Spiritueel
genezer
Roos Vilé
wil aards
blijven
Een langer jaar
dan een jaar
Veel lof voor linnen
den
UIT THUISCeidócSomrwtwoensdag 25 juli 1990 pag^
Earthday meditatie, sacred dance,
Bachbloesemremedie, polariteits
massage, tai chi, boventoonzang,
wesak. In het New Age-centrum
Mayindra kijken ze niet meer op
een therapietje meer of minder.
Het draait er dan ook allemaal om
innerlijke bewustwording en alter
natieve geneeswijzen. Mayindra
staat daarbij wel met de beide be
nen in de realiteit. „Haal ons alsje
blieft uit die vage hoek. Dat past
niet bij ons. In Mayindra weet ie
dereen waarmee hij bezig is", zegt
Roos Vilé, initiatiefneemster en
leidster van Mayindra.
De winkel annex oefen
en praktijkruimte van
Mayindra aan de Kerk
straat in Soest is verbon
den aan de stichting
Bethsaïd. Innerlijke
groei, dat is het doel
waarnaar Mayindra met
zijn cursisten en cliënten
streeft. Roos Vilé is de
drijvende kracht, de
bron van inspiratie, de
boom van kennis en
vaardigheden. Een be
langrijk deel van alle
cursussen en therapieën
neemt zij voor haar reke
ning. „Hoe je mij moet
noemen? Spiritunel ge
nezer, ja, dat is misschien
de beste omschrijving".
Roos Vilé, zichzelf corrige
rend: „Spiritueel genezer, ei
genlijk wel een beetje een
eng woord. Dan plaats je mii
meteen in een hokje. Dat wil
ik niet. Ik genees niemand.
Dat doet iedereen zelf. Ik
praat wel veel met de men
sen die mij om hulp vragen.
Ik reik de instrumenten aan,
de methoden. Samen zoeken
wij naar een rode draad in
het ziektebeeld. Meestal kom
je dan al snel in de jeugd te
recht, bij de diepere oorzaken
van de kwaal. Als eenmaal is
vastgesteld waar het vandaan
komt, krijgen ze huiswerk
mee". De opgaven hangen af
van de therapie waarvoor
Roos Vilé kiest. Standaard is
de Bachbloesem.
Waar haalt Roos Vilé de ken
nis vandaan, de vaardighe
den vooral?
„Deels aangeboren. Ze zijn er
kennelijk altijd al geweest. Je
kunt niet stellen dat ik alleen
helderziende ben, of helder-
horend. 't Is ook een kwestie
van luisteren, meevoelen, let
ten op reacties".
Ervaring
Roos Vilé put uit twaalf, der
tien jaar ervaring. Mayindra
runt z$. nu drie jaar („dit
pand was een puinhoop, heb
ben wij helemaal zelf opge
knapt"). Kort en bondig: „De
mens heeft mij altijd enorm
geïnteresseerd". Met succes
doorliep Roos Vilé een aantal
opleidingen in het even wijd
vertakte als voor een leek
weinig concrete wereldje van
innerlijke bewustwording en
alternatieve geneeswijzen. De
aanleg voor dit opmerkelijke
werk kreeg ze van moeder
natuur.
„Paranormaal begaafd? Ik
houd het zelf op intuïtie. Ik
ga af op mijn eigen waarne
mingen met als uitgangspunt
de stelregel van dr. Bach:
„Mensen, geneest u zelf, be
handel de oorzaak en niet de
ziekte". Hoofdpijn kun je sec
„IK PAS NIET IN
HET SFEERTJE
VAN DANSENDE
STOELEN"
Roos Vilé, spritueel genezer.
aanpakken. Je kunt er dan
wel zeker van zijn dat de pijn
weer terugkomt. Je kunt ook
trachten de oorzaak van die
hoofdpijn weg te nemen.
Door eerst diepgaande ge
sprekken te voeren over
wanneer het is begonnen,
door herinneringen op te ha
len, door terug te kijken. Spi
rituele psychologie, ja, dat
lijkt me in dit verband de
juiste terminologie".
Als voor Roos Vilé het ziek
tebeeld aan de oppervlakte
verschijnt kiest zij een thera
pie die bij de patiënt („zeg
maar hulpvragers") past. Die
kan er, eenmaal voldoende
bijgeschoold door Roos Vilé,
zelf mee aan de slag.
De belangstelling voor het al
ternatieve circuit stijgt de
laatste jaren in ons land even
snel als trends doorgaans ook
weer verdwijnen. Yoga, acu
punctuur, shiatsu, homeopa
thie, nog even en er zit het
een en ander in het zieken
fondspakket.
Een verklaring?
Roos Vilé: ,,'t Heeft absoluut
niets met de oosterse mystiek
te maken. Moet ook niet,
want die kunnen wij ons in
het Westen toch nooit eigen
maken. Het is gewoon zo dat
de mensen in deze jachtige
maatschappij steeds meer
met gevoel leven, dat ze zich
bewust worden van hun li
chaam en geest. Daar hande
len ze dan naar".
Het heeft allemaal, zegt Roos
Vilé, ja en nee ook met reli
gie te maken. Zelf werkt ze
met de mystieke kennis van
de meester Jezus. „Leer de
grotere ik in jezelf kennen.
De kleine ik kan ziek wor
den en als de grote ik dat
niet hoort...".
Roos Vilé maakt die grote ik
in ons wakker. Alles wat zij
doet is op ontspanning ge
richt: praten, masseren, geu
ren, meditatie. En alles wat
zij doet kan iedereen zelf le
ren. Op cursussen in .Mayin
dra. „Je hoeft er heus niet
paranormaal voor te zijn.
Neem de metamorfosemassa
ge. Die richt zich uitsluitend
op de voeten. Complete ge
zinnen kunnen het'onder de
knie krijgen, een kind kan
het ook. Massage is belang
rijk, het maakt energieën
vrij. Er is slechts één voor
waarde: liefde voor de mede
mens''.
Polariteitsmassage is een spe
cialiteit van Roos Vilé. Het
principe: plus en min. Plus
en min laten een lampje
branden. Je wrijft je handen
om ze op te laden en je kunt
aan de slag. Je moet, evenals
bij acupunctuur, de meridia-
FOTO: BELL
nen volgen om blokkades op
te heffen.
Roos Vilé: „Je kunt het bij je
zelf toepassen. Beter is het
wanneer iemand anders het
doet. Die zorgt door middel
van massage voor afvoer van
gifstoffen."
Een kleine demonstratie:
Roos Vilé legt haar hand op
de rechter arm van de ver
slaggever. Dan nog twee keer
kort achter elkaar. Voel je
verschil? Ja, de derde aanra
king kwam 't vriendelijksf
over, sympathiek, warmer.
„Klopt. De eerste keer pro
beerde ik een negatieve uit
straling te bereiken, moeilijk
hoor, voor een positief inge
steld mens als ik ben. De
tweede keer nam ik gas terug
en de laatste maal was louter
positief".
Dan: eikaars ademhaling
overnemen. Handen plat te
gen elkaar en cirkels maken.
De ademhaling wordt gelijk
matiger.
Roos Vilé: „Is niet 'zo moei
lijk, hoor. Weten en concen
treren. Het lichaam zit vol
ongebruikte plekken. Daar
moet je energie door laten
stromen. Alles, echt alles be
staat uit energie, uit trillin
gen. Als je er goed gebruik
van maakt, leert hoe je ener
gie moet sturen, dan kun je
een hele hoop klachten op
lossen. Nee, een ernstige
ziekte niet zonder meer.
Maar je kunt wel meester
over in plaats van slaaf van
jouw ziekte worden".
Kijken naar ons lichaam, let
ten op zijn signalen en be
hoeften, Roos Vilé merkt dat
wij vergeten er naar te luiste
ren. „Je kunt zo onvoorstel
baar veel zelf, via het denken
zijn wij magisch actief".
Roos Vilé praat niet alleen
veel met haar hulpvragen-
den, ze raakt hen ook aan.
Intens en zachtaardig tegé-
lijk. „Moeilijk hoor, elkaar
aanraken. Óf het is een
plichtmatig handje of het is
meteen seksueel beladen, 't
Kan ook anders, gelukkig. Ze
zeggen altijd achteraf: „Ik
vond het lekker". Dat mag.
Een voetmassage is verruk
kelijk, een lichaamsmassage
is zalig. Bij mij voelen ze zich
snel op hun gemak. Omdat ik
laat merken hoe normaal het
•is. Dat wordt snel opgepikt
en overgenomen", zegt Roos
Vilé, op haar beurt trouwens
weer steeds er bij lerend van
haar omgang met mensen,
van de gesprekken, de cur
sussen.
Wakker
In het oude India werden de
artsen niet betaald als ze een
zieke beter moesten maken.
Ze ontvingen een gage als
een aan hun zorgen toever
trouwd dorp helemaal ge
zond was. Niet dat Roos Vilé
die gang van zaken als doel
stelling nastreeft, een kern
van gerechtigheid ziet ze er
wel in. En, belangrijker: „In
het westen hebben medici al
tijd op een voetstuk gestaan.
Snijden en slikken als zij dat
nodig achten. Dat verandert,
wij worden wakker, kriti
scher, zelfbewuster. Ik zweer
de gewone geneeswijze niet
af, we zullen nooit zonder
kunnen, maar er zijn ook an
dere wegen."
Gratis kan ze niet werken.
Alsof je voor een gave niet
hoeft te betalen. De timmer
man, de musicus, de schilder,
zij hebben ook een gave en
hun diensten kosten ook
geld, vindt ze. „Ik geef toe
dat de markt een beetje over
voerd is, er is veel kaf onder
het koren. Op zich heb ik er
geen problemen mee. Onder
zoek alles en behoudt het
goede, dat is mijn credo".
Aan haar werkplek besteedt
Roos Vilé veel zorg. Haar
centrum is een weerspiege
ling van haar zelf: fris en
verzorgd. „Dat kost een beet
je geld en veel creativiteit."
ROBIN BRUINSMA
Iedere ondernemer en iedere ac
countant weet, dat in principe „de
boeken" moeten worden (bijgehou
den en de jaarcijfers moeten wor
den opgemaakt, steeds over één
jaar, en wel het kalenderjaar. Dus
van 1 januari tot en met 31 decem
ber.
Voor rechtspersonen zag dat beeld
er enigszins anders uit. Volgens
het vennootschapsrecht gold de eis
dat boekjaar en kalenderjaar sa
menvallen minder strak. Zo kon
den en kunnen (coöperatieve) ver
enigingen en onderlinge waar
borgmaatschappijen in hun statu
ten hebben staan, dat het boekjaar
opent en sluit op andere iaardata
dan 1 januari en 31 decemoer.
Alleen wanneer de statuten zo'n
bepaling niét bevatten, loopt het
boekjaar parallel met het kalen
derjaar. Óverige rechtspersonen,
zoals nv's en bv's, beschikten over
nog een andere, flexibeler moge
lijkheid. Zij behoefden alleen maar
in hun statuten de bepaling op te
nemen dat de algemene vergade
ring van aandeelhouders het boek
jaar vaststelt, om te ontsnappen
aan de regel van het kalenderjaar.
Dus de aandeelhoudersvergade
ring zou bijvoorbeeld kunnen be
sluiten, het boekjaar te laten lopen
van 1 april tot en met 31 maart.
Die data zouden op zichzelf niet
statutair behoeven te zijn vastge
legd om toch te gelden. Deze laat
ste mogelijkheid is echter door een
wetswijziging per 1 maart 1990 ko
men te vervallen. Een nieuw arti
kel in het Burgerlijk Wetboek
luidt dat het boekjaar van een
rechtspersoon het kalenderjaar is,
indien in de statuten geen ander
boekjaar is aangewezen".
Met andere woorden: rechtsperso
nen wier boekjaar incidenteel door
het aandeelhoudersbesluit werd of
wordt geregeld, moeten hun statu
ten veranderen. Voor andere
rechtspersonen heeft de wijziging
uiteraard geen consequenties, daar
bij hen welk boekjaar dan ook sta
tutair is geregeld, en dat blijft mo
gen volgens de wet.
Maar de consequenties voor de bo-
vendoelde nv's .en bv's zijn tame
lijk ingrijpend. Nemen we het aan
deelhoudersbesluit van zoëven:
een boekjaar van 1 april tot en met
31 maart. Op het moment van in
werking treding van de wetswijzi
ging, 2 maart 1990, loopt het boek
jaar 1989/1990. Volgens de zoge
naamde overgangsregeling veran
dert dat boekjaar in beginsel niet
en eindigt het op de datum waarop
het normaal zou eindigen, 31
maart 1990 dus.
Maar, nu komt het: het volgende
boekjaar eindigt pas op 31 decem
ber 1991. En zo is er dus sprake
van een langer jaar dan een jaar.
De enige manier om aan dit lange
re boekjaar te ontkomen is een sta
tutenwijziging doorvoeren vóór 31
maart 1991. Hierbij moet de bepa
ling van het vrije aandeelhouders-
besluit zijn geschrapt, en vervan
gen door de bepaling dat het boek
jaar principieel loopt van 1 april
tot en met 31 maart. Het tijdig ne
men van maatregelen is hierom
belangrijk, omdat de nieuwe wets-
regel onaangename gevolgen kan
hebben. Zo kan het gebeuren dat
de boekjaren van moeder- en
dochtervennootschappen niet lan
ger gelijkluidend zijn. Wanneer de
moedermaatschappij een statutair
vastgelegd, maar de dochter (het
zelfde) door de aandeelhouders
vergadering geregelde „gebroken
boekjaar" kent, is de fiscale een
heid verbroken.
Voor concerns en holdingmaat
schappijen geldt dat boekjaren nu
van rechtswege kunnen worden
veranderd, en dit kan bijvoorbeeld
een consolidatie aanzienlijk be
moeilijken. Voor fiscale beleg
gingsinstellingen, die binnen acht
maanden na afloop van hun boek
jaar de beschikbare winsten
moeten uitkeren, kan door de
wetswijziging dit tijdstip verschui
ven. Dus nogmaals: rechtspersonen
die hun aandeelhouders het boek
jaar plachten te laten vaststellen,
doen er goed aan vóór 31 maart
1991 hun statuten te veranderen.
MR. P.R.M. HAMERS
Werkzaam bij Coopers Lybrand Belas
tingadviseurs.
Mannenpak in twee kleuren linnen met bij
passende hoed met opgeslagen uitgerafelde
rand. (Ell-Bell).
Mouwloos marineblauw linnen jasje op zeer
korte beige linnen rok, waaraan lange ge
vlochten rafels' hangen, versierd met kleine
kralen. Bijpassende tas.
Hoewel het materiaal linnen zo
oud is als de wereld het werd al
op mummies van 5000 v. Chr. aan
getroffen heeft de mode in late
re eeuwen toch meer voorkeur la
ten blijken voor rijke stoffen als
zijde en fluweel. Mede een gevolg
van de kruistochten en de om
zwervingen van Marco Polo in
1272 naar China. In de veertiende
en vijftiende eeuw bloeiden de
Toscaanse zijdeplantages op. Toch
duikt in de vroege gotiek (1200-
1350) linnen op in de vorm van ac
cessoires.
Marion Conrads noemt in haar
boek Kostuum-accessoires de tou-
ret, een verstevigde linnen (of zij
den) band, geplooid, gewafeld of
glad" die als hoofdbedekking werd
gebruikt. Mannen droegen toen
ook wel de zogenaamde coiffe, een
kapje van wit linnen dat tot de
zestiende en zeventeinde eeuw al
dan niet gecombineerd met een
baret of hoed onder de kin sloot.
Rond 1620 waren er dunne, slappe
plooikragen of beffen van linnen,
afgezet met kant en ooit bestonden
er linnen kousen, die waarschijn
lijk werden gedragen om rimpelig
vel te bedekken...
Hoezeer de culturen door de eeu
wen heen van verschillende stof
fen gebruik hebben gemaakt
opkomend of ondergaand in ver
anderingen der maatschappij
het materiaal linnen als natuurstof
verrukt toch in toenemende mate
ontwerpers in binnen- en buiten
land. Linnen, dat heet te komen
van „de plant van de vrouw" be
hoort tot de familie der vlasachti-
gen (200 soortenwaarvan het ge
cultiveerde Linum Usitatissium
heet. Het wordt gewonnen op rijke
kleigronden in Nederland en Bel
gië en werd oorspronkelijk uitslui
tend door vrouwen geïndustriali
seerd. Zij braken, zwingelden, he
kelden (door een soort kam halen)
en sponnen de vezels van de een
jarige plant, die een hoogte kan
bereiken van 75-100 cm.
De ontwerpers Armani, Cerruti,
Calvin Klein en in ons land Frans
Molenaar, „Puck Hans" in Am
sterdam en de jonge designer Louk
Grauen, gebruiken veel linnen,
produkt van de vlasakker. Met
linnen zijn indrukwekkende resul
taten te boeken. Let op het L-
merk, ingesteld door de Confede-
Driedelig linnen ensemble van de Japanner
Kyoko Higa. Het model is geheel bedrukt met
Japans gekostumeerde vrouwtjes en parasol
letjes. FOTO'S: PR
ration Internationale du Lin et du
Chanvre (CIC) ter onderscheiding
van produkten die onder de naam
graslmnen (katoen), matraslinnen
(jute) en zijdelinnen (rayon) wor
den verkocht. Op zich prima stof
fen, maar ze zijn geen echt linnen.
Dit laat zich voortreffelijk rafelen,
een mode-aspect van 1990. Rafels
hebben daarin een functie. Ze zijn
zowel ver- als onthullend en dan
sen wanneer ze met kraaltjes zijn
versierd leuk tikketikketak tegen
bruine benen.
Dit jaar schrijft het Linnenbureau
opnieuw de Nederlandse 'fil d'Ar-
gent'-wedstrijd uit voor jonge
mode-ontwerpers. Ze hebben daar
mee een mooie kans zich in natio
nale en internationale modekrin
gen te profileren. Er komt maar
één winnaar(es) uit de bus, die Pa
rijs tijdens de zomershows 1991 het
gekozen model mag tonen.
TINY FRANCIS
door Joke Forceville-Van
GEWOON
In het dagelijkse word(
dimensies van het eeui
ontdekt.
J. Weima.
kpT
20 I
.00 I
est Ia
'1 ren,
4<litic
rijen
Jive
f' 'el
ioo I
jMJ
lier e
c po
Van familiefeesten vii
een bijzondere
er weer eens heel oui
den ontmoet. Famii
zijn, gelukkig, ook
meteen vriendenfeest n
Op de veertigste hu
jaardag van een goei
din en haar man onti
ook hun oudste doch
weerzien doet ee
deugd. Zij was een lai
de verschijning gewi
op het oog had ze nii
lends, maar ze bleek
aardigste vrouw in
lig, niet erg opvallent
getooid met een vn
lach.
Toen we, aan het eini
receptie, de kans za
een onderonsje, pakte M
glaasje en zochten e<
hoekje op van alles u
selen. Op mijn vraat 1.
het maakte, stelde
vast dat alles voor
haar gezin zijn gewoi
tje ging. Niet om ovi
gen.' Wel anders dan
line", zuchtte
jongste zusje met eei
nen blik in haar oge.
nig vlotte manier v
voorbijging. „Hoe
woon?" vroeg ik
seerd. „Nou ja", zei
„bij ons gebeuren g
reldschokkende ding
schien geven we daai
geen aanleiding toe.
zijn nu bijna vijftien
trouwd en we hebben )t
kinderen. Ik moet
denken aan wat Mies
jaren geleden heeft
'Leen en ik zijn een
heel burgerlijk paar.
al meer dan vijfentw
getrouwd en hebben
minste neiging uit
gaanRob en ik hebb
opzicht ook genoeg c
Ik ben niet lesbisch
behoefte aan een vi
er niets voor alsnog
gaan maken, behalvi
gezin en dat lukt aar
mijn vak Engels bij
dolgraag actief in 01
tuin. Ik ben niet ve,
houd van boerenk
worst en zuurkool,
nooit caviaar gegeten
vandaag voor de ee.
van mijn leven chaml
ben niet fotogeniek,
niet tot Miss Holland
en voel niets voor
tie op een naaktstrani11
me trouwens lekker
1 vel, want ik ben
gezond en raak psys
uit balans. Ik heb ge
den dat beladen is m
ervaringen, ben
kracht, heb op schoo.
exact gekozen, blijk
van artistieke neigi
ben niet overdrevei
maar ga wel regelm
de kerk en voel me
bij. Ja hoor, met Oi
Heer kan ik het
En de paus woont 2
dat hij me niet da,j
mijn vingers kijkt oï
Ik woon in een gezt
tje, in een aardig
prettige buren en lig
in onmin met één va,
milileden. Vader en
zijn me nog altijd h
baar en met de wijzi
ze me hebben
ik achteraf, in grote li
altijd instemmen,
houden van gewone,
vakanties. De kinde
nog altijd met ons me c
wel niet meer zo lan, ig d
Maar goed, wat je ge
kan geen mens je
Ze heeft aan één st
praten, Yvonne
kijkt ze me wat verl
„Zit ik even op
stoel!". Ik kijk haar
haar sympathieke,
vrolijke, weinig op va
zicht. Voor ik er e,
flap ik eruit: „In het
worden de dimensies
eeuwige ontdekt!
spraak van Weima 1
de hele week heeft
houden en die ik in
bewaarheid zie". Ze
ineens heel ernstig
vind ik een goeie, ht
zo over nagedacht. A
het zegtIk vei
dig me en reageer m
gen dat ik het ook
een andere, wijze 1
ontleend.
Ze staat op. Kom, he
eens nuttig zijn als
ging opzoeken. Die
straks zo verloren bi
leen vind ik toch al
verdrietig. „Amusee
Yvonne?", vraag ik
scheid. Ze schiet in
terlach: „Buiteneewi
bes*
:e 40 h
fe
al
R' and(
ord r
.aden
>el
Z01
01 mort
