serieus over gedacht om
voor hen een aparte vereni
ging op te richten. Dat is niet
gebeurd. De interconfessione
le scholen maken gewoon ge
bruik van de bureaus van bei
de koepels, en betalen elk de
helft van de daarvoor ver
schuldigde contributie.
Toch was deze regeling niet
in alle opzichten bevredigend.
Daarom hebben de koepels nu
samen een kleine stichting in
het leven geroepen, het 'Cen
trum voor Interconfessioneel
Onderwijs, het C.I.O., dat spe
ciaal ten dienste zal staan van
het interconfessioneel onder
wijs. Het heeft vooral een in
formatie- en verwijsfunctie.
Gelijkwaardig?
In de loop van de tijd is men
zowel in het r.k.- als in het
p.c. onderwijs interconfessio
neel onderwijs minder gaan
zien als „een noodsprong",
„een tweede keus".
Het confessioneel onderwijs is
zo pluriform geworden, dat
allerlei combinaties mogelijk
zijn. Per plaats en per regio
zeer verschillend. Het belang
rijkste is elkaar samen te vin
den op basis van het christe
lijk geloof, om het handhaven
van confessioneel onderwijs
dat die naam verdient.
Maar in dit kader kan het ook
voorkomen, dat de ene con
fessionele school de andere
afwijst, omdat die bijvoor
beeld de laatste decennia haar
identiteit totaal heeft ver
waarloosd.
Het zal ook nooit zo kunnen
worden dat men kan zeggen:
laten we het aparte rooms-ka-
tholieke en het aparte protes
tants-christelijk onderwijs in
ons land maar opheffen en er
maar een soort „CDA voor
het onderwijs" van maken.
Het confessioneel onderwijs is
geen landelijke organisatie
met plaatselijke afdelingen.
Nee, het gaat om vrije, auto
nome bijzondere scholen. En
daarbij verschillen vooral
plaatselijk r.k.- en p.c.-scho
len vaak (terecht en begrijpe
lijk!) zoveel van elkaar dat
men om zijn doelstelling eer
lijk na te streven zichzelf be
paald niet op moet heffen of
aanpassen. Trouwens binnen
bijvoorbeeld de p.c.-zuil gëldt
dat natuurlijk ook. Daar ver
schillen de scholen soms ook
sterk van elkaar
Desondanks kan in bepaalde
gevallen interconfessioneel
onderwijs een gelijkwaardige
keus zijn. Ik maak u daarom
even opmerkzaam op een
conferentie die het O.I.S. or
ganiseert voor scholen die er
over denken om interconfes
sioneel te worden. Inlichtin
gen op tel. 070-3469219.
Kerken A'dam niet
geïnteresseerd in
anti-apartheid
AMSTERDAM De
Amsterdamse kerken
hebben nauwelijks inte
resse getoond voor de
strijd tegen de apartheid
in Zuid-Afrika. Dat is al
thans de ervaring van de
interkerkelijke werk
groep Shell uit Zuid-Afri
ka van de Raad van Ker
ken in Amsterdam.
De werkgroep, die werd opge
richt na de blokkade van de
Shell-laboratoria in Amster
dam in april vorig jaar, heeft
de afgelopen tijd contact ge
zocht met 17 parochies en ge
meenten in drie wijken van
Amsterdam (Noord, Zuid en
Staatsliedenbuurt). Deze wij
ken waren geselecteerd op
hun betrokkenheid bij Zuid-
Afrika en/of Shell.
De gemeenten of parochies
werd gevraagd of zij bereid
waren mee te werken aan de
economische boycot van Zuid-
Afrika door de contacten met-
Shell te verbreken of beleg
gingen in bedrijven met be
langen in Zuid-Afrika af te
stoten. Ook zouden de kerken
giften van dergelijke bedrij
ven kunnen weigeren en de
gelovigen kunnen adviseren
geen produkten van die be
drijven te kopen.
Slechts een parochie nodigde
de werkgroep uit voor een ge
sprek, zonder concrete toezeg
gingen te doen, en met twee
gemeenten is er nog contact.
De overige parochies en ge
meenten wezen de voorstellen
af. Zij motiveerden hun hou
ding door te wijzen op de vol
le agenda van het kerkbe
stuur' of kerker^ad en drei
gende kerksluitingen die de
aandacht opeisten. Sommige
besturen vreesden spanningen
onder de gelovigen, als de
sancties tegen Zuid-Afrika
aan de orde zouden worden
gesteld.
De veranderingen in Zuid-
Afrika zijn mede afgedwon
gen onder druk van sancties,
aldus de werkgroep.
zu)i
OVERHEDEN geven steeds minder steun aan vluchte ;rz
gen, terwijl hun aantal toeneemt. De laatste acht jaar is
aantal mensen dat wegens geweld of onderdrukking
land heeft moeten verlaten verdubbeld tot vijftien milj ni.
En dan zijn er ook nog de honderdduizenden die binnei r
eigen grenzen zijn gevlucht in landen als Afghanistan, de
Lanka en Angola. In Europa is het aantal asielzoekers si[01
1983 verdrievoudigd en het toelatingsbeleid wordt aln^r
strenger. In ons land wordt bij wijze van proef aan men
die duidelijk uit economische motieven naar Nederland pe,
gekomen, onmiddellijk meegedeeld dat zij geen enkele k.
op een verblijfsvergunning hebben en indien zij dei__
danks hun asielaanvraag handhaven in bewaring
worden gesteld.
In een rapport dat een commissie van de Wereldraad
Kerken heeft gemaakt voor de assemblee in Canberra
volgend jaar wordt het aantal migranten geschat op vi
tot zestig miljoen. Zij zijn de mensen die in vele landen p
de werkloosheid en armoede van hun vaderland probere y
ontkomen door elders werk en toekomst te zoeken. Ze
ken legaal als gastarbeiders in de Golfstaten en in West-
ropa, of ze zijn stiekem vanuit Midden-Amerika de M
caanse grens met de VS gepasseerd en werken rechteloo J
Amerika. In Frankrijk zit een miljoen clandestiene Noo
frikanen en het aantal illegale gastarbeiders groeit binnei. c
hele EG. Ze komen uit Noord- en West-Afrika, uit het Na
Oosten en nu ook in groten getale uit Oost-Europa.
Een nieuw soort ontheemden zijn de milieuvluchtelinjrd<
die hun land bijvoorbeeld hebben verlaten omdat de houtijp
hen daar van hun inkomsten heeft beroofd. Andersom uk(
gen de ?én miljoen vluchtelingen uit Mozambique en Mal d
te veel van het leefmilieu. Zij veroorzaken ontbossing er
hele gebieden. Volgens het rapport van de Wereldraad irl
den de conventies betreffende vluchtelingen benepener la
gelegd en is er 'slijtage in mededogen' aan de gang. Dat n eri.
sen die moeten vluchten om hun leven te redden voor
weid of onderdrukking, recht hebben op hulp, staat voll h;
rechtelijk en ook bijbels als een paal boven water. e]
t-, rt
IliR zijn echter twee problemen. Vluchtelingenhulp is itei
doeld als een tijdelijke maatregel, die niet meer nodig is wraa
neer men naar het eigen land kan terugkeren of een nifelt
vaderland krijgt. Maar hier en daar hebben vluchteling
kampen een permanent karakter gekregen. Dat geldt e
de Palestijnen in de bezette gebieden, in Jordanië en L t_tl
non en ook voor groepen bootvluchtelingen uit Vietnan pei
Azië en voor Eritreërs buiten Etiopië. Wanneer hun siticr i.
niet verandert, en dat is een zaak van de politici, zullen
'echte' vluchtelingen daar steeds meer last van ondervin
doordat de aandacht voor hun problemen afneemt. j Zi
Een ander risico dat 'echte' vluchtelingen worden b< r c
deeld ontstaat wanneer de grens wordt opengezet vooi ra
vele miljoenen mensen die, omdat ze straatarm zijn en g
toekomst zien, naar de rijke landen vluchten. Hoe begrip
lijk de motieven van die economische vluchtelingen ook
de tijd dat armen als landverhuizer naar een nieuwe we
konden trekken is voorbij. Roemenen, Ghanezen, Libane
Vietnamezen, Polen en Mexicanen, ze kunnen niet allei
op de stoep gaan staan van de rijke landen. Dat lijkt ej
tisch, maar hoeft het niet te zijn. Wil de Derde Wereld
tot meer welvaart komen, dan zal dat niet lukken wanr
de bevolking er massaal vertrekt. Tegelijkertijd is er voo
rijke wëreld ook een grens aan de opvangmogelijkheden!
financiële en economische gevolgen ervan kunnen, of i
wil of niet, leiden tot spanningen die de draagkracht var
inspanningen ten gunste van de 'echte' vluchtelingen om
mijnen.
De EG kan daarom niet anders dan een strak toelating!
leid instellen. Daar dient dan wel tegenover te staan dat
zelfde EG serieuze politieke en economische inspannin
levert om de welvaart te laten groeien. De regering |rdr
Vietnam en de dictators van Zaïre en Etiopië dienen zó 'cor
der druk gezet te worden, dat ze "hervormingen doorvoeirze
zodat mensen niet meer hoéven te vluchten. Daarbij h< derl
met name voor de Latijnsamerikaanse landen en voor Afr P®®
een rigoureuze oplossing van het schuldenvraagstuk.
Dat de Wereldraad van Kerken protesteert tegen op®"^
mend racisme in Europa, is niet alleen zijn recht, maar 0p
zijn plicht. Maar voor .de economische vluchtelingen is tof ver
ting tot de rijke landen geen oplossing. Wanneer kerlepe
werkelijk willen bijdragen aan een oplossing voor het vlu
telingen vraagstuk, zullen ze moeten pleiten voor hoop v ro:
deze wanhopigen in eigen land.
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezondel
stukken te bekorten.
De kluts kwayt (2)
Ik ben het volkomen eens met
de briefschrijver die zich er
gert aan de nieuwe spelling
van namen van landen en ste
den. Is met de invoering van
de inconsequente spelling wel
rekening gehouden met de op
leiding die de Nederlanders nu
nog volgen In de ons zo ver
trouwde Bos-atlas, die op de
scholen wordt gebruikt, staat
nog steeds Koeweit en geen
Kuwayt. Maar als het dan toch
zo nodig moet, waarom staat
er in de krant dan nog wel ge
woon Parijs en geen Paris. n
Londen in plaats van
liak
don Het meest frappa twe
voorbeeld van de kromh di<
van de nieuwe spelling o n
dekte ik een aantal maant
geleden toen in onze krant f
foto stond van een demonst111 1
tie voor de Koerden. Altha sch
zo stond het op het spande isch
op de foto. Steun de Koerdi
stond erop. De kop onder
foto luidde echter: Steun
Kurden. Een uiterst mei
waardige zaak.
H. van Wijk,
VOORBURG.
Uitgave Westerpers (behorende tot Sijthoff Pers).
Kantoor. Apothekersdijk 34. Leiden
Telefoon 071 - 122 244.
Postadres, postbus 11, 2300 AA Leiden
Abonnee service
Telefoon 071 - 313 677 van ma. t/m vr. van 8.30 tot 17.00 u
Nabezorging
Telefoon 071 -122 248
van ma. t/m vr. van 18.00 tot 19.00 u op za. van 14 00 tot 15.00 u
Abonnementsprijzen (inclusief 6% BTW)
Bij automatische betaling: Bij betaling per accept-girokaart
per maand f 24.85 per maand f. 25,f"
per kwartaal f. 74,10 per kwartaal 75.1
per jaar f. 284,50 per jaar 285.E
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan.
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel. 071-122 244
Telefax voor uitsluitend advertenties 071 - 134 941.
Voor uitsluitend het doorgeven van advertenties kantoor Rijswijk
070 - 3902 702.
Bankiers
AMRO BANK NV 473 575 515
POSTBANK NV 663 050
Ar
>A>
