r
finale
Thijs Libregts
en de onmenselijkheid
„Voor mijn
benoeming
was er al
sprake van
een hetze"
„Ik heb het
helemaal
zelf
moeten
uitzoeken"
CcidócGouAOtit
Dubieus
Goed
ZATERDAG 2 JUNI 1990
Thijs Libregts: Het heeft allemaal te lang geduurd".
ROTTERDAM - De ochtend dat
we Thijs Libregts spreken maakt de
voormalige bondscoach een ver
moeide, om niet te zeggen, uitge
bluste indruk. „Ik heb niet zo"n
beste dag", steunt hij. „En dat
heeft niets te maken met de tand
arts waar ik vanochtend ben ge
weest. Ik weet niet wat de oorzaak
is". Op de suggestie dat het wellicht
iets van doen heeft met de rechts
zaken waarin hij de afgelopen tijd
verwikkeld is geweest, haalt Li
bregts de schouders op. „Het zou
kunnen", zucht hij slechts., „Hoe
wel ik niet geloof dat het daardoor
komt".
Om nu tc zeggen dat Thijs Libregts
sinds hij op 4 april voor de rechtbank in
Utrecht te horen kreeg dat er op zijn
diensten als bondscoach geen prijs meer
wordt gesteld, er ontspannen uitziet, nou
nee. De negatieve uitspraak en vervol
gens zijn terugtreden als technisch direc
teur van de KNVB hebben hun sporen
nagelaten. „Het heeft allemaal te lang ge
duurd", stelt Libregts somber vast. l,En
het is te veel een vooropgezet plant ge
weest. Die lange onzekerheid is toch wel
slopend. En dan de manier waarop het
allemaal is gegaan, daar word je bepaald
niet vrolijker van".
Terwijl alles wat Oranje is zich voorbe
reidt op de grote gebeurtenissen die ko
men gaan, zit Thijs Libregts thuis. Met
niets omhanden; hooguit de telefoon in
de hand, waaruit verlossende mededelin
gen moeten komen. Een club bijvoor
beeld, die informeert of de oud-bonds-
coach eventueel aan de slag zou kunnen.
Of een opbeurend verhaal van een
vriend. „Wat me misschien nog het
meest is tegengevallen", overpeinst Li
bregts. „is het uitblijven van een tele
foontje van Leo Beenhakker. Ooit heeft
hij mij z'n gabber genoemd. Maar daar
is weinig, zeg maar niets van gebleken.
Wat betekent het woord gabber dan
nog".
Niet alleen een reactie van Beenhakker
is uitgebleven in de weinig benijdens
waardige tijden waarin het lot van Li
bregts in andermans handen lag. „Ik heb
het helemaal zelf moeten uitzoeken'.',
zegt Libregts. „Mijn gezin is me tot
steun geweest. De enige eigenlijk". Thijs
Libregts zegt niet echt verbaasd te zijn
geweest over het uitblijven van aanhan-
kclijkheidsbetuigingen. „Ik ken de voet
balwereld natuurlijk wel", zegt hij berus
tend. „Maar zoals dit is gegaan, dat is
voor buitenstaanders toch moeilijk te
bevatten".
I urbulent
Waarbij het feit dat Thijs Libregts in die
turbulente maart-en aprildagen nog re
validerend herniapatiënt was nog slechts
door weinigen wordt gerealiseerd. „Dat
is het enige voordeel geweest van mijn
op non-actiefstellen", stelt hij bitter vast.
„Ik heb daardoor meer tijd gekregen
voor behandelingen door de fysiothera
peut en het fietsen, dat ik moet doen om
de naweeën van die operatie zo snel mo
gelijk te overwinnen. Het kan nog zeker
een jaar duren voor ik er helemaal van
af ben. Vooral de voetfunctic heeft pro
blemen gegeven. Die is een tijdje hele
maal weggeweest en ik moet er nog veel
gerichte oefeningen voor doen om het
weer helemaal in orde te krijgen".
Op 19 februari van dit jaar baarde Thijs
Libregts opzien door een luttel aantal
dagen na zijn hernia-operatie vrolijk het
hotel in Nieuwegein binnen te lopen
waar de persconferentie werd gegeven
voor Nederland-Italië. Waarom deed hij
dat? Is het om te controleren hoe zijn
stand-in Nol de Ruiter zich zou opstel
len? Of om te zien en te horen hoe Ri-
nus Michels hem publiekelijk tegemoet
zou treden? „Ik heb er geen enkele ge
richte bedoeling mee gehad", zegt Li
bregts nu. „Ik wilde alleen de jongens
vycer eens zien, ze de hand schudden. Zo
vaak kom je ze nu ook weer niet tegen".
Tijdens die persconferentie verklaarde
Michels nog nadrukkelijk naar de in de
zaal zittende Libregts wijzend: „Daar zit
Thijs. Dat is onze man voor Italië". De
brede glimlach op het gezicht van Li
bregts is drie dagen later totaal verdwe
nen. „Later heb ik me nog wel eens afge
vraagd of ik niet beter op dat podium,
achter die tafel had kunnen gaan zitten,
de bijeenkomst openen en het woord ge
ven aan De Ruiter, als de op dat mo
ment verantwoordelijke man. Dan had
ik mijn aanwezigheid daar nog een zeke
re lading kunnen meegeven. Maar dat is
nakaarten".
„Wat van veel meer gewicht was, was
wat er daags na het duel met Italië ge-
beurde. Ik was verbijsterd toen ik in de
kranten zag dat ik nota bene de schuld
had gekregen van de 0-0 en het matige
spel. Toen brak m'n klomp. Ik had daar
part noch deel aan gehad. Maar toen was
wel voor mij het bewijs geleverd dat er
puur sprake was van een vooropgezet
plan. Vanaf het begin heeft een aantal
media. De Telegraaf, Barend en Van
Dorp. Johan Derksen. oppositie ge
voerd. Actie. Op een onoirbare manier.
Alles werd mij aangewreven, terwijl ik
nota bene onder moeilijke omstandighe
den kwalificatie voor het WK had afge
dwongen".
Ook het scctiebestuur dicht Thijs Li
bregts een dubieuze rol toe bij de pogin
gen hem weg te krijgen. „Michels heeft
wel zijn steun uitgesproken, maar het
nooit hardgemaakt", stelt de Rotterdam
mer nog eens ten overvloede vast. Om
zich ook nu nog verbaasd uit te spreken
over bepaalde gedane suggesties. Dat hij
nooit de problemen met Gullit zou heb
ben uitgesproken. „Ik heb in totaal een
keer of vijf met Ruud gepraat, ook over
die 'racistische' uitspraak die ik ooit
over hem zou hebben gedaan. Het was
uitgesproken tussen ons. Toch stapte
Gullit vóór 2,1 februari, Italië thuis, naar
het bestuur om mijn positie aan de kaak
te stellen. Zoals later ook tijdens die Hil-
ton-vergadcring bepaalde uitspraken
over mijn als noodzakelijk geoordeelde
vertrek zijn gedaan. En Gullit bleef maar
komen met voor mij negatieve uitspra
ken in zijn column in De Telegraaf, hoe
wel we hadden afgesproken dat we dat
soort dingen, niet meer in het openbaar
zouden doen. Zo zie je maar wat dat
soort afspraken waard is".
Thijs Libregts is gestopt, zegt hij. met
het lezen van kranten „om niet steeds te
hoeven onderzoeken of bepaalde uit
spraken waar zijn". „Ik ben me daarom
maar op één ding gaan richten: kwalifi
catie voor het WK. Daar ging het ten
slotte om en dat was al moeilijk genoeg.
Ik heb geprobeerd er afstand van te ne
men na Wales uit en Finland thuis, tus
sen welke wedstrijden in het akkoord
van Oegstgeest werd gesloten. Wat daar
is afgesproken was voor mij een basis
om door te gaan. Iedereen was er bij en
er werden goed klinkende afspraken ge
maakt over taakverdeling, verantwoor
delijkheid en dergelijke. Daar kwam nog
eens die persconferentie in Zeist over
heen, waar alles bekend werd gemaakt.
Ook de spelers hadden zich in Oegst
geest achter me verklaard. Libregts is
onze man en het gezeur moet afgelopen
zijn, was hun standpunt".
Mouw
De gebeurtenissen en bijbehorende data
schudt Thijs Libregts moeiteloos uit zijn
mouw. Het duidt er op dat alles hem
haarscherp in het geheugen staat gegrift.
Zoals het verzoek van Michels en Van
Rooijen op 6 maart, in dit hotel, om de
eer aan zichzelf te houden. „Michels zei
dat de kritiek van de pers en een paar
spelers onterecht en onrechtvaardig was.
maar dat de voetballerij nu eenmaal zo
in elkaar zit. En achteraf zeg ik ook: als
de spelers en pers tegen je zijn, kun je
het nooit meer winnen. Maar ik wilde
niet uit mezelf weggaan; ik had toch die
kwalificatie bereikt? Ik heb Michels toen
al wel voorspeld dat er vanuit Milaan
een aanval op het bestuur zou worden
ingezet. Van Basten heeft kennelijk ge
dacht dat de spelers wel een cadeautje
zouden krijgen na het wegwerken van
Libregts. Dat ze Cruijff wel als bonds
coach zouden meekrijgen naar Italië. Als
ze het trouwens anders hadden gespeeld
in Milaan, was het ze wel gelukt om ook
Michels weg te krijgen".
„Ik heb me altijd, gedurende de hele pe
riode van trammelant, correct opgesteld.
Tc beschaafd? Ik kon het niet anders
doen dan ik heb gedaan. Dat heeft te
maken met opvoeding, opleiding, mi
lieu. Ik schaam me er niet voor dat ik
misschien bepaalde foute inschattingen
heb gedaan. Je verandert. Er is een groot
verschil tussen de Libregts van Excelsior
en die van het Nederlands elftal. Moet
ook wel, want je wordt geconfronteerd
met onmenselijkheid. Bij mij was het
vanaf hel begin stekelig. Er werden mij
nooit prettige vragen gesteld. Leo Been
hakker kan alles zeggen, van hem wordt
veel gepikt. De sfeer rond hem is heel
anders. Voor mijn benoeming tot bonds
coach was er al sprake van een hetze".
„Daardoor ben ik mezelf gaan afsluiten,
om mezelf tc beschermen, om niet als de
kop van jut te worden gebruikt, hetgeen
anders uitpakte. Ik probeerde voorzich
tig krediet op tc bouwen, maar wat later
bleek was dat bepaalde partijen niet te
overtuigen waren. Ik hoopte dat ik me
na de kwalificatie voor het WK, wat in
oktober tegen Finland zeker werd, losser
zou kunnen opstellen, anders. Maar dal
is kennelijk niet gelukt. Probleem is al
tijd en eeuwig dat er nooit een goed con
tact kan zijn tussen de spelers van het
Nederlands elftal en de bondscoach. Er
is domweg te weinig tijd. te weinig gele
genheid om bepaalde dingen een keer
goed te bespreken of zelfs uit te praten".
gesprek
De enige keer dat het tot een goed ge
sprek had kunnen komen tussen Li
bregts en de spelers van het Nederlands
elftal, in het Hilton-hotel vlak voor de
uitwedstrijd in Kiev tegen de Sovjetunie,
weigerde de toen nog in functie zijnde
bondscoach. „Ik had daar op de gang
kunnen gaan zitten om na afloop van de
beraadslaging het resultaat aan te ho
ren", stelt Libregts bitter. „Daar paste ik
voor. Ik zet nog steeds grote vraagtekens
bij die spelcrsbijeenkomst. Men zou zich
unaniem tegen mij hebben uitgesproken.
Maar ik heb nog videobanden van inter
views met spelers die zich achter mij op
stelden. Hoe kan dat dan?"
FRANK WERKMAN
