TOUR DE FRANCE
Greg
Lemond
raakt
geen
moment
in
paniek
Laurent
Fignon
heeft lak
aan
populariteit
'£eidóe @oma/nt
matisch mocht aflopen, is zijn seizoen
naar de knoppen.
Toen Lemond zich in februari pafferig
en vrijwel ongetraind weer in Europa
meldde, was hij ook niet in paniek. Er
restte immers nog tijd genoeg in aanloop
naar de Ronde van Frankrijk. Het viel
hem wel op dat vroeg in het jaar zoveel
renners al in goede conditie waren. Daar
stak hij nog schriller dan voorheen bij
af. Toen hij in april via zijn zoon met
een Virus werd besmet, raakte het pro
gramma van Lemond danig in de war.
Hij heeft zijn Tourvoorbereiding moeten
aanpassen, of beter gesteld moeten in
tensiveren. Na de Trump Tour startte
Lemond in de Ronde van Italië en als
laatste stapje op weg naar de ideale
Tourvorm gebruikte hij de Ronde van
Nooit kreeg de Tour een ontkno
ping die zo spannend was als die
van vorig jaar: het duel Lemond-
Fignon, met deze laatste in de rol
van onfortuinlijk verliezer met acht
schamele seconden. Nog jaren zal
er over die memorabele tijdrit na
gepraat worden. Een nieuwe Tour
staat voor de deur, maar de trieste
held uit de editie '89 is niet blijven
treuren. De 29-jarige Fignon bezit
genoeg levenswijsheid om te besef
fen dat er ook nog leven is na een
tegenslag.
„Ik heb nergens spijt van en ik betreur
niets", begint hij, terwijl een boek van
Stephen King opzij geschoven wordt.
Met Fignon een uitgebreide babbel voe
ren over de sport, is niet zo'n vanzelf
sprekende bezigheid. De man zijn hori
zonten liggen iets verder dan het door
snee-niveau van de meeste collega-ren
ners. Hij leest wel kranten, dat wel.
Maar daarin grijpt hij niet eerst naar de
sportpagina's; wel naar de boekenru
briek. De Mondiale kan hem gestolen
worden. En dat komt niet alleen omdat
er geen Fransen bij zijn; anders zou het
net zo geweest zijn.
Sensatie wil hij zo weinig mogelijk. Een
oordeel over Theunisse krijg je niet over
zijn lippen, maar een meestal degelijk
gefundeerde, soms gedurfd klinkende
mening over zijn concurrenten in de ko
mende Tour wil hij wel prijs geven.
Heeft hij nog lang nagedacht over de
oorzaken van zijn verlies tijdens de
Tour van vorig jaar en zo ja, wat waren
zijn conclusies
Foutje
„Ja, ik heb mezelf wel op één foutje be
trapt. Ik had vorig jaar in de rit naar
Aix-les-Bains niet mogen aarzelen toen
Lemond een slechte dag had. Maar toen
dacht ik genoeg voorsprong opgebouwd
te hebben en aan 50 seconden voldoen
de te hebben. Voor het overige vind ik
nog steeds dat men dat stuur van Le
mond moet verbieden, want daardoor
ben ik zeker enkele seconden kwijt ge
raakt. Maar de Tour verloor ik door die
blessure aan mijn zitvlak", stelt hij rea
listisch en zonder enige zweem van emo
tie.
Zijn val in de Giro, een paar weken gele
den, leken de voorbereidingen voor de
Tour voor Fignon in gevaar te brengen.
Fignon: „Daar vreesde ik aanvankelijk
ook voor. Maar uiteindelijk denk ik nog
precies op tijd klaar te zijn. Ik moest wel
een tiental dagen rusten na die val in
een onverlichte tunnel tijdens de Giro,
maar eerst deed ik in de Duurt van mijn
woning wat bijkomende kilometers op.
Daarna deed ik een bevredigend herop
treden in de Route du Sud. Dat was im
mers een test, want mocht ik daar nog
pijn hebben gehad, dan zou je me ook
niet aan de Tourstart gezien hebben.
Over de Ronde van Luxemburg was ik
zeer tevreden. Nadien trok ik met nog
enkele ploegmaats naar de Alpen. Even
nog wat klimritme opdoen, weg van de
competitie. Da' noet volstaan, denk ik".
„Toch zal ik vervolgt Fignon, „zeker
de eerste week nog nodig hebben om me
volledig in conditie te rijden. De eerste
individuele tijdrit op het einde van de
eerste week zal al een ernstige test zijn
op dat gebied. Misschien hangt er zelfs
een positief aspect aan mijn uitschake
ling in de Giro vast: ik zal over meer re
serves beschikken. Want vorig jaar had
ik tegen het einde van de Tour last van
concentratieverlies. Ik kon me soms
zelfs niet meer op het lezen van een
boek concentreren!"
Fignon heeft ruimschoots de gelegenheid
gehad het parcours van de komende
Tour de F.ance te bestuderen. „De tijd
ritten zijn zeker niet in mijn nadeel",
weet Fignon. „Dat de Alpen eerst ko
men, zou de zaak normaal gezien min
der moeilijk moeten maken. Maar als de
renners zelf de wedstrijd hard maken,
speelt dat allemaal geen rol. Onze ploeg
is zeker goed genoeg gewapend voor
deze Tour. Er waren eigenlijk zelfs 13
renners kandidaat voor 9 beschikbare
plaatsen. Het is ploegleider Cyrille Gui-
mard, die in zulke omstandigheden be
slist, al vraagt hij nagenoeg steeds mijn
advies".
Volgens Fignon zijn er dit jaar maar drie
favorieten voor de overwinning in de
Tour. „Lemond, Delgado en ikzelf',
weet hij zeker. „Dan volgt er een aantal
renners (Rooks, Bernard, Kelly. Mottet,
Roche, Breukink...), dat slechts een kans
maakt als ze deel uit kunnen maken van
een verrassende ontsnapping. Kijk maar
naar Mottet, die had enkele jaren gele
den zelfs vier tot vijf minuten voor
sprong en toch haalde hij in Parijs geen
gele trui. Misschien moet ik nog wel
Bugno bij de drie kanshebbers rekenen,
maar meer zeker niet. En bij die drie zit
je eigenlijk met evenveel vraagtekens.
Allemaal draaien ze nog niet aan 100%
en alle drie hebben ze dit jaar iets min
der gepresteerd. Ik twijfel er bijvoor
beeld aan of Lemond wel helemaal in
orde zal zijn, maar bij mezelf kan ik
daar geen percentages opplakken, zoals
hij dat doet: 20% in orde, 80% in orde,
dat kan ik niet".
Populariteit
Ondanks, of precies dank zij de tweede
plaats in de Tour van vorig jaar en enke
le uitstekende prestaties in de voorjaars
klassiekers, steeg de populariteit van
Fignon bij het grote publiek. Het doet de
Fransman allemaal weinig. „Populair
der? Jullie zeggen dat. Populair zijn, is
niet mijn voornaamste doelstelling in dit
leven. Mijn familie, mijn gezondheid,
goed en graag kunnen blijven fietsen, is
voor mij veel belangrijker dan populari
teit. Maar dat de besten niet steeds de
wedstrijd winnen, ligt ook aan de veran
derde manier van rijden in het peloton.
Ze rijden nog steeds eerder om niet te
verliezen, in plaats van zelf te willen
winnen. Terwijl het toch duidelijk is dat
je moet aanvallen als je wil winnen. Het
is de schuld van al die klassementen, dat
de meesten defensiever rijden. Mij kan
het weinig schelen dat ik van de eerste
plaats op de FICP-lijsten naar de vierde
plaats getuimeld ben".
ZATERDAG 30 JUNI 1990 PAGINA 35
Er is veel kritiek op Greg Lemond.
Vanuit de boezem van de wieler
sport wordt de Amerikaan verwe
ten een karikatuur van zijn in 1989
5 veroverde gele en regenboogtrui te
maken. Lemond, beweren zijn te
genstanders, heeft de waardigheid
van een Tourwinnaar en wereld
kampioen te grabbel gegooid. Adel
verplicht. Wie de Tour wint en ver
volgens wereldkampioen wordt,
dient zich in wedstrijden overeen
komstig die status te gedragen. Het
past een groot kampioen niet om
tot de volgende Tour ongetraind en
veel te zwaar als een veredelde toe
rist rond te fietsen.
Buiten de mensen in zijn nabije omge
ving kunnen tegenwoordig maar weini
gen respect opbrengen voor Lemond,
ook al dwong hij groot aanzien af met de
historische wijze waarop hij vorig jaar
Laurent Fignon op de Champs Elysées
van de Tourzege afhield. De Amerikaan
zelf zit die kritiek niet echt lekker, ook al
beweert hij in wezen aan niemand een
boodschap te hebben. Het irriteert Le-
j] mond dat er zo gemakkelijk wordt ge-
oordeeld. De mensen zouden de feiten
J eens moeten kennen.
d Die zijn dat Lemond na het wereldkam-
r.| pioenschap in Chambéry geestelijk
n „leeg" was. Hij kon het absoluut niet
ij meer opbrengen om ook nog maar op de
n fiets te stappen. Eenmaal teruggekeerd in
de Verenigde Staten, wachtte de kam
pioen bovendien een aantal typisch
Amerikaanse plichtplegingen die hij on
mogelijk kon weigeren. En helemaal niet
toen hij ook nog tot Sportman van het
Jaar werd uitgeroepen door het toonaan
gevende sportblad Sports Illustrated. Die
eer viel voor het eerst in de Amerikaan
se geschiedenis een wielrenner te beurt.
Aan die uitverkiezing kleven echter wel
de nodige recepties en tv-shows.
Slopend
Lemond weet inmiddels uit ondervin
ding hoe slopend die zijn. „Aan trainen
kom je dan niet toe. Dat kan een atleet,
honkballer of basketballer zich mis
schien veroorloven, maar een wielrenner
absoluut niet. Mijn voorbereiding op het
nieuwe seizoen werd volledig door
kruist", geeft de sympathieke Amerikaan
grif toe.
Zijn trainingsopbouw was ver beneden
niveau. Lemond spreekt het niet tegen.
Wat hem irriteert is dat op basis van tra
ditionele opvattingen zo gemakkelijk
wordt geoordeeld. De op zijn vrijheid
gestelde Amerikaan vraagt zich hardop
af waar anderen zich eigenlijk mee be
moeien. Dat Eddy Merckx en Cyrille
Guimard de vloer met hem aanveegden,
kan hij moeilijk verkroppen.
„Wat denkt- die Merckx wel. Weet hij
dan niet dat de wielersport ongelooflijk
is geëvolueerd", reageert Lemond zicht
baar gestoord als hij met die kritiek
wordt geconfronteerd. „Ik ben als wiel
renner een produkt van de jaren tachtig
en niet van de jaren zestig. Ik durf te be
weren dat het merendeel van de huidige
generatie wielrenners in de jaren zestig
een groot kampioen zou zijn geweest.
Merckx heeft gelijk als hij zegt dat ik
veel 'outside-activities' had, maar weet
hij wel hoeveel verplichtingen tegen
woordig aan die gele trui kleven. Dat is
echt niet te vergelijken met twintig jaar
geleden. Dat ik me niet professioneel ge
draag, slaat nergens op. Ik kies mijn ei
gen wedstrijden. Bovendien komt bij mij
de wielersport niet op de eeste plaats,
maar mijn familie. Bij Merckx was dat
omgekeerd. Ik zou nog voor nog geen
tien miljoen dollar met zijn carrière wil
len ruilen. Hoofdzaak voor mij is dat ik
de door mij gekozen wedstrijden win,
gezond uit de sport kan stappen om ver
volgens nog een lang en gelukkig leven
te kunnen leiden".
Welke verklaringen Lemond allemaal af
legt en hoe plausibel ze ook klinken, om
de harde waarheid kan zelfs een groot
kampioen als Lemond niet heen. Is hij
nu op tijd fit voor de Tour of niet? Want
daar draait het immers om. Lemond
weet dat als geen ander, evenals zijn
sponsor, die hem voor de lieve som van
vijf miljoen gulden voor drie jaar con
tracteerde. Daarom raakt niemand in
Lemonds omgeving in paniek. Pas als de
Ronde van Frankrijk voor Lemond dra
cent op, het triathlon-stuur vier en het
verlengde stuur vijf. Zo werkt dat na
tuurlijk niet. Maar het rendeert, dat
staat vast".
De reden dat juist Lemond op materi-
aalgebied baanbrekend werk verricht, is
volgens hem zijn 'open mind'. Lemond:
„Ik sta open voor nieuwe ontwikkelin
gen. Dat kan van de Europese wielren
ners niet worden gezegd. Dat komt ook,
omdat zij zijn opgegroeid volgens tradi
ties. En die zijn nu eenmaal moeilijk te
doorbreken. Ik introduceerde de zonne
bril. Iedereen lachte me uit, maar tegen
woordig zie je geen renner meer zonder.
Ik was de eerste met die Calimero-helm.
Ook daarmee werd ik beschimpt. Het
stond lelijk. Geen gezicht, luidde de kri
tiek. Kan zijn, maar moet je nu eens in
het peloton kijken. Overigens komt niet
mij alle eer toe, maar de uitvinders.
Mijn verdienste is, dat ik er open voor
sta. De traditionalisten in de wielersport
roepen bij vorbaat, dat het toch niet
helpt en houden die zaken verre van
zich. Pas als voordeel is bewezen, gaan
ook zij mee. Ik heb in veel opzichten in
novatief werk geleverd voor de wieler
sport. Ja, dat vind ik wel degelijk".
Bemiddeld
Lemond, 29 jaar inmiddels, bemiddeld
Amerikaan uit Minneapolis die zijn toe
komst dank zij de wielersport ook zake
lijk min of meer heeft veilig gesteld;
waar haalt die de motivatie vandaan om
sportieve roem na te blijven streven? De
goedlachse Yank moet even nadenken.
Hij is blijkbaar op het verkeerde been
gezet en heeft niet één, twee, drie een
antwoord klaar. Na het obligate „Ik
houd van wielrennen" volgt een diepzin
niger verklaring. „Ik herinner me de
mooie momenten van mijn loopbaan.
Bijvoorbeeld toen ik vorig jaar de Tour
won. Voor die momenten doe ik het al
lemaal. En toch ook voor mijn plezier.
Bikeracing is fun, man. Maar ik geef toe,
er zijn momenten waarop ik me afvraag
waar ik in Godsnaam mee bezig ben.
Die ogenblikken vergeet ik echter snel.
De mooie momenten blijven me bij. Ik
wil nog een keer de Tour winnen. Dat
geeft een fantastisch gevoel. Geld speelt
een ondergeschikte rol. Is niet onbelang
rijk. Ik ben tenslotte prof, maar een mo
tivatie is het niet. Ik denk absoluut niet
aan geld als ik de Tour kan winnen".
Ooit, toen Lemond de ploeg van Hinault
verliet, riep hij uit nooit meer voor een
Franse ploeg te zullen rijden. Inmiddels
heeft hij niet bepaald gunstige ervarin
gen in Nederland (PDM) en België
(ADR) en is Lemond op zijn schreden
teruggekeerd. „Ik ben blij dat ik terug-
ben bij een Franse ploeg", meent hij uit
de grond van zijn hart. „Ik kan niet zeg
gen bij ADR en PDM zo fantastisch te
zijn behandeld. Mijn bezwaar tegen de
Franse ploegen gold niet de renners,
maar vooral het management, de men
sen die er omheen liepen. Bij Z zijn de
zaken goed voor elkaar en de sponsor
komt zijn afspraken na. Dat kan van
ADR-baas Lambert niet worden gezegd.
Van hem heb ik nog steeds veel geld te
goed. Er lopen nog rechtszaken".
Niet boos
Als de naam Lambert valt, wordt Le
mond niet eens meer boos. Integendeel,
hij schiet bij momenten zelfs spontaan
in de lach. Die man mag bewezen heb
ben een onbetrouwbare, zakelijke part
ner te zijn. hij is een innemende per
soonlijkheid voor wie zelfs Lemond een
zwak heeft gekregen. „Hoe vaak ging ik
niet naar hem toe in de vaste overtui
ging hem te zullen vermoorden als hij
wederom het salaris niet uitbetaalde?
Steeds keerde ik zonder geld en met be
grip terug. Die man is zó aardig, hij had
iets. Ik riep dan weer: ach, hij zal bin
nenkort wel betalen, zo slecht is hij nog
niet. Zo gjng het met mij, maar ook met
vele anderen. Eigenlijk is Lambert een
fenomeen. Hij sponsorde een wieler
ploeg die de Ronde van Vlaanderen, de
Tour de France en het wereldkampioen
schap won met een budget waarmee elke
andere ploeg het nog geen half jaar vol
houdt. Hij heeft het toch maar geflikt
om voor een dubbeltje op de eerste rij te
zitten. Voor ploegleider José de Cauwer
vind ik het bijzonder jammer. Hem gun
ik dit niet. Maar Lambert, hij is positief
om mee te praten en heeft blauwe ogen,
maar volledig onbetrouwbaar".
Greg Lemond werd vorig jaar gekroond tot de wielerkoning
van het seizoen. In een formidabel gereden tijdrit hield de
Amerikaan de absolute favoriet voor de eindoverwinning,
Laurent Fignon, achter zich en mocht hij de laatste gele trui
over de schouders laten glijden. Om daar een maand later de
regenboogtrui, als beste coureur van de wereld, aan toe te
voegen. Dit seizoen heeft Lemond nog niet veel laten zien tot
teleurstelling van de wielerliefhebbers. Zelfheeft dat Lemond
niet verbaasd. Want ook in de Verenigde Staten waren zijn
prestaties opgevallen. Huldiging op huldiging volgde en aan
trainen kwam Lemond nauwelijks toe. Toch neemt Lemond
de handschoen weer op. Een van zijn belangrijkste
concurrenten van de komende editie van de Tour is wederom
Laurent Fignon.
Greg Lemond en Laurent Fignon vorig seiz
Zwitserland. Een zwaar programma.
„Maar ik heb het hard nodig", beween
Lemond. „Om op niveau te komen
moet ik mezelf afmatten. Dat lukt me in
trainingen nooit; daar kan ik mezelf
maar niet toe dwingen. In de wedstrijd
moet ik wel, heb ik geen keus".
Herhaling
Terwijl het aantal deskundigen dat over
Lemond heenvalt met de dag toeneemt
en zijn kansen op een herhaling van de
stunt in '89 steeds geringer worden ge
schat, blijft Lemond zelfvertrouwen uit
stralen. Hij raakt geen moment in pa
niek. Evenmin voelt hij grote druk. „Bo
vendien weet ik daar mee om te gaan"
en bij de huldiging in Parijs. Het is duidelijk
meldt hij even simpel als zelfverzekerd.
„Dacht je dat ik in '84 (derde), '85
(tweede) en '86 (winnaar) niet onder
druk stond? Of vorig jaar? Iedereen be
gint op nul aan de Tour en alle favorie
ten staan onder druk".
Lemond baarde een jaar geleden niet al
leen opzien met zijn prestaties in de
-Tour, ook met het materiaal vestigde de
Amerikaan de aandacht op zich. Le
mond verscheen in een tijdrit met een
triathlon-stuur. Toen een nieuwtje, te
genwoordig maakt iedere zichzelf respec
terende wielrenner er gretig gebruik van.
Komt hij dit jaar met een noviteit op
het gebied van materiaal? Ja, Lemond
zal de normale etappes rijden op een
fiets waarvan het stuur is verlengd. En
wel zodanig dat hij zijn handen voor
dat Lemond met de eer ging strijken.
zijn lichaam kan houden. Geheel nieuw
is het stuur niet, want de wereldkam
pioen trad er in de Trump Tour mee
naar buiten. In de Giro experimenteerde
hij verder. Het voordeel van een derge
lijk stuur is. dat de lichaamshouding ae-
rodynamischer wordt. Testen in wind
tunnels hebben uitgewezen dat het in
weerstand zo'n vijf procent scheelt.
Lemond, die zich gretig onderweipt als
proefkonijn van nieuw materiaal, is ook
de eerste om daar kanttekeningen bij te
plaatsen. „Die testen worden gedaan on
der ideale omstandigheden. De praktijk
is natuurlijk wel even iets anders. Theo
retisch geredeneerd zou ik in een tijdrit
niet meer hoeven te trappen om te kun
nen winnen. De helm levert volgens de
wetenschappers tijdwinst van één pro
