Miriam Pina geeft zichzelf
bloot in 'Mijn huis ben ik'
1
„Radius geeft prima ballerina
oorspronkelijke betekenis terug
Van Ammelrooy en Zwartjes centraal op Filmdagen
Atleten Holland
knokken voor behoud
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
KUNST/ SPORT
CcidaeSomn/ril
VRIJDAG 15 JUNI 1990 PAGINA l/U
Willeke van Ammelrooy.
FOTO: DIJKSTRA
UTRECHT Tijdens de
tiende editie van de Ne
derlandse Filmdagen
wordt dit jaar speciale
aandacht besteed aan het
oeuvre van de actrice Wil
leke van Ammelrooy en
de filmmaker Frans
Zwartjes. De filmdagen
worden van 20 tot en met
26 september in Utrecht
gehouden.
Onder het motto „Frans Zwar
tjes en de Haagse School"
wordt een retrospectief gewijd
aan de meer dan veertig korte
en lange films die Zwartjes op
zijn naam heeft staan. Zij staan
bekend om het experimentele
gebruik van het filmische idi
oom en het tarten van de
grenzen van het fatsoen, aldus
de toelichting bij dit program
ma-onderdeel.
In het retrospectief wordt ook
aandacht besteed aan het werk
van filmmakers die zich onder
invloed van Zwartjes hebben
ontwikkeld. In elk geval wor
den films gedraaid van Andre-
as Hamelberg, Paul Hosek,
Ben van Lieshout, Paul de
Mol, Ruud Monster, Paul de
Nooijer, Armand Perrenet,
Dick Rijneke, George Schou
ten, Jacques Verbeek en Karin
Wiertz.
Het tweede retrospectief geeft
een beeld van Willeke van
Ammelrooy, al meer dan 25
jaar werkzaam is als actrice.
Haar grote doorbraak kwam
echter pas in 1971 met haar rol
in „Mira" van Fons Radema
kers. Sindsdien speelde ze uit
eenlopende rollen in een lange
reeks films, onder meer in
„It's me" van Zwartjes uit
1976.
Traditioneel programmapunt
tijdens de filmdagen is de ver
toning van alle speelfilms,
korte films en documentaires
die het afgelopen jaar voor
vertoning gereed kwamen.
Deze films dingen mee naar
het Gouden Kalf, de Grote
Prijs van de Nederlandse
Film.
De vierde Cinema Militans le
zing wordt op 23 september
uitgesproken door de Russi
sche cineaste Kira Muratova,
zo is verder bekendgemaakt.
Zij maakte films als „Brief En-
counters" (1967), „Among the
Grey Stones" (1983) en „Chan
ge of Fate" (1987). Haar laatste
film, „Het Asthenische Syn
droom" uit 1989, zal tijdens de
filmdagen zijn Nederlandse
première beleven.
LaToya Jackson
flink afgerost
LONDEN De Amerikaanse
zangeres LaToya Jackson, een
zus van superster Michael Jack
son, is door een bende gewa
pend met metalen pijpen, die
haar hotelkamer in Rome wa
ren binnengedrongen, flink af
gerost. Jackson (31) liep daarbij
ernstige kneuzingen op en
houdt nu rust in haar apparte
ment in Londen waar zij na het
incident terugkeerde, aldus ma
nager Jack Gordon. Volgens
hem trachtte de bende haar te
ontvoeren. De gewapende man
nen drongen haar kamer bin
nen nadat zij bij roomservice
iets te eten had besteld.
Van Beers nieuwe
directeur tv VPRd
HILVERSUM - Het VPH
bestuur heeft H. van 1
(48) benoemd tot direct^
van de televisiedienst. j
benoeming geldt tot en i
31 december 1992.
hangt samen met het
dat de organisatiestructi
van de VPRO ter discusJ
staat. Van Beers is sin|
1986 directeur van het 1
terdams Philharmonisj
Orkest. Hij bekleedt
aantal culturele bestuul
functies. De huidige dir(
teur tv, R. Kiers, trekt ziij
terug in de programmalet
ding.
Rian de Waal
gast in
Dui ven voorde
Pianiat Rian de Waal met werken
van Schubert, Liazt en Godoweky.
Volgende concert op 28 juni door
het Amsterdam Loeki Stardust
Quartet. Daniël Marotzaal, kasteel
Duivenvoorde. Voorschoten.
Eigenlijk is de Daniël Ma
rotzaal van kasteel Dui
venvoorde te Voorschoten
te intiem voor de ruimte
die Schubert vraagt voor
de verklanking van zijn
Wanderer-fantasie. Ook
loopt de temperatuur in
die zaal snel op want de
concertenreeks trekt altijd
een groot publiek.
„Maar het is hier toch niet zo
warm als in New Orleans
waar ik net vandaan kom",
vertelt pianist Rian de Waal in
de pauze van het concert, „het
was daar tropisch". Rian de
Waal heeft het in Amerika en
Canada gemaakt, ook in het
komende seizoen geeft hij daar
soloconcerten en speelt hij ka
mermuziek. „Wij gaan bijvoor
beeld een onbekend sextet
voor piano, drie strijkers en
twee blazers van Donényi uit
voeren en met pianist Grant
Johannesen zal een plaatopna
me gemaakt worden van vier
handige pianowerken van
Prokofjev". Toch is De Waal
van plan het wat kalmer aan
te gaan doen, tachtig, negentig
concerten per jaar met veel
verschillende programma's
vindt hij teveel van het goede.
„Ik wil meer tijd hebben om te
studeren", meent hij „ik ben
nu bezig met de voorbereiding
van een programma met wer
ken van Schubert en Leopold
Godowsky. Die combinatie zal
ook op de plaat worden vast
gelegd".
Godowsky (1870-1938) was een
Amerikaans componist-pianist
van Poolse afkomst, leerling
van Saint-Saëns, die talloze
transcripties voor piano heeft
gemaakt. De Waal bijt zich op
dit moment vast op een Passa-
caglia met 42 variaties waarin
Godowsky een, zoals De Waal
dat noemt, .kruisbestuiving'
met Schuberts Erlkönig
maakt. „Een vreselijk moeilijk
werk, maar om toch ook in dit
Duivenvoorde-concert de com
binatie Schubert-Godowsky te
maken koos ik voor zijn visie
op Künstlerleben van Johann
Strauss. Liszt vervangt met
zijn „Bénédiction de Dieu dans
la solitude' eigenlijk Godow-
sky's Passacaglia". Met de klep
van de vleugel geopend zette
Rian de Waal een stevige
Wanderfantasie neer. Hij is
duidelijk geen aanhanger van
een Schubert in teder-roman-
tische sfeer, geen dweper met
een voorkeur voor een zoet
vloeiende weergave. Misschien
juist daarom viel de keuze van
de Wanderer-fantasie minder
gelukkig uit dan de Impromp
tu's die hij met een meeslepen
de muzikaliteit ten gehore
bracht. Rian de Waal wil, ook
in zijn weergave van Lisztwer-
ken, zijn virtuositeit en zijn
dikwijls verbluffende techniek
ten toon spreiden. Dat heeft
hij sinds het winnen van de
zevende prijs op het Koningin
Elisabethconcours in 1983 be
wezen. Rian de Waal: „Dat
duwtje in de rug is enorm be
langrijk voor me geweest.
Achteraf ben ik ontzettend blij
dat ik daar niet de eerste prijs
heb gewonnen. Je moet je dan
onmiddellijk waarmaken, ik
heb de gelegenheid gehad mijn
carriere op te bouwen. Waar
schijnlijk aanvaard ik volgend
jaar een benoeming aan de
universiteit van Ohio, dat
geeft de mogelijkheid de helft
van het jaar in Amerika en de
andere helft in Europa door te
brengen". Het gaat duidelijk
goed met Rian de Waal.
ADRIAAN HAGER
(ADVERTENTIE)
René Diekstra
Denk nog wijzer
Psychologische schetsen,
eerder verschenen in de
dagbladen van de
Gemeenschappelijke
Persdienst.
188 blz.-ƒ25,00
In de boekhandel
AMBO
DEN HAAG Ze is ze
ventien meter lang, ruim
vijf meter breed en bijna
zeven meter hoog. Door
haar linker arm kun je
zo bij haar naar binnen
lopen. Ze heet 'Mijn huis
ben ik' en is ontworpen
door de Miriam Pifta.
Drie jaar geleden kwam
deze Goudse kunstenares
op het idee om een heel
groot beeld in de vorm
van een vrouw te ont
werpen. Haar 'drijvende
dame' ligt nu op drie
pontons in de Haagse
Hofvijver.
Het raamwerk, waaraan deze
week nog hard wordt gesleu
teld, bestaat uit een stalen
constructie waarover textiel
wordt gespannen. Het kunst
werk maakt deel uit van het
straattheaterfestival 'De
Haagse Zomer', dat van 22
juni tot en met 30 juni in de
Haagse binnenstad wordt ge
houden. Het project van Mi
riam Pifta blijft een paar da
gen langer in de Hofvijver
liggen.
'Mijn huis ben ik' verbeeldt
het lichaam van Miriam zelf,
het is haar visie op zichzelf
en op de vrouw. Ze laat als
het ware zichzelf zien", ver
telt haar produktie-assistente
Josette van Leeuwen. De
kunstenares heeft het te druk
om zelf een toelichting te ge
ven. Haar kunstproject is na
melijk meer dan het vrou
wenlichaam in de Hofvijver
alleen. Er komt ook een
beeld van een liggende,
naakte man op het Plein.
Volgens Josette van Leeu
wen is dit Pifla's kijk op de
man. „In die positie ziet ze de
man het liefst. Liggend, in
rust".
Het vrouwenlichaam heeft,
net als een gewoon huis, een
woonkamer en ook een kin
derkamer. Hierin staan door
Pifta ontworpen meubels, ge
maakt door studenten van
meubelvakscholen uit Rotter
dam en Amsterdam.
Maskers
Waarom 'een huis? Josette
Miriam Pina, thuis bij zichzelf.
van Leeuwen: „Omdat we Tijdens het festival lopen er
ons volgens Marian P.fla bui- m^dewerkers met een mas-
FOTO: MILAN KONVALINKA
tenshuis vaak heel anders ge
dragen dan binnen. Buiten
dragen we maskers. Het huis
ker op door de binnenstad
om aandacht op de kunstat
tractie te vestigen. Ze zijn
Expositie van liefdesbrieven
Miriam Pifta wil in 'Mijn huis ben ik' een tentoonstelling van
- uouuu v., liefdesbrieven houden. Wie een liefdesbrief of een passage
binnenste vervreemd van zichzelf, net daaruit, beschikbaar wilt stellen, kan contact opnemen met
als de mens dat, volgens theaterbespreekbureau 'Het Gebeuren', Josette van Leeuwen,
p/a Het Gebeuren, Westduinweg 230, 2583 AJ Den Haag, 070-
3547104. Dit telt ook voor mensen die interesse hebben om
met 'Mijn huis ben ik' mee te varen.
van de mens'
„In het algemeen kun je zeg- p^aTvanTdchzeU ik
gen dat er een spanning is -
tussen man en vrouw. De
café Millers
Nieuwsstraat worden portret-
vrouw is over het algemeeen ten van stamgasten geexpo-
niet tevreden met de rol die
ze heeft, het masker dat ze
draagt. Ze emancipeert zich,
seerd die de buitenkant
de mens symboliseren. „De
expositie wordt in een café
ze wil zichzelf kunnen zijn gehouden, omdat Miriam
en dat levert spanning en vjntjt dat we daar in het bij
problemen op met de andere
partij. Dat kan haar man zijn,
maar ook haar kinderen of
andere waarmee ze een rela
tie heeft. Deze spanning vind
je terug in 'het huis'. Daar
treedt herkenning en warmte
op, maar ook vervreemding.
Dit komt onder meer door
het interieur. De meubels bij
zonder een masker opzetten.
Mensen doen hun best popu
lair te zijn. Ze maken zich
mooi, ze willen gezien wor
den", aldus Josette van Leeu
wen.
Liefde
De hedendaagse liefde staat
voorbeeld herken je wel als centraal in dit project. Elke
avond om elf uur is er in
'Mijn huis ben ik' een dans
voorstelling, waarin de liefde
wordt uitgebeeld. Er worden
ook films en video's getoond
over de liefde.
„Het vrouwenbeeld staat
voor de liefde. In haar huis
voel je je veilig. Je voelt de
warmte, de liefde, de aan
dacht," licht Josette van
Leeuwen toe. „Miriam is
twee keer gescheiden en
woont nu samen met een
vriend. Eén ware liefde in je
leven bestaat volgens haar
niet. Dat is een droom, niet
reëel. De vraag is: Hoe gaan
wij hiermee om?"
Op maandag 2 juli wordt het
beeld afgebroken. Op een
dekschip wordt ze weer op
gebouwd en daarna naar Lei
den gevaren. Daar zal ze van
6 tot 15 juli te zien zijn tijdens
het Lakenfestival. Daarna
vaart ze door naar Alphen
aan den Rijn, Gouda en Rot
terdam. Josette van Leeu
wen: „Dat lijkt ons leuk, de
verbaasde gezichten van
mensen in de auto of op de
fiets die opeens een immens
groot vrouwenlichaam voor
bij zien varen. Dat is toch iets
heel bijzonders".
KARIN HOGENBOOM
BIJ PRESENTATIE FOTOBOEK:
AMSTERDAM „Vaak
heb ik het idee dat Neder
land nauwelijks beseft
hoe uitzonderlijk omvang
rijk en gevarieerd het
door Radius gedanste re
pertoire is. Zij is boven
dien de eerste en voorlo
pig enige Nederlandse
danseres die zich jaren
lang op grote internatio
nale gala's kon meten met
wereldberoemde collega's.
Radius is een Nederlandse
danseres die de benaming
prima ballerina waardig
is, zij geeft die titel haar
oorspronkelijke betekenis
terug."
De balletcriticus Ine Rietstap
schrijft dit in het voorwoord
van het gisteren in Amster
dam gepresenteerde fotoboek
„Alexandra Radius. De balleri
na, een tijdsbeeld". Daarin
wordt een beeld gegeven van
de laatste produktie waarmee
de nu 47-jarige Alexandra Ra
dius samen met de Nationale
Ballet-solisten Alan Land en
Fred Berlips de afgelopen
maanden door het land reisde.
Zij danst het programma zon
dag en woensdag nog in het
Amsterdamse Muziektheater,
maar dan valt het doek voor
een ballerina die tot op het
laatst op het allerhoogste ni
veau haar werk heeft gedaan.
Ine Rietstap gaat in haar voor
woord in op de kwaliteiten
van „de ware ballerina", die
zich van haar toch eveneens
promimente collega's onder
scheidt door het „ondefinieer
bare extra" dat zij aan haar
manier van dansen weet toe te
voegen. „Dat extra ligt nooit
in net danstechnische vlak.
Het heeft te maken met het
magisch samengaan van fysie
ke mogelijkheden, harmonieu
ze proporties, interpretatiever
mogen, muzikaliteit, gevoel
voor lijn en stijl, eigenheid en
een wonderlijk aura op het to
neel."
Marianne Hilarides werd pas
na de Tweede Wereldoorlog
de eerste „echte" ballerina in
de Nederlandse dansgeschie-
denis, aldus Rietstap. Zij zou
zich geen wereldnaam ver
werven, maar veroverde wel
een groot nationaal publiek en
was een voorbeeld voor een
nieuwe generatie dansers.
Haar opvolgster Alexandra
Radius werd gevormd door
haar samenwerking met zeer
uiteenlopende eigentijdse cho
reografen.
„Een ballerina die steeds sub
tieler de verfijning, gratie en
precisie van de klassieke dans
in rollen als Giselle, Odette en
Aurora wist te treffen en bo
vendien moeiteloos haar spit
zen en de negentiende-eeuwse
lyriek kon verwisselen voor
hoge hakken en de twintigste-
eeuwse benadering van Hans
van Manens „Twilight", zo vat
Rietstap haar waardering sa
men.
Eind december danste Radius
al voor het laatst in een
avondvullende voorstelling bij
het Nationaal Ballet als prinses
Aurora in „The Sleeping
Beauty". Zij is sinds 1970 aan
dit gezelschap verbonden ge
weest.
Voor haar laatste „eigen" pro
duktie (samen met haar echt
genoot Han Ebbelaar maakte
zij er in totaal vier) selecteerde
zij choreografieën die werden
gemaakt voor Marie Taglioni
(1804 - 1884), Isadora Duncan
(1877 - 1927), Anna Pavlova
(1881 - 1932), Marianne Hilari
des (1933) en haarzelf. Zo werd
een overzicht gepresenteerd
van twee eeuwen ballettradi
tie.
Het afscheidsprogramma in
het Muziektheater zal worden
aangevuld met delen uit het
ballet Brahms - Schönberg
kwartet waarmee de dansers
van het Nationale Ballet een
eerbewijs aan hun vertrekken
de eerste soliste geven.
Middeleeuwse
kunst in Texas
teruggevonden
NEW YORK Een collectie
middeleeuwse kunst die sinds
het einde van de oorlog werd
vermist, is in het Texaanse
dorp Whitewright teruggevon
den, zo heeft de New York Ti
mes gisteren bericht. Voorzo
ver bekend is de collectie al
die jaren in het dorpje be
waard. In een artikel, dat ge
baseerd is op interviews met
kunstexperts en inwoners van
het dorp, zegt de krant dat de
voormalige officier Joe Mea-
dor er na de oorlog in moet
zijn geslaagd om de kunst
schatten uit het Duitse plaatsje
Quedlinburg, waar ze in een
mijngang verborgen waren,
naar zijn geboorteplaats in
Texas te vervoeren. „Het is
een van de grootste kunst
diefstallen aller tijden".
LEIDEN In de tweede
en beslissende ronde van
de atletiekcompetitie, zon
dag 17 juni, zal Holland
alles uit de kast moeten AAV'3ë zeker niet na de
halen om het vege lijf te laagde eerste wedstrijd.
dus wij wanhopen zeker nia
redeneert men in het LissT
kamp.
Wanhopen doen de dames v
een veilige marge van mi
dan duizend punten (op e?!
totaal van 15.043) is er weiQ
aan de hand voor de Alphe
dames. De heren staan op
redden. Spartaan staat er
minder slecht voor, maar
moet toch nog oppassen.
Bataven en AAV hebben
betere kansen, met zelfs randje van de eerste klas^
kampioensaspiraties bij de
Leidse heren die „thuis" Nadat zij vorig jaar zo tri
zullen acteren. J5
Voorzitter Cor Brandwijk stak zich °Pge^L h".
na de zo desastreus verlopen S
eerste wedstrijd zijn heren- en JJJ> Ac*:„.W
kanonnen als Aart Stigter
gezet zijn. Ook de als trait
nu aktieve Paul Boere heeft j.
moeten haken door een al
ren zeurende blessure. Da
naast heeft de AAV'36 nog e Al
tweede ploeg aktief in de d du
de klasse, waaruit vrijelijk 03
put kan worden. Eén van w
competitievervalsende regt D<
die ook in de nieuwe compe
tie-opzet niet verdwijnen, z< we
dat atleten pas bij een twee 03
optreden voor vast in de ho< R:
ste ploeg opgesteld dienen
worden.
damesploeg een hart onder de
riem met een speech die,
Brandwijk eigen, positief ge
tint was. In hoeverre de wens
de vader van de gedachte ge
weest is bij Brandwijk mag
zondag blijken. De Holland
heren met name staan bijna
hopeloos onderaan in de eerste
klasse en zullen alle zeilen bij
moeten zetten. Hoewel veel at
leten nu wèl aanwezig zullen
zijn (na de examens), mag toch
verondersteld worden dat alle
andere ploegen eenzelfde
voordeel zullen putten uit het
eind van het schoolseizoen.
Ook na een geweldige ople
ving van de Hollandse heren
zal behoud van de eerste klas
se nog niet zeker zijn voor de
Leidse club.
Op 9 september volgt nog de
degradatiewedstrijd waarin de
echte beslissing zal vallen. De
dames van Holland kunnen
niet degraderen, door het weg
blijven van twee andere clubs.
Daardoor valt het te bezien of
de degradatieronde van 9 sep
tember nog enig nut heeft.
Strijd in de eerste klasse is er
nog slechts om de zesde plaats
die recht geeft op deelname in
de promotiepoule. De Holland
dames hoeven daar op geen trekkelijk gerust hart ingaa^D
enkele manier, zelfs niet met
Bataven
Voor de dames van Bata\|r
lijken er weinig donkere 1
ken boven Dordrecht te h.
gen. In de stad aan de Mer\ i°
de mogen zij de twaal
plaats in de rangschikki
verdedigen. Een plaats aan
bovenkant van de degradat 8
poule, die zelfs met een kleir£
300 punten meer ontlopen kR"
worden. Een optreden op!
september kan door de BataAD
se dames ontlopen worden 0(
zij zich op de negende of tieP
de plaats weten te nestelL
mochten ze toch de degrad»p
tieronde af moeten werkos
dan kunnen ze die met een l
een veelvoud van hartverwar
mende speeches door positieve
voorzitters, aan te denken. De
afstand tot de nummer zes, het
Spijkenissese Spark, bedraagt
zo'n 2500 punten, wat op een
totaal van nog geen twaalf
duizend onmogelijk is om goed
te maken.
Spartaan
De Spartaan-dames hebben
nog wel kans om de Spijkenis
sese vrouwen uit de promotie-
poule te houden. Met een ach
terstand van krap 200 punten
en het weer beschikbaar zijn
van met name Lea van der
Aert en Mariëtte Aanhane ziet
het er voor de Lissese dames
gunstig uit. „Toch zullen we
daar niet zomaar van uit gaan.
We zullen vanuit de vanouds
bijzonder goede stemming
knokken voor wat we waard
zijn". De mannen komen een
slordige 400 punten tekort om
uit de degradatiepoule te blij
ven. Dat terwijl Hein van
Heek op de voor hem favorie
te onderdelen polshoog en
speer niet uit kan komen van
wege een rugblessure. Geluk
kig voor De Spartaan is Van
Heek een tienkamper en is hij
op bijna alle onderdelen inzet
baar. „Met Van Heek bij het
onderdeel verspringen en de
broers Dennis en Richard Ver
haar in normale doen op pols-
hoog scoren we nog beter.
Mochten we de degratiepoule
niet ontlopen dan hebben we
nog wel wat ijzers in het vuur,
In die degradatieronde fa
slechts gestreden moeten was
den om de derde afzakkerK
ontwijken, daar staan de LeiPu'
se vrouwen ruim duizend puf®
ten voor. Opvallend genokt»
hoeft de leiding van de roep
hemden in tegenstelling i1-4
voorgaande jaren geen bokkig
sprongen uit te halen om ff
ploeg kompleet te krijgen, las
zich al winst. De Bataaf»;
heren staan op het punt v|j
herstel. Werd twee jaar ge)L
den op trieste wijze de afgal
naar de derde klasse gemaalttl
dit jaar lijken de Leidse maf
nen de weg terug echt ingeslr
gen te hebben. Vorig jaar wei
in de finaleronde het onderste
gedolven door het gebrek ai»
vooral een goede tweede mf
op de technische nummer
Daarin lijkt dit jaar voorzién
te zijn, hoewel de tegensta»
nu echt wel anders is. Op |a
eigen baan zal zondag tor
duidelijk gemaakt worden
kampioen wil worden. Ir
strijd in de Leidse Hout baii
los om 12.00 uur met de hcj]
dennummers en zal doorgai
tot circa 16.30 uur als de esèt
fettes de eindstand nog ee|«
flink door elkaar kunnen go^.
en. In de roodgehemde formj^
ties zullen Jan Jansen, Gik
bert Remmelzwaal, Theo B%
sche, Harry van der Veldek
Gerrit Verdoes en Ruud Kerl^
man hoe dan ook in het teaL
acte de présènee geven. H(,c
deelnemem van Han KulkeiL
nog onzeker door een lichP
blessure.
GERT VELTHÜIZEf
InterNos gevarieerd in eenvoudig vertelsel j
'Lijn 9'
in Ray
mond Quanaau in da Vartaling van
Rudy Kouabroak an in da ragia van
Paul Mudda. Thaatar Da Poort ta
Dan Haag, giataravond. Harhalingan:
t/m zondag ataada om 20.15 uur
De 9 manieren om een rivier
over te steken is ook een voor
beeld van de hoeveelheid aan
mogelijkheden om een verhaal
te vertellen. InterNos heeft de
stijloefeningen van Queneau
gebruikt om hun verhaal te
verplaatsen naar een tram van
lijn 9. Het voordeel van zo'n
produkt is dat als het slecht is
dat het steeds maar kort duurt
en de spelers de mogelijkheid
hebben om zich te rehabilite
ren. Bij InterNos deed zich
eenzelfde situatie voor. De ne
gen spelers waren allemaal
wel ergens goed en ergens
slecht. De hoeveelheid aan
korte scènes maakt het haast
ondoenlijk om een goede in
druk te geven, maar toch wa
ren er enkele uitschieters te
bespeuren. Astrid van de Wee
tering vertelde haar verhaal
heel afwisselend. Als bekakte
Haagse Dame gedroeg zij zich
theatraal en geëxalteerd en
even later als punkige voetbal-
fan kon iedereen beter uit
haar buurt blijven. Monica Re-
sowidjojo was volks en even
later pikant in haar aandi
Joost van Benthem moest hf
vooral hebben van zijn jeugd:
ge elan en behaalde daarme
het beoogde resultaat. Pai'
Mudde, die ook de regie vod
zijn rekening nam, was meej
aristocratisch in zijn optreder
De tweemaal een half uur wi
ren precies voldoende om
doodziek van het verhaaltje
worden en dat heeft InterNc
de aanwezigen dus mooi
spaart. Theater De Poort gt
na zondag voor de vakantief
riode sluiten, dus wel allei
gaan als U wilt genieten
een avondje stijl oefenen.
ROB VAN DER MI.
