Paolo Rossi houdt
de vingers gekruist
Enzo Bearzot nog steeds op handen gedragen
CeidóaSoutont WK VOETBAL
Gegarandeerde winst
voor WK-organisatie
Gastland in het voordeel
Italia. Dit toverwoord was en is al wekenlang hét gespreksthema in onder andere
kroegen en sportkantines. In de kansberekeningen voor de finale keren Nederland en
Italië steevast terug als belangrijkste kanshebbers. Waarbij de laatste het historisch
bewezen voordeel heeft van de rol als gastland. Dat daaraan echter ook bezwaren
kleven, weten de organisatoren van ltalia'90 als besten. De van vedette tot
reclameman omgeschoolde Paolo Rossi en de nog steeds populaire Enzo Bearzot
laten hun licht schijnen over de te verwachten rol van het thuisland. Verder aandacht
voor de financiële kant van de WK-zaak.
Paolo Rossi achter zijn bureau als reclame-agent van de Romeinse firma Trombetta S.p.A, een publiciteitsbureau.
FOTO: PR
Bij de groots opgezette lo
tingsceremonie voor het
toernooi om de wereldtitel,
eind vorig jaar in Rome,
onder leiding van Sophia
Loren en Pavarotti, mocht
een aantal vroegere cory
feeën assistentie verlenen.
Namens gastland Italië
nam Bruno Conti van AS
Roma deel aan dit gebeu
ren. Temidden van andere
oud-vedetten mocht hij de
eer van de Azzurri hoog
houden.
Die keuze verbaasde insiders.
Niet alleen was Conti op dat
moment nog actief, maar een
wereldvermaarde ster was de
getructe spitsspeler nooit ge
weest. Dan zou Paolo Rossi
beter op zijn plaats zijn ge
weest. Even klein als Conti,
maar beschikkend over een
aanzienlijk grotere reputatie:
hij was topscorer bij het WK in
1982 in Spanje. Toen verover
de Italië vooral dank zij zijn ze
ven doelpunten de wereldbe
ker. Rossi, het wat slordig ge
boetseerde Italiaantje met het
schoffies-gezicht, hield er veel
aan over. Een naam, een rijk
gevulde bankrekening, maar
kennelijk onvoldoende krediet
om deel te nemen aan de
pracht en praal uitstralende lo
tingsplechtigheid. Paolo Rossi,
een vergeten vedette.
Bruno Conti was uitgenodigd,
omdat de loting in Rome
plaatsvond en hij bij een Ro
meinse club speelt", is de sim
pele verklaring van Paolo Ros
si voor zijn absentie in decem
ber voor het front van de voet
balwereld. Waarop hij overi
gens twee jaar geheel ontbrak.
De geruchtmakende omkoop
zaak van 1979 in Italië bezorg
de Rossi een uitsluiting voor
twee jaar, maar zijn rentree
was zo mogelijk opzienbaren
der. Twee seizoenen absentie
beletten hem niet in 1982 de
koele kansenbenutter van het
WK '82 te worden. Niet met
wonderschone treffers, meer
met sluwe intercepties en kille
anticipatie. Een type la de
Spanjaard Emilio Butragueno,
de Duitser Rudi Voller of de
Belg Nico Claesen. Maar dan
beter.
Goaltjesdief
Na zijn in het oog springende
optreden in Spanje werd Paolo
Rossi uitgeroepen tot Euro
pees voetballer van het jaar.
Hij was de eerste Italiaan sinds
de legendarische Gianni Rivera
in 1969. In 1978 al had Paolo
Rossi de aandacht op zich ge
vestigd. Tijdens het WK in Ar
gentinië scoorde hij driemaal
en mede daardoor veroverde
Italië de vierde plaats. Dat hij
daar als 22-jarige goaltjesdief
in actie kwam was overigens
op zich al een wonder. Een
medisch wel te verstaan. Want
bij zijn toenmalige club Lane-
rossi Vicenza was men de me
ning toegedaan dat de verze
keringspenningen maar moes
ten worden geïncasseerd voor
de aan beide knieën zwaar ge
opereerde spitsspeler. Rossi
weigerde er aan mee te wer
ken, toonde karakter en kwam
terug. En hoe! Lanerossi ver
kocht nog tijdens zijn schor
sing Rossi voor ettelijke miljoe
nen aan Juventus, voor welke
club hij vier seizoenen zijn
waarde bewees. Hij werd door
bondscoach Enzo Bearzot op
nieuw bij de selectie gehaald
en een luttel aantal maanden
later was hij de mondiale top
scorer.
Heel sterk
„Het Italiaanse voetbal was
beginjaren tachtig heel sterk",
vertelt Paolo Rossi, die in 1987
zijn carriere als 31-jarige
beëindigde. „Dat gold voor de
clubteams al wel langer, maar
het nationale team van 1982
was een verzameling van ex
treem getalenteerde spelers.
De ploeg van nu is minder en
we kunnen alleen maar hopen
dat de Azzurri nu in eigen land
weer ver komen".
Paolo Rossi, meer de goaltjes
dief dan de goalgetter, zal de
verrichtingen van de blauw
witte brigade van bondscoach
Azeglio Vicini tijdens dit WK
met argusogen volgen. Maar
dan als meer dan gemiddeld
geïnteresseerde buitenstaan
der. Want waar bekende voor
gangers als Zoff en Trapatoni
het trainersvak instapten legde
Rossi zich direct na zijn actieve
voetballersloopbaan toe op
andere zaken.
„Ik ben in de makelaardij en
promotiewereld beland" ver
telt de dank zij zijn voetbalta
lent niet onbemiddelde Ita
liaan. „Dat bevalt me uitste
kend. Ik heb nooit de ambitie
gehad om in de voetballerij te
blijven. Het zakenleven heeft
me altijd al meer aangetrok
ken".
Tweeërlei uitleg
Een uitspraak, die voor twee
ërlei uitleg vatbaar is na zijn
veroordeling wegens omko
ping; een daad die Rossi overi
gens altijd heeft ontkend. Hoe
het ook zij, mocht Rossi zich
als voetballer altijd goed heb
ben verkocht, dat is nu zijn
stiel bij de Romeinse firma
Trombetta S.p.A, waar hij als
reclame-agent werkt en daar
voor heel Europa afreist.
Zoals hij ook deed voor Juven
tus (vier jaar), Lanerossi (drie),
Perugia (een), Como (een), AC
Milan (een) en Verona (een) ge
durende zijn relatief vroeg af
gesloten maar rijke carri'ere.
Als puntspeler, maar dan wel
een heel andere dan degene
die de Italiaanse competitie te
genwoordig kent in Marco van
Basten. „Van Basten is één
van de beste spelers ter we
reld", vindt Paolo Rossi, die
zelf 48 keer voor de nationale
ploeg van Italië uitkwam.
„Maar een vergelijking is volle
dig onmogelijk. Van Basten is
een heel ander type speler en
speelt bovendien in een ande
re tijd dan ik. Mijn beste pun
ten waren snelheid en een goe
de intuïtie. Van Basten kan
meer. Dat heeft hij tijdens het
EK wel bewezen".
Terugkijken heeft, zo realiseert
ook Paolo Rossi zich, heeft
over het algemeen weinig zin.
Toch zal er in het Italiaanse
kamp deze dagen wellicht nog
wel even worden stilgestaan bij
de gang van zaken in Spanje in
1982. Toen verliep de aanloop
naar het wereldtoernooi net als
nu: nauwelijks imponerend. Tot
Rossi terugkwam, bij zijn eer
ste het beste duel voor Juven
tus na zijn schorsing tegen
Udine en als vanouds weer
meteen scoorde. Italië ging
door en werd wereldkampioen.
Dit jaar acteren de Azzurri in
eigen land, ontberen een won
derkind a la het vroegere
straatjochie uit het bij Florence
liggende gehucht Prato. „Maar
misschien zal dat nu juist de
grote kracht betekenen van dit
Italiaanse team", besluit Rossi,
de vergeten vedette. Aan wie
dus juist de komende weken
wel weer eens nadrukkelijk kan
worden teruggedacht als de
ploeg van Vicini in Rome op
nieuw moeilijk tot scoren zal
kunnen komen. „We houden
de vingers gekruist", zegt Ros
si zelf.
Enzo Bearzot
Enzo Bearzot leidde het
Italiaanse elftal in 1982
naar het werèldkampioen-
schap. Hij is nu als advi
seur verbonden aan de Ita
liaanse voetbalbond (Fe-
dercalcio) en coördineert
de nationale teams. De
grijze eminentie mag dan
ook een mening hebben
over het WK en de kansen
van de Italiaanse ploeg
daarin. Bearzot is een ai
mabele man die niet graag
zijn visie aan anderen op
legt. „Ik vind dat Vicini
moet doen wat hem goed
dunkt. Je moet altijd vast
houden aan je eigen idee
ën".
Ondanks het feit dat de Azzurri
na de wereldtitel van 1982 in
de strijd om de EK-titel in 1984
onder leiding van Bearzot al in
de voorronde sneuvelden,
koesteren de tifosi de ex-
coach als een nog levende my
the. Zijn vrienden noemen hem
liefkozend „il vecio", het oud
je, ook al is hij pas 62 jaar. Op
straat wordt hij door alle voet
balliefhebbers herkend en
vaak aangesproken. De man
die hun land in Madrid naar
het wereldkampioenschap
voerde, de man die gezeten
tussen president Pertini en ko
ning Juan Carlos de ovaties in
ontvangst nam: die beelden
staan voor altijd op hun net
vlies gebrand.
Het is echter niet alleen het
voetbal dat de tifosi. in de man
aanspreekt. Zijn opstelling als
coördinator van de nationale
teams in de voetbalbond
draagt daar evenzeer toe bij.
Hij is serieus, hartelijk, en volgt
de wedstrijden zij het van
de zijlijn op de voet. Voor
Bearzot betekent de Mondiale
niet alleen een sportieve pres
tatie: „Het toernooi is vooral
voor de promotie van het toe
risme en de cultuur van be
lang. Italië heeft daarvoor nog
wel wat organisatorische hin
dernissen moeten nemen,
maar ik denk wel dat we daar
in zijn geslaagd. We hebben
altijd al een lange adem ge
had".
Jazz
„Een voetbalelftal", gaat Bear
zot verder, „vergelijk ik altijd
met een jazz-orkest. Het ver
trouwen in elkaar, de inspira
tie, de opoffering, het gevoel...
dat zijn de belangrijkste over
eenkomsten. En aan het einde
wordt het applaus -of het boe
geroep gelijkelijk verdeeld over
de leden. En de coach, dat is
de dirigent". Behalve zijn liefde
voor jazz heeft Bearzot nog an
dere hobby's: hij is een fana
tiek pijproker, houdt van het
impressionisme en is een echte
family-man.
Enzo Bearzot werd in 1927 in
de provincie Udine geboren,
vlakbij Aiello nel Friuli. Zijn va
der, die op een bank werkte,
zag voor hem een carrière als
organist. Enzo Bearzot koos
echter voor zijn passie, het
voetbal. In 1946 debuteerde hij
bij Pro Gorizia. Na twee jaar
kwam hij in het eerste team
van de club terecht. Via Cata
nia en Torino di Frossi beland
de Bearzot in de nationale se
lectie. In (1955 droeg hij er toe
bij dat Italië Egypte versloeg.
Zijn carrière als trainer begon
in Turijn in 1956. Via Prato
kwam hij in Coverciano te
recht, in 1969. Daar hield hij
zich onder meer bezig met de
training van semi-professionals
en met het jeugdteam. Bearzot
ging als „hulpje" mee naar
Mexico in 1970 en naar Duits
land in 1974. In 1975 werd hij
bondscoach van het nationale
team. Hij volgde daarmee Ful-
vio Bernardini op. Onder lei
ding van Bearzot werden van
de 104 gespeelde wedstrijden
er 51 gewonnen, 28 gelijkge
speeld en 25 verloren: met als
hoogtepunt natuurlijk het we
reldkampioenschap in 1982.
Vier jaar geleden droeg hij de
fakkel over aan Azeglio Vicini.
Hem wacht de zware taak de
kracht van het nationale team
in het thuisland te bewijzen.
Enzo Bearzot verwacht dat het
Italiaanse elftal bij het toernooi
om het wereldkampioenschap
bij de eerste vier kan eindigen.
Hij baseert deze verwachting
op de prestaties tijdens het EK
in 1988 en op de verwachtin
gen die het team de voorbije
periode heeft opgebouwd. Een
punt van discussie bij de sa
menstelling van het nationale
team is volgens de sluwe vos
of spits Salvatore Schillaci (25)
moet worden opgesteld. De
ex-bondscoach vindt dat zijn
opvolger Azeglio Vicini, wiens
contract nu al is verlengd tot
1992, daarbij voorzichtig te
werk moet gaan.
Schillaci heeft als schutter een
reputatie opgebouwd bij de
Turijnse club Juventus, de win
naar van de UEFA Cup. Salva
tore „Totó" Schillaci is voor
velen de gedoodverfde opvol
ger van Paolo Rossi, topscorer
van het WK '82 in Spanje. In
augustus verkaste de Siciliaan
van de tweede divisie-club
Messina naar Juventus, waar
hij in het eerste seizoen ruim
tien competitiedoelpunten
maakte.
Geopenbaard
„Schillaci is een talent dat zich
nog maar kortgeleden heeft
geopenbaard. Ik denk dat Vici
ni erg moet uitkijken bij het
opstellen van een nieuwe
speler. In principe is ons natio
nale team al drie jaar geleden
samengesteld en goed op el
kaar ingespeeld" zegt Bearzot.
„Het opstellen van een nieuwe
speler is niet eenvoudig. Ik
persoonlijk zou hem ook zeker
in de selectie van 22 hebben
opgenomen. Het is net zo'n si
tuatie als indertijd met Giusep
pe Bergomi. In het begin wilde
ik hem niet inzetten. Uiteinde
lijk moest ik het proberen, en
de resulaten waren uitste
kend".
Bondscoach Vicini staat er om
bekend doorgaans vast te
houden aan een eenmaal ge
kozen tactiek. Zo zei Vicini's
lieveling, middenvelder Giu
seppe Giannini dat de bonds
coach vooral kiest voor zeker
heid en niet veel wissels zal
toepassen.
Enzo Bearzot verwacht niet
veel verrassingen tijdens het
WK. „Het zal een evenwichtig
geheel worden, tactisch volko
men uitgekauwd. Alle teams
spelen tegenwoordig op de
zelfde manier. Het wordt een
Mondiale met weinig doelpun
ten. Dat zal alleen gebeuren
als een grote speler ineens een
ingeving krijgt. Echt mooie
wedstrijden zullen er volgens
mij niet te zien zijn. Er kunnen
alleen prestaties worden gele
verd als een team er in slaagt
zich te onderscheiden van de
rest. De waarde van de spelers
en dus van de ploegen staat
op één niveau".
Slimme rharketing van WK le
vert de FIFA, de wereldvoet
balbond, gegarandeerd 325
miljoen gulden op. Niet alleen
de FIFA, maar ook de deelne
mende teams en de Italiaanse
organisatoren worden daar be
ter van.
In het verleden worstelde de
FIFA weieens om quitte te spe
len bij de organisatie van eind-
toernooien om de wereldbeker
voor landenteams. Sinds de
Braziliaan Joao Havelange
echter in 1974 het voorzitter
schap op zich nam is de winst
alleen nog maar gestegen. Ha
velange, eigenaar van de
grootste busmaatschappij in
Brazilië en andere winstgeven
de bedrijven, introduceerde
samen met de Zwitserse pu-
blic-relationsmanager Joseph
Blatter moderne marketingme-
thodes bij de FIFA. Dat was
een radicale stap voor een or
ganisatie die nog steeds dreef
op de geest van de oprichters,
,,gentlemen"-voetbalfanaten
die in 1904 zeven Europese
landen samenbrachten.
Blatter zegt dat het grootste
deel van de opbrengst, 40 pro
cent, dit jaar komt uit de ver
koop van televisierechten.
Eenderde is afkomstig uit de
kaartverkoop, waarvan de Itali
aanse organisatoren ruim 100
miljoen gulden aan de FIFA
zullen afstaan. De prijzen van
de kaartjes varieren van een
kleine 30 gulden voor wedstrij
den in de eerste ronde, tot 350
gulden voor de finale op 8 juli.
Het verkopen van advertentie
ruimte is goed voor een kwart
van de winst van dit jaar.
Sponsors, voor het merendeel
multinationals, betalen grif om
hun boodschap over te bren
gen via grote reclameborden
die wereldwijd op de beeldbuis
te zien zijn. Ook wordt geld
verdiend aan de verkoop van
souvenirs met beschermde lo
go's. De FIFA heeft zich met
lange termijncontracten wat
betreft televisierechten, kaart
verkoop en advertenties al ver
zekerd van een inkomen van
meer dan 1,4 miljard gulden
tot het eind van deze eeuw.
De FIFA schat dat het WK be
keken zal worden door het re
cord-aantal van 26,5 miljard
mensen. Dat betekent dat de
52 wedstrijden gemiddeld 500
miljoen kijkers trekken. De
FIFA keert dit jaar een kleine
100 miljoen gulden uit aan de
24 deelnemende landen en be
kostigt ook de voorbereidingen
van de elftallen, het reizen en
het onderdak. De Italiaanse or
ganisatoren rekenen op 80 mil
joen gulden uit de FIFA-pot.
Nadat alle organisatiekosten
zijn afgetrokken houdt de FIFA
zelf volgens Blatter een netto
winst van 30 miljoen gulden
over.
Het grootste deel van die winst
zal besteed worden aan het
propageren van voetbal in de
hele wereld door middel van
jeugdkampioenschappen, 100
jaarlijkse voetbalcursussen en
andere deskundige hulp voor
voetbalbonden in de Derde
Wereld. Dat zijn de stokpaard
jes van Havelange, die in 1974
het roer overnam met de be
lofte om Aziatische en Afri
kaanse landen een groter aan
deel te geven in een sport
waarin Europa en Zuid-Ameri-
ka domineren. Havelange wil
dat in 2002 een Aziatisch land
de eindronde organiseert. In
termen van sport en zaken
doen denkt hij daarbij met
name aan China.
Havelange heeft een klein rel
ontketend met zijn voorstel om
voetbalwedstrijden voortaan te
verdelen in vier periodes van
25 minuten, om adverteerders
meer ruimte te geven. Toch is
de Braziliaan nog steeds zo
populair, dat hij zonder proble
men voor een vijfde termijn tot
voorzitter gekozen zal worden,
volgende maand in Rome. Hij
heeft gezegd dat dat zijn laat
ste termijn zal zijn, omdat hij
plaats wil maken voor jonge
dynamische mensen en niet wil
aanblijven totdat hij het sta
dion ingedragen moet worden.
Het organiserende land heeft in dertien toernooien, die de WK-
eindronde in Italië voorafgingen, zonder uitzondering bovenge
middeld gepresteerd. Op zich niet zo'n wonder, want vier van de
vijf landen die op eigen bodem wereldkampioen werden, behaal
den de titel ook elders. Toch is het thuisvoordeel aanwijsbaar in
de resultaten. Naast vijf overwinningen in eigen huis, waren er
ook nog twee tweede plaatsen en één derde.
De achtereenvolgende resulaten van de WK-gastlanden zijn:
1930 Uruguay Finale: Uruguay-Argentinië 4-2
1934 Italië Finale: ttalië-Tsjechoslowaklje 2-1
1938 Frankrijk Kwartfinale: Frankrijk-ltalië 1-3
1950 Brazilië Finalegroep: 1. Uruguay, 2. Brazilië
(Uruguay-Brazilië 2-1).
1954 Zwitserland Kwartfinale:
Zwitserland-Oostenrijk 5-7
1958 Zweden Finale: Brazillë-Zweden 5-2
1962 Chili Om de derde plaats:
Chlli-Joegoslavlë 1-0
1966 Engeland Finale: Engeland-Bondsrepubliek 4-2
1970 Mexico Kwartfinale: Mexlco-ltali 1-4
1974 Bondsrepubliek Finale: Bondsrepubliek-Nederland 2-1
1978 Argentinië Finale: Argentlnlë-Nederland 3-1
1982 Spanje Spanje uitgeschakeld in
kwartfinalegroep
1986 Mexico Kwartfinale Mexlco-Bondsrepubllek 0-0
(BrD w.n.s.).
