Neuskap redt
spierpatiënt
het leven
Onzuivere koffie
Tas voor de korte trip
EeidoaQowuvnt
MAANDAG 16 JULI 1990 PAGiï
ten jaar geleden had zijn vrouw de moed
al opgegeven. De fysieke toestand van
Benno Geessink (33), lijder aan een vrij
zeldzame spierziekte die onder meer zijn
ademhaling in zeer ernstige mate bemoei
lijkt, was zó verslechterd dat hij verschil
lende keren op de rand van coma verkeer
de. Opname in het ziekenhuis eerst in
Doetinchem en later in Utrecht redde
zijn leven. Maar het probleem van de bea
deming in de nachtelijke uren blééf. De
neuskapjes die hij via Utrecht kreeg aange
reikt voldeden niet. Zij irriteerden de neus
en de mond dermate, dat het zelfs onont
koombaar leek alle voortanden te verwij
deren. „Er was sprake van een absolute
noodsituatie", zegt hij. Nu, bijna een jaar
nadat hij meer dood dan levend het
Utrechts Academisch Ziekenhuis binnen
ging, gaat het relatief goed met Benno
Geessink. Verantwoordelijk daarvoor zijn
niet alleen de medische wetenschappers
maar zeker ook modelbouwer Michel We
gen (28). Waar de medische wetenschap tot
nu geen kans zag een voor Benno Geessink
draaglijke oplossing te vinden, construeer
de Wegen met eindeloos geduld en een
grote dosis vakmanschap een neuskapje dat
wèl voldoet en dat het leven van Benno
Geessink niet alleen verlengd, maar ook
verrijkt heeft.
In de slaapkamer van
Benno Geessink hangt
een prachtige tekening.
Boven de machine die
's nachts zijn ademhaling
op gang houdt, speelt een
man op zijn gitaar. Ben
no Geessink liet het inni
ge tafereel uit zijn pot
lood vloeien nadat Mi
chel Wegen kans had ge
zien voor hem een neus
kapje te construeren dat
zijn leven niet alleen
redde, maar ook weer
leefbaar maakte.
„Symfonie van de blinde In-
dio" heet de tekening waarin
Benno Geessink zijn emoties
verwerkte en een parallel
trok met zijn eigen situatie.
„Het is een afbeelding van
een straatmuzikant uit Ecua
dor, een afstammeling van de
Inca's. Zo'n blinde man leeft
in een heel beperkt wereldje.
Niemand kijkt naar hem om.
Hij zit daar maar. Maar zo ie
mand kan zich wel allerlei
voorstellingen maken, hij
leeft. Ik heb hem uit de ano
nimiteit willen halen. Omdat
hij óók een levend wezen is,
een mens".
Hij wacht even, en zegt dan,
in een mengeling van over
peinzing en doorleefd geluk:
„Zonder Michel had ik deze
tekening niet kunnen ma
ken."
Het verschil tussen nu en vo
rig jaar is evident. „Toen was
ik er slecht aan toe", peinst
Benno Geessink. „Ik kon bij
na niet meer praten. Maar de
geest was goed. Ik leefde
toen in een diep isolement en
voelde me overgeleverd aan
de goedheid van de verple
ging en van mijn vrouw Her
mijntje. Zij heeft me altijd
fantastisch bijgestaan. Nu
voel ik me een stuk beter".
Koele medische metingen
onderstrepen die wending
ten goede. „Bij controle is
vastgesteld dat de situatie
aanzienlijk is verbeterd sinds
ik de beschikking heb over
het neuskapje dat Michel spe
ciaal voor mij heeft gemaakt.
Het co-gehalte (koolzuurgas
DANK ZIJ HULP VAN
MODELMAKER MICHEL WEGEN
Michel Wegen (links) en Hermijntje Geessink bekijken de neuskap die het leven van Benno
Geessink redde en veraangenaamde. Op het boek drie exemplaren die niet bleken te voldoen.
FOTO: PERS UNIE
of kooldioxyde) in mijn bloed
zit nu op niveau vijf. Vorig
jaar was dat bijna dertien.
Tegelijkertijd is het zuurstof
gehalte in het bloed behoor
lijk omhoog gegaan".
Sluipend
Benno Geessink lijdt al sinds
zijn middelbare school-leef-
tijd aan progressieve dystro-
fie, een sluipend en onstuit
baar proces van spierverslap-
ping. De ziekte heeft vér
strekkende gevolgen voor de
patiënt. Zo moet 's nachts het
koolzuurgas dat door het li
chaam wordt geproduceerd
als de ademhaling onvol
doende is, kunstmatig wor
den afgevoerd; dat gebeurt
door een beademingsmachi
ne, die ook de inademing sti
muleert.
Beademing kan op twee ma
nieren gebeuren: door de
neus of via een kunstmatige
opening in de luchtpijp. De
laatste techniek (tracheoto
mie) levert in de regel grote
praktische problemen op.
Daarom hebben hij en enkele
tientallen mede-patiënten
een uitgesproken voorkeur
voor beademing door de
neus. De medici prefereren
echter veelal de tracheotomi-
sche weg.
Vorig jaar werd er vanuit de
verpleging aangedrongen op
tracheotomie. Maar Hermijn
tje en Benno zelf knokten
voor het alternatief en von
den een willig oor bij dr. Rob
van Kesteren van het Cen
trum voor Thuisbeademing
in Utrecht.
De standaard-neuskap die
hem aanvankelijk door het
Academisch Ziekenhuis werd
aangereikt, voldeed in genen
dele. De methode werkte
verre van vlekkeloos, want
er deden zich gigantische
problemen voor met de aan
sluiting van de technisch ap
paratuur (via een slang) op
de neus; die was niet lucht
dicht. Bovendien raakte de
huid in zeer ernstige mate
geïirriteerd en onstonden
hier en daar verwondingen
aan het gelaat.
Uitzichtloos
Een ander kapje, speciaal
ontwikkeld door de afdeling
thuisbeademing van het Aca
demisch Ziekenhuis in
Utrecht, voldeed al evenmin.
Intussen zochten Benno
Geessink en zijn vrouw met
de moed der wanhoop naar
een alternatief dat wel bruik
baar zou zijn. Toen de situa
tie vrijwel uitzichtloos was
toog Rudy Ooyman, een
vriend van de Geessinks, aan
het werk om te proberen
toch nog een bevredigende
oplossing te constueren. Zijn
eerste werkstuk, op basis van
siliconenkit, bleek ook tot
verrassing van Benno Gees
sink redelijk goed te vol
doen, al was het wel aan de
zware kant. Maar het bleek
toch niet dé oplossing te zijn.
De hoop steeg toen Michel
Wegen, modelmaker bij een
attractiepark, in beeld kwam.
Benno Geessink: „Gezien de
absolute noodsituatie waarin
ik vorig jaar verkeerde, heb
ik me suf gepiekerd over een
kapje dat goed afsluit en dat
de huid niet irriteert. Het
probleem was echter dat ik
geen materialenkennis heb.
Op dat punt kon Michel mij
mooi aanvullen. Hij heeft de
zelfde gedrevenheid als ik én
hij heeft de materiaalkennis
om te maken wat hij heeft
uitgedacht. Michel is als een
bezetene aan het werk ge
gaan. Hij heeft zich helemaal
uit de naad gewerkt. Daarom
was het des te erger dat het
eerste kapje geen succes
was". Maar Michel Wegen
wanhoopte niet. Hij en zijn
broer Manny, die als prepa
rateur zijn brood verdient,
hebben in de loop der tijd
een grote deskundigheid op
het terrein van het afgieten
van modellen ontwikkeld en
bezitten bovendien de nodige
materialenkennis. Met die
technische bagage op zak
ging Michel Wegen sleutelen
aan een verbeterd model van
heel licht, huidvriendelijk en
goed verwerkbaar materiaal.
En zie: het tweede kapje vol
deed aanzienlijk beter. „Het
was een verademing", zegt
Benno Geessink. Als hij zich
een fractie van een seconde
later realiseert dat zijn
woordkeus wel héél treffend
is, tekent zich een glimlach
op zijn gezicht.
Inmiddels heeft Michel We
gen een exact kloppende af
druk van Benno Geessinks
neus kunnen maken, omdat
zijn gelaat daarvoor pas later
in een voorbeeldige staat ver
keerde. De Doetichemmer
heeft zelfs weer een snor la
ten groeien, zonder de wer
king van het neuskapje in
gevaar te brengen. „Dat had
ik werkelijk voor onmogelijk
gehouden", zegt Geessink,
even blij als dankbaar.
Wat maakt het produkt van
Michel Wegen zo geschikt
voor Benno Geessink? „Het
is de combinatie van perfecte
pasvorm en het gebruik van
geschikt materiaal", zegt de
modelleur.
Combinatie
„Het kapje voor Benno is één
van de mooiste dingen die ik
ooit gemaakt heb. Er is onge
looflijk veel tijd en geld in
gaan zitten. Maar ik ben toch
nog niet helemaal tevreden.
Het kan nóg beter, vooral op
het terrein van de duurzaam
heid", stelt Wegen, die om
begrijpelijke redenen de sa
menstelling van het materi
aal geheim wil houden. Het
enige wat hij kwijt wil is:
„Het is zeker geen simpel
procédé. Ik werk met een
rubbersoort uit vijf compo
nenten, die ik in Engeland
bestel. Het is erg belangrijk
de juiste verhoudingen aan te
houden anders komt er niets
van terecht."
Michel Wegen, van huis uit
metaalbewerker maar later
in de praktijk omgeschoold
tot vormmaker, heeft uiter
aard overwogen octrooi op
zijn vinding aan te vragen.
Maar uiteindelijk heeft hij
daar toch maar van afgezien
omdat de kosten verre van
gering zijn.
Wel heeft hij geprobeerd op
een andere manier zijn kos
ten te dekken. In januari be
zorgde hij een prototype in
het Academisch Ziekenhuis
in Utrecht, waar het (onder
meer) met succes aan een
bacteriologisch onderzoek is
onderworpen. Wegen: „Ik
had gehoopt dat Utrecht mij
een beetje tegemoet zou ko
men, dat we zouden kunnen
samenwerken. Utrecht zou
bijvoorbeeld de materialen
kunnen bestellen". Maar
Utecht liet het afweten.
Te koel
Wegen zou nu graag zien dat
zijn procédé tegen een re
delijke vergoeding wordt
overgenomen door de vak
wereld. Benno Geessink
steunt dat idee van ganser
harte. „Uit contacten met an
dere patiënten weet ik dat zij
dezelfde problemen hebben.
Zij zouden óók baat kunnen
hebben bij de vinding van
Michel. Daarom zou het goed
zijn als zijn idee werd over
genomen".
Intussen werkt Michel We
gen alweer aan een nieuw
privé-project voor zijn vriend
Frank van Dijk, een motor
crosser die bij een ongeluk
een verbrijzeld been opliep.
„Ik maak nu een beenbe
schermer voor hem, die hem
in staat moet stellen zijn
sport weer te beoefenen. De
constructie zal zo stevig wor
den dat een bulldozer er
overheen kan rijden."
HARRY BRINK
Net als de chirurg M. Snijder, de
worstelaar P. Sterk en het foto
model A. Fraay was Manus
Crook één van die mensen wier
naam een zekere extra-toege-
voegde, letterlijke waarde bezit.
De Romeinen hadden daar een
spreuk voor: „nomen est omen",
ofwel: de naam is het voorteken.
We moeten er even Europees en
klassiek voor denken, maar dan
brengt een nadere analyse van
ons onderwerp van vandaag aan
het licht dat 's mans voornaam,
Manus, in het Latijn „hand" be
tekent en dat van zijn achter
naam, Crook, in het Engelse
woordenboek de betekenis „boef,
oplichter" is te vinden. Manus
Crook was beide: oplichter èn
handlanger.
Hij slaagde er zelfs in de belas
tingen te tillen.
Dat kwam zo. Crook, die tot ver
driet van zijn moeder al vanaf
zijn jeugd slecht gezelschap op
zocht, had zich tegen zijn dertig
ste ontwikkeld tot een maat
schappelijke mislukkeling. Een
schoolloopbaan was voortijdig
geëindigd; baantjes hadden in
het teken gestaan van twaalf
ambachten en dertien ongeluk
ken; de twee vrouwen met wie
hij getrouwd was geweest waren
inmiddels ex-en: geen van bei
den had het prettig gevonden
een stoet van vriendinnen te
moeten zien passeren.
Stamkroeg
Manus zat dus veel thuis, maar
nog meer in zijn stamkroeg. Hier
verzamelden zich geregeld ook
zijn vrienden. Sommige maten
kende hij van vroeger, andere
waren nieuwe aanwinsten en,
voor het peil van de conversatie,
niet zulke slechte: twee drugs
dealers en drie beroepsinbrekers.
Op een dag in maart 1985 kwam
het .gesprek op bepaalde kaste
korten die de heren bij zichzelf
waarnamen. Gezien de samen
stelling van het gezelschap lag
de oplossing daarvoor niet ver
weg: er zou worden ingebroken
in een bank. Doe je mee, Ma
nus?" Crook keek wat weifelend
voor zich uit. Proletarisch win
kelen, dat had hij vaak genoeg
gedaan, maar zelf meedoen aan
een bank-inbraak? Met een kous
over zijn hoofd? Hij schudde van
nee. „Man, denk eens aan, mis
schien een ton te verdelen! Nou
weet je wat, neem jij de uitkijk
dan. Krijg je een lekker zakgeld-
je voor!".
Dit lag anders. Crook stemde toe
in medeplichtigheid en ontving,
na de geslaagde diefstal, 15.000
gulden van de inbrekers.
Bankoverval
'n Maand later, april 1985, stak
het gezelschap opnieuw de kop
pen bij elkaar. De zaken leken te
floreren. Ditmaal werd afgespro
ken dat er een bankoverval zou
worden gepleegd, en ditmaal be
hoorde Manus Crook, aangemoe
digd door het eerdere succes, wèl
tot de daders. De buit bedroeg
126.000 guldenCrook kreeg er
daar 40.000 gulden van. Maar hij
kreeg ook de kous op de kop. De
overvallers werden gepakt, en in
1987 werd Manus veroordeeld tot
vier jaar en zes maanden.
Bovendien, want daar draait dit
hele verhaal natuurlijk om,
kreeg hij uit zijn „inkomsten uit
diefstal", groot 55.000 gulden,
een navorderingsaanslag opge
legd door de Inspecteur. Met een
deel van die bijtelling ging Ma
nus akkoord (waarom, vermeldt
de uitspraak niet), met de rest,
40.000 gulden niet. Hij liet zich
voorlichten door een belasting
winkel, pakte een pen en formu
leerde zijn bezwaren in een be
roepschrift. Het mooiste argu
ment dat hij vernomen had
schreef hij op in hoofdletters: dat
er bij hem geen sprake was ge
weest van ..deelneming aan het
economisch ruilverkeer". Ja, dat
haal je de duivel, zal de rechter
voor wie de zaak diende hebben
gedacht. Maar wat rechters ook
denken, ze zitten vast aan de
wet. En uit het stelsel van de wet
inkomstenbelasting volgt dat
het zich wederrechtelijk toeëige-
nen van aan een ander toebeho
rende gelden, niet valt onder te
brengen onder een van de in de
wet genoemde bestanddelen van
het onzuivere inkomen
Zulks overwoog dan ook het
Hof. Of Manus Crook de rest van
zijn leven doorging met aansla
gen doen op andermans geld
vermeldt de geschiedenis niet,
maar de Inspecteur had maar uit
te voeren wat het Hof besliste:
het vernietigen van déze aan
slag.
MR. P.R.M. HAMERS
Werkzaam bij Coopers Lybrand Belas
tingadviseurs.
Uitrusting voor
de
globetrotter.
Versterkte
banden met
zachte voering
op de
schouder
partijen
(Kipling)
FOTO: PR
Of u nu naar Burma gaat met va
kantie of naar Giethoorn, bagage
meenemen is een noodzaak. Re
cente opiniepeilingen leidden tot
de conclusie dat de korte trip
steeds meer de plaats gaat inne
men van de langere vakanties, dus
werpt de commercie zich op ge
makkelijke tassen en koffers.
Voor jonge en sportieve mensen
brengt Rodelle een aardige collec
tie zomer-, weekend- en strandtas-
sen. Populair zijn rugzakken,
kleurrijk als parkieten. V&D heeft
ze in paars, roze, fuchsia, donker
en lichtblauw (35 gulden). Het ma
teriaal is canvas. Er is keuze bij
bagage tussen hardschalig en
zacht. Voor de hand ligt dat de
eerste soort steviger is, vooral voor
vliegvakanties handige handbaga
ge in het vliegtuig is de nylon tas
met als opdruk Windsurf. De tas is
zwart, heeft kersenrode buitenran
den en een groene bies en is direct
herkenbaar op de lopende bagage
band op de luchthaven (65 tot 160
gulden). Nieuw van Samsonite
voor de korte zaken trip is een at
tachékoffer, waarin ruimte is voor
een (kleine) computer (199 gulden,
V&D). Van Kipling zijn er legio
rugzakken met brede gevoerde
banden. Globetrotters die dwars
door de States per Greyhound rei
zen maar ook te voet trekken is er
van dit merk een oersterke rugzak
(159 gulden) met slim aangebrach
te, niet knellende banden. Er is
enorm veel keuze in kleur en
vorm bij Kipling. Voorts heeft dit
merk canvas riemen met aange
hecht tasje voor waardepapieren,
geld, cheques. Van weer andere
orde is een zwarte of gekleurde
100katoenen plunjezak met body
te koop bij Benettonzaken (19,75
gulden).
En nu maar gauw de stad in. Alle
winkels zijn aan de uitverkoop be
gonnen.
TINY FRANCIS
Degeletterden
Wat beweegt toch een allesbehalve
slanke jongeman een wit jack aan
te trekken met koeien van letters
op de rug: Heavy (zwaar/! Wil hij
zich bewijzen of is het zelfspot?
Feit is dat de mode is dolgedraaid
wat leuzen en uitroepen betreft.
Ze geven de dra(a)g(st)er gelegen
heid den volke te laten weten hoe
ze denken over politiek, pop, lief
de, milieu, auto's en voetbal. Bad
pakken, bermuda's, ze schreeuwen
het uit in rode karakters op wit, in
borst, buik en billen torsen soms
haast levensgrote foto's van idolen:
sportcracks, mooie meiden en bo
dybuilders.
Een VIP hoeft maar op een chique
bal in Parijs of tersluiks op de Pier
in Brighton te verschijnen met een
ketting van goudkleurige winter
wortels of de groentetrend is gebo
ren. Het is bekend dat de heren-
pantalon (de hele nette) zijn omsla
gen te danken heeft aan de toen
malige Prins van Wales (later Her
tog van Windsor) die ooit op een
modderige weg de pijpen van zijn
broek omsloeg om ze niet smerig
te maken. Daarna liep de hele En
gelse (en later wereldwijde) upper
ten met omgeslagen broekspijpen.
TINY FRANCIS
Letters op strandkleding (Triumph)
T-shirts bedrukt met poppetjes, foto's en logo's.
FOTO: PR
door Joke Forceville-Van Ros:
Losbandigheid
)Z
iEer
Er is een tijd van omhelz
er is een tijd van loslater
Prediker
nr.
feit
jj
Dikwijls heb ik het gevo
zeker naarmate ik ouder
dat alles met alles samenl
Daarin ben ik blijkbaar
enige. Ik denk aan de lez(
mij onlangs schreef in vei
met mijn boosheid omtrt
ongenuanceerde kritiek
Rome over het VN-rappi
betreffende het
wereld bevolkingsvraagsti
Ik heb van zijn reactie
week al het een en andej
gemeld. Maar vandaag gi
nog verder met hem in
discussie. L-
Ook hij vond de kreet
Rome „propaganda voor pn,
gebruik van kunstmatigeing
voorbehoedmiddelen ni'Aekt
terecht. Hij meende voort^
er wel een eerlijk pleidod
mogen klinken voor de /v
waarde en betrouwbaarnP^e
van natuurlijke methodeiënó
geboortebeperking (zoals |en
methode Billing). L
M
is zijn opvatting,
het begrijpelijk geacht mr
worden dat de Kerk zich fe,
verzet tegen moderne w
anticonceptiva als pil en je P'
sterilisatie. De briefschriji
argumenteert dat deze
middelen, evenals het ah
condoom, de vrouw
„beschikbaar" gemaakt
hebben op elk gewenst
moment. Risico voor
zwangerschap kan daarbi
een minimum worden rinni
gereduceerd. Dat is zijns pn di
inziens het begin gewordfeeki
van de seksuele revolutiaeer
experimenten als open aver
huwelijk en vrije liefde, fistis
Ontrouw en overspel Jrripuc
sindsdien volop kans. Ahtapp'
de lijn doortrekken betekp,ar
dat ook een golf van én d
echtscheidingen met alle t sl
kinderleed als gevolg daateec
aldus zijn brief. De Kerk pngs
dit alles afgewezen. Moeteink
achteraf niet bekennen cege.
daarin geen ongelijk heeJedei
gehad? Ondanks alle on ben
van de kant van vele laint-
gelovigen en de gevolgd^nde
grootschalige geloofsafval
Tot zover mijn opponent^
Op een aantal punten gó
met hem mee. De modei
anticonceptiemiddelen hi
de vrouw inderdaad
voortdurend „beschikbaa\
gemaakt. Er zullen zeken
vrouwen (hoeveel?) zijn
geweest die zich er ongeil
onder hebben gevoeld di
altijd maar aan de wenst
eisen van hun echtgenoc
moesten voldoen en zich
meer achter de
nieuwe zwangerschap kt
verschuilen. Ook,
psychologisch bezien, vii
heeft die „beschikbaarhe\
haar negatieve kanten.
Beperkte mogelijkheden
iets aantrekkelijks,
begerenswaardig te doenl
maken dat meer de moei
waard, dierbaarder,
kostbaarder ook. Als altij/as
alles kan, leidt het
gemakkelijk tot saaiheid (en 1
sleur. Raakt de spannint
uit. Ik vind het niet vrt
dat in het begin van de i
tachtig in Amerika „The\
celybacy" (vertaald als n
in de ijskast) verscheen. I
was waarachtig geen up
date handboek voor prie.
en religieuzen. Het
leidraad voor de modern
twee-relatie levende men
kon ervaren dat een poo
onthouden het persoonlij
bestaan èn de relatie gut
wist te beïnvloeden.
De briefschrijver heeft si
voor een groot deel gelij
hij het aan die moderne
technieken wijt dat ze dt
seksuele revolutie hebbel
ingeluid. Als knellende
banden losser worden
gemaakt, ligt immers het,
gevaar van los-bandig-he de
de loer.
Soms denk ik dat we
hele linie genomen een ih»-|
beginnen te bekomen va 1
gedrevenheid ten aanziei
de seksualiteit. Inderdaai
alles kan en mag en t
„moet" om erbij te hotiER!
het zo aantrekkelijk niet ule
Terug naar de briefschri)heet
Ja, de Kerk is soms ook id I
verleden nog niet zo'n dt
moeder gebleken. Ze hertel
dingen voorzien die
al haar kinderen hebben
willen oppakken. Maar ii
geloven dat ze, om haar
kinderen anno 1990 te ki) 4
inspireren, wèl moet luis
naar wat onder hen leef
Samen met hen naar
oplossingen moet zoeken,
het grote goed van de
seksualiteit, dat ook iets
sacraals heeft, menselijk
gelukkigmakend te doen
i mij
s. Z<
t op
sell.
