-ASAH I
BONES!
TENNISS0KKEN
FITSHOE
GEJ0 KOUSENHUIS
„Het enige waarop ik kon
terugvallen was m'n tas"
PHYSICAL FOOTNESS
TERWEGEN SPORT
TELEFOON 01715-9206
INDOORTENNIS
en BADMINTON
fë(I3[P^0^(Iï(g[J(I^[FD
sport
9 TENNISBANEN
7 BADMINTONBANEN
Badminton 275 - (30 weken)
Tennis 495 .- (30 weken)
voor al uw
Haarlemmerstraat 8, Leiden.
ftvfl
EB
JACQUELINE VAN WIJK OVER
BUITENLANDSE AVONTUREN:
Seizoen 90/91 start: 24-09-1990
Indoortennis en badminton op komfortabel
sporttapijt onder indirecte verlichting.
Gezellige bar/restaurant
Seizoentarieven vanaf:
Badminton zwerverskaart op aanvraag.
Mogelijkheid tot tennislessen.
Jagtlustkade 14 Sassenheim
Telefoon 02522-19122-15260
Sportschoen dDMies Centrum
Fysiotherapeutische begeleiding
Voet- en loopanalyse
Aanpassingen in of aan schoenen voor o.a.
tennis-, loop-, wandel-, en squashschoenen.
ST. JORISST6ÉG 8 2311 J& LGD0I
T€L. 071 - 126365
ML——
A M B U L
A N
T
Winkel voor Medische Hulpmiddelen
Sportbandages:
Epitrain
Malleotrain
Genutrain
Epicondylitis
Vulkan
Spitgordels
Wandelstokken
Rheuma ondergoed
Steunkousen
Halskragen
Warme en koude pakkingen
Speciale drinkbekers, borden,
schoenlepels etc.
Therapeutisch elastische kousen
Doezastraat 27 Praktijk voor
Leiden Fysiotherapie
13.27.45 Sportmassage
Schoonheidsbehandeling
Pedicure
Bel voor een afspraak.
LEIDEN - Het kost Jacqueline van
Wijk geen enkele moeite te erken
nen dat zij de laatste anderhalf jaar
bepaald niet altijd de juiste beslis
singen heeft genomen. De 25-jarige
tennisster die komend seizoen in
competitieverband weer voor Uni
cum speelt, komt daar zelfs rond
voor uit. „Ik dacht het allemaal zelf
wel te kunnen", kijkt zij terug op
die periode, waarin zij stelselmatig
de grenzen overtrok, op zoek naar
tennisresultaten. „Maar dat viel in
de praktijk bitter tegen". Een con
statering die haar zelfvertrouwen
overigens niet heeft aangetast. „Het
feit dat het niet heeft gebracht, wat
ik graag zou hebben gezien, bete
kent niet dat ik onhaalbare doelen
nastreef. Ik weet nu dat er interna
tionaal gezien nauwelijks een goed
presterende tennisser te vinden is,
die het echt allemaal alleen doet.
Achter alle prestaties van niveau zit
het werk, de begeleiding van ie
mand anders verscholen. Een trai
ner, een coach, een vader, noem
maar op. Iemand op wie je kunt te
rugvallen als het tegenzit. Nou, zo'n
persoon ontbrak bij mij. Het enige
waarop ik kon terugvallen was m n
tas. Meer niet".
Voor Van Wijk vormden de relatief
teleurstellende prestaties de reden
om eens ernstig na te denken over
haar (tennis)toekomst. Immers: wil
de zij inderdaad met enige kans van
slagen een aanval wagen op een
plek in de top 300 van de wereld,
dan moest er wel iets gebeuren. Zo
moest er bijvoorbeeld iemand wor
den gevonden die haar met kennis
van zaken kon bijstaan. Iemand die
haar er toe kon brengen een een
maal uitgestippelde weg inderdaad
te bewandelen. Iemand die ervoor
kon zorgen dat Van Wijk niet weer
vrolijk en soms onbezonnen van de
ene op de andere dag een nieuwe
route zou kiezen. „Kortom, ik
was", vat Jacqueline van Wijk la
chend samen, „op zoek naar een
doordrammer, een regelneef. En die
heb ik gevonden".
Regelneef
De regelneef in kwestie, heet Peter
Klein. Ooit trainer van Erik Wil-
borts, jarenlang districts tennisle-
raar van Leiden en de laatste jaren
vooral actief als begeleider van een
beperkt aantal Leidse tennissers die,
evenals Jacqueline van Wijk, op
zoek zijn naar de eigen grenzen. „Ik
kende Peter natuurlijk al heel lang
van dc vroegere fase-trainingen.
Maar zeker tijdens mijn verblijf in
Amerika was het contact toch niet
meer dan oppervlakkig". Totdat
beiden in november vorig jaar wel
serieus in gesprek raakten en een
weg werd uitgestippeld. De samen
werking klikt, weet de speelster die
bij Forescate met haar loopbaan be
gon. „Het gaat erg goed. Ik heb er
echt alle vertrouwen in dat ik er nu
wel kan komen. Ik wil goed gaan
tennissen en ik ga goed tennissen.
Daar ben ik van overtuigd".
Dat goede spel zal Van Wijk dit sei
zoen in competitieverband voo;
Unicum op het gravel leggen. „Een
logische gang van zaken", noemt zij
haar beslissing terug te komen op
het oude nest aan de Haarlemmer
weg. „Ik wilde graag samenwerken
met Peter Klein en Peter is dit sei
zoen nadrukkelijk voor de top van
Unicum actief. Wat is er dan logi
scher dan ook voor die club te spe
len?" Er waren echter ook andere
redenen waarom Jacqueline van
Wijk voör Unicum, en niet voor
Jacqueline van Wijk: „Ik voel me bepaald niet als een oma van vijfentwintig die nog zo nodig wat wil proberen".
FOTO: HENK SNA TERSE
wéér het buitenland of een Neder
landse club „ergens ver weg" koos.
„Ik was het reizen goed moe. De
laatste jaren ben ik een soort we
reldreizigster geweest, ik was weer
gewoon aan een echt eigen honk
toe. En ja, dan is Leiden voor mij
geen vreemde keus. Ik heb me hier
altijd al goed thuis gevoeld".
Behalve wonen en tennissen in Lei
den, gaat Jacqueline van Wijk met
ingang van augustus ook rechten
studeren in de sleutelstad. Daarbij
is zij actief binnen de Stichting In-
ter Tennis, terwijl ze ook nog eens
als freelance-sportjournaliste brood
op de plank hoopt te krijgen. Acti
viteiten die wat haar betreft niet be
tekenen dat tennissen toch maar
bijzaak is. „Welnee. Ik ben alleen
niet meer van plan om alles op een
kaart te zetten. Je moet je eieren
niet allemaal in één mandje leggen.
Ik heb alleen maar geleerd van het
verleden. Ik bedoel maar, toen mijn
sponsor vorig jaar besloot er maar
mee te stoppen, iets wat ik hem
overigens niet kwalijk neem, zat ik
ook direct aan de grond. Dat zal me
niet meer gebeuren".
Niet ideaal
Waaruit opnieuw duidelijk wordt
dat het buitenlands avontuur Jac
queline van Wijk niet altijd heeft
gebracht wat vooraf werd verwacht.
Ervaringen die zij evenwel ook „ab
soluut niet" had willen missen.
Achteraf, zo maakt zij duidelijk, is
het niet moeilijk om aan te geven
wat er allemaal fout is gegaan vanal
het moment dat zij in de zomer van
1984 besloot naar de Verenigde Sta
ten af te reizen. „Als ik toen had ge
weten, wat ik nu weet, was ik met
naar Florida gegaan. Had ik veel
meer gezocht naar een Universiteit
die qua tennis meer te bieden had
gehad. Want wat dat betreft was In
dian River verre van ideaal, terwijl
ook Wake Forest, in North Caroli
na, de jaren daarna niet echt bood
wat ik zocht". Ook de wijze waarop
Jacqueline van Wijk daar met ten
nis bezig moest zijn, was niet haar
ideaal. „Tennis is niet alleen heel
hard werken. Bikkelen is goed,
maar wel met beleid. En dat beleid
miste ik in Amerika toch wel. Za
ken, trainingen moeten aan jouw
mogelijkheden en onmogelijkheden
kunnen worden aangepast. Anders
werkt het niet. Bij mij zeker niet.
Maar nogmaals, van dat soort erva
ringen leer je wel. Neem nu de
krachttrainingen. Daar had ik er in
de Verenigde Staten drie van per
week. Drie maal anderhalf uur lang
bezig zijn met iets wat niet effectief
werkt en waar je absoluut niet van
houdt. Dan raak je de lol wel een
beetje kwijt, probeer ie aan alle
kanten je snor te drukken, als dat
maar een beetje mogelijk is. Aan de
andere kant merkte ik wel dat ik
Je hebt toch minder kleine pijntjes,
minder problemen met kleine spier
blessures. Het gevolg is dat ik te
genwoordig een keer in de week fa
natiek bezig ben in het krachthonk.
Dus ook met minder prettige erva
ringen, kan je wat doen".
In Amerika heeft Jacqueline van
Wijk eveneens geleerd onbevangen
tegenover het spelen van wedstrij
den te staan. „Je speelt daar zoveel
partijen tegen zoveel verschillende
tegenstandsters, dat je op het laatst
bijna immuum wordt voor degene
die aan de andere kant van het net
staat. Een voordeel, ja. Het enige
wat je bij een partij te doen staat is
zo goed mogelijk tennissen. En dat
gaat makkelijker als er een soort
grijze vlek tegenover je staat".
Mislukt
Ondanks haar jarenlange ervaring
aan de overkant van de grote plas,
werd de laatste tournee van Jacque
line van Wijk in Amerika, in juli
van vorig jaar, een grote misluk
king. „Er ging toen wel heel veel
fout", haakt zij in op haar eerdere
betoog. „Ik begon met me voor het
verkeerde toernooi in te schrijven,
waardoor ik als een „no-show" in
de boeken terecht kwam. Het twee
de toernooi liet ik lopen, zo teleur
gesteld was ik. En het derde toer
nooi werd ik gediskwalificeerd. Ik
had gehoord dat ik pas de tweede
ronde moest spelen, maar toen ik
arriveerde, bleek het toch de eerste
ronde te zijn geweest". In het vier
de 10.000 dollar toernooi in de
reeks sloeg Jacqueline van Wijk
vervolgens „geen deuk", waarna zij
in twee 25.000 dollar toernooien
niet verder kwam dan de kwalifica
tieronde.
Een succesvolle Masters-reeks in Is
rael en een aantal goede resultaten
in Duitsland zorgden er vervolgens
echter toch nog voor dat Jacqueline
van Wijk, die eind 1988 ook nog
eens werd teruggeworpen door een
fikse voetblessure, zichzelf terug
vond op de 427e plaats van de ran
king. Een hoogste klassering ooit,
die haar ervan heeft overtuigd dat
er nog meer in moet zitten. Méér,
waarvoor de basis in eerste instan
tie zal worden gelegd in het Leidse
district. Trainend, en spelend op
het park waar zij in de beginjaren
tachtig vele successen boekte. Met
name de eerste Masterstitel, in
1982, staat haar nog bij. „Ik had
toen in de finale tegen Mirjam de
Groot drie matchpoints tegen, maar
won toch nog. En dan die reacties.
Ik kon gratis rijexamen doen,
mocht bij Sauna Sport wat gaan
doen, allemaal hele leuke dingen.
Nadat ik in '83 had gewonnen, was
dat allemaal wat minder. Logisch
ook: er werd toen gewoon van mij
verwacht dat ik zou gaan winnen".
Terug naar het heden. En dus de
toekomst. Jacqueline van Wijk, vol
vertrouwen: „Ik heb de laatste jaren
veel ervaring opgedaan, maar qua
tennis eigenlijk vijf jaar stilgestaan.
Ik voel me daarom ook bepaald
niet als een oma van vijfentwintig,
die zonodig nog iets moet proberen.
Ik weet gewoon dat ik de stap naar
een volgend niveau moet kunnen
maken. Die plaats in de top 300 is
voor mij haalbaar. En als ik daar
eenmaal ben, wordt het allemaal
weer wat gemakkelijker. Dan kom
je zonder kwalificatiewedstrijden
binnen in 25.000 dollar toernooien
en kan je jezelf weer andere dan
ook haalbare doelen stellen".
